Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.358.2019.1.MBD
z 9 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 sierpnia 2019 r. (data wpływu 20 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki wskazane we Wniosku, ponoszone przez Spółkę A w związku z przeprowadzaniem audytów w spółkach zależnych, stanowią koszty uzyskania przychodów, dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy wydatki wskazane we Wniosku, ponoszone przez Spółkę A w związku z przeprowadzaniem audytów w spółkach zależnych, stanowią koszty uzyskania przychodów, dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka A oraz określone spółki od niej zależne (dalej łącznie: „Spółki”), na podstawie zawartej Umowy, tworzą podatkową grupę kapitałową PGK II (w rozumieniu przepisów ustawy o CIT). Rokiem podatkowym PGK II jest rok kalendarzowy, zaś spółką reprezentującą PGK II jest Spółka A - jako spółka dominująca. Podstawa opodatkowania PGK II jest obliczana zgodnie z art. 7a ustawy o CIT, w związku z art. 7 ust. 1-3 ustawy o CIT.

Spółka A, jako spółka dominująca, nabywa/obejmuje udziały/akcje w spółkach zależnych w kraju i na świecie (dalej: „Aktywa”), tworząc Grupę Kapitałową (dalej: „GK”). Przy czym nabycie/objęcie posiadania Aktywów przez Spółkę A, dokonywane jest w następujący sposób:

• w sposób bezpośredni – Spółka A dokonuje objęcia/nabycia Aktywów lub
• w sposób pośredni – Spółka A nabywa Aktywa za pośrednictwem innych spółek zależnych, tj. Spółka A nabywa/obejmuje udziały w podmiocie X, który bezpośrednio lub za pośrednictwem innych podmiotów, posiada udziały w podmiocie Y (w konsekwencji, Spółka A staje się wtedy także właścicielem Aktywów podmiotu Y) .
  
  

Wnioskodawca zaznacza, że posiadanie Aktywów objętych w sposób pośredni (jw.), na gruncie prawa podatkowego jest równoznaczne z uznaniem, że Spółka posiada udział w kapitale tego podmiotu pośrednio zależnego.

W związku z powyższym, a także faktem, że Spółka A jest większościowym lub też 100% właścicielem tych spółek, istotne decyzje odnoszące się do działalności w/w spółek zależnych (zarówno bezpośrednio jak i pośrednio) podejmowane są przez Spółkę A (w związku z posiadanymi uprawnieniami właścicielskimi), co ma na celu monitorowanie wartości tych Aktywów, zapobieganie utracie wartości tych Aktywów oraz wzrost wartości tych Aktywów.

W ramach sprawowania funkcji właścicielskich Spółka A ponosi m.in. koszty związane z audytowaniem działalności spółek zależnych w zakresie wybranych procesów gospodarczych, które w ocenie Spółki mogą być przedmiotem ewentualnych ryzyk (co w konsekwencji prowadzić może do spadku wartości tych Aktywów), zaś docelowo mogą mieć wpływ na rozwój działalności Spółki A, jak i całej GK w Polsce i za granicą.

Przedmiotowe audyty przeprowadzane są przede wszystkim przez pracowników Spółki A (zatrudnionych w komórce organizacyjnej dedykowanej do wykonywania w/w czynności). Stąd też Spółka A, dokonując przedmiotowych audytów, ponosi wydatki z tym związane, m.in.:

• wydatki ponoszone na wynagrodzenia pracowników dokonujących audytów wraz z pochodnymi (składki ZUS),
• wydatki związane z kosztami delegacji do miejsc prowadzenia działalności przez audytowaną spółkę zależną (np. koszty dojazdu, diet, zakwaterowania),
• wydatki na nabycie usług od innych podmiotów gospodarczych w zakresie analiz/raportów dotyczących zagadnień audytowanych, w sytuacjach gdy wymagane jest dodatkowe wsparcie firm zewnętrznych specjalizujących się w określonej tematyce (objętej audytem).
  
  

Wszystkie w/w wydatki są odpowiednio udokumentowane (poprzez umowy, faktury, delegacje, listy płac, dokumenty płatności za wykonane czynności). Zaś spółki zależne, w których prowadzony jest audyt, nie są obciążane jego kosztami przez Spółkę A. Ponadto, w przypadku nabywania usług od innych podmiotów gospodarczych - wydatki te są i będą regulowane za pośrednictwem rachunków bankowych (Spółki A i otrzymującego płatność) zgłoszonych do właściwych urzędów skarbowych (vide: art. 15d ust. 1 UPDOP, w brzmieniu wprowadzonym ustawą z dnia 12 kwietnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw; Dz.U. z 2019 r. poz. 1018).

W wyniku przeprowadzanych audytów, Spółka A ma możliwość sprawowania kontroli nad wartością posiadanych Aktywów, przy czym wartość Aktywów posiadanych pośrednio determinuje wartość Aktywów posiadanych bezpośrednio, które w przypadku ich sprzedaży będą generować przychód podlegający opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca ponadto informuje, że w latach ubiegłych, tj. 2016-2018 Spółka A wraz z określonymi spółkami zależnymi, tworzyła podatkową grupę kapitałową PGK; podatnik ten stracił byt w wyniku upływu terminu, na jaki zastała utworzona ówczesna PGK (tj. lata 2016-2018).

PGK, jako podatnik podatku CIT, w sprawie identycznej jak będąca przedmiotem pytania zawartego w niniejszym Wniosku - zwróciło się o wydanie interpretacji indywidualnej. Nadmienić ponadto należy, że prawidłowość stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę w złożonym wówczas wniosku - potwierdzona została w interpretacji indywidualnej nr 0111-KDIB1-2.4010.100.2017.1.ANK z 12 lipca 2017 r. Z uwagi na fakt, że od 1 stycznia 2019 r. podatnikiem podatku CIT jest nowe PGK II, ponowne wystąpienie z niniejszym wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wydatki wskazane we Wniosku, ponoszone przez Spółkę A w związku z przeprowadzaniem audytów w spółkach zależnych, stanowią koszty uzyskania przychodów, dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, wskazane wydatki, ponoszone w związku z realizacją audytów w spółkach zależnych stanowią koszt uzyskania przychodów dla celów kalkulacji podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm., dalej: „UPDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 UPDOP. Z ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika, że podatnik ma możliwość zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszty zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związane z uzyskanymi przychodami, za wyjątkiem tych, które zostały wprost przez UPDOP wyłączone z kosztów uzyskania przychodów.

Ponoszone wydatki muszą być celowe, to znaczy ponoszone dla uzyskania (zwiększenia) przychodów podatkowych bądź ponoszone dla zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. W rezultacie zdefiniowanie „celu osiągnięcia przychodu” nie powinno być traktowane jedynie w kategoriach formalnych, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych, w przywołanym przepisie art. 15 ust. 1 nie wymaga wykazania, że konkretny przychód jest skutkiem poniesienia określonego kosztu.

Prezentowana w orzecznictwie interpretacja „celowości poniesienia kosztu” wskazuje, że istotne w tym zakresie jest samo dążenie podatnika do osiągnięcia przychodu niezależnie od faktycznego osiągnięcia efektu jego działań oraz że nie zawsze warunkiem zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów jest bezpośrednia relacja pomiędzy wydatkiem a przychodem. Kosztami uzyskania przychodów będą bowiem także koszty pozostające w pośrednim związku z przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty (wyrok WSA w Gdańsku z 12 października 2009 r. sygn. akt I SA/Gd 563/09).

Odnosząc powyższe uwagi do przedstawionego opisu stanu faktycznego (winno być: „stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego”), zdaniem Wnioskodawcy wydatki, poniesione na nabycie usług doradczych, spełniać będą definicję kosztów uzyskania przychodów określoną w art. 15 ust. 1 UPDOP. Wprawdzie wydatki te nie znajdują bezpośredniego odzwierciedlenia w przychodach Spółki, jednak celowość ich poniesienia przejawiać się będzie w dążeniu Spółki do zabezpieczenia źródła przychodów.

Głównym celem ponoszenia wskazanych wydatków jest bowiem działalność zarządcza związana z prowadzoną działalnością gospodarczą i z tego też względu ponoszone koszty winny stanowić koszty uzyskania przychodów Spółki A, bowiem zmierzają one do zabezpieczenia/zachowania źródła przychodów.

Ponoszone przez Spółkę A wydatki, których efektem jest informacja pozwalająca na ocenę korzyści oraz ryzyk związanych z posiadanymi Aktywami, dają możliwość podejmowania racjonalnych decyzji właścicielskich, co do ewentualnych działań związanych z działalnością podmiotów zależnych. Efektywność funkcjonowania podmiotów zależnych rzutować zaś będzie w przyszłości na wartość Aktywów Spółki A i tym samym na wielkość generowanych przez Spółkę przychodów z tytułu sprzedaży tych Aktywów.

Informacje pozyskane w ramach realizacji przedmiotowych audytów służyć będą Spółce A, która w ramach sprawowania funkcji właścicielskich wobec podmiotów zależnych, ma prawo jak i obowiązek podejmowania decyzji w zakresie kształtowania kierunków działalności spółek zależnych, co w konsekwencji ma m.in. prowadzić do zwiększenia wartości posiadanych Aktywów oraz zapobiegać utracie ich wartości.

Z tego też względu, w ocenie Wnioskodawcy, wskazane we wniosku wydatki, winny być przez Niego rozpoznane jako koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 UPDOP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo nadmienić należy, że z dniem 1 stycznia 2018 r. ustawodawca zmienił brzmienie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 ze zm.), zgodnie z którym kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Jednak zmiana ta nie ma wpływu na przedmiotowe rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.