Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.614.2019.1.MM
z 11 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku w wysokości 8% usług reemisji programów telewizyjnych poprzez sieć kablową – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką podatku w wysokości 8% usług reemisji programów telewizyjnych poprzez sieć kablową.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Uniwersytet w … (U) jest uczelnią publiczną w rozumieniu ustawy Prawo o Szkolnictwie Wyższym. Uczelnia jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności Uczelni jest kształcenie studentów i kadr, prowadzenie badań naukowych, świadczenie usług i inne. Obecnie, jako operator telekomunikacyjny wpisany do Rejestru Przedsiębiorców Telekomunikacyjnych (nr …), planuje rozpoczęcie działalności w zakresie umożliwiania odbioru programów telewizyjnych. W ramach powyższej działalności, U będzie świadczyć usługi płatnej telewizji cyfrowej w zakresie rozprowadzania i rozpowszechniania programów telewizyjnych.

Wnioskodawca planuje oferowanie abonentom pakietów telewizyjnych, opartych o programy telewizyjne, nadawane jednocześnie z ich transmisją. Usługi będą świadczone w sposób ciągły na podstawie stosownej umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą i danym abonentem, na mocy której abonenci będą zobowiązani do dokonywania na rzecz U określonych comiesięcznych płatności (opłat abonamentowych). Wysokość opłaty abonamentowej będzie uzależniona od zakresu oferty programowej (ilości programów), objętych wykupionym przez danego abonenta pakietem.

Usługi w zakresie IPTV będą polegały na umożliwianiu odbioru programów telewizyjnych poprzez sieci szerokopasmowe, wykorzystujące protokół IP (tzw. Internet Protocol Television; IPTV). Sygnał telewizyjny będzie dostarczany do U na podstawie umowy zawartej z dostawcą, a następnie reemitowany do abonenta za pomocą sieci szerokopasmowych U w transmisji strumieniowej (tzw. streaming) z użyciem technologii Internet Protocol (protokół IP). Usługi w zakresie IPTV nie będą świadczone za pomocą Internetu, odbiór programów telewizyjnych umożliwiany będzie drogą kablową, przy wykorzystaniu wydzielonej części sieci szerokopasmowej, w związku z czym nie jest wymagane posiadanie przez abonentów podłączenia do sieci Internet. Odbiór telewizji przez abonentów będzie możliwy za pomocą dekoderów (wraz z wyposażeniem: przewody, pilot, zasilacz, itp.), odpowiedzialnych za odpowiednią konwersję telewizyjnego sygnału cyfrowego do formatu obsługiwanego przez odbiornik telewizyjny.

Planowane przez U usługi, nie obejmują wypożyczania filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie oraz nie stanowią usług promocji i reklamy.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy w świetle art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a oraz poz. 169 do załącznika nr 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, usługi w zakresie IPTV, opisane we wniosku, powinny podlegać opodatkowaniu stawką 8%?


Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a oraz poz. 169 do załącznika nr 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, usługi w zakresie IPTV powinny podlegać opodatkowaniu stawką 8%.


Uzasadnienie:

Zgodnie z brzmieniem poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, 8% stawką podatku VAT (w obecnym stanie prawnym) opodatkowane są usługi inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie.

Jednocześnie ustawa o podatku o towarów i usług w art. 2 pkt 26 wskazuje, że przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą środków komunikacji elektronicznej, o których mowa w art. 7 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, z późn. zm). Rozporządzenie to definiuje usługi świadczone drogą elektroniczną jako usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie – ze względu na ich charakter – jest zasadniczo zautomatyzowane i wymaga minimalnego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Ustawa o VAT nie definiuje natomiast pojęcia „umożliwienia odbioru programów telewizyjnych i radiowych” odsyłając w tym względzie do ustawy o radiofonii i telewizji. Zgodnie z brzmieniem art. 4 pkt 6 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji, programem jest uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie.

Istotna dla dokonania oceny zasadności stosowania preferencyjnej stawki VAT w odniesieniu do usługi IPTV planowanej przez Wnioskodawcę jest również słownikowa definicja określenia „umożliwienie” zastosowanego w zał. nr 3 poz. 169 ustawy o podatku od towarów i usług. Według słownika języka polskiego PWN „umożliwić” to „stworzyć warunki sprzyjające czemuś”.

Analiza powyższych definicji prowadzi do wniosku, że usługa IPTV planowana przez Wnioskodawcę nie stanowi usługi elektronicznej w rozumieniu rozporządzenia 282/2011, albowiem korzystanie z niej nie wymaga dostępu do sieci Internet, jak również nie wiąże się z koniecznością posiadania komputera czy też innego urządzenia umożliwiającego dostęp do tej sieci. Medium transmisyjnym jest w tym przypadku sieć szerokopasmowa Wnioskodawcy, a odbiór sygnału następuje za pośrednictwem dekodera podłączonego do odbiornika telewizyjnego. Nie budzi również wątpliwości, że sygnał dostarczany odbiorcom końcowym jest programem telewizyjnym (zestawem programów) w rozumieniu ustawy o radiofonii i telewizji. Sygnał ten jest dostarczany do urządzeń Wnioskodawcy, a następnie retransmitowany do odbiorców końcowych w czasie rzeczywistym w ustalonym przez nadawcę układzie (Wnioskodawca nie ma możliwości zmiany tego układu ani jego czasu emisji do odbiorcy). Wnioskodawca zestawia tor transmisyjny do odbiorcy wykorzystując w tym celu kable sieci będącej własnością Wnioskodawcy, a więc stwarza warunki techniczne umożliwiające odbiorcy usługi korzystanie z niej.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.


Jak stanowi art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:


  1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
  2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;

    (…).


W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 169 wymieniono „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie” bez względu na symbol PKWiU.

Przy czym, jak wynika z wyjaśnień zamieszczonych pod tym załącznikiem, stawka obniżona w zakresie wymienionych usług, nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych.

Treść poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług należy interpretować zgodnie z zapisami ustawy o radiofonii i telewizji.

W myśl art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2019 r., poz. 361, z poźn. zm.), prawo rozpowszechniania programów radiowych i telewizyjnych przysługuje jednostkom publicznej radiofonii i telewizji oraz osobom fizycznym, osobom prawnym i osobowym spółkom handlowym, które uzyskały koncesję na taką działalność, albo – w przypadku programów telewizyjnych rozpowszechnianych wyłącznie w systemach teleinformatycznych – wpis do rejestru takich programów.

Według art. 4 pkt 6 przywołanej ustawy, w rozumieniu ustawy programem jest uporządkowany zestaw audycji, przekazów handlowych lub innych przekazów, rozpowszechniany w całości, w sposób umożliwiający jednoczesny odbiór przez odbiorców w ustalonym przez nadawcę układzie.

Z art. 4 pkt 5 ww. ustawy wynika, że nadawcą jest osoba fizyczna, osoba prawna lub osobowa spółka handlowa, która tworzy i zestawia program oraz rozpowszechnia go lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechniania

Natomiast stosownie do art. 4 pkt 8 tej ustawy, w rozumieniu ustawy rozprowadzaniem jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie.


Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz przywołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że usługi płatnej telewizji kablowej, które Wnioskodawca zamierza świadczyć na rzecz abonamentów, będą opodatkowane 8% stawką podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług oraz poz. 169 załącznika nr 3 do tej ustawy. Powyższe wynika z faktu, że – jak wskazał Wnioskodawca – jest operatorem telekomunikacyjnym wpisanym do Rejestru Przedsiębiorców Telekomunikacyjnych, przedmiotowe usługi będą polegały na dostarczaniu, za pomocą urządzeń odbiorczych, sygnału telewizyjnego w ramach sprzedawanych pakietów telewizyjnych reemitowanych programów telewizyjnych, usługi te nie będą świadczone za pomocą Internetu (będą świadczone poprzez sieci szerokopasmowe, a abonent nie musi posiadać podłączenia do sieci Internet), nie obejmują one wypożyczania filmów i audycji w wybranym przez korzystającego czasie oraz nie stanowią usług promocji i reklamy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.


Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, to interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.


Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).


Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj