Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.456.2019.2.PP
z 14 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2019 r. (data wpływu 6 sierpnia 2019 r.) uzupełniony pismem (data nadania 7 października 2019 r., data wpływu 9 października 2019 r.) na wezwanie z dnia 30 września 2019 r. (data nadania 1 października 2019 r., data odbioru 4 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.456.2019.2.PP o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej możliwości zaliczenia poniesionych wydatków na zakup laptopa oraz profesjonalnego oprogramowania logopedycznego do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej odliczenia ww. wydatków od podatku.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30 września 2019 r. (data nadania 1 października 2019 r., data doręczenia 4 października 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-1.4011.456.2019.1.PP wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Pismem (data nadania 7 października 2019 r., data wpływu 9 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Od 3 czerwca 2009 r. po przebytym udarze niedokrwiennym lewej półkuli mózgu Wnioskodawca ma orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności i jest osobą uznaną za całkowicie niezdolną do samodzielnej egzystencji. Oprócz problemów z poruszaniem się ma orzeczoną afazję mowy. Nie potrafi wyrażać swoich emocji, tego co chce zrobić lub powiedzieć w formie słów tylko komunikuje się z otoczeniem za pomocą gestów. Niejednokrotnie również ta forma komunikacji z otoczeniem zawodzi, gdyż zapomina podstawowe znaczenia słów oraz ma problemy z nazywaniem rzeczy używanych w codziennym życiu. Od roku 2009, czyli od momentu wdrożenia rehabilitacji po przebytym udarze, Wnioskodawca korzystał z prywatnej pomocy profesjonalnego logopedy, pracy na pomocach naukowych ściągniętych z internetu. Od roku 2009 Wnioskodawca nie starał się o jakąkolwiek pomoc w sfinansowaniu pomocy do nauki tylko radził sobie sam używając starego laptopa córki. Dzisiaj ten sprzęt przestaje spełniać rolę laptopa do rehabilitacji Wnioskodawcy. Poprzez nagromadzenie programów logopedycznych przydatnych w rehabilitacji nie ma możliwości zainstalowania nowego programu, gry, czy innych programów do nauki, ponieważ brakuje pamięci w laptopie. Tym samym Wnioskodawca od kilku lat jest zmuszony do pracy na tych samych pomocach naukowych, co staje się dla niego mało atrakcyjne, a wręcz wywołuje niechęć do dalszej rehabilitacji, ponieważ zna każdy program niemalże na pamięć. Wnioskodawca chciałby zakupić laptop, który byłby tylko Jego, programy do pracy logopedycznej i z którego to sprzętu mógłby korzystać w dogodnym dla siebie czasie, a nie jak ma to miejsce teraz, gdy korzysta ze wspólnego laptopa, tylko wtedy, kiedy jest akurat wolny.

Wnioskodawca wskazał, że nowy laptop będzie stanowił indywidualny sprzęt dostosowany do niepełnosprawności Wnioskodawcy i ułatwiający wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Wnioskodawca na zakup laptopa przeznaczy tylko i wyłącznie własne środki finansowe. Wnioskodawca nie będzie korzystał z innych źródeł finansowania jak np. PFRON.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że zakup laptopa wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem do rehabilitacji osób z afazją mowy nabytą po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu jest niezbędny w celu kontynuowania rehabilitacji Wnioskodawcy. W chwili obecnej cała praca jaką włożyli specjaliści z zakresu leczenia i rehabilitacji afazji mowy oraz codziennej pracy Wnioskodawcy może zostać zaprzepaszczona.

Jak już Wnioskodawca wskazał w uzasadnieniu wniosku zna już na pamięć wszystkie programy, które zostały zainstalowane na starym 10 - letnim laptopie przez córkę. Wnioskodawca chce zaznaczyć, że są to programy całkowicie bezpłatne, ściągnięte z internetu w wersji demo, czyli tak naprawdę okrojone w treści do minimum. W zasadzie wyczerpały wszystkie możliwości pracy na darmowych programach. Wnioskodawca zna je wszystkie praktycznie na pamięć i zwyczajnie jest znudzony, a wręcz praca na tych programach wzbudza w Nim niechęć do dalszej nauki. Laptop również z powodu przeciążenia systemu programami logopedycznymi zawiesza się i praca na nim jest zwyczajnie niemożliwa. Wnioskodawca jest chętny do przyswajania nowych dla niego rzeczy, ale potrzeba do tego nowych pomocy takich jak właśnie program z innowacyjną metodą pracy z afatykami.

Ze względu na to, że Wnioskodawca wraz z żoną są emerytami, nie stać go na zakup nowego laptopa z profesjonalnym oprogramowaniem do rehabilitacji mowy. Ten sprzęt musi posiadać odpowiednie parametry i spełniać wymogi techniczne podane przez producenta, aby praca na zainstalowanym programie była możliwa. Praca na programach logopedycznych pomaga Wnioskodawcy w kontakcie ze światem zewnętrznym, na naukę codziennego życia i poczucia, że jest się częścią społeczeństwa. Poprzez naukę podstawowych zwrotów, nazw rzeczy, czy zwykłych gestów wyrażających emocje w danej chwili (co dla normalnego zdrowego człowieka jest rzeczywistością dla Niego jest czymś czego uczy się od podstaw jak dziecko w przedszkolu - z tą różnicą, że dziecku raz pokaże się obrazek a ono je zapamięta na zawsze - w przypadku afatyków, czyli również Wnioskodawcy nie jest to już tak oczywiste), Wnioskodawca może poczuć, że ma kontakt z otoczeniem i jest jego częścią.

W przypadku zaprzestania nauki na programach logopedycznych i codziennej rehabilitacji mowy Wnioskodawcy pozostaje „życie w ciszy” oraz powolna degradacja tego czego już się nauczył i czego używa w codziennym życiu. Paradoksalnie raz nabyta umiejętność przez osobę z afazją mowy nie gwarantuje, że ten człowiek za dwa dni będzie umiał nazwać np. daną rzecz.

Afazja mowy to schorzenie przy którym codzienna bardzo żmudna praca ma sens tylko wtedy, gdy jest systematyczna. Przekonanie osoby dotkniętej afazją mowy do codziennych ćwiczeń mowy i wyrabiania w sobie umiejętności komunikacji z otoczeniem, a zwłaszcza osobą dorosłą jaką jest Wnioskodawca to wielki krok do przodu w powrocie do względnej normalności.

Wnioskodawca jest chętny do pracy nad sobą, do poznawania nowych zwrotów ułatwiających codzienną egzystencję, ale frustruje go to, że niczego nowego się nie uczy tylko powtarza stare już znane mu rzeczy. Dlatego chciałby mieć możliwość rozwijania swoich umiejętności poprzez naukę na nowym programie.

Wnioskodawca po udarze w 2009 roku stał się osobą całkowicie pozbawioną umiejętności mówienia. Posługuje się mimiką twarzy oraz gestami do komunikacji z otoczeniem. Poza tym, oprócz lekkiego paraliżu prawej ręki i nogi porusza się o własnych siłach. Jednakże na co dzień potrzebuje stałej opieki drugiej osoby co jest stwierdzone załączonym do wniosku orzeczeniem o całkowitej niezdolności do samodzielnej egzystencji.

Do tej pory, a jest to już 10 lat po udarze, to ogrom pracy specjalistów logopedów oraz pracy żony Wnioskodawcy, włożonej w rehabilitację przyniósł wyniki w postaci tego, że potrafi na swój sposób komunikować się z otoczeniem. Dlatego tak ważna jest dalsza praca i rehabilitacja Wnioskodawcy.

Jak już Wnioskodawca wskazał laptop który chce kupić wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem dla ludzi dotkniętych afazją mowy będzie przystosowany tylko i wyłącznie na potrzeby Wnioskodawcy i będzie to Jego indywidualny, spersonalizowany sprzęt na którym będzie mógł pracować w dogodnym dla siebie momencie. Ten laptop z nowym programem o będzie takie „okno na świat” Wnioskodawcy. W ciągu 10 lat choroby Wnioskodawca nigdy nie starał się o dofinansowanie do zakupu sprzętu komputerowego ani nie korzystał z innych przywilejów.

Dzisiaj Wnioskodawca prosi o pomoc, ponieważ zakup laptopa wraz z oprogramowaniem do leczenia afazji mowy to wydatek, na który wraz z żoną Wnioskodawca nie może sobie pozwolić.

Zakup laptopa z oprogramowaniem ma ze sobą bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy. Praca na nowym sprzęcie z nowym programem pozwoli na rozwijanie umiejętności przez Wnioskodawcę, co w codziennym życiu jest niezbędne. Natomiast w przypadku zaprzestania rehabilitacji mowy Wnioskodawca zostanie pozbawiony możliwości integracji ze społeczeństwem poprzez brak możliwości nabywania nowych umiejętności komunikacji, będzie skazany na powolną degradację tego czego już się nauczył oraz frustrację skutkującą zamknięciem się w sobie, a w konsekwencji depresją i wykluczeniem ze społeczeństwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zakup laptopa w kwocie około 4.000 – 4.500 zł (laptop z odpowiednimi parametrami do zainstalowania oprogramowania logopedycznego) oraz zakup profesjonalnego programu logopedycznego w wersji podstawowej w kwocie 2.600 zł do dalszej rehabilitacji umożliwiającej codzienne funkcjonowanie w społeczeństwie może zostać zaliczony do wydatków w ramach ulgi rehabilitacyjnej i odliczony od podatku w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przestawionym stanie faktycznym istnieje możliwość zakupu nowego laptopa wraz z oprogramowaniem i odliczenia go od podatku w pełnej wysokości w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej możliwości zaliczenia poniesionych wydatków na zakup laptopa oraz profesjonalnego oprogramowania logopedycznego do wydatków podlegających odliczeniu w ramach ulgi rehabilitacyjnej,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej odliczenia ww. wydatków od podatku.
  
  
  

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29–30cb i art. 30da–30f, stanowi dochód ustalony stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b–3e, 4–4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Przepis art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy stanowi, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy wydatki, o których mowa w ust. 7a podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ww. ustawy wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

Zgodnie z art. 26 ust. 7e ww. ustawy, przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2018 r. poz. 1340), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Rozpatrując czy wydatek poniesiony na zakup laptopa oraz profesjonalnego oprogramowania logopedycznego podlega odliczeniu od dochodu w ramach ulgi rehabilitacyjnej należy wskazać, że w myśl art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, czyli wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwianiem wykonywania czynności życiowych uważa się wydatki poniesione na: zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Należy zaznaczyć, że katalog ulg wymienionych w art. 26 ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest katalogiem zamkniętym, co oznacza, że odliczeniu podlegają jedynie wydatki enumeratywnie w nim wymienione.

Należy również pokreślić, że wszelkie zwolnienia podatkowe są odstępstwem od zasady powszechności opodatkowania, a przepisy dotyczące zwolnień podatkowych powinny być interpretowane ściśle, zgodnie przede wszystkim z ich wykładnią językową. Wykluczone jest w tym wypadku stosowanie wykładni rozszerzającej jak i zawężającej.

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, że każdy wydatek musi być rozpatrywany indywidualnie i w odniesieniu do konkretnego podatnika, który zamierza skorzystać z odliczenia. Zaakcentować należy, że określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne – mające cechy sprzętu, urządzeń i narzędzi indywidualnych, niezbędnych w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiającej tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności. Oznacza to, że taki sprzęt musi posiadać określone właściwości.

Do oceny przydatności tego sprzętu w rehabilitacji pomocnym będzie oparcie się na zaświadczeniu lekarskim wystawionym przez lekarza specjalistę stosownie do stanu zdrowia konkretnej osoby niepełnosprawnej i potrzeb indywidualnej rehabilitacji.

Z uregulowań zawartych w ww. przepisach wynika zatem, że:

• pomiędzy rodzajem nabytego sprzętu a rodzajem niepełnosprawności pozostawać musi ścisły związek,
  

• zakupiony sprzęt musi być wykorzystywany (używany) w rehabilitacji oraz służyć przywracaniu sprawności organizmu lub ułatwiać wykonywanie czynności życiowych,
  

• cechą zakupionego sprzętu musi być jego indywidualny charakter.
  
  
  

Jak wynika z treści wniosku, Wnioskodawca w ramach ulgi rehabilitacyjnej chciałby kupić laptopa ze specjalnym oprogramowaniem logopedycznym. Wnioskodawca ma orzeczony od 2009 r. znaczny stopień niepełnosprawności. Nowy laptop będzie stanowił indywidualny sprzęt dostosowany do niepełnosprawności Wnioskodawcy i ułatwiający wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Wnioskodawca na zakup laptopa przeznaczy tylko i wyłącznie własne środki finansowe. Wnioskodawca nie będzie korzystał z innych źródeł finansowania jak np. PFRON. Zakup laptopa wraz ze specjalistycznym oprogramowaniem do rehabilitacji osób z afazją mowy nabytą po przebytym udarze niedokrwiennym mózgu jest niezbędny w celu kontynuowania rehabilitacji Wnioskodawcy. Laptop będzie przystosowany tylko i wyłącznie na potrzeby Wnioskodawcy i będzie to Jego indywidualny, spersonalizowany sprzęt na którym będzie mógł pracować w dogodnym dla siebie momencie.

Mając powyższe na uwadze, zakupiony laptop jest urządzeniem pomocnym i ułatwiającym Wnioskodawcy życie. Na zakupionym laptopie (posiadającym odpowiednie parametry techniczne) zostanie zainstalowane specjalne oprogramowanie logopedyczne pomagające Wnioskodawcy w kontakcie ze światem zewnętrznym, na naukę codziennego życia i poczucia, że jest częścią społeczeństwa. Zatem, zakupiony laptop, będzie wyróżniał się indywidualnymi cechami związanymi z rodzajem niepełnosprawności Wnioskodawcy – będzie posiadał odpowiednie oprogramowanie logopedyczne ułatwiające Wnioskodawcy wykonywanie codziennych ćwiczeń mowy i wyrabiania w sobie umiejętności komunikacji z otoczeniem.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zasadnym jest przyjęcie, że aktualny rozwój nauki i techniki, w wyniku którego są wprowadzane na rynek nowe urządzenia i doskonalone dotychczas funkcjonujące na rynku urządzenia, powoduje, że urządzenia, które dotychczas nie były wykorzystywane w rehabilitacji, stają się również urządzeniami ułatwiającymi wykonywanie czynności życiowych osobom niepełnosprawnym. Zainstalowany na komputerze profesjonalny program logopedyczny, który pomaga Wnioskodawcy w codziennym funkcjonowaniu oraz wykonywaniu czynności życiowych jest niezbędny w celu kontynuowania rehabilitacji, jak również spowoduje, że laptop ten będzie posiadał indywidualny charakter związany z niepełnosprawnością Wnioskodawcy.

Tym samym stwierdzić należy, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawcę na zakup laptopa oraz profesjonalnego oprogramowania logopedycznego, który jak wskazał Wnioskodawca będzie stanowił indywidualny sprzęt dostosowany do Jego niepełnosprawności, ułatwiający wykonywanie podstawowych czynności życiowych – będzie mógł zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten w powyższym zakresie Wnioskodawca będzie mógł odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej w zeznaniu rocznym na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy – w pełnej kwocie.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że poniesione wydatki na zakup laptopa oraz profesjonalnego oprogramowania można odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej jest prawidłowe.

Natomiast Organ podatkowy nie może zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że powyższe wydatki podlegają odliczeniu od podatku. Jak wyżej wskazano, zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki te podlegają odliczeniu od dochodu. Zatem w tej części stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. W ramach postępowania o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ nie przeprowadza postępowania dowodowego, lecz opiera się jedynie na stanie faktycznym przedstawionym we wniosku. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.