Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.548.2019.1.RR
z 16 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 lipca 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

  • momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe,
  • uznania wydatków, tj. opłat za energię elektryczną, telefony, Internet, czynsze, kosztów obsługi księgowej i artykułów biurowych za koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm), w związku z powyższym pismem z dnia 19 września 2019 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.442.2019.1.RR, Organ podatkowy na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy Ordynacja podatkowa, wezwał Wnioskodawcę do usunięcia braków ww. wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia tego wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie wysłano w dniu 19 września 2019 r. (skutecznie doręczono w dniu 19 września 2019 r.), zaś w dniu 1 października 2019 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 26 września 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej również jako: „Spółka”), która zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem wysokiej jakości oprogramowania autorskiego dedykowanego programistom i sprzedaży licencji na jego użytkowanie.

Spółka prowadzi ewidencję podatkową – podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną – kasową.

Branża IT jest branżą bardzo dynamiczną i wymagającą ciągłego doskonalenia oferowanych produktów, w innym przypadku podmiot nie ma możliwości skutecznego konkurowania. Powyższe wymusza na Spółce samodzielne prowadzenie prac, które pozwolą zdobyć przewagę konkurencyjną poprzez nowe lub ulepszone produkty.

Wnioskodawca jako wspólnik Spółki oraz podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych rozlicza przychody i koszty Spółki proporcjonalnie do swojego prawa do udziału w zysku, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r, poz. 2126. z późn. zm., dalej jako: „updof”).

Praktycznie całość przychodów Spółki pochodzi z opłat licencyjnych.

Flagowym produktem Spółki jest tzw.(…). (…) to zestaw elementów interfejsu, skryptów, pluginów, styli oraz rozszerzeń, stanowiących narzędzia pozwalające na budowanie stron internetowych, aplikacji internetowych, aplikacji komputerowych, jak również aplikacji mobilnych (dalej: „Produkt”). Produkt był rozwijany w Spółce przez ostatnie 3 lata. Sprzedany jest w wielu wariantach, modułach i różnych licencjach czasowych. Obecnie jest sprzedawany w około czterdziestu wariantach.

Wykorzystanie Produktu do budowy stron i aplikacji sprawia, że projekty realizowane przy jego użyciu są responsywne, czyli wyświetlają się i działają poprawnie na wszystkich rodzajach urządzeń elektronicznych takich jak: smartphoney, tablety, laptopy, czy też komputery stacjonarne. Ponadto Produkt zapewnia wsparcie dla wszystkich najpopularniejszych przeglądarek internetowych, dzięki czemu jego użytkownicy (klienci Spółki) mają zapewnioną kompatybilność ich projektów niezależnie od urządzenia, na którym jest wyświetlany, rodzaju przeglądarki internetowej, czy też systemu operacyjnego.

Produkt Spółki to autorskie rozwiązania opracowane przez nią, wykorzystujące najnowsze technologie oraz standardy. Produkt jest dostępny jako narzędzie dla głównych języków programowania takich jak: ..., ..., ..., ..., a także wielu innych, co sprawia, że można je wykorzystać praktycznie w każdym projekcie niezależnie od technologii, w jakiej klient chce tworzyć swoje projekty.

Z uwagi na fakt, że Spółka działa w bardzo dynamicznie rozwijającej się branży, oprócz samych usprawnień w funkcjonujących już Produktach, pracownicy Spółki na bieżąco obserwują również trendy związane z konkretnymi technologiami i językami programowania. W sytuacji gdy z przeprowadzanych badań wynika, że np. nowy język programowania zyskuje na popularności, Spółka rozpoczyna prace nad rozwojem Produktu, dedykowanego dla danego, konkretnego języka, aby umożliwić tworzenie aplikacji również z jego pomocą.

Zespół pracowników Spółki pracuje w tzw. metodologii (…) (dalej: ,,S”) która jest „zwinną” metodą zarządzania projektami IT. Opiera się ona na zasadach „S”, które zakładają, że wykonywane prace w oparciu o iteracyjne i przyrostowe ramy postępowania mają za zadanie zwiększyć przewidywalność, a także zapewnić możliwie najlepszą kontrolę ryzyka operacji.

Realizacja projektów w oparciu o wytyczne „S” polega na podzieleniu czasu pracy na etapy, tzw. Sprinty. Efekt każdego kolejnego etapu wiąże się z wytworzeniem tzw. przyrostu, a więc zakończony Sprint powinien wnosić zauważalną nową wartość funkcjonalną. Zasadniczo Sprint nie może trwać dłużej niż jeden miesiąc. Kończy się on spotkaniem podczas którego prezentowany jest efekt danego etapu, a także przegląd przebiegu prac danego etapu.

Realizacja zasad metody „S” implikuje konieczność stosowania odmiennej od tradycyjnej organizacji pracy. Najistotniejsza różnica przejawia się w podziale ról w zespole projektowym tworzącym oprogramowanie.

Zespół projektowy składa się z Wnioskodawcy lub osoby wskazanej przez Niego oraz zespołu deweloperskiego.

Zespół deweloperski charakteryzuje się autonomicznością i wielofunkcyjnością. Jednostki należące do zespołu współpracują, tworząc oprogramowanie we własnym zakresie. Nie wykorzystują przy tym gotowych rozwiązań. Taki model ma na celu zapewnić optymalizację wydajności, elastyczności i kreatywności zespołu.

Metoda „S” opiera się na czterech komponentach:

  1. analizie i zdefiniowaniu wymogów biznesowych,
  2. zaprojektowaniu modułów rozwiązania,
  3. tworzeniu oprogramowania,
  4. testowaniu rozwiązania i wprowadzaniu poprawek.

Wnioskodawca lub osoba przez Niego wskazana ponosi odpowiedzialność za maksymalizację wartości Produktu. Konsultuje On etapy prac nad Produktem, a także opracowuje wizję Produktu. Jego zadaniem jest koordynacja pracą zespołu deweloperskiego oraz współpraca z nim. Zarządza on „backlogiem” Produktu czyli listą zadań z uwzględnieniem priorytetów, jakie powinny zostać zrealizowane, by osiągnąć finalny Produkt.

Wnioskodawca jest zatem odpowiedzialny za to, by projektowane przez zespół deweloperski oprogramowanie odpowiadało oczekiwaniom i zapotrzebowaniu rynkowemu, tj. końcowo zapotrzebowaniu klientów. Ponadto Jego zadaniem jest określenie tych wymagań oraz nadzór nad ich prawidłową implementacją.

Zespół deweloperski składa się z ekspertów konkretnych dziedzin, których umiejętności i wiedza pozwalają na tworzenie produktu na wszystkich etapach. Zespół ten odpowiedzialny jest za generowanie przyrostu na każdym etapie tworzenia oprogramowania. Organizacyjnie zespoły deweloperskie samodzielnie zarządzają swoim czasem oraz wyznaczonymi zadaniami. Za zlecone im prace odpowiada cały zespół.

Innymi słowy, celem przykładu wskazać należy, że w oparciu o analizy biznesowe, badane są potrzeby klientów, sprawdzane aktualne trendy, analizowane ruchy konkurencji, aby zidentyfikować najnowsze tendencje na rynku i przewidzieć przyszłe zapotrzebowanie rynkowe. Następnie w wyniku powyższych badań, wdrażane są konkretne rozwiązania, funkcje i moduły, które dodawane są do „backlogu”.

Równolegle Wnioskodawca zbiera informacje zwrotne od klientów, zapisuje ich pomysły i sugestie, a następnie dodaje je do wyżej wspomnianego „backlogu”. Jednocześnie, również zespół deweloperski zgłasza swoje pomysły na usprawnienie oprogramowania oraz dodanie nowych funkcjonalności, które dodawane są do wyżej wspomnianego „backlogu”. W ten sposób tworzy się obszerna lista zadań do wdrożenia.

Następnie Wnioskodawca dzieli czynności zebrane w ,,backlogu” względem priorytetów od najważniejszych do tych najmniej istotnych oraz rozdziela prace wobec poszczególnych pracowników zespołu deweloperskiego.

W ramach prac nad Produktami realizowane są m.in. następujące działania:

  1. spotkania projektowe – spotkania te mają charakter wewnętrzny, polegający na konsultacjach pracowników i współpracowników Spółki zaangażowanych w tworzenie Produktu,
  2. planowanie – w tym m.in. budżetowanie, tworzenie harmonogramu wdrożeń oraz testów,
  3. programowanie – analiza kodu, modyfikacja kodu, tworzenie oprogramowania,
  4. testowanie – ustalenie standardów jakości tworzonych rozwiązań, przeprowadzanie testów, weryfikacja jakości tworzonych rozwiązań, usuwanie błędów,
  5. bug fixing – identyfikacja i usuwanie błędów.

Wnioskodawca zaznacza, że efektem opisanych powyżej działań jest:

  • ulepszenie istniejących Produktów polegające na dostosowaniu ich do określonych funkcji poprzez modyfikację/rozszerzenie Produktu (wykraczające poza rutynowe zmiany tego produktu),
  • powstanie nowych Produktów poprzez opracowanie prototypów, tworzenie nowego oprogramowania, w tym także poprzez tworzenie niedostępnych wcześniej elementów i nowych funkcjonalności.

Ponadto, oprócz flagowych Produktów (takich jak (…)), Wnioskodawca wytwarza również poboczne narzędzia i usługi, które są uzupełnieniem głównego produktu. Tworzy platformę, która pozwala na programowanie z poziomu przeglądarki internetowej dzięki czemu użytkownicy oraz klienci Spółki nie muszą instalować żadnego dodatkowego oprogramowania na swoim komputerze i mogą wykonywać pracę nad oprogramowaniem bezpośrednio w przeglądarce z dowolnego urządzenia.

Jednocześnie, Spółka pracuje również nad platformą do „deployowania” czyli całego procesu przetworzenia kodu źródłowego, skompilowania go, wysłania na serwery oraz udostępnienia w sieci tak, aby użytkownik mógł zrobić to w możliwie jak najprostszy sposób.

Również w tym zakresie, ze względu na tempo zmian pracownicy Spółki analizują aktualne standardy, a następnie implementują je na bieżąco w celu zapewnienia jak najlepszej kompatybilności wszystkich wytwarzanych Produktów. Prace obejmują również naprawianie błędów zgłaszanych przez klientów, jednak te stanowią stosunkowo mały procent czasu pracy ze względu na fakt, że każda aktualizacja czy nowy produkt przechodzi szereg rygorystycznych testów zanim zostanie przekazany klientom do użytku.

Wyżej wskazane prace są wykonywane tylko i wyłącznie na potrzeby Spółki. Spółka nie oferuje usług tworzenia aplikacji bezpośrednio dla klientów, skupia się na rozwoju własnych produktów sprzedawanych na licencji.

A zatem, realizowane prace w Spółce:

  • rozpoczynają się od pracy koncepcyjnej (opracowanie koncepcji projektu), a finalizowane są wraz z zakończeniem prac związanych z ulepszeniem Produktów lub tworzeniem nowego Produktu,
  • nie są związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w Produktach, niepociągającymi za sobą postępu technologicznego,
  • ich celem jest powstanie nowych lub ulepszonych Produktów.

Niezależnie od powyższego Spółka w ramach swojej działalności nieustannie oferuje również usługi wsparcia oprogramowania, które w praktyce wykonywane jest przez zatrudnionych przez Spółkę deweloperów.

Spółka w celu prowadzenia działalności współpracuje ze specjalistami na podstawie umowy zlecenia, o dzieło lub na podstawie umowy o świadczenie usług (B2B). Wszystkie te osoby prowadzą ewidencję czasu pracy poświęconej na prowadzenie prac badawczych i rozwojowych.

W związku z prowadzonymi pracami Spółka rozpoznaje następujące koszty:

  1. wynagrodzenie dla specjalistów wraz z ewentualnymi składkami ZUS,
  2. wynagrodzenie dla specjalistów jako wynagrodzenie za usługi nabywane od zewnętrznych podmiotów – innych przedsiębiorców,
  3. na nabycie materiałów i surowców bezpośrednio związanych z działalnością badawczo - rozwojową, np. koszty materiałów biurowych,
  4. związane z odpisami amortyzacyjnymi od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych m in.:
    • amortyzacja wartości niematerialnych i prawnych wykorzystywanych w ramach prac badawczo-rozwojowych (np. niezbędne oprogramowanie),
    • amortyzacja sprzętu komputerowego i elektronicznego, sprzętu do obliczeń wykorzystywanego przez pracowników i współpracowników realizujących prace badawczo-rozwojowe,
  5. związane z odpisami amortyzacyjnymi środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych lub wyposażenia, których wartość początkowa jest równa lub niższa niż 10 000 zł, które wykorzystywane są do prac badawczo-rozwojowych – Wnioskodawca dokonuje jednorazowych odpisów amortyzacyjnych (zaliczenia w koszty) w miesiącu ich oddania do używania, m.in.:
    • sprzęt komputerowy,
    • meble i wyposażenie biurowe.





Powyższe koszty nie są Spółce w jakiejkolwiek formie zwracane – Spółka nie otrzymuje dotacji na działalność badawczo-rozwojową.

Oprogramowanie Spółki tworzone jest samodzielnie w ramach prowadzonej działalności. Wnioskodawca nie nabywał wyników prac B+R prowadzonych przez inne firmy ani praw autorskich innych firm.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, ani na podstawie decyzji o wsparciu, o której mowa w ustawie z dnia 10 maja 2018 r. o wspieraniu nowych inwestycji (Dz. U. z 2018 r., poz. 1162).

Wnioskodawca wskazuje również, że z jego Produktów korzystają m.in. takie podmioty zagraniczne jak: (…).

W piśmie z dnia 26 września 2019 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, że ma nieograniczony obowiązek podatkowy w podatku dochodowym na terytorium Polski.

Podatnik z tytułu udziału w spółce cywilnej rozlicza się podatkiem liniowym 19%, a Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność Spółki dotycząca Produktów stanowi działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Prace prowadzone przez Spółkę dotyczące nowych Produktów będą miały charakter prac rozwojowych – nie będą związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania będą charakteryzowały się wysokim poziomem innowacyjności. Prace realizowane przez Spółkę będą miały na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów. W konsekwencji, gdy Spółka opracuje nowe Produkty to będą one na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu będą odróżniać się od rozwiązań już funkcjonujących w Spółce.

W ramach prac nad Produktami realizowane są m.in. działania polegające na analizie kodu, modyfikowaniu kodu źródłowego i tworzeniu oprogramowania. Efektem działań Spółki jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) podlegają ochronie jak utwory literackie. W konsekwencji, Produkty, o których mowa we wniosku będą stanowiły utwory podlegające ochronie na podstawie ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W związku z udoskonalaniem lub tworzeniem nowych Produktów, Spółka będzie osiągać dochody z opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczyć będzie danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ewentualnie ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca będzie prowadził odrębną ewidencję, w ten sposób, że wydzielone w zostaną następujące pozycje:

  1. data dokumentu księgowego,
  2. nr dokumentu księgowego (np. faktury),
  3. wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu opłat licencyjnych,
  4. kwotę przychodu lub kosztu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  5. kwotę dochodu (straty) przypadającego na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
  6. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Odrębna ewidencja w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (dalej: „KPWI”) zawierającego wyżej wymienione pozycje a)-f) umożliwia wyodrębnienie każdego KPWI, ustalenie przychodów i kosztów przypadających na każde KPWI oraz obliczenie dochodu (straty) z KPWI.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy opisana działalność Spółki dotycząca:
    1. udoskonalenia Produktów już istniejących oraz
    2. tworzenia nowych Produktów,
    – jest działalnością badawczo-rozwojową w rozumieniu z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, która uprawnia do skorzystania z ulgi, w związku z czym Wnioskodawca może opodatkować dochody (straty) uzyskane z tytułu opłat licencyjnych wynikających z umów licencyjnych, które dotyczą Produktów Spółki stawką preferencyjną na podstawie art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
  1. Czy w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1 – w przypadku gdyby Wnioskodawca chciał skorzystać z nowych przepisów dotyczących ulgi IP Box – czy jest do tego uprawniony oraz czy wystarczającym będzie – dla potrzeb ewidencyjnych – prowadzenie odrębnej ewidencji, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów, który będzie zawierał następujące pozycje:
    1. data dokumentu księgowego,
    2. nr dokumentu księgowego (np. faktury),
    3. wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody z tytułu opłat licencyjnych,
    4. kwotę przychodu lub kosztu dotyczącą każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
    5. kwotę dochodu (straty) przypadającego na każde wyodrębnione kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
    6. koszty poniesione na prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo -rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej?
  2. Czy koszty poniesione przez Spółkę w związku z tworzeniem w przyszłości we własnym zakresie nowego oprogramowania (nowych Produktów) powinny być – na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box i prawidłowego prowadzenia ewidencji rachunkowej – potrącane w tym roku, w którym zostały poniesione, tj. w przypadku zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych prowadzących działalność gospodarczą oraz zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych nieprowadzących działalności gospodarczej (umowa o dzieło/umowa zlecenie) wydatki dotyczące wytwarzania nowego oprogramowania komputerowego powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku)?
  3. Jak ustalić wysokość dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej z opłat lub należności licencyjnych, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, w przypadku gdy umowa licencyjna zawiera zapisy, że 85% wartości opłaty licencyjnej dotyczy licencji na oprogramowanie (Produkt), a 15% wartości opłaty wynikającej z umowy dotyczy usług wsparcia – czyli pomocy w instalacji, w aktualizacji, w obsłudze itp., tj. czy dochodem na potrzeby skorzystania z ulgi IP Box jest cała otrzymywana od licencjobiorcy kwota wynikająca z umowy licencyjnej?
  4. Jak należy kwalifikować koszty ogólne związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, tj. opłaty za energię elektryczną, telefony, Internet, czynsze, koszty obsługi księgowej, artykuły biurowe itp., tj. czy są to koszty funkcjonalnie związane z przychodami uzyskiwanymi z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest ocena stanowiska Wnioskodawcy zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 3 i nr 5. W pozostałym zakresie zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 3

Obliczając wysokość dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, który później zostanie przemnożony przez wskaźnik nexus w celu obliczenia końcowego dochodu podlegającego 5% stawce podatku dochodowego, niezbędne jest określenie związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej przychodów oraz kosztów. Konieczne jest więc alokowanie do przychodów funkcjonalnie z nimi związanych kosztów, które w sposób bezpośredni i pośredni przyczyniły się do powstania tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z art. 22 ust. 4 updof, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione.

Tym samym, udzielając odpowiedzi na przedmiotowe pytanie, zdaniem Wnioskodawcy, koszty poniesione w związku z tworzeniem we własnym zakresie nowego oprogramowania powinny być potrącane w tym roku, w którym zostały poniesione.

A zatem, w przypadku zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych prowadzących działalność gospodarczą oraz zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych nieprowadzących działalności gospodarczej (umowa o dzieło/umowa zlecenie) wydatki dotyczące wytwarzania nowego oprogramowania komputerowego powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku).

Ad. 5

W opinii Wnioskodawcy, koszty ogólne związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością, tj. opłaty za energię elektryczną, telefony, Internet, czynsze, koszty obsługi księgowej, artykułów biurowych itp., są kosztami funkcjonalnie związanymi z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych i tym samym powinny być alokowane do przychodów Spółki osiąganych w ciągu roku związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, bowiem przyczyniły się w sposób pośredni do powstania tego przychodu. Bez poniesienia ww. kosztów nie byłaby możliwa praca Spółki, a tym samym wytworzenie usługi IP Box. Ww. koszty powinny być uznane za koszt wytworzenia IP Box w takiej wielkości, w jakiej pozostaje wartość przychodu z IP Box w stosunku do przychodów całkowitych Spółki – tzn. proporcjonalnie. Ponieważ nie można ustalić ww. proporcji na bieżąco, należy dokonać korekty zaksięgowanych ww. kosztów dopiero po zamknięciu roku podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

  • momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest nieprawidłowe,
  • uznania wydatków, tj. opłat za energię elektryczną, telefony, Internet, czynsze, kosztów obsługi księgowej i artykułów biurowych za koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (pytanie oznaczone we wniosku nr 5) – jest nieprawidłowe.

Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145, dalej: „Kodeks cywilny”).

Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług (art. 861 § 1 ww. Kodeksu).

W myśl art. 862 Kodeksu cywilnego, jeżeli wspólnik zobowiązał się wnieść do spółki własność rzeczy, do wykonania tego zobowiązania, jak również do odpowiedzialności z tytułu rękojmi oraz do niebezpieczeństwa utraty lub uszkodzenia rzeczy stosuje się odpowiednio przepisy o sprzedaży.

Przywołany przepis oznacza zobowiązanie się wspólnika do przeniesienia własności rzeczy na współwłasność łączną wspólników (w tym i jego) oraz wydania wspólnikom (spółce) tej rzeczy bez zapłaty ceny.

Wspólnik nie może rozporządzać udziałem we wspólnym majątku wspólników ani udziałem w poszczególnych składnikach tego majątku (art. 863 § 1 Kodeksu cywilnego).

W przypadku wniesienia do spółki cywilnej wkładu w postaci składnika majątku stanowiącego wyłączną własność jednego wspólnika, bądź też będącego współwłasnością wszystkich wspólników tej spółki, wyłączna własność wspólnika bądź współwłasność w częściach ułamkowych z chwilą wniesienia do spółki przekształca się we współwłasność łączną. Współwłasność ta ma charakter bezudziałowy, a każdemu ze wspólników przysługują równe prawa do całego majątku. Spółka cywilna nie posiada własnego majątku. W spółce tej właścicielami poszczególnych składników majątku pozostają wspólnicy spółki w ramach współwłasności łącznej.

W przeciwieństwie do spółek osobowych prawa handlowego, spółka cywilna nie jest odrębnym podmiotem prawa i stanowi wyłącznie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy wspólnikami będącymi stronami umowy spółki cywilnej. Wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony w umowie spółki. Z uwagi na to, że spółka cywilna nie jest podmiotem prawa, nie przysługuje jej w związku z tym również zdolność do czynności prawnych, zdolność sądowa ani procesowa.

Spółka cywilna nie jest także przedsiębiorcą w rozumieniu art. 431 Kodeksu cywilnego oraz art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292), „przedsiębiorcami” w myśl tej ustawy są bowiem wspólnicy tej spółki.

Spółka cywilna nie jest podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki cywilnej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w tej spółce uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem spółki cywilnej jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, w przypadku prowadzenia działalności w formie spółki cywilnej, podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest spółka tylko poszczególni wspólnicy. Zatem na nich, a nie na spółce ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Z kolei art. 8 ust. 2 ww. ustawy stanowi, że zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

  1. rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
  2. ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki niebędącej osobą prawną.

W świetle cytowanych przepisów wielkość przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika spółki osobowej) określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału). Taką samą zasadę należy zastosować m. in. przy określaniu kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z kolei, zgodnie art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej – oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Definicje badań naukowych i prac rozwojowych zostały zawarte w art. 5a pkt 39 i 40 powoływanej ustawy.

I tak, w myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

  1. badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. poz. 1668, z późn. zm.),
  2. badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce, badania naukowe są działalnością obejmującą:

  1. badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
  2. badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z przedstawionego we wniosku i jego uzupełnieniu opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej: „Spółka”), która zajmuje się tworzeniem i rozwijaniem wysokiej jakości oprogramowania autorskiego dedykowanego programistom i sprzedaży licencji na jego użytkowanie. Spółka prowadzi ewidencję podatkową – podatkową księgę przychodów i rozchodów metodą uproszczoną – kasową. Flagowym produktem Spółki jest tzw. (…).(…) to zestaw elementów interfejsu, skryptów, pluginów, styli oraz rozszerzeń, stanowiących narzędzia pozwalające na budowanie stron internetowych, aplikacji internetowych, aplikacji komputerowych, jak również aplikacji mobilnych (dalej: „Produkt”). Działalność Spółki dotycząca Produktów stanowi działalność twórczą, obejmującą prace rozwojowe, podejmowane w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Prace prowadzone przez Spółkę dotyczące nowych Produktów będą miały charakter prac rozwojowych – nie będą związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania będą charakteryzowały się wysokim poziomem innowacyjności. Prace realizowane przez Spółkę będą miały na celu stworzenie nowych Produktów lub służą ulepszeniu funkcjonalności oferowanych przez Spółkę Produktów. Gdy Spółka opracuje nowe Produkty to będą one na tyle innowacyjne, że w znacznym stopniu będą odróżniać się od rozwiązań już funkcjonujących w Spółce. Efektem działań Spółki jest zatem stworzenie oprogramowania (programu komputerowego), które zgodnie z art. 74 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231, z późn. zm.) podlega ochronie jak utwory literackie. W związku z udoskonalaniem lub tworzeniem nowych Produktów Spółka będzie osiągać dochody z opłat licencyjnych wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczyć będzie danego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ewentualnie ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Odrębna ewidencja w postaci szczegółowego rejestru przychodów i kosztów związanych z kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej (dalej: „KPWI”) umożliwia wyodrębnienie każdego KPWI, ustalenie przychodów i kosztów przypadających na każde KPWI oraz obliczenie dochodu (straty) z KPWI.

Prowadzenie przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (Produktem), daje możliwość skorzystania z tzw. ulgi Innovation Box. Zauważyć bowiem należy, że przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od dnia 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym.

Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

  1. patent,
  2. prawo ochronne na wzór użytkowy,
  3. prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
  4. prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
  5. dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
  6. prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
  7. wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432),
  8. autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy, wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

[(a+b) x 1,3]/ (a+b+c+d )

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

  1. prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
  2. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
  3. nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
  4. nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

  1. z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
  2. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
  3. z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
  4. z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia określenia momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z tworzeniem nowego oprogramowania komputerowego (pytanie oznaczone we wniosku nr 3).

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Z treści ww. przepisu wynika zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

  • został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik);
  • jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
  • pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  • poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów;
  • został właściwie udokumentowany;
  • nie może być kosztem wymienionym w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych daje podatnikom prowadzącym podatkową księgę przychodów i rozchodów możliwość wyboru jednej z dwóch metod rozliczania kosztów uzyskania przychodów. Dokonany wybór decyduje o sposobie ewidencjonowania kosztów.

Ogólna zasada rozliczania kosztów uzyskania przychodów wyrażona została w art. 22 ust. 4 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem, koszty uzyskania przychodów są potrącane tylko w tym roku podatkowym, w którym zostały poniesione, z zastrzeżeniem ust. 5, 6 i 10. Oznacza to, że przy stosowaniu tej metody wydatki stanowiące koszt uzyskania przychodów należy ewidencjonować w dacie ich poniesienia – bez względu na to, jakiego okresu dotyczą.

Przy czym, zgodnie z art. 22 ust. 6b ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów w przypadku podatników, o których mowa w ust. 6, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu stanowiącego podstawę do zaksięgowania (ujęcia) kosztu.

Odnosząc powyższe przepisy do przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że w przypadku zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych prowadzących działalność gospodarczą oraz zakupu prac programistycznych od podmiotów zewnętrznych nieprowadzących działalności gospodarczej, wydatki dotyczące wytwarzania nowego oprogramowania komputerowego (nowych Produktów) powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia. Dniem poniesienia ww. wydatków, stosownie do art. 22 ust. 6b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będzie data wystawienia dokumentów stwierdzających podstawę do ich ujęcia w prowadzonej podatkowej księdze przychodów i rozchodów.

Biorąc pod uwagę powyższe, koszty w przypadku prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów według metody zapisanej w wyżej cytowanym art. 22 ust. 4 ww. ustawy, powinny być księgowane w tej księdze w momencie ich poniesienia.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3, zgodnie z którym ww. wydatki powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. w dniu, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), należało uznać za nieprawidłowe.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania wydatków, tj. opłat za energię elektryczną, telefony, Internet, czynszów, kosztów obsługi księgowej i artykułów biurowych za koszty związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej (pytanie nr 5).

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus, o którym mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wykluczyć koszty, które nie są, lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus należy pamiętać aby istniał związek pomiędzy:

  • wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
  • kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
  • dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus, jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z powyższym Wnioskodawca winien również ustalać odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zauważyć, że wydatki w postaci opłat za energię elektryczną, telefony, Internet, czynsz, kosztów obsługi księgowej i artykułów biurowych są kosztami pośrednio związanymi z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, o którym mowa we wniosku i dlatego nie mogą zawierać się we wskaźniku nexus.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5, zgodnie z którym ww. wydatki są kosztami funkcjonalnie związanymi z przychodami uzyskiwanymi przez Spółkę z opłat lub należności wynikających z umów licencyjnych i tym samym powinny być alokowane do przychodów Spółki osiąganych w ciągu roku związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, bowiem przyczyniły się w sposób pośredni do powstania tego przychodu, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo wskazać należy, że interpretacja podatkowa to odpowiedź na konkretne pytanie dotyczące podatków, dlatego wywołuje ona wyłącznie skutki w sferze podatkowej, a nie żadnej innej. Zgodnie z przepisami organ podatkowy jest przy tym związany treścią wniosku, nie ma uprawnień ani nawet możliwości badania prawdziwości faktów czy stwierdzeń, podawanych przez Wnioskodawcę. Formułując odpowiedź organ podatkowy polega więc wyłącznie na tym, co pisał podatnik we wniosku i nie sprawdza legalnych aspektów działalności Wnioskodawcy. Uzyskanie interpretacji podatkowej nie rozstrzyga więc o legalności danej działalności.

Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) będzie zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy zaznaczyć, że przedmiotowa interpretacja indywidualna odnosi się tylko i wyłącznie do Wnioskodawcy i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj