2019.10.18 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.479.2019.2.MN
z 18 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 31 lipca 2019 r. (data wpływu 7 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z 10 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania sprzedaży działki. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 10 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 4 października 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.479.2019.1.MN.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem z 10 października 2019 r., przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą od 2016 r. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nieruchomość stanowiąca przedmiot zapytania nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej.

Od 4 stycznia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą: Biuro Rachunkowe B. (NIP xxx), której przedmiotem jest działalność księgowo-rachunkowa i doradztwo podatkowe

Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 2,24 ha, które nabył po śmierci ojca w drodze umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego zawartej z matką w dniu 25 sierpnia 1988 r. w formie aktu notarialnego Repetytorium A nr xxx (akt notarialny z dnia 25 sierpnia 1988 r.).

W momencie otrzymania gospodarstwa przez Wnioskodawcę – obejmowało ono dwie księgi wieczyste: (1) nr xxx oraz (2) nr xxx.

Z księgi wieczystej nr xxx (działka nr 3 o pow. 1,22 ha) w 2000 r. na podstawie umowy sprzedaży Skarb Państwa nabył część działki pod budowę autostrady, zaś pozostałą część działki w styczniu 2001 r. Wnioskodawca podarował swojej siostrze, jako rozliczenie zachowku.

Na przestrzeni roku 2004/2005 z działek objętych KW nr xxxx Wnioskodawca sprzedał 7 działek na rzecz osób fizycznych. Działki powstały z podziału większych działek nr A i B. Następnie w 2011 r. Wnioskodawca sprzedał kolejne 5 działek (powstałych na skutek podziału działek nr C i D) . W 2012 r. Wnioskodawca darował 4 działki swojej mamie.

Aktualnie: w skład nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne wchodzą działki numer E, F, G, H - KW nr xxx

Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży działek numer: E oraz F.
Działki przeznaczone do sprzedaży stanowią majątek osobisty, a sprzedaż nastąpi z majątku niezwiązanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą.
Od momentu otrzymania gospodarstwa minęło 31 lat. Gospodarstwo nie zostało nabyte w celu odsprzedaży.
W latach od 1988 r. do 1991 r. Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Grunty wchodzące w skład tego gospodarstwa stanowią majątek prywatny Wnioskodawcy, jako służące zaspokojeniu potrzeb osobistych.
Powierzchnia gospodarstwa rolnego obecnie wynosi 2,24 ha, z czego obecnie na cele własne rodziny wykorzystywany jest obszar 0,57 ha, Wskazany obszar to teren pod budynki mieszkalne i gospodarcze, ogród, sad. W tym obszarze znajdują się działki, które planowane są do sprzedaży tj. numer: E oraz F.
Natomiast obszar 1,67 ha od roku 1991 jest wydzierżawiony pod uprawy rolne w zamian za zapłatę podatku rolnego w kwocie ok. 200 zł rocznie. Ten obszar nie będzie podlegał sprzedaży. Aktualna umowa jest zawarta na trzy lata od 1 stycznia 2018 r. do dnia 31 grudnia 2020 r.
Wnioskodawca zamierza sprzedać istniejące działki nr E i nr F.
Po sprzedaży własnością Wnioskodawcy pozostanie działka o powierzchni 2,013 ha, która będzie wykorzystywana na cele rodziny, a część jw. będzie nadal wydzierżawiana.
Wnioskodawca nie pobierał i nie pobiera dopłat.
W dacie nabycia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca pracował zawodowo na podstawie umowy o pracę i nie prowadził działalności gospodarczej.
W opracowanym przez Miasto planie zagospodarowania przestrzennego niezmiennie od 1994 r. do dnia dzisiejszego działki stanowiące przedmiot planowanej sprzedaży to grunty rolne przeznaczone pod zabudowę kat IV/D – Strefa miasta ogrodu tereny zabudowy mieszkaniowej ekstensywnej. Pierwszy plan uchwalono w 1994 r. Uchwałą Rady Miejskiej nr xxx z dnia 1 grudnia 1994 r. (Dz. Urz. Woj. xxx Nr 15, poz. 161 z dnia 16 grudnia 1994 r.)
Obecny plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony przez Radę Miejską w uchwałą nr xxx z dnia 2 czerwca 2011 roku, która została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa nr ... z dnia 27 lipca 2011 roku poz. 3010, 3019 – przewiduje na tych dwóch przedmiotowych działkach nr E i nr F o łącznej pow. 0,227 ha drogę publiczną (przedłużenie ślepej ulicy). Obecnie jest w trakcie postępowanie administracyjne nr xxx dotyczące podziału nieruchomości tj. odłączenia pasa terenu – przeznaczonego pod drogę publiczną.
Planowane do sprzedaży działki nie są uzbrojone i nie będą uzbrojone.
Celem sprzedaży działek Wnioskodawca zamieścił ogłoszenie na portalu xxx oraz zamierza dokonać sprzedaży za pośrednictwem biura nieruchomości.
W konsekwencji Wnioskodawca nie podejmował żadnych aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami i nie angażował środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Działania Wnioskodawcy nie wiązały się z dokonywaniem jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych.
Decyzja o sprzedaży działek nr E i nr F uzasadniona jest problemami związanymi z ich użytkowaniem.
W bezpośrednim sąsiedztwie działek przepływa ciek wodny O. Nieuregulowany jego bieg powoduje podmywanie brzegów działek. Na własny koszt Wnioskodawca musi utwardzać i nadsypywać skarpę łączącą działki z O.
Działki położone są na końcu ślepej ulicy. Ponieważ nie są ogrodzone przyjeżdżające samochody zawracają na działce Wnioskodawcy. Zawracanie na nieutwardzonym gruncie powoduje jego dewastację.
Nachylenie terenu powoduje zalewanie działek wodami opadowymi z sąsiednich dwóch posesji.
Środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone będą na potrzeby własne.
Wnioskodawca nie zamierza przeznaczać uzyskanego dochodu ze sprzedaży działek na zakup kolejnych nieruchomości lub finansowanie innych inwestycji, co uprawniałoby do przypisania działalności Wnioskodawcy charakteru komercyjnego. Nieruchomość, którą przejął Wnioskodawca miała charakter tzw. ojcowizny. Sprzedaż działek należy zatem traktować jako swobodną dyspozycję majątkiem osobistym.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że działki E i F mające być przedmiotem sprzedaży istniały w momencie otrzymania przez Wnioskodawczynię gospodarstwa rolnego.

Jak wyżej wskazano działki istniały w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego.

Działki E i F nie były i nie są wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Działki E i F – od nabycia do planowanej sprzedaży – są wykorzystywane na cele osobiste jako teren rekreacyjny, ogród i sad.

Działki E i F przez cały okres posiadania wykorzystywane były na cele osobiste.

Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Mające być przedmiotem sprzedaży działki E i F nie służą do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nie była dokonywana sprzedaż płodów rolnych.

Działki E i F nie są i nie były przedmiotem najmu i dzierżawy. Nie są pobierane żadne pożytki.

Działki E i F nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, nieruchomość ta nie została wyprowadzona z działalności gospodarczej do majątku prywatnego.

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego.

Według wiedzy Wnioskodawczy dla działek E i F nie obowiązuje aktualna decyzja o warunkach zabudowy. Decyzja była kiedyś wydana i wygasła.

Wnioskodawca wniósł w dniu 27 października 2008 r. o wydanie decyzji o warunkach zabudowy działek E i F. Celem była budowa domu jednorodzinnego dla rodziny Wnioskodawcy.

Urząd Miasta wydał decyzję administracyjną o warunkach zabudowy w dniu 26 lutego 2009 r. Wnioskodawca nie wystąpił o zezwolenie na budowę i nie rozpoczął budowy. Wydana decyzja o warunkach zabudowy wygasła.

Wnioskodawca nie podejmował w stosunku do działek E i F działań zmierzających do zmiany przeznaczenia terenu oraz uzyskania decyzji o wyłączeniu z produkcji rolnej oraz żadnych innych działań.

Na pytanie Organu „Czy Wnioskodawca zamierza poczynić (lub poczynił) jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości nieruchomości, uatrakcyjnienia gruntu (działek E i F mających być przedmiotem sprzedaży), jeśli tak to jakie, w jakim celu i kiedy (np. wyposażenie w przyłącze wodno-kanalizacyjne i elektryczne, wydzielenie, budowa drogi, inne – jakie)?”

Wnioskodawca wskazał:

„Wnioskodawca nie zamierza i nie poczynił żadnych działań mogących mieć wpływ na zwiększenie wartości działek, uatrakcyjnienie gruntu – poza złożeniem wniosku o wydzielenie drogi – co wynika z aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, który – jak już wskazywano we wniosku – przewiduje na działkach nr E i nr F o łącznej pow.0,227 ha drogę publiczną (przedłużenie ślepej ulicy). Dokumenty obrazujące podjęte działania zostały załączone do wniosku.

Działania Wnioskodawcy stanowią zatem realizację uchwalonego bez jej udziału planu i nie są nakierowane na uatrakcyjnienie gruntu.

Działki nie mają przyłączy wodno-kanalizacyjnych.

Wnioskodawca nie planuje żadnych działań”.

Wnioskodawca zamierza zawrzeć w przyszłości umowę z biurem nieruchomości.

Celem sprzedaży działek Wnioskodawca zamieścił ogłoszenie na portalu ... .

Działki F i E nie były wykorzystywane na cele działalności zwolnionej od podatku. Działki są i były wykorzystywane na cele prywatne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek, stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy nabyty w drodze umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Sprzedaż działek, stanowiących osobisty majątek Wnioskodawcy nabyty w drodze umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy brak jest przesłanek pozwalających uznać, że w przedstawionym stanie faktycznym strona wystąpi w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą polegającą na handlu nieruchomościami. W konsekwencji, z tytułu dostawy działek i otrzymanej zapłaty nie będzie ciążyć na Wnioskodawcy obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług – z przyczyn, które zostaną szczegółowo przedstawione poniżej:

Stan prawny:

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy: podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).
Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: Dyrektywa VAT) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców i osób świadczących usługi włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów. Za działalność gospodarczą uznaje się również wykorzystywanie, w sposób ciągły, własności dóbr materialnych lub niematerialnych do celów zarobkowych.
W definicji odpłatnej dostawy towarów w art. 2 ust. 1 lit. a Dyrektywy VAT wskazano ponadto, że czynność opodatkowana musi pozostawać w związku z działalnością podatnika. Formalny status osoby dokonującej dostawy jako podatnika, nie stanowi zatem przesłanki wystarczającej do przyjęcia, iż dana osoba jest podatnikiem w odniesieniu do tej konkretnej czynności, a w konsekwencji do uznania, że dana transakcja będzie podlegać opodatkowaniu VAT.

Zatem działalność gospodarcza to prawnie określona sytuacja, którą trzeba oceniać na podstawie zbadania konkretnych okoliczności faktycznych wypełniających lub niewypełniających znamion tej działalności. Prowadzenie działalności gospodarczej jest zatem kategorią obiektywną niezależnie od tego, jak działalność tę ocenia sam prowadzący ją podmiot i jak ją nazywa oraz, czy dopełnia ciążących na nim obowiązków z działalnością tą związanych.

Jak wskazuje NSA: „Dla oceny, czy konkretny podmiot sprzedający działki funkcjonuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u., nie mają znaczenia same intencje, jakimi kieruje się ów podmiot nabywając i następnie sprzedając nieruchomość, ani jakie potrzeby są w ten sposób zaspokajane. Kluczowe znaczenie mają przede wszystkim obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach zwykłego dysponowania majątkiem prywatnym, (tak: I FSK 987/17, Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego).

Kwestia uznania za działalność gospodarczą czynności sprzedaży nieruchomości, które znajdują się w majątku osobistym osoby fizycznej i ulegają zbyciu została rozstrzygnięta w wyroku składu siedmiu sędziów NSA z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w którym Sąd – na kanwie sprawy dotyczącej sprzedaży przez osobę fizyczną działek budowlanych – wskazał, w jakich okolicznościach dany podmiot należy uznawać za podatnika VAT. NSA orzekł, że:

przepisy art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u. powinny być rozumiane w ten sposób, że warunkiem sine qua non uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód,
ani formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do tej konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług – w świetle powyższych przepisów – jest łączne spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze czynność winna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie - musi być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem przyjęcie, że osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą, jako handlowiec, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, profesjonalną, czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

W rozpatrywanej sprawie nie występują wymienione wyżej przesłanki.

Bowiem chociaż sprzedaż gruntu mieści się w pojęciu dostawy dokonanej w ramach działalności handlowca, to fakt zbywania działek nie oznacza wykonywania przez Wnioskodawcę działalności handlowej. Nabycie przez Wnioskodawcę w 1988 r. nieruchomości rolnej nie nastąpiło w celach handlowych, lecz prywatnych. Działki sprzedawane będą jako majątek osobisty niezwiązany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działalność Wnioskodawcy nie cechuje się powtarzalnością, nastawieniem na zysk, brak jest ciągłości podejmowanych czynności obrotu nieruchomościami.

Nie można również powiedzieć, aby działalność Wnioskodawcy w związku ze sprzedażą nieruchomości miała charakter zorganizowany, powtarzalny i stały, co cechuje działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. W konsekwencji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy za podatnika VAT, gdyż nie podjęła ona aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, przekraczających zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości stwierdza się, iż jeśli podatnik podatku od towarów i usług sprzedaje majątek, którego część przeznaczył na inne cele niż związane z prowadzoną działalnością i którą to część przeznaczył na potrzeby osobiste, w odniesieniu do sprzedaży tej części nie występuje on jako podatnik. Transakcja taka nie podlega zatem opodatkowaniu VAT.

W wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. (C-180/10) i E. K., H. J.-K. (C-181/10), TSUE wskazał, że osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Ponadto: Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy VAT (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych (pkt 40 wyroku).

W konsekwencji dla oceny, czy konkretny podmiot sprzedający działki funkcjonuje w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 i 2 u.p.t.u.. kluczowe znaczenie mają przede wszystkim obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach zwykłego dysponowania majątkiem prywatnym. Należy zbadać, czy w celu dokonania sprzedaży osoba fizyczna podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami.

W świetle powyższego przyjęcie, iż dana osoba fizyczna, sprzedając działki działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec), wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze). Na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z tych okoliczności. Motywy przy tym jakimi kieruje się podmiot rozpoczynając działalność gospodarczą, czy pierwotny cel albo zamiar jakie mu towarzyszą przy nabywaniu nieruchomości nie są same w sobie okolicznościami decydującymi o uznaniu sprzedającego działki za czyniącego to w charakterze podatnika VAT albo za nie działającego w takim charakterze. Istotne znaczenie mają obiektywne, a nie subiektywne przesłanki pozwalające odróżnić działania noszące cechy zawodowe, od tych, które mieszczą się w granicach dysponowania majątkiem prywatnym (por. wyrok NSA z dnia 24 listopada 2017 r., I FSK 172/16; wyrok NSA z dnia 9 maja 2018 r., I FSK 1136/16).

Mając na uwadze powyższe, treść powołanych przepisów prawa oraz aktualne orzecznictwo sądowe, w tym wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby (C-180/10) i Emilian Kuć, Halina Jeziorska-Kuć (C- 181/10), zbycie gruntu, o którym mowa w niniejszym wniosku, nie nastąpi w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług – z uwagi na brak przesłanek uznania tej działalności za taką (brak zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru).

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie handlu nieruchomościami, a jedynie wyzbywa się własnego majątku, który nabył przed ponad trzydziestoma laty. Wnioskodawca nie podejmuje aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami. Planowana aktywność dotycząca sprzedaży stanowi minimum działań koniecznych dla przeprowadzenia takiej transakcji tj. ogłoszenie i pośrednictwo biura nieruchomości – taka aktywność Wnioskodawcy nie będzie porównywalna do działań handlowca wykonywanych w ramach profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Zatem w odniesieniu do tych czynności Wnioskodawca nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy (tj. jako handlowiec), a czynności te będą mieścić się w zakresie zarządu majątkiem prywatnym, a zatem nie będą podlegały opodatkowaniu.

Uzasadniając powyższe stanowisko powołać należy również przykładowe stanowisko judykatury i piśmiennictwa, odnoszące się do przedstawionych zagadnień i uzasadniające postawioną wyżej tezę w zakresie zadanego pytania:

Podatnik dokonujący transakcji prywatnie nie działa w charakterze podatnika, a transakcja nie podlega VAT. Oczywistym jest, że zwykłe wykonywanie przez właściciela prawa własności nie może samo z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Jednocześnie istotnym kryterium oceny stanowi to, czy zainteresowany podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/we Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, polegające zwłaszcza na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą bowiem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji sprzedaży gruntu nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem przez właściciela prawa własności, (tak: I SA/Bd 190/19, Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego).
Warunkiem niezbędnym do uznania podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, że w związku z zamierzoną sprzedażą nieruchomości podatnik prowadzi działalność gospodarczą (tak: Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07).
Okoliczność, że określona czynność związana z majątkiem prywatnym, nie służącym celom związanym z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, będzie dokonana kilkakrotnie, w sytuacji gdy dany podmiot nie ma zamiaru wykonywać jej w sposób profesjonalny, nie może przesądzać o uzyskaniu przez ten podmiot statusu podatnika podatku od towarów i usług (tak: wyrok NSA z 28 maja 2008 r. w sprawie I FSK 692/07).
Ani okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, ani nawet formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności – bez każdorazowego ustalenia, że w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika od towarów i usług (I SA/Po 1015/09 – Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu).
„Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalna), czyli stałą. Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych. (...) Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że osoba fizyczna nieprowadząca regularnej, czy zorganizowanej działalności gospodarczej, dokonująca jednorazowej lub okazjonalnych transakcji, nie występuje w charakterze podatnika od towarów i usług. Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług” (tak: NSA w wyroku z 19 kwietnia 2012 r. sygn. akt I FSK 1118/11).

Podsumowując:

W okolicznościach niniejszej sprawy należy uznać, że dostawa działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania składnikami jednoznacznie związanymi z majątkiem prywatnym Wnioskodawcy w całym okresie posiadania, zatem Wnioskodawca nie stanie się podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznać należy za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, ze zm.) dalej zwanej ustawą o VAT lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
po drugie – czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o VAT, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą zbycie majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. W tym miejscu należy podkreślić, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika bowiem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Zatem, jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wskażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Dlatego też, aby uznać, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku VAT należy ustalić, czy działa on jako producent, handlowiec lub usługodawca.

Ponadto z treści orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Trybunał orzekł również, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem – zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Mając na względzie powyższe stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która prowadzi działalność gospodarczą od 2016 r. Jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Nieruchomość stanowiąca przedmiot zbycia nigdy nie była wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej. Od 4 stycznia 2016 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą: Biuro Rachunkowe, której przedmiotem jest działalność księgowo-rachunkowa i doradztwo podatkowe. Wnioskodawca nie prowadzi i nie zamierza prowadzić działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami.

Aktualnie: w skład nieruchomości stanowiącej gospodarstwo rolne wchodzą działki numer E, F, G, H. Wnioskodawca planuje dokonać sprzedaży działek numer E oraz F.

Działki przeznaczone do sprzedaży stanowią majątek osobisty, a sprzedaż nastąpi z majątku niezwiązanego z pozarolniczą działalnością gospodarczą. Od momentu otrzymania gospodarstwa minęło 31 lat. Gospodarstwo nie zostało nabyte w celu odsprzedaży.

W latach od 1988 r. do 1991 r. Wnioskodawca prowadził gospodarstwo rolne. Obecnie Wnioskodawca nie prowadzi działalności rolniczej. Grunty wchodzące w skład tego gospodarstwa stanowią jej majątek prywatny, jako służące zaspokojeniu potrzeb osobistych.

Powierzchnia gospodarstwa rolnego obecnie wynosi 2,24 ha, z czego obecnie na cele własne rodziny wykorzystywany jest obszar 0,57 ha, Wskazany obszar to teren pod budynki mieszkalne i gospodarcze, ogród, sad. W tym obszarze znajdują się działki, które planowane są do sprzedaży tj. numer: E oraz F. Wnioskodawca nie pobierał i nie pobiera dopłat.

W dacie nabycia gospodarstwa rolnego Wnioskodawca pracował zawodowo na podstawie umowy o pracę i nie prowadził działalności gospodarczej.

W opracowanym przez Miasto planie zagospodarowania przestrzennego niezmiennie od 1994 r. do dnia dzisiejszego działki stanowiące przedmiot planowanej sprzedaży to grunty rolne przeznaczone pod zabudowę kat IV/D – Strefa miasta ogrodu tereny zabudowy mieszkaniowej ekstensywnej. Obecny plan zagospodarowania przestrzennego uchwalony przez Radę Miejską uchwałą z dnia 2 czerwca 2011 roku, przewiduje na tych dwóch przedmiotowych działkach nr E i nr F o łącznej pow. 0,227 ha drogę publiczną (przedłużenie ślepej ulicy). Obecnie jest w trakcie postępowanie administracyjne dotyczące podziału nieruchomości tj. odłączenia pasa terenu – przeznaczonego pod drogę publiczną.

Planowane do sprzedaży działki nie są uzbrojone i nie będą uzbrojone.

Działki E i F mające być przedmiotem sprzedaży istniały w momencie otrzymania przez Wnioskodawcę gospodarstwa rolnego. Działki E i F nie były i nie są wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej. Działki E i F – od nabycia do planowanej sprzedaży – są wykorzystywane na cele osobiste jako teren rekreacyjny, ogród i sad. Działki E i F przez cały okres posiadania wykorzystywane były na cele osobiste.

Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Mające być przedmiotem sprzedaży działki E i F nie służą do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Nie była dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Działki F i E nie są i nie były przedmiotem najmu i dzierżawy. Nie są pobierane żadne pożytki.

Wnioskodawca nie występował z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego. Dla działek E i F nie obowiązuje aktualna decyzja o warunkach zabudowy. Decyzja była kiedyś wydana i wygasła.

Wnioskodawca nie zamierza i nie poczynił żadnych działań mogących mieć wpływ na zwiększenie wartości działek, uatrakcyjnienie gruntu – poza złożeniem wniosku o wydzielenie drogi – co wynika z aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, który – jak już wskazywano we wniosku – przewiduje na działkach nr E i nr F o łącznej pow. 0,227 ha drogę publiczną (przedłużenie ślepej ulicy). Działania Wnioskodawcy stanowią zatem realizację uchwalonego bez jej udziału planu i nie są nakierowane na uatrakcyjnienie gruntu.

Działki nie mają przyłączy wodno-kanalizacyjnych. Wnioskodawca nie planuje żadnych działań.

Celem sprzedaży działek Wnioskodawca zamieścił ogłoszenie na portalu xxx.

Decyzja o sprzedaży działek nr E i nr F uzasadniona jest problemami związanymi z ich użytkowaniem:

W bezpośrednim sąsiedztwie działek przepływa ciek wodny. Nieuregulowany jego bieg powoduje podmywanie brzegów działek. Na własny koszt Wnioskodawca musi utwardzać i nadsypywać skarpę łączącą działki z O.
Działki położone są na końcu ślepej ulicy. Ponieważ nie są ogrodzone przyjeżdżające samochody zawracają na działce Wnioskodawcy. Zawracanie na nieutwardzonym gruncie powoduje jego dewastację.
Nachylenie terenu powoduje zalewanie działek wodami opadowymi z sąsiednich dwóch posesji.

Środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone będą na potrzeby własne. Wnioskodawca nie zamierza przeznaczać uzyskanego dochodu ze sprzedaży działek na zakup kolejnych nieruchomości lub finansowanie innych inwestycji.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwość czy sprzedaż działek, stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykracza poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, które wskazują na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca bowiem nabył przedmiotową nieruchomość po śmierci ojca w drodze umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego zawartej z matką. Działki E i F nie były i nie są wykorzystywane na cele prowadzonej działalności gospodarczej – od nabycia do planowanej sprzedaży – są wykorzystywane na cele osobiste jako teren rekreacyjny, ogród i sad. Wnioskodawca nie był i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Nie była dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Działki E i F nie są i nie były przedmiotem najmu i dzierżawy. Decyzja o sprzedaży działek nr E i nr F uzasadniona jest problemami związanymi z ich użytkowaniem. Środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone będą na potrzeby własne.

W świetle powyższego Wnioskodawcy nie będzie można przypisać aktywności porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa, przedstawiony opis sprawy oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że Wnioskodawca w związku z planowaną sprzedażą działek nr E oraz F, nie będzie działać w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie bowiem całokształt okoliczności i ich zakres, wskazuje, że jest to działanie należące do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr E oraz F będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Wnioskodawca zbywając przedmiotowe działki, stanowiące majątek prywatny będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem.

Podsumowując, należy uznać, że Wnioskodawca z tytułu transakcji sprzedaży działek nr E oraz F, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zatem planowana sprzedaż ww. działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin