Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.287.2019.2.SS
z 23 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2019 r. (data wpływu 17 lipca 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania czynności wykonywanych przez spółdzielnie uczniowskie w postaci organizowania zakupu i sprzedaży towarów w formie sklepiku szkolnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższym zakresie. Wniosek uzupełniono w dniu 3 września 2019 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W Szkole Podstawowej (…) na podstawie przyjętego Statutu działa Spółdzielnia Uczniowska „A”.

W Szkole Podstawowej (…) na podstawie przyjętego Statutu działa Spółdzielnia Uczniowska „B”.

Wskazane wyżej spółdzielnie zamierzają prowadzić działalność wskazaną w § 4 pkt 5 i 6 Statutu polegającą m.in. na organizowaniu zakupu i sprzedaży towarów (przyborów szkolnych, soków itp., tj. prowadzić tzw. sklepik szkolny) oraz udzielaniu pomocy finansowej lub zaopatrywaniu w podręczniki i przybory szkolne członków spółdzielni, będących w trudnej sytuacji materialnej. Sprzedaż będzie dokonywana wyłącznie przez uczniów, którzy w ten sposób, pod opieką nauczyciela, zdobędą praktyczną wiedzą z zakresu funkcjonowania przedsiębiorstwa.

W piśmie z dnia 30 sierpnia 2019 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca – w odpowiedzi na pytania sformułowane przez tut. Organ – doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

1. Czy działalność Spółdzielni Uczniowskiej „A” i „B” będzie miała na celu popularyzowanie w środowiskach młodzieżowych idei i wiedzy o spółdzielczości?
   Odp.
   Tak – działalność Spółdzielni Uczniowskiej „A” i „B” ma na celu popularyzowanie w środowiskach młodzieżowych idei i wiedzy o spółdzielczości.
2. Czy działalność prowadzona przez ww. Spółdzielnie (w tym również w formie sklepiku uczniowskiego) ma na celu jedynie edukowanie uczniów w obszarze praktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa?
   Odp.
   Działalność prowadzona przez Spółdzielnie ma na celu działalność edukacyjną zarówno w obszarze praktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa, kształtowania nawyków oszczędzania, jak też w zakresie popularyzowania zdrowego żywienia, wspierania działalności kulturalnej, sportowej społeczności uczniowskiej. Celem prowadzenia Spółdzielni jest również organizowanie wzajemnej pomocy i zaspokajania materialnych i kulturalnych potrzeb ich członków.
3. Jaka jest skala działalności prowadzonej przez przedmiotowe spółdzielnie uczniowskie (tj. jakie obroty osiąga) i czy działalność jest prowadzona w sposób ciągły?
   Odp.
   Działalność Spółdzielni prowadzona jest w sposób ciągły (z przerwami w okresach ferii letnich, zimowych oraz okresów świątecznych). Zważywszy, iż działalność sklepików występuje w sferze zamierzeń, nie jest możliwe określenie obrotów, jakie będą przez te sklepiki osiągane.
4. Kto ponosi odpowiedzialność za działalność prowadzoną przez Spółdzielnie, o których mowa we wniosku?
   Odp.
   Odpowiedzialność za Spółdzielnię ponosi dyrektor szkoły i nauczyciel – opiekun spółdzielni.
5. Kto dokonuje zakupu towarów do sklepiku szkolnego?
   Odp.
   Zakupu towarów będzie dokonywał opiekun spółdzielni.
6. W jaki sposób dokumentowana jest sprzedaż towarów ze sklepiku szkolnego?
   Odp.
   W założeniu prowadzona będzie następująca dokumentacja: księga główna, w której ewidencjonowane będą zakupy wszystkich towarów, utarg i wydatki (faktury, paragony z dowodami przyjęcia towaru na stan, przelewy, KP) oraz roczna informacja o działalności.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zamierzona działalność spółdzielni uczniowskich w postaci organizowania zakupu i sprzedaży towarów w formie sklepiku szkolnego będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zamierzona działalność spółdzielni uczniowskich w postaci organizowania zakupu i sprzedaży towarów w formie sklepiku szkolnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W pierwszej kolejności wskazać należy, iż podmiotem właściwym do wystąpienia z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej jest Gmina. Spółdzielnie uczniowskie, które zamierzają prowadzić sklepik szkolny, nie posiadają osobowości prawnej, działają w ramach struktur organizacyjnych szkoły. Szkoły podstawowe, w ramach których spółdzielnie uczniowskie prowadzą działalność, stanowią jednostki budżetowe gminy.

Stosownie do treści art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (tj.: Dz.U. z 2018 r., poz. 280) jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi. Zatem, w przypadku ustalenia, iż prowadzenie sklepiku szkolnego przez spółdzielnie uczniowskie stanowi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, na Gminie będzie spoczywał obowiązek rozliczania podatku.

Podkreślić należy, iż na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj.: Dz. U. z 2018 r., poz. 2174; dalej jako: „UPTU”) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1).

Spółdzielnie uczniowskie, które zamierzają prowadzić sklepik szkolny są formami organizacji uczniów działającymi na podstawie przyjętych statutów. Nie posiadają osobowości prawnej, ani wyodrębnionego majątku. Ich członkami są uczniowie szkoły, którzy będą prowadzić sklepik szkolny pod opieką nauczyciela. W przypadku rozpoczęcia prowadzenia sklepiku szkolnego spółdzielnie uczniowskie będą podatnikami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż działalność w postaci prowadzenia sklepiku szkolnego przez spółdzielnie uczniowskie nie będzie stanowić działalności gospodarczej.

Stosownie do treści art. 15 ust. 2 UPTU, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cel, dla którego planowane jest rozpoczęcie tej działalności, ma charakter wyłącznie edukacyjny, zatem spółdzielnie uczniowskie nie spełniają kryteriów handlowca, ani usługodawcy w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Celem spółdzielni uczniowskich, w tym zamierzonego powstania w ich ramach sklepików szkolnych, jest kształtowanie umiejętności zespołowego działania i gospodarowania w warunkach gospodarki rynkowej, rozwijanie u uczniów zaradności i przedsiębiorczości oraz nawyku oszczędzania. Działalność prowadzona przez spółdzielnie będzie miała na celu jedynie edukowanie uczniów w obszarze funkcjonowania przedsiębiorstwa, nie będzie nastawiona na osiąganie zysku, nie będzie prowadzona dla celów zarobkowych. Wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży towarów w sklepiku szkolnym zostaną przeznaczone na działalność spółdzielni uczniowskich, przede wszystkim na zakup nagród dla uczniów za dobre wyniki w nauce oraz za osiągnięcia sportowe. Pomieszczenie sklepiku będzie traktowane jak jedno z pomieszczeń dydaktycznych, w którym uczniowie będą zdobywać praktyczną wiedzę z zakresu planowania sprzedaży, sporządzania zapotrzebowania na towar, przyjmowania towaru, porządkowania pomieszczenia, remanentu.

Stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym działalność spółdzielni uczniowskich nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, znajduje potwierdzenie w wydanej dnia 24 kwietnia 2017 r. przez Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Finansów odpowiedzi na interpelację poselską nr 11460 z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie opodatkowania czynności wykonywanych przez spółdzielnie uczniowskie działające w szkołach, zgodnie z którą: „uzasadnionym wydaje się twierdzenie, iż działalność mająca na celu jedynie edukowanie uczniów w obszarze praktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa prowadzona przez spółdzielnie uczniowskie nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na mocy art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy – oraz świadczenie usług – w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Aby określić możliwość zastosowania art. 15 ust. 6 ustawy, który wyłącza organy władzy publicznej (oraz urzędy obsługujące te organy) z definicji podatnika VAT, konieczne jest określenie czy zadania realizowane przez Gminę są zadaniami, dla których Gmina została powołana w ramach reżimu publicznoprawnego, czy też są to czynności wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Powyższe oznacza, że decydującą przesłanką przesądzającą o uznaniu bądź nieuznaniu organu władzy publicznej za podatnika VAT będzie zachowanie się tego organu jako organu władzy publicznej, bądź jako podatnika w stosunku do określonych świadczeń.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy z kategorii podatników ma charakter wyłączenia podmiotowo-przedmiotowego.

Aby to wyłączenie miało miejsce, muszą zostać spełnione dwa warunki:

1. podmiot musi być organem władzy publicznej lub urzędem obsługującym ten organ,
2. podmiot ten został powołany do czynności związanych z realizacją zadań nałożonych na niego przepisami prawa i takie czynności wykonuje.
   
   

Wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji państwowych np. w zakresie administracji, sądownictwa, obrony narodowej. Wówczas wyłączenie z opodatkowania nie prowadzi do naruszenia zasad konkurencji. Organy władzy publicznej są podatnikami VAT jedynie w zakresie czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Konieczność spełniania dwóch warunków wyłączających organy publiczne z opodatkowania VAT (wykonywanie czynności przez organ podlegający prawu publicznemu oraz wykonywanie danej czynności przez podmiot działający w charakterze organu publicznego w odniesieniu do tej czynności) była wielokrotnie podkreślana przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak stwierdził TSUE w orzeczeniu w sprawie C-4/89 – Comune di Carpaneto Piascentino i inni a Ufficio provinciale imposta sul valore aggiunto di Piacenza – art. 4 (5) VI Dyrektywy należy interpretować w taki sposób, aby czynności wykonywane przez organy publiczne w rozumieniu tego przepisu stanowiły czynności wykonywane przez organy prawa publicznego podlegające szczególnym zasadom prawnym mającym do nich zastosowanie. Drugi akapit tej regulacji należy natomiast interpretować w taki sposób, aby Państwa Członkowskie zobowiązane były zapewnić, by organy prawa publicznego traktowane były jak podatnicy w związku z czynnościami wykonywanymi w charakterze organów publicznych w przypadku, gdy czynności te mogą być również podejmowane w ramach działalności konkurencyjnych przez przedsiębiorców prywatnych, jeśli traktowanie tych organów jako podmiotów nieposiadających statusu podatnika mogłoby prowadzić do istotnego naruszenia zasad konkurencji.

Wyłączenie organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy stanowi odstępstwo od zasady powszechności opodatkowania i jako takie musi być ściśle interpretowane.

Należy zaznaczyć, że takie pojęcia jak „organ władzy publicznej” czy „urzędy obsługujące te organy” nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT. Choć w wielu aktach normatywnych ustawodawca posługuje się pojęciem „władza publiczna” czy „organy władzy publicznej”, to jednocześnie nigdzie nie definiuje tych pojęć.

Kwestię tę rozważał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 25 maja 2010 r., w sprawie o sygn. akt I FSK 852/09, w którym stwierdził, że „choć Konstytucja nie zawiera wprost definicji organu władzy publicznej, to jednak z jej treści da się wywieźć, że jednostki samorządu terytorialnego takie władztwo sprawują. W art. 16 ust. 2 Konstytucji ustrojodawca wskazał bowiem, że »Samorząd terytorialny uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej. Przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność«. Z kolei w art. 163 Konstytucji wskazano, że samorząd terytorialny wykonuje zadania publiczne niezastrzeżone przez Konstytucję lub ustawy dla organów innych władz publicznych. Powyższe wprost dowodzi, że ustrojodawca powierzył samorządowi terytorialnemu wykonywanie zadań administracji publicznej niezastrzeżonych do kompetencji innych organów władzy państwowej. W działaniach tych organy samorządu mogą korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym, właściwych władzy państwowej”.

Zatem w świetle sformułowań zawartych w Konstytucji RP, w szczególności, w art. 16 ust. 2 i art. 163, samorząd terytorialny należy traktować jako organ władzy publicznej. W uchwale NSA w składzie pięciu sędziów NSA z dnia 9 października z 2000 r., sygn. akt OPK 14/00, Sąd stwierdził, że pozycja jednostek samorządu terytorialnego jest wyznaczona przez dwie kategorie prawne, a mianowicie przez kompetencję i osobowość prawną. Na podstawie określonych prawem kompetencji gmina realizuje władztwo administracyjne i działa jako organ administracji publicznej, a w postępowaniu administracyjnym zajmuje pozycję organu prowadzącego postępowanie.

Dokonując wykładni art. 15 ust. 6 ustawy należy więc zauważyć, że celem tej regulacji jest wyłączenie wszelkich organów władzy publicznej oraz innych organów podlegających prawu publicznemu z kategorii podatników VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych przez te podmioty w charakterze władz publicznych. Podatnikiem podatku od towarów i usług jest więc również organ władzy publicznej oraz urząd obsługujący ten organ, jeżeli w stosunku do określonej czynności lub transakcji zachowuje się jak podmiot gospodarczy. Z tego właśnie względu, ustawodawca uznał w art. 15 ust. 6 ustawy, że organy (urzędy) nie są podatnikami w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy edukacji publicznej.

Na mocy art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Gmina tworzy zatem podmioty będące wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie zakładu lub jednostki budżetowej.

W tym miejscu należy zauważyć, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z ww. wyroku, samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

Wskazać należy, że w dniu 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280) i zgodnie z art. 3 tej ustawy, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ustawy z dnia 5 września 2016 r., jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Z opisu sprawy wynika, że w Szkole Podstawowej (…) na podstawie przyjętego Statutu działa Spółdzielnia Uczniowska „A”. W Szkole Podstawowej (…) na podstawie przyjętego Statutu działa Spółdzielnia Uczniowska „B”. Wskazane wyżej spółdzielnie zamierzają prowadzić działalność wskazaną w § 4 pkt 5 i 6 Statutu polegającą m.in. na organizowaniu zakupu i sprzedaży towarów (przyborów szkolnych, soków itp., tj. prowadzić tzw. sklepik szkolny) oraz udzielaniu pomocy finansowej lub zaopatrywaniu w podręczniki i przybory szkolne członków spółdzielni, będących w trudnej sytuacji materialnej. Sprzedaż będzie dokonywana wyłącznie przez uczniów, którzy w ten sposób, pod opieką nauczyciela, zdobędą praktyczną wiedzą z zakresu funkcjonowania przedsiębiorstwa. Działalność ww. Spółdzielni ma na celu popularyzowanie w środowiskach młodzieżowych idei i wiedzy o spółdzielczości. Działalność prowadzona przez Spółdzielnie ma na celu działalność edukacyjną zarówno w obszarze praktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa, kształtowania nawyków oszczędzania, jak też w zakresie popularyzowania zdrowego żywienia, wspierania działalności kulturalnej, sportowej społeczności uczniowskiej. Celem prowadzenia Spółdzielni jest również organizowanie wzajemnej pomocy i zaspokajania materialnych i kulturalnych potrzeb ich członków. Działalność Spółdzielni prowadzona jest w sposób ciągły (z przerwami w okresach ferii letnich, zimowych oraz okresów świątecznych). Zważywszy, iż działalność sklepików występuje w sferze zamierzeń, nie jest możliwe określenie obrotów, jakie będą przez te sklepiki osiągane. Odpowiedzialność za Spółdzielnię ponosi dyrektor szkoły i nauczyciel – opiekun spółdzielni. Zakupu towarów będzie dokonywał opiekun spółdzielni. W założeniu prowadzona będzie następująca dokumentacja: księga główna, w której ewidencjonowane będą zakupy wszystkich towarów, utarg i wydatki (faktury, paragony z dowodami przyjęcia towaru na stan, przelewy, KP) oraz roczna informacja o działalności.

We wniosku wskazano też, że celem spółdzielni uczniowskich, w tym zamierzonego powstania w ich ramach sklepików szkolnych, jest kształtowanie umiejętności zespołowego działania i gospodarowania w ramach gospodarki rynkowej, rozwijanie u uczniów zaradności i przedsiębiorczości oraz nawyku oszczędzania. Działalność prowadzona przez spółdzielnie będzie miała na celu jedynie edukowanie uczniów w obszarze funkcjonowania przedsiębiorstwa, nie będzie nastawiona na osiąganie zysku, nie będzie prowadzona dla celów zarobkowych. Wszystkie środki uzyskane ze sprzedaży towarów w sklepiku szkolnym zostaną przeznaczone na działalność spółdzielni uczniowskich, przede wszystkim na zakup nagród dla uczniów a dobre wyniki w nauce oraz osiągnięcia sportowe. Pomieszczenie sklepiku będzie traktowane jak jedno z pomieszczeń dydaktycznych, w którym uczniowie będą zdobywać praktyczną wiedzę z zakresu planowania sprzedaży, sporządzania zapotrzebowania na towar, przyjmowania towaru, porządkowania pomieszczenia, remanentu.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii wyłączenia z opodatkowania czynności wykonywanych przez przedmiotowe spółdzielnie uczniowskie w postaci organizowania zakupu i sprzedaży towarów w formie sklepiku szkolnego.

Zauważyć w tym miejscu należy, że podstawowym celem spółdzielni uczniowskich jest kształtowanie umiejętności zespołowego działania i gospodarowania w warunkach gospodarki rynkowej, rozwijanie u uczniów zaradności i przedsiębiorczości oraz nawyku oszczędzania, popularyzowanie w środowiskach młodzieżowych idei i wiedzy o spółdzielczości, które można określić wspólnym terminem – cele o charakterze edukacyjnym. Spółdzielnie uczniowskie mogą działać w różny sposób, w różnym rozmiarze, mogą się różnić trwałością prowadzenia działań, a przede wszystkim różny może też być główny cel ich działania (np. przewaga celu ekonomicznego nad edukacyjnym). Wszystkie te czynniki mogą wpływać na podatkową kwalifikację działalności spółdzielni uczniowskich na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że działalność prowadzona przez Spółdzielnie ma na celu działalność edukacyjną zarówno w obszarze praktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa, kształtowania nawyków oszczędzania, jak też w zakresie popularyzowania zdrowego żywienia, wspierania działalności kulturalnej, sportowej społeczności uczniowskiej. Celem prowadzenia Spółdzielni jest również organizowanie wzajemnej pomocy i zaspokajania materialnych i kulturalnych potrzeb ich członków. Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca, działalność przedmiotowych Spółdzielni ma na celu popularyzowanie w środowiskach młodzieżowych idei i wiedzy o spółdzielczości, a odpowiedzialność za jej działania ponosi dyrektor szkoły i nauczyciel – opiekun spółdzielni.

Podsumowując, w przypadku gdy działalność spółdzielni uczniowskich będzie miała jedynie na celu edukowanie uczniów w obszarze praktycznego funkcjonowania przedsiębiorstwa, to nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT. W związku z powyższym, Wnioskodawca nie będzie działał jako podatnik. Tym samym, zamierzona działalność ww. spółdzielni uczniowskich, polegająca na organizowaniu zakupu i sprzedaży towarów w formie sklepiku szkolnego nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.