2019.10.28 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.374.2019.2.ISK

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.374.2019.2.ISK
z 28 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.374.2019.1.ISK (doręczone Stronie w dniu 16 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

obowiązku rejestracji sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz A. przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej (pytanie nr 1 wniosku) – jest prawidłowe,

prawidłowości danych widniejących na paragonach fiskalnych (pytanie nr 2 wniosku) – jest prawidłowe,

obowiązku przechowywania kopii dokumentów kasowych i kopii paragonów fiskalnych (pytanie nr 3 i 4 wniosku) – jest prawidłowe,

obowiązku dołączania wystawionych paragonów do kopii faktur (pytanie nr 5 wniosku) - jest nieprawidłowe,

obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A. (pytanie nr 6 wniosku) – jest prawidłowe,

obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A., we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT (pytanie nr 7 wniosku) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 21 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 10 października 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.374.2019.1.ISK (skutecznie doręczonym w dniu 16 października 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rejestracji sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz zleceniodawcy przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej, prawidłowości danych widniejących na paragonach fiskalnych, obowiązku przechowywania kopii dokumentów kasowych i kopii paragonów fiskalnych, obowiązku dołączania wystawionych paragonów do kopii faktur, obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zleceniodawcy oraz obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz zleceniodawcy, we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, w ramach prowadzenia działalności gospodarczej zamierza współpracować ze spółką A. (…) w oparciu o zawartą umowę franczyzową/umowy franczyzowe.

A. prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług telekomunikacyjnych. W ramach prowadzonej działalności A. oferuje klientom możliwość zakupu urządzeń służących do korzystania z usług telekomunikacyjnych, takich jak telefony komórkowe, laptopy, tablety i inne urządzenia (zwane dalej „Produktami”) po promocyjnych cenach, gdy sprzedaż taka jest związana z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych. Ponadto A. oferuje możliwość zakupu Produktów na raty, również gdy taki zakup jest związany z zawarciem umowy o świadczenie usług telekomunikacyjnych.

Zamierzone przedsięwzięcie polega na wprowadzeniu możliwości sprzedaży Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A. Sprzedaż taka odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Wnioskodawcy (po uprzednim dostarczeniu Produktów przez A.), na podstawie udzielonego przez A. umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca będzie sprzedawał Produkty w imieniu i na rzecz A., wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez A. Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą Produktu będzie A., a nie Wnioskodawca.

Niezależnie od sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz A., Wnioskodawca zamierza oferować i sprzedawać Produkty we własnym imieniu i na swoją rzecz, po ich uprzednim zakupieniu, podobnie jak inne towary (np. akcesoria do telefonów komórkowych czy zestawy prepaid).

Sprzedaż Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A. dokumentowana będzie, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób:

Każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz A. będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz A. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane A. Wnioskodawca przekaże fakturę nabywcy Produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.
W przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej.

Dzięki temu, że faktura sprzedaży będzie wystawiana przy wykorzystaniu oprogramowania A., A. będzie posiadała pełną ewidencję sprzedaży Produktów dokonanych w jej imieniu i na jej rzecz przez Wnioskodawcę, a zatem będzie posiadała własną ewidencję obrotu i podatku należnego VAT, bez potrzeby korzystania z ewidencji prowadzonej przy wykorzystaniu kas rejestrujących.

Oprócz dokonywania sprzedaży Produktów należących do A., Wnioskodawca zamierza również dokonywać sprzedaży własnej, czyli sprzedaży w imieniu własnym i na swoją rzecz towarów, których wcześniej nabył własność. Sprzedaż własna Wnioskodawcy, dokonywana na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych będzie ewidencjonowana przy zastosowaniu posiadanych przez niego kas rejestrujących.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że Wnioskodawca będzie posiadał kasę z elektronicznym zapisem kopii.

Od momentu rozpoczęcia współpracy z A., Wnioskodawca będzie miał obowiązek ewidencjonowania sprzedaży własnej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych na własnej kasie rejestrującej.

A., w momencie rozpoczęcia współpracy z Wnioskodawcą, nie będzie podmiotem zwolnionym z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca działa na podstawie umowy agencyjnej, która będzie podpisana w formie pisemnej. Jeden z załączników tej umowy zobowiązuje Wnioskodawcę do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz i w imieniu A. przy użyciu własnej kasy rejestrującej. Umowy agencyjnej Wnioskodawca nie podpisuje z A., a z jego przedstawicielem, który działa w imieniu A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca ma obowiązek rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz A., przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących?
Czyje dane powinny być podane na paragonie jako dane podatnika - A. czy Wnioskodawcy?
Czy na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.)?
Kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz A.?
Czy Wnioskodawca będzie miał obowiązek dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu A. ?
Czy Wnioskodawca ma obowiązek rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży Produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz A. ?
Czy Wnioskodawca ma obowiązek uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz A. we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Wnioskodawca jest zobowiązany do rejestrowania sprzedaży Produktów, dokonywanej przez niego w imieniu i na rzecz A., przy zastosowaniu należących do niego kas rejestrujących.

Ad 2

Jako dane podatnika na paragonie powinny być podane dane Wnioskodawcy.

Ad 3

Na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.).

Ad 4

Obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż Produktów w imieniu i na rzecz A., obciąża Wnioskodawcę a nie A.

Ad 5

Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu A.

Ad 6

Wnioskodawca nie ma obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży Produktów dokonanej przez niego w imieniu i na rzecz A.

Ad 7

Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez niego, w imieniu i na rzecz A., we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 1

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”) podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy o VAT podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla: prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze - kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Szczegółowe zasady dotyczące stosowania kas rejestrujących zostały określone w art. 111 ust. 3a ustawy o VAT, zgodnie, z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani:

dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy;
dokonywać niezwłocznego zgłoszenia właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących każdej nieprawidłowości w pracy kasy;
udostępniać kasy rejestrujące do kontroli stanu ich nienaruszalności i prawidłowości pracy na każde żądanie właściwych organów;
zgłaszać kasy rejestrujące do obowiązkowego przeglądu technicznego właściwemu podmiotowi prowadzącemu serwis kas rejestrujących;
używać kas rejestrujących zgodnie z warunkami określonymi w przepisach wydanych na podstawie ust. 7a pkt 1;
przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. Nr 152, poz. 1223, ze. zm.);
stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b;
dokonywać wydruku emitowanych przez kasę rejestrującą dokumentów i ich kopii na nośniku papierowym;
prowadzić i przechowywać dokumentację o przebiegu eksploatacji kasy rejestrującej, z uwzględnieniem przepisów wydanych na podstawie ust. 7a i ust. 9 pkt 1;
dokonać zgłoszenia kasy rejestrującej do naczelnika urzędu skarbowego w celu otrzymania numeru ewidencyjnego kasy;
poddać obowiązkowemu przeglądowi technicznemu kasy rejestrujące, które zostały przez podatnika utracone, a następnie odzyskane, przed ich ponownym zastosowaniem do prowadzenia ewidencji.

Zgodnie z pkt 7 zacytowanego przepisu, wyjątek od zasady rejestrowania wyłącznie własnej sprzedaży za pośrednictwem posiadanej kasy rejestrującej został wskazany w art. 111 ust. 3b ustawy o VAT.

Z wyżej wymienionego przepisu wynika, że podatnicy prowadzący ewidencje przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa, lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują, przy zastosowaniu swoich kas rejestrujących, zarówno sprzedaż własną towarów i usług jak również sprzedaż dokonaną w imieniu lub na rzecz innych podatników.

W omawianej sprawie Wnioskodawca, zamierza rozpocząć sprzedaż Produktów, w imieniu i na rzecz A., na podstawie zlecenia w ramach umowy franczyzowej, w zamian za określone wynagrodzenie (prowizję). Równocześnie w punkcie sprzedaży poza sprzedażą produktów należących do A. będzie prowadzić sprzedaż własnych Produktów, a także innych towarów i usług, w stosunku do których ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

W konsekwencji, w stosunku do Wnioskodawcy znajdzie zastosowanie przepis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT w związku z wyłączeniem zawartym w art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT. Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż realizowana przez niego, na rzecz i w imieniu zleceniodawcy (tj. na rzecz i w imieniu A.) powinna być przez niego ewidencjonowana za pośrednictwem kasy rejestrującej. Jednocześnie na A. nie będzie ciążył obowiązek rejestracji sprzedaży za pośrednictwem własnych kas rejestracyjnych (zostało to potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, (…)).

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 2

Według § 5 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.; dalej „rozporządzenie ws. kas fiskalnych”), paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m. in. następujące informacje:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika,
numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP).

Według rozporządzenia ws. kas fiskalnych, przez pojęcie podatnika należy rozumieć podatnika podatku od towarów i usług (§ 2 pkt 13 rozporządzenia ws. kas fiskalnych), a przez termin numer identyfikacji podatkowej (NIP) rozumie się numer identyfikacji podatkowej podatnika w rozumieniu przepisów o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (§ 2 pkt 7 rozporządzenia ws. kas fiskalnych).

Z przepisów rozporządzenia ws. kas fiskalnych nie wynikają jasne zasady regulujące opisaną sytuację. Należy jednak przyjąć, zdaniem Wnioskodawcy, iż przez podatnika należy rozumieć podatnika będącego właścicielem kasy rejestrującej.

Zatem paragon wystawiony przez Wnioskodawcę, dokumentujący sprzedaż w imieniu i na rzecz A., nie będzie musiał zawierać danych dotyczących A. (w szczególności nazwy A. i numeru identyfikacji podatkowej A.). Na paragonie powinny być prezentowane jedynie dane dotyczące Wnioskodawcy (m. in. jego nazwa, adres jego punktu sprzedaży, oraz jego numer identyfikacji podatkowej).

Takie rozumienie przepisów zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz P. (…) przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 3

Zgodnie z art. 112 ustawy o VAT, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego. Uzupełnienie tej regulacji zawarte jest w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy o VAT i w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia ws. kas fiskalnych, zgodnie z którym podatnicy, z zastrzeżeniami które nie mają znaczenia w analizowanej sprawie, są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, ze zm.; dalej „Ordynacja podatkowa”) zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2002 r. Nr 76, poz. 694, ze zm.).

W ocenie Wnioskodawcy, obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych obciąża Wnioskodawcę. Jest to konsekwencją tego, że obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pośrednictwem kasy rejestrującej jest nałożony jedynie na Wnioskodawcę, a nie A. A. nie jest ani wystawcą paragonów, ani żadnych innych dokumentów kasowych, ani podmiotem, który jest uprawnionym do ich otrzymania.

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 4

W związku z tym, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży Produktów za pośrednictwem kasy rejestrującej, będzie on miał obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż produktów.

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 5

Zgodnie z § 7 ust. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 ze zm.; dalej „rozporządzenie ws. wystawiania faktur”) w przypadku, gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do kopii faktury podatnik jest obowiązany dołączyć paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Ponieważ wystawcą faktury dokumentującej sprzedaż będzie A. a nie Wnioskodawca, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dołączania wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych przez A.

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 6

Zobowiązanym do rozpoznania obowiązku podatkowego jest podatnik dokonujący sprzedaży, tj. podmiot dokonujący dostawy towarów bądź świadczący usługę.

Biorąc pod uwagę to, że sprzedaż Produktów jest dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz i w imieniu A., to na A. ciąży powinność wykazania obowiązku podatkowego, o którym mowa jest w art. 19 Ustawy o VAT.

Wnioskodawca nie jest zatem zobowiązany do wykazania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży Produktów w imieniu i na rzecz A.

Uzasadnienie stanowiska dot. pytania 7

Aby zapewnić potrzebną, kompletną i rzetelną ewidencję sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę w jego punktach sprzedaży, każda sprzedaż dokonywana przez Wnioskodawcę będzie dokumentowana fakturą wystawioną w imieniu A. A. będzie prowadziła ewidencję wystawionych w jej imieniu faktur, dla celów rozliczania podatku od towarów i usług (VAT).

Ewidencja faktur stanowić będzie ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT. Na jej podstawie A. będzie przygotowywać deklaracje VAT, w których wykazywany będzie obrót zrealizowany przez A., o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W związku z tym, że A. będzie dokumentować każdą transakcję sprzedaży za pośrednictwem faktur VAT, faktury VAT stanowią podstawę wpisów w ewidencji prowadzonej dla celów VAT. Prawidłowość takiego postępowania została potwierdzona w interpretacji indywidualnej z dnia 17 maja 2012 r., sygn. IPPP2/443-249/12-2/MM, wydanej na rzecz P. (…) przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie.

W związku z tym, że sprzedaż Produktów będzie wykazana przez A. w jej ewidencji VAT oraz jej deklaracjach VAT składanych do organów podatkowych, Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania tej sprzedaży w swojej ewidencji prowadzonej dla celów VAT oraz przygotowywanych przez siebie deklaracjach VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

prawidłowe w zakresie obowiązku rejestracji sprzedaży produktów w imieniu i na rzecz A. przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej (pytanie nr 1 wniosku);

prawidłowe w zakresie prawidłowości danych widniejących na paragonach fiskalnych (pytanie nr 2 wniosku);

prawidłowe w zakresie obowiązku przechowywania kopii dokumentów kasowych i kopii paragonów fiskalnych (pytanie nr 3 i 4 wniosku);

nieprawidłowe w zakresie obowiązku dołączania wystawionych paragonów do kopii faktur (pytanie nr 5 wniosku);

prawidłowe w zakresie obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży produktów dokonanych przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A. (pytanie nr 6 wniosku);

prawidłowe w zakresie obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A., we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT (pytanie nr 7 wniosku).

Obowiązek w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem kryterium decydującym o obowiązku stosowania kas rejestrujących do ewidencji sprzedaży jest status nabywcy towarów lub wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Stosownie do art. 111 ust. 3a ww. ustawy podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są m.in. obowiązani:

dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy - (pkt 1);

przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395, 398, 650 i 1629) - (pkt 6);

stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b – (pkt 7);

dokonywać wydruku dokumentów wystawianych przy zastosowaniu kasy rejestrującej - (pkt 8).

Na podstawie art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganej przez nich wysokości podstawy opodatkowania i podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Podatnicy dokonujący sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są zobowiązani do przestrzegania zasad zawartych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2019 r., poz. 816) zwanego dalej „rozporządzeniem w sprawie kas rejestrujących”.

Podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku, przy użyciu kas, które zostały nabyte w okresie obowiązywania potwierdzenia, że kasa spełnia funkcje wymienione odpowiednio w art. 111 ust. 6a lub w art. 145a ust. 2 ustawy oraz wymagania techniczne (kryteria i warunki techniczne) dla kas, wyłącznie w trybie fiskalnym pracy tej kasy, po dokonaniu jej fiskalizacji (§ 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Zgodnie z § 4 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, o których mowa w art. 111 ust. 5 ustawy, ewidencjonują wartość sprzedaży jako sprzedaż zwolnioną od podatku.

Z treści § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących wynika, że podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji sprzedaży na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy użyciu kasy własnej tego podmiotu.

W przypadku gdy inny podmiot jest obowiązany również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje przy użyciu kasy własnej na potrzeby obliczenia osiąganej przez siebie wartości sprzedaży i wysokości podatku całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (§ 5 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu nabytej przez ten podmiot kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej (§ 5 ust. 3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzenia działalności gospodarczej zamierza współpracować ze spółką A., w oparciu o zawartą umowę franczyzową/umowy franczyzowe. Od momentu rozpoczęcia współpracy z A., zarówno Wnioskodawca jak i A. będą mieli obowiązek ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży własnej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych.

Wnioskodawca działa na podstawie umowy agencyjnej, która będzie zawarta w formie pisemnej. Jeden z załączników tej umowy zobowiązuje Wnioskodawcę do prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz i w imieniu A. przy użyciu własnej kasy rejestrującej. Umowy agencyjnej Wnioskodawca nie podpisuje z A., a z jego przedstawicielem, który działa w imieniu A.

Sprzedaż Produktów przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A. dokumentowana będzie, dla celów rozliczania podatku VAT, w następujący sposób:

Każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz A. będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz A. przy wykorzystaniu oprogramowania A. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane A. Wnioskodawca przekaże fakturę nabywcy Produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży.
W przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie ponadto rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej.

Wnioskodawca będzie posiadał kasę z elektronicznym zapisem kopii.

Ad 1

Przedmiotem wątpliwości jest obowiązek rejestrowania przy zastosowaniu kas rejestrujących należących do Wnioskodawcy sprzedaży Produktów, dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A.

Wskazać w tym miejscu należy, że wprawdzie zasadą, wynikającą z art. 111 ust. 3b ustawy jest, że pośrednik, prowadzący równolegle ze sprzedażą własnych towarów i usług również sprzedaż towarów i usług na zlecenie innych podmiotów, w sytuacji, gdy sam posiada obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej ma obowiązek zaewidencjonowania na kasie także sprzedaży, której dokonuje w imieniu i na rzecz tych podmiotów. Podkreślenia jednak wymaga fakt, że powinność ewidencjonowania sprzedaży dokonywanej przez podmiot będący pośrednikiem w imieniu i na rzecz zleceniodawcy jest uwarunkowana wystąpieniem tego obowiązku u zleceniodawcy.

Należy bowiem zauważyć, że przepis cytowanego wcześniej § 5 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowi, że podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu. Powyższe wskazuje, że ww. obowiązek powierzenia własnej kasy lub zlecenia ewidencjonowania pośrednikowi ciąży na podmiocie zlecającym, o ile ma on obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej. Obowiązek ewidencjonowania przez podmiot pośredniczący sprzedaży dokonywanej w imieniu i na rzecz zleceniodawcy ma zatem charakter pochodny i jako taki uzależniony jest od zaistnienia takiego obowiązku u zleceniodawcy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca od momentu rozpoczęcia współpracy zarówno Wnioskodawca jak i A. będą podatnikami posiadającymi obowiązek ewidencjonowania sprzedaży własnej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych za pomocą kasy rejestrującej. Ponadto Wnioskodawca na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji sprzedaży dokonanej w imieniu i na rzecz A. przy zastosowaniu kasy rejestrującej Wnioskodawcy.

Zatem mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy wskazać, że skoro zarówno Wnioskodawca jak i A. są podmiotami, które mają obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej jak i rolników ryczałtowych za pomocą kas rejestrujących, a z zawartej w formie pisemnej umowy wynika, że Wnioskodawca zobowiązuje się do dokonywania sprzedaży produktów A. za pośrednictwem własnych kas rejestrujących, to z uwagi na spełnienie przesłanek wynikających z art. 111 ust. 3a ustawy oraz § 5 ust. 1 i ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, Wnioskodawca będzie miał obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży Produktów, dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A., przy zastosowaniu kas rejestrujących należących do Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Ad 2

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, którego podmiotu dane powinny znajdować się na paragonie w przypadku sprzedaży Produktów dokonywanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A.

Stosownie do cyt. wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać wydrukowany dokument nabywcy.

Zgodnie z przepisami w zakresie podatku VAT, podatnik zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, musi zapewnić, aby kasa rejestrująca oraz paragony fiskalne (będące dokumentami potwierdzającymi dokonanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) spełniały wymogi określone przepisami prawa.

W tym kontekście należy wskazać na przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, dotyczący elementów, jakie powinien zawierać paragon fiskalny emitowany przez kasę z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku prowadzenia przez podatnika ewidencji przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii paragon fiskalny zawiera co najmniej:

imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a w przypadku sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika (pkt 1),

numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika (pkt 2).

Zatem, w przypadku prowadzenia sprzedaży w imieniu i na rzecz A., kiedy to Wnioskodawca będzie zobowiązany do prowadzenia ewidencji tej sprzedaży za pomocą własnej kasy rejestrującej, to na Wnioskodawcy spoczywa obowiązek drukowania i wydawania paragonów fiskalnych dokumentujących sprzedaż w imieniu i na rzecz A. Konsekwentnie, paragony fiskalne emitowane przez kasę rejestrującą należącą do Wnioskodawcy, dokumentujące sprzedaż dokonaną w imieniu i na rzecz A., zgodnie z zapisem przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, muszą być opatrzone danymi Wnioskodawcy, (w tym nazwą, adresem jego punktu sprzedaży, oraz numerem identyfikacji podatkowej).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku przechowywania przez Wnioskodawcę kopii dokumentów kasowych, o którym mowa w art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy oraz w § 7 ust. 1 pkt 8 rozporządzenia w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania.

Zgodnie z art. 112 ustawy, podatnicy są obowiązani przechowywać ewidencje prowadzone dla celów rozliczania podatku oraz wszystkie dokumenty, w szczególności faktury, związane z tym rozliczaniem do czasu upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego, z zastrzeżeniem art. 130d ust. 3 i art. 134 ust. 3.

Stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani przechowywać kopie dokumentów kasowych przez okres wymagany w art. 112, zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2018 r. poz. 395, 398, 650 i 1629).

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących określono w powołanym wcześniej rozporządzeniu w sprawie kas rejestrujących.

Zgodnie z § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących - ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o paragonie fiskalnym albo fakturze - rozumie się przez to dokument fiskalny wystawiany przy użyciu kasy dla nabywcy, potwierdzający dokonanie sprzedaży.

Natomiast przez dokument fiskalny stosownie do § 2 pkt 1 lit. b) rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, rozumie się wystawiany przy użyciu kasy, zawierający w szczególności logo fiskalne i numer unikatowy - w przypadku kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii - paragon fiskalny, paragon fiskalny anulowany, fakturę, fakturę anulowaną, raport fiskalny dobowy, raport fiskalny okresowy, w tym miesięczny, i raport fiskalny rozliczeniowy.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadzą ewidencję każdej czynności sprzedaży, w tym sprzedaży zwolnionej od podatku (…) oraz wystawiają i wydają nabywcy, bez jego żądania, paragon fiskalny podczas dokonywania sprzedaży (…) (§ 6 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Należy zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212 poz. 1338 ze zm.) zostało uchylone z dniem 1 kwietnia 2014 r. Natomiast przepisy zawarte w § 7 ust. 1 pkt 8 tego rozporządzenia znalazły odzwierciedlenie w § 6 ust. 1 pkt 7 obecnie obowiązującego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2019 r. w sprawie kas rejestrujących.

Natomiast stosowanie do § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy, prowadząc ewidencję przechowują odpowiednio dokumenty fiskalne i kopie dokumentów fiskalnych, w tym dane z pamięci chronionej, przez okres wymagany w ustawie oraz w ustawie z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), zgodnie z warunkami określonymi w ustawie z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2019 r. poz. 351), i zapewniają do nich dostęp.

W myśl § 29 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, podatnicy prowadząc ewidencję przy użyciu kas z elektronicznym lub papierowym zapisem kopii dokonują wydruku wystawianych przy użyciu kasy dokumentów, a w przypadku kas z papierowym zapisem kopii - również ich kopii. W przypadku kas z elektronicznym zapisem kopii obowiązek wydruku nie dotyczy paragonów fiskalnych i paragonów fiskalnych anulowanych w przypadku, o którym mowa w § 12, oraz raportów fiskalnych dobowych, które mają postać zapisu na informatycznym nośniku danych. Przepis § 22 ust. 4 stosuje się.

Jak już wskazano, Wnioskodawca będzie dokonywał ewidencjonowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolnika ryczałtowego w jego punkcie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej zarówno towarów własnych, jak i Produktów należących do A., w imieniu i na rzecz A.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy należy stwierdzić, że to Wnioskodawca prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących będzie miał obowiązek przechowywania emitowanych przez posiadaną kasę rejestrującą kopii dokumentów kasowych w myśl art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy oraz § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących.

Tym samym Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Ad 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, kto ma obowiązek przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę, dokumentujących sprzedaż produktów w imieniu i na rzecz A.

Jak już wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 3 wniosku, to na Wnioskodawcy ciąży obowiązek przechowywania kopii dokumentów kasowych. Zatem to również Wnioskodawca obowiązany będzie do przechowywania paragonów fiskalnych wystawionych przez Wnioskodawcę w związku ze sprzedażą dokonaną w imieniu i na rzecz A. Jak wynika z treści ww. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, paragon fiskalny zdefiniowany w § 2 pkt 16 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących stanowi dokument fiskalny.

Zarówno z treści art. 111 ust. 3a pkt 6 ustawy, jak i z § 6 ust. 1 pkt 7 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, wynika wprost obowiązek przechowywania kopii dokumentów przez podatnika ewidencjonującego sprzedaż przy użyciu kas rejestrujących. Ustawodawca nie dokonał żadnych wyłączeń z tego obowiązku.

Należy przy tym zauważyć, że stosownie do art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy. Zatem obowiązek przechowywania dotyczy de facto kopii emitowanych przez kasę rejestrującą paragonów fiskalnych. Wyjątkiem od tej zasady będzie jedynie sytuacja, gdy na żądanie osoby, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, wystawiana jest faktura.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że każda transakcja sprzedaży dokonana w imieniu i na rzecz A. będzie zawsze dokumentowana fakturą wystawioną przez Wnioskodawcę, w imieniu i na rzecz A. Danymi sprzedawcy na fakturze będą dane A., a Wnioskodawca przekaże fakturę nabywcy produktów natychmiast po dokonaniu sprzedaży. Ponadto, w przypadku, gdy kupującym będzie osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej lub rolnik ryczałtowy, sprzedaż będzie również rejestrowana w punkcie sprzedaży Wnioskodawcy za pomocą kasy rejestrującej.

W przedmiotowej sprawie zachodzi specyficzna sytuacja, w której Wnioskodawca, działający w charakterze Zleceniobiorcy, jest obowiązany do ewidencjonowania przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej dokonywanych w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy ( A.) transakcji, które są dokumentowane jednocześnie fakturami, opatrzonymi danymi Zleceniodawcy. Należy zauważyć, że jednym z podstawowych obowiązków podatników podatku od towarów i usług jest prawidłowe, rzetelne i terminowe prowadzenie urządzeń księgowych, tak by odzwierciedlały faktyczny przebieg dokonywanych operacji. Zatem prowadzona przez Wnioskodawcę dokumentacja musi umożliwiać zidentyfikowanie dokonanych transakcji i przypisanie im konkretnych dokumentów, tak by nie doprowadzić do błędnego, np. podwójnego opodatkowania tej samej transakcji na podstawie dwóch dowodów sprzedaży - faktury i paragonu. Powyższe ma istotne znaczenie zwłaszcza w sytuacji, gdy takie same towary będą przedmiotem transakcji sprzedaży prowadzonej przez Wnioskodawcę we własnym imieniu, jak i dokonywanych na podstawie zawartej umowy transakcji sprzedaży w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy.

Należy w tym miejscu zauważyć, że zgodnie z art. 106g ust. 1 ustawy, faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

W związku z tym, gdy na żądanie osoby fizycznej wystawiana jest faktura, Wnioskodawca będzie miał obowiązek przechowywania również oryginału paragonu fiskalnego wraz z egzemplarzem faktury pozostającej u Wnioskodawcy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 wniosku, w myśl którego, w związku z tym, że Wnioskodawca będzie zobowiązany do ewidencjonowania sprzedaży produktów Zleceniodawcy za pośrednictwem własnej kasy rejestrującej, będzie On miał obowiązek przechowywania paragonów dokumentujących sprzedaż tych produktów - jest prawidłowe.

Ad 5

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku dołączania przez Wnioskodawcę wystawionych przez siebie paragonów do kopii faktur wystawionych w imieniu A.

Wskazać należy, że w przypadku gdy Wnioskodawca, działający w charakterze Zleceniobiorcy, jest obowiązany do ewidencjonowania przy zastosowaniu własnej kasy rejestrującej dokonywanych w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy transakcji, które są dokumentowane jednocześnie fakturami, opatrzonymi danymi Zleceniodawcy, to dla uniknięcia podwójnego opodatkowania tej samej sprzedaży, Wnioskodawca będzie zobowiązany do dołączania oryginałów paragonów do jednego z egzemplarzy faktury, który zachowa we własnej dokumentacji, stosownie do zapisu powołanego wcześniej art. 106h ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym pytaniem nr 5 jest nieprawidłowe.

Ad 6

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku rozpoznania podatku należnego z tytułu sprzedaży przez Wnioskodawcę Produktów w imieniu i na rzecz A.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W myśl art. 29a ust. 1 pkt 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca będzie dokonywał sprzedaży produkty w imieniu i na rzecz A., która to sprzedaż odbywać się będzie w lokalach, w których prowadzone są punkty sprzedaży Wnioskodawcy (po uprzednim dostarczeniu produktów przez A.), na podstawie udzielonego przez A. umocowania, w ramach odpłatnego zlecenia (wynagrodzenie w postaci prowizji). Wnioskodawca będzie sprzedawał Produkty w imieniu i na rzecz A., wykorzystując w tym celu program informatyczny udostępniony przez A. Tym samym stroną umowy sprzedaży z nabywcą produktu będzie A., a nie Wnioskodawca.

Skoro sprzedaż produktów jest dokonywana przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A., to u Wnioskodawcy nie wystąpi obowiązek podatkowy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy. Wnioskodawca dokonując sprzedaży Produktów imieniu i na rzecz Zleceniodawcy nie ma obowiązku rozpoznawania podatku należnego z tytułu sprzedaży Produktów dokonywanej w imieniu i na rzecz A.

Zatem, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie pytania nr 6 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Ad 7

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku uwzględniania sprzedaży Produktów dokonanej przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz A. we własnych rejestrach sprzedaży oraz we własnej deklaracji VAT.

Stosownie do treści art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 oraz podatników, u których sprzedaż jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 lub 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej oraz informacji podsumowującej. Ewidencja powinna zawierać w szczególności dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokości kwoty podatku należnego, korekt podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżającej kwotę podatku należnego, korekt podatku naliczonego, kwoty podatku podlegającej wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu, a także inne dane służące identyfikacji poszczególnych transakcji, w tym numer, za pomocą którego kontrahent jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej.

Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Zaznaczyć należy, że ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej jest niezależna od ewidencji, której prowadzenia wymagają inne przepisy, w szczególności art. 109 ust. 3 ustawy. Ewidencja prowadzona na podstawie art. 111 ustawy dotyczy bowiem części sprzedaży podatnika na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Planowane przez Wnioskodawcę transakcje sprzedaży w ramach zawartej umowy będą, jak wynika ze złożonego wniosku, dokumentowane fakturami opatrzonymi danymi A., jak również - w przypadku osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy - paragonami fiskalnymi emitowanymi przez kasę rejestrującą Wnioskodawcy.

Jak już wskazano, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do rozpoznania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów dokonywanej na rzecz i w imieniu A., na którym w tym zakresie będzie ciążył obowiązek dokonania prawidłowego rozliczenia.

Z uwagi na to, że stroną umowy sprzedaży z nabywcą produktu będzie A., (sprzedaż produktów będzie wykazana przez A. w jego ewidencji VAT), Wnioskodawca nie ma obowiązku uwzględniania sprzedaży produktów dokonanej w imieniu i na rzecz A. we własnej ewidencji sprzedaży (prowadzonej dla celów podatku VAT) oraz we własnej deklaracji VAT-7.

W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 7 wniosku należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin