Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.431.2019.2.AC
z 29 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 lipca 2019 r. (data wpływu 23 lipca 2019 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 lipca 2019 r. (data nadania 24 września 2019 r, data wpływu 27 września 2019 r.) uzupełniającym braki formalne na wezwanie z dnia 16 września 2019 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.431.2019.1.AC (data nadania 16 września 2019 r., data odbioru 18 września 2019 r. ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz obowiązku ich ujmowania w spisie z natury – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 23 lipca 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ewidencjonowania poniesionych wydatków w podatkowej księdze przychodów i rozchodów oraz obowiązku ich ujmowania w spisie z natury.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 19 lipca 2019 r. (data nadania 24 września 2019 r., data doręczenia 27 września 2019 r.) Nr 0114-KDIP3-2.4011.431.2019.1.AC tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 19 lipca 2019 r. (data nadania 24 września 2019 r., data wpływu 27 września 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie i zakresie wskazany w wezwaniu.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca postanowił na posiadanej nieruchomości wybudować budynki mieszkalne na sprzedaż.


Na terenie nieruchomości znajdują się jednak stare budynki, które zmuszony jest rozebrać w celu przygotowania terenu pod nowe inwestycje budowlane. Prace rozbiórkowe i przyszłe roboty budowlane będą realizowane przez firmy zewnętrzne. Realizacja inwestycji będzie realizowana przez kilka lat.


Z uwagi na powyższe zostały już częściowe poniesione wydatki na związane z przystosowaniem terenu pod budowę budynków np.: prace projektowe, geodezyjne, ujęcie wody oraz będą poniesione, głównie wszelkiego rodzaju prace budowlane.


Pismem z 19 lipca 2019 r. (data nadania 24 września 2019 r., data wpływu 27 września 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek a mianowicie wskazał, że:


Nieruchomość, na której mają być realizowane nowe inwestycje stanowić będzie towar handlowy, "stare budynki" przeznaczone do rozbiórki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej i nie były amortyzowane.,


W obecnej chwili stare budynki zostały już rozebrane. Prace rozbiórkowe polegały na np. całkowitym wyburzeniu budynków od fundamentów aż po sam dach następnie wywiezieniu gruzu (cegły, betonu), złomu i przygotowaniu terenu pod budowę nowych budynków.


W związku realizacją nowych inwestycji są już prowadzone prace w zakresie wybudowania przyszłych budynków. Od wykonania np. wykopów, fundamentów, ścian, stropów aż po dach. Następnie wyposażenie ich we wszystkie instalacje np. wodne, kanalizacyjne, elektryczne, co.


Po zakończeniu budowy budynków wykonane będą prace w zakresie ogrodzenia terenu, uporządkowania terenu, wykonania chodników, wjazdów, po prace ogrodowe. Wszystkie te prace wykonują i będą wykonywane przez firmy zewnętrzne, które będą potwierdzone fakturami.


Po zakończonych pracach budowlanych i odbiorze budynków, Wnioskodawca będzie je sprzedawał jako gotowy produkt (wyrób) poszczególne lokale mieszkalne.


Obecnie wykonane prace dotyczące wyburzenia budynków. Przyszłe prace budowlane to np. wybudowanie przyszłych budynków mieszkalnych od fundamentów i wyposażenie ich we wszystkie instalacje zasilające aż po dach. Za wykonane już roboty (projekt, usługi geodezyjne, rozbiórkowe, ujęcie wody) oraz przyszłe roboty (przygotowanie terenu pod budowę, wznoszenie kompletnych budynków, wykonanie instalacji, rekultywacja terenu po budowie) wykazane w polu G Wnioskodawca otrzyma faktury. Wnioskodawca nie ma magazynu a materiały budowlane związane z wybudowaniem budynków są zakupywane na bieżąco i są księgowane w podatkowej księdze przychodów i rozchodów (PKPiR) jako zakupy materiałów (kolumna 10).

W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Rozliczenia - księgowania w PKPiR faktur dotyczących usług za m in sporządzenie projektu budowlanego, prace geodezyjne, rozbiórkę starych budynków, wywóz gruzu i złomu, prace porządkowe, ujęcie wody, prace koparki pod fundamenty budynków, wybudowanie budynków od fundamentów (prace murarskie) po dach (prace dekarskie) z wyposażeniem we wszystkie instalacje zasilające (elektryczne, wodno-kanalizacyjne, c.o. itp), otwory, posadzki w poszczególnych budynkach mieszkalnych.
    • Czy zakup wszelkich usług dotyczących wybudowania budynków mieszkalnych Wnioskodawca jest zobowiązany do rozliczenia-księgowania w kolumnie 10 PKPiR jako zakup towarów handlowych i materiałów, czy też w kolumnie 13 PKPiR jako pozostałe wydatki?
  2. Sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów.
    • Czy Wnioskodawca będzie zobowiązany do sporządzenia i wykazania w spisie z natury na koniec roku wydatków związanych z zakupionymi robotami budowlanymi i usługami instalacyjnymi (roboty w toku), gdy będą wykazane w kolumnie 13 księgi "pozostałe wydatki" i będą dotyczyć budynków w trakcie budowy (nie wybudowanych do końca) i nie będących wyrobem gotowym do sprzedaży?


Zdaniem Wnioskodawcy, w rozumieniu rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r. poz. 728), wyrobami gotowymi są m.in. wykonane, lecz jeszcze niesprzedane usługi oraz zakończone roboty budowlane (par. 3 pkt 1 lit. d).


Z kolei produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonane roboty, usługi przed ich ukończeniem (par. 3 ust 1 lit e ww. rozporządzenia). Przepis ten mówi, że produkcją niezakończoną (produkcją w toku) są m.in. wykonane roboty, usługi przed ich zakończeniem. Nie ma natomiast mowy, że dotyczą one robót czy usług "w tym także budowlanych" co wyraźnie zostało wskazane w par. 3 pkt 1 lit d ww. rozporządzenia.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki jak np. rozebranie budynków wywóz gruzu, przygotowanie terenu do budowy, przygotowanie projektu budowlanego, usługi geodezyjne, wszelkie prace dotyczące wznoszenie budynków, wyposażenie ich we wszystkie instalacje zasilające, by budynki były gotowe do sprzedaży jako wyrób gotowy należy wykazywać w księdze podatkowej jako pozostałe wydatki w kolumnie 13 tej księgi i Wnioskodawca nie musi wykazywać ich w spisie z natury.

W rozumieniu przepisów ww. rozporządzenia, wyrobami gotowymi są m.in. wykonane, lecz jeszcze niesprzedane usługi oraz ukończone roboty budowlane (par.3 pkt 1 lit. d rozporządzenia).


Z kolei zakupione roboty budowlane i usługi przed ich ukończeniem nie można uznać za produkcję niezakończoną (produkcję w toku). Nie wynika to z par. 3 pkt 1 lit. e ww. rozporządzenia, gdyż brak tu jest wskazania, że dotyczą one robót, usług budowlanych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.


Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.


Powyższy przepis ma charakter ogólny. Z tego względu, każdy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów.

W pozostałych przypadkach należy badać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Oznacza to, że dla kwalifikacji prawnej danego kosztu istotne znaczenie ma cel, w jakim został poniesiony.

Wydatek zostanie uznany za koszt uzyskania przychodów, jeżeli pomiędzy jego poniesieniem a powstaniem, zwiększeniem bądź też możliwością powstania przychodu istnieje związek przyczynowy. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania wyróżnia się koszty podatkowe bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód) oraz inne niż bezpośrednio z nimi związane, których nie można wprost przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako zmierzające do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie). W przypadku kosztów pośrednich brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód.

Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

  • pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
  • nie znajdować się na liście wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
  • być właściwie udokumentowany.


Zgodnie z art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, przedsiębiorstwa w spadku, spółki cywilne osób fizycznych, spółki cywilne osób fizycznych i przedsiębiorstwa w spadku, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 5a, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych, zgodnie z przepisami art. 22a-22o.


W myśl art. 24 ust. 2 ww. ustawy, u podatników osiągających dochody z działalności gospodarczej i prowadzących księgi przychodów i rozchodów, dochodem z działalności jest różnica pomiędzy przychodem w rozumieniu art. 14 a kosztami uzyskania powiększona o różnicę pomiędzy wartością remanentu końcowego i początkowego towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadków, jeżeli wartość remanentu końcowego jest wyższa niż wartość remanentu początkowego, lub pomniejszona o różnicę pomiędzy wartością remanentu początkowego i końcowego, jeżeli wartość remanentu początkowego jest wyższa.


Tym samym w remanencie początkowym oraz końcowym podatnik zobowiązany jest ująć m.in. materiały podstawowe oraz materiały pomocnicze.


Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji wyżej wskazanych pojęć. Ich wyjaśnienie można odnaleźć w przepisach rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U. z 2017 r., poz. 728, z późn. zm.).


Szczegółowe zasady dokonywania zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów zostały zawarte w załączniku nr 1 do ww. rozporządzenia, stanowiącym objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów


Ujęte w załączniku Nr 1 do rozporządzenia „Objaśnienia do podatkowej księgi przychodów i rozchodów” wskazują w jakich kolumnach należy wpisywać określone przychody i rozchody.


Jak wynika z treści ww. załącznika, kolumna 10 jest przeznaczona do wpisywania zakupu materiałów oraz towarów handlowych według cen zakupu.


Stosownie do pkt 11 tych Objaśnień: kolumna 11 przeznaczona jest do wpisywania kosztów ubocznych związanych z zakupem, np. kosztów dotyczących transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze.


Natomiast zgodnie z pkt 13 tych Objaśnień: kolumna 13 jest przeznaczona do wpisywania pozostałych kosztów (poza wymienionymi w kolumnach 10-12), z wyjątkiem kosztów, których zgodnie z art. 23 ustawy o podatku dochodowym nie uznaje się za koszty uzyskania przychodów.


W kolumnie tej wpisuje się w szczególności takie wydatki, jak: czynsz za lokal, opłatę za energię elektryczną, gaz, wodę, c.o., opłatę za telefon, zakup paliw, wydatki dotyczące remontów, amortyzację środków trwałych, składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe pracowników w części finansowanej przez pracodawcę, składki na ubezpieczenie wypadkowe pracowników, wartość zakupionego wyposażenia (…).


Określenie „w szczególności” oznacza, że w punkcie tym nie wymieniono wszystkich pozostałych kosztów, które należy wpisać w kolumnie 13 podatkowej księgi przychodów i rozchodów.


W myśl § 3 pkt 1 lit. a–d ww. rozporządzenia: towarami są towary handlowe, materiały podstawowe i pomocnicze, półwyroby (półfabrykaty), wyroby gotowe, braki i odpady oraz materiały przyjęte od zamawiających do przerobu lub obróbki, z tym że:

  1. towarami handlowymi są wyroby przeznaczone do sprzedaży w stanie nieprzerobionym; towarami handlowymi są również produkty uboczne uzyskiwane przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej,
  2. materiałami (surowcami) podstawowymi są materiały, które w procesie produkcji lub przy świadczeniu usług stają się główną substancją gotowego wyrobu; do materiałów podstawowych zalicza się również materiały stanowiące część składową (montażową) wyrobu lub ściśle z wyrobem złączone (np. opakowania – puszki, butelki) oraz opakowania wysyłkowe wielokrotnego użytku (np. transportery, palety), jeżeli opakowania te nie są środkami trwałymi,
  3. materiałami pomocniczymi są materiały niebędące materiałami podstawowymi, które są zużywane w związku z działalnością gospodarczą i bezpośrednio oddają wyrobowi swoje właściwości,
  4. wyrobami gotowymi są wyroby własnej produkcji, których proces przerobu został całkowicie zakończony, wykonane usługi, prace naukowo-badawcze, prace projektowe, geodezyjno-kartograficzne, zakończone roboty, w tym także budowlane,
  5. produkcją niezakończoną jest produkcja w toku oraz półwyroby (półfabrykaty), to jest niegotowe jeszcze produkty własnej produkcji, a także wykonywane roboty, usługi przed ich ukończeniem.

Przy czym, zgodnie z § 3 pkt 4 cytowanego rozporządzenia: za koszt wytworzenia uważa się wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług.


Zgodnie z § 17 ust. 1 rozporządzenia w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów, zakup materiałów podstawowych oraz towarów handlowych musi być wpisany do księgi, z zastrzeżeniem § 30, niezwłocznie po ich otrzymaniu, najpóźniej przed przekazaniem do magazynu, przerobu lub sprzedaży.


Stosownie do § 17 ust. 2 ww. rozporządzenia, zapisów dotyczących pozostałych wydatków dokonuje się, z zastrzeżeniem § 20 i 30, jeden raz dziennie, po zakończeniu dnia, nie później niż przed rozpoczęciem działalności w dniu następnym, z uwzględnieniem zasad określonych w art. 22 ustawy o podatku dochodowym.


Zasady dotyczące sporządzenia spisu z natury określa natomiast § 27 ust. 1 ww. rozporządzenia, w świetle którego podatnicy są obowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych i pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów, zwanego dalej „spisem z natury”, na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie utraty w ciągu roku podatkowego prawa do zryczałtowanego opodatkowania podatkiem dochodowym, zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.


Sposób sporządzenia spisu i jego wyceny regulują przepisy § 28 i 29 ww. rozporządzenia.


W myśl § 28 ust. 1 ww. rozporządzenia - spis z natury powinien być sporządzony w sposób staranny i trwały oraz zakończony i zaopatrzony w podpisy osób uczestniczących w spisie.

  1. Spis z natury powinien zawierać co najmniej następujące dane: imię i nazwisko właściciela zakładu (nazwę firmy), datę sporządzenia spisu, numer kolejny pozycji arkusza spisu z natury, szczegółowe określenie towaru i innych składników wymienionych w § 27, jednostkę miary, ilość stwierdzoną w czasie spisu, cenę w złotych i groszach za jednostkę miary, wartość wynikającą z przemnożenia ilości towaru przez jego cenę jednostkową, łączną wartość spisu z natury, wartość pomniejszenia, o którym mowa w § 29, ze wskazaniem pozycji spisu z natury i pozycji w księdze, z którymi związane jest pomniejszenie, oraz klauzulę "Spis zakończono na pozycji...", podpisy osób sporządzających spis oraz podpis właściciela zakładu (wspólników), z tym że przy prowadzeniu:
    1. księgarń i antykwariatów księgarskich - spisem z natury można obejmować jedną pozycją wydawnictwa o tej samej cenie, bez względu na nazwę i nazwisko autora, z podziałem na książki, broszury, albumy i inne;
    2. działalności kantorowej - spisem z natury należy objąć niesprzedane wartości dewizowe;
    3. działalności polegającej na udzielaniu pożyczek pod zastaw - spisem z natury należy objąć rzeczy zastawione pod udzielone pożyczki;
    4. działów specjalnych produkcji rolnej - spisem z natury należy objąć niezużyte w toku produkcji materiały i surowce oraz ilość zwierząt według gatunków z podziałem na grupy.
  2. Spis z natury powinien obejmować również towary stanowiące własność podatnika, znajdujące się w dniu sporządzenia spisu poza zakładem podatnika, a także towary obce znajdujące się w zakładzie podatnika. Towary obce nie podlegają wycenie; wystarczające jest ilościowe ich ujęcie w spisie towarów z podaniem, czyją stanowią własność.
  3. O zamiarze sporządzenia spisu z natury w innym terminie niż na dzień 1 stycznia, 31 grudnia oraz na dzień rozpoczęcia działalności gospodarczej podatnicy są obowiązani zawiadomić w formie pisemnej właściwego naczelnika urzędu skarbowego w terminie co najmniej siedmiu dni przed datą sporządzenia tego spisu.

Zgodnie z § 29 ust. 1 ww. rozporządzenia - podatnik jest obowiązany wycenić materiały i towary handlowe objęte spisem z natury według cen zakupu lub nabycia albo według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, jeżeli są one niższe od cen zakupu lub nabycia; spis z natury półwyrobów (półfabrykatów), wyrobów gotowych i braków własnej produkcji wycenia się według kosztów wytworzenia, a odpadów użytkowych, które w toku działalności utraciły swoją pierwotną wartość użytkową, wycenia się według wartości wynikającej z oszacowania uwzględniającego ich przydatność do dalszego użytkowania.

  1. Spis z natury niesprzedanych wartości dewizowych wycenia się według cen zakupu z dnia sporządzenia spisu, a w dniu kończącym rok podatkowy - według cen zakupu, jednak w wysokości nie wyższej niż kurs średni ogłaszany przez Narodowy Bank Polski w dniu kończącym rok podatkowy, a wartość rzeczy zastawionych - według ich wartości rynkowej.
  2. Przy działalności usługowej i budowlanej produkcję niezakończoną wycenia się według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji niezakończonej.
  3. Produkcję zwierzęcą objętą spisem z natury wycenia się według cen rynkowych z dnia sporządzenia spisu, z uwzględnieniem gatunku, grupy i wagi zwierząt.


Z opisu zdarzenia przyszłego opisanego we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie usług budowlanych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Ewidencja księgowa prowadzona jest w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Wnioskodawca postanowił na posiadanej nieruchomości wybudować budynki mieszkalne na sprzedaż. Na terenie nieruchomości znajdują się jednak stare budynki, które zmuszony jest rozebrać w celu przygotowania terenu pod nowe inwestycje budowlane. Prace rozbiórkowe i przyszłe roboty budowlane będą realizowane przez firmy zewnętrzne. Realizacja inwestycji będzie realizowana przez kilka lat. Nieruchomość, na której mają być realizowane nowe inwestycje stanowić będzie towar handlowy. Stare budynki przeznaczone do rozbiórki nie były wykorzystywane w działalności gospodarczej i nie były amortyzowane. W obecnej chwili stare budynki zostały już rozebrane. Prace rozbiórkowe polegały na np. całkowitym wyburzeniu budynków od fundamentów aż po sam dach następnie wywiezieniu gruzu (cegły, betonu), złomu i przygotowaniu terenu pod budowę nowych budynków. W związku z realizacją nowych inwestycji są już prowadzone prace w zakresie wybudowania przyszłych budynków. Od wykonania np. wykopów, fundamentów, ścian, stropów aż po dach. Następnie wyposażenie ich we wszystkie instalacje np. wodne, kanalizacyjne, elektryczne, co. Po zakończeniu budowy budynków wykonane będą prace w zakresie ogrodzenia terenu, uporządkowania terenu, wykonania chodników, wjazdów, po prace ogrodowe. Wszystkie te prace wykonują i będą wykonywane przez firmy zewnętrzne, które będą potwierdzone fakturami. Po zakończonych pracach budowlanych i odbiorze budynków, Wnioskodawca będzie je sprzedawał jako gotowy produkt (wyrób) poszczególne lokale mieszkalne.

Mając na uwadze przestawiony stan sprawy oraz powołane przepisy prawne stwierdzić należy, że faktury dokumentujące zakup usług obcych od podwykonawców winny być ujmowane w kolumnie 10 podatkowej księgi przychodów i rozchodów (według cen zakupu). Skoro wybudowane przez Wnioskodawcę budynki mieszkalne będą stanowiły przeznaczony do sprzedaży wyrób gotowy, a przed zakończeniem ich budowy – produkcję niezakończoną w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, to wszystkie materiały i zakupione od podwykonawców usługi będą stanowiły element kosztu wytworzenia tych budynków. Jak już wyżej wskazano, w myśl § 3 pkt 4 ww. rozporządzenia, koszt wytworzenia obejmuje wszelkie koszty związane bezpośrednio i pośrednio z przerobem materiałów, z wykonywaniem usług lub pozyskaniem (wydobyciem) kopalin, z wyłączeniem kosztów sprzedaży wyrobów gotowych i usług. W konsekwencji zarówno zakupione materiały, jak i usługi według wystawionych przez podwykonawców faktur niezbędne do wytworzenia wyrobu gotowego (budynków) podlegają ujęciu w kolumnie 10 prowadzonej podatkowej księgi przychodów i rozchodów w cenie ich zakupu.


Jednocześnie, mając na uwadze treść ust. 3 § 29 ww. rozporządzenia przy działalności usługowej i budowlanej produkcję niezakończoną wycenia się według kosztów wytworzenia, z tym że nie może to być wartość niższa od kosztów materiałów bezpośrednich zużytych do produkcji niezakończonej. Zatem niesprzedane przez Wnioskodawcę budynki mieszkalne w zależności od stopnia ich zaawansowania będą stanowiły produkcję w toku podlegający spisowi z natury na koniec okresu sprawozdawczego i wycenie według kosztów wytworzenia.


W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.


Końcowo należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja zawiera ocenę stanowiska Wnioskodawcy adekwatnie do zadanych pytań.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisanym zdarzeniem przyszłym) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj