Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.518.2019.4.ICz
z 31 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 13 sierpnia 2019 r.) uzupełnionego pismami z dnia 18 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.) i z dnia 21 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej opodatkowanie czynności – kary umownej za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej opodatkowanie czynności – kary umownej za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 18 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 7 października 2019 r. znak: 0111-KDIPT2-1.4011.382.2019.1.RK, 0111-KDIB3-1.4012.518.2019.ICz.

We wniosku przedstawiono zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w dniu 27 listopada 2017 r. zawarł umowę najmu lokalu nowo budowanego centrum handlowego ze Spółką. W związku ze zmianą planów zawodowych, Wnioskodawca zdecydował o rozwiązaniu umowy. Wynajmujący zgodnie z zapisem w umowie postanowił obciążyć Wnioskodawcę karą finansową, stanowiącą wielokrotność czynszu obciążonego podatkiem od towarów i usług. Za porozumieniem stron została rozwiązana umowa, a wynajmujący wystawił fakturę, stanowiącą wielokrotność czynszu, do której został doliczony zgodnie z zapisem podatek od towarów i usług. Kara umowna jest przychodem dla otrzymującego go podatnika, a dla Wnioskodawcy kosztem. Wnioskodawca chce zaliczyć w koszty prowadzonej działalności gospodarczej i odliczyć podatek od towarów i usług od wystawionej faktury.

Pismem z dnia 18 października 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy w następujący sposób:

  1. Czy Wnioskodawca (pan Paweł S.) jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług? Jestem czynnym podatnikiem VAT.
  2. Czy w umowie najmu lokalu zawarto zastrzeżenie o możliwości wcześniejszego rozwiązania tej umowy w zamian z wypłatę kary finansowej? Tak, zastrzeżenie o karze finansowej stanowiącej wielokrotność czynszów najmu lokalu.
  3. Jaki rodzaj działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów od towarów i usług wykonuje Wnioskodawca? Pośrednictwo w sprzedaży usług turystycznych.
  4. Czy umowa najmu lokalu zawarta ze Spółką D.I.G. miała związek z wykonywaną działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług? Tak, miała. W lokalu miało być prowadzone biuro podróży.

W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć podatek od towarów i usług od wystawionej faktury?

Stanowisko Wnioskodawcy, skoro kara umowna jest przychodem dla otrzymującego go podatnika, to dla Wnioskodawcy jest kosztem. Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z umową najmu, wynajmujący miał prawo obciążyć Jego karą, stanowiącą wielokrotność czynszu opodatkowanego podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca na tą karę wyraził zgodę, aby móc rozwiązać umowę.

Zdaniem Wnioskodawcy, korzyść leży zatem po obu stronach. Wnioskodawca własne stanowisko poparł interpretacją w podobnej sprawie, w której wniosek został złożony 6 maja 2019 r., w której to ocena spółki do odliczenia VAT została uznana za prawidłową.

Ponoszone koszty z tytułu dochowania umowy najmu prowadziłyby do nieracjonalnego gospodarowania dochodami uzyskanymi z tytułu działalności gospodarczej w związku ze zmianą miejsca zamieszkania – przeprowadzka na teren województwa (X), działalność w województwie (Y) nie mogłaby być prowadzona.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza jednocześnie możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podatnik w momencie nabycia towarów lub usług powinien dokonać ich kwalifikacji do określonych rodzajów sprzedaży, z którymi zakupy te są związane. Najistotniejszym bowiem warunkiem, umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Zaznaczyć jednak należy, że ustawodawca nie precyzuje, w jakim zakresie i w jaki sposób towary i usługi muszą być wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, aby pozwoliło to podatnikowi na odliczenie podatku naliczonego. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa – mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu.

Zatem niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie związku pomiędzy zakupami a konkretną transakcją opodatkowaną. Prawo do odliczenia podatku naliczonego powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim działalność podatnika daje to prawo. Aby odliczenie podatku było dopuszczalne, transakcja powodująca naliczenie podatku winna pozostawać w ścisłym związku z transakcjami, które rodzą prawo do odliczenia. W ten sposób prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług zakłada, że poczynione wydatki stanowią element cenotwórczy transakcji obciążonych podatkiem należnym, rodzącym prawo do jego odliczenia.

Rozpatrując kwestię prawa do odliczenia w opisanej sytuacji, należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć kwestię dotycząca opodatkowania czynności (przedwczesne rozwiązanie umowy) dokonanych na podstawie umowy najmu lokalu zawartej przez Wnioskodawcę ze Spółką D.I.G.

Wobec powyższego należy mieć na uwadze cytowane przepisy prawa:

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres. Przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie, powstrzymanie się od działania (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 tej ustawy. Należy jednak zaznaczyć, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym uznać należy, że pojęcie świadczenia – składającego się na istotę usługi – należy interpretować zgodnie z jego cywilistycznym rozumieniem.

Przy definiowaniu „świadczenia” należy odwołać się do przepisów prawa cywilnego. W myśl art. 353 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145) K.c., świadczenie może polegać na działaniu albo na zaniechaniu. Tak więc na świadczenie może składać się zachowanie polegające na działaniu (dokonanie czynności na rzecz innego podmiotu) lub na zaniechaniu (zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji).

Co do zasady każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu lub na zaniechaniu stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie należy podkreślić, że czynność podlega opodatkowaniu, gdy dokonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego tej płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE wyrażonym w szeregu orzeczeń (por. C-16/93, C-89/81 C 154/80, C-498/99) za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu uważane mogą być takie sytuacje, w których istnieje bezpośredni związek pomiędzy daną czynnością a otrzymywanym z tytułu tej czynności wynagrodzeniem.

W orzeczeniu C-154/80 Trybunał stwierdził, że podstawą opodatkowania z tytułu wykonania usługi „ jest wszystko, co stanowi wynagrodzenie za usługę i że usługa jest tym samym opodatkowana tylko, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i otrzymywanym wynagrodzeniem”. Do uznania danej czynności za usługę konieczne jest istnienie zidentyfikowanego odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności, przy czym aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie, czy ta czynność skutkuje uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wypłacającego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towaru i usług, jako podmiot prowadzący działalność gospodarczą w dniu 27 listopada 2017 r. zawarł umowę najmu lokalu nowo budowanego centrum handlowego ze Spółką. W związku ze zmianą planów zawodowych, Wnioskodawca zdecydował o rozwiązaniu umowy. Wynajmujący zgodnie z zapisem w umowie postanowił obciążyć Wnioskodawcę karą finansową, stanowiącą wielokrotność czynszu obciążonego podatkiem od towarów i usług. Za porozumieniem stron została rozwiązana umowa, a wynajmujący wystawił fakturę, stanowiącą wielokrotność czynszu, do której został doliczony zgodnie z zapisem podatek od towarów i usług. Przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem od towarów od towarów i usług wykonywanej przez Wnioskodawca jest pośrednictwo w sprzedaży usług turystycznych. W lokalu będącym przedmiotem najmu miało być prowadzone biuro podróży.

W przedmiotowej sprawie podstawowym zagadnieniem wymagającym interpretacji jest ustalenie czy zapłata kwoty pieniężnej stanowiącej wielokrotność czynszu najmu wypłaconej z tytułu przedwczesnego rozwiązania tej umowy związana będzie z zaistnieniem czynności podlegającej opodatkowaniu jako usługi, o której mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, czy będzie stanowić rodzaj odszkodowania.

Przystępując do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy na wstępie należy wskazać, że przepisy podatkowe nie zawierają definicji odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego w myśl ustawy Kodeks cywilny.

Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem, a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Kodeks cywilny rozróżnia dwa podstawowe rodzaje odpowiedzialności:

  1. kontraktową, która powstaje z mocy umowy i odnosi się do przypadków niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania (art. 471 Kc, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi) oraz
  2. deliktową, czyli wynikającą z czynów niedozwolonych (art. 415 Kc, kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia).

Biorąc pod uwagę wyżej przytoczone przepisy, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem, a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczeniem w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana ze zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

Ustalanie statusu wypłacanego wynagrodzenia, jako podlegającego bądź niepodlegającego opodatkowaniu VAT, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Nie istotna jest nazwa świadczenia lecz jego rzeczywisty charakter.

Ponadto należy wskazać na orzeczenie NSA z dnia 7 lutego 2014 r. sygn. akt I FSK 1664/12, w którym to wyroku Sąd powołał się na uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 lipca 2012 r. sygn. akt III CZP 39/12, cytując ww. uchwałę: ,,kara umowna jest związana z odpowiedzialnością odszkodowawczą za szkodę spowodowaną niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem zobowiązania niepieniężnego (poszczególnymi przejawami nienależytego wykonania zobowiązania). Odstąpienie od umowy nie jest ani nienależytym wykonaniem zobowiązania, ani niewykonaniem zobowiązania, lecz wykonaniem przez jedną ze stron stosunku obligacyjnego uprawnienia prawnokształtującego, realizowanego na podstawie postanowienia zawartego w umowie wzajemnej (art. 395 § 1 i art. 492 k.c.), albo wynikającego z przepisów ustawy”.

Odnosząc przepisy prawa do opisu sprawy, należy wskazać, że skoro:

  • wcześniejsze rozwiązanie Umowy łączącej Strony wyeliminowało ewentualne straty, które Wnioskodawca mógłby ponieść kontynuując obecną umowę, bowiem jak wskazał Wnioskodawca ponoszone koszty z tytułu dochowania umowy najmu prowadziłyby do nieracjonalnego gospodarowania dochodami uzyskanymi z tytułu działalności gospodarczej w związku ze zmianą miejsca zamieszkania – przeprowadzka na teren województwa (X), działalność w województwie (Y) nie mogłaby być prowadzona,
  • wcześniejsze rozwiązanie Umowy łączącej Strony nastąpiło za zgodą obu stron ponieważ omawiana umowa najmu zawiera zastrzeżenie o możliwości wcześniejszego rozwiązania tej umowy w zamian za zapłatę określonej kwoty.

to w rozpatrywanym przypadku mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczeniem w zamian za wynagrodzenie. Jak stwierdzono wyżej świadczeniem jest każde zachowanie polegające na działaniu, zaniechaniu działania lub znoszeniu (tolerowaniu) określonej sytuacji lub stanu rzeczy. Tak rozumiane świadczenie wykonywane jest w uzgodnieniu i w interesie drugiej strony.

Wynagrodzenie, które wypłacił Wnioskodawca na rzecz Spółki D.I.G. nie wiąże się z niewykonaniem bądź nienależytym wykonaniem zobowiązania.

Zatem wypłatę kwoty pieniężnej zgodnie z treścią zawartej umowy najmu na rzecz Spółki D.I.G. należy traktować jako świadczenie ekwiwalentne, co wypełnia wskazaną przesłankę uznania tego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Umowa łącząca Wnioskodawcę z Wynajmującym ma niewątpliwie charakter zobowiązaniowy. Bowiem druga strona zgadza się na zakończenie Umowy w zamian za otrzymane od Wnioskodawcy wynagrodzenie.

Przedmiotowe Wynagrodzenie, które otrzyma Wynajmujący na podstawie zapisów umownych stanowić będzie zatem formę wynagrodzenia za umownie uzgodnione działania. W analizowanym przypadku istnieć więc będzie bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym z tego tytułu wynagrodzeniem.

Zatem Wynagrodzenie, które jest należne Wynajmującemu na podstawie zawartej umowy najmu stanowić będzie wynagrodzenie za konkretne świadczenie usług, które wypełnia definicję usługi wskazaną w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując zapłata przez Wnioskodawcę kwoty wynikającej z zawartej pomiędzy stronami Umowy najmu będzie zatem zapłatą wynagrodzenia za wykonanie usługi na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przechodząc do oceny stanowiska Wnioskodawcy w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej opodatkowanie czynności – tj. wypłaty kwoty pieniężnej za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu, należy jeszcze raz podkreślić, ze z cytowanych powyżej przepisów art. 86 wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca podpisał umowę najmu lokalu nowo budowanego centrum handlowego ze Spółką D.I.G. z uwagi na planowaną działalność gospodarczą polegającą na prowadzeniu w przedmiotowym lokalu biura podróży.

Jednakże w związku ze zmianą miejsca zamieszkania – przeprowadzka na teren innego województwa spowodowała, że kontynuowanie umowy najmu przedmiotowego lokalu była bezcelowa. Zatem zawarcie porozumienia zmierzającego do rozwiązania umowy najmu miało związek z prowadzoną działalności gospodarczej polegającą na wykonywaniu pośrednictwa w sprzedaży usług turystycznych. Zatem zawarcie porozumienia na wcześniejsze rozwiązanie umowy z Najemcą za wynagrodzeniem wpłynie na podstawową działalność opodatkowaną Wnioskodawcy jaką jest pośrednictwo w sprzedaży usług turystycznych. Ponadto Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle przedstawionego opisu sprawy i powołanych przepisów, Wnioskodawcy, który jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT - na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wypłaty kwoty pieniężnej za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu.

Spełniona bowiem zostanie podstawowa przesłanka warunkująca prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jaką jest związek dokonanego nabycia z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi Wnioskodawcy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto wyjaśnia się, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w kwestii dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych jest przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj