2019.10.31 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.554.2019.2.IK
z 31 października 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 3 września 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu niemieszkalnego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia lokalu niemieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej wraz ze swoją żoną, która także nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, zawarli w 2018 roku trzy umowy przedwstępne ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży. Małżonkowie posiadają ustawową małżeńską wspólność majątkową. Każda z umów dotyczy lokali znajdujących się w trzech budynkach, każdy pod innym adresem. Budynki, w których mają znajdować się lokale są budynkami hotelowymi, a lokale te, to samodzielne lokale o przeznaczeniu innym niż mieszkalne - będące pokojami hotelowymi. Środki na zakup tych lokali pochodzą z wynagrodzenia Wnioskodawcy ze stosunku pracy. Umowy przyrzeczone zakupu tych lokali, zgodnie z zawartymi umowami przedwstępnymi, mają być zawarte w 2019 r. Pierwsza umowa przyrzeczona została zawarta 3 lipca 2019 r. (akt notarialny sporządzony przez notariusza (…)).

Zakup tych lokali jest przeprowadzony w tak zwanym systemie „condohotel”. Oznacza to, iż:

Wnioskodawca wraz z żoną zakupi prawo własności pokoju hotelowego w hotelu,
Kupując lokal Wnioskodawca wraz z żoną stają się jego właścicielem i zostają wpisani do księgi wieczystej,
Wnioskodawca wraz z żoną podpisali z operatorem hotelu dziesięcioletnie umowy najmu określające z góry określony poziom czynszu, który będzie płatny co miesiąc i będzie corocznie waloryzowany,
Wnioskodawca, co wynika z umów najmu, będzie miał prawo korzystać w wynajętego lokalu lub z innego znajdującego się w budynku lokalu przez okres 14 dni w roku kalendarzowym, na podstawie wystawionej przez najemcę Karty Właścicielskiej, ponosząc jedynie koszty administracyjne związane ze sprzątaniem lokalu w kwocie 100 złotych,
oddanie każdego z pokoi hotelowych, wraz z wyposażeniem oraz przylegającym do lokalu balkonem oraz miejscem parkingowym w najem nastąpi po przeniesieniu własności tego lokalu na Wnioskodawcę i jego żonę i faktycznym jego odbiorze,
poza należnościami publicznoprawnymi (podatek od nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu) oraz kosztami ubezpieczenia, wszelkie inne koszty lub wydatki związane z przedmiotem najmu (koszty funkcjonowania oraz eksploatacji, w tym wszelkie koszty napraw, remontów, konserwacji itp.) oraz koszty związane z zarządzaniem częściami wspólnymi i funduszem remontowym na ich rzecz, obciążać będą najemcę.

Na poczet zakupu lokali Wnioskodawca począwszy od maja 2018 r. wpłacał sprzedawcy zaliczki, które to zaliczki sprzedawca dokumentował fakturami, o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług. W fakturach tych jako nabywca był wskazany tylko Wnioskodawca.

Dodatkowo Wnioskodawca wskazuje, iż nieruchomości wskazane we wniosku (pokoje hotelowe) zostały nabyte przede wszystkim jako lokata kapitału. Umowy najmu każdego z lokali będą zawarte z jednym podmiotem. Wnioskodawca nie będzie poczyniał żadnych kroków związanych z ofertą wynajmu tych lokali. W związku z czynnościami wynajmowania tych lokali Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Na dzień złożenia wniosku, ani Wnioskodawca, ani jego żona, nie wynajmują innych nieruchomości i rzeczy ruchomych.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2)

Czy Wnioskodawca miał prawo do rozliczenia, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych przez niego faktur z tytułu dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem lokali, przy założeniu, że nie występują przesłanki negatywne, o których mowa w art. 88 ustawy VAT i lokale te, po ich nabyciu, będą wykorzystywane w całości do wykonywania czynności opodatkowanych (najem), a podatek VAT należny z tytułu tych czynności będzie w całości rozliczał Wnioskodawca?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy VAT rozliczenie podatku naliczonego uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT, w ramach działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Działalność gospodarcza została w ustawie VAT zdefiniowana inaczej, niż ma to miejsce w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych czy też w ustawie Prawo przedsiębiorców. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Definicja ta może być wykorzystywana wyłącznie dla potrzeb opodatkowania podatkiem VAT. W przypadku niniejszym mamy do czynienia z przypadkiem, gdy w ramach tych samych czynności Wnioskodawca wykonuje samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy VAT, jednak wykonywanie tych czynności nie jest działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy Prawo przedsiębiorców.

Mając zatem na uwadze przepisy ustawy VAT należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, a zakup lokali i ich wynajem jest i będzie związany wyłącznie z działalnością opodatkowaną. W konsekwencji należy stwierdzić, że w związku z dokonanymi płatnościami zaliczek na poczet nabycia lokali Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a przysługiwało prawo do odliczenia w całości kwoty podatku naliczonego. Stanowisko takie zostało zawarte między innymi w interpretacji indywidualnej DKIS z dnia 16.10.2018 r., sygn. 0112- KDIL2-3.4012.446.2018.2.ZD.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W świetle tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z treści powołanego art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto, ustawa ustanawia zasadę tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”, która wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa.

Na podstawie art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Według art. 86 ust. 11 ustawy – jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Podkreślić należy, że ustawodawca umożliwił podatnikowi odliczenie podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak, na podstawie przepisu art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z treści art. 88 ust. 4 ustawy nie wynika, by do nabycia uprawnienia do odliczenia kwoty podatku naliczonego koniecznym było posiadanie statusu podatnika VAT czynnego w momencie otrzymania faktury zakupowej. Tak więc podatnik, w zakresie, w jakim nabyte towary wykorzystuje do czynności opodatkowanych, nabywa prawo do odliczenia podatku naliczonego w momencie otrzymania faktury, lecz aby uprawnienie to zrealizować musi posiadać status czynnego podatnika VAT.

Należy zauważyć, że ustawa nie pozbawia podatnika prawa do dokonania odliczenia podatku VAT od zakupów, o ile występują przesłanki świadczące o tym, że zakupione towary i usługi będą wykorzystywane do bieżącej (lub przyszłej) działalności opodatkowanej. Niemniej ustawodawca narzucił podatnikom chcącym dokonać odliczenia podatku VAT od poczynionych nabyć obowiązek rejestracji jako podatnik VAT czynny. Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Natomiast dla realizacji tego prawa konieczne jest m.in. posiadanie statusu podatnika VAT czynnego.

W myśl art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Stosownie do art. 96 ust. 4 ustawy, naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 – jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Zatem, rejestracji należy dokonać przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy, przy czym przepis nie określa, jak wcześnie rejestracja powinna nastąpić. Natomiast powinna ona nastąpić najpóźniej w dniu poprzedzającym dokonanie pierwszej czynności opodatkowanej.

Wzór dokumentu VAT-R zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług oraz dokumentu VAT-5 potwierdzającego zarejestrowanie podmiotu jako podatnika VAT określone zostały rozporządzeniem Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 27 grudnia 2016 r. w sprawie wzorów dokumentów związanych z rejestracją podatników w zakresie podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2016 r., poz. 2301).

Rejestracja następuje zatem w momencie zgłoszenia rejestracyjnego, tj. złożenia w urzędzie skarbowym druku VAT-R. Z tym momentem podmiot uzyskuje formalne znamiona statusu podatnika podatku od towarów i usług i od tego dnia przysługuje mu prawo do odliczania podatku naliczonego od dokonywanych zakupów.

Natomiast na mocy art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna nieprowadząca pozarolniczej działalności gospodarczej wraz ze swoją żoną, która także nie prowadzi pozarolniczej działalności gospodarczej, zawarli w 2018 roku trzy umowy przedwstępne ustanowienia odrębnej własności lokalu i jego sprzedaży. Budynki, w których mają znajdować się lokale są budynkami hotelowymi, a lokale te, to samodzielne lokale o przeznaczeniu innym niż mieszkalne - będące pokojami hotelowymi. Umowy przyrzeczone zakupu tych lokali, zgodnie z zawartymi umowami przedwstępnymi, mają być zawarte w 2019 r. Pierwsza umowa przyrzeczona została zawarta 3 lipca 2019 r

Zakup tych lokali jest przeprowadzony w tak zwanym systemie „condohotel”. Oznacza to, iż:

Wnioskodawca wraz z żoną zakupi prawo własności pokoju hotelowego w hotelu,
Kupując lokal Wnioskodawca wraz z żoną stają się jego właścicielem i zostają wpisani do księgi wieczystej,
Wnioskodawca wraz z żoną podpisali z operatorem hotelu dziesięcioletnie umowy najmu określające z góry określony poziom czynszu, który będzie płatny co miesiąc i będzie corocznie waloryzowany,
Wnioskodawca, co wynika z umów najmu, będzie miał prawo korzystać w wynajętego lokalu lub z innego znajdującego się w budynku lokalu przez okres 14 dni w roku kalendarzowym, na podstawie wystawionej przez najemcę Karty Właścicielskiej, ponosząc jedynie koszty administracyjne związane ze sprzątaniem lokalu w kwocie 100 złotych,
oddanie każdego z pokoi hotelowych, wraz z wyposażeniem oraz przylegającym do lokalu balkonem oraz miejscem parkingowym w najem nastąpi po przeniesieniu własności tego lokalu na Wnioskodawcę i jego żonę i faktycznym jego odbiorze,
poza należnościami publicznoprawnymi (podatek od nieruchomości, opłaty za wieczyste użytkowanie gruntu) oraz kosztami ubezpieczenia, wszelkie inne koszty lub wydatki związane z przedmiotem najmu (koszty funkcjonowania oraz eksploatacji, w tym wszelkie koszty napraw, remontów, konserwacji itp.) oraz koszty związane z zarządzaniem częściami wspólnymi i funduszem remontowym na ich rzecz, obciążać będą najemcę.

Mając na uwadze powołane powyżej regulacje oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1 ustawy) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego – co wprost wynika z art. 86 ust. 10 w związku z art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy – jest przy tym zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego. Prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną, a warunek rejestracji jest niezbędny wyłącznie do skorzystania przez podatnika z prawa do obniżenia podatku należnego.

Zatem, stwierdzić należy, że skoro z tytułu przedmiotowego najmu Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, to w konsekwencji przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 i 2 ustawy z tytułu nabycia lokali niemieszalnych, które będą wykorzystywane w całości do czynności opodatkowanych - najem, przy założeniu, że nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w kwestii podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydana w odrębnym rozstrzygnięciu.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin