Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.580.2019.1.MC
z 31 października 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 września 2019 r. (data wpływu 4 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zapłatę wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 4 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zapłatę wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym sieć sklepów odzieżowych, w kilku miastach na terenie Polski. Sklepy prowadzone są w lokalach, które Wnioskodawca wynajmuje od innych podmiotów, przede wszystkim w centrach handlowych, galeriach handlowych, budynkach położonych w atrakcyjnych lokalizacjach, często odwiedzanych przez potencjalnych klientów. Wnioskodawca konsekwentnie poszerza sieć sklepów oraz rozwija dodatkowe kanały sprzedaży, takie jak sklep internetowy, co w zamyśle Wnioskodawcy doprowadzić ma do stopniowego wzrostu dochodów.

Jednakże w ostatnich latach nastąpiła gwałtowna zmiana sytuacji w branży odzieżowej, która w szczególny sposób dotknęła przedsiębiorców, oferujących swoje towary poprzez ich sprzedaż w sklepach stacjonarnych. Wynika ona z faktu, iż coraz większa ilość klientów zmienia sposób kupowania odzieży, rezygnując z wizyt w sklepach stacjonarnych, a w zamian poszukując i kupując odzież w sklepach internetowych. Konsekwencją jest spadek obrotów w sklepach stacjonarnych, przy czym ten niekorzystny trend nie jest równomierny we wszystkich lokalizacjach. Na powyższe nakładają się również zmiany w prawie. Wprowadzenie ograniczeń w handlu w niedziele spowodowało znaczące zmniejszenie ilości osób odwiedzających sklepy stacjonarne, oraz dokonujących w nich zakupów. Ta okoliczność również wpływa na znaczące obniżenie rentowności poszczególnych sklepów, wykazując przy tym różnice w odniesieniu do poszczególnych lokalizacji.

Wynikający z powyższych okoliczności spadek obrotów spowodował, że Podatnik musiał jeszcze raz przeanalizować opłacalność prowadzenia działalności w poszczególnych lokalizacjach w celu minimalizowania ewentualnych strat. W toku tej analizy ustalono, że prowadzenie sklepu stacjonarnego w centrum handlowym (…) straciło uzasadnienie ekonomiczne. W przypadku bowiem wspomnianego sklepu wydatki związane z utrzymaniem działalności we wskazanej lokalizacji przekraczają dochody uzyskiwane ze sprzedaży w tym miejscu.

W świetle powyższego Wnioskodawca po starannej analizie uznał, że optymalne z punktu widzenia interesów Wnioskodawcy jest wycofanie się z wskazanej powyżej lokalizacji (…). Rozwiązanie to pozwoliło na przesunięcie środków przeznaczanych na bieżące funkcjonowanie położonego tam sklepu na inne cele związane z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.

Dlatego też Wnioskodawca - z wyżej opisanych względów - zdecydował się na odstąpienie od umowy zawartej z wynajmującym, której przedmiotem był lokal, w którym funkcjonował sklep, tj. lokal w centrum handlowym (…). Jednakże umowa najmu, dotycząca lokalu, zawarta została na czas oznaczony. Jednocześnie przewidywała ona obowiązek zapłaty określonej kwoty z tytułu rozwiązania umowy. Zgodnie z porozumieniem, zawartym z wynajmującym, Wnioskodawca zobowiązany został do zapłacenia na rzecz wynajmującego „wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu” w określonej wysokości. Wynagrodzenie to zostało udokumentowane przez wynajmującego fakturą VAT, zawierającą w swej treści kwotę netto oraz podatek VAT z zastosowaniem stawki VAT 23%.


Warto dodać, iż Podatnik, będąc podatnikiem VAT czynnym, dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej tym podatkiem.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy w przypadku świadczenia, które Wnioskodawca zobowiązany był ponieść w związku z rozwiązaniem umowy najmu (wynagrodzenie za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu), o którym mowa w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, zawartego w otrzymanej fakturze?


Zdaniem Wnioskodawcy:


W przekonaniu Wnioskodawcy świadczenie opisane w stanie faktycznym stanowi wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, a w konsekwencji Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT, który został doliczony do wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu, opisanego w niniejszym wniosku.

Dla rozstrzygnięcia sprawy kluczowe jest ustalenie, czy świadczenie opisane w stanie faktycznym, stanowi wynagrodzenie za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.


Stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Z kolei zgodnie z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

  • przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  • zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  • świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


Przy tak szerokiej regulacji pod pojęciem świadczenia - składającego się na istotę usługi - należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się także jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Jak wskazuje Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 15 marca 2013 r. Nr IPPP1/443-1251/12-4/AP „przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do kategorii usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Przy czym, w rozumieniu ustawy, na mocy art. 8 ust. 1 pkt 2 przez świadczenie usług należy rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym, jeżeli zaniechanie pewnych czynności za odszkodowaniem przynosiłoby wymierną korzyść konkretnemu podmiotowi, to wówczas powinno być ono na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług uznane za usługę. Zatem, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Kwestia ta ma szczególnie istotne znaczenie przy takich świadczeniach, których istotą jest zaniechanie, powstrzymywanie się od określonych czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.”.

Rozważając charakter prawny świadczenia, warto zauważyć, iż świadczenia opisane w stanie faktycznym nie są odszkodowaniami sensu stricte. Zgodnie z art. 361 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono (§ 2 ww. artykułu). Natomiast zgodnie z art. 471 Kodeksu cywilnego, dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Istotą odszkodowań nie jest zatem płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną - świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika. Zapłata ta nie jest też związana z zobowiązaniem się otrzymującego daną kwotę do wykonania czynności, powstrzymania się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji.

W opisywanym stanie faktycznym ustalanie statusu wypłacanej rekompensaty, jako podlegającej bądź niepodlegającej opodatkowaniu VAT, należy oceniać w kontekście związku z konkretnym świadczeniem. Zatem, jeżeli płatność o charakterze odszkodowawczym nie ma bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony najemcy, wówczas kwota wypłaconych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem. Wobec powyższego, tylko wówczas, gdy płatności o charakterze odszkodowawczym nie mają bezpośredniego związku z żadną czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu zobowiązanego, wtedy kwota otrzymanych odszkodowań nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i jako taka nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego wskazać należy, iż aby ustalić zasady opodatkowania danej czynności, dokonanej w zamian za wynagrodzenie, niezbędne jest rozstrzygnięcie czy czynności te skutkują uzyskaniem bezpośrednich korzyści przez wpłacającego - tj. Wnioskodawcę.


W przedmiotowej sprawie, na podstawie zawartego porozumienia Wnioskodawca rozwiązał umowę najmu lokalu użytkowego.


Doprowadziło to do wygaśnięcia wiążącego strony stosunku prawnego (tj. zgodnego zakończenia istniejącego pomiędzy stronami stosunku w inny sposób niż pierwotnie było to przewidziane - umowa najmu była bowiem umową terminową, zawartą na czas określony), nie jest natomiast rezultatem jednostronnego niewywiązywania się lub nienależytego wywiązania się przez którąś stronę z ciążących na niej obowiązków.

Przedmiotowe świadczenie (jak sam je zdefiniował - wynagrodzenie) otrzymywane przez wynajmującego nie jest więc zadośćuczynieniem, lecz stanowi formę wynagrodzenia za jego działanie - tj. wyrażenie zgody na odstąpienie od umowy. Istnieje zatem bezpośredni związek pomiędzy dokonanym świadczeniem a otrzymanym wynagrodzeniem. Zatem zgodę na zaniechanie określonej czynności (odstąpienie od umowy najmu), za którą Wnioskodawca zobowiązany jest zapłacić określoną kwotę pieniężną, należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Spełniona jest bowiem przesłanka istnienia związku pomiędzy wpłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak podniósł Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w cytowanej już interpretacji z dnia 15 marca 2013 r. Nr IPPP/443-1251/12-4/AP „zgodę na rozwiązanie zawartej umowy najmu - co stanowi korzyść dla Wnioskodawcy - należy traktować jako określone świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie można więc podzielić stanowiska Spółki, iż w momencie zapłaty rekompensaty korzyść powstała jedynie po stronie Wynajmującego. Spełniona zatem zostaje przesłanka istnienia związku pomiędzy wypłatą należności, a otrzymaniem świadczenia wzajemnego, co jest warunkiem koniecznym do uznania, że wypłata tej kwoty podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że opisane w stanie faktycznym świadczenie stanowi zapłatę wynagrodzenia za odpłatne świadczenie usług na rzecz Wnioskodawcy w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji zatem - przy spełnieniu pozostałych warunków określonych w art. 86 ust. 1 ustawy - Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury VAT dokumentującej powyższe świadczenie.

Warto podkreślić, iż powyższe stanowisko znalazło również swoje umocowanie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Tytułem przykładu podać można choćby wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 lutego 2013 r. sygn. akt III SA/Wa 1882/12.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).


Natomiast przez świadczenie usług – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z okoliczności przedmiotowej sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem prowadzącym sieć sklepów odzieżowych, w kilku miastach na terenie Polski. Sklepy prowadzone są w lokalach, które Wnioskodawca wynajmuje od innych podmiotów, przede wszystkim w centrach handlowych, galeriach handlowych, budynkach położonych w atrakcyjnych lokalizacjach, często odwiedzanych przez potencjalnych klientów. Wnioskodawca konsekwentnie poszerza sieć sklepów oraz rozwija dodatkowe kanały sprzedaży, takie jak sklep internetowy, co w zamyśle Wnioskodawcy doprowadzić ma do stopniowego wzrostu dochodów. W ostatnich latach nastąpiła gwałtowna zmiana sytuacji w branży odzieżowej, która w szczególny sposób dotknęła przedsiębiorców, oferujących swoje towary poprzez ich sprzedaż w sklepach stacjonarnych. Coraz większa ilość klientów zmienia sposób kupowania odzieży, rezygnując z wizyt w sklepach stacjonarnych, a w zamian poszukując i kupując odzież w sklepach internetowych. Konsekwencją jest spadek obrotów w sklepach stacjonarnych, przy czym ten niekorzystny trend nie jest równomierny we wszystkich lokalizacjach. Wprowadzenie ograniczeń w handlu w niedziele spowodowało znaczące zmniejszenie ilości osób odwiedzających sklepy stacjonarne, oraz dokonujących w nich zakupów. Spadek obrotów spowodował, że Wnioskodawca musiał jeszcze raz przeanalizować opłacalność prowadzenia działalności w poszczególnych lokalizacjach w celu minimalizowania ewentualnych strat. W toku tej analizy ustalono, że prowadzenie sklepu stacjonarnego w centrum handlowym (…) straciło uzasadnienie ekonomiczne. Wnioskodawca zdecydował się na odstąpienie od umowy zawartej wynajmującym, której przedmiotem był lokal, w którym funkcjonował sklep, tj. lokal w centrum handlowym (…). Umowa najmu, dotycząca lokalu, zawarta została na czas oznaczony. Jednocześnie przewidywała ona obowiązek zapłaty określonej kwoty z tytułu rozwiązania umowy. Zgodnie z porozumieniem, zawartym z wynajmującym, Wnioskodawca zobowiązany został do zapłacenia na rzecz wynajmującego „wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu” w określonej wysokości. Wynagrodzenie to zostało udokumentowane przez wynajmującego fakturą VAT, zawierającą w swej treści kwotę netto oraz podatek VAT z zastosowaniem stawki VAT 23%. Wnioskodawca, będąc podatnikiem VAT czynnym, dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej tym podatkiem.


Przedmiotem wątpliwości jest ustalenie, czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury dokumentującej zapłatę wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu.


Odnosząc się do niniejszych wątpliwości Wnioskodawcy wskazać należy, że z przywołanych przepisów ustawy wynika, że usługą jest każde świadczenie wykonane przez podatnika w ramach działalności, które nie jest dostawą towarów, w tym m.in. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Zatem na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). W przypadku uznania danego świadczenia za usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, winien istnieć bezpośredni konsument, beneficjent świadczenia, odnoszący wymierną korzyść.

Z treści powołanego art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.


Przy określeniu, czy miała miejsce czynność podlegająca opodatkowaniu istotne jest zatem określenie czy wykonywano świadczenie i czy wynagrodzenie z tytułu wykonywania tego świadczenia miało być wypłacone.


Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

  • w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  • świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).


Należy przy tym podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało – jako usługa – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.


Dana usługa podlega zatem opodatkowaniu wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sprawie świadczenie pieniężne (wynagrodzenie za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu) należne wynajmującemu na podstawie zawartego porozumienia stanowi płatność wynikającą z łączącego strony stosunku zobowiązaniowego. Pomiędzy Wnioskodawcą a wynajmującym istnieje stosunek zobowiązaniowy, na podstawie którego za zgodę na wcześniejsze rozwiązanie zawartej na czas określony umowy, wynajmującemu należna jest określona kwota. Zatem w analizowanym przypadku czynność wynajmującego polegająca na wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W przedmiotowej sprawie istnieje bezpośredni związek pomiędzy dokonanym przez wynajmującego świadczeniem, a należnym wynagrodzeniem (kwota należna w zamian za określone zachowanie się wynajmującego). Tym samym w przedstawionych okolicznościach sprawy zachowanie się wynajmującego należy uznać za usługę świadczoną odpłatnie podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy.


Stosowanie do art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.


W myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.


Przy czym, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.


W przedmiotowej sprawie, jak ustalano powyżej, świadczenie wynajmującego polegające na wyrażeniu zgody na wcześniejsze rozwiązanie umowy najmu stanowi odpłatną usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 8 ust. 1 ustawy. Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej nie przewidziano stawek obniżonych bądź zwolnień od podatku mogących mieć zastosowanie względem świadczonej przez wyjmującego usługi. W konsekwencji przedmiotowa usługa podlega opodatkowaniu stawką podstawową podatku VAT w wysokości 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może być bezpośredni lub pośredni.

Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 tej ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wskazał przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana faktura nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Wskazany wyżej art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy nie ma jednak zastosowania w sytuacji opisanej we wniosku, bowiem faktura wystawiona przez wynajmującego z tytułu otrzymanego wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy, dokumentuje czynność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy według stawki podstawowej podatku VAT w wysokości 23%.

Jednocześnie, jak wskazano we wniosku, Wnioskodawca jest podatkiem VAT czynnym oraz dokonuje wyłącznie sprzedaży opodatkowanej podatkiem VAT. Zatem w analizowanym przypadku Wnioskodawca ma prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego zawartego w otrzymanej od wynajmującego fakturze dokumentującej zapłatę wynagrodzenia za przedterminowe rozwiązanie umowy najmu, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.


Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).


Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj