Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.480.2019.1.RR
z 5 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania praw – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania nieodpłatnego przekazania praw.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A., dalej „Spółka” jest zarządcą (...). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik podatku od towarów i usług VAT czynny. Większościowym udziałowcem Spółki jest (...). W ramach zarządzania infrastrukturą (...) Spółka udostępnia linie (...) przewoźnikom i uzyskuje z tego tytułu obrót opodatkowany podatkiem od towarów i usług. W ramach działalności gospodarczej Spółka buduje oraz modernizuje linie (...).

Spółka wykonuje zadania zarządcy infrastruktury (...). Zgodnie z tym przepisem do zadań zarządcy infrastruktury, zwanego dalej "zarządcą", należy w szczególności utrzymywanie infrastruktury (...) w stanie zapewniającym bezpieczny ruch (...), w tym nadzór nad funkcjonowaniem, budowa, rozwój i modernizacja sieci (...). Spółka realizuje inwestycje obejmujące modernizację i rozwój sieci (...), które są finansowane lub współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej.

W ramach działalności Spółki powstał tzw. Model. Wymóg wdrożenia Modelu (...) przez zarządcę infrastruktury (...) został zapisany w Dokumencie (…). „Dokument (…) będąc uszczegółowieniem (…) określa cele operacyjne do realizacji w perspektywie 2014-2020 w obszarze transportu drogowego, kolejowego, morskiego i wodnego śródlądowego przy wykorzystaniu środków funduszy UE. W ślad za celami operacyjnymi zidentyfikowano oraz oszacowano wartości planowanych rezultatów podejmowanych działań. (...) W oparciu o ustalone cele operacyjne oraz planowane rezultaty opracowano zestaw kryteriów wyboru projektów, które posłużyły do sporządzenia rankingu inwestycji drogowych, kolejowych, morskich i wodnych śródlądowych do dofinansowania ze środków funduszy UE, w tym środków Funduszu Spójności (FS), środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) oraz środków instrumentu „(…)” (CEF). Na podstawie przygotowanego rankingu ustalona została lista inwestycji, które otrzymają dofinansowanie w ramach Programu Operacyjnego Infrastruktura i Środowisko na lata 2014-2020 (POliŚ 2014-2020) oraz w ramach Programu Operacyjnego Polska Wschodnia na lata 2014-2020 (POPW 2014-2020). Należy zaznaczyć, iż wszystkie propozycje projektów do realizacji w okresie 2014-2020 były przygotowywane przy założeniu, że program inwestycyjny objęty POliŚ 2007-2013 zostanie w całości zrealizowany do 2015 r. Jednak, w przypadku braku możliwości spełnienia tego warunku, w celu zapewnienia spójności sieci transportowej, inwestycje planowane wstępnie ze środków POliŚ 2007-2013 uzupełnią listę inwestycji do realizacji ze środków POliŚ 2014-2020 i CEF. W celu usprawnienia procesu przygotowania oraz wdrożenia projektów transportowych Dokument (…) określa również podstawowe informacje o planowanych inwestycjach oraz zasadnicze etapy realizacji projektów” (Dokument (…)).

Strategia Rozwoju Transportu (SRT) jest średniookresowym dokumentem planistycznym, który zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 i Nr 157, poz. 1241 oraz z 2011 r. Nr 279, poz. 1644), zwanej dalej „ustawą o zasadach prowadzenia polityki rozwoju” i uchwałą Rady Ministrów z dnia 24 listopada 2009 r. w sprawie planu uporządkowania strategii rozwoju stanowi integralny element spójnego systemu zarządzania krajowymi dokumentami strategicznymi. Istotą SRT jest wskazanie celów oraz nakreślenie kierunków rozwoju transportu tak, aby etapowo do 2030 r. możliwe było osiągnięcie celów założonych (...) (X.) oraz (...) (Y.). Transport stanowi jeden z najistotniejszych czynników wpływających na rozwój gospodarczy kraju, a dobrze rozwinięta infrastruktura transportowa wzmacnia spójność społeczną, ekonomiczną i przestrzenną kraju.

Zgodnie z (...), X. jest dokumentem rządowym określającym główne trendy, wyzwania i scenariusze rozwoju społeczno-gospodarczego oraz kierunki przestrzennego zagospodarowania kraju, z uwzględnieniem zasady zrównoważonego rozwoju, obejmującym okres co najmniej 15 lat. Y. jest dokumentem określającym podstawowe uwarunkowania, cele i kierunki rozwoju kraju w wymiarze społecznym, gospodarczym, regionalnym i przestrzennym, obejmującym okres 4-10 lat, realizowanym przez strategie rozwoju (w tym SRT) oraz przy pomocy programów, z uwzględnieniem okresu programowania UE.

Z uwagi na fakt, iż znaczna część celów rozwoju transportu zostanie zrealizowana w horyzoncie czasowym dłuższym niż 10 lat, niniejszy dokument wykracza poza rok 2020 i tym samym przedstawia najważniejsze kierunki działań konieczne do podjęcia w perspektywie do 2030 roku. Należą do nich przede wszystkim kapitałochłonne i czasochłonne inwestycje w infrastrukturę transportową, przekształcenie systemów zarządzania oraz wprowadzenie innowacyjnych („inteligentnych”) rozwiązań, ułatwiających funkcjonowanie tej infrastruktury w ramach całego systemu transportu oraz w wymiarze intermodalnym” (Strategia rozwoju transportu do 2020 r.). Przed wdrożeniem Modelu (...), Spółka nie posiadała systemu pozwalającego na potencjalne ocenianie reakcji rynku przewozów pasażerskich i towarowych na wprowadzane w sieci zmiany parametrów ruchu. Poszczególne inwestycje firmy prowadzone były w oparciu o punktowe/odcinkowe studia wykonalności, gdzie przeprowadzano proces weryfikacji korzyści z przeprowadzenia inwestycji tylko i wyłącznie dla ograniczonego obszaru oddziaływania inwestycji.

Dla Spółki istotnym jest możliwość zbadania i wykazania wpływu inwestycji na funkcjonowanie rynku przewozów w skali kraju, a także podejmowanie decyzji inwestycyjnych z wykorzystaniem rekomendacji pochodzących z analiz. Model (...) pozwala na porównanie oferty przewozów (...) z innymi gałęziami transportu. Brak tego typu narzędzia skutkował czasochłonnością prowadzenia analiz oraz zwiększał ryzyko podjęcia nietrafnych decyzji, dotyczących zakresu prac inwestycyjnych. W efekcie przeprowadzane prace inwestycyjne mogły okazać się nieadekwatne do potrzeb, a środki przeznaczane na ich realizację mogły zostać nieefektywnie wykorzystane. Jest to istotne ze względu skalę finansową zadań inwestycyjnych oraz czasochłonność ich realizacji.

Błędnie podjęte decyzje dotyczące zakresu inwestycji w najgorszym przypadku mogą spowodować pogorszenie oferty (...) w stosunku do stanu dotychczasowego. Spółka rozpoznała też sytuację pod kątem adaptowania istniejących na rynku modeli, co doprowadziło do decyzji o potrzebie opracowania modelu od podstaw. W związku z dostępem do danych o sieci (...) i chęcią posiadania wpływu na finalny kształt założono, że Model będzie powstawał wewnętrznie w Spółce i będzie realizowany zasobami własnymi spółki. Jednym z celów Modelu (...) jest wsparcie decyzji o remoncie bądź budowie konkretnych linii czy odcinków i wymiarowania ich parametrów.

Model (...) jest narzędziem informatyczno-statystycznym, które za pomocą formuł matematycznych odwzorowuje procesy zachodzące w systemie transportowym, odnoszące się przede wszystkim do działań poszczególnych aktorów, potencjału potoków osób i rzeczy.

Dla potrzeb Modelu zespół opracowujący w Spółce Model (...) samodzielnie stworzył niezależną relacyjną bazę danych służącą do przechowywania, przetwarzania danych na potrzeby Modelu oraz zarządzania nimi. Baza danych zawiera: (…)

Część z wyżej wymienionych danych została pozyskana z wewnętrznych systemów Spółki, a ich gestorami są poszczególne jednostki/ komórki organizacyjne Spółki. Część danych, które zasiliły Bazę Danych do Modelu (...) pozyskano od podmiotów zewnętrznych. Po dokonaniu analizy możliwości przekazania A. (dalej „A.”) Bazy Danych do Modelu (...) wraz ze wszystkimi zgromadzonymi w niej danymi ustalono, że narzędzie powinno zostać oczyszczone z danych, do których Spółka nie otrzymała zgody od ich właścicieli na dalsze udostępnianie poza Spółkę. Powyższych ustaleń dokonano na podstawie analizy dokumentacji zgromadzonej w ramach zespołu opracowującego Model (...) oraz na podstawie stosownej opinii prawnej. Wobec powyższego wraz z Bazą Danych do Modelu (...) nie mogą zostać przekazane do A. dane pozyskane od wybranych przewoźników i jednostek samorządu terytorialnego, którzy nie wyrazili na ich dalsze udostępnianie, dane pozyskane z GUS (za wyjątkiem tych ogólnodostępnych) oraz dane dotyczące rozkładów jazdy przewoźników autobusowych i niektórych kolejowych zakupione od firmy B. S.A.

Przedmiotem wniosku jest współpraca Spółki z A., obejmująca udostępnienie A. nieodpłatnie (licencja nieodpłatna) opisanego wyżej Modelu (...) oraz Bazy Danych do Modelu (...). Zasady działania A. reguluje w szczególności zarządzenie nr 5 Ministra Transportu z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie utworzenia państwowej jednostki budżetowej A., wydane na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.). Zgodnie ze statutem A. przedmiotem działalności A. jest:

1. wdrażanie programów i projektów rozwoju infrastruktury transportowej współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej,
2. opracowywanie, wdrażanie i inicjowanie rozwiązań organizacyjnych i systemowych wspierających realizację projektów transportowych,
   
   

W ramach wykonywanych zadań, A. w szczególności:

1. wdraża powierzone programy i projekty oraz monitoruje realizację projektów;
2. planuje, rozlicza i kontroluje płatności i gospodarkę środkami finansowymi w ramach tych programów i projektów;
3. zawiera umowy o dofinansowanie projektów;
4. odpowiada za dane zgromadzone na swoim poziomie wdrażania programu i projektów, w szczególności za ich zbieranie, opracowywanie, zmianę, udostępnianie i usuwanie.
   
   

W dniu 27 lipca 2018 r. Departament (...) zwrócił się do Spółki z dyspozycją udostępnienia A. Modelu (...) w celu wykorzystania istniejącego narzędzia do opracowania Modelu (...) A.. Spółka powzięła informację z korespondencji z Ministerstwa (...) o rozważanej kwestii budowy kolejnego Modelu (...) o zasięgu ogólnopolskim, który służyłby do wykonywania analiz strategicznych na poziomie krajowym. A. wyszedł z propozycją nawiązania współpracy ze Spółką w celu zasilenia A. danymi pochodzącymi z istniejącego już Modelu (...) Spółki. Powołując się na ustalenia ze spotkania w A. z ramienia Spółki padła propozycja współpracy wielostronnej, do której włączona zostałaby również GDDKiA. Głównym założeniem było wówczas stworzenie wspólnej platformy wymiany danych, wiedzy oraz doświadczeń. Ze względu na złożoność prowadzonych uzgodnień w ramach rozmów wielostronnych, brak postępów w pracach nad modelem A. oraz inne czynniki niezależne od Spółki w toku prowadzonych ustaleń ostatecznie podjęto decyzję o współpracy bilateralnej z A., która miała zostać uregulowana stosownym porozumieniem o współpracy.

Pierwotna intencja porozumienia o wzajemnej współpracy z A. ostatecznie przekształcona została w formę jednostronnej licencji na jednorazowe udostępnienie modelu, ponieważ z przyczyn niezależnych od Spółki, A. nie był gotowy zaoferować Spółce dostępu do swojego modelu w tym samym momencie. Zgodnie z oczekiwaniem A. jak również z uwagi na fakt, iż Model (...) Spółki został sfinansowany ze środków publicznych Spółka postanowiła nieodpłatne udostępnić narzędzia na rzecz A.. Należy również podkreślić, że biorąc pod uwagę deklarację A. model Spółki zostanie wykorzystany jedynie w celach niekomercyjnych. Ponadto model A. ma być wykorzystywany do planowania transportu na poziomie strategicznym, co oznacza, że wsparcie ze strony Spółki można uznać za działanie Spółki na rzecz rozwoju transportu w Polsce.

Realizując powyższe założenia, Spółka w dniu 19 listopada 2018 r. zawarła z A.

1. porozumienie o udostępnieniu przez A. wielogałęziowego Modelu (...) (dalej „Porozumienie”),
2. umowę licencyjna dla Modelu (...) S A. (dalej „Licencja dla Modelu”),
   
   

W Porozumieniu wskazano, że biorąc pod uwagę, że A. działając jako jednostka podległa ministrowi właściwemu ds. transportu, przygotowuje wielogałęziowy model ruchu, którego celem będzie wypełnienie warunków finansowania inwestycji transportowych w perspektywie finansowej 2021 - 2027 oraz wsparcie planowania strategicznego w sektorze transportu, strony postanowiły, że A. zobowiązuje się do nieodpłatnego udostępnienia Spółce opracowanego przez A. wielogałęziowego Modelu (...), o którym mowa w preambule do Porozumienia na warunkach oraz w zakresie uzgodnionych przez Strony w odrębnej umowie.

Równocześnie Spółka zawarła z A. (licencjobiorca) umowę Licencji dla Modelu. W Licencji dla Modelu wskazano, że Spółka jest właścicielem Modelu (...), którego utworzenie zostało zapasane w Dokumencie Implementacyjnym do Strategii Rozwoju Transportu do 2020 r. (z perspektywą do 2030 r.). Model (...) jest wykorzystywany przez Spółkę do wykonywania kompleksowych (w skali Polski) analiz dotyczących liczby podróży pasażerskich i przewożonych transportem (...). Model (...) umożliwia Licencjodawcy testowanie scenariuszy inwestycyjnych i organizacyjnych. Licencjobiorca, działając jako jednostka podległa ministrowi właściwemu ds. transportu przygotowuje wielogałęziowy model ruchu, którego celem będzie wypełnienie warunków finansowania inwestycji transportowych w perspektywie finansowej 2021 - 2027 oraz wsparcie planowania strategicznego w sektorze transportu.

Przedmiotem Umowy jest udostępnienie Modelu (...) stanowiącego utwór w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 roku o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1191, z późn. zm.), a także określenie sposobu korzystania przez Licencjobiorcę z Modelu (...). Poprzez Model (...) na potrzeby niniejszej Umowy należy rozumieć plik*.ver dla programu V. w wersji 16 lub późniejszej zawierający zbiory danych, parametry i sekwencje procedur pozwalające na wykorzystanie modelu, wykonanie pełnej sekwencji obliczeń modelowych i sprawdzanie za jego pomocą różnych scenariuszy zmian w sieci transportowej i zagospodarowaniu kraju zarówno dla transportu (...) transportu towarów. Plik*.ver zostanie udostępniony dla roku bazowego. Udostępniany Model (...), nie obejmuje komponentu sieci autobusowej rozumianej jako wszelkie elementy zawarte w pliku*.ver, które dotyczą połączeń autobusowych. Elementy dotyczące połączeń autobusowych obejmują między innymi informacje o:

1. liniach komunikacyjnych, rozumianych jako sekwencja kolejnych zatrzymań na trasach łączących poszczególne punkty wymiany podróżnych;
   
2. czasach przejazdu pomiędzy poszczególnymi punktami wymiany podróżnych w ramach ww. linii komunikacyjnych;
   
3. godzinach odjazdów z poszczególnych punktów wymiany podróżnych w ramach ww. linii komunikacyjnych;
   
4. dziennej liczby kursów rozpoczynanych lub kończonych w poszczególnych punktach wymiany podróżnych wraz z określeniem ich kierunków.
   
   

Na warunkach określonych w Licencji dla Modelu, Spółka udzieliła A. licencji niewyłącznej do Modelu (...) na czas nieoznaczony bez ograniczeń terytorialnych. Licencjobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z Modelu (...) w zakresie określonym Umową i nie uzyskuje praw na zasadzie przeniesienia autorskich praw majątkowych. Zgodnie z zakresem licencji licencjobiorca zobowiązany jest do korzystania z Utworu tylko na potrzeby realizacji celów określonych w Umowie. Licencja ma charakter niewyłączny i uprawnia do korzystania z Utworu przez Licencjobiorcę na następujących polach eksploatacji:

1. w zakresie utrwalania i zwielokrotniania - wytwarzanie określoną techniką egzemplarzy utworu, w tym techniką określoną w niniejszym ustępie, a także drukarską, reprograficzną, zapisu magnetycznego oraz techniką cyfrową;
   
2. w zakresie obrotu oryginałem albo egzemplarzami, na których utwór utrwalono - wprowadzanie do obrotu, użyczenie lub najem oryginału albo egzemplarzy;
3. w zakresie rozpowszechniania utworu w sposób inny niż określony w pkt b - publiczne wykonanie, wystawienie, wyświetlenie, odtworzenie oraz nadawanie i reemitowanie, a także publiczne udostępnianie Utworu w taki sposób, aby każdy mógł mieć do niego dostęp w miejscu i w czasie przez siebie wybranym.
   
   

Uprawnienia z licencji na korzystanie z Modelu (...) Licencjobiorca nabywa z chwilą otrzymania Modelu (...) od Licencjodawcy. Licencjobiorca nie jest upoważniony do zarobkowego wykorzystywania Utworu. Licencjobiorca zobowiązany jest do korzystania z Utworu w sposób zgodny z przepisami prawa. Licencjobiorca nie może upoważniać osób trzecich do korzystania z Utworu w zakresie uzyskanej licencji (zakaz sublicencji), ani też Utworu odsprzedać, wynajmować, wydzierżawiać, użyczać, czy udostępniać w inny sposób, w zakresie nieprzewidzianym Umową. Na zasadzie wyjątku od ustaleń ust. 9 Licencjobiorca jest uprawniony do udzielenia sublicencji w zakresie udostępnienia Utworu podmiotom trzecim działającym na rzecz Licencjobiorcy dla celów wskazanych w Umowie.

W 2019 r. A. zwróciło się o udostępnienie również Bazy Danych do Modelu (...). Mając na względzie fakt, że Model (...), w tym Baza Danych do Modelu (...) zostały sfinansowane ze środków publicznych, Spółka udzieliła nieodpłatnej licencji również w stosunku do Bazy Danych. Licencja niewyłączna pozwoli partnerowi (A.) na korzystanie z utworu (Bazy Danych do Modelu (...)) bez przeniesienia autorskich praw majątkowych. Licencja daje prawo licencjobiorcy do korzystania z utworu jedynie do ściśle określonego celu, wskazując jednocześnie dozwolone pola eksploatacji. Stosowna umowa licencji została zawarta 26 czerwca 2019 r.

Zgodnie umową licencji dla Bazy Danych (dalej „Licencja dla Bazy Danych”), w preambule wskazano, ze Spółka jest właścicielem Modelu, którego utworzenie zostało zapisane w Dokumencie Implementacyjnym do Strategii Rozwoju Transportu do 2020 r. (z perspektywą do 2030 r.). Model (...) jest wykorzystywany przez Spółkę do wykonywania kompleksowych (w skali Polski) analiz dotyczących liczby podróży pasażerskich i przewożonych transportem (...) ładunków. Model (...) umożliwia Licencjodawcy testowanie scenariuszy inwestycyjnych i organizacyjnych. Na potrzeby Modelu Licencjodawca opracował Bazę Danych. Licencjobiorca, działając jako jednostka podległa ministrowi właściwemu ds. transportu przygotowuje wielogałęziowy model ruchu, którego celem będzie wypełnienie warunków finansowania inwestycji transportowych w perspektywie finansowej 2021 - 2027 oraz wsparcie planowania strategicznego w sektorze transportu. W umowie Licencji dla Bazy Danych powołano się także na Licencję dla Modelu z dnia 19 listopada 2018 r. Zgodnie z umową jej przedmiotem jest udostępnienie Bazy Danych, a także określenie sposobu korzystania przez licencjobiorcę. Licencjodawca (Spółka) udzieli A. nieodpłatnej i niewyłącznej licencji do Bazy Danych na czas nieoznaczony bez ograniczeń terytorialnych, Licencjobiorca nabywa jedynie prawo do korzystania z Bazy Danych w zakresie określonym umową i nie uzyskuje praw na zasadzie przeniesienia praw autorskich majątkowych.

Licencjobiorca będzie zobowiązany do korzystania z licencji tylko na potrzeby celów określonych w umowie licencyjnej. Licencjobiorca nie jest upoważniony do zarobkowego wykorzystania Bazy Danych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy nieodpłatne udostępnienie Modelu (...) oraz Bazy Danych dla Modelu (...) na rzecz A. stanowi podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatne świadczenie usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, nieodpłatne udostępnienie Modelu (...) oraz Bazy Danych dla Modelu (...) na rzecz A. nie stanowi podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług nieodpłatnego świadczenie usług. W opinii Spółki udostępnienie Modelu (...) oraz Bazy Danych stanowi nieodpłatne świadczenie usług do celów działalności gospodarczej Spółki.

Zgodnie z art. 8. ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. stanowi zaś, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Zgodnie z art. 5 tej ustawy opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności odpłatne, zaś nieodpłatne wyjątkowo w okolicznościach wskazanych w art. 7 ust. 2 i 8 ust. 2 tej ustawy.

Przenosząc treść powyższych regulacji na opisane we wniosku zdarzenie przyszłe uznać należy, że udostępnienie licencji A. musi być oceniane jako świadczenie usług Usługi nieodpłatne podlegają zaś opodatkowaniu tylko w przypadku określonym w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Przepis ten przewiduje, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
   
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Powstanie obowiązku podatkowego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług jest zatem uwarunkowane wykonaniem tego świadczenia poza potrzebami działalności gospodarczej Spółki. Pogląd ten jest utrwalony w praktyce interpretacyjnej DKIS. W interpretacji z dnia 28 listopada 2018 sygn. 0112-KDIL2-2.4012 410.2018.2.JK wskazano, że „Analizując treść przytoczonego wyżej art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy, należy zauważyć, że dla ustalenia, czy konkretne nieodpłatne świadczenie usług podlega opodatkowaniu na mocy cytowanego przepisu istotne jest ustalenie celu takiego świadczenia. Jeżeli nieodpłatne świadczenie wpisywało się będzie w cel prowadzonej działalności gospodarczej, wtedy przesłanka uznania takiej nieodpłatnej czynności za odpłatne świadczenie usług, podlegające opodatkowaniu nie zostanie spełniona. Stwierdzenie takie uzależnione jednak jest od konkretnych okoliczności, jakie w danej sprawie występują.

Przy czym, za usługi niezwiązane z prowadzeniem przedsiębiorstwa (świadczone do celów innych niż działalność gospodarcza) należy uznać wszelkie usługi, których świadczenie odbyło się bez związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą.

Natomiast przez usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy rozumieć te usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podatnika, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa. W tym więc aspekcie winny być rozpatrywane działania podejmowane przez dany podmiot". Podobnie w interpretacji z dnia 19 października 2018 r. znak 0114-KDIP4.4012.584.2018.2.MP, DKIS stwierdził, że: „W związku z powyższym należy stwierdzić, że opodatkowaniu podlegają te nieodpłatne usługi, które nie mają związku z prowadzoną działalnością, a więc nie mają wpływu na przyszłe obroty przedsiębiorstwa, jego zyski, wizerunek, odbiór przez kontrahentów” (podobnie interpretacja z dnia 11 lipca 2017 r. znak 0114-KDIP4.4012.215.2017.2.MPE, z dnia 7 grudnia 2016 r. znak 0461-ITPP1.4512.768.2016.1.MN).

Spółka wskazuje, że w praktyce interpretacyjnej DKIS za utrwalony należy uznać pogląd, zgodnie z którym świadczenia o charakterze nieodpłatnym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jeśli są następstwem czynionych inwestycji, albo są dokonywane w ramach umów o współpracy. W odniesieniu do przekazywanie różnego rodzaju nakładów osobom trzecim, poczynionych w związku z prowadzoną w ramach działalnością gospodarczą inwestycją, czynności takie wpisują się w cele takiej działalności, bowiem umożliwia lub ułatwia prowadzenie opodatkowanej działalności gospodarczej. W interpretacji z dnia 11 października 20198 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.632.2018.1.MW oceniono, że „Uwzględniając okoliczności sprawy oraz ww. regulacje prawne uznać należy, że nieodpłatne przekazanie na rzecz Gminy Miasto B. drogi gminnej wraz z infrastrukturą stanowić będzie nieodpłatne świadczenie usług, jednakże czynność ta nie będzie spełniała wskazanej w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy przesłanki do objęcia jej opodatkowaniem. W konsekwencji należy uznać, że nieodpłatne przekazanie przez Spółkę na rzecz Gminy Miasto B drogi gminnej wraz z infrastrukturą nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Stanowisko to potwierdza szereg interpretacji indywidualnych w tym w szczególności:

1. interpretacja z dnia 1 grudnia 2014 r. sygn. IBPP2/443-852/14/JJ,
   
2. interpretacji indywidualnej z dnia 17 czerwca 2015 r. sygn. IPPP3/4512-253/15-3/JŻ (Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie), w której potwierdzono brak opodatkowania przekazania praw do nakładów poniesionych w związku ze zrealizowaną inwestycją drogową na rzecz zarządcy drogi, na gruncie nienależącym do wnioskodawcy,
   
3. interpretacja indywidualna z dnia 16 grudnia 2014 r. sygn. IBPP1/443-868/14/LSz, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach (przekazanie przez podatnika nakładów poniesionych w związku z przebudową sieci elektroenergetycznej będącej własnością innego podmiotu),
4. interpretacji z dnia 10 października 2017 r. sygn. 0112-KDIL1-1.4012.360.2017.1.MJ oraz 0112-KDIL1-1.4012.364.2017.1.SJ.
   
   

Bezpośrednio w odniesieniu do przekazywania elementów infrastruktury przez zarządców infrastruktury (...) Minister Finansów wypowiedział się w szczególności w interpretacji:

1. z dnia 24 listopada 2015 r. sygn. IPPP3/4512-706/15-2/KP,
   
2. podobnie oceniono to zagadnienie w interpretacji z dnia 1 marca 2016 r. znak IPPP1/4512-1291/15-2/MK: „Z opisu sprawy wynika, że modernizacja linii (...) związana będzie z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W ramach zarządzania infrastrukturą (...) Spółka udostępnia linie (...) przewoźnikom. Tym samym wytworzenie nowej blokady liniowej i jej nieodpłatne przekazanie nastąpi w związku i na cele prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej. Zatem przedmiotowe przekazanie nie może być traktowane jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 2 ustawy. W konsekwencji nieodpłatne przekazanie nakładów na wytworzenie nowej blokady liniowej nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT”.
   
   

Analogiczną ocenę zaprezentowano w interpretacjach z dnia:

1. 30 stycznia 2018 r. sygn. 0114-KDIP4.4012.15.2018.1.MP: „Podsumowując, działania polegające na realizacji przez Spółkę inwestycji związanej z budową / przebudową Infrastruktury na gruncie należącym do JST / Skarbu Państwa oraz przekazaniu poczynionych nakładów nie będą podlegały opodatkowaniu VAT”,
2. 20 stycznia 2017 r. znak 3063-ILPP2-2.4512.206.2016.1.AD,
3. 27 grudnia 2017 r. znak 0111-KDIB3-1.4012.736.2017.1.JP: „Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca dokonując przeniesienia sieci elektrycznej dąży do zapewnienia sobie źródła przychodów, które są uzyskiwane z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Przedmiotowa inwestycja jest realizowana z myślą o interesie gospodarczym Wnioskodawcy jakim jest wybudowanie hotelu, mającego służyć do prowadzenia działalności gastronomicznej i rekreacyjnej. Mając na uwadze powyższe oraz obowiązujące przepisy należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie jednej z przesłanek warunkujących zrównanie nieodpłatnego świadczenia usług z odpłatnym świadczeniem usług - z uwagi na istnienie związku z prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy - nieodpłatne przekazanie na rzecz właściciela sieci nakładów poniesionych w związku z przeniesieniem sieci, jako świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.
4. 16 maja 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.131.2019.2.AM: „Jak wskazano w opisie sprawy Fundacja w ramach umowy z Wnioskodawcą podejmowała będzie działania zmierzające do promowania Projektu, promowania współpracy z Wnioskodawcą w charakterze Partnera Projektu, informowania o Wnioskodawcy jako podmiocie uczestniczącym w Projekcie. Czynności te polegać będą na przekazywaniu informacji o uczestnictwie Wnioskodawcy w Projekcie, umieszczaniu logo Wnioskodawcy w swojej siedzibie, materiałach promocyjnych i informacyjnych dotyczących Projektu, w tym za pomocą internetu.
   
   

Zatem, z okoliczności sprawy wynika, że udział w Projekcie i działania podejmowane przez Fundację na rzecz Wnioskodawcy w ramach realizacji Projektu mogą mieć wpływ na zwiększenie rozpoznawalności Wnioskodawcy, co rzeczywiście może również pozytywnie wpływać na działalność gospodarczą prowadzoną przez Wnioskodawcę oraz przełożyć się na wyniki sprzedaży”.

Podobnie jest w przypadku umów o współpracy, które nie kreują czynności opodatkowanych miedzy stronami, bowiem ich celem nie jest świadczenie sobie wzajemnie usług. Wspólne działania są ukierunkowane na osiągnięcie - poprzez koordynację działań - wspólnego celu gospodarczego. Jak wskazuje się w orzecznictwie sądowym”. Szerokie, odwołujące się do pojęcia świadczenia, określenie zakresu przedmiotowego w art. 8 ust. 1 ustawy VAT, nie może być odczytywane w ten sposób, że świadczeniem usług jest każda czynność czy zdarzenie, którego efektem jest odpłatne przysporzenie jednej ze stron na skutek działania, bądź zaniechania innej strony. Z powołanego przepisu wynika, że usługą jest każde, co do zasady, odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów i które przejawia się tym, że świadczeniobiorca (konsument) wynosi z niego, choćby nawet potencjalną korzyść. Posiłkując się także wskazówkami zawartymi w orzeczeniach Trybunału Sprawiedliwości ( np. wyrok z 3 marca 1994r w sprawie C-16/93, wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81, wyrok z 5 lutego 1980 r. w sprawie C-154/80 czy w sprawie C-276/97, C-358/97 i 408/97) można sformułować ogólne stanowisko, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których:

• istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
• wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,
• istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
• istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.
  
  

Naczelny Sąd Administracyjny orzekający w tej sprawie podziela także utrwalone już w orzecznictwie sądów administracyjnych stanowisko, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy VAT, jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne), należy przede wszystkim uwzględniać cel takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania, na potrzeby podatkowe poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (tak NSA w wyroku z dnia 23 kwietnia 2008r., I FSK 1788/07, wyroku z dnia 9 października 2008 r. w sprawie I FSK 291/08 czy wyroku z dnia 29 lutego 2012 r. w sprawie I FSK 562/11). W powołanych orzeczeniach zaprezentowany został pogląd, że celem kooperacji (współpracy, współdziałania) jest uzyskanie przez skoordynowane i wspólne działania partnerów rezultatu o korzystnym dla nich wymiarze ekonomicznym. Działań takich nie można, do celów podatku od towarów i usług, wydzielać i oceniać jednostkowo, lecz z uwzględnieniem ich charakteru działania złożonego i wspólnego, tworzącego w aspekcie gospodarczym jedną całość, którego końcowym efektem, jest zrealizowanie wspólnego przedsięwzięcia” (wyrok NSA z dnia 12 czerwca 2013 r. sygn. I FSK 1128/12). Pogląd ten należy uznać za utrwalony w orzecznictwie (Podobnie NSA w wyroku z dnia 10 października 2014 r. sygn. I FSK 1493/13).

W orzecznictwie sądowym wskazuje się, że cele przedsiębiorstwa należy rozumieć jako działania powodujące zarówno bezpośrednie przełożenie na wartość sprzedaży podatnika, jak również działania poprawiające jego wizerunek. W przypadku czynności nieodpłatnej korzyść świadczącego podatnika winna też dominować nad korzyścią beneficjenta takiego świadczenia.

W wyroku z dnia 23 marca 2010 r. sygn. I FSK 326/09 NSA wskazał, że „Odpowiadając na podstawowe pytanie, jak należy rozumieć usługi związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, należy stwierdzić, że chodzi o takie usługi, które są wykonywane nieodpłatnie w związku z potrzebami prowadzonej działalności gospodarczej podmiotu, potrzebami związanymi z funkcjonowaniem prowadzonego przedsiębiorstwa.. (...) A więc wyżej wskazane cele podjętych przez Spółkę działań w sensie gospodarczym przemawiają za tym, że działania te, jako przynoszące korzyści prowadzonej działalności gospodarczej, tym samym są związane z jej prowadzeniem, a więc, jak to określa art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa Spółki. To że są to usługi tego samego rodzaju, co świadczone odpłatnie w ramach przedmiotu działania Spółki, nie ma żadnego znaczenia dla oceny istnienia, bądź nie, ich związku z funkcjonowaniem podmiotu”. W wyroku z dnia 2 grudnia 2010 r. sygn. I FSK 2011/09 wskazano zaś, że „Co więcej, nie bez znaczenia jest fakt, że podział został wymuszony nakazem prawa, z którym wiążą się określone sankcje wskazane we wniosku. W tak przedstawionym stanie faktycznym należy stwierdzić, że o związku danej czynności z prowadzonym przedsiębiorstwem najlepiej świadczy, iż czynność podziału warunkuje prawidłowe funkcjonowanie tego przedsiębiorstwa. (...) Kryterium pozwalającym natomiast na ustalenie, że konkretna nieodpłatna czynność prowadzi przede wszystkim do wymienionych sytuacji, powinno być ustalenie czy po stronie beneficjenta nastąpiła konsumpcja i czy miała ona charakter dominujący nad realizacją celów przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podmiot dokonujący nieodpłatnego świadczenia”.

W wyroku z dnia 23 października 2015 r. sygn. I FSK 1104/14 NSA ocenił zaś, że „W świetle powyższego, oceniając, czy dana usługa służy działalność przedsiębiorstwa podatnika, należy zbadać, czy jest ona dla tego celu niezbędna, jak również zważyć, czyja korzyść jest dominująca. Jeżeli korzyść podatnika przeważa nad korzyścią pracownika, wówczas świadczenie to zachowuje swój nieodpłatny charakter i nie podlega opodatkowaniu.

(...) Również w tym orzeczeniu TSUE podkreślił znaczenie ścisłego związku pomiędzy działalnością gospodarczą podatnika a świadczoną nieodpłatnie usługą. Wskazał ponadto, że usługa ta powinna służyć przede wszystkim interesom podatnika, a korzyść pracownika powinna mieć charakter uboczny”.

Co istotne jeśli adresatem nieodpłatnego świadczenia są partnerzy biznesowi, to okoliczność ta może również przemawiać za wyłączeniem z opodatkowania. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2014 r. sygn. I FSK 1514/13 oceniono, że „Istotne znaczenie mają bowiem realne gospodarcze potrzeby podatnika oraz ich realizacja w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Skarżąca organizując transport do miejsca prowadzenia działalności, w tym również dla pracowników firm zewnętrznych, kieruje się w pierwszej kolejności koniecznością zapewnienia sprawnego dojazdu tych osób do swojej siedziby. Jest to ważne z punktu widzenia jej interesów, jako przedsiębiorcy. Osobiste korzyści z tego tytułu po stronie odbiorców świadczonej usługi mają znaczenie drugorzędne. Nie jest również istotne czy dana osoba jest u skarżącej zatrudniona. Jako kryterium skarżąca przyjmuje bowiem dowóz tych osób, które wykonują określone czynności na jej rzecz, niezależnie od tego czy łączy je ze skarżącą formalny stosunek prawny. (...) Warto dodać, że udostępnienie transportu pracownikom firm współpracujących ma również uzasadnienie ekonomiczne. Pozwala to uniknąć ewentualnego zwiększenia kosztów usług świadczonych przez np. firmę ochroniarską, w sytuacji zbędnego przerzucenia przez skarżącą na tę firmą kosztów związanych z transportem pracowników. Jak wynika z wniosku, skarżąca za usługę transportową płaci ryczałtem, który nie jest zależny od ilości przewożonych pasażerów. Organizuje transport dla swoich pracowników, więc może bez dodatkowych kosztów zapewnić transport również pracownikom podmiotów zewnętrznych, z którymi w ramach prowadzonej działalności współpracuje. Z tych też względów tut. Sąd uznał, że przewóz pracowników firm zewnętrznych, w warunkach opisanych przez skarżącą, jest związany z prowadzoną przez nią działalnością gospodarczą” (podobnie wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 października 2014 r. sygn. I FSK 1513/13).

Jak wskazano w interpretacji z dnia 19 października 2018 r. znak 0114-KDIP4.4012.584.2018.2.MP „Nie znajdzie tu również zastosowania art. 8 ust. 2 pkt 2 ustawy o VAT, gdyż nieodpłatne udzielenie licencji na wykorzystanie znaku towarowego wpisuje się w cel prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności. Wspólne przedsięwzięcie banku i Wnioskodawcy zmierza do pozyskania środków finansowych na prowadzenie działalności o charakterze charytatywno - opiekuńczym, w szczególności na realizację Programu. W konsekwencji, nieodpłatne udzielenie licencji na znak towarowy w celu umieszczenia go na karcie płatniczej emitowanej przez bank nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Podobnie - w przedmiotowej sprawie można mówić o wspólnej realizacji przedsięwzięcia Spółki i Ml, w którym współpraca stron Porozumienie Ml umożliwi sprawniejszą realizację i monitoring zadań w ramach programu wieloletniego i zawartej umowy.

Spółka wskazuje przy tym, że w orzecznictwie sądowym za utrwalony należy uznać pogląd, że w przypadku umów o współpracy, świadczenia stron dążących do realizacji swoich celów przez skoordynowane działania nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (por. wyrok NSA z dnia 28 października 2016 r. sygn. I FSK 461/15: „7.1. Przechodząc do oceny zasadności zarzutów skargi kasacyjnej w zakresie prawa materialnego wskazać należy, jak to już zauważył Naczelny Sąd Administracyjny między innymi w wyrokach z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1288/13 i 12 sierpnia 2015 sygn. akt I FSK 1373/14, że w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego istnieje ugruntowane stanowisko uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. lu.p.t.u. jako przedmiotu opodatkowania, świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy ( kooperacyjne, czy konsorcjalne ), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (vide powołane we wskazanym wyroku orzeczenia NSA z 23 kwietnia 2008 r. sygn. akt I FSK 1788/07, z 9 października 2008 r. sygn. akt I FSK 291/08, z 29 lutego 2012 r. sygn. akt I FSK 526/11, z akt 12 czerwca 2013 r. sygn. akt I FSK 1128/12, z 4 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1012/13, z 25 czerwca 2014 r. sygn. akt I FSK 1108/13 i sygn. akt I FSK 1072/13, z 6 sierpnia 2014 r. sygn. akt I FSK 1288/13) (...) 5.4. Na wstępie rozważań warto jest wskazać, że w zakresie omawianej problematyki dotyczącej rozliczeń w ramach konsorcjum istnieje ugruntowane już orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego, uznające, że przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia u sług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu (por. wyrok NSA z dnia 12 sierpnia 2015r. sygn. akt I FSK 1373/14 i powoływane tam orzecznictwo sądów administracyjnych)”. Podobnie NSA wyroku z dnia 8 czerwca 2017 r. sygn. I FSK 1839/15.

W wyroku NSA z dnia 29 sierpnia 2014 r. sygn. I FSK 1281/13 wskazano, że „Co do zasady trafny natomiast jest pogląd WSA w Gdańsku, że udostępnienia przedmiotowych samochodów zleceniobiorcom Spółki nie można zakwalifikować również jako nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, przede wszystkim jednak dlatego, że czynności te - jak wyżej wskazano - mają charakter techniczny i pomocniczy w stosunku do zamawianych przez Spółkę usług transportowych, tym samym nie stanowią odpłatnego bądź nieodpłatnego świadczenia usług”. Mając na względzie powyższe należy uznać, że udzielenie niepłatnej licencji A. na korzystanie z Modelu (...) oraz Bazy Danych do Modelu (...) wpisuje się w cele działalności gospodarczej Spółki, a w istocie ma na celu współpracę z A. w zakresie przygotowania inwestycji Spółki. Jak wskazano wyżej, Spółka jest zarządcą infrastruktury (...) i w ramach swojej działalności gospodarczej prowadzi inwestycje, w tym finansowane ze środków UE. Dla trafnej oceny zadań inwestycyjnych wykorzystuje swój Model (...), zaś skoordynowanie funkcjonowania tego modelu z innymi podmiotami leży w interesie Spółki. Zadania A. obejmują koordynację projektów transportowych, stąd po stronie Spółki oczekiwane efekty współpracy z A., w postaci uwzględnienia przez A. w swoim modelu danych dostarczonych przez Spółkę, a także docelowo uzyskanie przez Spółkę dostępu do modelu wielogałęziowego A. (co gwarantuje zawarte w 2018 r. Porozumienie).

W świetle okoliczności opisanych we wniosku udzielnie licencji do Modelu oraz Bazy Danych nie może być oceniane inaczej, niż jako realizacja wspólnego przedsięwzięcia Spółki i A., w ramach którego Spółka dąży do osiągnięcia korzystnych dla siebie skutków, w postaci podwyższenia użyteczności narzędzia (Modelu) w podejmowanych procesach decyzyjnych dotyczących inwestycji, a także uwzględnienia danych zgromadzonych przez Spółkę w Modelu oraz Bazie do Modelu (...) w procesach analitycznych i decyzyjnych A.. Realizacja statutowych działań A. (wdrażanie programów i projektów rozwoju infrastruktury transportowej współfinansowanych ze środków Unii Europejskiej, opracowywanie, wdrażanie i inicjowanie rozwiązań organizacyjnych i systemowych wspierających realizację projektów transportowych), z uwagi na finansowanie inwestycji Spółki również środkami UE, wywiera bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą Spółki. Współpraca z A. realizuje zatem cele tej działalności.

Jak wynika z zakresu i celu udzielenia nieodpłatnej licencji, udostępnienie Modelu i Bazy Danych ma służyć wyłącznie realizacji zadań związanych z przygotowaniem wielogałęziowego Modelu (...), z którego będzie mogła korzystać także Spółka. A. nie może wykorzystywać licencji do innych działań, w szczególności jakiejkolwiek komercyjnej działalności. Udzielenie licencji - podobnie jak w przypadku udostępnienia sprzętu czy narzędzi wykonawcy albo przekazanie nakładów - służy wyłącznie działalności gospodarczej Spółki. W tym zakresie A. nie jest konsumentem jakiejkolwiek usługi, zaś korzyści Spółki wynikające z udzielenia licencji istotnie przeważają nad ewentualnymi korzyściami A..

Zawarte umowy (Porozumienie, Licencja do Modelu, Licencja do Bazy Danych) nie ma również charakteru barterowego, bowiem ich celem nie jest wymiana usług/towarów, ale współpraca i koordynacja wzajemnie prowadzonych prac, w celu uzyskania efektu korzystnego dla każdej ze stron. Udzielenie A. licencji do Modelu i Bazy Danych umożliwi skoordynowane planowanie inwestycji strategicznych przez A., co będzie miało też wpływ na decyzje inwestycyjne Spółki. Nadrzędnym celem udzielenia przez Spółkę licencji jest zatem realizacja celów działalności gospodarczej Spółki, a nie nieodpłatne świadczenie. Potwierdzeniem tego jest również zakres licencji, który obejmuje w obu przypadkach wyłącznie wykorzystywanie Modelu i Bazy Danych w związku z celem umowy (opracowanie modelu wielogałęziowego, do którego dostęp uzyska Spółka) oraz zakaz komercyjnego wykorzystania utworów.

Dzięki koordynacji współpracy A. otrzyma od Spółki Model i Bazę Danych, co pozwoli na wykorzystania w modelu wielogałęziowym zebranych przez Spółkę informacji dotyczących sieci (...). Spółka - zgodnie z Porozumieniem - otrzyma zaś dostęp do modelu A. (wielogałęziowego), co usprawni i podniesie efektywność oceny planowanych inwestycji, dotyczących infrastruktury wykorzystywanej w działalności Spółki. Nie zachodzą zatem przesłanki opodatkowania czynności Spółki, z uwagi na realizację tych czynności bez wynagrodzenia, na cele działalności gospodarczej Spółki. Spółka wskazuje również, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej powyższe stanowisko zaaprobował w analogicznej sprawie, będącej przedmiotem interpretacji z dnia 13 sierpnia 2019 r. sygn. 0114-KDIP1-1.4012.346.2019.1.RR. DKIS potwierdził brak obowiązku opodatkowania nieodpłatnego udostępnienia studium wykonalności Studium (…) na rzecz innego podmiotu (D. Sp. z o.o.), w związku z planowaną własną inwestycją tego w zakresie budowy centralnego portu komunikacyjnego w obszarze, w okolicach którego powstawać ma infrastrukturą (...) Spółki w ramach (....) Wobec powyższego stanowisko Spółki jest prawidłowe w całości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.