Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.467.2019.1.MF
z 7 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym 29 października 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa poniesione przed dniem zbycia Przedsiębiorstwa, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, m.in. w zakresie ustalenia, czy wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa poniesione przed dniem zbycia Przedsiębiorstwa, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 17 października 2019 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.350.2019.1.MF wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 29 października 2019 r.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest spółką komandytowo-akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”). Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny.

W przyszłości planowane jest dokonanie zbycia przedsiębiorstwa przez Wnioskodawcę, w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1025, dalej: „KC”), tj. zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej, (dalej: „Przedsiębiorstwo”) na rzecz nabywcy - inwestora (dalej: „Inwestor”) będącego podmiotem niepowiązanym w stosunku do Wnioskodawcy.

W skład Przedsiębiorstwa będącego przedmiotem transakcji będzie wchodzić zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, a w szczególności: środki trwałe i wartości niematerialne i prawne, zapasy, materiały oraz półprodukty, a także zobowiązania. Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza, iż w skład zbywanego Przedsiębiorstwa wejdą również środki trwałe oraz wartości niematerialne i prawne, które zostaną sfinansowane w całości lub w części z dotacji, subwencji lub dopłat (dalej: „Dotacje”).

W skład zbywanego Przedsiębiorstwa będzie również wchodził zakład pracy obejmujący swoim zakresem pracowników zatrudnionych na podstawie umów o prace.

Założeniem jest, że w skład zbywanego Przedsiębiorstwa wejdą również środki pieniężne (w tym waluty obce). Mogą one jednak zostać wyłączone w zakresie, w jakim nie będą miały znaczenia dla funkcjonowania i kontynuowania działalności Przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca przewiduje, że w związku z planowanym zbyciem Przedsiębiorstwa poniesie szereg wydatków przed dniem sprzedaży, na które będą się składać w szczególności:

1. koszty i opłaty notarialne,
2. koszty obsługi prawnej związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa,
3. koszty wyceny Przedsiębiorstwa,
4. koszty doradztwa związanego ze zbyciem Przedsiębiorstwa.

W uzupełnieniu wniosku ujętym w piśmie z 23 października 2019 r. Wnioskodawca uzupełnił m.in. własne stanowisko w zakresie pytań nr 5 i 6.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa poniesione przed dniem zbycia Przedsiębiorstwa, będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów przez Wnioskodawcę?

(pytanie oznaczone we wniosku nr 6)

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 865 z późn. zm., dalej: „ustawa o PDOP”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodu winien, w myśl powołanego przepisu, spełniać łącznie następujące warunki:

1. pozostawać w związku przyczynowym z przychodem lub ze źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
2. nie znajdować się na liście wydatków nieuznanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy PDOP,
3. być właściwie udokumentowany.
   
   

Niespełnienie którejkolwiek z wyżej wskazanych przesłanek wyklucza możliwość zaliczenia wydatku w ciężar kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Ustawa o PDOP nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów tak, aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości, które nie zostały wykazane w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów.

W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób, gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości.

Wskazane przez Wnioskodawcę w opisie zdarzenia przyszłego wydatki poniesione w związku z planowanym zbyciem Przedsiębiorstwa, tj. w szczególności:

1. koszty i opłaty notarialne,
2. koszty obsługi prawnej związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa,
3. koszty wyceny Przedsiębiorstwa,
4. koszty doradztwa związanego ze zbyciem Przedsiębiorstwa,

nie zostały wymienione w art. 16 Ustawy o PDOP zawierającym katalog kosztów niepodlegających zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, związane z planowanym zbyciem Przedsiębiorstwa mogą przyczynić się do osiągnięcia przychodów podatkowych lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów Spółki, w szczególności uzyskania przychodu z tytułu zbycia Przedsiębiorstwa równego ustalonej w umowie pomiędzy Wnioskodawcą a Inwestorem cenie sprzedaży. Dlatego też, w ocenie Wnioskodawcy wystąpi związek przyczynowy między poniesionymi przez niego wydatkami w związku z Przekształceniem (winno być: ze sprzedażą Przedsiębiorstwa), a celem, jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów Spółki.

Reasumując, w świetle przywołanych powyżej przepisów oraz w odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, w opinii Wnioskodawcy wskazane w opisie zdarzenia przyszłego wydatki związane ze zbyciem Przedsiębiorstwa, poniesione przed dniem zbycia Przedsiębiorstwa, będą mogły zostać zaliczone przez Wnioskodawcę do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym (opisem zdarzenia przyszłego) przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Nadmienić przy tym należy, że w pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydane zostały i zostaną odrębne rozstrzygnięcia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.