Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4015.149.2019.1.HS
z 8 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 10 września 2019 r. (data wpływu 11 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny od fundacji – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych otrzymania darowizny od fundacji.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 23 sierpnia 2019 r. na konto Wnioskodawczyni został dokonany przelew na kwotę 25 280 zł od Fundacji X. Przelew był efektem umowy darowizny z 1 sierpnia 2019 r. zawartej pomiędzy Fundacją a Wnioskodawczynią. Z treści umowy wynika, że środki pieniężne zostaną przeznaczone na pokrycie kosztów leczenia i rehabilitacji syna Wnioskodawczyni. Obdarowaną była Wnioskodawczyni, gdyż na początku umowy darowizny wyjaśniono, że jest to wsparcie dla Agentów firmy Y. oraz członków najbliższej rodziny. Zgodnie z § 3 umowy darowizny Wnioskodawczyni jest zobowiązana w terminie 6 miesięcy do udokumentowania poniesionych wydatków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od spadków i darowizn Wnioskodawczyni podlega opodatkowaniu od tej kwoty?

Zdaniem Wnioskodawczyni, treść umowy i sposób wykorzystania i udokumentowania otrzymanych środków pieniężnych powoduje, że Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana do naliczania i odprowadzania podatku od spadków i darowizn.

Wnioskodawczyni wskazuje, że swoje stanowisko oparła na ogólnie dostępnej w internecie interpretacji podatkowej z 13 grudnia 2017 r. Znak: 0111-KDIB4.4015.170.2017.2.BB.

W interpretacji tej w sposób wyczerpujący Organ wyjaśnił różnicę między umową darowizny a innymi rodzajami umów, przy których nie powstaje obowiązek podatkowy. Dlatego Wnioskodawczyni odstąpiła od przepisywania zawartych w tym piśmie argumentów. Wnioskodawczyni uważa, że jej sytuacja jest analogiczna, a co do skutków nie powodująca powstania podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1813) – podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Ze względu na to, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera pojęcia „darowizna”, w tym zakresie należy odwołać się do odpowiednich przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 1145). Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu – przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu w postaci świadczenia wzajemnego i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Powyższe oznacza, że darowizna musi wzbogacić obdarowanego, a darczyńca nie może w zamian uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili darowizny ani w przyszłości.

Zgodnie z art. 890 § 1 Kodeksu cywilnego – oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn stanowi, iż obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Stosownie do zapisów art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy, obowiązek podatkowy przy nabyciu w drodze darowizny – powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 3 ustawy – opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4 902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca. Zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe – art. 14 ust. 2.

Stosownie do treści art. 14 ust. 3 ustawy, do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.
   
   

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy – podatek oblicza się od nadwyżki podstawy opodatkowania ponad kwotę wolną od podatku. Podatek naliczany jest zależnie od wartości otrzymanej darowizny, według tabeli określonej w tym przepisie. Dla nabywców zaliczonych do III grupy podatkowej stawka podatku wynosi:

• 12% dla darowizny od kwoty 10 278 zł,
• 1233 zł 40 gr i 16% od nadwyżki ponad 10 278 zł dla darowizn w przedziale od 10 278 zł do 20 556 zł,
• 2877 zł 90 gr i 20% od nadwyżki ponad 20 556 dla darowizn o wartości przekraczającej 20 556 zł.
  
  

Stosownie do treści art. 17a ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn – podatnicy podatku są obowiązani, z zastrzeżeniem ust. 2, złożyć, w terminie miesiąca od dnia powstania obowiązku podatkowego, właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego zeznanie podatkowe o nabyciu rzeczy lub praw majątkowych według ustalonego wzoru. Do zeznania podatkowego dołącza się dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni otrzymała od Fundacji X. darowiznę w kwocie 25 280 zł. Z treści umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Fundacją X. wynika, że środki pieniężne zostaną przeznaczone na pokrycie kosztów leczenia i rehabilitacji syna Wnioskodawczyni. Z zawartej umowy darowizny wynika, że jest to wsparcie dla Agentów firmy Y. oraz członków najbliższej rodziny. Zgodnie z § 3 umowy darowizny Wnioskodawczyni jest zobowiązana w terminie 6 miesięcy do udokumentowania poniesionych wydatków.

W przypadku otrzymania bezpłatnej pomocy od różnego rodzaju organizacji (np. od fundacji), skutki podatkowe oceniane są w zależności od kwalifikacji formy prawnej świadczonej pomocy. Decyduje o tym sama treść konkretnej umowy wiążącej strony, a więc podmiot świadczący pomoc (fundacja) i podmiot tę pomoc otrzymujący (beneficjent). O tym czy dokonana czynność ma charakter prawny darowizny (art. 888 Kodeksu cywilnego), czy też jest to świadczenie nieodpłatne wynikające z innego stosunku prawnego, winna przesądzać konkretna instytucja (fundacja), która podejmuje decyzję o świadczeniu pomocy. Strony mogą bowiem dokonać wyboru rodzaju czynności prowadzącej do udzielenia pomocy, przy wykorzystaniu nie tylko ogólnej zasady swobody zawierania umów, postanowień statutu tych instytucji, ale również z uwzględnieniem skutków podatkowych tych czynności, wybierając najkorzystniejsze w tym zakresie rozwiązanie.

Jak wynika z treści wniosku, w przedstawionym stanie faktycznym stosunek prawny między Wnioskodawczynią a Fundacją X., która przekazała środki finansowe, jest umową darowizny. Darczyńcą w tym przypadku jest Fundacja X., a tym samym Wnioskodawczyni jest nabywcą zaliczonym do III grupy podatkowej. Kwota darowizny przekroczyła tzw. kwotę wolną określoną dla III grupy podatkowej (4 902 zł), w związku z czym nabycie ponad tę kwotę podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W świetle powyższych wyjaśnień należy zatem stwierdzić, że przedstawiona we wniosku darowizna środków pieniężnych w kwocie 25 280 zł rodzi obowiązek podatkowy w podatku od spadków i darowizn. Podatnikiem tego podatku jest Wnioskodawczyni (osoba fizyczna będąca stroną umowy darowizny – obdarowana).

Końcowo Organ wskazuje, że bez wpływu na opodatkowanie pozostaje cel, na który zostaną spożytkowane otrzymane środki pieniężne. W ustawie o podatku od spadków i darowizn nie ma bowiem odpowiednich regulacji, które zwalniałyby z opodatkowania takie przysporzenia ze względu na cel darowizny i sposób wydatkowania otrzymanych środków.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Odnosząc się do interpretacji indywidualnej przywołanej przez Wnioskodawczynię we wniosku Organ wyjaśnia, że interpretacja ta – wbrew twierdzeniom Wnioskodawczyni – została wydana w innym stanie faktycznym, niż stan faktyczny będący przedmiotem niniejszego wniosku. W szczególności, ze stanu faktycznego będącego przedmiotem przywołanej przez Wnioskodawczynię interpretacji nie wynikało, że pomiędzy fundacją a beneficjentem została zawarta umowa darowizny. Zatem twierdzenie Wnioskodawczyni, że jej sytuacja jest analogiczna do sytuacji przestawionej w ww. interpretacji jest całkowicie bezzasadne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Do wniosku Wnioskodawczyni dołączyła plik dokumentów. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest zobowiązany ani uprawniony do oceny dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.