Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.563.2019.2.MSO
z 8 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 sierpnia 2019 r. (data wpływu 28 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 10 października 2019 r. (data wpływu 14 października 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 sierpnia 2019 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Pismem z 10 października 2019 r. (data wpływu 14 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek w związku z wezwaniem Organu z 1 października 2019 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.563.2019.1.MSO.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2003 r. Wnioskodawca przejął gospodarstwo rolne po zmarłem ojcu w formie spadku i darowizny. W skład gospodarstwa wchodzą: zabudowana działka i niezabudowana działka orna, stanowiące majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca wyjaśnił, że na gospodarstwie pracował od dziecka, jednak od pięciu lat jest chory (na stałej rencie chorobowej), nie jest w stanie pracować na roli więc postanowił sprzedać grunty orne. W 2005 r. z urzędu przekształcono części gruntów w obrębie wsi, pod zabudowę zagrodową, w tym między innymi działkę Wnioskodawcy, więc Wnioskodawca podzielił pole na działki o powierzchni odpowiadającej zapotrzebowaniu i sprzedaje je jako działki orne nieuzbrojone z przeznaczeniem pod zabudowę. Po sprzedaży paru działek Wnioskodawca dowiadywał się w urzędzie skarbowym, czy jest zobowiązany do zapłaty podatku VAT, gdzie sprawa nie jest jednoznaczna.

Wnioskodawca wyjaśnia, że powierzchnia gruntu ornego wynosi 1,49 ha. Wnioskodawca podzielił ją na dziesięć mniejszych działek. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej. Jest osobą fizyczną.

Wnioskodawca oświadcza, że niniejsza sprawa nie jest w trakcie postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, celno-skarbowej.

2003 r. - Wnioskodawca przejął gospodarstwo.

2005 r. - z urzędu przekształcono grunty pod zabudowę zagrodową.

2018 r. - podział na działki i początek sprzedaży.

Pismem z 10 października 2019 r. (data wpływu 14 października 2019 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek m. in. o następujące informacje:

Ad. 1)

Czy Wnioskodawca prowadzi/prowadził działalność gospodarczą jeśli tak to w jakim okresie i co jest/było jej przedmiotem oraz w jakiej formie?

Odpowiedź: Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w latach od 23 lipca 1992 r. do 29 grudnia 2005 r. Przedmiotem działalności były usługi sprzętowo-transportowe.

Ad. 2)

Czy Wnioskodawca był kiedykolwiek lub jest obecnie zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług – jeżeli tak to od kiedy lub w jakim okresie, z jakiego tytułu oraz czy składał (składa) deklaracje VAT-7 i odprowadzał (odprowadza) podatek należny?

Odpowiedź: Pod koniec działalności gospodarczej w jakim okresie Wnioskodawca nie pamięta, ale do 2005 r. po przekroczeniu progu obrotu Wnioskodawca był zobowiązany do płacenia podatku VAT. Należne podatki były odprowadzane.

Ad. 3)

Czy Wnioskodawca był/jest rolnikiem ryczałtowym jeśli tak to od kiedy, w jakim okresie?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym.

Ad. 4)

W jaki sposób nieruchomość ta jest/była przez Wnioskodawcę wykorzystywana przez cały okres jej posiadania? Jeśli nieruchomość była wykorzystywana do celów prywatnych Wnioskodawcy to do jakich konkretnie?

Odpowiedź: Wnioskodawca nieruchomość wykorzystywał do celów prywatnych, do produkcji roślinnej.

Ad. 5)

Czy nieruchomość przeznaczona do sprzedaży była lub jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadził działalności rolniczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Ad. 6)

Czy Wnioskodawca z ww. gruntu dokonywał sprzedaży ewentualnych płodów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, jeśli tak to jakich i kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie sprzedawał płodów rolnych. Płody rolne nie były opodatkowane podatkiem VAT. Płody rolne były wykorzystywane na paszę dla drobiu, a drób był wykorzystywany do celów własnych.

Ad.7)

Czy przed dokonaną sprzedażą została zawarta umowa przedwstępna, a jeżeli tak to jaki był jej zakres? W przypadku udzielenia odpowiedzi twierdzącej, czy w ramach zawartej umowy przedwstępnej, Wnioskodawca udzielił pełnomocnictwa osobie trzeciej do występowania w jego imieniu, ewentualnie w jakim zakresie (np.: występowania przed organami administracji publicznej, podejmowania działań faktycznych i prawnych, niezbędnych do uzyskania decyzji i pozwoleń, składania wniosków, odbioru decyzji i postanowień itp.)?

Odpowiedź: Nie były zawierane umowy przedwstępne. W paru przypadkach były sporządzane notatki w formie umowy przedwstępnej, co miało zagwarantować kupującemu wynegocjowaną kwotę, wybraną lokalizację oraz termin sprzedaży. Pełnomocnictw Wnioskodawca nikomu nie udzielał

Ad. 8)

Czy Wnioskodawca poczynił jakiekolwiek działania dotyczące zwiększenia wartości działek, tj. dokonał ich uatrakcyjnienia np. wydzielenie lub budowa drogi, wyposażenie w urządzenia i sieci kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne itp., jeśli tak to jakie, kiedy i w jakim celu?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie poczynił działań dotyczących zwiększenia wartości działek. Działki są nieuzbrojone w żadne media. W trakcie podziału pola na działki zostały wytyczone dwie drogi łączące działki głębiej położone z drogą publiczną, gdyż dojazd musi być zagwarantowany.

Wnioskodawca pisze, że wydaje mu się, że te drogi nie uatrakcyjniają działek, wręcz przeciwnie. Kupujący będzie musiał opłacać i dbać o swoją drogę publiczną. Wnioskodawca dróg nie budował i nie uatrakcyjniał.

Ad. 9)

Co jest powodem sprzedaży działek i na co Wnioskodawca zamierza przeznaczyć uzyskane środki ze sprzedaży?

Odpowiedź: Wnioskodawca wyjaśnia, że sprzedaje działki dlatego, że: ¾ pola są 4 klasy gruntu gdzie plenność jest słaba, mało opłacalna. Wnioskodawca stwierdza, że po drugie od paru lat jest ciężko chory i nie może i nie będzie mógł fizycznie pracować. Wnioskodawca informuje, że jego dzieci nie chcą przejąć gospodarstwa, tak jak przejął je Wnioskodawca po swoich rodzicach.

Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont domu, który wchodzi w skład gospodarstwa, ma ponad sto lat i wymaga kapitalnego remontu.

Wnioskodawca wyjaśnia, że potrzebuje też odłożyć jakieś środki na dalszą egzystencję, gdyż renta Wnioskodawcy ledwo wystarcza na utrzymanie i leczenie, a na opłaty już brakuje.

Ad. 10)

Czy Wnioskodawca dokonywał już wcześniej sprzedaży nieruchomości, jeśli tak to należy podać odrębnie do każdej sprzedanej nieruchomości:

1. Jakie to nieruchomości?
2. Kiedy i w jaki sposób Wnioskodawca wszedł w posiadanie tych nieruchomości?
3. W jakim celu nieruchomości te zostały nabyte przez Wnioskodawcę?
4. Czy Wnioskodawca z tytułu ich sprzedaży odprowadzał podatek VAT, składał deklaracje VAT-7 oraz zgłoszenie rejestracyjne VAT-R?
5. Na co zostały przeznaczone środki uzyskane ze sprzedaży tych nieruchomości?
6. Czy Wnioskodawca posiada jeszcze inne nieruchomości przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanej we wniosku), jeśli tak to ile i jakie?
7. Na co zostaną przeznaczone środki ze sprzedaży działek?

Odpowiedź: Wnioskodawca wcześniej nie sprzedawał innych nieruchomości tylko te, o których mowa w tym wniosku.

Ad. 11)

Jakie działania marketingowe Wnioskodawca podjął/zamierza podejmować w celu sprzedaży działki? Czy Wnioskodawca ogłaszał się w mediach, Internecie, z zamiarem chęci sprzedaży przedmiotowej działki?

Odpowiedź: Wnioskodawca nie ogłaszał sprzedaży w mediach ani w prasie, tylko wstawił tabliczkę na polu z informacją o zamiarze sprzedaży i numerem telefonu.

Ad. 12)

Czy przedmiotowe działki były lub są przedmiotem najmu lub dzierżawy?

Odpowiedź: Działki nie są dzierżawione i nie są wynajmowane. Z dziesięciu działek na dzień dzisiejszy Wnioskodawca sprzedał siedem. Trzy są ugorowane.

Ad. 13)

Jakie jest przeznaczenie terenu wynikające z obowiązującego Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego dla gruntów (działek) będących przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę?

Odpowiedź: W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego Gminy (…) przeznaczenie gruntów działki określone jest jako teren planowanej zabudowy zagrodowej i obiektów gospodarczych o charakterze rolnym, dopuszczonej do realizacji na terenach użytkowanych rolniczo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży działek Wnioskodawca jest zobowiązany płacić podatek VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Podatnika nie powinien on płacić podatku VAT ponieważ jest to sprzedaż majątku osobistego niepodlegającego opodatkowaniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę – w rozumieniu art. 7 ustawy – podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W kwestii opodatkowania sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10). Jak wynika z ww. orzeczenia czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestie opodatkowania dostawy gruntu rozstrzygnięto w orzeczeniu Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W świetle powyższego, w sprawach dotyczących opodatkowania dostawy nieruchomości dokonywanej przez osoby fizyczne, konieczne staje się ustalenie, czy w celu sprzedaży nieruchomości zbywca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowców w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jego majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE z dnia 4 października 1995 r. w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części

nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w 2003 r. przejął gospodarstwo rolne po zmarłym ojcu w formie spadku. W skład gospodarstwa wchodzą: zabudowana działka i niezabudowana działka orna. Ww. nieruchomości stanowią majątek osobisty Wnioskodawcy. Wnioskodawca wyjaśnił, że na gospodarstwie pracował od dziecka, jednak w chwili obecnej z uwagi na stan zdrowia postanowił sprzedać grunty orne. W 2005 r. z urzędu dokonano przekształcenia części gruntów w obrębie wsi (w tym działkę Wnioskodawcy), pod zabudowę zagrodową. Wnioskodawca podzielił pole na działki i sprzedaje jako działki orne nieuzbrojone z przeznaczeniem pod zabudowę. Wnioskodawca jest osobą fizyczną i w chwili obecnej nie prowadzi działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym, nieruchomość wykorzystywał do celów prywatnych, do produkcji roślinnej. Przed sprzedażą działek nie były zawierane umowy przedwstępne. Wnioskodawca nie udzielał pełnomocnictw oraz nie poczynił działań dotyczących zwiększenia wartości działek. Działki są nieuzbrojone w żadne media. W trakcie podziału pola na działki zostały wytyczone dwie drogi łączące działki z drogą publiczną. Wnioskodawca nie dokonywał nakładów zwiększających wartość działek.

Środki uzyskane ze sprzedaży Wnioskodawca chce przeznaczyć na remont domu, który wchodzi w skład gospodarstwa oraz na zabezpieczenie dalszej egzystencji.

Wnioskodawca wcześniej nie sprzedawał nieruchomości. Wnioskodawca nie ogłaszał w mediach ani w prasie zamiaru sprzedaży działek, wstawił jedynie tabliczkę informacyjną z numerem telefonu. Działki nie były dzierżawione ani wynajmowane. W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego przeznaczenie gruntów działki określonej jest jako teren planowanej zabudowy zagrodowej i obiektów gospodarczych o charakterze rolnym dopuszczonej do realizacji na terenach użytkowanych rolniczo.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy w związku ze sprzedażą poszczególnych działek (powstałych w wyniku wyodrębnienia i podziału gruntu ornego) będzie on zobowiązany do zapłaty podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek. Wnioskodawca posiadane grunty nabył w spadku po ojcu. Dokonał podziału gruntu, a wyodrębniając działki był zmuszony wydzielić dwie drogi łączące działki z drogą publiczną. Zainteresowany nie poczynił żadnych działań mających na celu zwiększenie wartości działek. Przedmiotowe działki nie były wykorzystywane do działalności gospodarczej. W konsekwencji Wnioskodawca nie działał jako handlowiec, a podejmowane przez niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

Zatem sprzedając działki Wnioskodawca korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Zainteresowanego cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży przedmiotowych działek.

Tym samym transakcje sprzedaży tych działek nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…),za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.