Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-3.4011.396.2019.2.MK
z 6 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanych przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 3 września 2019 r. (data wpływu 6 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 17 października 2019 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości jest:

• prawidłowe - w części w jakiej dotyczy braku powstania po stronie Zainteresowanych przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości,
• nieprawidłowe - w części w jakiej dotyczy daty, z którą upływa pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

UZASADNIENIE

W dniu 6 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu, uzupełniony pismem z dnia 15 października 2019 r., ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości.

We wniosku złożonym przez:

1. Zainteresowanego będącego stroną postępowania:

Pana XX;

2. Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:

Panią XXX

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zainteresowani nabyli 31 stycznia 2014 roku na własność działkę położoną w XX, dla której sąd rejonowy prowadzi księgę wieczystą. Wnioskodawca wraz małżonką dokonali zakupu wyżej wymienionej nieruchomości jako osoby fizyczne - bez związku z prowadzeniem działalności gospodarczej a nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Na zakupionym gruncie wznieśli budynek mieszkalny, którego budowa zakończyła się 18 grudnia 2017 roku. Grunt oraz zabudowany na nim budynek mieszkalny stanowią przedmiot jednego prawa własności, dom nie został wydzielony i stanowi część składową gruntów.

Małżonkowie planują dokonać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w styczniu 2020 r. zbycie nieruchomości nie jest związane z wykonywaniem działalności gospodarczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości skutkuje powstaniem po stronie Wnioskodawcy obowiązku podatkowego na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Zainteresowanych, opierając się na treść interpretacji podatkowych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 25 marca 2015 r. znak IBPII/2/415-1167/14/JG (powinno być IBPBII/2/415-1167/14/JG – dopisek organu) i z dnia 1 kwietnia 2015 r. znak IBPII/2/4511-192/15/JG (powinno być IBPBII/2/415-192/15/JG – dopisek organu) oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 24 maja 2011 r. znak IPTPB2/415-54/11-2/KK i z dnia 5 marca 2013 r. znak IPTPB2/415-848/12-4/KK należy uznać, że sprzedający małżonkowie korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych. Wzniesienie budynku, który nie jest przedmiotem osobnego prawa własności, lecz częścią składową nieruchomości nie wpływa na obliczenie pięcioletniego okresu, który winno się obliczać od daty nabycia prawa własności działki - od dnia 31 stycznia 2014 roku. Zatem rzeczowy okres upłynął z dniem 31 stycznia 2019 r. a zbycie przedmiotowej nieruchomości nie powoduje powstania przychodu ze sprzedaży opisanej we wniosku nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest: prawidłowe w części w jakiej dotyczy braku powstania przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości oraz nieprawidłowe w części w jakiej dotyczy daty, z którą upływa pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3),

• odpłatne zbycie (pkt 8 ), z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że sprzedaż nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie - nie powstaje przychód w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Zatem, przychód z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości lub jej części oraz udziału w nieruchomości nie powstanie, jeżeli spełnione są łącznie dwa warunki:

• odpłatne zbycie nieruchomości nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej (nie stanowi przedmiotu działalności gospodarczej) oraz
• zostało dokonane po upływie pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło jej nabycie.

W myśl art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 8 nie stosuje się do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji legalnej pojęcia „nabycia”. Nie określa również, na podstawie jakiej czynności prawnej może nastąpić nabycie nieruchomości (jej części/udziału) lub praw majątkowych. Z powyższego względu pojęcie to należy rozumieć szeroko, co oznacza, że z nabyciem nieruchomości lub praw majątkowych wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia z chwilą uzyskania prawa własności do nieruchomości (lub tych praw), bez względu na charakter czynności prawnej, na podstawie której doszło do przysporzenia majątkowego w postaci własności rzeczy lub praw.

Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 3 listopada 2009 r., sygn. akt II FSK 1489/08 doprecyzował ponadto, że aby ustalić jaka czynność prawna wyznacza początek biegu pięcioletniego terminu należy odwołać się do regulacji zawartych w prawie cywilnym. Według Kodeksu cywilnego nabycie jest to uzyskanie prawa własności rzeczy. Zatem aktywa majątkowe ulegają zwiększeniu. W związku z tym, w ocenie Sądu, przez pojęcie „nabycie” użyte w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy rozumieć, każde zwiększenie aktywów majątku podatnika.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera definicji nieruchomości, uzasadnione jest zatem posiłkowanie się definicją nieruchomości zawartą w Kodeksie cywilnym.

Przechodząc na grunt przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145, 1495) należy w pierwszej kolejności wskazać, że nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ustawy).

Budynki trwale z gruntem związane są częścią składową nieruchomości. W myśl art. 48 Kodeksu cywilnego z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania. Część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych (art. 47 § 1 tejże ustawy).

Oznacza to, że własność nieruchomości gruntowej rozciąga się na budynki wybudowane na tym gruncie. Budynek trwale związany z gruntem, jako część składowa gruntu, nie może być przedmiotem odrębnej własności. Zatem w sytuacji, gdy najpierw dochodzi do nabycia gruntu, a dopiero później wybudowany zostanie budynek, istotny z podatkowego punktu widzenia jest moment nabycia gruntu.

Moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, który wskazuje, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły. Przy czym, umowa zobowiązująca do przeniesienia prawa własności nieruchomości powinna być dla jej ważności zawarta w formie aktu notarialnego, zgodnie z art. 158 cytowanej ustawy.

Zatem, co do zasady, w przypadku sprzedaży nieruchomości, na której wybudowano budynek (rozpoczęto budowę) termin pięcioletni, określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może być liczony odrębnie dla nabycia własności gruntu oraz dla wybudowanego na tym gruncie budynku, stanowiącego jego część składową. Bieg tego terminu liczony jest od końca roku kalendarzowego, w którym nabyto grunt na własność - data rozpoczęcia/zakończenia budowy budynku nie ma znaczenia. Wyjątki od tej zasady mogą wynikać wyłącznie z przepisów szczególnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia wynika, że Zainteresowani 31 stycznia 2014 r. dokonali zakupu na własność nieruchomości – działki jako osoby fizyczne, bez związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, a nabycie nastąpiło do majątku wspólnego małżonków. Na zakupionym gruncie wznieśli budynek mieszkalny, którego budowa zakończyła się w 2017 roku. Grunt oraz budynek stanowią przedmiot jednego prawa własności; dom nie został wydzielony i stanowi część składową gruntu. W styczniu 2020 r. małżonkowie planują dokonać sprzedaży przedmiotowej nieruchomości - zbycie nieruchomości nie jest związane z wykonywaniem działalności gospodarczej.

Przenosząc opisane powyżej uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że dla oceny skutków podatkowych wynikających ze sprzedaży udziału w nieruchomości, tj. działki wraz z wybudowanym na niej budynkiem, istotne znaczenie posiada data nabycia przez małżonków nieruchomości (rok 2014). Mając na uwadze powyższe, w przedmiotowej sprawie termin pięcioletni, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie działki budowlanej, tj. od dnia 31 grudnia 2014 r. i termin ten upłynie z dniem 31 grudnia 2019 r.

Z uwagi na fakt, że Zainteresowani rozważają sprzedaż w nieruchomości w 2020 r., a więc po upływie pięciu lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie nieruchomości, transakcja ta nie będzie powodować po ich stronie obowiązku rozpoznania przychodu do opodatkowania na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Reasumując, odpłatne zbycie przez Zainteresowanych w styczniu 2020 r. nieruchomości nabytej w 2014 r., nie będzie stanowiło źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ od końca roku, w którym nastąpiło nabycie przedmiotowej nieruchomości, minął okres dłuższy niż 5 lat. Tym samym z tego tytułu na Zainteresowanych nie będzie ciążył obowiązek podatkowy w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Zainteresowanych, że: „zbycie przedmiotowej nieruchomości nie powoduje powstania przychodu ze sprzedaży opisanej we wnioski nieruchomości” – jest prawidłowe, jednak nieprawidłowe w części w jakiej dotyczy daty, z którą upływa pięcioletni okres, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („rzeczowy okres upłynął z dniem 31 stycznia 2019 r.”), gdyż termin ten upłynie z dniem 31 grudnia 2019 r.

W odniesieniu do powołanych we wniosku indywidualnych interpretacji prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy – jak w tym przypadku - zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanych w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstaw ą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.