Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-1.4012.535.2019.2.AK
z 8 listopada 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2019 r. (data wpływu 5 września 2019r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 października 2019r. (data wpływu 18 października 2019r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT przekazania przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej męża wszystkich składników majątku wchodzących w skład prowadzonego przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT przekazania przez Wnioskodawczynię do działalności gospodarczej męża wszystkich składników majątku wchodzących w skład prowadzonego przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwa.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 14 października 2019r. (data wpływu 18 październik 2019r.) o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawczyni prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, w ramach której jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawczynię jest budowa czterech budynków apartamentowych, a następnie (po wybudowaniu) wykorzystanie znajdujących się w nim apartamentów na cele świadczenia usług krótkotrwałego zakwaterowania bądź wynajmu na rzecz zainteresowanych podmiotów gospodarczych. Wynajem co do zasady nie ma być prowadzony na cele mieszkalne.

W związku z tego rodzaju prowadzoną działalnością gospodarczą, w tym prowadzoną inwestycją budowlaną, Wnioskodawczyni dokonywała zakupów towarów i usług na cele prowadzonej działalności gospodarczej - z zamiarem ich wykorzystania do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, w związku z którymi przysługiwało jej prawo do odliczenia podatku naliczonego. W efekcie Wnioskodawczyni uzyskiwała nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym, w związku z czym w deklaracji VAT-7 wykazała kwotę VAT do zwrotu na rachunek bankowy, w terminie 180 dni.

W najbliższym czasie Wnioskodawczyni ze względów zdrowotnych zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym dotychczasowa działalność gospodarcza Wnioskodawczyni ma być kontynuowana przez jej męża. Mąż Wnioskodawczyni obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej, jednak w celu kontynuowania działalności żony taką działalność rozpoczął w sierpniu 2019 r.

W celu kontynuowania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do nowo otwartej działalności gospodarczej jej męża zostaną przeniesione wszystkie składniki rzeczowe i niematerialne włączone dotychczas do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni przeniesione zostaną również wszelkie prawa i zobowiązania związane dotychczas z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Przeniesienie nastąpi na podstawie stosownego oświadczenia Wnioskodawczyni. złożonego do prowadzonej dokumentacji księgowej. Po dokonaniu przeniesienia do działalności gospodarczej męża wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzonym przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwem, jak również związanych z nim praw i zobowiązań, Wnioskodawczyni zakończy prowadzenie działalności gospodarczej, w tym złoży zgłoszenie VAT-Z o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Wnioskodawczyni zaznacza, iż posiada z mężem wspólność majątkową. Taki małżeński ustrój majątkowy panuje między małżonkami przez cały czas prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Konsekwencją powyższego jest to, iż wszystkie nabyte przez Wnioskodawczynię składniki majątku włączonego przez nią do działalności gospodarczej z perspektywy cywilnoprawnej czy prawa rodzinnego są przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej.

Wnioskodawczyni zaznacza również, że w prowadzonej działalności gospodarczej nie zatrudnia pracowników.

Przedmiotem pytania nie jest zasadność dokonania odliczenia podatku naliczonego od dokonywanych przez Wnioskodawczynię zakupów w czasie kiedy prowadziła ona działalność gospodarczą - jest to element zdarzenia przyszłego.

Wnioskodawczyni przekaże na rzecz męża wszystkie składniki majątku wchodzące w skład prowadzonego przedsiębiorstwa nieodpłatnie, co oznacza, iż w związku z tym przeniesieniem nie uzyska z tego tytułu żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni zaznacza, że przeniesienie tych składników majątkowych oznacza wyłącznie zmianę sposobu ich wykorzystywania tj. zamiast ich użytkowania w dotychczas prowadzonej przez nią działalności gospodarczej będą one wykorzystywane w działalności gospodarczej męża. Nie oznacza to żadnej zmiany z perspektywy przysługującego obu małżonkom łącznie prawa własności do tych składników. Jak Wnioskodawczyni wskazała przedstawiając stan faktyczny pomiędzy małżonkami panuje małżeński ustrój wspólności majątkowej, czego konsekwencją jest to, iż wszystkie nabyte przez Wnioskodawczynię składniki majątku włączonego przez nią do działalności gospodarczej z perspektywy cywilnoprawnej czy prawa rodzinnego były przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej i w tym sensie przez cały okres, od początku ich nabycia pozostawały również własnością męża. Po przeniesieniu tych składników do działalności gospodarczej męża nadal będą pozostawały własnością Wnioskodawczyni.

Jak wskazano przedstawiając stan faktyczny przeniesienie nastąpi na podstawie stosownego oświadczenia Wnioskodawczyni, złożonego do prowadzonej dokumentacji księgowej. Tym samym przekazanie składników majtku do działalności gospodarczej męża nastąpi nie na podstawie nazwanej umowy kodeksowej (Kodeksu cywilnego), a na podstawie oświadczenia Wnioskodawczyni. Zostanie ono zaakceptowane przez jej męża. Tym samym przeniesienie nastąpi w istocie na podstawie zgodnego w tym przedmiocie oświadczenia małżonków, jako właścicieli tych składników majątkowych (w ramach małżeńskiej współwłasności łącznej).

Zgodne oświadczenie małżonków, o których mowa w pkt 3 będzie zawierało załącznik - zestawienie składników przenoszonych do działalności gospodarczej męża. Zestawienie będzie obejmowało aktywa rzeczowe oraz wartości niematerialne i prawne, jak również wszelkie praw i zobowiązania związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Zestawienie zostanie sporządzone w oparciu o księgi rachunkowe prowadzone w celu dokumentowania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni (PKPiR wraz z właściwymi ewidencjami towarzyszącymi).

W ocenie Wnioskodawczyni opisane w stanie faktycznym składniki majątkowe będące przedmiotem przeniesienia z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do działalności gospodarczej będą stanowiły przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145). Taka ocena Wnioskodawczyni wynika z faktu, że przedmiotem przeniesienia będą wszystkie składniki wchodzące w skład jej dotychczasowego przedsiębiorstwa.

Niemniej jednak jest to ocena, która w ramach prowadzonego postępowania w ramach wniosku o wydanie interpretacji powinna zostać potwierdzona przez organ podatkowy w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego.

Wnioskodawczyni podkreśla jednocześnie, iż w niniejszej sprawie nie mamy do czynienia z transakcją, a z zmianą przeznaczania / sposobu wykorzystywanie majątku należącego wspólnie do obu małżonków w ramach małżeńskiej współwłasności łącznej. Zgodnie z internetowym Słownikiem języka Polskiego PWN pod pojęciem „transakcji” należy rozumieć:

  1. «operacja handlowa dotycząca kupna lub sprzedaży towarów lub usług»
  2. «umowa handlowa na kupno lub sprzedaż towarów lub usług; też: zawarcie takiej umowy»

Z takim zdarzeniem nie mamy do czynienia w sprawie przedstawionej przez Wnioskodawczynię.

Po przeniesieniu wszystkich składników majątkowych wchodzących dotychczas w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawczynię mąż Wnioskodawczyni w oparciu o te składniki będzie miał możliwość samodzielnego, niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Mąż Wnioskodawczyni w celu kontynuowania działalności gospodarczej nie będzie zobowiązany do angażowania innych składników majątkowych. Nie wykluczone, że mąż Wnioskodawczyni z własnej inicjatywy po rozpoczęciu prowadzenia działalności gospodarczej zaangażuje również inne składniki majątkowe niż te, które zostaną przez niego przejęte w ramach przeniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawczyni. Przykładowo np. mąż do prowadzonej działalności może wykorzystywać użytkowany przez siebie i niewykorzystywany dotychczas w tej działalności samochód osobowy. W przyszłości, po wybudowaniu apartamentów wystąpi zapewne gospodarcza konieczność ich wyposażenia (przed planowanym wynajmem) - nie jest to jednak celowe, czy uzasadnione obecnie (w trakcie budowy). Konieczność taka wystąpi w okresie późniejszym jako naturalna konsekwencja obecnie prowadzonej działalności. Jednak jak wskazano w pkt 5 powyżej nie jest to niezbędne do prowadzenia takiej działalności obecnie - cały przekazany majątek funkcjonalnie będzie zdolny do prowadzenia w oparciu o niego działalności gospodarczej w dotychczasowym zakresie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy przekazanie przez nią do działalności gospodarczej męża wszystkich składników majątku wchodzących dotychczas w skład prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, w tym aktywów rzeczowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również wszelkich praw i zobowiązań związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem będzie podlegało opodatkowaniu VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie przez nią do działalności gospodarczej męża wszystkich składników majątku wchodzących dotychczas w skład prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, w tym aktywów rzeczowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również wszelkich praw i zobowiązań związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Uzasadnienie

Jak wskazano przedstawiając stan faktyczny sprawy Wnioskodawczyni prowadząca działalność gospodarczą i będąca czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT ma zamiar przekazać wszystkie składniki majątku wchodzące dotychczas w skład prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, w tym aktywa rzeczowe oraz wartości niematerialne i prawne, jak również wszelkie prawa i zobowiązania związane z prowadzonym przedsiębiorstwem do działalności gospodarczej męża, z którym z pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej.

W takim stanie faktycznym, zdaniem Wnioskodawczyni, z uwagi na istniejącą pomiędzy małżonkami wspólność majątkową przeniesienie składników majątkowych do działalności gospodarczej męża nie jest czynnością zbycia tych składników. Niezależnie od tego, że składniki te zostały przez Wnioskodawczynię włączone - za zgodną męża - do jej działalności gospodarczej, nie przestały być własnością męża (w ramach wspólności majątkowej).

Powyższe w ocenie Wnioskodawczyni jednoznacznie wynika z treści art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tj. Dz. U. 2017.682 z późn. zm.), w myśl którego: „Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków”.

W tym kontekście warto przywołać rozważania WSA w Gdańsku, zawarte w wyroku z 11 grudnia 2018 r. sygn. I SA/Gd 939/18, a odnoszące się w kontekście podatku VAT, do charakteru wspólności małżeńskiej: „Wspólność małżeńska została ukształtowana jako wspólność łączna, którą charakteryzuje to, że w czasie jej trwania małżonkowie nie mają określonych udziałów w majątku wspólnym, nie mogą rozporządzać udziałami, a także nie mogą żądać podziału majątku objętego wspólnością ustawową. Wspólność ta jest wspólnością masy majątkowej, to znaczy obejmuje cały zbiór praw majątkowych takich jak własność i inne prawa rzeczowe czy wierzytelności.

Pomimo trwania wspólności każdy z małżonków ma zarówno prawo do udziału i rozporządzania tak całym majątkiem wspólnym, jak i w odniesieniu do poszczególnych składników majątku wspólnego. Wspólność majątkowa małżeńska nie jest bowiem samodzielnym i niezależnym od małżonków bytem, który realizuje swoje własne uprawnienia do określonych lub wszystkich składników tego mienia. Podmiotami uprawnionymi do dysponowania i zarządzania całym mieniem są zawsze małżonkowie tworzący wspólność majątkową małżeńską. Z powyższego wynika, że prowadzenie przez małżonków odrębnych działalności gospodarczych nie ma wpływu na uprawnienie do dysponowania i zarządzania majątkiem”.

Skoro prowadzenie przez małżonków odrębnych działalności gospodarczych nie ma wpływu na prawo do dysponowania majątkiem wchodzącym w skład małżeńskiej wspólności majątkowej, konsekwencją powyższego będzie również to, że przeniesienia takiego nie można uznać za dostawę towarów.

Przeniesienie takie nie będzie zarówno dostawą odpłatną (z przeniesieniem majątku pomiędzy małżonkami pozostającymi we wspólności majątkowej małżeńskiej nie wiąże się obowiązek zapłaty wynagrodzenia), jak i nieodpłatną (majątek ten pozostawał własnością drugiego z małżonków jeszcze przed przeniesieniem tych składników majątkowych do prowadzonej przez niego działalności gospodarczej).

Taki pogląd, w odniesieniu do dostaw odpłatnych, został wyrażony przez NSA z 4 kwietnia 2018 r. sygn. I FSK 887/16, w którym stwierdzono: „Przenosząc powyższe uwagi ogólne na grunt rozpoznawanej sprawy zauważyć należy, że w opisanym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego zdarzeniu przyszłym nie będzie miała miejsca, wbrew temu co skarżąca w trakcie całego postępowania starała się wykazać, dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż w rozpatrywanej sprawie nie wystąpi element wynagrodzenia W opisanym przypadku co do zasady nie ma możliwości dokonywania wypłaty wynagrodzenia z wzajemnych świadczeń między małżonkami, co wynika z istoty wspólności majątkowej, na powyższą okoliczność powołuje się także skarżąca we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej”.

Podsumowując tę część NSA wskazał: „W podsumowaniu tej części wywodu godzi się podkreślić, że skoro opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja między małżonkami nie będzie miała charakteru odpłatnego - nie będzie stanowiła odpłatnej dostawy towarów. W tym stanie rzeczy autonomia prawa podatkowego nie stoi na przeszkodzie by uznać, że przesunięcie towarów z działalności gospodarczej męża do działalności gospodarczej małżonki, dokonywane w ramach tych działalności, gdy małżonków łączy wspólność majątkowa istniejąca na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W opisanym zdarzeniu przyszłym nie ma bowiem możliwości wypłaty wynagrodzenia, nie będzie miało miejsce żadne przysporzenie, nie dojdzie do wzrostu "zasobów" męża podatniczki (zob Opinia Rzecznika Generalnego z dnia 22 lutego 2018 r. w sprawie C-665-16, pkt 87, ponieważ małżonków łączy stosunek wspólności łącznej i fakt, że prowadzą jako małżonkowie oddzielną działalność gospodarczą niczego nie zmienia”.

Powyższy pogląd został też wyrażony w przywołanym już powyżej wyroku WSA w Gdańsku z 11 grudnia 2018 r. sygn. I SA/Gd 939/18, w którym sąd odniósł się również do kwestii braku zasadności zaliczenia takiego przekazania do kategorii nieodpłatnej dostawy towarów. W wyroku tym stwierdzono m.in.: „Należy zwrócić uwagę, że ww. przepisach chodzi o przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Tymczasem w przypadku osób fizycznych będących małżonkami nabywane przez te podmioty towarów w trakcie trwania ustawowej wspólności majątkowej oznacza, że towary te są ich własnością i pozostają ich własnością także mimo dokonania formalnej czynności przekazania składnika majątku służącego do prowadzenia działalności gospodarczej z działalności jednego małżonka do działalności drugiego małżonka. Ustrój majątkowy małżeński wyklucza bowiem możliwość przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel z jednego małżonka na drugiego”.  

Podsumowując, WSA w Gdańsku uznał: „ art. 7 ust. 2 u.p.t.u nie ma zastosowania do małżonków będących we wspólności ustawowej łącznej, ponieważ nie występuje tu przeniesienie wspólnego majątku z jednego podatnika na drugiego. Na gruncie ustawy o VAT nie mamy do czynienia z dwoma odrębnymi podmiotami (podatnikami VAT), z których jeden dokonuje nieodpłatnego świadczenia, a drugi z tego nieodpłatnego świadczenia korzysta. Fakt, że małżonkowie prowadzą oddzielne działalności gospodarcze nie ma znaczenia, bowiem każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym.

W ocenie sądu w sytuacji, gdy pomiędzy małżonkami istnieje ustawowa wspólność majątkowa, wszelkie transakcje, jakie zawierane są pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębnie działalność gospodarcze nie mogą mieć charakteru odpłatnego. Nie można ich również uznać jako nieodpłatne przeniesienie towaru, albowiem małżonkowie nie mogą wyodrębnić udziałów, którymi mogliby niezależnie rozporządzać.

Tym samym należało uznać, że opisana w zdarzeniu przyszłym czynność między małżonkami nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż po pierwsze nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, po drugie nie stanowi nieodpłatnego przekazania towarów należących do przedsiębiorstwa.

W tym stanie rzeczy autonomia prawa podatkowego nie stoi na przeszkodzie by uznać, że przesunięcie towarów z działalności gospodarczej jednego małżonka do działalności gospodarczej drugiego małżonka, dokonywane w ramach tych działalności, gdy małżonków łączy wspólność majątkowa istniejąca na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, nie stanowi odpłatnej ani też nieodpłatnej dostawy towarów i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT."

Zdaniem Wnioskodawczyni należy też zauważyć, iż w niniejszej sprawie można uznać, że przekazanie przez nią do działalności gospodarczej męża wszystkich składników majątku wchodzących dotychczas w skład prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, w tym aktywów rzeczowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również wszelkich praw i zobowiązań związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem będzie kwalifikowane jako transakcja zbycia przedsiębiorstwa o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Jeśli przedmiotem przekazania będą wszystkie składniki przedsiębiorstwa, w tym wiążące się z działalnością prawa i zobowiązania, należy uznać, iż będziemy mieli do czynienia z przeniesieniem całego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Wówczas przeniesienie takie powinno być kwalifikowane jako objęte zakresem zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. Przepis ten stanowi bowiem, iż przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa, a z taki będzie przedmiot dokonanej przez Wnioskodawczynię czynności.

Takie też stanowisko prezentują organy podatkowe w dotychczas wydawanych interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 29 lipca 2019 r. nr 0111- KDIB3-2.4012.313.2019.3.MD stwierdzono: „Ze złożonego wniosku wynika, że przedmiotem darowizny będzie całe przedsiębiorstwo żony Wnioskodawcy. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie podobnym do zakresu działalności żony - usług remontowych, handlu. Przekazanie przedsiębiorstwa nastąpi na podstawie aktu notarialnego (umowa darowizny). W skład przedsiębiorstwa wchodzą urządzenia, wyposażenie, środki trwałe w tym pojazdy, towar, oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (logo), pracownicy. W notarialnym akcie darowizny będzie wzmianka, że przedmiotem darowizny jest przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. Po przekazaniu (darowiźnie) przedsiębiorstwa żona Wnioskodawcy zakończy działalność. Od tego momentu działalność kontynuowana będzie przez Wnioskodawcę bez przerw w działalności, łącznie z zatrudnionymi pracownikami.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem darowizny będzie całe przedsiębiorstwo, zatem czynność ta - zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT. Darowizna przedsiębiorstwa spełniającego wymogi określone w art. 551 Kodeksu cywilnego wyłączona jest spod działania ustawy o podatku od towarów i usług, nie podlega więc opodatkowaniu tym podatkiem”.

W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawczyni, prawidłowym jest uznanie w niniejszej sprawie, że przekazanie przez nią do działalności gospodarczej męża wszystkich składników majątku wchodzących dotychczas w skład prowadzonego przez nią przedsiębiorstwa, w tym aktywów rzeczowych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jak również wszelkich praw i zobowiązań związanych z prowadzonym przedsiębiorstwem pozostaje poza zakresem regulacji ustawy o VAT, a w konsekwencji przekazanie takie nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przy tym, towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jednocześnie na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Termin „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Kwestią wymagającą interpretacji w niniejszej sprawie jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 pkt 1 ustawy. Podkreślenia wymaga, że ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku VAT, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Przepisy ustawy o VAT nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”, zatem dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w ustawie Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych, przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

  1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
  2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
  3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
  4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
  5. koncesje, licencje i zezwolenia;
  6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
  7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
  8. tajemnice przedsiębiorstwa;
  9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Ponadto art. 552 Kodeksu cywilnego stanowi, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba, że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Przedsiębiorstwo jest nie tylko sumą składników materialnych i niematerialnych, lecz ich zorganizowanym zespołem, tzn. składniki te powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko o zbiorze pewnych elementów. „Czynnikiem konstytuującym przedsiębiorstwo w znaczeniu przedmiotowym jest występowanie elementu organizacji oraz funkcjonalnego powiązania różnorodnych jego składników, umożliwiających traktowanie przedsiębiorstwa jako pewnej całości” - wyrok NSA z dnia 27 marca 2008 r. (sygn. II FSK 1896/11). Zatem, przedsiębiorstwo, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w ww. przepisie określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa.

W świetle powyższych rozważań należy stwierdzić, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług okolicznością determinującą możliwość wyłączenia, na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, stosowania przepisów ustawy do czynności sprzedaży określonego zespołu składników niematerialnych i materialnych, jest takie ich zorganizowanie, żeby wspomniany zespół mógł służyć do prowadzenia działalności gospodarczej. Zespół składników materialnych i niematerialnych obejmować powinien elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania do zbywanego mienia, musi ono obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w jego skład muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy uwzględnić należy następujące okoliczności:

  • zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji oraz
  • faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Wskazanej oceny należy dokonać na moment przeprowadzenia transakcji. Tym samym, w przypadku, gdy konieczne dla kontynuowania działalności gospodarczej jest angażowanie przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji lub podejmowanie dodatkowych działań, brak jest możliwości stwierdzenia, że w danym przypadku zespół składników majątkowych stanowi przedsiębiorstwo.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie (z wyjątkiem przypadków ściśle określonych w art. 7 ust. 2 oraz w art. 8 ust. 2 ustawy).

Należy zaznaczyć, że czynności są opodatkowane podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy wykonywane są przez podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, działającego w takim charakterze w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W tym miejscu należy wskazać, iż ustrój majątkowy małżeński, definiowany jako sytuacja prawna małżonka wobec majątku drugiego małżonka, regulują przepisy ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r., poz. 682, z późn. zm.).

W świetle art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 35 tego kodeksu, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Stosownie do art. 36 § 1 oraz § 2 ww. Kodeksu, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Jak stanowi art. 43 § 1 ww. kodeksu, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Autonomiczność prawa podatkowego wyklucza możliwość takiej interpretacji jego przepisów, która zakładałaby, że wspólność majątkowa istniejąca między małżonkami na podstawie przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, ma wpływ na zakres praw i obowiązków podatników podatku od towarów i usług.

Dopuszczalne jest dokonywanie czynności cywilnoprawnych między małżonkami pozostającymi w małżeńskiej wspólności majątkowej, jeżeli czynności te dotyczą sfery objętej zakresem ich działalności gospodarczej.

W tym miejscu wskazać należy, iż zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa podlega zasadzie swobody umów, a więc może nastąpić na podstawie każdej czynności rozporządzającej.

W myśl art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny, przekazania nieruchomości lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Jak stanowi art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006r., s. 1, z późn. zm.), wcześniej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145, str. 1, z późn. zm.), w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie o podatku od towarów i usług, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

Natomiast Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Schriever wskazał, iż „przekazanie całości lub części aktywów” należy interpretować w taki sposób, iż obejmuje ono przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą. Podobne stanowisko prezentowane jest w orzecznictwie sądów administracyjnych (wyroki NSA z dnia: 25 czerwca 2013r. sygn. akt I FSK 955/12 oraz 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni ze względów zdrowotnych zamierza zakończyć prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym dotychczasowa działalność gospodarcza Wnioskodawczyni ma być kontynuowana przez jej męża. W celu kontynuowania działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do nowo otwartej działalności gospodarczej jej męża zostaną przeniesione wszystkie składniki rzeczowe i niematerialne włączone dotychczas do działalności gospodarczej Wnioskodawczyni. Do działalności gospodarczej męża Wnioskodawczyni przeniesione zostaną również wszelkie prawa i zobowiązania związane dotychczas z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni zaznacza, iż posiada z mężem wspólność majątkową. Taki małżeński ustrój majątkowy panuje między małżonkami przez cały czas prowadzenia przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej. Konsekwencją powyższego jest to, iż wszystkie nabyte przez Wnioskodawczynię składniki majątku włączonego przez nią do działalności gospodarczej z perspektywy cywilnoprawnej czy prawa rodzinnego są przedmiotem małżeńskiej wspólności majątkowej. Wnioskodawczyni zaznacza również, że w prowadzonej działalności gospodarczej nie zatrudnia pracowników. Wnioskodawczyni przekaże na rzecz męża wszystkie składniki majątku wchodzące w skład prowadzonego przedsiębiorstwa nieodpłatnie, co oznacza, iż w związku z tym przeniesieniem nie uzyska z tego tytułu żadnego dodatkowego wynagrodzenia. Wnioskodawczyni zaznacza, że przeniesienie tych składników majątkowych oznacza wyłącznie zmianę sposobu ich wykorzystywania tj. zamiast ich użytkowania w dotychczas prowadzonej przez nią działalności gospodarczej będą one wykorzystywane w działalności gospodarczej męża. Przeniesienie nastąpi na podstawie stosownego oświadczenia Wnioskodawczyni, złożonego do prowadzonej dokumentacji księgowej. Tym samym przekazanie składników majtku do działalności gospodarczej męża nastąpi nie na podstawie nazwanej umowy kodeksowej (Kodeksu cywilnego), a na podstawie oświadczenia Wnioskodawczyni. Zostanie ono zaakceptowane przez jej męża. Tym samym przeniesienie nastąpi w istocie na podstawie zgodnego w tym przedmiocie oświadczenia małżonków, jako właścicieli tych składników majątkowych (w ramach małżeńskiej współwłasności łącznej). Po dokonaniu przeniesienia do działalności gospodarczej męża wszystkich składników materialnych i niematerialnych związanych z prowadzonym przez Wnioskodawczynię przedsiębiorstwem, jak również związanych z nim praw i zobowiązań, Wnioskodawczyni zakończy prowadzenie działalności gospodarczej, w tym złoży zgłoszenie VAT-Z o zaprzestaniu wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Zgodne oświadczenie małżonków, o których mowa w pkt 3 będzie zawierało załącznik - zestawienie składników przenoszonych do działalności gospodarczej męża. W ocenie Wnioskodawczyni opisane w stanie faktycznym składniki majątkowe będące przedmiotem przeniesienia z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni do działalności gospodarczej będą stanowiły przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Taka ocena Wnioskodawczyni wynika z faktu, że przedmiotem przeniesienia będą wszystkie składniki wchodzące w skład jej dotychczasowego przedsiębiorstwa. Po przeniesieniu wszystkich składników majątkowych wchodzących dotychczas w skład przedsiębiorstwa prowadzonego przez Wnioskodawczynię mąż Wnioskodawczyni w oparciu o te składniki będzie miał możliwość samodzielnego, niezależnego prowadzenia działalności gospodarczej. Mąż Wnioskodawczyni w celu kontynuowania działalności gospodarczej nie będzie zobowiązany do angażowania innych składników majątkowych.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że przedmiotem przekazania przez Wnioskodawczynię na rzecz męża będzie całe przedsiębiorstwo, stanowiące całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, zdolne samodzielnie do kontynuowania działalności gospodarczej, bez angażowania innych składników majątkowych, zatem czynność ta – zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług – będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT.

Zatem, skoro przedmiotem przekazania będzie przedsiębiorstwo, to do powyższej transakcji – stosownie do przepisu art. 6 pkt 1 ustawy - nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym transakcja ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni, pomimo częściowo odmiennej argumentacji, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Przedmiotowa interpretacja została wydana w oparciu o opisane zdarzenie przyszłe, w którym jednoznacznie wskazano, iż przekazywane składniki majątkowe na rzecz męża Zainteresowanej stanowią przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Odnośnie powołanych przez Zainteresowanego interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Należy podkreślić także, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Wnioskodawcę orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, bowiem stanowi ono rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym. Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483, z późn. zm.) w swoim rozdziale III określa zamknięty katalog źródeł prawa powszechnie obowiązującego. Nie przewiduje on takiej mocy dla orzecznictwa sądowego, w tym orzecznictwa sądów administracyjnych (w Polsce nie obowiązuje system precedensów sądowych). W związku z powyższym, nie negując orzecznictwa, jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, należy zauważyć, że moc obowiązująca wyroku zamyka się w obrębie sprawy, w której została wydana.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj