Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.484.2018.1.NL
z 8 stycznia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 08 listopada 2018 r. (data wpływu 15 listopada 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty Opłat licencyjnych ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy wynikające z zawartej Umowy na używanie Znaków Towarowych w związku z działalnością produkcyjną oraz dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę będą podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 listopada 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy koszty Opłat licencyjnych ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy wynikające z zawartej Umowy na używanie Znaków Towarowych w związku z działalnością produkcyjną oraz dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę będą podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej C. (dalej: „Grupa”), jednego z największych producentów nici przemysłowych i zamków błyskawicznych, dystrybutora taśm rzepowych, taśm odblaskowych oraz innych akcesoriów stosowanych w procesie szycia.

Spółka prowadzi działalność zarówno w zakresie produkcji jak i dystrybucji towarów. Pełniąc rolę producenta, Spółka sprzedaje (głównie do spółek z Grupy) produkowane we własnym zakładzie suwaki wykorzystywane m.in. w branży odzieżowej. Z kolei jako lokalny dystrybutor Spółka nabywa towary (w tym m.in. nici, zamki błyskawiczne, taśmy zamkowe, a także w mniejszym stopniu suwaki, rzepy, haki oraz taśmy odblaskowe) od podmiotów z Grupy w celu ich dalszej odsprzedaży do kontrahentów powiązanych i niezależnych.

Jedna ze spółek z Grupy, tj. J. z siedzibą na terenie Wielkiej Brytanii (dalej: „Licencjodawca”) jest właścicielem zarejestrowanych, renomowanych znaków towarowych, w szczególności marki „C.”, „O.”, a także innych znaków stosowanych do identyfikacji działalności w zakresie produkcji nici, zamków błyskawicznych i innych produktów (dalej: „Znaki Towarowe”).

W ramach zawartej umowy licencyjnej (dalej: „Umowa”). Spółka nabyła prawo do korzystania ze Znaków Towarowych w odniesieniu do sprzedawanych produktów i towarów. Spółka korzysta ze Znaków Towarowych w związku z prowadzeniem sprzedaży we wszystkich kanałach dystrybucji, jak i na wszystkich płaszczyznach komunikacji marketingowej. Znaki Towarowe umieszczane są na wytworzonych przez Spółkę produktach, na towarach dystrybuowanych przez nią, a także na ich opakowaniach. Stosownie do Umowy, Znakami Towarowymi oznaczone są etykiety, opakowania kartonowe, opakowania i materiały opakowaniowe, materiały reklamowe i promocyjne.

Spółka jest uprawniona do używania Znaków Towarowych jedynie w odniesieniu do produktów i towarów, które zostały wyprodukowane w zgodzie ze standardami jakościowymi Licencjodawcy. Licencjodawca przekazuje wypracowane normy, które określają specyfikację produktów, standardy surowców, normy produkcyjne, reguły pakowania i etykietowania, a także materiały marketingowe, które wspomagają proces produkcji i sprzedaży w Spółce. Dodatkowo Spółka otrzymuje okresowo nowe wzory etykiet i oznaczeń, które ma obowiązek stosować.

Opłaty licencyjne za Znaki Towarowe są jedną z kategorii kosztów ponoszonych przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wynagrodzenie Licencjodawcy za udostępnienie Spółce Znaków Towarowych (dalej: „Opłaty licencyjne”) kalkulowane jest jako procent przychodów ze sprzedaży produktów i towarów objętych licencją, sprzedawanych na rzecz podmiotów trzecich (spoza Grupy) kalkulowanych zgodnie z postanowieniami Umowy. Pozwala to na powiązanie kosztów ponoszonych przez Spółkę z tytułu używania Znaków Towarowych z przychodami generowanymi przy ich wykorzystaniu.

Licencje na Znaki Towarowe nie stanowią wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i w związku z tym Wnioskodawca nie dokonuje żadnych odpisów amortyzacyjnych z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w stanie prawnym obowiązującym od 01 stycznia 2018 r., koszty Opłat licencyjnych ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy wynikające z zawartej Umowy na używanie Znaków Towarowych w związku z działalnością produkcyjną oraz dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę będą podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w stanie prawnym obowiązującym od 01 stycznia 2018 r., koszty Opłat licencyjnych ponoszone przez Wnioskodawcę na rzecz Licencjodawcy wynikające z zawartej Umowy na używanie Znaków Towarowych w związku z działalnością produkcyjną oraz dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę nie będą podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.), podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Natomiast zgodnie z art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Ani ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych ani żaden inny akt prawny nie definiują pojęcia „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi”. W ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych znajdują się jedynie postanowienia dotyczące kosztów bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów. Na mocy art. 15 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody, z zastrzeżeniem ust. 4b i 4c. Z uwagi na fakt, że ustawodawca zdecydował się na użycie dwóch różnych terminów - „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami” oraz „kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” - zdaniem Wnioskodawcy nie powinno się ich utożsamiać przypisując im to samo znaczenie.

Podobne konkluzje zostały zaprezentowane również w wyjaśnieniach Ministerstwa Finansów do art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opublikowanych 25 kwietnia 2018 r. (Wyjaśnienia MF). Ministerstwo Finansów uznało, że pojęcia „kosztów bezpośrednich uzyskania przychodów” i „kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi” nie są tożsame i opowiedziało się za funkcjonalnym rozumieniem art. 15e ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych „Przepis art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o CIT - w przeciwieństwie do art. 15 ust. 4 i nast. - nie odnosi się do sposobu „związania kosztu z przychodami”, lecz do sposobu związania kosztu „z wytworzeniem lub nabyciem/wytworzeniem towaru lub świadczeniem usługi”. Językowa analiza tego wyrażenia prowadziłaby do wniosku, iż chodzi o związek kosztu z czynnością „wytwarzania” lub „nabywania” towaru albo „świadczenia” usługi. Bardziej funkcjonalna wykładnia tych pojęć sprowadza się do poszukiwania tego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą”.

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Opłat licencyjnych wynikających z zawartej Umowy na używanie Znaków Towarowych, powinny być uznane za koszty bezpośrednio związane z wytworzeniem oraz nabyciem towaru w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym ograniczenie z art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie powinno znaleźć do nich zastosowania.

Należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca należy do renomowanej grupy kapitałowej będącej największym producentem nici na świecie oraz jednym z czołowych producentów wyrobów wykorzystywanych w produkcji odzieży, suwaków, materiałów tekstylnych i mebli tapicerowanych. Produkty Grupy są powszechnie rozpoznawane w branży ze względu na swoją wysoką jakość. Z uwagi na konkurencję na rynku lokalnym oraz światowym możliwość posługiwania się Znakami Towarowymi pozwalającymi na zidentyfikowanie przez klienta produktu pochodzącego od Grupy (poprzez bezpośrednie oznaczenie Znakiem Towarowym sprzedawanych przez Wnioskodawcę produktów, ich opakowań, materiałów reklamowych i promocyjnych) umożliwia Wnioskodawcy utrzymanie stabilnej pozycji na rynku tekstyliów w Polsce i zwiększanie produkcji/sprzedaży produktów.

W ocenie Wnioskodawcy Znaki Towarowe stanowią gwarancję wysokiej jakości kojarzonej z produktami Grupy oraz zapewniają wysoką rozpoznawalność produktów wśród docelowych klientów Wnioskodawcy, a prawna możliwość posługiwania się Znakami Towarowymi przez Wnioskodawcę przekłada się na fakt osiągania powiększonych przychodów ze sprzedaży.

Zdaniem Wnioskodawcy, między kosztami ponoszonymi na Opłaty licencyjne za używanie Znaków Towarowych a wytworzonym/sprzedanym produktem występuje związek funkcjonalny w rozumieniu przedstawionym w wyjaśnieniach Ministra Finansów. Pozbawienie możliwości korzystania ze Znaków Towarowych uniemożliwiłoby lub znacznie utrudniłoby Wnioskodawcy czerpanie zysków z faktu dokonywania sprzedaży pod renomowanym Znakiem Towarowym Grupy. Powyższe dotyczy produktów oznaczonych Znakiem Towarowym, zarówno wytworzonych we własnym zakresie oraz sprzedawanych przez Wnioskodawcę (w związku z prowadzeniem działalności produkcyjnej przez Wnioskodawcę), jak również produktów zakupionych od podmiotów trzecich i będących przedmiotem dalszej odsprzedaży (w związku z pełnieniem funkcji dystrybutora przez Wnioskodawcę).

W świetle powyższego nie ulega zatem wątpliwości, że ponoszenie kosztów Opłat licencyjnych na rzecz podmiotu powiązanego pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowo-skutkowym z produkowanymi (wytwarzanymi) lub nabywanymi produktami, które są następnie przedmiotem sprzedaży przez Wnioskodawcę.

Za bezpośrednim związkiem kosztów ponoszonych na Opłaty licencyjne za używanie Znaków Towarowych, przemawia także sposób kalkulacji wynagrodzenia dla Licencjodawcy, tj. uzależnienie wysokości Opłat licencyjnych od przychodów ze sprzedaży produktów (wytworzonych we własnym zakresie w ramach działalności produkcyjnej Wnioskodawcy oraz zakupionych od podmiotów powiązanych i podlegających dalszej odsprzedaży w ramach działalności dystrybucyjnej Wnioskodawcy) na rzecz podmiotów trzecich. Powiązanie kosztu Opłat licencyjnych z przychodem ze sprzedaży poszczególnych produktów, zdaniem Wnioskodawcy świadczy o tym, że między przedmiotowymi kosztami a wytwarzanymi oraz nabywanymi produktami zachodzi bezpośredni związek, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Stanowisko o uznaniu opłat licencyjnych za używanie znaków towarowych w prowadzonej działalności produkcyjnej oraz/lub dystrybucyjnej za bezpośrednio powiązane z wytworzeniem lub nabyciem towaru znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej:

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje dodatkowe oparcie w Wyjaśnieniach MF. We wskazanym dokumencie jako przykład sytuacji, w której znajdzie zastosowanie wyłączenie ze stosowania art. 15e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na podstawie ust. 11 pkt 1 tego artykułu, Minister Finansów wskazał niemal identyczną sytuację do przedstawionego w niniejszym wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego, tj. sytuację, w której podatnik ponosi koszty korzystania ze znaków towarowych służących do oznakowania poszczególnych produktów sprzedawanych przez podatnika (s. 2 Wyjaśnień MF).

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że koszty Opłat licencyjnych wynikające z zawartej Umowy na używanie Znaków Towarowych, w związku z działalnością produkcyjną oraz dystrybucyjną prowadzoną przez Wnioskodawcę nie będą podlegały ograniczeniom w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w oparciu o art. 15e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznaczyć należy, że na mocy ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 2193), od 1 stycznia 2019 r. wprowadzone zostały zmiany dotyczące art. 15e oraz uchylony został art. 11 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036, dalej: „updop”). Jednak z uwagi na fakt, iż niniejszy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej został złożony przed tą datą oraz w uzasadnieniu własnego stanowiska Wnioskodawca powołuje treść przepisów w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2018 r. przedmiotowa interpretacja została wydana w oparciu o przepisy updop obowiązujące do tej daty.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego będzie różnił się zdarzenia występującego
w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego do 31 grudnia 2018 r.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj