Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.810.2018.1.TK
z 9 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku VAT poniesionego w związku z realizacją inwestycji pn. „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez utworzenie ogólnodostępnego skweru” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie odzyskania podatku VAT poniesionego w związku z realizacją inwestycji pn. „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez utworzenie ogólnodostępnego skweru”. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.) o podpis osoby upoważnionej do reprezentowania Wnioskodawcy oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina jest w trakcie realizacji inwestycji pn. „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez utworzenie ogólnodostępnego skweru”. Cel operacji: Wzmocnienie i rozwój dziedzictwa kulturowego i wzrost świadomości historycznej na terenie Miasta.

Przedmiotem inwestycji jest zagospodarowanie terenu dla potrzeb mieszkańców. Operacja zlokalizowana jest na terenie Miasta, (…) na działce dz. nr ewid. 976, o powierzchni 700 m² mieszczącej się w sąsiedztwie. W efekcie zaplanowanych zadań przewiduje się: wykonanie ciągów pieszych z płyt brukowych oraz urządzenie nowej szaty roślinnej (4 klomby z nasadzeniem krzewów uzupełnione białym żwirkiem, 15 donic kwiatowych), zakup i zamontowanie 8 ławeczek z oparciem, zakup i zamontowanie 3 ławeczek bez oparcia, zakup i zamontowanie 2 stolików, zakup i montaż 6 koszy na śmieci, oraz zakup i montaż 4 szt. stojaków na rowery. Dodatkowo zaplanowane jest odwodnienie liniowe, oraz plantowanie z sianiem trawy.

Przedsięwzięcie jest zrealizowane w ramach strategii rozwoju lokalnego kierowanego przez społeczność w ramach działania „Wsparcie dla rozwoju lokalnego w ramach inicjatywy LEADER” objętego Programem w zakresie Zachowanie dziedzictwa lokalnego oraz Budowa lub przebudowa ogólnodostępnej i niekomercyjnej infrastruktury turystycznej lub rekreacyjnej lub kulturalnej. Inwestycja stanowi realizację zadań własnych Gminy w zakresie, o którym mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994) i będzie udostępniona dla mieszkańców nieodpłatnie.

Nabyte towary i usługi związane z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Są to zadania własne Gminy, które Gmina realizuje na podstawie art. 6 ustawy z 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2018 r., poz. 994).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina może w ramach realizacji zadania, w zakresie zagospodarowania przestrzeni publicznej, polegającego na utworzeniu ogólnodostępnego skweru, odzyskać podatek VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma on prawa do odzyskania podatku VAT od przedmiotowej inwestycji. Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Większość z tych zadań jest wykonywana przez Gminę w ramach systemu publicznoprawnego. Zadania o charakterze publicznoprawnym, uznawane przez Gminę jako niepodlegające regulacjom VAT, z tytułu których Gmina nie uzyskuje żadnych wpływów są to m.in. zadania związane z zagospodarowaniem przestrzeni publicznej, polegające na utworzeniu ogólnodostępnego skweru. Gmina realizuje opisany projekt w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym. Tym samym, Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nabywając towary i usługi Gmina nie działa w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie są spełnione. Inwestycja nie będzie wykorzystywana na cele związane z czynnościami opodatkowanymi – art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Zgodnie z art. 15 ust. 2 ww. ustawy, Gmina jest podatnikiem podatku VAT jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Gmina realizując roboty budowlane w ramach niniejszego projektu wykonuje w tym zakresie zadania własne służące zaspokojeniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Majątek powstały wskutek realizacji przedmiotowej inwestycji będzie stanowił majątek Gminy i będzie służył wyłącznie zaspokajaniu potrzeb wspólnoty Gminy. Gmina nie będzie pobierała żadnych opłat z tytułu korzystania z przedmiotowego skweru. Wspomniana operacja jest kluczowa z punktu widzenia mieszkańców, a budowa skweru okazją do szybkiego zrealizowania planów dotyczących zagospodarowania miejsca, które ma szczególne znaczenie dla mieszkańców. Celem projektu jest poprawa jakości życia poprzez zaspokojenie potrzeb społecznych i kulturalnych mieszkańców. Realizacja zadania wpłynie pozytywnie na ukształtowanie przestrzeni publicznej, wpływając zarówno na postrzeganie przestrzeni wspólnej, jak i na stosunki społeczne między mieszkańcami. Realizacja operacji wpłynie korzystnie na ukształtowanie obszaru, który ze względu na swoje położenie oraz cechy ma szczególne znaczenie dla mieszkańców, a także przyczyni się do podniesienia standardu miejscowej infrastruktury, poprawy wizerunku zewnętrznego miejscowości. Stworzy tło oraz oprawę dla budynków, nada estetyczny charakter miastu, spowoduje wzrost atrakcyjności okolicy przy wykorzystaniu zasobów przyrodniczych, kulturowych i historycznych. W znacznym stopniu przyczyni się do odnowienia miejscowości, oraz utworzy miejsca relaksu dla osób w różnym wieku.

Reasumując, Gmina ponosi i będzie ponosić wydatki dokumentowane fakturami VAT wystawianymi na Gminę, lecz nie może dokonywać odliczeń kwot podatku VAT naliczonego od wydatków związanych z odnowieniem skweru. Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT, jednak nie będzie wykorzystywała uzyskanych rezultatów realizacji wyżej wymienionego zadania do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Na podstawie art. 87 ust. 1 ustawy – w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca (Gmina) jest w trakcie realizacji inwestycji pn. „Zagospodarowanie przestrzeni publicznej poprzez utworzenie ogólnodostępnego skweru”. Przedmiotem inwestycji jest zagospodarowanie terenu dla potrzeb mieszkańców. Operacja zlokalizowana jest na terenie Miasta Zagórz, wzdłuż ulicy na działce dz. nr ewid. 976, o powierzchni 700 m² mieszczącej się w sąsiedztwie. W efekcie zaplanowanych zadań przewiduje się: wykonanie ciągów pieszych z płyt brukowych oraz urządzenie nowej szaty roślinnej (4 klomby z nasadzeniem krzewów uzupełnione białym żwirkiem, 15 donic kwiatowych), zakup i zamontowanie 8 ławeczek z oparciem, zakup i zamontowanie 3 ławeczek bez oparcia, zakup i zamontowanie 2 stolików, zakup i montaż 6 koszy na śmieci, oraz zakup i montaż 4 szt. stojaków na rowery. Dodatkowo zaplanowane jest odwodnienie liniowe, oraz plantowanie z sianiem trawy.

Inwestycja stanowi realizację zadań własnych Gminy w zakresie, o którym mowa w ustawie z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (art. 6 ustawy) i będzie udostępniona dla mieszkańców nieodpłatnie.

Nabyte towary i usługi związane z realizacją projektu nie będą wykorzystywane do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące możliwości odzyskania podatku VAT w zakresie realizowanej inwestycji.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W omawianej sprawie warunek uprawniający do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego nie jest spełniony. Jak wskazał Wnioskodawca realizowany projekt należy do zadań własnych gminy a nabyte towary i usługi w ramach realizacji inwestycji nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji inwestycji. Tym samym, Wnioskodawca nie ma możliwości odzyskania podatku VAT naliczonego w związku z realizacją przedmiotowego projektu na zasadach określonych przepisami ustawy (w drodze odliczenia lub zwrotu).

W związku z poniesionymi wydatkami, Wnioskodawca nie ma również możliwości uzyskania zwrotu podatku na zasadach określonych w rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1686, z późn. zm.). Ewentualny zwrot na podstawie tych przepisów obwarowany jest pewnymi warunkami, które podatnik winien spełnić. Wśród warunków tych ustawodawca wymienia m.in. złożenie zgłoszenia rejestracyjnego i pochodzenie środków finansowych ze źródeł określonych w § 8 ust. 3 i 4 ww. rozporządzenia, a w zakresie środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej podpisanie umowy o dofinansowanie przed dniem 1 maja 2004 r. Ponieważ, Gmina w stosunku do przedmiotowej inwestycji nie działa jako podatnik podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie znajdzie zastosowania regulacja powołanego wyżej rozporządzenia.

Reasumując, w ramach realizacji zadania w zakresie zagospodarowania przestrzeni publicznej, polegających na utworzeniu ogólnodostępnego skweru, Gmina nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki podatkowo-prawne tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

W myśl natomiast art. 14na § 2 cyt. ustawy, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.