Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.553.2018.1.MG
z 15 stycznia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2018 r. (data wpływu 9 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 listopada 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej - Wnioskodawca) jest wspólnikiem w S. Spółka jawna (dalej – Spółka). Wnioskodawca w dniu 26.11.2013 r. wniósł w drodze aportu przedsiębiorstwo pod nazwą S..., w tym prawo własności zabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 687 o powierzchni 0,5156 ha. Na nieruchomości gruntowej posadowiony był jednokondygnacyjny budynek handlowo-usługowy o powierzchni zabudowy 2.134 m2, którego budowę zakończono w 2004r., dalej - „Budynek”. W tym samym roku został on oddany do używania i był do 2013 r. wykorzystywany przez Wnioskodawcę do prowadzenia działalności gospodarczej.

Nabycie przez Spółkę prawa własności w/w nieruchomości zostało udokumentowane aktem notarialnym. W zamian za wniesienie przedsiębiorstwa wkład Wnioskodawcy w Spółce został podwyższony o kwotę 13.070.313,89 zł, tj. wartość przedsiębiorstwa określoną przez wspólników Spółki. Zgodnie z aktem notarialnym rynkowa wartość zabudowanej nieruchomości gruntowej na dzień wniesienia aportu wynosiła 13.060.000 zł.

W dniu 13.03.2018 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej: „budowa drogi ekspresowej...”. Decyzja opatrzona została rygorem natychmiastowej wykonalności. Powyższa decyzja wydana została na skutek wszczętego w dniu 23.04.2015 r. postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację w/w inwestycji.

Na mocy w/w decyzji doszło do podziału działki nr 687 na działki o nr 687/3 i 687/4. Decyzja stała się ostateczna w dniu 19 kwietnia 2018 r.


Działka nr 687/3, z mocy prawa, z dniem uzyskania przez w/w decyzję przymiotu ostateczności, zgodnie z ustawą z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, dalej - „specustawa drogowa” - przeszła na własność Województwa, jako nieruchomość przeznaczona na zabudowę planowanym pasem drogowym. W związku z wywłaszczeniem ww. działki Spółka otrzymała decyzję ustalającą wysokość odszkodowania, które na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 updof podlega zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Zostało to potwierdzone w interpretacjach z dnia 22 czerwca 2018 r., nr 0114-KDIP3-1.4011.235.2018.1.MJ oraz nr 0114- KDIP3-1.4011.236.2018.1.MJ.

Natomiast działka nr 687/4, jako niewchodząca w skład projektowanego pasa drogowego, pozostała własnością Spółki. Jednocześnie działka ta została objęta obowiązkiem czasowego lub trwałego ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości, polegającym na rozbiórce znajdującego się na tej działce części budynku.

Decyzją z dnia 5 października 2018 r. Wojewoda na podstawie art. 11f ust. 2, art. 23 specustawy drogowej oraz art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 121, ze zm.), dalej - ugn, orzekł o ustaleniu odszkodowania za przeznaczoną do rozbiórki część budynku znajdującą się na nieruchomości, oznaczonej jako działka nr 687/4 o pow. 0,4273 ha (wydzielonej z dz. Ew. nr 687), która na podstawie decyzji Wojewody z dnia 13 marca 2018 r. o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej pn. „Budowa drogi ekspresowej...” została objęta ograniczeniem w sposobie korzystania w zakresie rozbiórki „części” budynku.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychód, który Wnioskodawca uzyska w związku z otrzymanym odszkodowaniem będzie zwolniony z opodatkowania stosownie do art. 21. ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej - updof)?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymane odszkodowanie będzie zwolnione z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 29 updof.


W pierwszej kolejności należy zauważyć, że w myśl zasady powszechnego opodatkowania wyrażonej w art. 9 ust. 1 updof opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano pobory podatku.

Z treści powołanego przepisu wynika zatem, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę w katalogu zwolnień przedmiotowych ustawy bądź, od których Minister Finansów zaniechał poboru podatku, w drodze rozporządzenia.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 3 w/w ustawy źródłem przychodów jest m.in. pozarolnicza działalność gospodarcza.


Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont (...).


W myśl art. 14 ust. 2 pkt 12 updof, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.


Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego, tj. co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód należny, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 updof. Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii.

Wobec powyższego odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, chyba że wymienione są w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ust. 1 updof. Wówczas odszkodowania te korzystają ze zwolnienia od podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 29 updof wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z powyższego przepisu wynika, że wolne od podatku dochodowego od osób fizycznych są m.in. przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami. W tym miejscu należy zauważyć, że orzeczone na rzecz Spółki decyzją Wojewody z dnia 05.10.2018 r., odszkodowanie zostało oparte na następujących przepisach: art. 11f ust. 2 i art. 23 specustawy drogowej oraz art. 124 ust. 4, art. 128 ust. 4, art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, 2 i 3 ugn.


Na podstawie art. 11f ust. 2 specustawy drogowej do ograniczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. i), przepisy art. 124 ust. 4-7 i art. 124a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r, o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121, 50, 650, 1000 i 1089) stosuje się odpowiednio.


W świetle art. 23 ww. ustawy w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.


Zgodnie z art. 124 ust. 4 ugn na osobie lub jednostce organizacyjnej występującej o zezwolenie ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po założeniu lub przeprowadzeniu ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w ust. 1. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis art. 128 ust. 4.

W świetle art. 128 ust. 4 ugn odszkodowanie przysługuje za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.


W myśl art. 130 ust. 2 ugn ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości.


Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy nie budzi wątpliwości fakt, że orzeczone na rzecz Spółki odszkodowanie zostało wypłacone stosownie do przepisów ustawy o gospodarce nieruchomościami. Spełniony zostaje zatem podstawowy warunek uprawniający do skorzystania ze zezwolenia, o którym mowa w cytowanym uprzednio art. 21 ust. 1 pkt 29 updof.

Ponadto analiza powołanego przepisu prowadzi do wniosku, że przedmiotowe zwolnienie nie będzie przysługiwało, jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

  1. nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem;
  2. cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny zbycia.

Zatem, w przypadku gdy spełniony zostanie tylko jeden z warunków albo żaden z nich, wówczas uzyskany przychód będzie korzystał ze zwolnienia.

W opinii Wnioskodawcy, z uwagi na fakt, że nieruchomość została wniesiona do Spółki jako składnik przedsiębiorstwa na pokrycie udziału wspólnika, nie jest możliwe ustalenie ceny jej nabycia. Nie doszło bowiem do odpłatnego nabycia tej nieruchomości. A zatem należy uznać, że jedna z dwóch negatywnych przesłanek zwolnienia przedmiotowego nie została spełniona.

Mając na uwadze powyższe przepisy, Wnioskodawca stoi na stanowisku że uzyskany przez niego przychód uzyskany przez niego proporcjonalnie do jego udziałów w Spółce, wynikający z odszkodowania, którego wysokość określi w decyzji Wojewoda, w całości będzie zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Uzyskane odszkodowanie będzie bowiem wypłacane na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie doszło również do łącznego spełnienia negatywnych przesłanek wykluczających zastosowanie zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r. poz. 1509 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają zatem wszelkie dochody osiągane przez podatnika, z wyjątkiem tych dochodów, które zostały enumeratywnie wymienione przez ustawodawcę jako zwolnione od podatku, bądź od których zaniechano poboru podatku, w drodze rozporządzenia wydanego przez Ministra Finansów.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Zasady ustalania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej zostały określone w art. 14 tej ustawy, który w ust. 1 stanowi, że za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również otrzymane odszkodowania za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą lub z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Przychody należne to wszelkiego rodzaju przychody, które wynikają z konkretnego stosunku prawnego, tj. co do których przysługuje podatnikowi uprawnienie do ich dochodzenia. Ustawodawca nie wymaga, aby przychodem były tylko wymienione w art. 14 ust. 1 ww. ustawy pożytki, które są wprost wynikiem realizacji celu działalności gospodarczej osoby fizycznej. Co do zasady, wszelkie wpłaty pieniężne, mogą być uznane za przychód należny, zwłaszcza że listę pożytków, które nie mogą być zaliczone do przychodów uzyskiwanych z tytułu ww. działalności, stanowiącą katalog zamknięty, zawarto w art. 14 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym, każde przysporzenie majątkowe, uzyskane w związku z prowadzoną pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowi przychód z tej działalności, o ile ustawa nie wyłącza go z tej kategorii.

Wobec powyższego odszkodowania, jeżeli mają związek z prowadzoną przez podatnika pozarolniczą działalnością gospodarczą, stanowią podlegający opodatkowaniu przychód z tej działalności, chyba że wymienione są w katalogu zwolnień przedmiotowych określonych w art. 21 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wówczas odszkodowania te korzystają ze zwolnienia od podatku.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy – wolne od podatku dochodowego są przychody uzyskane z tytułu odszkodowania wypłacanego stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami lub z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie oraz z tytułu sprzedaży nieruchomości w związku z realizacją przez nabywcę prawa pierwokupu, stosownie do przepisów o gospodarce nieruchomościami; nie dotyczy to przypadków, gdy właściciel nieruchomości, o której mowa w zdaniu pierwszym, nabył jej własność w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego bądź odpłatnym zbyciem nieruchomości za cenę niższą o co najmniej 50% od wysokości uzyskanego odszkodowania lub ceny zbycia nieruchomości na cele uzasadniające jej wywłaszczenie lub w związku z realizacją prawa pierwokupu.

Z przepisu art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy podatkowej wynika, że zwolnienie nie przysługuje jeżeli łącznie spełnione zostaną następujące warunki:

  • nabycie nieruchomości nastąpiło w okresie 2 lat przed wszczęciem postępowania wywłaszczeniowego lub odpłatnym zbyciem,
  • cena jej nabycia była o co najmniej 50% niższa od wysokości odszkodowania lub ceny jej zbycia.

Zatem zwolnienie nie będzie przysługiwać, gdy powyższe warunki dotyczące okresu sprzedaży (wszczęcia postępowania wywłaszczeniowego) oraz ceny nabycia będą spełnione łącznie. W przypadku, gdy spełniony będzie tylko jeden z nich (albo nie będzie spełniony żaden z nich), wówczas zwolnienie będzie podatnikowi przysługiwać.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1469 z późn. zm.), ustawa określa zasady i warunki przygotowania inwestycji w zakresie dróg publicznych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222, z późn. zm.), zwanych dalej „drogami”, a także organy właściwe w tych sprawach.

Stosownie do treści art. 11a ust. 1 ww. ustawy, wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo wykonujący zadania zlecone z zakresu administracji rządowej starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych, wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Zgodnie z art. 11f ust. 1 pkt 8 ww. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności, w razie potrzeby inne ustalenia dotyczące:

  1. określenia szczególnych warunków zabezpieczenia terenu budowy i prowadzenia robót budowlanych,
  2. określenia obowiązku budowy i okresu użytkowania tymczasowych obiektów budowlanych,
  3. określenia obowiązku i terminów rozbiórki istniejących obiektów budowlanych nieprzewidzianych do dalszego użytkowania oraz tymczasowych obiektów budowlanych,
  4. określenia szczegółowych wymagań dotyczących nadzoru na budowie,
  5. obowiązku budowy lub przebudowy sieci uzbrojenia terenu,
  6. obowiązku budowy lub przebudowy urządzeń wodnych lub urządzeń melioracji wodnych szczegółowych,
  7. obowiązku budowy lub przebudowy innych dróg publicznych,
  8. obowiązku budowy lub przebudowy zjazdów,
  9. określenia ograniczeń w korzystaniu z nieruchomości dla realizacji obowiązków, o których mowa w lit. b, c oraz e-h,
  10. zezwolenia na wykonanie obowiązków, o których mowa w lit. b, c oraz e-h.

Zgodnie z art. 11f ust. 2 do ograniczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 8 lit. i, przepisy art. 124 ust. 4–7 i art. 124a ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121, 50, 650, 1000 i 1089) stosuje się odpowiednio.

W myśl postanowień art. 23 ww. ustawy – w sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale (tj. rozdziale 3 – Nabywanie nieruchomości pod drogi) stosuje się przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami.


Z treści art. 124 ust. 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 121) wynika, że na osobie lub jednostce organizacyjnej występującej o zezwolenie ciąży obowiązek przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego, niezwłocznie po założeniu lub przeprowadzeniu ciągów, przewodów i urządzeń, o których mowa w ust. 1. Jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty, stosuje się odpowiednio przepis art. 128 ust. 4.

Natomiast w myśl art. 128 ust. 4 ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi, że odszkodowanie przysługuje również za szkody powstałe wskutek zdarzeń, o których mowa w art. 120 i 124-126. Odszkodowanie powinno odpowiadać wartości poniesionych szkód. Jeżeli wskutek tych zdarzeń zmniejszy się wartość nieruchomości, odszkodowanie powiększa się o kwotę odpowiadającą temu zmniejszeniu.


Zgodnie z art. 130 ust. 2 ustalenie wysokości odszkodowania następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości.


W myśl art. 132 ust. 1a ww. ustawy w sprawach, w których wydano odrębną decyzję o odszkodowaniu, zapłata odszkodowania następuje jednorazowo w terminie 14 dni od dnia, w którym decyzja o odszkodowaniu stała się ostateczna.


Ustawa z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wymieniona jest w art. 2 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r., poz. 121 z późn. zm.), jako ustawa w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami. Jednocześnie w tym samym przepisie zaznaczono, że ustawa o gospodarce nieruchomościami nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami.


Należy wskazać, że w ustawie o gospodarce nieruchomościami w Dziale III - Wykonywanie, ograniczanie lub pozbawianie praw do nieruchomości (rozdział 5), a także w dziale IV, uregulowano kwestie związane z ustaleniem wysokości i wypłatą odszkodowania.


Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w dniu 26 listopada 2013 r. wniósł w drodze aportu przedsiębiorstwo, w tym prawo własności zabudowanej nieruchomości (działka nr 687) do spółki jawnej. Na nieruchomości gruntowej posadowiony był jednokondygnacyjny budynek handlowo-usługowy, którego budowę zakończono w 2004 r.

W zamian za wniesienie przedsiębiorstwa wkład Wnioskodawcy w Spółce został podwyższony o kwotę 13.070.313,89 zł, tj. wartość przedsiębiorstwa określoną przez wspólników Spółki.


W dniu 13.03.2018 r. Wojewoda wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej: „budowa drogi ekspresowej...”. Decyzja opatrzona została rygorem natychmiastowej wykonalności. Powyższa decyzja wydana została na skutek wszczętego w dniu 23.04.2015 r. postępowania w sprawie wydania decyzji o zezwoleniu na realizację w/w inwestycji.

Na mocy w/w decyzji doszło do podziału działki nr 687 na działki o nr 687/3 i 687/4. Zgodnie z decyzją działka nr 687/3 staje się własnością Skarbu Państwa, jako nieruchomość przeznaczona na zabudowę planowanym pasem drogowym. Natomiast działka nr 687/4 pozostała własnością Spółki. Jednocześnie działka ta została objęta obowiązkiem czasowego lub trwałego ograniczenia w korzystaniu z nieruchomości, polegającym na rozbiórce znajdującego się na tej działce części budynku. Stosownie do art. 11f ust. 2, art. 23 specustawy drogowej oraz art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 121, ze zm.) ustalono odszkodowanie za przeznaczoną do rozbiórki część budynku znajdującą się na działce nr 687/4, która została objęta ograniczeniem w sposobie korzystania.

Z analizy powyższego wynika zatem, że odszkodowanie z tytułu ograniczenia w sposobie korzystania z działki nr 687/4 polegające na rozbiórce znajdującego się na tej działce części budynku wypłacone zostanie Wnioskodawcy na podstawie przepisów o gospodarce nieruchomościami.

W przedmiotowej sprawie spółka jawna (której Wnioskodawca jest udziałowcem) nabyła nieruchomość w drodze aportu jako składnik przedsiębiorstwa, co nie pozwala na ustalenie ceny jej nabycia. W przypadku aportu wnoszonego do spółki osobowej jego wniesienie nie powoduje przyrostu majątkowego po stronie wnoszącej go osoby. W zamian za wniesiony aport osoba fizyczna otrzymuje udziały, a więc uprawnienia do udziału w zyskach i stratach spółki oraz prawa związane z prowadzeniem spółki i wpływaniem na jej działalność. One, mimo że istotnie posiadają wartość materialną, nie stanowią ceny nabycia. Otrzymując udziały, wspólnik nabywa całokształt praw i obowiązków związanych z uczestnictwem w przedsięwzięciu gospodarczym sfinalizowanym w ramach spółki osobowej.

Oznacza to, że nie został spełniony jeden z warunków wyłączających możliwość zastosowania zwolnienia przedmiotowego.

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, stwierdzić należy, że przychód uzyskany przez Wnioskodawcę proporcjonalnie do jego udziału w spółce jawnej, z tytułu odszkodowania wypłaconego w związku z rozbiórką części budynku znajdującej się na działce nr 687/4, która została objęta ograniczeniem w sposobie korzystania, będzie korzystał ze zwolnienia przedmiotowego określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj