2019.01.17 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT2-3.4011.601.2018.2.MS

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-3.4011.601.2018.2.MS
z 17 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Zainteresowanego i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania przedstawione we wniosku z dnia 24 października 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 28 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracownika Spółki w programie motywacyjnym – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 listopada 2018 r. do tutejszego Organu wpłynął ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z uczestnictwem pracownika Spółki w programie motywacyjnym.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy pismem z dnia 18 grudnia 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.601.2018.1.MS (doręczonym w dniu 18 grudnia 2018 r.) wezwał Zainteresowanego będącą stroną postępowania na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie w dniu 28 grudnia 2018 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 21 grudnia 2018 r.).

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania: X

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: Y

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowany będący stroną postępowania, X jest polską spółką z siedzibą w A (dalej: „X”). X jest spółką należącą do międzynarodowej grupy spółek (dalej: „Grupa”). Zainteresowany niebędący stroną postępowania był …. Zakładu Wnioskodawcy (dalej: „Y”).

Spółka macierzysta Z siedzibą w … (dalej: „Z”) jest organizatorem programu motywacyjnego „SP” polegającego na przyznawaniu nagród opartych na akcjach Z i adresowanego do pracowników najwyższego szczebla wszystkich spółek Grupy, którzy w ocenie Z w sposób znaczący przyczyniają się do wyników Grupy, a mającego na celu ich zatrzymanie w Grupie oraz dodatkowe wynagradzanie za osiągane wyniki. Program motywacyjny „SP” został utworzony i zatwierdzony dnia … w formie uchwały przez walne zgromadzenie akcjonariuszy spółki Z, która jest emitentem akcji.

Spółka Z jest spółką akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do X Kompetencje w zakresie zarządzania i nadzorowania programu zostały przyznane specjalnemu Komitetowi ds. Wynagrodzeń (dalej: „C”). W skład C wchodzą osoby powołane przez Zarząd Z. Zadania realizowane przez C mają, co do zasady, charakter administracyjny i zarządczy, w tym m.in.: interpretacja regulaminu przyznawania nagród przewidzianych SP, zapewnienie wsparcia organizacyjnego i administracyjnego do realizacji programu, a także wskazywanie osób uprawnionych do udziału w programie oraz określanie rodzaju/typu nagrody na podstawie SP.

Wskazany przez C pracownik X (w tym Y) uczestniczy w takim programie motywacyjnym, organizowanym przez Z, otrzymując „Restricted Share Units” (dalej: „RSU”), które uprawniają pracownika do otrzymania bez konieczności ponoszenia ceny emisyjnej lub innego rodzaju płatności akcji Z, po określonym w AA okresie czasu.

Wskazany przez C pracownik X (w tym Y), przystępując do programu motywacyjnego podpisuje AA, czyli porozumienie zawierające wszystkie warunki przyznania (zgodne ze SP), w tym w szczególności odpowiedni do nagrody VP, czyli okres, po którym pracownik nabywa prawo do otrzymania akcji, które stają się bezwarunkowo własnością pracownika. Pracownika X uczestniczącego w programie (w tym Z) nie łączy z Z żadna formalna relacja (pracownik X nie jest i nigdy nie był zatrudniony w Z).

Sam fakt posiadania RSU przez uprawnionego pracownika (w tym Y) nie rodzi po jego stronie prawa/roszczenia do dywidendy lub innych należności o podobnym charakterze. Prawo do dywidendy przysługuje wyłącznie posiadaczom zwykłych akcji. A zgodnie z obowiązującymi zasadami programu motywacyjnego, pełne prawo do akcji (w tym roszczenie o wypłatę dywidendy) przysługuje uprawnionemu pracownikowi dopiero po spełnieniu ściśle określonych warunków. Jednym z tych warunków jest to, by w dacie przewidzianej w AA jako data zamiany RSU na zwykłe akcje, pracownik (w tym Y) ciągle pozostawał w zatrudnieniu w którejkolwiek spółce Grupy. O wpływie absencji pracownika na uznanie ciągłości zatrudnienia decyduje C.

Ponadto uprawniony pracownik (w tym Y) nie może prowadzić działalności konkurencyjnej (pośrednio lub bezpośrednio) wobec spółek Grupy. Po spełnieniu wszystkich warunków pracownik nabywa pełne prawo do dysponowania zwykłymi akcjami z wszystkimi tego skutkami w terminach przewidzianych w harmonogramie.

RSU nie należą do pochodnych instrumentów finansowych i nie są akcjami rzeczywistymi (potwierdza to wyrok NSA z dnia 30 stycznia 2014 r., sygn. akt II FSK 324/12). RSU nie mają odzwierciedlenia w kapitale Z, ani żadnej innej spółki i nie dają nabywcy żadnych praw udziałowych w stosunku do danego podmiotu. Posiadacz RSU nie jest uważany za akcjonariusza podmiotu z tytułu posiadania tych akcji, ani za jakiegokolwiek jej uczestnika. Posiadaczowi RSU nie przysługuje z racji posiadania tych akcji prawo głosu na zgromadzeniu wspólników spółki. Tym samym, zgodnie z wyrokiem NSA, RSU nie istnieją w obrocie.

Y w …. r. uzyskał RSU, które uprawniały i uprawniają do otrzymania bez konieczności ponoszenia ceny emisyjnej lub innego rodzaju płatności akcji Z, po określonym w AA okresie czasu.

W związku z upływem czasu i spełnieniem warunku w zakresie ciągłości zatrudnienia, w …. r. część z RSU została zamieniona na akcje spółki Z (tj. doszło do Vestingu). Sprzedaż akcji otrzymanych w wyniku zamiany RSU nastąpi w … r. lub później, w zależności od kształtowania się kursów walut oraz kursów akcji. Ich sprzedaż planowana jest na rynku giełdowym. Nabywcą akcji będzie mógł być każdy podmiot mający dostęp do rynku, na którym akcje są notowane.

Przyznawanie akcji Y miało już miejsce w latach poprzednich. Przy czym wcześniej Y był „chroniony” w związku z wydaną interpretacją przepisów prawa podatkowego przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 28 maja 2018 r., nr 0113-KDIPT2-3.4011.438.2017.7.AC. Jednakże, biorąc pod uwagę nowelizację przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie opodatkowania programów motywacyjnych, która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2018 r. – Wnioskodawca (wraz z Y) składa wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji, w celu jednoznacznego potwierdzenia prawidłowości zajętego stanowiska w świetle nowych regulacji prawnych.

W piśmie z dnia 19 grudnia 2018 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że Zaineresowanego niebędącego stroną postępowania ze spółką X. nie łączy obecnie żaden stosunek prawny. Y był zatrudniony w Spółce na podstawie umowy o pracę do dnia …. Podkreślić należy, że Y pozostawał w stosunku pracy na dzień Vestingu i w związku z tym otrzymał akcje Z w zamian za RSU.

Jednostki RSU przyznawane uczestnikom Programu motywacyjnego, uprawniające do nieodpłatnego otrzymania w przyszłości akcji Z należy zaliczyć do „innych praw majątkowych”, o których mowa w ww. przepisie. RSU nie mają bowiem (zgodnie z przedstawionym we wniosku zdarzeniem przyszłym) odzwierciedlenia w kapitale Z, ani żadnej innej spółki i nie dają nabywcy żadnych praw udziałowych w stosunku do danego podmiotu. Posiadacz RSU nie jest uważany za akcjonariusza podmiotu z tytułu posiadania tych akcji, ani za jakiegokolwiek jej uczestnika. Posiadaczowi RSU nie przysługuje z racji posiadania tych akcji prawo głosu na zgromadzeniu wspólników spółki. Tym samym RSU nie istnieją w obrocie. Zgodnie z Materiałami dotyczącymi Programu, które otrzymują wyłącznie uczestnicy Programu, Komitet desygnuje osoby, które znacząco przyczyniają się do sukcesu Z. X w żaden sposób nie ma wpływu na wybór uczestników, w tym w szczególności nie zawarł w tym zakresie żadnych porozumień lub innych czynności faktycznych i prawnych z Z. Spółka X w żaden sposób nie uczestniczy w Programie Motywacyjnym, o którym mowa we wniosku, ani nie wspiera jego realizacji. Spółka w żaden sposób nie przekazuje i nie udostępnia informacji o swoich pracownikach specyficznie dla celów Programu. Spółka prowadzi bazę swoich pracowników, która dostępna jest, na podstawie stosownych zgód uzyskanych od pracowników, dla spółki dominującej. Baza w szczególności zawiera informację o datach zatrudnienia i zwolnienia pracownika, oraz zajmowanym stanowisku. X nie ponosi bezpośrednio ani pośrednio kosztów funkcjonowania Programu albo kosztów związanych z uczestnictwem Jej pracowników w Programie. Spółka nie otrzymuje i nie ma dostępu do informacji dotyczących uczestnictwa swoich pracowników w Programie, w tym informacji o świadczeniach przekazywanych pracownikom X w związku z ich uczestnictwem w Programie. O uczestnictwie w programie informuje Spółkę sam pracownik na zasadzie dobrowolności. Spółka nie jest informowana o wszystkich uczestnikach przez Komitet.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy w przypadku nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy) od spółki Z na podstawie Vestingu – przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu powstanie w momencie ich nabycia/objęcia, czy też dopiero w momencie ich zbycia?
Czy otrzymany przychód (dochód) ze zbycia akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy), należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy Wnioskodawca, jako pracodawca oraz płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy) od Z w ramach programu motywacyjnego?

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad 1

W przypadku nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy) od spółki Z na podstawie Vestingu – przychód (dochód) podlegający opodatkowaniu powstanie dopiero w momencie ich zbycia, tj. pod warunkiem spełnienia przesłanek z art. 24 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zw. z art. 24 ust. 11b i 12a ww. ustawy, które to przepisy zostały znowelizowane/wprowadzone do ustawy z dniem 1 stycznia 2018 r., a które to przesłanki zostały w niniejszej sprawie spełnione.

Przepis art. 11 ust. 1 ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodami do opodatkowania jest w szczególności wartość otrzymanych świadczeń w naturze oraz innych nieodpłatnych świadczeń. Dodatkowo ustawa wyróżnia i definiuje określone źródła przychodów, np. przychody z kapitałów pieniężnych (art. 17 ww. ustawy).

Zgodnie z aktualnym brzmieniem (znowelizowanego z początkiem 2018 r.) art. 24 ust. 11 ww. ustawy – jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,
spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,

– podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

Z kolei, zgodnie z wprowadzonym art. 24 ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przez program motywacyjny, o którym mowa w art. 24 ust. 11 ww. ustawy, rozumie się system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez:

spółkę akcyjną, dla osób uzyskujących od niej świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, albo
spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania uzyskują świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,

– w wyniku którego osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywają prawo do faktycznego objęcia lub nabycia akcji spółki określonej w pkt 1 lub 2.

Dodatkowo, art. 24 ust. 12a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi, że przepisy ust. 11-11b mają zastosowanie do dochodu uzyskanego przez osoby uprawnione z tytułu objęcia lub nabycia akcji spółek akcyjnych, których siedziba lub zarząd znajdują się na terytorium państwa członkowskiego UE, państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub państwa, z którym RP zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy, dochód do opodatkowania w stosunku do przyznanych Y (pracownikowi Wnioskodawcy) przez Z akcji – w przypadku spełnienia powyższych przesłanek, nie powstanie z chwilą nieodpłatnego objęcia przez Y akcji Z, a powstanie dopiero w momencie ich odpłatnego zbycia na podstawie art. 24 ust. 11 ww. ustawy w zw. z art. 24 ust. 11b i ust. 12a ww. ustawy. W ocenie Wnioskodawcy – warunki wynikające z powyższych przepisów, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2018 r. zostały spełnione (tj. warunki, o których mowa w art. 24 ust. 11, 11b i 12a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zastosowanie tych przepisów oraz odroczenie momentu powstania dochodu do opodatkowania do chwili uzyskania przychodu ze zbycia tych akcji przez Y – jest uzależnione od spełnienia określonych warunków, które w ocenie Wnioskodawcy zostały spełnione:

program motywacyjny został utworzony przez spółkę akcyjną (Z) będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do Wnioskodawcy, czyli spółki od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13;

program motywacyjny został utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia Z; z ww. uchwały wynika także krąg osób uprawnionych w ramach programu motywacyjnego;

emitentem akcji, które są obejmowane, jest spółka akcyjna Z z siedzibą na terytorium państwa Unii Europejskiej.

Odnosząc się do powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, w związku z nieodpłatnym nabyciem przez Y akcji Z, przychód w rozumieniu ustawy zostanie odroczony do momentu zbycia tych akcji, z uwagi na spełnienie przesłanek z art. 24 ust. 11, 11b i 12a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Powyższe stanowisko zostało potwierdzone w interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na podstawie przepisów obowiązujących od dnia 1 stycznia 2018 r., a mianowicie w:

interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2018 r., nr 0114-KDIP3 -2.4011.29.2018.2.MK,

interpretacji indywidualnej z dnia 4 kwietnia 2018 r., nr 0114-KDIP3 -2.4011.28.2018.2.MK,

interpretacji indywidualnej z dnia 17 sierpnia 2018 r., nr 0114-KDIP3 -2.4011.368.2018.2.MZ.

Ad 2

Otrzymany przychód (dochód) ze zbycia akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy), należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych.

W myśl przepisu art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, lub z pochodnych instrumentów finansowych, uzyskane w następstwie objęcia lub nabycia tych praw jako świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie, są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane.

Wnioskodawca jest świadomy, że przepis art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został wprowadzony z początkiem 2018 r., jednak uważa, że przepis ten nie ma w niniejszej sprawie zastosowania i przychód ze zbycia akcji powinien zostać uznany za przychód ze źródła, jakim są kapitały pieniężne (art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a), na co wskazują następujące argumenty:

zgodnie z art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazane przychody są zaliczane do tego źródła przychodów, w ramach którego to świadczenie w naturze lub nieodpłatne świadczenie zostało uzyskane – innymi słowy, przepis ten nie może mieć zastosowania w sprawie. Y uzyskuje bowiem świadczenie od spółki Z, z którą nie ma podpisanej żadnej umowy o pracę, kontraktu menedżerskiego lub innej umowy cywilnoprawnej. Oznacza to, że świadczenie przyznawane przez Z nie może zostać zaliczone do źródła z działalności wykonywanej osobiście (np. kontrakt menedżerski) ani ze stosunku pracy, ponieważ Y nie ma podpisanych tych ani żadnych innych umów z Z;

w komunikacie Ministerstwa Finansów z dnia 2 stycznia 2018 r., dostępnym na stronie internetowej, Ministerstwo Finansów zamieściło informację odnośnie najważniejszych zmian w podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadzonych od dnia 1 stycznia 2018 r., w którym to komunikacie stwierdziło, że: „Zakwalifikowanie przychodów uzyskanych z realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub innych praw pochodnych, które zostały otrzymane jako nieodpłatne świadczenie lub świadczenie w naturze (z wyjątkiem realizacji tych praw w ramach programów motywacyjnych) do tego źródła, w ramach którego powstał przychód z tytułu otrzymania pochodnych instrumentów finansowych lub praw pochodnych, jako nieodpłatne świadczenie lub świadczenie w naturze. Dotychczas przychody te kwalifikowano do źródła kapitały pieniężne”. Skoro zatem w oficjalnym komunikacie Ministerstwa Finansów, Organ ten jednoznacznie wskazuje, że sposób zakwalifikowania przychodów, o których mowa w art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie dotyczy realizacji praw w ramach programów motywacyjnych, czyli sytuacji objętej wnioskiem – to tym samym przychód ze zbycia papierów wartościowych (akcji) powinien być zakwalifikowany do źródła, jakim są kapitały pieniężne.

Zgodnie ze stanowiskiem NSA (wyrok NSA z dnia 5 października 2011 r., sygn. akt II FSK 517/10 oraz wyrok z dnia 27 kwietnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1410/10), sama okoliczność nabycia akcji, nawet nieodpłatnie bądź po preferencyjnej cenie, nie generuje dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, natomiast interes podatkobiorcy uwzględniony i zabezpieczony natomiast zostanie systemowo poprzez opodatkowanie zbycia tych akcji, albowiem, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stanowi ono podstawę powstania opodatkowanego przychodu z kapitałów pieniężnych.

Potwierdzenie powyższego można również znaleźć w kolejnych wyrokach NSA (np. wyrok NSA z dnia 20 grudnia 2013 r., sygn. akt II FSK 114/12, wyrok NSA z dnia 13 lutego 2014 r., sygn. akt II FSK 601/12, wyrok NSA z dnia 21 maja 2014 r., sygn. akt II FSK 1428/12) co bezpośrednio wskazuje na ukształtowanie się już utrwalonej i jednolitej linii orzeczniczej w powyższym zakresie, pomimo zmian wprowadzonych z dniem 1 stycznia 2018 r., tj. wprowadzeniem przepisu z art. 10 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który to przepis nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

Podsumowując, przychód uzyskany ze zbycia akcji należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ad 3

Wnioskodawca jako pracodawca oraz płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy) od Z w ramach programu motywacyjnego.

Zgodnie z art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Z kolei w myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń (…), a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Ponadto, na podstawie art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl przepisu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Na podstawie treści przywołanych przepisów należy stwierdzić, że warunkiem istnienia obowiązków płatnika określonego w art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dla określonego podmiotu jest fakt dokonywania wypłat świadczeń przez ten podmiot kwalifikowanych jako przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy. Warunek ten zostanie spełniony w przypadku wypłat na rzecz osób będących pracownikami podmiotu wypłacającego świadczenia, tj. na rzecz osób pozostających z nim w stosunku pracy. Ponieważ przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia stosunku pracy, w celu zakwalifikowania wypłaconego świadczenia jako przychodu ze źródła określonego jako „stosunek pracy” należy odwołać się do przepisów Kodeksu pracy. Oznacza to, że wypłata świadczenia kwalifikowana jako przychód ze stosunku pracy musi wiązać się z wykonywaniem określonej pracy na rzecz podmiotu wypłacającego to świadczenie. Świadczenie, które nie wynika ze stosunku pracy, otrzymane od osoby trzeciej nie może stanowić podstawy do uznania takiego świadczenia jako pochodzącego ze stosunku pracy. Przychód taki ocenić należy jako świadczenie otrzymane od podmiotu, z którym nie łączy go stosunek pracy. Wniosek ten będzie właściwy nawet, jeżeli jako kryterium stanowiące podstawę przyznania takiego świadczenia określony zostanie fakt istnienia stosunku pracy ze wskazanym podmiotem.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że Wnioskodawca nie ma wpływu na kształtowanie postanowień regulujących program motywacyjny. Jakiekolwiek świadczenia wynikające z niego nie są przedmiotem umowy zawartej z Wnioskodawcą oraz nie są objęte regulaminem wynagradzania ustalonym przez Wnioskodawcę.

Mając na uwadze powyższe okoliczności, należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie jest organizatorem programu motywacyjnego i w związku z tym nie dokonuje żadnych świadczeń na rzecz swoich pracowników. Uwzględniając te aspekty, jak również brak możliwości zakwalifikowania świadczeń z programu motywacyjnego jako przychodu ze stosunku pracy należy skonkludować, że Wnioskodawca nie będzie pełnić funkcji płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w zakresie świadczeń pozostawionych do dyspozycji jej pracownika (Y) w ramach programu motywacyjnego.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie np. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 17 sierpnia 2018 r. (0114-KDIP3 -2.4011.368.2018.2.MZ). Podobne stanowisko znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, NSA w wyroku z dnia 9 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1113/10 stwierdził, że: „Istotne dla uznania, że dany przychód pochodzi ze źródła, jakim jest stosunek pracy, jest jednak uzyskanie go przez pracownika od pracodawcy (...)”.

W konsekwencji, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y od Z w ramach programu motywacyjnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Zainteresowanych w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

obliczenie,

pobranie,

wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z kolei płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony, o czym stanowi art. 30 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu podatkiem dochodowym nie są objęte wyłącznie dochody wymienione w art. 21, 52, 52a i 52c ww. ustawy oraz dochody, od których zaniechano poboru podatku. Zatem wszelkie dochody podatnika nie wymienione enumeratywnie w katalogu zwolnień przedmiotowych podlegają opodatkowaniu.

Stosownie do treści art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców,
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu,
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku,
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

W myśl art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione kategorie przychodów zostały wskazane jedynie przykładowo. Przychodem ze stosunku pracy i stosunków pokrewnych są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia skutkujące u podatnika powstaniem przysporzenia majątkowego, mające swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy lub stosunku pokrewnym.

W myśl art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie do art. 38 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 31 i art. 33–35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

Zgodnie z art. 39 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym, z zastrzeżeniem art. 45ba ust. 4, płatnicy, o których mowa w art. 31, art. 33 i art. 35, w przypadku gdy nie dokonują rocznego obliczenia podatku, są obowiązani przesłać podatnikowi i urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania, imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru, z zastrzeżeniem ust. 5. Informację, o której mowa w zdaniu pierwszym, sporządza się również w przypadku dokonywania wypłaty świadczeń określonych w art. 21 ust. 1 pkt 46 i 74. W informacji tej wykazuje się również dochody zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że spółka dominująca w stosunku do Wnioskodawcy jest organizatorem programu motywacyjnego polegającego na przyznawaniu nagród opartych na jej akcjach i adresowanego do pracowników najwyższego szczebla wszystkich spółek z grupy, (w tym do Y). Pracownik uczestniczący w programie motywacyjnym otrzymuje RSU, które uprawniają do otrzymania akcji spółki dominującej bez konieczności ponoszenia ceny emisyjnej lub innego rodzaju płatności po określonym czasie. Zasady funkcjonowania programu motywacyjnego, w tym warunki oraz reguły dotyczące nominacji określonych osób w programie motywacyjnym, administracji programem motywacyjnym, czy też warunki przyznawania akcji są ustalane przez spółkę dominującą. Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania nie łączy ze spółką dominującą żadna formalna relacja (Y nie jest i nigdy nie był zatrudniony w spółce dominującej).

Biorąc pod uwagę powyższe, w odniesieniu do określenia skutków podatkowych związanych z zamianą RSU na akcje zwykłe wyjaśnić należy, co następuje.

Zgodnie z art. 24 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli w wyniku realizacji programu motywacyjnego utworzonego przez:

spółkę akcyjną, od której podatnik uzyskuje świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13,
spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której podatnik uzyskuje świadczenia oraz inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

– podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tej spółki lub akcje spółki w stosunku do niej dominującej, przychód z tego tytułu powstaje w momencie odpłatnego zbycia tych akcji.

W myśl art. 24 ust. 11a ww. ustawy, dochodem z odpłatnego zbycia akcji, o których mowa w ust. 11, jest różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia akcji a kosztami uzyskania przychodu określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38.

Stosownie do art. 24 ust. 11b ww. ustawy, przez program motywacyjny, o którym mowa w ust. 11, rozumie się system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez:

spółkę akcyjną, dla osób uzyskujących od niej świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13, albo
spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w rozumieniu art. 3 ust. 1 pkt 37 ustawy o rachunkowości w stosunku do spółki, od której osoby uprawnione do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania uzyskują świadczenia lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 lub art. 13

Natomiast art. 24 ust. 12a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przepisy ust. 11–11b mają zastosowanie do dochodu uzyskanego przez osoby uprawnione z tytułu objęcia lub nabycia akcji spółek akcyjnych, których siedziba lub zarząd znajdują się na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej, państwa należącego do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z powyższych regulacji jednoznacznie wynika, że z programem motywacyjnym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mamy do czynienia w przypadku, gdy:

jest to system wynagradzania utworzony na podstawie uchwały walnego zgromadzenia przez spółkę akcyjną lub spółkę akcyjną będącą jednostką dominującą w stosunku do spółki,

podatnik uzyskuje od spółki świadczenie lub inne należności z tytułów określonych w art. 12 (stosunek pracy) lub art. 13 (działalność wykonywana osobiście),

w wyniku tego programu motywacyjnego podatnik uprawniony do otrzymania świadczeń w ramach tego systemu wynagradzania bezpośrednio lub w wyniku realizacji praw z pochodnych instrumentów finansowych lub realizacji praw z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy o obrocie instrumentami finansowymi, lub realizacji innych praw majątkowych, nabywa prawo do faktycznego objęcia/nabycia akcji spółki akcyjnej lub jej spółki dominującej,

podatnik faktycznie obejmuje lub nabywa akcje tych spółek,

dochód jest uzyskany przez osoby uprawnione z tytułu udziału w programie motywacyjnym od spółki akcyjnej, której siedziba lub zarząd znajduje się na terytorium państwa, z którym Rzeczpospolita Polska zawarła umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że:

program motywacyjny jest systemem wynagradzania utworzonym przez spółkę dominującą na podstawie uchwały walnego zgromadzenia akcjonariuszy.

spółka Z jest spółką dominującą w stosunku do Wnioskodawcy będącego pracodawcą uczestników programu (tu: Y).

w ramach programu motywacyjnego wybrani pracownicy otrzymują RSU, które następnie zostaną zamienione na akcje zwykłe.

między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Irlandii została zawarta umowa w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzona w Madrycie dnia 13 listopada 1995 r.

uczestnik programu motywacyjnego faktycznie w wyniku zamiany RSU otrzyma akcje zwykłe spółki dominującej, a następnie dokona ich zbycia.

W związku z tym należy stwierdzić, że opisany we wniosku program motywacyjny spełnia przesłanki programu motywacyjnego, o którym mowa w art. 24 ust. 11 w związku z ust. 11b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd zasady opodatkowania określone w tych regulacjach znajdą zastosowanie w niniejszej sprawie.

Zatem, w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym przychód podlegający opodatkowaniu po stronie Y, jako uczestnika programu, powstanie dopiero w momencie sprzedaży nabytych w ramach programu motywacyjnego akcji zwykłych.

Przechodząc do kwestii opodatkowania przychodu (dochodu) ze zbycia otrzymanych akcji przez Y, jako uczestnika programu motywacyjnego, należy wskazać, co następuje.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się przychody z:

odpłatnego zbycia udziałów (akcji), oraz papierów wartościowych,
realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.;

Zgodnie z art. 17 ust. 1ab pkt 1 cytowanej ustawy, przychód określony w ust. 1 pkt 6 z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), oraz papierów wartościowych powstaje w momencie przeniesienia na nabywcę własności udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych. Zgodnie z art. 30b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Stosownie do art. 30b ust. 5 tej ustawy, dochodów, o których mowa w ust. 1, nie łączy się z dochodami opodatkowanymi na zasadach określonych w art. 27 oraz art. 30c.

Jak wskazano powyżej, Y uzyska przychód dopiero w momencie zbycia akcji spółki Z. Przychód (dochód) ze zbycia tych akcji przez Y, należy zakwalifikować jako przychód z kapitałów pieniężnych, tj. zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś Y (Zainteresowany niebędący stroną postępowania) zobowiązany będzie przychód ten opodatkować samodzielnie w stosownym zeznaniu rocznym.

Odnosząc się natomiast do obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y od spółki dominującej w ramach programu motywacyjnego, organ podatkowy stwierdza co następuje.

W pierwszej kolejności należy rozważyć, czy Y otrzymuje opisane świadczenia od Wnioskodawcy czy od innego podmiotu. Obowiązki płatnika po stronie Wnioskodawcy mogłyby bowiem powstać wyłącznie w odniesieniu do sytuacji udzielenia przez Niego świadczeń na rzecz pracownika.

Świadczeniami wymienionymi we wniosku, uzyskiwanymi przez Y w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym są:

nagrody w postaci Restricted Share Units („RSU”);

otrzymanie akcji spółki Z,

środki pieniężne pochodzące ze sprzedaży akcji.

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego zawartym we wniosku:

podmiotem organizującym i administrującym program motywacyjny oraz przyznającym RSU, a następnie akcje pracownikom spółek z Grupy (w tym Y) jest spółka dominująca z siedzibą w Irlandii;

pracownicy Spółki są objęci programem na podstawie uchwały Walnego Zgromadzenia Akcjonariuszy spółki Z;

wszelkie warunki i kryteria uczestnictwa w programie określa spółka Z, natomiast Wnioskodawca nie bierze udziału w tym procesie;

Wnioskodawca w żaden sposób nie uczestniczy w programie motywacyjnym, ani nie wspiera jego realizacji, w szczególności nie przekazuje i nie udostępnia informacji o swoich pracownikach dla celów programu, nie ponosi bezpośrednio ani pośrednio kosztów funkcjonowania programu albo kosztów związanych z uczestnictwem pracowników w programie, nie ma dostępu do informacji dotyczących uczestnictwa swoich pracowników w programie.

W takiej sytuacji nie można zatem stwierdzić, że świadczenia Y związane z uczestnictwem w programie motywacyjnym są przez niego uzyskiwane od Wnioskodawcy. Podmiotem przekazującym opisane świadczenia jest Z jako świadczeniodawca programu. W szczególności, przedstawione okoliczności faktyczne sprawy nie dają podstaw do uznania, że Z realizuje na rzecz pracowników Wnioskodawcy (w tym Y) świadczenia „zlecone”, „zorganizowane” przez Wnioskodawcę.

Skoro Wnioskodawca nie jest podmiotem dokonującym opisanych we wniosku świadczeń na rzecz Y, po stronie Wnioskodawcy nie powstaną obowiązki płatnika określone w art. 31 i art. 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu nieodpłatnego otrzymania akcji przez Y (pracownika Wnioskodawcy) od Z w ramach programu motywacyjnego.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że w związku z uczestnictwem w programie motywacyjnym przychód podlegający opodatkowaniu powstanie po stronie Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania dopiero w momencie odpłatnego zbycia nabytych przez Niego w ramach programu motywacyjnego akcji, zgodnie z art. 24 ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Uzyskany dochód Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania, jako uczestnika programu motywacyjnego należy zakwalifikować do przychodów z kapitałów pieniężnych, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zaś na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem stanowisko Zainteresowanych jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Zainteresowanego i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania i stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Zainteresowanego i Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny/zdarzenie przyszłe jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy Ordynacja podatkowa.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa). Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 ustawy Ordynacja podatkowa) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin