Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4012.630.2018.2.AG
z 7 stycznia 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2018 r. (data wpływu 5 grudnia 2018 r. i 11 grudnia 2018 r.) uzupełnionym pismami z dnia: 17 grudnia 2018 r. (data wpływu 27 grudnia 2018 r.) oraz 21 grudnia 2018 r. (data wpływu 2 stycznia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „Uzupełnienie zabudowy i wyposażenie Domu Kultury” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 grudnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „Uzupełnienie zabudowy i wyposażenie Domu Kultur”. Przedmiotowy wniosek uzupełniono dnia 27 grudnia 2018 r. o wyjaśnienie w związku ze złożeniem tożsamego wniosku przez Wnioskodawcę oraz dnia 2 stycznia 2019 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizuje projekt pn. „Uzupełnienie zabudowy i wyposażenie Domu Kultury”, którego realizacja jest finansowana zarówno ze środków własnych Gminy jak i z uzyskanego przez Gminę dofinansowania ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020 (dalej: „projekt”).

W ramach projektu zostanie uzupełniona zabudowa, przeprowadzona modernizacja części istniejącej, rozbudowa oraz doposażenie budynku Domu Kultury (dalej: „Budynek”), który to Budynek obecnie jest przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz Domu Kultury (dalej: „Dom Kultury”). Realizowane przez Gminę prace związane z Budynkiem mają na celu, w szczególności wzrost dostępności i jakości usług publicznych świadczonych przy pomocy Budynku. Powyższe przełoży się z kolei na podniesienie poziomu integracji społeczności lokalnej Gminy, jak również da możliwość jej mieszkańcom rozwoju zarówno edukacyjnego jak i kulturalnego. Dodatkowo, wykorzystywany Budynek jako lokalne centrum kultury po zakończeniu projektu stanowić będzie odpowiadającą potrzebom mieszkańców alternatywę wykorzystania i organizacji czasu wolnego. Realizacja projektu pozwoli również na wykorzystanie lokalnych zasobów kulturowych i przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu na terenie Gminy.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 994 ze zm.; dalej: „ustawa o samorządzie gminnym”) do zadań własnych Gminy należą w szczególności sprawy dotyczące kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami. Biorąc pod uwagę wyznaczony przepisami zakres zadań Gminy oraz zakres przedmiotowy projektu (tj. budowę infrastruktury kulturalnej o publicznym charakterze), należy w konsekwencji wskazać, iż realizacja projektu stanowi/stanowiła będzie realizację zadań własnych Gminy, o których mowa w powołanym powyżej art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Obecnie Gmina nie zamierza zmieniać sposobu obecnego przeznaczenia Budynku, co oznacza, że po zakończeniu projektu w dalszym ciągu wraz z wyposażeniem będzie on nieodpłatnie udostępniany na rzecz Domu Kultury. Powyższe oznacza z kolei, iż Gmina nie będzie wykorzystywała efektów rzeczowych projektu do celów komercyjnych (np. dzierżawa czy też najem), jak również nie będzie pobierała/otrzymywała żadnej odpłatności z tego tytułu.

Wnioskodawca pismem z dnia 21 grudnia 2018 r., doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

1. Zgodnie z art. 9 ust. 1 w związku z art. 14 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, ze zm., dalej: „Ustawa o działalności kulturalnej”) jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, które uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru organizatora.
   W związku z powyższym Gmina wskazuje, że na dzień złożenia Wniosku, Dom Kultury, który działa na podstawie Ustawy o działalności kulturalnej jako samorządowa instytucja kultury, jest odrębnym od Gminy, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Gmina ponownie wskazuje, iż Dom Kultury jest samorządową instytucją kultury, będącą odrębnym od Gminy, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.
   Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 280 ze zm., dalej: „Specustawa”), Gmina jest obowiązana do podjęcia rozliczeń podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. Zgodnie z art. 2 pkt 1 Specustawy, przez jednostki organizacyjne rozumie się utworzone przez Gminę samorządowe jednostki budżetowe lub samorządowe zakłady budżetowe, urząd gminy, starostwo powiatowe oraz urząd marszałkowski. W związku z powyższym, ww. centralizacja nie obejmuje samorządowych instytucji kultury i tym samym Gmina nie dokonała centralizacji z Domem Kultury.
3. Jak już Gmina wskazała w odpowiedzi na pytanie nr 2, Gmina nie dokonała centralizacji z Domem Kultury. Ponadto, zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego z Wniosku, Budynek będzie nieodpłatnie udostępniany na rzecz Domu Kultury.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie przysługuje/będzie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie przysługuje/nie będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia VAT naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu.

Uzasadnienie

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w treści art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Z treści tego przepisu wynika, że prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwoty podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy odliczenia tego dokonuje podatnik VAT oraz gdy towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. czynności, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego od początku realizacji projektu Gmina miała na celu realizację zadań własnych określonych w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym poprzez uzupełnienie zabudowy, przeprowadzenie modernizacji części istniejącej, rozbudowę oraz doposażenie Budynku służącego mieszkańcom Gminy. Podążając w ślad za przyjętym przez Gminę celem projektu oraz dotychczasowym sposobem wykorzystania Budynku. Gmina zamierza po zakończeniu prac związanych z Budynkiem pozostawić obowiązujący dotychczas schemat jego wykorzystania, tj. nieodpłatne udostępnienie Budynku na rzecz Domu Kultury. Gmina nie zamierza bowiem uzyskiwać dochodów z tytułu wykorzystania Budynku poprzez m.in. jego odpłatne udostępnianie na podstawie umowy najmu czy dzierżawy lub też na podstawie jakichkolwiek innych tytułów pobierać odpłatność w związku z wykorzystaniem Budynku.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy zdaniem Gminy nie przysługuje jej/nie będzie jej przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu z tego względu, iż wydatki poniesione na jego realizację nie są/nie będą związane z czynnościami Gminy podlegającymi opodatkowaniu VAT (Budynek zostanie nieodpłatnie udostępniony na rzecz Domu Kultury).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy – obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupów z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów.

Zgodnie z unormowaniami zawartymi w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy, w pewnych, ściśle określonych przypadkach, również nieodpłatne przekazanie towarów i nieodpłatne świadczenie usług należy uznać za spełniające definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, które na podstawie art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

I tak, w art. 8 ust. 2 ustawy postanowiono, że za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

1. użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
2. nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
   
   

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Zatem opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy – nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami oraz sprawy utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych (art. 7 ust. 1 pkt 9 i 15).

W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy).

Działalność gmin w zakresie kultury, jako zadanie własne jednostek samorządu terytorialnego, została uregulowana ustawą z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2018 r., poz. 1983, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej - jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym. Prowadzenie działalności kulturalnej jest zadaniem własnym jednostek samorządu terytorialnego o charakterze obowiązkowym.

Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami (art. 10 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

W myśl art. 12 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, organizator zapewnia instytucji kultury środki niezbędne do rozpoczęcia i prowadzenia działalności kulturalnej oraz do utrzymania obiektu, w którym ta działalność jest prowadzona.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina realizuje przedmiotowy projekt, którego realizacja jest finansowana zarówno ze środków własnych Gminy jak i z uzyskanego przez Gminę dofinansowania ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. W ramach projektu zostanie uzupełniona zabudowa, przeprowadzona modernizacja części istniejącej, rozbudowa oraz doposażenie budynku Domu Kultury, który to Budynek obecnie jest przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz Domu Kultury. Realizowane przez Gminę prace związane z Budynkiem mają na celu, w szczególności wzrost dostępności i jakości usług publicznych świadczonych przy pomocy Budynku. Powyższe przełoży się z kolei na podniesienie poziomu integracji społeczności lokalnej Gminy, jak również da możliwość jej mieszkańcom rozwoju zarówno edukacyjnego jak i kulturalnego. Dodatkowo, wykorzystywany Budynek jako lokalne centrum kultury po zakończeniu projektu stanowić będzie odpowiadającą potrzebom mieszkańców alternatywę wykorzystania i organizacji czasu wolnego. Realizacja projektu pozwoli również na wykorzystanie lokalnych zasobów kulturowych i przeciwdziałaniu wykluczeniu społecznemu na terenie Gminy. Biorąc pod uwagę wyznaczony przepisami zakres zadań Gminy oraz zakres przedmiotowy projektu (tj. budowę infrastruktury kulturalnej o publicznym charakterze), należy w konsekwencji wskazać, iż realizacja projektu stanowi/stanowiła będzie realizację zadań własnych Gminy, o których mowa w powołanym powyżej art. 7 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy. Obecnie Gmina nie zamierza zmieniać sposobu obecnego przeznaczenia Budynku, co oznacza, że po zakończeniu projektu w dalszym ciągu wraz z wyposażeniem będzie on nieodpłatnie udostępniany na rzecz Domu Kultury. Powyższe oznacza z kolei, iż Gmina nie będzie wykorzystywała efektów rzeczowych projektu do celów komercyjnych (np. dzierżawa czy też najem), jak również nie będzie pobierała/otrzymywała żadnej odpłatności z tego tytułu. Ponadto Gmina wskazuje, że na dzień złożenia Wniosku, Dom Kultury, który działa na podstawie Ustawy o działalności kulturalnej jako samorządowa instytucja kultury, jest odrębnym od Gminy, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina wskazuje, iż Dom Kultury jest samorządową instytucją kultury, będącą odrębnym od Gminy, zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Gmina jest obowiązana do podjęcia rozliczeń podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r. Zgodnie z art. 2 pkt 1 Specustawy, przez jednostki organizacyjne rozumie się utworzone przez Gminę samorządowe jednostki budżetowe lub samorządowe zakłady budżetowe, urząd gminy, starostwo powiatowe oraz urząd marszałkowski. W związku z powyższym, ww. centralizacja nie obejmuje samorządowych instytucji kultury i tym samym Gmina nie dokonała centralizacji z Domem Kultury. Ponadto, zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego z Wniosku, Budynek będzie nieodpłatnie udostępniany na rzecz Domu Kultury.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości czy przysługuje/będzie przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją przedmiotowego projektu.

Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że w ramach projektu zostanie uzupełniona zabudowa, przeprowadzona modernizacja części istniejącej, rozbudowa oraz doposażenie budynku Domu Kultury, który to Budynek obecnie jest przedmiotem nieodpłatnego użyczenia na rzecz Domu Kultury, który jest odrębnym od Gminy, zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.

Aby zatem wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawcy należy ustalić, czy w związku z czynnością nieodpłatnego udostępnienia na rzecz Domu Kultury, Gmina działa/będzie działała w charakterze podatnika i konsekwentnie, czy czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu, każde działanie podejmowane przez jednostki samorządowe w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu, a dotyczące mienia jednostki (w tym również nieruchomości) należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

Zatem czynności wynikające z zadań własnych, nałożonych odrębnymi przepisami, realizowane w ramach reżimu publicznoprawnego, z tytułu których jednostka samorządowa nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez jednostki poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Gmina realizując te czynności nie występuje/nie będzie występować w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W odniesieniu do sytuacji Wnioskodawcy należy zauważyć, że świadczenie polegające na nieodpłatnym przekazaniu (udostępnieniu) do użytkowania na rzecz Domu Kultury nieruchomości, będącej własnością Gminy, realizowane w ramach wykonywania zadań własnych w zakresie kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy o samorządzie gminnym, niewątpliwie stanowi sprawę publiczną, należącą do sfery działalności jednostki samorządowej.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że nieodpłatne przekazanie nieruchomości na rzecz Domu Kultury, realizowane jest poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca realizując tę czynność nie występuję/nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Odnosząc się zatem do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z przedmiotową inwestycją stwierdzić należy, że w analizowanej sprawie nie zostały/nie zostaną spełnione warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy. Bowiem z całokształtu działań Wnioskodawcy związanych z poniesionymi wydatkami na realizację przedmiotowego zadania wynika, że nabycie towarów i usług w związku realizacją przedmiotowej inwestycji nie ma/nie będzie miało związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym, z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Jak wskazano wyżej czynność nieodpłatnego udostępnienia nieruchomości realizowana jest poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawca realizując tę czynność nie występuje/nie będzie występował w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma/nie będzie miał prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „Uzupełnienie zabudowy i wyposażenie Domu Kultury”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.