Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.728.2018.2.RW
z 7 stycznia 2019 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 4 października 2018 r. (data wpływu 10 października 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 19 grudnia 2018 r. (data wpływu 21 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek. Pismem z dnia 19 grudnia 2018 r. wniosek uzupełniono o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku złożonym przez:

  • Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
    (…)
  • Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
    (…)

przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawcy są małżeństwem, pomiędzy którymi istnieje małżeńska wspólność ustawowa. Małżonka prowadzi działalność gospodarczą, jest wspólnikiem spółki jawnej, w zakresie handlu artykułami biurowymi, zabawkami. Małżonek nie prowadzi działalności gospodarczej, jest rolnikiem ubezpieczonym w KRUS prowadzącym gospodarstwo rolne i myśliwym. W 1994 r. małżonka otrzymała na podstawie umowy darowizny udział 1/2 we współwłasności niezabudowanej działki o powierzchni 0,5 ha o przeznaczeniu rolniczym. W 1995 r. dokonała zamiany części tej działki ze współwłaścicielką sąsiedniej działki, aby nadać działkom bardziej praktyczny kształt. W 2001 r. umową notarialną dokonano zgodnego zniesienia współwłasności nieruchomości w wyniku czego małżonka została właścicielką działki o powierzchni 0,25 ha i w tym samym akcie notarialnym umową darowizny postanowiła o objęciu działki wspólnością ustawową małżonków. Aktualnie Wnioskodawcy jako małżeństwo są współwłaścicielami tej działki. W 2006 r. na podstawie Uchwały Rady Gminy ww. działka została przeznaczona pod zabudowę letniskową. W 2012 r. Wnioskodawcy wystąpili z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej czy sprzedaż tej działki w całości lub części będzie opodatkowane podatkiem VAT. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy wydał w dniu 29.05.2012 r. interpretację (…) uznając stanowisko Wnioskodawców za prawidłowe tzn. „że okazjonalna sprzedaż nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest normatywnych przesłanek, aby uznać wnioskodawcę za podatnika tego podatku”.

W dniu 07.11.2008 r. małżonkowie nabyli od bliskiej rodziny, stanowiące część ich gospodarstwa rolnego, sąsiadujące z powyżej opisaną nieruchomością grunty – działki o numerach 39/11 i 39/9 o łącznym obszarze 1,4700 ha stanowiące grunty orne i pastwiska trwałe, oświadczając w akcie notarialnym, iż nabyta nieruchomość będzie stanowić gospodarstwo rolne małżonków. Zakupione nieruchomości objęte były (już w momencie zakupu) i są nadal ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego uchwalonego uchwałą Rady Gminy z 27.09.2006 r. i mają przeznaczenie: działka 39/9 na teren istniejącej i projektowanej zabudowy letniskowej, a działka 39/9 na teren zabudowy mieszkalnej jednorodzinnej lub rekreacji indywidualnej. Następnie na wniosek Wnioskodawców wydana została 24.08.2009 r. przez wójta gminy decyzja zatwierdzająca projekt podziału działki 39/9 na dwie 39/48 o pow. 0,0172 ha i 39/49 o pow. 0,2316 ha; a działki 39/11 na 8 działek od numeru 39/50 do numeru 39/57. Dokonano również analitycznego obliczenia i ustalono, że powierzchnia nieruchomości wynosi 1,4793 ha, a nie 1,4700 ha.

Od 27.06.2011 r. małżonek jest dzierżawcą na podstawie umowy dzierżawy części 1/2 nieruchomości gruntowej o łącznej powierzchni 5,99 ha na okres 20 lat. Wydzierżawił grunty na cele prowadzonego gospodarstwa rolnego.

Wszystkie wyżej wymienione nieruchomości, do których małżonkowie mają tytuł prawny – własność, jak również niestanowiące własności, ale są dzierżawione zgodnie z umową dzierżawy, stanowią gospodarstwo rolne. Rolnikiem jest jeden z małżonków. Grunty wykorzystywane były pod uprawę warzyw (głównie ziemniaki) i paszy (trawy) w części na potrzeby własne, w części dla zwierząt w czasie zimy, bowiem małżonek jako myśliwy zajmuje się dokarmianiem dzikich zwierząt. Małżonek podejmował próby rozwinięcia gospodarstwa, do czego wymagane było zwiększenie areału. Jednak się nie udało dokupić gruntów w sąsiedztwie już posiadanych. Na zahamowanie rozwoju gospodarstwa miał również wpływ stan zdrowia małżonka. W 2014 r. małżonek – rolnik poważnie zachorował. Mimo podjętego leczenia, stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie prac fizycznych, a więc prowadzenie prac w gospodarstwie rolnym. Gospodarstwa nie jest w stanie prowadzić również drugie z małżonków, również z uwagi głównie na zły stan zdrowia. Dzieci małżonków nie są zainteresowane prowadzeniem działalności rolniczej, pracami rolnymi, zatem w 2018 r. Wnioskodawcy postanowili sprzedać nieruchomości (w sumie podzielone na 8 działek). Jedna działka o numerze ewidencyjnym 39/55 o powierzchni 0,1650 ha wraz z udziałem w działkach 39/48 i 39/57 zapewniającym dostęp do drogi publicznej została sprzedana w sierpniu 2018 r. Wnioskodawcy planują również sprzedaż pozostałych 7 działek.

Wnioskodawcy nie podejmowali i nie podejmują żadnych działań reklamowych w celu znalezienia potencjalnych nabywców. Nie podejmowali żadnych takich czynności jak uzbrojenie terenu, budowa lub utwardzenie drogi. Działki nie mają przyłączy energetycznych, wodno-kanalizacyjnych itp. Nie dokonali i nie planują dokonać na działkach, które zamierzają sprzedać, żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży, czy też zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności ww. działek. Wnioskodawcy zamieścili tylko ogłoszenie – ofertę o sprzedaży.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

Ad 1.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ad 2.

Małżonka Wnioskodawcy nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT.

Ad 3.

Z przedmiotowych nieruchomości, do momentu sprzedaży, nie była i nie będzie dokonywana sprzedaż płodów rolnych.

Ad 4.

Grunty – działki o numerach 39/11 i 39/9 o łącznym obszarze 1,4700 ha Wnioskodawcy kupili w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, bowiem sprzedaży dokonywała osoba z ich rodziny, a kiedyś te grunty w części były gospodarstwem rolnym ich dziadków.

Ad 5.

Nie było w 2009 r. konkretnego celu podziału działki 39/9 na dwie i działki 39/11 na 8 działek. Wnioskodawcy poddali się w tamtym momencie ogólnie panującemu wówczas trendowi, modzie dzielenia gruntów na działki o powierzchni ok. 1500 m2 do 2600 m2.

Ad 6.

Zainteresowani nie wnioskowali w jakikolwiek sposób o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Ad 7.

Wnioskodawcy wcześniej nie dokonywali zbycia nieruchomości gruntowych. Zbyli jedną działkę opisaną w przedmiotowym wniosku w dniu 10.08.2018 r. Wnioskodawcy nie mają innych nieruchomości niż opisane w przedmiotowym wniosku i wniosku z 2012 r., więc nie planują zbywać innych nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

  1. Czy sprzedaż działki (z udziałem w drodze) w sierpniu 2018 powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług?
  2. Czy sprzedaż w przyszłości kolejnych 7 działek (z udziałami w drodze) będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Zainteresowanych:

Ad 1.

Sprzedaż działki dokonana w sierpniu 2018 r. nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie działali oni w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Ad 2.

Sprzedaż kolejnych 7 działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie będą mieli oni statusu podatnika podatku VAT, o jakim mowa w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Podleganie pod ustawę o podatku od towarów i usług wiąże się z czynnikiem przedmiotowym i podmiotowym. Nie ma wątpliwości że przedmiotowo czynności sprzedaży nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych po zabudowę podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Niemniej jednak, aby czynności była opodatkowana tym podatkiem musi zachodzić również przesłanka podmiotowa. W przedmiotowym przypadku, zdaniem Wnioskodawców nie spełniają oni kryterium podmiotowego opodatkowania podatkiem VAT, wyznaczonym przepisem art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT. Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Takie stanowisko wyraził m.in. NSA w Warszawie w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r. I FSK 603/06 orzekając, iż warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie:

  1. po pierwsze – dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,
  2. po drugie – czynność wykonana była przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem VAT.

Tę drugą kwestię – podmiotu w podatku VAT – rozstrzygnął NSA w Warszawie w innym orzeczeniu z dnia 2 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego „formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości, nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot ten występował w charakterze podatnika VAT”.

Sprawą opodatkowania podatkiem VAT czynności sprzedaży zajmował się również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej, który w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10 wskazał m.in., że „zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży nieruchomości działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej”.

Ponadto w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek wypowiadał się również Dyrektor Krajowe Informacji Skarbowej. W przedmiotowej sprawie jako bardzo istotne Wnioskodawcy uznają np. pismo z dnia 12 września 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak 0111-KDIB3-1.4012.492.2018.2.AB, w której to interpretacji indywidualnej „sprzedaż działek przez Wnioskodawcę, uznano za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie noszącą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym uznając, że sprzedaż działek będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowany zbywając przedmiotowe działki, stanowiące majątek prywatny będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a co za tym idzie Wnioskodawca nie jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia prze Wnioskodawcę przedmiotowej działki, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Podobnie w interpretacji z dnia 7 września 2018 r. Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, znak 0111-KDIB3-1.4012.493.2018.2.AB, jak uważają Wnioskodawcy, słusznie uznano, że „Wnioskodawczyni w zakresie sprzedaży działek nie będzie działała w charakterze podatnika VAT, a czynność nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy. Wskazuje na to okoliczność, że Wnioskodawczyni nabyła przedmiotowe działki w ramach powiększenia areału, w celu dopełnienia sąsiadujących gruntów i nie było to związane z działaniami zarobkowymi. Wnioskodawczyni nabyła dodatkowe z myślą o dzieciach aby mogły one w przyszłości podjąć decyzję, czy chcą pracować na roli czy też podjąć inną decyzję w zakresie swojej przyszłości. Przedmiotowe działki były i są nieodpłatnie oddane do użytkowania sąsiadowi do uprawy. Wnioskodawczyni nigdy nie była rolnikiem ryczałtowym i nie dokonywała sprzedaży płodów rolnych. Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy są do dnia dzisiejszego bezpłatnie udostępnione sąsiadowi oraz nie były i nie są wykorzystywane przez Wnioskodawczynię do prowadzenia działalności gospodarczej. W stosunku do ww. działek Wnioskodawczyni nie podejmowała żadnych działań. Wnioskodawczyni nie poczyniła i nie będzie czyniła działań zwiększających wartość ww. działek. Przedstawiony opis sprawy nie wskazuje, aby Wnioskodawczyni angażowała środki podobne dla handlowca, tzn. że nie podejmowała ona działań charakterystycznych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. W związku z powyższym sprzedaż działek nr .... {7} przez Wnioskodawczynię, należy uznać za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie nosi ona znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż przez Wnioskodawczynię ww. działek będzie stanowić zwykłe wykonywanie prawa własności, a Zainteresowana zbywając przedmiotowe działki, stanowiące majątek prywatny będzie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a co za tym idzie Wnioskodawczyni nie jest z tego tytułu podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia przez Wnioskodawczynię przedmiotowych działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”.

Stanowisko Wnioskodawców w niniejszej sprawie potwierdza również w wyrok WSA w Warszawie z dnia 14.03.2017 r. III SA/Wa 401/16, LEX 2289985, w którym WSA stwierdził: „Działający w imieniu Wnioskodawcy jego brat podjął szereg czynności mających na celu ułatwienie sprzedaży przedmiotowych działek, w tym wystąpił o warunki zabudowy, dokonał podziału działek, wydzielił drogę z działki sąsiada, wykupił od sąsiada współwłasność w drodze dojazdowej, zlecił wykonanie projektu przyłącza wody i kanalizacji do jednej z nowo powstałych działek oraz wykonał to przyłącze. Czynności tych jest sporo, lecz nie jest ich wystarczająco dużo, aby uznać, że z punktu widzenia VAT prowadzi od działalność gospodarczą w zakresie obrotu nieruchomościami. Stąd sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu VAT”. (Paweł Barnik, Karolina Gierszewska, Piotr Kępisty: „VAT w transakcjach związanych z nieruchomościami”, s. 75).

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne, dorobek orzeczniczy i interpretacje indywidualne zdaniem Wnioskodawców w opisanym przez nich stanie sprawy nie będą działać w charakterze podatnika VAT, a czynności te nie będą nosiły znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy (art. 15 ust. 2). Wskazuje na to okoliczność, że Wnioskodawcy nabyli przedmiotową nieruchomość z majątku prywatnego i do majątku prywatnego. W związku z tym nigdy nie były one wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej (małżonka – forma spółki jawnej). Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Stanowiły gospodarstwo rolne, na którym były siane warzywa i pasze. Stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie prac w gospodarstwie rolnym. Dzieci nie planują wiązać swojej przyszłości z rolnictwem. Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych takich czynności jak uzbrojenie terenu w instalację wod-kan., energetyczną, budowa drogi. Nie dokonali i nie planują dokonać na działkach, które zamierzają sprzedać, żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży czy też zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności ww. działek. Nie podejmowali żadnych działań marketingowych, reklamowych odnośnie sprzedaży tych działek. Dokonując sprzedaży wykonują tylko i wyłącznie swoje prawo własności, rozporządzają własnym majątkiem osobistym, prywatnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego zbycie jest traktowane jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006 r., str. 1, z późn. zm.) – zwanej dalej Dyrektywą 112, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawcy w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęli/podejmą aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Zainteresowanych za podmioty prowadzące działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatników podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C 181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanych czynności sprzedaży działek, Zainteresowani spełniają przesłanki do uznania ich za podatników podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawców, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawcy nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Żona otrzymała w 1994 r. na podstawie umowy darowizny udział 1/2 we współwłasności niezabudowanej działki o powierzchni 0,5 ha o przeznaczeniu rolniczym. W 1995 r. dokonała zamiany części tej działki ze współwłaścicielką sąsiedniej działki, aby nadać działkom bardziej praktyczny kształt. W 2001 r. umową notarialną dokonano zgodnego zniesienia współwłasności nieruchomości w wyniku czego małżonka została właścicielką działki o powierzchni 0,25 ha i w tym samym akcie notarialnym umową darowizny postanowiła o objęciu działki wspólnością ustawową małżonków. Następnie na wniosek Wnioskodawców wydana została 24.08.2009 r. przez wójta gminy decyzja zatwierdzające projekt podziału działki 39/9 na dwie 39/48 o pow. 0,0172 ha i 39/49 o pow. 0,2316 ha; a działki 39/11 na 8 działek od numeru 39/50 do numeru 39/57. Grunty wykorzystywane były pod uprawę warzyw (głównie ziemniaki) i paszy (trawy) w części na potrzeby własne, w części dla zwierząt w czasie zimy, bowiem małżonek jako myśliwy zajmuje się dokarmianiem dzikich zwierząt. Małżonek podejmował próby rozwinięcia gospodarstwa, do czego wymagane było zwiększenie areału. Jednak się nie udało dokupić gruntów w sąsiedztwie już posiadanych. Na zahamowanie rozwoju gospodarstwa miał również wpływ stan zdrowia małżonka. W 2014 r. małżonek – rolnik poważnie zachorował. Mimo podjętego leczenia, stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie prac fizycznych, a więc prowadzenie prac w gospodarstwie rolnym. Wnioskodawcy nie podejmowali i nie podejmują żadnych działań reklamowych w celu znalezienia potencjalnych nabywców. Nie podejmowali żadnych takich czynności jak uzbrojenie terenu, budowa lub utwardzenie drogi. Działki nie mają przyłączy energetycznych, wodno-kanalizacyjnych itp. Nie dokonali i nie planują dokonać na działkach, które zamierzają sprzedać, żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży, czy też zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności ww. działek. Wnioskodawcy zamieścili tylko ogłoszenie – ofertę o sprzedaży. Wnioskodawcy nie są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. Z przedmiotowych nieruchomości, do momentu sprzedaży, nie była i nie będzie dokonywana sprzedaż płodów rolnych. Przedmiotowe grunty Wnioskodawcy kupili w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego, Zainteresowani nie wnioskowali w jakikolwiek sposób o zmianę przeznaczenia działek w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, wcześniej nie dokonywali zbycia nieruchomości gruntowych i nie planują zbywać innych nieruchomości.

Ponadto w treści wniosku wskazano, że Wnioskodawcy nabyli przedmiotową nieruchomość z majątku prywatnego i do majątku prywatnego. W związku z tym nigdy nie były one wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej (małżonka – forma spółki jawnej). Przedmiotowe działki nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy. Stanowiły gospodarstwo rolne, na którym były siane warzywa i pasze. Stan zdrowia uniemożliwia wykonywanie prac w gospodarstwie rolnym. Wnioskodawcy nie podejmowali żadnych takich czynności jak uzbrojenie terenu w instalację wod-kan., energetyczną, budowa drogi. Nie dokonali i nie planują dokonać na działkach, które zamierzają sprzedać, żadnych nakładów związanych z przygotowaniem działki do sprzedaży czy też zmierzających do zwiększenia wartości, bądź atrakcyjności ww. działek. Nie podejmowali żadnych działań marketingowych, reklamowych odnośnie sprzedaży tych działek.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawcy nie działają/nie działali jako handlowcy, a podjęte przez nich czynności stanowiły/stanowią jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W niniejszej sprawie, brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawców w przedmiocie zbycia opisanych działek, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Zainteresowani sprzedając przedmiotowe działki będą korzystali z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, w ocenie tutejszego organu, sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy nie przesądzają o wykorzystywaniu działek dla celów zarobkowych.

Podsumowując, mając na uwadze powołane przepisy oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że w związku ze sprzedażą działki (z udziałem w drodze) w sierpniu 2018 r. oraz planowaną sprzedażą w przyszłości kolejnych 7 działek (z udziałami w drodze), nie znajdą zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji Zainteresowani nie będą zobowiązani do opodatkowania podatkiem VAT ww. transakcji.

Zatem stanowisko Wnioskodawców oceniono jako prawidłowe.

Zwrócić należy uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanych. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Zaznacza się, że na podstawie art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawców w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy:

  • zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
  • zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawców i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj