Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-147/15-8/MT
z 23 czerwca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2015 r. (data wpływu 20 maja 2015 r.), uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 28 kwietnia 2015 r. o nr IPPP2/4512-147/15-2/MT, pismem z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z 20 maja 2015 r. nr IPPP2/4512-147/15-4/MT, pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) w odpowiedzi na wezwanie z dnia 9 czerwca 2015 r. o nr IPPP2/4512-147/15-6/MT, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą działki – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 20 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego w związku ze sprzedażą działki. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 6 maja 2015 r. (data wpływu 11 maja 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-147/15-2/MT z dnia 28 kwietnia 2015 r. (skutecznie doręczone 6 maja 2015 r.), pismem z dnia 27 maja 2015 r. (data wpływu 1 czerwca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-147/15-4/MT z dnia 20 maja 2015 r. (skutecznie doręczone 26 maja 2015 r.), pismem z dnia 15 czerwca 2015 r. (data wpływu 19 czerwca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPP2/4512-147/15-6/MT z dnia 9 czerwca 2015 r. (skutecznie doręczone 10 czerwca 2015 r.).


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


29 sierpnia 2007 r. przed Notariuszem podpisana została umowa sprzedaży własności działki gruntu pomiędzy Panią ..., a ... oraz jego żoną … . Pan ... oraz Pani ... zawarli umowę o rozdzielności majątkowej i w związku z tym w dniu 16 grudnia 2014 r. przed Sądem Rejonowym I Wydział Cywilny podpisana została ugoda pomiędzy ..., a ... o zniesienie współwłasności małżeńskiej. Pani ... oraz Pan ... byli współwłaścicielami nieruchomości składającej się z zabudowanych działek o nr 628/11 o powierzchni 0,1000 ha oraz 628/12 o powierzchni 0,1000 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta. W wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości ww. działka podzielona została w taki sposób, że projektowane działki nr 628/33 o powierzchni 0,0500 ha i 628/35 o powierzchni 0,0500 ha przyznane zostały Panu … natomiast projektowane działki o nr 628/34 o powierzchni 0,0500 ha i 628/36 o powierzchni 0,0500 ha przyznane zostały Pani … . Podział został dokonany bez spłat i dopłat. Budynki na Działkach budowlanych postawione zostały przez Pana ... w czasie trwającej wspólności majątkowej, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej.


W uzupełnieniu z dnia 7 maja 2015 r. Zainteresowana wskazała, że:

  • Działki zabudowane są budynkami mieszkalnymi,
  • Nabycie części nieruchomości w 2007 r. miało na celu powiększenie działki, na której Wnioskodawczyni zamieszkiwała wraz z mężem, w pozostałej części na cele działalności gospodarczej męża,
  • W części nieruchomość była wykorzystywana na cele dzialalności gospodarczej przez męża,
  • Z tytułu nabycia nieruchomości Wnioskodawczyni nie korzystała z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  • Wnioskodawczyni nie sprzedawała nieruchomości,
  • Działka w części była wykorzystywana na potrzeby osobiste, w części na działalność gospodarczą męża,
  • Wnioskodawczyni podejmie decyzję o sprzedaży przedmiotowej nieruchomości w najbliższym czasie,
  • Wnioskodawczyni nie ponosiła i nie będzie ponosić wydatków na ulepszenie budynków lub budowli, w stosunku do których miała/będzie miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
  • Zgodnie z odpowiedzią na punkt wyżej takie zdarzenia nie miały i nie będą miały miejsca.


W uzupełnieniu z dnia 27 maja Zainteresowana wskazała, że:

  • Każda z przedmiotowych działek zabudowana jest budynkiem mieszkalnym. Żaden z tych budynków nie był wykorzystywany do celów prywatnych – mieszkaniowych,
  • Żaden z budynków mieszkalnych nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię ani przez jej męża na cele działalności gospodarczej ani nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze,
  • Przed planowaną sprzedażą działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała jakiejkolwiek czynności wymagającej zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości działek,
  • Przed planowaną sprzedażą działek Wnioskodawczyni nie będzie podejmowała aktywnych działań marketingowych w zakresie obrotu nieruchomościami, wykraczającymi poza zwykłe formy ogłoszenia, mające na celu dokonanie sprzedaży nieruchomości (np. reklama).


W uzupełnieniu z dnia 15 czerwca 2015 r. Zainteresowana wskazała, że:

  • Przedmiotowe budynki zostały wybudowane przez męża Wnioskodawczyni – Krzysztofa G. w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w latach 2013/2014. Zgodnie z prowadzoną przez męża działalnością gospodarczą celem było wybudowanie i sprzedaż tych budynków.
  • Przed podziałem majątku mąż jako przedsiębiorca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Mąż nie wnioskował o zwrot z zapłaconej kwoty tego podatku, ponieważ zwykle rozliczał go przy sprzedaży lokalu.


Jednakże z uwagi na podział majątku między Wnioskodawczynią a mężem zapłacony przez męża Wnioskodawczyni podatek VAT, przy wznoszeniu przedmiotowych budynków, nie może być już odliczony.


  • Budynki, o których mowa od zakończenia ich budowy i oddania do użytkowania nie były w żaden sposób wykorzystywane.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy sprzedając działkę zabudowaną Pani ... jest podatnikiem VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług?


Stanowisko Wnioskodawcy:


W myśl ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z ustawą o VAT, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Grunt (działka) spełnia zatem definicję towaru, a jego sprzedaż jest traktowana jako odpłatna dostawa towarów. Natomiast nie każda czynność która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli została wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.


Art. 15 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemąjące osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.


Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje przede wszystkim czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.


Uwzględniając zatem definicję działalności gospodarczej należy stwierdzić, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług tylko w sytuacji, gdy dokonana została przez podmiot o statusie podatnika, który działa w takim charakterze w odniesieniu do tej konkretnej czynności. Natomiast dla stwierdzenia, że dla danej transakcji podmiot jest podatnikiem podatku od towarów i usług, konieczne jest prowadzenie przez niego działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.


Oznacza to, że ... jako osoba fizyczna, która zamierza dokonać sprzedaży, nie w ramach działalności gospodarczej nie jest zaliczana do grona podatników podatku od towarów i usług. Jako osoba fizyczna ma zamiar dokonać jednorazowej lub okazjonalnej transakcji, nie prowadzi ona zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie tej czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.


W kwestii opodatkowania dostawy działki istotne jest stwierdzenie, czy podatnik w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co powodowałoby konieczność uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu (a więc za podatnika podatku od towarów i usług), czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Warto podkreślić, że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jeżeli zatem podatnik kupił działkę do majątku objętego wspólnością ustawową małżeńską, a następnie chce ją sprzedać, wówczas podatnik nie działa jako producent, handlowiec lub usługodawca, a czynność sprzedaży nieruchomości stanowiła jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego przez niego prywatnego majątku. W związku z tym podatnik sprzedając te działkę korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym. W konsekwencji czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).


Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.


Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.


Tak więc grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.


Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2014 r. poz. 121). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.


Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.


Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.


W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.


Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.


Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 s. 1 ze zm.).


Zatem należy stwierdzić, że właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.


Zauwazyć należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 cyt. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.


W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – mocą ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.


Oznacza to, że dostawa towarów, w tym przypadku nieruchomości zabudowanej, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.


Stwierdzić należy, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.


W konsekwencji status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów cytowanej wyżej ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.


„Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.


Aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar wykonywać takie czynności wielokrotnie, a sprzedawane towary zostały nabyte lub wytworzone w celu wykorzystania w działalności gospodarczej. Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług - w świetle powyższych przepisów - jest łączne spełnienie dwóch przesłanek: po pierwsze czynność powinna być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie musi ona być zrealizowana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.


Podkreślić także należy, że w kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że Trybunał Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie, zdaniem Trybunału, okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.


Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że w 2007 r. podpisana została umowa sprzedaży własności działki gruntu pomiędzy sprzedającym, a Wnioskodawczynią oraz jej mężem. Nabycie części nieruchomości w 2007 r. miało na celu powiększenie działki, na której Wnioskodawczyni zamieszkiwała wraz z mężem, w pozostałej części na cele działalności gospodarczej męża. W części nieruchomość była wykorzystywana na cele dzialalności gospodarczej przez męża. Każda z przedmiotowych działek zabudowana jest budynkiem mieszkalnym. Budynki na Działkach budowlanych postawione zostały przez męża Wnioskodawczyni w czasie trwającej wspólności majątkowej, w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Przedmiotowe budynki zostały wybudowane przez męża Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej w latach 2013/2014. Zgodnie z prowadzoną przez męża Wnioskodawczyni działalnością gospodarczą celem było wybudowanie i sprzedaż tych budynków. Przed podziałem majątku mąż jako przedsiębiorca miał prawo do odliczenia podatku naliczonego. Żaden z tych budynków nie był wykorzystywany do celów prywatnych – mieszkaniowych. Żaden z budynków mieszkalnych nie był wykorzystywany przez Wnioskodawczynię ani przez jej męża na cele działalności gospodarczej ani nie był przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze. Wnioskodawczyni oraz jej mąż zawarli w 2014 r. umowę o rozdzielności majątkowej i w związku z tym podpisana została ugoda o zniesienie współwłasności małżeńskiej. Wnioskodawczyni oraz jej mąż byli współwłaścicielami nieruchomości składającej się z zabudowanych działek o nr 628/11 o powierzchni 0,1000 ha oraz 628/12 o powierzchni 0,1000 ha. W wyniku zniesienia współwłasności nieruchomości ww. działka podzielona została w taki sposób, że projektowane działki nr 628/33 o powierzchni 0,0500 ha i 628/35 o powierzchni 0,0500 ha przyznane zostały mężowi Wnioskodawczyni natomiast projektowane działki o nr 628/34 o powierzchni 0,0500 ha i 628/36 o powierzchni 0,0500 ha przyznane zostały Wnioskodawczyni. Podział został dokonany bez spłat i dopłat.


Podkreślenia wymaga, że wprawdzie pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy o VAT, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w której zasadne jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.


Zaznaczyć również należy, że nie ma przeszkód aby podatnik prowadzący działalność gospodarczą nabył nieruchomość do majątku prywatnego, który byłby wyłączony z systemu VAT i sprzedaż takiego majątku również nie podlegałaby opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy mieć jednak na uwadze, że stwierdzenie czy dany przedmiot sprzedaży stanowi składnik majątku prywatnego, czy też jest związany z prowadzoną czy planowaną działalnością gospodarczą jest konsekwencją oceny prawnej dokonanej przez organ wydający interpretację, a nie elementem stanu faktycznego.


Ze wskazanego powyżej orzeczenia C-291/92 wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych.


W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz.U. z 2012 r., poz. 788, z późn. zm.), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.


Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).


W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.


Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.


Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.


Stosownie do art. 43 § 1 ww. ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.


Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni w wyniku zawarcia umowy o rozdzielności majątkowej stała się właścicielką zabudowanych działek 628/34 i 628/36 w nieruchomości nabytej w ramach wspólności majątkowej małżeńskiej. Nieruchomość ta została nabyta w 2007 r., na której mąż Wnioskodawczyni w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wybudował budynki w celu ich sprzedaży.


Zatem, dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.


Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz przytoczone przepisy prawa należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawczyni oraz jej mąż nie wykazywali zamiaru wykorzystywania przedmiotowej nieruchomości (lub jej części) wyłącznie do celów osobistych. A wręcz przeciwnie, należące do Wnioskodawczyni zabudowane działki nr 628/34 i 628/36, wchodzące przed podziałem w skład nieruchomości nabytej w okresie współwłasności małżeńskiej, miały być wykorzystywane w działalności gospodarczej prowadzonej przez męża Wnioskodawczyni. Zatem nie można stwierdzić, że przedmiotowa nieruchomość była wykorzystywana wyłącznie na cele osobiste przez Wnioskodawczynię oraz jej męża w ramach wspólności majątkowej.


Ponadto nie można twierdzić, że Wnioskodawczyni oraz jej mąż nie ponieśli żadnych nakładów na przedmiotowej Nieruchomości. Wybudowanie domów mieszkalnych z przeznaczeniem na sprzedaż spowodowało podniesienie wartości posiadanych działek. Ponadto zaangażowane środki są porównywalne ze środkami angażowanymi przez podmioty profesjonalnie zajmujące się budową domów i sprzedażą nieruchomości zabudowanych domami mieszkalnymi. Zatem ww. działania należy zakwalifikować do czynności charakterystycznych dla podmiotów prowadzących profesjonalny obrót nieruchomościami zabudowanymi.


A zatem, w rozpatrywanej sprawie w odniesieniu do sprzedaży działek otrzymanych przez Wnioskodawczynię w wyniku zniesienia współwłasności małżeńskiej występują przesłanki pozwalające uznać Wnioskodawczynię za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy. Należy zatem stwierdzić, że sprzedaż ww. działek, o których mowa we wniosku będzie dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez podatnika podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży działek, otrzymanych w wyniku podziału nieruchomości nabytej w celu wykorzystania w działalności gospodarczej przez jej męża, działa w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosić znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT. W konsekwencji dokonanie przez Wnioskodawczynię sprzedaży działek, otrzymanych w wyniku zniesienia współwłasności majątkowej małżeńskiej, będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.


Zatem stanowisko Wnioskodawczyni w tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym należało uznać za nieprawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r., poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj