Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/4512-382/15-2/AO
z 10 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy - przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2015 r. (data wpływu 4 maja 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży niezabudowanych działek powstałych z podziału - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 4 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży niezabudowanych działek powstałych z podziału .


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe:


Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka komandytowa (Spółka) jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Spółka zamierza sprzedać będące jej własnością nieruchomości, biorąc pod uwagę kilka wariantów:

  1. Spółka zakupiła nieruchomości składające się z działek gruntu, niezabudowane i mające dostęp do drogi publicznej. Cena zakupu powiększona została o podatek VAT. Opisane nieruchomości nie stanowiły gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 55 (3) Kodeksu cywilnego. Ostatecznymi decyzjami zatwierdzono projekty podziału działek gruntu na mniejsze działki. Dla opisanych terenów wydane zostały decyzje ustalające warunki zabudowy dla inwestycji, polegające na budowie budynków jednorodzinnych; na każdą z działek powstałych w wyniku podziału istniała możliwość wydania decyzji dotyczącej realizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Nieruchomości te zostały podzielone na mniejsze działki. Dla nowo powstałych działek Spółka nie uzyskała decyzji o warunkach zabudowy, nie ma dla nich również obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. Spółka zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki.
  2. Spółka zakupiła niezabudowane nieruchomości rolne w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki nabyto od osób fizycznych a do ceny sprzedaży nie został doliczony VAT. Spółka uzyskuje warunki zabudowy na całe nieruchomości rolne (jeszcze nie podzielone). Spółka dokonuje podziału nieruchomości na mniejsze działki. Spółka nie uzyskuje warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału i otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, iż dla działek z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. Spółka zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki.
  3. Spółka zakupiła niezabudowane nieruchomości rolne w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki nabyto od osób fizycznych a do ceny sprzedaży został doliczony VAT. Spółka uzyskuje warunki zabudowy na całe nieruchomości rolne (jeszcze nie podzielone). Spółka dokonuje podziału nieruchomości na mniejsze działki. Spółka nie uzyskuje warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału i otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, iż dla działek z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. Spółka zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:


Czy w przypadku sprzedaży działek, o których mowa w pkt 1, 2 i 3 (poz. 68) prawidłowe będzie zastosowanie przez podatnika zwolnionej stawki VAT?


Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku zaistnienia któregokolwiek ze zdarzeń przyszłych (poz. 68 punkt 1, 2 i 3) sprzedaż wydzielonej działki lub działek będzie dostawą zwolnioną z podatku VAT. Spełnia, bowiem przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą o VAT.


Zgodnie z brzmieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzęczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. W art. 7 ust. 1 ustawy o VAT postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).


Zgodnie z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a jego sprzedaż jest traktowana, jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.


Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 VATU zwolnieniu podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Oznacza to, że zwolnieniu podlega dostawa gruntów, które mają status innych niż budowlane (a zatem np. gruntów rolnych, leśnych, rekreacyjnych). Zwolnienie to oparte jest na regulacji art. 135 ust. 1 lit. k) Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie, z którą państwa członkowskie zwolnią od podatku dostawy terenów niezabudowanych inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b (zgodnie z art. 12 ust. 3 dyrektywy 2006/112/WE terenem budowlanym, o którym mowa w art. 12 ust. 1 lit. b), jest każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie).


Nowelizacja ustawy z 7 grudnia 2012 r., która weszła w życie 1 kwietnia 2013 r., wprowadziła w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT definicję terenów budowlanych. Zgodnie z tą definicją terenami budowlanymi są grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Definicja ta ma przede wszystkim znaczenie właśnie dla określenia zakresu omawianego zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.


Przechodząc do analizy sprawy, na samym wstępie należy zauważyć, iż pytanie, z jakim Spółka się zwraca do tut. Organu zawarte w poz. 69 nie dotyczy dostawy przedstawionych w opisie całości gruntów, lecz jak wskazuje Spółka, poszczególnych działek, powstałych po podzieleniu wspomnianych terenów, w sytuacji, gdy dla każdej z nich z osobna, nie będzie wydana decyzja o warunkach zabudowy. Istota przedmiotowej sprawy polega na rozstrzygnięciu kwestii, czy w sytuacji, gdy dla danego terenu (działki) przed jego podziałem, uzyskano decyzję o warunkach zabudowy, w przypadku braku obowiązywania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego a następnie dokonania podziału tego terenu (działki), na kilka mniejszych działek, dla których Spółka nie zamierza już występować z odrębnymi wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dla których posiada zaświadczenie, że dla danego obszaru nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz, iż przedmiotowa (mała) działka nie jest objęta aktualną decyzją o warunkach zabudowy, uzasadnionym jest stosowanie zwolnienia z VAT, powołując się na art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.


Zdaniem Spółki, w przypadku zaistnienia któregokolwiek ze zdarzeń przyszłych (poz. 68 punkt 1, 2 i 3), będzie ona, jako podatnik i płatnik podatku VAT obowiązana, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zastosować zwolnienie.


Zarówno w przypadku, gdy spółka dokona zakupu nieruchomości, na którą poprzedni właściciel uzyskał warunki zabudowy, jak i wówczas, gdy decyzję taką uzyska sama Spółka, po dokonaniu podziału nieruchomości na mniejsze działki, pod warunkiem nie uzyskania warunków zabudowy przypisanej do każdej działki powstałej z podziału i otrzymaniu zaświadczenia z urzędu gminy, iż dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy, będzie obowiązywało Spółkę zwolnienie z VAT. Dostawa przedmiotowych działek, które w wyniku podziału na mniejsze nie będą posiadały warunków zabudowy, co potwierdzone zostanie zaświadczeniem i, dla których nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, bowiem nie można ich uznać za tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.


Odmienna interpretacja skutkowałaby wprowadzeniem, nieprzewidzianego ustawą rozróżnienia podmiotów, wyłącznie ze względu na stan ich wiedzy o uzyskaniu w przeszłości, przez poprzedniego właściciela decyzji o warunkach zabudowy na duże działki, zwłaszcza w przypadku kolejnej sprzedaży po uzyskaniu takiej decyzji. Nie można, bowiem wykluczyć, że właściciel nieruchomości, po uzyskaniu decyzji o warunkach zabudowy tej nieruchomości sprzeda ją lub podzieli na mniejsze działki i je następnie sprzeda kolejnemu podmiotowi, nie informując go o uzyskaniu na dużą nieruchomość decyzji o warunkach zabudowy.


Wnioskodawca uważa, że bez znaczenia dla przedmiotowego zagadnienia jest fakt zakupu nieruchomości za cenę powiększoną lub nie o podatek VAT, gdyż takiego rozróżnienia kryterium zwolnienia z VAT nie przewidział ustawodawca.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054 z poźn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


Jak stanowi art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).


Towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.


Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.


Jak zaś stanowi art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z poźn. zm.) rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne.


Należy wskazać, że przedmiotami stosunków prawnych są dobra materialne i niematerialne. Wśród dóbr materialnych wyróżniamy m.in. rzeczy, a te z kolei dzieli się na nieruchomości i rzeczy ruchome.


Na podstawie art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.


Tak więc grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.


Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23% ( art. 146a pkt 1 ww. ustawy).

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział obniżone stawki podatku oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów lub świadczenia niektórych usług, a także określił warunki stosowania tych obniżonych stawek i zwolnień.


Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.


Definicja terenów budowlanych zawarta została w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.


Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako akt prawa miejscowego wiąże zarówno organy administracji, osoby fizyczne, osoby prawne, jak i inne jednostki organizacyjne. Zatem w sytuacji gdy na danym terenie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego to właśnie zapisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego należy nadać decydujące znaczenie dla oceny przeznaczenia danego terenu, w tym również dla potrzeb art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.


Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2015 r. poz. 199 z późn. zm.) ustawa określa:

  1. zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej,
  2. zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy

– przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.


Natomiast art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

  1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
  2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O charakterze danego gruntu powinien więc rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego istotna jest decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.


Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347/1, ze zm.) zgodnie z którym, państwa członkowskie zwalniają dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b.


W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 - Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen - „teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.


W konsekwencji, generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług w kontekście zastosowania właściwej stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na postawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.


Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem kilku niezabudowanych nieruchomości w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka zamierza sprzedać będące jej własnością nieruchomości, biorąc pod uwagę kilka wariantów:

  1. Spółka zakupiła nieruchomości składające się z działek gruntu, niezabudowane i mające dostęp do drogi publicznej. Cena zakupu powiększona została o podatek VAT. Opisane nieruchomości nie stanowiły gospodarstwa rolnego w rozumieniu art. 55 (3) Kodeksu cywilnego. Ostatecznymi decyzjami zatwierdzono projekty podziału działek gruntu na mniejsze działki. Dla opisanych terenów wydane zostały decyzje ustalające warunki zabudowy dla inwestycji, polegające na budowie budynków jednorodzinnych. Na każdą z działek powstałych w wyniku podziału istniała możliwość wydania decyzji dotyczącej realizacji budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Nieruchomości te zostały podzielone na mniejsze działki. Dla nowo powstałych działek Spółka nie uzyskała decyzji o warunkach zabudowy, nie ma dla nich również obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Spółka otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, że dla działek powstałych z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. Spółka zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki.
  2. Spółka zakupiła niezabudowane nieruchomości rolne w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki nabyto od osób fizycznych a do ceny sprzedaży nie został doliczony VAT. Spółka uzyskuje warunki zabudowy na całe nieruchomości rolne (jeszcze nie podzielone). Spółka dokonuje podziału nieruchomości na mniejsze działki. Spółka nie uzyskuje warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału i otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, że dla działek z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. Spółka zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki.
  3. Spółka zakupiła niezabudowane nieruchomości rolne w miejscach, gdzie nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Działki nabyto od osób fizycznych a do ceny sprzedaży został doliczony VAT. Spółka uzyskuje warunki zabudowy na całe nieruchomości rolne (jeszcze nie podzielone). Spółka dokonuje podziału nieruchomości na mniejsze działki. Spółka nie uzyskuje warunków zabudowy przypisanych do każdej działki powstałej z podziału i otrzymuje z urzędu gminy zaświadczenie, że dla działek z podziału nie zostały wydane warunki zabudowy. Spółka zamierza sprzedać powstałe w wyniku podziału działki.

Wątpliwości niniejszego wniosku dotyczą zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży wydzielonej działki lub działek.


Wobec analizy przepisów w zakresie stawki podatku VAT dla dostawy gruntu niezabudowanego należy wskazać, że istnienie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy jest warunkiem koniecznym dla weryfikacji przeznaczenia danego terenu, w szczególności terenu budowlanego. Skoro teren budowlany jest definiowany poprzez spełnienie przesłanek określonych w danym akcie prawnym lub decyzji, brak tego aktu prawnego (lub decyzji) oznacza, że przesłanki wskazane w przepisie nie mogą być spełnione. Tym samym, brak aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również brak decyzji o warunkach zabudowy nie pozwala na uznanie danego terenu za teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o VAT. W konsekwencji, dostawa terenu niezabudowanego nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.


Tak więc w świetle przywołanych przepisów i przedstawionych okoliczności sprawy należy stwierdzić, że skoro dla sprzedawanych działek niezabudowanych, powstałych w wyniku podziału, nie ma miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i dla działek tych nie zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy to sprzedawane działki nie spełniają definicji terenu budowlanego w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży powstałych z podziału działek, dla których - jak wskazał Wnioskodawca – nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i nie zostały wydane dla tych działek decyzje o warunkach zabudowy prawidłowe będzie zastosowanie zwolnienia od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Przy czym, bez znaczenia dla zastosowania zwolnionej stawki podatku od towarów i usług jest sposób nabycia przez Wnioskodawcę nieruchomości niezabudowanych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.


Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem tej interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Wobec tego w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie zdarzenia przyszłego wydana interpretacja traci swą aktualność. Organ podatkowy jest bowiem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj