Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/4511-406/15-2/MG
z 2 lipca 2015 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2015 r. (data wpływu 13 kwietnia 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwracanych pracownikom kwot wydatków ponoszonych podczas zagranicznej podróży służbowej, przeliczanych na złotówki według kursu banku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 13 kwietnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania zwracanych pracownikom kwot wydatków ponoszonych podczas zagranicznej podróży służbowej, przeliczanych na złotówki według kursu banku.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Spółka jest producentem kosmetyków. Spółka zatrudnia wielu pracowników („Pracownicy”). W ramach prowadzonej działalności Spółka wysyła okresowo Pracowników w delegacje służbowe na terytorium Polski, jak również za granicę, w celu wykonania zadań pracowniczych poza siedzibą Spółki („Podróże służbowe”). W celu usprawnienia rozliczania wydatków ponoszonych przez Pracowników podczas Podróży służbowych, Spółka wdrożyła rozwiązanie polegające na udostępnieniu Pracownikom służbowej karty kredytowej („Karta”).

Karta jest wydana na Spółkę i jest jej własnością, jednak do rozliczenia operacji finansowych dokonanych za pośrednictwem Karty służy rachunek osobisty danego Pracownika, któremu Spółka udostępni Kartę. W celu rozliczenia Karty Pracownik podpisuje zgodę na obciążenie jego prywatnego konta bankowego, w formie polecenia zapłaty, kwotami wynikającymi ze zobowiązań z tytułu zadłużenia na Karcie.

Rachunek dotyczący Karty będzie prowadzony w złotówkach. Karta będzie służyć do pokrywania wydatków ponoszonych zarówno w złotówkach, jak i w walutach obcych. Walutowe płatności kosztów ponoszonych za granicą będą przeliczane na złote polskie według kursu danej waluty, w której poniesiony będzie koszt, stosowanego przez bank prowadzący rachunek Karty („Kurs banku”).

Pracownik ma obowiązek rozliczyć wobec Spółki wydatki (w tzw. raporcie) dokonane w Podróży służbowej w ciągu 14 dni od jej zakończenia. W trakcie Podróży służbowych Pracownicy mają obowiązek dokonać wydatków ściśle związanych z celem Podróży służbowej i tylko takie wydatki, zatwierdzone przez Spółkę są zwracane w polskich złotych przez Spółkę Pracownikowi w ciągu 10-15 dni od złożenia przez Pracownika raportu wydatków z Podróży służbowej Spółka na jego prywatne konto.

Bank prowadzący rachunek Karty będzie przesyłać Pracownikowi 15 dnia każdego miesiąca wyciąg z konta Karty zawierający informacje o dokonanych transakcjach i należnym saldzie. Spłata Karty następować będzie 45 dni po przesłaniu do Pracownika informacji o saldzie Karty. Termin ten ma umożliwić Spółce dokonanie zwrotu poniesionych przez Pracownika wydatków przed dniem potrącenia z jego prywatnego konta należnego salda za Kartę.

Dla celów podatkowych, Spółka rozpoznaje wszystkie koszty związane z Podróżami służbowymi w dniu przedstawienia przez Pracownika raportu wydatków poniesionych w trakcie Podróży służbowej, po jej zakończeniu i powrocie Pracownika do siedziby Spółki. W ramach kosztów poniesionych podczas Podróży Służbowej, Spółka ujmuje również diety należne Pracownikowi, bądź jej części, w zależności od okoliczności konkretnej Podróży służbowej i wskazania, które posiłki były przez Pracownika spożyte podczas Podróży służbowej. Spółka rozlicza różnice kursowe według przepisów podatkowych.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


  1. Czy Spółka powinna rozpoznawać podatkowe różnice kursowe z tytułu wydatków ponoszonych w walutach obcych w trakcie Podróży służbowych?
  2. Czy w sytuacji, gdy kwota zwróconych przez Spółkę Pracownikowi wydatków ponoszonych podczas Podróży służbowej przeliczona na złotówki, według Kursu banku, przewyższa kwotę wydatków służbowych zaewidencjonowaną jako koszt podatkowy w dacie rozliczenia Podróży służbowej, Spółka będzie mieć prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów całą kwotę zwróconych Pracownikowi w złotych wydatków?
  3. Jeśli stanowisko Spółki w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe, to skoro ekonomicznie Spółka księguje koszt podatkowy w wysokości kwoty faktycznie wypłaconej Pracownikowi, to czy może w dniu rozliczenia delegacji zaksięgować koszt podatkowy po Kursie banku, a nie po kursie średnim NBP danej waluty z dnia poprzedzającego dzień rozliczenia delegacji?
  4. Czy kwota zwróconych przez Spółkę Pracownikowi wydatków ponoszonych podczas Podróży służbowej przeliczona na złotówki, według Kursu banku, korzysta ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT?

Interpretacja indywidualna wydana została w zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do pytania Nr 4. W zakresie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w odniesieniu do pytania Nr 1, 2, 3 zostanie wydana odrębna interpretacja indywidualna.


Zdaniem Wnioskodawcy,


Stanowisko Spółki odnośnie pytania Nr 4.


Zdaniem Spółki kwota zwróconych przez Spółkę Pracownikowi wydatków ponoszonych podczas Podróży służbowej przeliczana na złotówki, według Kursu banku będzie korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego os osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a ustawy o PIT wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika - do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.


Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167, dalej: „Rozporządzenie”).

Zgodnie z § 2 Rozporządzenia z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

  1. diety;
  2. zwrot kosztów:
    1. przejazdów,
    2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
    3. noclegów,
    4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.


Zgodnie z § 4 Rozporządzenia pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości. Wydatki te obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej.


Przepis ten określa obowiązek pracodawcy do zwrócenia pracownikowi wydatków poniesionych przez niego w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował.


W świetle cytowanych powyżej przepisów, na pracodawcy ciąży obowiązek zrekompensowania pracownikowi odbywającemu podróż służbową poniesionych prze niego wydatków, których poniesienie było uzasadnione i miało związek z odbywaną podrożą służbową. Celem tych przepisów jest zapewnienie, że pracownik nie będzie ponosić ciężaru ekonomicznego wydatków, których nie dokonuje prywatnie, lecz w związku z obowiązkami wykonywanymi wobec pracodawcy delegującego w podróż służbową.

Zdaniem Spółki powyższy obowiązek powinien być rozumiany w ten sposób, że obejmuje on zwrot wszelkich faktycznych wydatków związanych z podróżą służbową (takich jak wydatki na zakwaterowanie, przejazdy, itp.), które ponadto muszą być udokumentowane stosownymi dowodami.

Spółka będzie w ramach rozliczenia wydatków poniesionych w trakcie Podróży służbowej będzie zwracać Pracownikowi kwotę faktycznie przez niego wydatkowaną. W przypadku wydatków opłacanych Kartą, która zostanie później spłacona z konta prywatnego Pracownika, kwotą faktycznie wydatkowaną np. na nocleg, czy komunikację jest kwota, którą obciążono złotówkowe konto Pracownika w wyniku rozliczenia Karty.

Zdaniem Spółki kwota ta stanowi uzasadniony wydatek, o którym mowa w § 4 Rozporządzenia. Rozporządzenie nie wskazuje bowiem zamkniętego katalogu wydatków, które mogą być w ten sposób kwalifikowane. Decyzja w tym zakresie zależy zatem od pracodawcy.

Spółka udostępniając Kartę Pracownikowi, uzależnia możliwość jej używania od zgody na rozliczenie operacji dokonanych za pośrednictwem Karty poprzez prywatny rachunek Pracownika. Wydatki opłacane z Karty powstają w związku z odbywaniem Podróży służbowej przez Pracownika. Zwracając te wydatki Pracownikowi Spółka realizuje swoje obowiązki wynikające z regulacji Rozporządzenia.

W rezultacie zwrot Pracownikowi wydatków określonych w złotówkach, wynikających z dokonywania za granicą płatności związanych z Podróżą służbową za pomocą Karty służbowej rozliczanej ze środków znajdujących się na prywatnym koncie Pracownika jest uzasadniony w świetle Rozporządzenia. Jest to bowiem zwrot wydatków faktycznie poniesionych przez Pracownika, mających jednocześnie ścisły związek z Podróżą służbową. W przypadku dokonywania zwrotu kosztów ponoszonych przez Pracownika, przepisy Rozporządzenia co do zasady nie określają wprost kwot dopuszczalnego zwrotu. Rozporządzenie wskazuje jedynie, że zwrot przysługuje w wysokości udokumentowanej stosowanymi dowodami, a w niektórych przypadkach, nie może przekraczać określonych kwot.

W związku z tym, zdaniem Spółki zasadne jest zatem przyjęcie, że na podstawie Rozporządzenia należny jest Pracownikowi zwrot wydatków w wysokości faktycznie poniesionej i udokumentowanej przez pracownika. Przyjęcie odmiennego założenia prowadziłoby bowiem do wyłączenia ze zwolnienia podatkowego wszelkich zwrotów wydatków poniesionych podczas podróży służbowych, co stałoby w sprzeczności z celem tej regulacji.

W związku z tym zwrot wydatków poniesionych w ramach Podróży służbowej przez Spółkę Pracownikowi powinien korzystać ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, bowiem będzie się mieścić w wysokości przewidzianej przepisami Rozporządzenia.

Prawidłowość powyższego stanowiska została potwierdzona m.in. w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 4 lipca 2014 r., w której wskazano, iż „zwrot pracownikowi faktycznych i udokumentowanych kosztów zagranicznej podróży służbowej w takiej kwocie, jaka wynika z dołączonego do rozliczenia podróży rozliczenia prywatnej karty płatniczej, którą pracownik posługiwał się do celów służbowych (tj. w kwocie wyrażonej w PLN, którą bank obciąży pracownika przy rozliczeniu jego karty płatniczej używanej do pokrywania wydatków za granicą), korzystać będzie ze zwolnienia z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.”


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.


Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.


W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.


Stosownie do art. 12 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.


Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są diety i inne należności za czas:

  1. podróży służbowej pracownika,
  2. podróży osoby niebędącej pracownikiem

- do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju, z zastrzeżeniem ust. 13.

Odrębnymi przepisami, o których mowa powyżej są przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r., poz. 167).


Zgodnie z § 2 cyt. Rozporządzenia, z tytułu podróży krajowej oraz podróży zagranicznej, odbywanej w terminie i miejscu określonym przez pracodawcę, pracownikowi przysługują:

  1. diety;
  2. zwrot kosztów:
    1. przejazdów,
    2. dojazdów środkami komunikacji miejscowej,
    3. noclegów,
    4. innych niezbędnych udokumentowanych wydatków, określonych lub uznanych przez pracodawcę odpowiednio do uzasadnionych potrzeb.


Przepis ten określa obowiązek pracodawcy do zwrócenia pracownikowi wydatków poniesionych przez niego w czasie podróży służbowej, których zasadność poniesienia pracodawca zaakceptował.


Wskazać należy, że regulacje § 2 pkt 2 lit. d) ww. rozporządzenia odnoszą się do należności pieniężnych innych niż diety oraz zwrot kosztów przejazdów i dojazdów oraz noclegów, tj. np. do zwrotu kosztów: przejazdu taksówką, opłaty za parking lub przejazd autostradą, zakupu upominków lub biletu na imprezę kulturalną, telefonicznych rozmów służbowych.


Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracownikowi, który w czasie podróży krajowej lub podróży zagranicznej poniósł inne niezbędne wydatki związane z tą podróżą, określone lub uznane przez pracodawcę, zwraca się je w udokumentowanej wysokości.


Wydatki, o których mowa w ust. 1 § 4 rozporządzenia, obejmują opłaty za bagaż, przejazd drogami płatnymi i autostradami, postój w strefie płatnego parkowania, miejsca parkingowe oraz inne niezbędne wydatki wiążące się bezpośrednio z odbywaniem podróży krajowej lub podróży zagranicznej (§ 4 ust. 2 ww. rozporządzenia).


W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia pracownik dokonuje rozliczenia kosztów podróży krajowej lub podróży zagranicznej nie później niż w terminie 14 dni od dnia zakończenia tej podróży.


Do rozliczenia kosztów podróży, o których mowa w ust. 1, pracownik załącza dokumenty, w szczególności rachunki, faktury lub bilety potwierdzające poszczególne wydatki; nie dotyczy to diet oraz wydatków objętych ryczałtami. Jeżeli przedstawienie dokumentu nie jest możliwe, pracownik składa pisemne oświadczenie o dokonanym wydatku i przyczynach braku jego udokumentowania (§ 5 ust. 2 ww. rozporządzenia).


W uzasadnionych przypadkach pracownik składa pisemne oświadczenie o okolicznościach mających wpływ na prawo do diet, ryczałtów, zwrot innych kosztów podróży lub ich wysokość (§ 5 ust. 3 ww. rozporządzenia).


Zgodnie z § 20 ust. 1 ww. rozporządzenia, pracownik otrzymuje zaliczkę w walucie obcej na niezbędne koszty podróży zagranicznej, w wysokości wynikającej ze wstępnej kalkulacji tych kosztów.


Za zgodą pracownika zaliczka może być wypłacona w walucie polskiej, w wysokości stanowiącej równowartość przysługującej pracownikowi zaliczki w walucie obcej, według średniego kursu złotego w stosunku do walut obcych określonego przez Narodowy Bank Polski z dnia wypłaty zaliczki (§ 20 ust. 2 ww. rozporządzenia).


Rozliczenie kosztów podróży zagranicznej jest dokonywane w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, według średniego kursu z dnia jej wypłacenia (§ 20 ust. 3 ww. rozporządzenia).


Z treści wniosku wynika, że Spółka zatrudnia pracowników, których wysyła okresowo w delegacje służbowe na terytorium Polski, jak i poza granicami kraju. W celu usprawnienia rozliczania wydatków ponoszonych przez pracowników, Spółka udostępnia pracownikom służbową kartę kredytową. Karta wydana jest na Spółkę i jest jej własnością, jednak do rozliczenia operacji finansowych dokonanych za pośrednictwem Karty służy rachunek osobisty danego pracownika, któremu Spółka udostępni Kartę. W celu rozliczenia Karty pracownik podpisuje zgodę na obciążenie jego prywatnego konta bankowego, w formie polecenia zapłaty, kwotami wynikającymi ze zobowiązań z tytułu zadłużenia na Karcie. Rachunek dotyczący Karty będzie prowadzony w złotówkach. Karta będzie służyć do pokrywania wydatków ponoszonych zarówno w złotówkach, jak i w walutach obcych. Walutowe płatności kosztów ponoszonych za granicą będą przeliczane na złote polskie według kursu danej waluty, w której poniesiony będzie koszt, stosowanego przez bank prowadzący rachunek Karty (Kurs banku). Pracownik ma obowiązek rozliczyć wobec Spółki wydatki (w tzw. raporcie) dokonane w podróży służbowej w ciągu 14 dni od jej zakończenia. W trakcie podróży służbowych pracownicy mają obowiązek dokonać wydatków ściśle związanych z celem podróży służbowej i tylko takie wydatki, zatwierdzone przez Spółkę są zwracane w polskich złotych przez Spółkę pracownikowi w ciągu 10-15 dni od złożenia przez pracownika raportu wydatków z podróży służbowej, na jego prywatne konto. Bank prowadzący rachunek Karty będzie przesyłać pracownikowi 15 dnia każdego miesiąca wyciąg z konta Karty zawierający informacje o dokonanych transakcjach i należnym saldzie. Spłata Karty następować będzie 45 dni po przesłaniu do pracownika informacji o saldzie Karty. Termin ten ma umożliwić Spółce dokonanie zwrotu poniesionych przez pracownika wydatków przed dniem potrącenia z jego prywatnego konta należnego salda za Kartę.

Wskazać należy, że warunkiem niezbędnym do skorzystania ze zwolnienia określonego w powołanym przez Wnioskodawcę przepisie art. 21 ust. 1 pkt 16 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest odbycie przez pracownika podróży służbowej.

Z uwagi na brak definicji podróży służbowej na gruncie prawa podatkowego należy posłużyć się treścią art. 775 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1052), zgodnie z którym, pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy, lub poza stałym miejscem pracy przysługują należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową.

W myśl 775 § 2 Kodeksu pracy, minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia, wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi, zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Rozporządzenie powinno w szczególności określać wysokość diet, z uwzględnieniem czasu trwania podróży, a w przypadku podróży poza granicami kraju – walutę, w jakiej będzie ustalana dieta i limit na nocleg w poszczególnych państwach, a także warunki zwrotu kosztów przejazdów, noclegów i innych wydatków.

Zgodnie z art. 775 § 3 Kodeksu pracy warunki wypłacania należności z tytułu podróży służbowej pracownikowi zatrudnionemu u innego pracodawcy niż wymieniony w § 2 określa się w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie wynagradzania albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu wynagradzania.

Co do zasady, obowiązujące u danego pracodawcy spoza sfery budżetowej regulacje dotyczące wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikom odbywającym podróż służbową, mogą przewidywać bardziej korzystne warunki przyznawania świadczeń z tego tytułu niż wynikające z przepisów Ministra Pracy i Polityki Społecznej wydanych na podstawie art. 775 § 2 ustawy Kodeks pracy.


W takiej sytuacji pracownik będzie uprawniony do otrzymania zwrotu poniesionych przez siebie wydatków na warunkach określonych w regulacjach zakładowych, bądź określonych w umowie o pracę.


W przypadku dokonywania zwrotu kosztów ponoszonych przez pracownika w podróży służbowej przepisy rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej nie określają kwot dopuszczalnego zwrotu. Zgodnie z rozporządzeniem rozliczenie kosztów podróży zagranicznej jest dokonywane w walucie otrzymanej zaliczki, w walucie wymienialnej albo w walucie polskiej, według średniego kursu z dnia jej wypłacenia. Rozporządzenie nie wskazuje jaki kurs należy zastosować do rozliczenia zagranicznej podróży służbowej pracownika w przypadku braku wypłaty zaliczki.

W okolicznościach niniejszej sprawy do rozliczenia operacji finansowych dokonanych za pośrednictwem służbowej karty kredytowej służy rachunek osobisty danego pracownika. W celu rozliczenia Karty pracownik podpisuje zgodę na obciążenie jego prywatnego konta bankowego, w formie polecenia zapłaty, kwotami wynikającymi ze zobowiązań z tytułu zadłużenia na Karcie. Rachunek dotyczący Karty będzie prowadzony w złotówkach. Walutowe płatności kosztów ponoszonych za granicą będą przeliczane na złote polskie według kursu danej waluty, w której poniesiony będzie koszt, stosowanego przez bank prowadzący rachunek Karty (Kurs banku).

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa stwierdzić należy, że zwrot na warunkach wskazanych w ww. rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej pracownikowi faktycznych i prawidłowo udokumentowanych kosztów zagranicznej podróży służbowej, w kwocie wynikającej z przeliczenia na złotówki poniesionych przez pracownika wydatków według Kursu banku będzie przychodem pracownika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jednakże zwolnionym z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W odniesieniu do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji organu podatkowego należy wskazać, że orzeczenie to nie jest wiążące dla tutejszego organu. Interpretacje organów podatkowych dotyczą tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko w tej sprawie rozstrzygnięcie w każdej z nich zawarte jest wiążące. W związku z tym, organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami – nie tylko innych organów podatkowych, jednak nie stosują wprost tych rozstrzygnięć także i z tego zwykłego powodu, że nie stanowią one materialnego prawa podatkowego.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj