Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/423-533/14/MK
z 5 lutego 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2014 r. (data wpływu 13 listopada 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją programu motywacyjnego - wypłatą świadczeń pieniężnych z tytułu realizacji instrumentów pochodnych (realizacji certyfikatów) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 listopada 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją programu motywacyjnego, w tym wypłat świadczeń pieniężnych z realizacji instrumentów pochodnych (realizacji certyfikatów).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka ma siedzibę na terenie Polski, a jej dochody opodatkowane są w całości polskim podatkiem dochodowym od osób prawnych (dalej: „CIT"), bez względu na miejsce ich osiągania.

Kierując się chęcią poprawy wyników finansowych, a tym samym sprostania rosnącej konkurencji, z dniem 1 stycznia 2014 r. Spółka wprowadziła tzw. Program Motywacyjny (dalej: „Program") skierowany do członków jej Zarządu oraz osób pełniących kluczowe funkcje w Spółce, tj. osób zatrudnionych na podstawie umowy o pracę na stanowisku Szefa Pionu — Prokurenta oraz Szefa Pionu — Dyrektora, Z-cy Dyrektora, Głównego Księgowego (dalej: „Uczestnicy"). Celem Programu jest stworzenie dodatkowych mechanizmów motywujących Uczestników do zwiększenia efektywności pracy i działań podejmowanych na rzecz Spółki, które mają zapewnić stały i systematyczny wzrost osiąganych przez Spółkę zysków.

Program funkcjonuje na zasadach określonych w regulaminie Programu (dalej: ..Regulamin") oraz w umowach o przystąpieniu do Programu, które Spółka zawarła z każdym z Uczestników (dalej: „Umowa"). Przystąpienie do Programu miało charakter dobrowolny. Każdy z Uczestników przystąpił z chwilą podpisania dotyczącej go Umowy.

Na podstawie Umowy, każdy z Uczestników na początku aktualnego roku obrotowego Spółki, który dla potrzeb Programu jest okresem rozliczeniowym (dalej: „Okres rozliczeniowy"), otrzymał określoną ilość Certyfikatów Uczestnictwa w Programie Motywacyjnym (dalej: „Certyfikaty"). Certyfikaty co do zasady mają postać zdematerializowaną, jednakże na każde wezwanie Uczestnika Spółka zobowiązana jest do wydania ich wersji zmaterializowanej (papierowej). Przyznanie Certyfikatów następować będzie poprzez dokonanie odpowiedniego wpisu w ewidencji przyznanych Certyfikatów prowadzonej przez Spółkę (dalej: „Ewidencja").

Wedle zasad przewidzianych Regulaminem Certyfikaty mogą być zbywane przez Uczestników. Zbycie Certyfikatów wymaga wyemitowania ich w wersji zmaterializowanej oraz ich wydanie nabywcy, a także odznaczenia tej okoliczności w treści dokumentu samego Certyfikatu, jak i w Ewidencji. Nabywca Certyfikatów jest uprawniony do realizacji wynikających z nich praw na zasadach analogicznych do Uczestników.

Po zakończeniu Okresu rozliczeniowego którego dotyczą wydane Certyfikaty, Uczestnik (lub nabywca Certyfikatów) będzie uprawniony do zwrócenia się do Spółki o realizację wynikających z nich praw (dalej „Realizacja Certyfikatów"). Warunkiem powstania roszczeń Uczestnika o Realizację Certyfikatów jest m.in. spełnienie określonych warunków formalnych, tj.: zakończenie Okresu rozliczeniowego, którego dotyczą Certyfikaty, zatwierdzenie sprawozdania finansowego przez Zgromadzenie Wspólników Spółki za rok obrotowy odpowiadający Okresowi rozliczeniowemu w którym wydano Certyfikaty oraz udzielenie przez Zgromadzenie Wspólników absolutorium członkom Zarządu Spółki z wykonywania przez nich obowiązków.

Regulamin dla określenia poziomu wypłat pieniężnych dokonywanych przez Spółkę z tytułu uczestnictwa w Programie (dalej: „Kwoty Realizacji") przewiduje posłużenie się tzw. Instrumentem Bazowym. Wysokość kwot Realizacji będzie proporcjonalna do Wymiaru Instrumentu Bazowego w Okresie rozliczeniowym. Jako Instrument Bazowy przyjęto zysk netto osiągnięty przez Spółkę w Okresie Rozliczeniowym na początku którego przyznano Certyfikaty. Realizacja Certyfikatów następuje na żądanie Uczestnika (lub nabywcy Certyfikatów) poprzez ich wykreślenie ze stosownej ewidencji prowadzonej przez Spółkę (a także po ich fizycznym unicestwieniu, w razie wydania Certyfikatów w formie zmaterializowanej).

Reasumując, realizacja Certyfikatów uzależniona jest od Instrumentu Bazowego w Okresie rozliczeniowym, którego dotyczą, i to na dwa sposoby. Po pierwsze, aby jakiekolwiek środki pieniężne związane z Programem zostały wypłacone konieczne jest osiągnięcie w ogóle zysku przez Spółkę, a tym samym od wystąpienia Instrumentu Bazowego uzależniona jest sama możliwość dokonania wypłaty Kwoty Realizacji. Po drugie, Kwota Realizacji, wzrasta proporcjonalnie waz ze wzrostem Wymiaru Instrumentu Bazowego. W konsekwencji należy uznać, że stanowi on pochodny instrument finansowy w rozumieniu art. 3 pkt 28a) ustawy z 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. Znak 183, poz. 1538, ze zm.; dalej: „Ustawa OIF").

W myśl bowiem art. 3 pkt 28a) Ustawy OIF, przez instrumenty pochodne należy bowiem rozumieć opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward oraz inne prawa majątkowe, których cena zależy bezpośrednio lub pośrednio od ceny lub wartości instrumentów finansowych, walut stóp procentowych, rentowności, indeksów finansowych, wskaźników finansowych, towarów, zmian klimatycznych, stawek frachtowych, poziomów emisji, stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, a także innych aktywów, praw, zobowiązań, indeksów lub wskaźników (instrumentów bazowych) oraz instrumenty pochodne dotyczące przenoszenia ryzyka kredytowego. Nie pozostawia wątpliwości, iż Certyfikaty wydawane Uczestnikom przez Spółkę, jako inkorporujące prawa majątkowe, których cena (środki pieniężne z tytułu ich realizacji) zależą, od wskaźnika finansowego w postaci zysku netto Spółki w Okresie rozliczeniowym.

Powyższa kwalifikacja Certyfikatów prowadzi do wniosku, że stanowią one nie tylko pochodne instrumenty finansowe w rozumieniu art. 3 ust. 28a) Ustawy OIF, ale również mieszczą się także w szerszej kategorii instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, o których mowa w art. 2 ust. 1 pkt 2) Ustawy OIF. Wspomniany przepis nakazuje bowiem zaliczać do instrumentów finansowych m.in.:

• opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward na stopę procentową, inne instrumenty pochodne, których instrumentem bazowym jest papier wartościowy, waluta, stopa procentowa, wskaźnik rentowności lub inny instrument pochodny, indeks finansów lub wskaźnik finansowy, które są wykonywane przez dostawę lub rozliczenie pieniężne, (...)
• opcje, kontrakty terminowe, swapy, umowy forward dotyczące stóp procentowych oraz inne instrumenty pochodne odnoszące się do zmian klimatycznych, stawek frachtowych, uprawnień do emisji oraz stawek inflacji lub innych oficjalnych danych statystycznych, które są wykonywane przez rozliczenie pieniężne albo mogą być wykonane przez rozliczenie pieniężne według wyboru jednej ze stron, a także wszelkiego rodzaju inne instrumenty pochodne odnoszące się do aktywów, praw, zobowiązań, indeksów oraz innych wskaźników, które wykazują właściwości innych pochodnych instrumentów finansowych.

Należy podkreślić, iż przyjęcie przez Spółkę Programu, opartego na w/w zasadach, będzie miało na celu zwiększenie efektywności działań podejmowanych przez Uczestników na rzecz Spółki w związku z realizacją ich obowiązków. W konsekwencji Uczestnicy, poprzez ich finansową motywację, której wymiar uzależniony będzie od zysków Spółki, mają podejmować działania mające wpływ na poprawę wyników finansowych Spółki, które to wyniki uzależnione są w znacznej mierze od zaangażowania Uczestników w działania na rzecz Spółki.

Spółka, realizując obowiązki określone w Regulaminie Programu oraz Umowach, zobowiązana będzie m.in. dokonywać kalkulacji kwot i dokonywać wypłat pieniężnych należnych poszczególnym Uczestnikom programu z tytułu realizacji Certyfikatów Uczestnictwa.

Biorąc powyższe pod uwagę, należy zauważyć, iż w związku z realizacją Programu, Spółka ponosić będzie wydatki, na które składać się będą kwoty pieniężne wypłacane Uczestnikom tytułem Realizacji Certyfikatów (jeśli spełnione będą przesłanki od których uzależniona jest wpłata, o których mowa powyżej).

Uzupełniająco wskazać należy, iż rok obrotowy Spółki (a tym samym również Okres rozliczeniowy) odpowiada kalendarzowemu. Program Motywacyjny został wdrożony w Spółce z początkiem roku obrotowego 2014 (tj. od 1 stycznia 2014 r.). Do dnia sporządzenia niniejszego wniosku żaden z Uczestników nie otrzymał jakiegokolwiek przysporzenia majątkowego z tytułu uczestnictwa w Programie. Wypłata środków będzie bowiem możliwa dopiero po zakończeniu aktualnego (pierwszego) Okresu rozliczeniowego, o którym mowa w Regulaminie, jeśli spełnione będą przesłanki Realizacji Certyfikatów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z realizacją Programu, na które składać się będą kwoty pieniężne wypłacane Uczestnikom, jako wynagrodzenie z tytułu Realizacji Certyfikatów (jeśli spełnione zostaną określone przesłanki) będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki związane z Realizacją Programu, na które składać się będą kwoty pieniężne wypłacane Uczestnikom, jako wynagrodzenie z tytułu Realizacji Certyfikatów (jeśli spełnione będą określone warunki wypłaty), będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 Ustawy CIT, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT. Podatnik ma więc prawo do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów na gruncie CIT wszelkich poniesionych wydatków, pod warunkiem, że:

• istnieje związek pomiędzy ich poniesieniem a możliwością uzyskania przychodu podatkowego lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów, oraz
• nie zostały one enumeratywnie wymienione w art. 16 ust. 1 Ustawy CIT.

Są to dwa podstawowe i jedyne kryteria uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu przewidziane przez Ustawę CIT. A zatem wydatki poniesione przez podatnika mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów dla celów CIT, jeśli są nakierowane na osiągniecie przychodu, przy czym warunkiem koniecznym zaliczania danego wydatku do kosztów podatkowych nie jest wystąpienie konkretnego przychodu, lecz także jego poniesienie w celu jego potencjalnego osiągnięcia, a także zachowania lub zabezpieczenia jego źródła. Wystarczające jest przy tym wykazanie choćby pośredniego związku z przychodami.

W odniesieniu do zdarzenia przyszłego opisanego w niniejszym wniosku, należy zauważyć, iż uzasadnieniem dla wdrożenia przez Spółkę Programu, jak również - w przypadku spełnienia określonych Regulaminem i Umowami przesłanek dla wypłaty kwot pieniężnych tytułem realizacji Certyfikatów, jest chęć zwiększenia zysków osiąganych przez Spółkę. Program ma bowiem motywować Uczestników do zwiększenia efektywności ich działań podejmowanych na rzecz Spółki, co zaowocuje wydajniejszą realizacją celów biznesowych Spółki, w szczególności poprawą jej wyników finansowych, jak również zabezpieczeniem źródła jej przychodów w dalszej perspektywie.

W świetle powyższego, w opisanym zdarzeniu przyszłym, zaistnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami, jakie Spółka będzie ponosić w związku z Programem (chodzi o środki pieniężne, jakie Spółka będzie wypłacać Uczestnikom jako Realizacja Certyfikatów), a potencjalnymi zyskami, jakie uzyska. Ponadto zwiększona konkurencyjność Spółki, osiągnięta dzięki wdrożeniu Programu, przyczyni się do zachowania źródła aktualnie osiąganych przychodów. W konsekwencji, wspomniane wydatki będą stanowić dla Spółki koszty uzyskania przychodów w rozumieniu Ustawy CIT.

Należy zauważyć, iż powyższe stanowisko znajduje oparcie w szeregu interpretacji indywidualnych prawa podatkowego, dotyczących możliwości uznania za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z funkcjonowaniem podobnych programów motywacyjnych. Tytułem przykładu wskazać można interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 października 2013 r., znak IPPB3/423-659/13-2/MC, w której uznano za prawidłowe następujące stanowisko:

„Uzasadnieniem dla przyznania kluczowym pracownikom Spółki jednostek uczestnictwa jest m.in. funkcja motywacyjna, gdyż pracownicy stając się posiadaczami jednostek, których wartość zależy od wyników finansowych Spółki, są dodatkowo motywowani do jak najlepszej pracy w celu maksymalizacji zysków osiąganych przez Spółkę. (...) W świetle powyższego, zdaniem Spółki, w przedmiotowym stanie faktycznym. Istnieje zatem związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy wydatkami poniesionymi przez Spółkę w związku z udziałem jej kluczowych pracowników w Programie, a potencjalnym przychodem lub zachowaniem oraz zabezpieczeniem źródła tych przychodów. (...) wydatki te mogą zostać zaliczone w ciężar kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy CIT w momencie realizacji praw wynikających z jednostek uczestnictwa przez pracowników Spółki".

Podobne stanowisko zostało wyrażone w szeregu innych interpretacji indywidualnych prawa podatkowego (m.in. interpretacje: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 14 maja 2014 r., znak ILPB3/423-97/14-2/JG; Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 7 marca 2011 r., znak IBPBI/2/423-1827/10/JD; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 21 listopada 2008 r., znak IPPB5/423-40/08-3/DG; Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 13 lipca 2010 r., znak IPPB3/423-322/10-2/JB).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2014 r. poz. 851). Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z przepisu tego wynika zatem, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowym z przychodami (tzn. wydatki takie są uzasadnione z ekonomicznego punktu widzenia, ponieważ w rezultacie ich poniesienia podatnik może oczekiwać zwiększenia swoich przychodów), w tym służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Co istotne również, muszą być to wydatki, dzięki którym podatnik może osiągnąć przychód podlegający opodatkowaniu.

Kosztami tymi będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskiwanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu osiągnięcia przychodów, nawet wówczas, gdy z obiektywnych powodów przychód nie zostanie osiągnięty.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Generalnie można więc przyjąć, że kosztami uzyskania przychodu są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów, w tym także dla zagwarantowania jego funkcjonowania.

Enumeratywnie wymieniony w art. 16 ust. 1 ustawy katalog kosztów niestanowiących kosztów podatkowych nie oznacza bowiem, że inne koszty w nim nie wymienione tymi kosztami nie mogą być. W takim przypadku należy badać, czy dany koszt poniesiony został w celu uzyskania przychodów (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Przesłankę celowości kosztu uważa się za spełnioną, gdy istnieje związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem danego kosztu a powstaniem lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Nie ma przy tym znaczenia, czy dany wydatek przyniósł oczekiwany skutek w postaci osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenie ich źródła. Istotne jest, czy w momencie jego ponoszenia podatnik mógł – obiektywnie oceniając – oczekiwać takiego efektu. Zatem, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, której celem jest osiągnięcie przychodów bądź zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

W takim ujęciu kosztami uzyskania przychodów będą zarówno koszty pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, o ile zostały one prawidłowo udokumentowane, za wyjątkiem kosztów ustawowo uznanych za nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Jednocześnie należy podkreślić, że o tym co jest celowe i potrzebne w prowadzonej działalności, decyduje podmiot prowadzący działalność gospodarczą, a nie organ podatkowy. Na podatniku spoczywa zatem obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą oraz okoliczności, że ich poniesienie ma wpływ na wysokość osiągniętych przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, zwłaszcza w sytuacji wystąpienia sporu w tej kwestii.

W większości przypadków związek z przychodem nie nasuwa żadnych wątpliwości. Są jednak sytuacje, w których ów związek przyczynowy nie jest tak jednoznaczny. Wszystkie te sytuacje należy zatem rozwiązywać według zasad racjonalnego rozumowania, odrębnie w odniesieniu do każdego przypadku. Należy w tym miejscu podkreślić, że koszt uzyskania przychodów jest kosztem działalności gospodarczej, która ze swej istoty zmierza do osiągnięcia przychodów. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Zatem to podatnik zobowiązany jest wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości. Zatem, aby wydatek poniesiony przez podatnika mógł stanowić koszt uzyskania przychodów, muszą zaistnieć łącznie następujące przesłanki:

• został poniesiony przez podatnika,
• jest definitywny, a więc bezzwrotny,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie jest kosztem wymienionym w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak podkreśla Wnioskodawca, celem programu jest związanie ze sobą kluczowych dla Spółki osób, pełniących określone funkcje oraz zmotywowania ich do działania w celu osiągania przez Spółkę i jej grupę kapitałową jak najlepszych wyników finansowych „Celem Programu jest stworzenie dodatkowych mechanizmów motywujących Uczestników do zwiększenia efektywności pracy i działań podejmowanych na rzecz Spółki, które mają zapewnić stały i systematyczny wzrost osiąganych przez Spółkę zysków”. Realizacja certyfikatów uzależniona jest od Instrumentu Bazowego w Okresie rozliczeniowym, którego dotyczą. Aby jakiekolwiek środki pieniężne związane z Programem zostały wypłacone konieczne jest osiągnięcie w ogóle zysku przez Spółkę, a tym samym od wystąpienia Instrumentu Bazowego uzależniona jest sama możliwość dokonania wypłaty Kwoty Realizacji. Po drugie, Kwota Realizacji, wzrasta proporcjonalnie waz ze wzrostem Wymiaru Instrumentu Bazowego.

Zważywszy na powyższe – co do zasady - wydatki poniesione w związku z realizacją opisanego we wniosku programu, spełniające przedstawione powyżej kryteria, Spółka będzie mogła zaliczyć w ciężar kosztów uzyskania przychodów, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu wykazania związku pomiędzy kosztem, a przychodem podatnik musi dysponować wymaganymi przez prawo dowodami. W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych podatnicy są obowiązani do prowadzenia ewidencji rachunkowej zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający określenie wysokości dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy. Z tak udokumentowanych wydatków winno wynikać, że mają związek z prowadzoną działalnością gospodarczą i bezpośrednio lub pośrednio wpływają na wielkość osiąganych przez podatnika przychodów.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa.

Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji, tutejszy organ wskazuje, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych) i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego, co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.