Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
IPTPP3/4512-339/15-4/MWj
z 10 grudnia 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 20 sierpnia 2015 r. (data wpływu 26 sierpnia 2015 r.) uzupełnionym pismem z dnia 23 listopada 2015r. (data wpływu 27 listopada 2015r. ) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży zabudowanej nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży zabudowanej nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 23 listopada 2015r. (data wpływu 27 listopada 2015r. ) w zakresie przeformułowania pytania, doprecyzowania opisu sprawy oraz własnego stanowiska.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Sąsiadka Pana J. C. i Jego żony (K.C.), Pani S., mieszka na terenie oddziaływania farmy wiatrowej. Z tego powodu jej dom wraz z działką, na której się on znajduje, zostanie kupiony przez firmę prowadzącą farmę wiatrową. Znając sytuację swojej sąsiadki, Państwo C. chcą jej pomóc, poprzez sprzedaż na jej rzecz nieruchomości. Przedmiotem sprzedaży będzie działka zabudowana domem jednorodzinnym.

Działka Państwa C. została zakupiona przez nich ponad 5 lat temu na cele powiększenia prowadzonego przez nich gospodarstwa rolnego. Na potrzeby transakcji sprzedaży, działka zostanie podzielona na dwie części - jedna część zostanie sprzedana Pani S., a druga będzie w dalszym ciągu własnością Państwa C.

Państwo C. są małżeństwem, pomiędzy nimi obowiązuje ustrój wspólności majątkowej. Żadne z małżonków nie prowadzi działalności gospodarczej ani nie jest zarejestrowane do celów podatku od towarów i usług. Działka, która będzie sprzedawana Pani S., została przez nich nabyta ponad 5 lat temu do ich majątku wspólnego i nigdy nie była użytkowana na cele związane z prowadzeniem przez Państwa C., lub osobno każdego z nich, działalności gospodarczej. Działka ta nie była nikomu wynajmowana lub udostępniana na podstawie innej umowy cywilnoprawnej, ani nie prowadzono na niej żadnej działalności gospodarczej. W chwili nabycia działki przez Państwo C. była to działka, która składała się z części zabudowanej starym domem oraz części przeznaczonej pod uprawę. Działka za zostanie podzielona w ten sposób, że z części przeznaczonej pod uprawę zostanie wydzielona działka, która zostanie zabudowana przez państwo C. domem. Państwo C. po zabudowaniu tej wydzielonej działki domem jednorodzinnym, który chcą wybudować zgodnie ze wskazówkami Pani S., sprzedadzą tę wydzieloną działkę wraz z wybudowanym domem Pani S.. Budowa jest finansowana przez Państwo C. z ich majątku.

Obecnie Pan C. pełni rolę inwestora w procesie budowlanym, gdyż jest on odpowiedzialny za realizację inwestycji budowlanej, tj. budowy domu jednorodzinnego na działce będącej własnością Jego i Jego żony. Po zakończeniu budowy domu jednorodzinnego Pan C. zawiadomi powiatowy nadzór o zakończeniu budowy i złoży wszystkie niezbędne dokumenty. Kolejnym krokiem, po zakończeniu budowy domu jednorodzinnego i dopuszczeniu go do użytkowania, będzie sprzedaż nieruchomości Pani S..

Państwo C. podjęli się sprzedaży zabudowanej nieruchomości na rzecz Pani S., gdyż, jako sąsiedzi, wiedzieli o jej kłopotach związanych z zamieszkaniem na terenie objętym oddziaływaniem farmy wiatrowej. Chcieli jej pomóc, aby mogła zamieszkać w tej samej okolicy, w której mieszka przed sprzedażą domu firmie prowadzącą farmę wiatrową.

Państwo C. obecnie nie budują innych domów ani nie zamierzają w przyszłości budować domów dla innych ludzi, z wyjątkiem może domów dla swoich dzieci. Państwo C. nie podejmowali działań marketingowych lub reklamowych związanych z potencjalną sprzedażą działki, na której wybudowany zostanie dom. Państwo C. posiadają jeszcze inne prywatne nieruchomości, związane m.in. z prowadzonym przez nich gospodarstwem rolnym. Posiadane przez Państwo C. nieruchomości nie są przeznaczone na sprzedaż i w przewidywalnej przyszłości Państwo C. nie zamierzają dokonywać ich sprzedaży, ale nie można wykluczyć wystąpienia okoliczności, które skłonią ich do tego w przyszłości.

W piśmie z dnia 23 listopada 2015r. (data wpływu 27 listopada 2015r. ) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nie zamierza zarejestrować się jako czynny podatnik podatku od towarów i usług, nie zamierza również złożyć zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.
2. Nie zamierza dokonywać odliczeń podatku naliczonego w związku z wydatkami poniesionymi na budowę domu jednorodzinnego, którego sprzedaż objęta jest zakresem pytania.
3. Nie wskaże żadnego okresu rozliczeniowego, gdyż nie zamierza złożyć zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy wskutek zawarcia umowy sprzedaży zabudowanej nieruchomości przez Pana C. na rzecz Pani S. powstanie obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawione w uzupełnieniu wniosku).

Pan C. stoi na stanowisku, że na skutek zawarcia umowy sprzedaży zabudowanej nieruchomości na rzecz Pani S. nie powstanie u niego obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie:

Pan C., chcąc pomóc sąsiadce, zamierza sprzedać jej wspólnie z żoną nieruchomość wraz z domem wybudowanym według wskazówek sąsiadki, ale którego budowa była finansowana przez Pana C. i jego żonę z ich majątku wspólnego. Sytuacja przedstawiona w zapytaniu związana jest z jednostkowym przypadkiem, który nie będzie powtarzał się w przyszłości. Pan C. nie prowadzi działalności gospodarczej, ani też nie zamierza w przyszłości budować domów dla innych ludzi, z wyjątkiem może domów dla swoich dzieci. Żona pana C. o nie prowadzi działalności gospodarczej, ani też nie zamierza w przyszłości budować domów dla innych ludzi, z wyjątkiem może domów dla swoich dzieci.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity: Dz. U. z 2011 r., nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwana dalej „ustawa VAT”- podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez wzglądu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Pan C., wraz z żoną, podjął się sprzedaży zabudowanej nieruchomości na rzecz Pani S., gdyż, jako sąsiad, wiedział o jej kłopotach związanych z zamieszkaniem na terenie objętym oddziaływaniem farmy wiatrowej. Chciał jej pomóc, aby mogła zamieszkać w tej samej okolicy, w której mieszka przed sprzedażą domu firmie prowadzącą farmę wiatrową. Pan C. nie podejmował żadnych działań marketingowych lub reklamowych związanych, z posiadaną nieruchomością, należącą do majątku wspólnego jego i jego żony. Tak samo jego żona nie podejmowała żadnych działań marketingowych lub reklamowych związanych z ww. nieruchomością.

Należy wskazać, że zgodnie z ustawą VAT, dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, jeżeli jej „działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich” (Interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi w dniu 30 czerwca 2015 r., sygnatura IPTPP2/4512-185/15-4/JSz).

Pan C., sprzedając wraz z żoną, Pani S. zabudowaną nieruchomość, nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Z tego powodu, sprzedaż ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ani nie powstanie u Pana C. obowiązek podatkowy na gruncie podatku od towarów i usług z tytułu tej sprzedaży.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Art. 2 pkt 6 ustawy stanowi, że przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Grunty spełniają powyższą definicję towarów, wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego).

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Artykuł 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ww. Kodeksu cywilnego).

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części – art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Z kolei w myśl art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583), z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Natomiast zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ww. Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zgodnie z art. 140 ww. ustawy Kodeks cywilny, w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego właściciel może, z wyłączeniem innych osób, korzystać z rzeczy zgodnie ze społeczno-gospodarczym przeznaczeniem swego prawa, w szczególności może pobierać pożytki i inne dochody z rzeczy. W tych samych granicach może rozporządzać rzeczą.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem będzie podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza – art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Tak też stwierdził Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w połączonych sprawach C-180/10 i C-181/10. Trybunał wskazał m.in. że zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 112 (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. O tym, że dokonujący sprzedaży gruntu budowlanego działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, a nie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykonując prawo własności, decyduje stopień jego aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, który wskazuje, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługobiorców w ramach prowadzenia działalności gospodarczej.

Konieczne jest zatem zbadanie w każdej sytuacji, czy w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika a nie jako osoba wykonująca prawo własności.

W analizowanej sprawie uznać należy, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki zabudowanej domem jednorodzinnym (stanowiącej współwłasność małżeńską) będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Aktywność podejmowana przez Wnioskodawcę w przedmiocie sprzedaży działki zabudowanej domem jednorodzinnym jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W tym miejscu zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C 291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), dotyczącego kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” - zdaniem TSUE- to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego, co w przedmiotowej sprawie nie ma miejsca, gdyż Wnioskodawca w żaden sposób nie będzie wykorzystywał wydzielonej działki, na której wybuduje dom do celów osobistych, ponieważ po zabudowaniu wydzielonej działki domem jednorodzinnym stanie się ona przedmiotem dostawy.

Wnioskodawca na potrzeby transakcji sprzedaży działki dokona jej podziału na dwie części - jedna część zostanie sprzedana Pani S., a druga będzie w dalszym ciągu własnością Wnioskodawcy i Jego żony. Ponadto Wnioskodawca ponosi nakłady na budowę domu jednorodzinnego, które są finansowane z majątku prywatnego Wnioskodawcy i Jego żony. Budowa domu jednorodzinnego będzie przebiegała zgodnie ze wskazówkami nabywcy – Pani S.. Wnioskodawca pełni rolę inwestora w procesie budowlanym, gdyż jest on odpowiedzialny za realizację inwestycji budowlanej, tj. budowy domu jednorodzinnego na działce będącej własnością Jego i Jego żony. Po zakończeniu budowy domu jednorodzinnego Wnioskodawca zawiadomi powiatowy nadzór o zakończeniu budowy i złoży wszystkie niezbędne dokumenty. Kolejnym krokiem, po zakończeniu budowy domu jednorodzinnego i dopuszczeniu go do użytkowania, będzie sprzedaż nieruchomości Pani S..

Z uwagi na ciąg wykonanych przez Wnioskodawcę czynności, które wskazują na zaangażowanie środków podobnych do wykorzystywanych przez producenta, handlowca lub usługodawcę, sprzedaż nieruchomości będąca przedmiotem wniosku nie może być uznana za czynność wykonywaną w ramach zarządu majątkiem prywatnym i w związku z powyższym będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Zatem, planowaną przez Wnioskodawcę sprzedaż nieruchomości stanowiącej współwłasność małżeńską należy traktować jako dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Zgodnie z art. 19a ust. 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Ponadto należy wskazać, że regulacja art. 19a ust. 1 jest zgodna z art. 63 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz. UE L 347, str. 1 z późn. zm.), który mówi, że zdarzenie powodujące powstanie obowiązku podatkowego ma miejsce, a VAT staje się wymagalny w momencie dostarczenia towarów lub wykonania usług.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powołany przepis art. 19a ust. 1 ustawy formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując dostawy przedmiotowej działki zabudowanej domem jednorodzinnym (stanowiącej współwłasność małżeńską) wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i spełnia przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Tym samym u Wnioskodawcy, z tytułu dostawy działki zabudowanej domem jednorodzinnym (stanowiącej współwłasność małżeńską), która w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, powstanie obowiązek podatkowy zgodnie z art. 19a ww. ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie zauważa się, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla żony Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Odnośnie natomiast powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Końcowo należy zauważyć, że w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.