Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP1-2.4512.117.2016.1.DC
z 14 listopada 2016 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2016 r. (data wpływu 16 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla przyjmowanych opłat akredytacyjnych wnoszonych przez uczestników warsztatów dramatopisarskich – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla przyjmowanych opłat akredytacyjnych wnoszonych przez uczestników warsztatów dramatopisarskich.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

„A” jest posiadającą osobowość prawną, samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta. „A” działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2012 r., poz. 406) oraz swojego Statutu. „A” jest podatnikiem VAT zarejestrowanym dla potrzeb VAT jako podatnik VAT czynny.

Statutowe cele działalności „A” to:

  • inspirowanie twórczości dla dzieci i młodzieży,
  • promocja nowych, wartościowych zjawisk artystycznych,
  • popularyzacja i wspieranie rozwoju nowych metod edukacji kulturalnej młodego pokolenia,
  • kreowanie wydarzeń artystycznych i edukacyjnych we współdziałaniu z instytucjami kultury, instytucjami oświaty oraz artystami, edukatorami i menadżerami sztuki.

W świetle Statutu „A” do zadań „A” należy:

  1. tworzenie dóbr kultury, przygotowywanie i realizacja wartościowych dzieł, projektów artystycznych i artystyczno-edukacyjnych, w tym m.in. organizacja „Biennale (…)” i „Międzynarodowych (…)”,
  2. rozbudzanie i rozwijanie różnych form aktywności twórczej dzieci i młodzieży,
  3. organizacja seminariów i sesji naukowych poświęconych twórczości dla dzieci i młodzieży,
  4. promocja polskiej sztuki dla dzieci i młodzieży w kraju i za granicą,
  5. prowadzenie działalności wydawniczej związanej z realizacją zadań statutowych,
  6. tworzenie systemu informacji i gromadzenie dokumentacji o najistotniejszych aspektach twórczości adresowanej do młodego odbiorcy,
  7. realizacja zadań wynikających z założeń strategii Miasta.

„A” nie prowadzi działalności w celu osiągnięcia zysku. „A” może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

„A” rokrocznie organizuje kilkudniowe warsztaty dramatopisarskie dla uczestników konkursu na sztukę teatralną dla dzieci i młodzieży (dalej: Warsztaty). Umożliwiają one podnoszenie kwalifikacji młodych autorów poprzez wnikliwe omawianie nadesłanych prac ze specjalistami – jurorami konkursu, spotkania i dyskusje na temat literatury i teatru z wybitnymi pisarzami i reżyserami. Warsztaty to także okazja do bezpośrednich kontaktów autorów sztuk z dyrektorami teatrów z całej Polski, zapoznania się z najnowszymi utworami (poprzez ich pierwsze czytanie w wykonaniu zawodowych aktorów), tematami i trendami w dramaturgii. Warsztaty mają również na celu promocję twórczości dla dzieci i młodzieży oraz wsparcie autorów sztuk teatralnych dla dzieci i młodzieży.

„A” w tym roku pobiera od uczestników warsztatów opłaty akredytacyjne (dalej: Opłaty). Opłaty będą pokrywały niewielką część kosztów organizacji warsztatów (wynagrodzenia dla specjalistów prowadzących warsztaty, zakwaterowanie, wyżywienie, materiały itd.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Jaką stawkę VAT (zwolnienie od VAT) należy zastosować do przedstawionych w opisie stanu faktycznego Opłat?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione w opisie stanu faktycznego Opłaty związane z Warsztatami organizowanymi przez „A” korzystają ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

Zwolnione od VAT są usługi kulturalne świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną (art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Natomiast w świetle art. 43 ust. 19 ustawy o VAT zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

  1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
  2. wstępu:
    1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
    2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
    3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
  3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
  4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
  5. działalności agencji informacyjnych;
  6. usług wydawniczych;
  7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
  8. usług ochrony praw.

Zatem, aby świadczenie usług, z tytułu którego „A” pobiera Opłaty mogło korzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT:

  • opłata powinna dotyczyć usług kulturalnych świadczonych przez „A”,
  • „A” musi być instytucją o charakterze kulturalnym lub wpisaną do rejestru instytucji kultury,
  • „A” nie powinno osiągać w sposób systematyczny zysków z działalności kulturalnej, a w przypadku ich osiągnięcia muszą one być przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.
  • usługi „A” nie są objęte wyłączeniem z zakresu zwolnienia od VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 19 ustawy o VAT.

Usługi „A” jako usługi kulturalne

Ustawa o VAT nie definiuje usług kulturalnych. W świetle definicji pojęcia „kultura” w internetowym słowniku PWN jest to materialna i umysłowa działalność społeczeństw oraz jej wytwory.

Natomiast w świetle art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z dnia 16 kwietnia 2012 r., poz. 406 ze zm.) działalność kulturalna w rozumieniu niniejszej ustawy polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. W opinii „A” nie ulega wątpliwości, że organizowane przez „A” Warsztaty stanowią usługi kulturalne. Przede wszystkim warsztaty mieszczą się w ramach działalności statutowej samorządowej instytucji kultury jaką jest „A”. Same warsztaty dramatopisarskie są cyklicznym wydarzeniem kulturalnym organizowanym przez „A”.

Tym samym, zdaniem „A”, Opłata za udział w warsztatach stanowi wynagrodzenie za usługę kulturalną świadczoną przez „A”.

„A” jako instytucja kulturalna

Usługi kulturalne korzystają ze zwolnienia od VAT gdy są świadczone przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, działalność kulturalną mogą prowadzić osoby prawne, osoby fizyczne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej.

„A” jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta działającą na podstawie ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz w oparciu o uchwalony Statut.

Tym samym, spełnione są przesłanki podmiotowe do zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

Przeznaczanie zysku z działalności na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług zgodnie z art. 43 ust. 18 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

W opisie stanu faktycznego „A” potwierdziło, że może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Opłata pokrywa zaś jedynie część kosztów organizacji wydarzenia.

Tym samym, powyższa przesłanka do zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT jest również spełniona.

Wyłączenia z zastosowania zwolnienia od VAT dla usług kulturalnych nie mają zastosowania do usług „A”.

W opinii „A”, usługi świadczone przez „A” nie są objęte żadnym z wyłączeń od zastosowania zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy o VAT.

W szczególności Opłata za warsztaty dramatopisarskie nie stanowi wynagrodzenia za usługi wstępu na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego, o których mowa w art. 43 ust. 19 pkt 2 lit. a ustawy o VAT.

Opłata akredytacyjna – za czynne uczestnictwo w warsztatach – taka jak przedstawiona we wniosku, nie może być utożsamiana z „opłaceniem wstępu”. Przedmiotowa opłata (opłaty akredytacyjne) wnoszona przez uczestników warsztatów pokrywa część poniesionych przez „A” wydatków na organizację warsztatów i nie może być utożsamiana ze wstępem.

W interpretacji indywidualnej z dnia 9 stycznia 2013 r. wydanej na rzecz „A” Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu potwierdził, że usług wstępu nie można utożsamiać z udziałem w warsztatach o nieco innej tematyce organizowanych przez „A”: „Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem »wstępu« uprawniającego do uczestniczenia w warsztatach, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Wstęp na zajęcia artystyczne prowadzone pod kierunkiem instruktora, na których dzieci będą tworzyć własne dzieła sztuki (malarskie, graficzne, fotograficzne), konstruować wynalazki i instrumenty muzyczne własnego pomysłu, nie uprawnia korzystającego do wstępu jedynie w sensie wejścia gdzieś, jak to ma miejsce m.in. w przypadku kupienia biletu do kina, lecz obejmuje przede wszystkim czynne uczestnictwo w warsztatach”.

Również w szeregu innych interpretacji indywidualnych organy podatkowe potwierdzały możliwość zastosowania zwolnienia od VAT do opłat akredytacyjnych: „Zatem dokonanie opłaty, jakim jest opłata akredytacyjna – za czynne uczestnictwo w Festiwalu, nie może być utożsamiane z ((opłaceniem wstępu)). Przedmiotowa opłata (opłaty akredytacyjne) wnoszona przez uczestników Festiwalu pokrywa część poniesionych przez „A” wydatków na organizację świadczonej usługi i nie może być utożsamiana ze wstępem na Festiwal. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne polegające na organizowaniu Festiwalu, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem Zainteresowany jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury. W konsekwencji również pobierane przez Zainteresowanego opłaty akredytacyjne od uczestników Festiwalu, również korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy”. (interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w dniu 12 października 2015 r., nr ILPP2/4512-1-546/15-2/JK).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 2 lutego 2014 r., nr IPTPP1/443-933/13-4/AK.

„Zatem pojęcia usług w zakresie wstępu (o którym mowa m.in. w poz. 182 załącznika nr 3 do ustawy) nie można utożsamiać z pojęciem »wstępu» uprawniającego do uczestniczenia w warsztatach, które prowadzone są na zasadzie czynnego uczestnictwa w nich. Pod kierunkiem prowadzącego uczestnicy warsztatu będą tworzyć własne kreacje artystyczne, w różnych rolach: aktora, reżysera, scenografa itp.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, podkreślić należy, iż Wnioskodawca wskazał, że zyski z prowadzonej działalności w zakresie biletów za udział w warsztatach przeznaczone będą w całości na pokrycie kosztów działalność statutowej Teatru, co pozwoli na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi kulturalne polegające na organizacji cyklu warsztatów artystycznych dla dzieci i młodzieży, korzystać będą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z powołanym wcześniej art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy, bowiem Wnioskodawca jest samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Prezydenta Miasta, działającą na podstawie przepisów ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej oraz Statutu. Ponadto w przedmiotowej sprawie nie jest spełniona przesłanka negatywna uregulowana w art. 43 ust. 18 ustawy – Wnioskodawca świadcząc ww. usługi kulturalne pobiera od uczestników opłaty, które przeznaczane są na kontynuację i doskonalenie świadczonych usług oraz na pozostałą działalność statutową”.

Identyczne wnioski wynikają z interpretacji indywidualnych wydanych w podobnych sprawach, tj. interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 lipca 2016 r., nr IBPP3/4512 -237/16/MN w zakresie opłaty za warsztaty, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 28 kwietnia 2015 r., nr IPTPP4/4512-27/15-7/OS w zakresie opłat za udział w zajęciach: nauka tańca, nauka baletu, zajęcia modelarskie.

Podsumowując, świadczone przez „A” usługi kulturalne polegające na organizowaniu warsztatów dramatopisarskich, korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług – zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT, bowiem „A” jest samorządową instytucją kultury wpisaną do rejestru instytucji kultury, organizowane warsztaty są usługą kulturalną, zaś ewentualny zysk z działalności „A” jest przeznaczany na kontynuowanie lub doskonalenie świadczonych usług. Brak jest również przepisów wyłączających możliwość zastosowania zwolnienia do usług świadczonych przez „A”.

Tym samym pobierane przez „A” Opłaty za udział w warsztatach dramatopisarskich, w opinii „A”, korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

I tak, stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zwalnia się od podatku usługi kulturalne świadczone przez:

  1. podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane na podstawie odrębnych przepisów za instytucje o charakterze kulturalnym lub wpisane do rejestru instytucji kultury, prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną;
  2. indywidualnych twórców i artystów wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów, w tym za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania utworów.

Jednocześnie zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy – zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

  1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
  2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle art. 43 ust. 17a ustawy – zwolnienia, o których mowa w 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenie usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług (art. 43 ust. 18 ustawy).

W myśl art. 43 ust. 19 ustawy – zwolnienie, o którym mowa w ust. 1 pkt 33, nie ma zastosowania do:

  1. usług związanych z filmami i nagraniami na wszelkich nośnikach;
  2. wstępu:
    1. na spektakle, koncerty, przedstawienia i imprezy w zakresie twórczości i wykonawstwa artystycznego i literackiego,
    2. do wesołych miasteczek, parków rozrywki, cyrków, dyskotek, sal balowych,
    3. do parków rekreacyjnych, na plaże i do innych miejsc o charakterze kulturalnym;
  3. wstępu oraz wypożyczania wydawnictw w zakresie usług świadczonych przez biblioteki, archiwa, muzea i innych usług związanych z kulturą;
  4. usług związanych z produkcją filmów i nagrań na wszelkich nośnikach;
  5. działalności agencji informacyjnych;
  6. usług wydawniczych;
  7. usług radia i telewizji, z zastrzeżeniem ust. 1 pkt 34;
  8. usług ochrony praw.

Analizując powołane wyżej regulacje zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług kulturalnych jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz.U. z 2012 r., poz. 406 z późn. zm.), działalność kulturalna polega na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury.

Formami organizacyjnymi działalności kulturalnej są w szczególności: teatry, opery, operetki, filharmonie, orkiestry, instytucje filmowe, kina, muzea, biblioteki, domy kultury, ogniska artystyczne, galerie sztuki oraz ośrodki badań i dokumentacji w różnych dziedzinach kultury (art. 2 ustawy o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej).

Zgodnie zaś z przepisem art. 3 ust. 2 ww. ustawy, działalność kulturalna określona w art. 1 ust. 1 nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu odrębnych przepisów.

W myśl art. 8 cyt. ustawy o działalności kulturalnej, ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Natomiast jednostki samorządu terytorialnego organizują działalność kulturalną, tworząc samorządowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy). Podmioty tworzące instytucje kultury, o których mowa w art. 8 i 9, zwane są dalej organizatorami, a ilekroć w ustawie jest mowa o instytucji kultury bez bliższego określenia - należy przez to rozumieć zarówno państwową, jak i samorządową instytucję kultury (art. 10 ust. 1 i 2).

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury działają na podstawie aktu o ich utworzeniu oraz statutu nadanego przez organizatora.

W myśl art. 14 ust. 1 ww. ustawy, instytucje kultury uzyskują osobowość prawną i mogą rozpocząć działalność z chwilą wpisu do rejestru prowadzonego przez organizatora.

Instytucja kultury z urzędu podlega wpisowi do rejestru (art. 14 ust. 3 ww. ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że „A” jest posiadającą osobowość prawną samorządową instytucją kultury wpisaną do Rejestru Instytucji Kultury prowadzonego przez Urząd Miasta. Zatem Wnioskodawca wypełnia przesłanki podmiotowe wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy. Wnioskodawca jest podmiotem, o jakim mowa w tym przepisie, jest bowiem wpisany do rejestru instytucji kultury prowadzonego przez organizatora będącego podmiotem tworzącym instytucje kultury w rozumieniu przepisów o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (samorząd województwa).

Z kolei spełnienie warunku przedmiotowego odnosi się do wyżej przytoczonego art. 43 ust. 1 pkt 33 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się z podatku usługi kulturalne (…). Ustawa nie podaje definicji pojęcia „usług kulturalnych”. Jego znaczenie należy zatem ustalić w oparciu o dostępne metody wykładni. W prawie podatkowym pierwszorzędne znaczenie ma wykładnia językowa. Zatem zgodnie z jej regułami, odnosząc się do znaczenia terminu „usługi kulturalne” w języku potocznym, możemy stwierdzić, iż pod pojęciem tym kryją się usługi odnoszące się do kultury, w zakresie kultury itp.

Natomiast kultura to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości, a także ogół wartości, zasad i norm współżycia przyjętych przez dane zbiorowości; wszystko to, co powstaje dzięki pracy człowieka, co jest wytworem jego myśli i działalności. Kultura dzieli się na: materialną, której zakres pokrywa się z pojęciem cywilizacja, i duchową – ogół wytworów i osiągnięć z dziedziny sztuki, nauki, moralności funkcjonujących w postaci dzieł artystycznych, wierzeń, obyczajów, a także uznanych wartości, takich jak: prawda, sprawiedliwość, wolność, równość itp. (Roman Smolski, Marek Smolski, Elżbieta Helena Stadtmüller „Słownik Encyklopedyczny Edukacja Obywatelska” Wydawnictwo Europa, Warszawa 1999).

Encyklopedia Popularna w haśle „kultura” podaje, że jest to „całokształt materialnego i duchowego dorobku ludzkości gromadzony, utrwalany i wzbogacany w ciągu jej dziejów, przekazywany z pokolenia na pokolenie; w skład tak pojętej kultury wchodzą nie tylko wytwory materialne i instytucje społeczne, ale także zasady współżycia społecznego, sposoby postępowania, wzory, kryteria ocen estetycznych i moralnych przyjęte w danej zbiorowości i wyznaczające obowiązujące zachowania” (Encyklopedia Popularna PWN, Wydanie XV, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1982). Przez potoczne rozumienie pojęcia „kultura” możemy zatem uznać całokształt wytworów materialnych i umysłowych społeczności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca organizuje kilkudniowe warsztaty dramatopisarskie dla uczestników konkursu na sztukę teatralną dla dzieci i młodzieży. Warsztaty te umożliwiają podnoszenie kwalifikacji młodych autorów poprzez wnikliwe omawianie nadesłanych prac ze specjalistami – jurorami konkursu, spotkania i dyskusje na temat literatury i teatru z wybitnymi pisarzami i reżyserami. Warsztaty to także okazja do bezpośrednich kontaktów autorów sztuk z dyrektorami teatrów z całej Polski, zapoznania się z najnowszymi utworami, tematami i trendami w dramaturgii, a także promocja twórczości dla dzieci i młodzieży oraz wspieranie autorów sztuk teatralnych dla dzieci i młodzieży.

„A” nie prowadzi działalności w celu osiągnięcia zysku, jednocześnie „A” może osiągać zyski z prowadzonej przez siebie działalności, które przeznaczane są jednak w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług. Tym samym, przepis art. 43 ust. 18 ustawy nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Zatem warsztaty dramatopisarskie które są cyklicznym wydarzeniem kulturalnym organizowanym przez „A” stanowią usługi kulturalne świadczone przez instytucję kultury i korzystają ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

W konsekwencji również pobierane przez „A” Opłaty od uczestników warsztatów dramatopisarskich także korzystają ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 33 lit. a ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały . zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj