Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.530.2018.2.KT
z 31 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 17 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym w dniu 24 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 12 października 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług transportu międzynarodowego towarów oraz prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem takich usług - jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 17 sierpnia 2018 r. do tutejszego organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług transportu międzynarodowego towarów oraz prawa do odliczenia podatku w związku z nabyciem takich usług. Wniosek uzupełniony został pismem złożonym w dniu 24 października 2018 r. (data wpływu 26 października 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr 0114-KDIP1-2.4012.530.2018.1.KT z dnia 12 października 2018 r.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:


Spółka z o.o. jest przedsiębiorstwem zajmującym się spedycją międzynarodową i krajową. Model biznesowy Spółki polega na organizowaniu transportów dla klientów samochodami ciężarowymi. Spółka posiada szeroką gamę umów z klientami oraz dużą bazę przewoźników transportowych. W ramach swojej działalności po otrzymaniu zamówienia na konkretny przewóz, na konkrety termin i trasę od klienta, Spółka znajduje przewoźnika będącego w stanie zrealizować taki przewóz. Różnica pomiędzy ceną za transport uzyskaną od klienta, a ceną którą Spółka płaci przewoźnikowi stanowi marżę Spółki.

W ramach swojej działalności Spółka realizuje między innymi przewozy związane z eksportem towarów poza Unię Europejską. Klientami w przypadku tych przewozów mogą być zarówno podmioty Polskie jak i zagraniczne. Spółka dla transportu międzynarodowego stosuje stawkę 0% korzystając z możliwości zastosowania obniżonej stawki wynikającej z artykułu art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 r., nr 54 poz. 535), zwanej dalej Ustawą, o ile posiada dokumenty o których mowa w art. 83 ust. 9 pkt 3 Ustawy potwierdzające wywóz towarów, zawierające co najmniej: nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania eksportera towarów, określenie towarów i ich ilości oraz potwierdzenie wywozu przez urząd celny. Spółka nie sprawdza przy tym, czy usługa jest świadczona na rzecz eksportera, importera, odbiorcy towarów, czy innego spedytora i w każdym przypadku stosuje stawkę 0%. Analogicznie przewoźnicy wykonujący usługi dla Spółki jako podwykonawcy Spółki, w przypadku wykonywania usług transportu międzynarodowego związanego z eksportem towarów z kraju Unii Europejskiej do innego kraju poza Unią Europejską stosują stawkę 0%, nie patrząc na fakt, że Spółka nie jest eksporterem, importerem ani odbiorcą importowanych towarów.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 24 października 2018 r. Wnioskodawca uściślił, że nabywcą usług świadczonych przez Spółkę (których dotyczy pytanie 1) w opisanym przypadku jest podmiot niebędący osobą fizyczną, czynny podatnik VAT zarejestrowany w Polsce. W ramach tych usług trasa transportu przebiega z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej do Federacji Rosyjskiej, przez terytorium Republiki Białoruś. Wnioskodawca posiada list przewozowy lub inny dokument potwierdzający, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

Natomiast w odniesieniu do usług transportowych nabywanych przez Wnioskodawcę (których dotyczy pytanie 2) Spółka wskazała, że trasa transportu przebiega z terytorium Rzeczpospolitej Polskiej do Federacji Rosyjskiej, przez terytorium Republiki Białoruś, a przewoźnik posiada list przewozowy lub inny dokument potwierdzający, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.

W związku z faktem, że Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w swoim orzeczeniu C-288/16 z dnia 29 czerwca 2017 r. dotyczącym usług transportu związanego z eksportem, ale dotyczącym spedytora łotewskiego, określił, że obniżoną stawkę podatku może zastosować tylko spółka transportowa, która bezpośrednio współpracuje z eksporterem, importerem lub odbiorcą towarów, Spółka pragnie zadać dwa pytania.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy w przypadku, gdy usługa transportu międzynarodowego polegająca na eksporcie towarów poza Unię Europejską nie jest świadczona na rzecz eksportera, importera lub odbiorcy towaru, Spółka może zastosować obniżoną stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla transportu międzynarodowego na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23?
  2. Czy w przypadku, gdy usługa transportu międzynarodowego polegająca na eksporcie towarów poza Unię Europejską jest świadczona na rzecz Spółki i Spółka jako spedytor nie jest ani eksporterem, ani importerem, ani też odbiorcą eksportowanych towarów, polski przewoźnik świadczący tę usługę nie zastosuje obniżonej stawki podatku od towarów i usług przewidzianą dla transportu międzynarodowego na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23, Spółka będzie mogła odliczyć podatek naliczony na zasadach ogólnych ze stawką 23%, o ile spełni warunki odliczenia podatku przewidziane w ustawie o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, możliwość skorzystania z obniżonej stawki podatku od towarów i usług przewidziana dla transportu międzynarodowego w art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. 2004 r., nr 54 poz. 535) jest koordynowane na poziomie Unii Europejskiej na podstawie Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zwanej dalej Dyrektywą. Dlatego, aby móc stosować przepisy o podatku od towarów i usług w sposób jednolity na terenie całej Unii Europejskiej przepisy te powinny być w taki sam sposób interpretowane na terenie całej Unii Europejskiej. W związku z tym przepisy art. 83 powinny być rozpatrywane przez pryzmat zapisów Dyrektywy, w szczególności przepisów o możliwości zastosowania zwolnień w eksporcie, o których mowa a artykule 146 wyżej wymienionej Dyrektywy. Przepis artykułu 146 punkt 1 litera e znalazł swoją wykładnie w orzeczeniu Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej C-288/16 z dnia 29 czerwca 2017 r. Orzeczenie to stwierdza, że zwolnienie z podatku przewidziane w tym przepisie nie ma zastosowania do świadczenia usług, dotyczącego transakcji polegającej na przewozie towarów do państw trzecich, gdy usługi te nie są świadczone bezpośrednio na rzecz nadawcy lub odbiorcy tych towarów. Dlatego:

  1. w przypadku, gdy usługa transportu międzynarodowego polegająca na eksporcie towarów poza Unię Europejską nie jest świadczona na rzecz eksportera, importera lub odbiorcy towaru, Spółka nie może zastosować obniżonej stawki podatku od towarów i usług przewidzianej dla transportu międzynarodowego na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23;
  2. w przypadku, gdy usługa transportu międzynarodowego polegająca na eksporcie towarów poza Unię Europejską jest świadczona na rzecz Spółki i Spółka jako spedytor nie jest ani eksporterem, ani importerem, ani też odbiorcą eksportowanych towarów, polski przewoźnik świadczący tę usługę nie powinien stosować obniżonej stawki podatku od towarów i usług przewidzianej dla transportu międzynarodowego na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 i powinien naliczyć podatek od towarów i usług na zasadach ogólnych, a Spółka będzie mogła odliczyć tan podatek, o ile spełni warunki odliczenia podatku przewidziane w Ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu tym podatkiem podlegają:

  1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
  2. eksport towarów;
  3. import towarów na terytorium kraju;
  4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
  5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a. Terytorium państwa trzeciego to – zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy - terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3.


Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Towarami zaś są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).


Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).


Terytorialność podatku od towarów i usług oznacza, że opodatkowaniu w danym państwie podlegają tylko te czynności, które zostaną uznane – w świetle przepisów regulujących miejsce świadczenia – za wykonane w tym państwie. Zatem określenie miejsca świadczenia (dostawy) determinuje miejsce opodatkowania.


Ogólna reguła dotycząca miejsca świadczenia usług określona została w art. 28b ust. 1 ustawy, który stanowi, że miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.


Podstawowa stawka podatku, stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednocześnie ustawodawca przewidział obniżone stawki oraz zwolnienia od podatku dla dostaw niektórych towarów i świadczenia niektórych usług oraz określił warunki stosowania obniżonych stawek i zwolnień. Należy przy tym mieć na względzie, że zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienia od podatku - jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania - możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.


Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług transportu międzynarodowego.


Przez usługi transportu międzynarodowego, o których mowa w powyższym przepisie, rozumie się - w myśl art. 83 ust. 3 pkt 1 ustawy - przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów:

  1. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej,
  2. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium kraju,
  3. z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju (tranzyt),
  4. z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej lub z miejsca wyjazdu (nadania) poza terytorium Unii Europejskiej do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli trasa przebiega na pewnym odcinku przez terytorium kraju.

Ponadto za usługi transportu międzynarodowego uznaje się również usługi pośrednictwa i spedycji międzynarodowej, o ile są związane z usługami, o których mowa w pkt 1 i 2 (art. 83 ust. 3 pkt 3 ustawy).


Zgodnie z art. 83 ust. 5 ustawy, dokumentami stanowiącymi dowód świadczenia usług, o których mowa w ust. 1 pkt 23, są w przypadku transportu:

  1. towarów przez przewoźnika lub spedytora – list przewozowy lub dokument spedytorski (kolejowy, lotniczy, samochodowy, konosament morski, konosament żeglugi śródlądowej), stosowany wyłącznie w komunikacji międzynarodowej, lub inny dokument, z którego jednoznacznie wynika, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim, oraz faktura wystawiona przez przewoźnika (spedytora), z zastrzeżeniem pkt 2;
  2. towarów importowanych – oprócz dokumentów, o których mowa w pkt 1, dokument potwierdzony przez urząd celny, z którego jednoznacznie wynika fakt wliczenia wartości usługi do podstawy opodatkowania z tytułu importu towarów;
  3. towarów przez eksportera – dowód wywozu towarów;
  4. osób – międzynarodowy bilet lotniczy, promowy, okrętowy lub kolejowy, wystawiony przez przewoźnika na określoną trasę przewozu dla konkretnego pasażera.

Stosownie do art. 83 ust. 6 ustawy, dokument, o którym mowa w ust. 5 pkt 3, powinien zawierać co najmniej:

  1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania eksportera towarów;
  2. określenie towarów i ich ilości;
  3. potwierdzenie wywozu prze urząd celny.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, który jest przedmiotem zapytania, wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności świadczy na rzecz polskich podatników usługi transportu towarów na trasie przebiegającej z terytorium Polski na terytorium Federacji Rosyjskiej. Na dowód wykonania tych usług Spółka posiada list przewozowy lub inny dokument potwierdzający, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.


Spółka nabywa także powyższe usługi od przewoźników (podwykonawców). W ramach tych usług trasa transportu przebiega również z terytorium Polski do Rosji, a przewoźnik posiada list przewozowy lub inny dokument potwierdzający, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim. Spółka nie jest eksporterem, importerem ani odbiorcą towarów.


Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest możliwość zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% przewidzianej dla usług transportu międzynarodowego towarów, na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy, jeśli usługa nie jest świadczona bezpośrednio na rzecz eksportera, importera lub odbiorcy towaru.


Odnosząc się do wątpliwości Spółki w pierwszej kolejności należy zauważyć, że wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 29 czerwca 2017 r. w sprawie C-288/16, do którego odwołuje się Wnioskodawca, dotyczy usług, w tym usług o charakterze pomocniczym i transportowych, związanych bezpośrednio z eksportem towarów, o których mowa w art. 146 ust. 1 lit. e) dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. 2006, L 347, s. 1), zwanej dalej Dyrektywą. Regulacja ta znajduje odzwierciedlenie w art. 83 ust. 1 pkt 21 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług związanych bezpośrednio z eksportem towarów, a także w art. 83 ust. 1 pkt 19 ustawy, który pozwala na zastosowanie tej stawki do usług polegających na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów spedytorskich, konosamentów i załatwianiu formalności celnych.

Natomiast przepis art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy pozwala na opodatkowanie stawką 0% usług transportu międzynarodowego zdefiniowanych w ust. 3 tej regulacji. Co istotne, przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. nie przewidują zwolnienia, któremu na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (art. 83 ust. 1 pkt 23 ustawy) odpowiada zastosowanie stawki 0% w odniesieniu do usług transportu międzynarodowego. Możliwość objęcia usług transportowych stawką 0% Polska zagwarantowała sobie w traktacie akcesyjnym.


Tym samym, powołane przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu stanowiska orzeczenie TSUE - biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz sformułowane we wniosku pytania - nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.


Jak wynika z wniosku, Spółka świadczy usługi transportu międzynarodowego w rozumieniu ustawy, tj. przewozu towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju (Polski) do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej (tj. do Rosji). Usługobiorcami są podmioty zarejestrowane jako podatnicy VAT czynni w Polsce, a Spółka nie jest eksporterem przewożonych towarów.

Należy stwierdzić, że wykonywane przez Spółkę usługi, stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu na terytorium kraju i mają do nich zastosowanie przepisy art. 83 ust. 5 w związku z art. 83 ust. 1 pkt 23 oraz ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. Zatem Wnioskodawca może stosować do przedmiotowych usług 0% stawkę VAT, pod warunkiem posiadania dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy.


Innymi słowy, na podstawie przedstawionych okoliczności oraz powołanych regulacji prawnych należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie dla świadczonych na rzecz podmiotu niebędącego eksporterem, importerem lub odbiorcą towaru usług transportu międzynarodowego towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 oraz ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy, Wnioskodawca - pod warunkiem posiadania dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy - ma prawo stosować obniżoną stawkę VAT w wysokości 0%.


Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie (objętym pytaniem nr 1) jest nieprawidłowe.


Wątpliwości Spółki w przedstawionej sprawie budzi także prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktury wystawionej przez przewoźnika – podwykonawcę Spółki, w sytuacji, gdy podmiot ten z tytułu świadczonych na rzecz Spółki usług transportu międzynarodowego towarów wystawi fakturę ze stawką VAT 23%.


Przy czym z wniosku wynika, że usługi nabywane przez Spółkę od podwykonawcy polegają na przewozie towarów, w ramach którego transport przebiega również z terytorium Polski do Rosji, a przewoźnik posiada list przewozowy lub inny dokument potwierdzający, że w wyniku przewozu z miejsca nadania do miejsca przeznaczenia nastąpiło przekroczenie granicy z państwem trzecim.


Zatem usługi świadczone przez przewoźnika na rzecz Wnioskodawcy – analogicznie do usług Spółki – spełniają warunki do uznania ich za usługi transportu międzynarodowego towarów, o których mowa w art. 83 ust. 1 pkt 23 oraz ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy. Tym samym, pod warunkiem posiadania przez przewoźnika dokumentów, o których mowa w art. 83 ust. 5 ustawy, nabywane przez Spółkę usługi podlegają opodatkowaniu z zastosowaniem stawki VAT 0%, stosownie do ww. regulacji.


Kwestie związane z uprawnieniem podatnika do odliczania podatku naliczonego reguluje art. 86 ustawy. Stosownie do ust. 1 tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.


W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.


Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Trzeba w tym miejscu zauważyć, że regulacje Dyrektywy VAT nie posługują się pojęciem stawki 0%. Dla czynności, które są przez polską ustawę objęte tą stawką, Dyrektywa przewiduje zwolnienia podatkowe. Są to zwolnienia specyficzne, gdyż przepisy Dyrektywy pozwalają na odliczenie podatku związanego z wykonywaniem tych czynności zwolnionych. Innymi słowy, są to tzw. zwolnienia z prawem do odliczenia podatku. Zatem objęcie określonych czynności stawką 0%, na gruncie ustawy VAT, powoduje faktyczny brak ich opodatkowania, jednak nie wyklucza prawa do odliczenia, gdyż sprzedaż objęta stawką 0% pozostaje – w sensie prawnym – sprzedażą opodatkowaną.


Tym samym, wykonywanie przez podatnika czynności opodatkowanych stawką VAT 0% daje mu, co do zasady, prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania tych czynności.


Ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z ww. art. 86 ust. 1 ustawy, jak i niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy. W treści tej regulacji ustawodawca wymienił przypadki, w odniesieniu do których nie stosuje się obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego oraz przypadki, w których faktury i dokumenty celne nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego.


Zgodnie z art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

  1. sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
    1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
    2. (uchylona);
  2. transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
  3. (uchylony);
  4. wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
    1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
    2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością - w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
    3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego - w części dotyczącej tych czynności;
  5. faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
  6. (uchylony);
  7. wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

Należy podkreślić, że prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.


Analiza powołanego art. 88 ustawy wskazuje, że w dyspozycji tego przepisu, jako przesłanki wyłączającej prawo nabywcy (podatnika) do odliczenia podatku naliczonego, nie ujęto przypadku, gdy podatek naliczony wynika z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług, które podlegają opodatkowaniu inną niż przyjęta przez sprzedawcę stawką podatku od towarów i usług.

Ponadto z przedstawionego opisu sprawy nie wynika, aby zaszły okoliczności określone w art. 88 ustawy, ograniczające prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego.


Uwzględniając treść art. 86 ust. 1 ustawy należy stwierdzić, że w niniejszej sprawie o prawie do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia przedmiotowych usług decyduje związek poniesionych wydatków z czynnościami opodatkowanymi. Nie ma przy tym znaczenia wysokość stawki podatku określona na fakturze, dokumentującej te wydatki. Stawkę podatku określa bowiem, w oparciu o obowiązujące regulacje prawne, podatnik świadczący usługi, czyli w tej sytuacji przewoźnik (podwykonawca Spółki).

Wobec powyższego, jeśli poniesione przez Wnioskodawcę wydatki, dotyczące zakupu od przewoźnika usług transportu międzynarodowego towarów, związane są z czynnościami opodatkowanymi, Spółka - na podstawie przepisów ustawy - ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej te wydatki. Zastosowanie przez wystawcę faktury nieprawidłowej (zawyżonej) stawki VAT do opodatkowania świadczenia udokumentowanego tą fakturą, nie pozbawia w tym przypadku Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie stanowi to negatywnej przesłanki wymienionej w art. 88 ustawy, uniemożliwiającej odliczenie tego podatku.


Zatem Wnioskodawca w odniesieniu do pytania nr 2 wywiódł prawidłowy skutek prawny w zakresie prawa do odliczenia podatku z faktury wystawionej przez przewoźnika, jednak ze względu na to, że oparł swoje stanowisko na błędnej argumentacji, która nie ma zastosowania w przedmiotowej sprawie – stanowisko to należało uznać za nieprawidłowe.


Należy zaznaczyć, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej, może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj