Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.246.2018.1.MC
z 31 października 2018 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2018 r. (data wpływu 24 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu zaliczek zwróconych członkom wspólnoty mieszkaniowej – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 24 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie powstania przychodu z tytułu zaliczek zwróconych członkom wspólnoty mieszkaniowej.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Na mocy art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali, Wspólnotę mieszkaniową stanowi ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład nieruchomości. Wspólnota mieszkaniowa nie posiada osobowości prawnej, a co za tym idzie nie posiada własnego majątku. Zarządza ona jedynie majątkiem swoich członków w takim zakresie, w jakim wchodzi on w skład nieruchomości wspólnej na podstawie ustawy o własności lokali. W skład nieruchomości wchodzą lokale mieszkalne. Części wspólne nieruchomości nie są przypisane do powierzchni mieszkalnej i stanowią współwłasność. Wspólnota mieszkaniowa zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o własności lokali prowadzi ewidencję księgową dla nieruchomości, w której rozliczane są:
- koszty i należne zaliczki dotyczące utrzymania nieruchomości wspólnej;
- koszty i należne zaliczki dotyczące utrzymania lokali własnościowych w zakresie dostawy mediów do lokali poprzez instalacje będące częścią nieruchomości wspólnej (dotyczy wyłącznie mediów, gdzie urządzenia pomiarowe zainstalowane są na zasilaniu w budynku, tj. centrale ogrzewanie, podgrzanie wody, zimna woda, kanalizacja, gaz);
- koszty i należne zaliczki dotyczące remontów (fundusz remontowy).
Zgodnie z treścią art. 15 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali Wspólnota mieszkaniowa pobiera zaliczki od właścicieli lokali na poczet kosztów utrzymania części wspólnych nieruchomości, opłat na fundusz remontowy oraz dostawy mediów (zimna woda, ciepła woda, kanalizacja, ciepło do ogrzewania). Wysokość zaliczek jest określana według oszacowanych kosztów, jakie musi ponieść Wspólnota mieszkaniowa. Konieczny jest zgodnie z ustawą o własności lokali szacunek kosztów ponieważ Wspólnota nie jest w stanie podać ostatecznej wysokości kosztów, np. ustalić, ile w danym roku wody zużyją właściciele lokali. Wspólnota mieszkaniowa ma obowiązek rozliczenia się z właścicielem lokalu ze wszystkich wpłaconych zaliczek. Na ostatni dzień roku kalendarzowego należne zaliczki porównuje się z rzeczywistymi kosztami, a nadpłatę lub niedopłatę według poszczególnych tytułów księguje się na kartoteki lokali mieszkalnych. Okresem sprawozdawczym jest rok kalendarzowy. Różnica pomiędzy wpłaconymi zaliczkami a kosztami stanowi dochód, który na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych jest wolny od podatku, jeśli jest przeznaczony na potrzeby związane z gospodarką mieszkaniową.
Dochód składa się z nadpłat właścicieli, które powstają z rozliczenia wpłat i kosztów: eksploatacji, mediów i funduszu remontowego. Kwoty te we wniosku nazwane są nadpłatami właścicieli.
Po otrzymaniu rozliczenia właściciel zwrócił się o zwrot nadpłaty z eksploatacji i mediów na wskazany przez siebie rachunek bankowy.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy w przypadku zwrotu części zaliczki (nadpłaty) właścicielowi Wspólnota korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w podatku dochodowym od osób prawnych, ponieważ kwota ta była nienależna?
Zdaniem Wnioskodawcy, zasady funkcjonowania wspólnoty mieszkaniowej określa ustawa z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali. W myśl art. 13 ust. 1 tej ustawy, właściciel ponosi wydatki związane z utrzymaniem jego lokalu (tj. ze względu na brak możliwości zawarcia indywidualnych umów z dostawcami mediów ‒ przez rachunek wspólnoty ‒ ponosi koszty takich mediów jak: zimna i ciepła woda, centralne ogrzewanie, opłata śmieciowa), a także uczestniczy w kosztach zarządu związanych z utrzymaniem nieruchomości wspólnej (art. 14 ustawy o własności lokali określa, że na koszty te składają się wydatki na: remonty, bieżącą konserwację, opłaty za dostawę energii elektrycznej, cieplnej, gazu, wody w części dotyczącej nieruchomości wspólnej, opłaty za antenę zbiorczą i windę, utrzymanie porządku i czystości, wynagrodzenie zarządcy). Na podstawie art. 15 tej ustawy na pokrycie kosztów zarządu właściciele lokali uiszczają zaliczki w formie bieżących opłat, płatne z góry do dnia 10 każdego miesiąca. W tym też terminie właściciele uiszczają zaliczki na dostawę mediów do ich lokali, które podlegają rozliczeniu według ich faktycznego zużycia w ustalonych okresach (6 lub 12 miesięcy). Wpłaty zaliczek na media i ich rozliczanie odbywa się na podstawie regulaminów przyjętych stosowną uchwałą wspólnoty mieszkaniowej.
Wspólnota rozlicza media w lokalach właścicieli zgodnie z regulaminem i każdy z właścicieli otrzymuje wynik tych rozliczeń. W przypadku mniejszego zużycia mediów od uiszczonych zaliczek właściciel lokalu otrzymuje zwrot kwoty na swoje konto.
Nadwyżka powstała po dokonaniu rozliczenia nie stanowi dochodu Wspólnoty, ponieważ Wspólnota ma obowiązek rozliczyć zaliczki i albo wezwać właściciela lokalu do dopłaty, albo jest zobowiązana dokonać zwrotu nadpłaty właścicielom. Ponadto zaliczki wpłacone Wspólnocie traktowane są do momentu ich rozliczenia jako własność właścicieli lokali i ich zwrot jest czynnością fizyczną. Zwrot części zaliczki nie zwalnia ze zobowiązania ani nie stanowi dochodu. Zwrot nadpłaconych zaliczek właścicielowi jest korektą uzyskanych uprzednio przychodów. Kwota stanowiąca nadwyżkę zaliczek wniesionych przez właściciela lokalu na utrzymanie nieruchomości wspólnej i koszty mediów, pozostała z dokonanego rozliczenia, a przeznaczona jemu do zwrotu, nie stanowi przychodu podatkowego, a zatem nie generuje dochodu w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ‒ nie może więc odnosić się do niej zwolnienie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 44 powołanej ustawy.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.
Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.
Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.