Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.492.2018.1.MC
z 6 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupu autobusów, powierzonych spółce komunalnej na podstawie umowy użyczenia oraz prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczenie usług komunikacji miejskiej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupu autobusów, powierzonych spółce komunalnej na podstawie umowy użyczenia oraz prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczenie usług komunikacji miejskiej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasta X (dalej: „Wnioskodawca” lub „Gmina”) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina jest zarejestrowana pod nr NIP XXXX. Stosownie do przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U.2018.994 z 24.05.2018 r.), dalej „Ustawa o samorządzie gminnym”.

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność (art. 2 ust. 1 i 2 ustawy o samorządzie gminnym). Gmina realizuje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów (art. 7 i 8 tej ustawy).

Celem wykonywania zadań nałożonych na Gminę tworzy ona jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami (art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym). Wśród podmiotów innych znajduje się spółka prawa handlowego, tj. Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. dalej zwana Spółką ze 100% udziałem Gminy Miasta X– powołana w roku 1996 w celu realizacji m.in. zadań własnych Gminy z zakresu lokalnego transportu zbiorowego. Zadania własne Gminy dotyczące lokalnego transportu zbiorowego określone są w art. 7 ust. 1 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym oraz w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz.U.2017.2136 z 21.11.2017 r.), dalej „Ustawa o publicznym transporcie zbiorowym”.

Zgodnie ze statutem, podstawowym przedmiotem działania Spółki jest zaspokajanie potrzeb społeczności lokalnej oraz wykonywanie zadań z zakresu użyteczności publicznej, w szczególności usług komunalnych:

1. świadczenia usług przewozowych środkami transportu miejskiego,
2. odprowadzania i oczyszczania ścieków,
3. poboru, uzdatniania i dostarczania wody,
4. wytwarzania CO i zaopatrywania odbiorców,
5. robót związanych z budową dróg,
6. zbierania odpadów niebezpiecznych.
   
   

Z tytułu wykonywanych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka osiąga przychody:

1. Podlegające opodatkowaniu VAT, są to przychody z następujących źródeł:
   • ze sprzedaży biletów jednorazowych oraz okresowych,
   • opłat za odprowadzanie ścieków i dostarczanie wody,
   • ze sprzedaży energii cieplnej,
   • ze sprzedaży usług związanych z budową i remontami dróg,
   • ze sprzedaży usług związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych,
   • ze sprzedaży usług związanych z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych,
   • ze sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów samochodowych,
   • dzierżawy miejsc pod reklamę na wiatach przystankowych.
2. Pozostałe przychody, generowane przez Spółkę służące działalności gospodarczej, do których zaliczyć należy:
   • zwrot kosztów sądowych i komorniczych,
   • odszkodowanie od ubezpieczyciela,
   • kary umowne,
   • odsetki za opóźnienie zapłaty należności.

Spółka nie prowadzi działalności zwolnionej.

Przychody wymienione w punkcie 2 są bezwzględnie i integralnie związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą, niemniej nie podlegają opodatkowaniu VAT. W ramach prowadzonej działalności w zakresie organizowania i prowadzenia wszystkich spraw związanych z publicznym transportem miejskim, zbiorowym Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina dokonała tzw. „centralizacji” rozliczeń w zakresie VAT, w związku z czym dokonuje wspólnego rozliczenia podatku VAT. W związku z powyższym począwszy od dnia 1 stycznia 2017 r., stroną wszelkich umów cywilnoprawnych (również dotyczących zakupu i sprzedaży), zawieranych przez kierowników jednostek organizacyjnych jest Gmina. Gmina wskazywana jest również jako sprzedawca na wystawianych fakturach oraz jako nabywca na otrzymanych fakturach zakupowych. Dokonuje także łącznego (ze wszystkimi funkcjonującymi jednostkami organizacyjnymi) rozliczenia należnego zobowiązania podatkowego z tytułu dokonywanych dostaw towarów oraz świadczonych usług na rzecz podmiotów zewnętrznych – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z dokonaną centralizacją w zakresie VAT, ze względu na powszechny charakter zadań realizowanych zarówno przez Gminę jak i jej jednostki organizacyjne, dochodzi również do wykonywania tych czynności (dostawy towarów lub świadczenia usług) na rzecz innych jednostek organizacyjnych lub Gminy. Czynności te jednak jako dokonywane pomiędzy jednostkami organizacyjnymi Gminy lub pomiędzy jednostkami organizacyjnymi a Gminą, czyli w ramach jednego samorządu mają charakter wewnętrzny i jako takie dokumentowane są notami księgowymi. Na podstawie tych not dokonywane są stosowne rozliczenia.

Jak już wcześniej zaznaczono organizatorem usługi lokalnego autobusowego transportu zbiorowego na terenie miasta X i gmin, z którymi Miasto zawarło porozumienie jest Gmina, natomiast operatorem wykonującym przewóz pasażerów na podstawie umowy wykonawczej (zawartej między Gminą a Spółką) z dnia 30 listopada 2009 r. w sprawie realizacji przez Spółkę zadania własnego Gminy, w zakresie lokalnego publicznego transportu zbiorowego w ramach komunikacji, jest Przedsiębiorstwo Gospodarki Komunalnej Sp. z o.o. ze 100% udziałem Gminy.

Spółka wykonuje usługi przewozu pasażerów przy użyciu taboru autobusowego będącego własnością Spółki jako własne środki trwałe, których amortyzacja stanowi koszty bezpośrednie. Ponadto, Spółka użytkuje autobusy na podstawie umów użyczenia zawartych z Gminą Miasta X – łącznie 7 szt. Z tytułu usług przewozowych Spółka realizuje przychody ze sprzedaży usług przewozowych komunikacji miejskiej w cenach wynikających z obowiązującej taryfy biletowej wprowadzonej uchwałą Rady Miasta z dnia 11 września 2014 r. Sprzedaż biletów opodatkowana jest podatkiem VAT, a stawka podatku wynosi 8%.

Spółka ponosi koszty związane z bieżącą eksploatacją dzierżawionego taboru autobusowego (np. koszty paliwa, części zamiennych, przeglądów technicznych, bieżących napraw, ubezpieczenia, itp.). Korzystanie przez Spółkę z użyczonego taboru autobusowego znajduje odzwierciedlenie w ostatecznej kalkulacji ceny wozokilometra za świadczone usługi komunikacji miejskiej. Kalkulacja ceny jest określona w umowie wykonawczej zawartej dnia 30 listopada 2009 r. z Gminą Miasta X. Działalność transportowa Spółki jest działalnością deficytową.

Spółka zgodnie z ww. umową otrzymuje rekompensatę za wykonywanie świadczenia określonego przedmiotem umowy wg zasad określonych w załącznikach do Rozporządzenia 1370/2007, tj. rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r. dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego. Na podstawie ww. umowy świadczenia usług komunikacji miejskiej, Spółka wystawia Gminie faktury zaliczkowe za poszczególne miesiące roku, które stanowią 1/12 planowanej rekompensaty, opodatkowane podatkiem VAT, którego stawka wynosi 8%. Do końca marca każdego roku Spółka wylicza rzeczywiste koszty wykonania usług transportu miejskiego i po stwierdzeniu poprawności wydzielenia kosztów i właściwych stawek wozokilometrów przez firmę audytorską – Spółka przedkłada ostateczną fakturę rozliczeniową. Bez znaczenia w kalkulacji stawki rekompensaty jest, czy przewożeni są pasażerowie z biletami pełnopłatnymi, czy ulgowymi. Zatem wysokość rekompensaty za wykonane usługi transportu na rzecz Gminy, jaka ujmowana jest w wystawionych przez Spółkę fakturach zaliczkowych wyliczana jest według ilości przejechanych wozokilometrów.

Z uwagi na zużywający się tabor autobusowy, Gmina Miasta X w IV kwartale roku 2018 zamierza dokonać zakupu nowych środków transportu, które następnie odda w użyczenie do Spółki, realizującej umowę wykonawczą na świadczenie usług komunikacji miejskiej dla Gminy Miasta X.

W związku z zamiarem zakupu nowych środków transportu publicznego Gmina planuje zawrzeć ze Spółką umowę powierzenia, na podstawie której Spółka będzie realizować usługi komunikacji miejskiej na powierzonym od Gminy majątku. Taka forma przekazania majątku Spółce wynika z zapisów Studium Wykonalności dla projektu dotyczącego zakupu przez Gminę autobusów, które w 85% dofinansowane są dotacją z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa na lata 2014-2020. W okresie trwałości tego projektu, tj. przez 5 lat od dnia podpisania umowy współfinansowany projekt nie może ulec znaczącej modyfikacji, tj. Gmina Miasta X nie może osiągać dochodów z tytułu użytkowania zakupionych autobusów (np. z tytułu dzierżawy).

Zgodnie z umową powierzenia, Spółce przysługiwać będzie prawo wykorzystywania udostępnionych przez Gminę środków trwałych (autobusów) wyłącznie do świadczenia usług transportu miejskiego na rzecz Gminy. W trakcie obowiązywania umowy powierzenia, przekazane autobusy będą znajdować się w ewidencji majątkowej Gminy. Spółka ponosić będzie jedynie koszty bieżące związane z eksploatacją udostępnionych im środków transportowych (na przykład koszty paliwa, części zamiennych, ubezpieczenia). Korzystanie przez Spółkę ze środków trwałych będzie odzwierciedlone w ostatecznej kalkulacji ceny za świadczone usługi przewozu, za które Spółka będzie miesięcznie wystawiać na Gminę fakturę z tytułu naliczonej rekompensaty za wykonywanie świadczenia dotyczącego usług publicznych w zakresie drogowego transportu pasażerskiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo odliczania naliczonego podatku od towarów i usług od zakupu autobusów, które na podstawie umowy użyczenia zostaną powierzone spółce komunalnej (ze 100% udziałem Gminy), wykonującej w imieniu i na rzecz Gminy usługi transportu miejskiego, za które Gmina co miesiąc będzie płacić Spółce rekompensatę za wykonywanie świadczenia, opodatkowaną stawką 8% podatku VAT?
2. Czy Gminie będzie przysługiwało prawo odliczania podatku naliczonego wynikającego z zaliczkowych faktur VAT, wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczenie usług komunikacji miejskiej, które wykonuje w imieniu Gminy?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego przez podmiot niebędący czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

W sytuacji, gdy Gmina ponosi ciężar ekonomiczny wydatków (w tym podatku naliczonego) na realizację zakupu środków transportu miejskiego, które w ramach realizacji spoczywających na niej zadań komunalnych generują jednocześnie podatek należny, nie ma podstaw do pozbawienia jej prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu poniesienia tych wydatków. Powyższej kwalifikacji wydatków nie zmienia okoliczność przekazania, ze względów organizacyjnych, wymienionych składników majątku do spółki komunalnej, obsługującej wykonanie usług transportu miejskiego. Takiego samego zdania jest Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie, który w wyroku z dnia 27 marca 2014 r. (sygn. akt I SA/Rz 95/14), a więc przed centralizacją VAT w jednostkach samorządu terytorialnego podkreśla, że gminna jednostka budżetowa świadcząca usługi w imieniu gminy jest w zakresie wykonywanych czynności odrębnym podatnikiem VAT i, że nie stoi na przeszkodzie temu, by gmina odliczała podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług niezbędnych do realizacji przedsięwzięcia przekazanej tej jednostce inwestycji. Sposób powiązania gminnej jednostki budżetowej z gminą oraz nieodpłatne przekazanie inwestycji gminnej jednostce budżetowej powoduje wprawdzie, że podatek naliczony oraz podatek należny rozbite są na dwa podmioty, które w stosunkach z osobami trzecimi występują jako odrębni podatnicy VAT, jednak – jak wyjaśnia Sąd – dla przyznania gminie prawa do odliczenia podatku naliczonego istotne jest to, że gminna jednostka budżetowa wykonuje usługi komunalne w jej imieniu, wykorzystując przy tym wytworzone przez gminę mienie. To, według Sądu uzasadnia przyznanie gminie prawa do odliczenia VAT z faktur dokumentujących wydatki inwestycyjne mimo, że działalność opodatkowana VAT przy wykorzystaniu inwestycji wykonywana jest nie bezpośrednio przez gminę, a przez jej jednostkę organizacyjną.

W przypadku opisanym przez Wnioskodawcę zamiast gminnej jednostki organizacyjnej występuje spółka komunalna ze 100% udziałem Gminy, powołana w roku 1996 w celu realizacji m.in. zadań własnych Gminy z zakresu transportu zbiorowego.

Ponadto, w ocenie prawa Gminy do odliczania podatku naliczonego od zakupu środków transportu publicznego należy mieć na względzie fundamentalną zasadę podatku od towarów i usług – zasadę neutralności tego podatku i z tego też względu zasadne jest uznanie, iż Gminie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego VAT od wydatków poniesionych na inwestycję polegającą na zakupie autobusów, które posłużą wykonaniu opodatkowanych podatkiem VAT usług transportu miejskiego.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy:

1. Gmina uzyska prawo pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT od zakupu autobusów, które posłużą wykonywaniu przez Spółkę, ale w imieniu Gminy opodatkowanych podatkiem VAT usług transportu miejskiego.
2. Gmina uzyska prawo pełnego odliczenia podatku naliczonego VAT od faktur zaliczkowych wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczenie usług komunikacji miejskiej, które wykonuje w imieniu Gminy.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
   
   

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Katalog czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawiera art. 5 ust. 1 ustawy (są nimi m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że opodatkowaniu podlegają czynności wykonywane odpłatnie. Równocześnie, niektóre czynności wykonywane nieodpłatnie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jako czynności zrównane z odpłatnym świadczeniem usług.

Mając na uwadze, że konstrukcja całego systemu podatku od wartości dodanej w krajach członkowskich UE podlega ścisłej harmonizacji, co oznacza, że polskie przepisy dotyczące podatku od towarów i usług muszą być zgodne z przepisami wspólnotowymi, w szczególności z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), przy interpretowaniu przepisów dotyczących funkcjonowania podatku VAT należy brać pod uwagę orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, które wskazuje jak prawidłowo powinny być stosowane przepisy tego podatku.

W wyroku z dnia 1 kwietnia 1982 r. w sprawie 89/81 Hongkong Trade Development Council dotyczącym interpretacji przepisów drugiej Dyrektywy Rady 67/228 Trybunał Sprawiedliwości UE wskazał, że w sytuacji gdy „działalność podmiotu polega wyłącznie na świadczeniu usług bez pobrania za te usługi bezpośredniego wynagrodzenia, nie istnieje podstawa prawna naliczenia podatku, w związku z czym usługi świadczone bezpłatnie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT” (pkt 10 wyroku). Ponadto w wyroku z dnia 6 października 2009 r. w sprawie C-267/08 SPÖ Trybunał zaznaczył, że „podstawą opodatkowania usług jest wszystko to, co zostało otrzymane jako świadczenie wzajemne za wyświadczoną usługę, a tym samym świadczenie usług jest opodatkowane jedynie wtedy, jeżeli istnieje bezpośredni związek pomiędzy wyświadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym. Wynika stąd, że świadczenie usług dokonywane jest „odpłatnie” w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy VAT, a zatem podlega opodatkowaniu, tylko jeżeli pomiędzy usługodawcą a usługobiorcą istnieje stosunek prawny, w ramach którego następuje wymiana świadczeń wzajemnych, gdyż świadczenie otrzymywane przez usługodawcę stanowi rzeczywiste odzwierciedlenie wartości usługi świadczonej usługobiorcy” (pkt 19 wyroku). W wyroku tym Trybunał rozstrzygnął, że działalność reklamowa prowadzona przez oddział partii (SPÖ) nie stanowi działalności gospodarczej w rozumieniu art. 4 ust. 1 i 2 szóstej dyrektywy, bowiem działalność ta nie pozwala na stałe osiąganie zysków, a jedynie „pozwala na prowadzenie działań informacyjnych w ramach realizacji jej celów politycznych, polegających na rozpowszechnianiu idei partii jako organizacji politycznej. (...) Wykonując tę działalność SPÖ nie działa jednak na żadnym rynku” (pkt 24).

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest więc odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług (ewentualnie nieodpłatne zrównane z odpłatnym świadczeniem), jednak aby takie czynności podlegały opodatkowaniu muszą być one wykonywane przez podatników w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter podmiotowo-przedmiotowy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.
  
  

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2018 r., poz. 994, z późn. zm.), gmina wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym – do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy lokalnego transportu zbiorowego (art. 7 ust. 1 pkt 4 ww. ustawy).

W tym miejscu zwrócić należy uwagę na przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2017 r., poz. 2136) regulujące kwestię publicznego transportu zbiorowego.

Operatorem publicznego transportu zbiorowego, stosownie do art. 4 ust. 1 pkt 8 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, jest samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może być wykonywany przez operatora publicznego transportu zbiorowego, zwanego dalej „operatorem”, lub przewoźnika spełniających warunki do podejmowania i wykonywania działalności w zakresie przewozu osób (…).

Stosownie do art. 5 ust. 1 ww. ustawy, publiczny transport zbiorowy odbywa się na zasadach konkurencji regulowanej, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007, zgodnie z zasadami określonymi w ustawie oraz z uwzględnieniem potrzeb zrównoważonego rozwoju publicznego transportu zbiorowego.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, publiczny transport zbiorowy może odbywać się na podstawie:

1. umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego;
2. potwierdzenia zgłoszenia przewozu;
3. decyzji o przyznaniu otwartego dostępu.
   
   

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym, organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej „organizatorem”, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest

1. gmina:
   1. na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich,
   2. której powierzono zadanie organizacji publicznego transportu zbiorowego na mocy porozumienia między gminami – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin, które zawarły porozumienie;
2. związek międzygminny – na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w gminnych przewozach pasażerskich, na obszarze gmin tworzących związek międzygminny.
   
   

Organizator może bezpośrednio zawrzeć umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, w przypadku gdy świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego ma być wykonywane przez podmiot wewnętrzny, w rozumieniu rozporządzenia (WE) nr 1370/2007, powołany do świadczenia usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego (art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, jednostką samorządu terytorialnego posiadającą osobowość prawną, wykonującą zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Gmina realizuje zadania własne, które polegają na zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, jak również z zakresu organizacji przygotowań i przeprowadzenia wyborów powszechnych oraz referendów. Celem wykonywania zadań nałożonych na Gminę tworzy ona jednostki organizacyjne, a także zawiera umowy z innymi podmiotami. Wśród podmiotów innych znajduje się spółka prawa handlowego ze 100% udziałem Gminy, powołana w celu realizacji m.in. zadań własnych Gminy z zakresu lokalnego transportu zbiorowego.

Zgodnie ze statutem podstawowym przedmiotem działania Spółki jest zaspokajanie potrzeb społeczności lokalnej oraz wykonywanie zadań z zakresu użyteczności publicznej, w szczególności usług komunalnych: świadczenia usług przewozowych środkami transportu miejskiego; odprowadzania i oczyszczania ścieków; poboru, uzdatniania i dostarczania wody; wytwarzania CO i zaopatrywania odbiorców; robót związanych z budową dróg; zbierania odpadów niebezpiecznych.

Z tytułu wykonywanych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka osiąga przychody:

1. Podlegające opodatkowaniu VAT, są to przychody z następujących źródeł: sprzedaży biletów jednorazowych oraz okresowych; opłat za odprowadzanie ścieków i dostarczanie wody; sprzedaży energii cieplnej; sprzedaży usług związanych z budową i remontami dróg; sprzedaży usług związanych z budową rurociągów przesyłowych i sieci rozdzielczych; sprzedaży usług związanych z wykonywaniem instalacji wodno-kanalizacyjnych, cieplnych, gazowych i klimatyzacyjnych; sprzedaży detalicznej paliw do pojazdów samochodowych; dzierżawy miejsc pod reklamę na wiatach przystankowych.
2. Pozostałe przychody, generowane przez Spółkę służące działalności gospodarczej to: zwrot kosztów sądowych i komorniczych; odszkodowanie od ubezpieczyciela; kary umowne; odsetki za opóźnienie zapłaty należności.
   
   

Spółka nie prowadzi działalności zwolnionej. W ramach prowadzonej działalności w zakresie organizowania i prowadzenia wszystkich spraw związanych z publicznym transportem miejskim, zbiorowym, Spółka wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Gmina wskazywana jest jako sprzedawca na wystawianych fakturach oraz jako nabywca na otrzymanych fakturach zakupowych. Dokonuje także łącznego (ze wszystkimi funkcjonującymi jednostkami organizacyjnymi) rozliczenia należnego zobowiązania podatkowego z tytułu dokonywanych dostaw towarów oraz świadczonych usług na rzecz podmiotów zewnętrznych – w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Organizatorem usługi lokalnego autobusowego transportu zbiorowego na terenie Miasta i gmin, z którymi Miasto zawarło porozumienie jest Gmina, natomiast operatorem wykonującym przewóz pasażerów na podstawie umowy wykonawczej zawartej między Gminą a Spółką w sprawie realizacji przez nią zadania własnego Gminy, w zakresie lokalnego publicznego transportu zbiorowego w ramach komunikacji, jest Spółka ze 100% udziałem Gminy. Spółka wykonuje usługi przewozu pasażerów przy użyciu taboru autobusowego będącego własnością Spółki jako własne środki trwałe, których amortyzacja stanowi koszty bezpośrednie. Ponadto, Spółka użytkuje autobusy na podstawie umów użyczenia zawartych z Gminą, łącznie 7 szt. Z tytułu usług przewozowych Spółka realizuje przychody ze sprzedaży usług przewozowych komunikacji miejskiej w cenach wynikających z obowiązującej taryfy biletowej wprowadzonej uchwałą Rady Miasta. Sprzedaż biletów opodatkowana jest podatkiem VAT, a stawka podatku wynosi 8%. Spółka ponosi koszty związane z bieżącą eksploatacją dzierżawionego taboru autobusowego (np. koszty paliwa, części zamiennych, przeglądów technicznych, bieżących napraw, ubezpieczenia, itp.). Korzystanie przez Spółkę z użyczonego taboru autobusowego znajduje odzwierciedlenie w ostatecznej kalkulacji ceny wozokilometra za świadczone usługi komunikacji miejskiej. Kalkulacja ceny jest określona w umowie wykonawczej zawartej z Gminą. Działalność transportowa Spółki jest działalnością deficytową. Spółka zgodnie z ww. umową otrzymuje rekompensatę za wykonywanie świadczenia określonego przedmiotem umowy wg zasad określonych w załącznikach do Rozporządzenia 1370/2007, tj. rozporządzenie (WE) Parlamentu Europejskiego i Rady Europy z dnia 23 października 2007 r., dotyczącego usług publicznych w zakresie kolejowego i drogowego transportu pasażerskiego. Na podstawie ww. umowy świadczenia usług komunikacji miejskiej, Spółka wystawia Gminie faktury zaliczkowe za poszczególne miesiące roku, które stanowią 1/12 planowanej rekompensaty, opodatkowane podatkiem VAT, którego stawka wynosi 8%. Do końca marca każdego roku Spółka wylicza rzeczywiste koszty wykonania usług transportu miejskiego i po stwierdzeniu poprawności wydzielenia kosztów i właściwych stawek wozokilometrów przez firmę audytorską – Spółka przedkłada ostateczną fakturę rozliczeniową. Bez znaczenia w kalkulacji stawki rekompensaty jest, czy przewożeni są pasażerowie z biletami pełnopłatnymi, czy ulgowymi. Zatem, wysokość rekompensaty za wykonane usługi transportu na rzecz Gminy, jaka ujmowana jest w wystawionych przez Spółkę fakturach zaliczkowych, wyliczana jest według ilości przejechanych wozokilometrów. Z uwagi na zużywający się tabor autobusowy, Gmina w IV kwartale roku 2018 zamierza dokonać zakupu nowych środków transportu, które następnie odda w użyczenie do Spółki, realizującej umowę wykonawczą na świadczenie usług komunikacji miejskiej dla Gminy. W związku z zamiarem zakupu nowych środków transportu publicznego Gmina planuje zawrzeć ze Spółką umowę powierzenia, na podstawie której Spółka będzie realizować usługi komunikacji miejskiej na powierzonym od Gminy majątku. Taka forma przekazania majątku Spółce wynika z zapisów Studium Wykonalności dla projektu, dotyczącego zakupu przez Gminę autobusów, które w 85% dofinansowane są dotacją z Regionalnego Programu Operacyjnego dla Województwa na lata 2014-2020. W okresie trwałości tego projektu, tj. przez 5 lat od dnia podpisania umowy współfinansowany projekt nie może ulec znaczącej modyfikacji, tj. Gmina nie może osiągać dochodów z tytułu użytkowania zakupionych autobusów (np. z tytułu dzierżawy). Zgodnie z umową powierzenia, Spółce przysługiwać będzie prawo wykorzystywania udostępnionych przez Gminę środków trwałych (autobusów) wyłącznie do świadczenia usług transportu miejskiego na rzecz Gminy. W trakcie obowiązywania umowy powierzenia, przekazane autobusy będą znajdować się w ewidencji majątkowej Gminy. Spółka ponosić będzie jedynie koszty bieżące związane z eksploatacją udostępnionych im środków transportowych (na przykład koszty paliwa, części zamiennych, ubezpieczenia). Korzystanie przez Spółkę ze środków trwałych będzie odzwierciedlone w ostatecznej kalkulacji ceny za świadczone usługi przewozu, za które Spółka będzie miesięcznie wystawiać na Gminę fakturę z tytułu naliczonej rekompensaty za wykonywanie świadczenia dotyczącego usług publicznych w zakresie drogowego transportu pasażerskiego.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, w pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego od zakupu autobusów, powierzonych spółce komunalnej na podstawie umowy użyczenia.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, nie będą spełnione. Wnioskodawca realizując planowany projekt dotyczący zakupu przez Gminę autobusów nie będzie działać w charakterze podatnika VAT, a towary i usługi zakupione w celu realizacji projektu nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, bowiem jak Wnioskodawca sam wskazał – nie może on osiągać dochodów z tytułu użytkowania zakupionych autobusów.

Analizując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem autobusów w zakresie przedmiotowego projektu, które zostaną przekazane w użyczenie spółce komunalnej należy wskazać, że Wnioskodawca nie będzie wykorzystywał ww. majątku do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nabycie przez Gminę przedmiotowych autobusów służących do wykonywania zadań publicznoprawnych w zakresie transportu zbiorowego, a następnie ich przekazanie w nieodpłatne używanie ww. podmiotowi nie będzie prowadzone w celu osiągania zysku, a wynikać będzie jedynie z realizacji zadania publicznego o charakterze gminnym określonego ustawą, w zakresie transportu zbiorowego. Mając na uwadze okoliczność, że przekazując nieodpłatnie autobusy Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, czynności takie nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, co w konsekwencji powoduje brak możliwości odliczenia podatku VAT.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie miał możliwości odliczenia podatku VAT od zakupionych autobusów, gdyż w analizowanym przypadku nie będą spełnione przesłanki wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 oceniono jako nieprawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą również kwestii uzyskania prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zaliczkowych faktur wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczenie usług komunikacji miejskiej, które wykonuje w imieniu Gminy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Gmina, której obowiązkiem ustawowym jest zapewnienie lokalnego transportu zbiorowego, zawarła ze Spółką, jako operatorem wykonującym przewóz pasażerów, umowę wykonawczą w sprawie realizacji przez Spółkę zadania własnego Gminy. Spółka zgodnie z ww. umową otrzymuje rekompensatę za wykonywanie świadczenia określonego przedmiotem umowy, wystawia Gminie faktury zaliczkowe, które stanowią 1/12 planowanej rekompensaty, opodatkowane podatkiem VAT. Do końca marca każdego roku Spółka wylicza rzeczywiste koszty wykonania usług transportu miejskiego i po stwierdzeniu poprawności wydzielenia kosztów i właściwych stawek wozokilometrów przez firmę audytorską – Spółka przedkłada ostateczną fakturę rozliczeniową. Jak wynika z wniosku – obecnie sprzedaż biletów jednorazowych oraz okresowych za przewóz środkami transportu miejskiego prowadzona jest przez Spółkę i to Spółka osiąga przychody z tego tytułu.

Rozpatrując prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony, należy mieć na uwadze, że system odliczenia ma na celu całkowite uwolnienie podatnika od ciężaru VAT zapłaconego lub podlegającego zapłacie w ramach prowadzonej przez niego działalności gospodarczej. Natomiast nie daje uprawnienia do odliczenia w przypadku czynności będących poza zakresem działalności gospodarczej. Oznacza to, że podatnik nie może domagać się prawa do odliczenia podatku naliczonego, nie płacąc podatku należnego. Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o VAT uwarunkowane jest tym, aby nabywane przez podatnika towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Mając na uwadze okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wynika, aby występował związek między wydatkami ponoszonymi w ramach wykonywania zadań własnych Gminy, a sprzedażą opodatkowaną. Jak wyjaśniono powyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko w przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. W konsekwencji, w opisanym przypadku Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od Spółki faktur zaliczkowych z tytułu rekompensaty za świadczone usługi komunikacji miejskiej.

Podsumowując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zaliczkowych faktur wystawianych przez Spółkę z tytułu rekompensaty za świadczone usługi komunikacji miejskiej, które Spółka wykonuje w imieniu Gminy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 oceniono również jako nieprawidłowe.

Należy podkreślić, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek Zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z tym tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku WSA z dnia 27 marca 2014 r., sygn. akt I SA/Rz 95/14 stwierdzić należy, że stanowi on rozstrzygnięcie w konkretnej sprawie, osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niej się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy przedstawionym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.