Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-2.4019.16.2018.1.MZA
z 16 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 września 2018 r. (data wpływu 18 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej zwrotu osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym w zakresie ustalenia prawa do zwrotu.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca wskazał, że w 2013 r. poczynione zostały kroki w celu zdobycia wszelkiej niezbędnej dokumentacji, aby złożyć wniosek o pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w tym:

1. warunki przyłączenia do sieci gazowej działki nr 23/2 z 20 maja 2013 r. w odpowiedzi na wniosek z 13 maja 2013 r.,
2. oświadczenie o warunkach przyłączenia do dróg lądowych i możliwości połączenia z drogą publiczną dla zamierzenia inwestycyjnego – Budowa domu jednorodzinnego wolnostojącego na działce nr 23,
3. warunki przyłączenia do sieci elektroenergetycznej i dostawę energii elektrycznej z 7 czerwca 2013 r. w odpowiedzi na wniosek o określenie warunków przyłączenia z 10 maja 2013 r.,
4. opinia geotechniczna sporządzona w grudniu 2013 r.
   
   

W dniu 23 października 2013 r. miał miejsce projekt podziału nieruchomości tzn. wydzielenia działki 23/2 (na której Wnioskodawca zrealizował zamierzenie inwestycyjne).

Powyższe dokumenty zostały uzyskane przez ojca Wnioskodawcy, w celu formalnego usprawnienia procesu uzyskiwania pozwolenia na budowę, jednak to jego syn, czyli Wnioskodawca był faktyczną osobą, która ubiegała się o wymagane dokumenty.

W związku z planowanym szybkim rozpoczęciem budowy budynku jednorodzinnego Wnioskodawca zakupił w 2013 r. materiały budowlane potwierdzone imiennymi fakturami VAT wystawionymi na osobę fizyczną.

W dniu 16 maja 2014 r. zostało wydane pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego na ojca Wnioskodawcy (Decyzja Wydziału ...), które następnie niezwłocznie zostało 2 lipca 2014 r. (na podstawie decyzji) przepisane na Wnioskodawcę. Od samego początku ojciec Wnioskodawcy nosił się z zamiarem przepisania na Wnioskodawcę pozwolenia na budowę wraz działką 23/2 co też uczynił zaraz po wydaniu decyzji o pozwoleniu na budowę (decyzja z 16 maja 2014 r.). Podpisanie aktu notarialnego miało miejsce 24 czerwca 2014 r. i właścicielami nieruchomości zostali Wnioskodawca wraz z żoną.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków, udokumentowanych imiennymi fakturami, poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku mieszkalnego za 2013 r. jeżeli zakup materiałów budowlanych odbył się w 2013 r. a w 2014 r. zostało wydane pozwolenie na budowę?

Zdaniem Wnioskodawcy, rozpoczął on inwestycję przed dniem 1 stycznia 2014 r., co jest udokumentowane imiennymi fakturami i w dniu składania wniosku o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych dysponował wymaganym pozwoleniem na budowę (z lipca 2014 r.) w związku z czym Wnioskodawca ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które poniósł przed uzyskaniem pozwolenia na budowę, jako że ustawa nie przewiduje obowiązku posiadania pozwolenia na budowę przed dokonaniem zakupu materiałów budowlanych.

Zdaniem Wnioskodawcy, wystarczające jest, aby inwestor posiadał pozwolenie na budowę w momencie składania wniosku o zwrot. Takie stanowisko potwierdził również Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 13 lipca 2012 r., Znak: IBPBII/2/415-574/12/MW oraz Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z 15 lutego 2011 r., Znak: IPPB2/415-991/10-2/AK, w której czytamy m.in.: „(...) Zatem osoba fizyczna, która poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych przed datą uzyskania pozwolenia na budowę, ale w dniu składania wniosku o zwrot posiada już to pozwolenie, ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych z tego tytułu.”

Natomiast w myśl art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (Dz.U. 2013 poz. 1304) Wnioskodawca ma prawo złożyć wniosek o zwrot nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 38 i art. 39 ustawy z dnia 27 września 2013 r. o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 604 ze zm.) – z dniem 1 stycznia 2014 r. straciła moc ustawa z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym (Dz.U. Nr 177, poz. 1468 ze zm.) regulująca zasady zwrotu osobom fizycznym części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych przez te osoby w związku z budową i remontem budynku mieszkalnego lub jego części.

Jednakże na podstawie art. 32 ust. 1 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – osoba fizyczna, która przed dniem 1 stycznia 2014 r. poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych, o których mowa w ustawie z dnia 29 sierpnia 2005 r. o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, ma prawo ubiegać się po dniu 31 grudnia 2013 r. o zwrot części wydatków na dotychczasowych zasadach.

Jednocześnie prawo do ubiegania się o zwrot części poniesionych wydatków ograniczone zostało w czasie.

Jak wynika bowiem z art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi – wniosek o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych i udokumentowanych fakturą wystawioną dla osoby fizycznej w okresie:

1. od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 31 grudnia 2005 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2014 r.;
2. od dnia 1 stycznia 2006 r. do dnia 31 grudnia 2007 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2015 r.;
3. od dnia 1 stycznia 2008 r. do dnia 31 grudnia 2009 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2016 r.;
4. od dnia 1 stycznia 2010 r. do dnia 31 grudnia 2011 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2017 r.;
5. od dnia 1 stycznia 2012 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. – składa się nie później niż do dnia 31 grudnia 2018 r.
   
   

Oznacza to, że na podstawie ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym, tj. na dotychczasowych zasadach, o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych według harmonogramu określonego w art. 32 ust. 2 ustawy o pomocy państwa w nabyciu pierwszego mieszkania przez młodych ludzi, mają prawo ubiegać się osoby fizyczne, które poniosły wydatki na zakup materiałów budowlanych, przed 1 stycznia 2014 r.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z:

1. budową budynku mieszkalnego;
2. nadbudową lub rozbudową budynku na cele mieszkalne lub przebudową (przystosowaniem) budynku niemieszkalnego, jego części lub pomieszczenia niemieszkalnego na cele mieszkalne, w wyniku których powstał lokal mieszkalny spełniający wymagania określone w odrębnych przepisach;
3. remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego.
   
   

W art. 2 pkt 1 ww. ustawy została zawarta definicja budynku mieszkalnego. W myśl tego przepisu – ilekroć w ustawie jest mowa o budynku mieszkalnym – rozumie się przez to budynek lub jego część, służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, oraz związane z nimi urządzenia techniczne zapewniające możliwość użytkowania tego budynku lub jego części zgodnie z ich przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków.

Stosownie do treści art. 3 ust. 2 powołanej ustawy – zwrot, o którym mowa w ust. 1 dotyczy wydatków poniesionych i udokumentowanych fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r.

Zwrot, o którym mowa powyżej, dotyczy wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych, które do 30 kwietnia 2004 r. były opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, a od 1 maja 2004 r. są opodatkowane podatkiem VAT, tj. stawką 22% i wyższą (art. 3 ust. 3 w zw. z art. 11a ust. 1 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 4 ww. ustawy – dokumentem stanowiącym podstawę do obliczenia kwoty zwrotu części wydatków, o których mowa w ust. 1, jest faktura wystawiona dla osoby fizycznej.

Z kolei w myśl art. 2 pkt 3 cyt. wyżej ustawy – ilekroć w ustawie jest mowa o fakturze – rozumie się przez to fakturę VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, dokumentującą zakupy, o których mowa w art. 3 ust. 1.

Stosownie do art. 4 ust. 1 ww. ustawy – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem że osoba fizyczna lub jej małżonek nie dokonywali czynności, o których mowa w art. 3 ust. 1, jako podatnicy podatku od towarów i usług, w celu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – prawo do zwrotu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, przysługuje pod warunkiem, że osoba fizyczna posiada:

1. prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane w rozumieniu ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.) albo tytuł prawny do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w przypadku inwestycji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 3;
2. pozwolenie na budowę w przypadku inwestycji, dla której zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane wymagane jest takie pozwolenie.
   
   

Stosownie do art. 5 ust. 1 cyt. wyżej ustawy – zwrot, o którym mowa w art. 3 ust. 1, dokonywany jest na wniosek osoby fizycznej złożony w urzędzie skarbowym.

Jeżeli osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim, wniosek może być złożony wspólnie z małżonkiem lub odrębnie przez każdego z małżonków. Jeżeli małżonkowie składają odrębne wnioski, do różnych urzędów skarbowych, są jednocześnie obowiązani zawiadomić o złożeniu wniosku urząd skarbowy właściwy dla złożenia wniosku przez małżonka (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

W myśl regulacji zawartej w art. 5 ust. 5 ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym – do składanego w urzędzie skarbowym wniosku o zwrot niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym należy załączyć kopię:

1. pozwolenia na budowę albo – w przypadku remontu, o którym mowa w ust. 4 pkt 7 – dokumentu potwierdzającego tytuł prawny osoby fizycznej do budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego;
2. faktur dokumentujących poniesione wydatki, o których mowa w art. 3 ust. 1.
   
   

W omawianej sprawie wątpliwość Wnioskodawcy budzi to, czy może on ubiegać się o zwrot części wydatków w sytuacji, gdy w związku z budową budynku mieszkalnego w 2013 r. zakupił materiały budowlane a pozwolenie na budowę zostało początkowo wydane na jego ojca (16 maja 2014 r.), który niezwłocznie, tj. 2 lipca 2014 r. przepisał je na Wnioskodawcę a wcześniej, tj. 24 czerwca 2014 r. nastąpiło podpisanie aktu notarialnego, na podstawie którego właścicielami nieruchomości zostali Wnioskodawca wraz z małżonką.

Kwestie związane z budową obiektów budowlanych reguluje ustawa z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1202 ze zm.).

Zgodnie z art. 3 pkt 11 ustawy Prawo budowlane – ilekroć w ustawie jest mowa o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane – należy przez to rozumieć tytuł prawny wynikający z prawa własności, użytkowania wieczystego, zarządu, ograniczonego prawa rzeczowego albo stosunku zobowiązaniowego, przewidującego uprawnienia do wykonywania robót budowlanych.

Pozwolenie na budowę – w myśl art. 3 pkt 12 ww. ustawy – to decyzja administracyjna zezwalającą na rozpoczęcie i prowadzenie budowy lub wykonywanie robót budowlanych innych niż budowa obiektu budowlanego.

W myśl art. 28 ust. 1 i 2 ww. ustawy Prawo budowlane w brzmieniu obowiązującym w 2014 r. – roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, z zastrzeżeniem art. 29-31. Stronami w postępowaniu w sprawie pozwolenia na budowę są: inwestor oraz właściciele, użytkownicy wieczyści lub zarządcy nieruchomości znajdujących się w obszarze oddziaływania obiektu.

W myśl art. 16 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1257 ze zm.) – decyzje, od których nie służy odwołanie w administracyjnym toku instancji lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, są ostateczne. Uchylenie lub zmiana takich decyzji, stwierdzenie ich nieważności oraz wznowienie postępowania może nastąpić tylko w przypadkach przewidzianych w Kodeksie lub ustawach szczególnych.

Stosownie zaś do treści art. 40 ust. 1 Prawa budowlanego − organ, który wydał decyzję określoną w art. 28, jest obowiązany, za zgodą strony, na rzecz której decyzja została wydana, do przeniesienia tej decyzji na rzecz innego podmiotu, jeżeli przyjmuje on wszystkie warunki zawarte w tej decyzji oraz złoży oświadczenie, o którym mowa w art. 32 ust. 4 pkt 2.

Przywołany powyżej przepis prawa budowlanego reguluje instytucję przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot. Podkreślenia wymaga fakt, że cesja pozwolenia na budowę odnosi się wyłącznie do decyzji ostatecznych. Pogląd ten potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 9 grudnia 2003 r. sygn. akt II SA/KA 2901/01 twierdząc, że wprawdzie ustawodawca w treści art. 40 Prawa budowlanego nie użył słowa „ostateczna”, to jednak skoro z przepisu tego wynika, że nowy inwestor przejmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji, o której mowa w art. 28 Prawa Budowlanego, zaś z tego ostatnio powołanego przepisu wynika, że rozpoczęcie robót budowlanych może nastąpić jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę, to oczywiste jest, że decyzja przenosząca pozwolenie na budowę musi nosić cechy ostateczności. Również NSA – Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu, w wyroku z 13 maja 1986 r. sygn. akt SA/Wr 166/86 wyraził pogląd, że − strona nabywa uprawnienie z chwilą, gdy określona decyzja stanie się ostateczna. Decyzja o pozwoleniu na budowę może zostać przeniesiona w każdym momencie i na każdym etapie robót budowlanych. Można zatem przenieść taką decyzję zarówno wtedy, gdy budowa budynku w ogóle nie została jeszcze rozpoczęta jak również taką, która dotyczy budynku już zakończonego, ale nie oddanego jeszcze do użytkowania zgodnie z przepisami. Norma prawna z art. 40 Prawa budowlanego stanowi materialnoprawną podstawę do wydania decyzji administracyjnej o przeniesieniu albo odmowie przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę. Jak podkreśla się w doktrynie istotą decyzji wydanej na podstawie art. 40 Prawa budowlanego jest jedynie zmiana adresata decyzji o pozwoleniu na budowę lub decyzji o pozwoleniu na wznowienie robót budowlanych. Decyzja o przeniesieniu decyzji o pozwoleniu na budowę stanowi decyzję związaną, co oznacza, że gdy osoba uprawniona z decyzji będącej przedmiotem przeniesienia wyrazi wolę przeniesienia uprawnień wynikających z tej decyzji na inny podmiot, a ten przyjmuje wszystkie warunki zawarte w tej decyzji i złoży oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, to organ zobligowany jest wydać pozytywną decyzję o przeniesieniu pozwolenia na budowę (Prawo budowlane. Komentarz. pod red. Zygmunta Niewiadomskiego, 2015, C.H. Beck, Wydanie 6). Podczas postępowania administracyjnego mającego na celu przeniesienie pozwolenia na budowę organ nie dokonuje ponownej oceny projektu budowlanego. Nie ma zatem możliwości, żeby to postępowanie zakończyło się wzruszeniem decyzji udzielającej pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu do zmiany adresata decyzji. Dlatego też stronami w tym postępowaniu są tylko Wnioskodawca i podmiot, na rzecz którego decyzja ma zostać przeniesiona.

Należy jednak wyraźnie podkreślić, że przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę jest instrumentem dokonywania zmian podmiotowych po stronie adresata określonej istniejącej (a więc wydanej wcześniej) decyzji. Zatem w przypadku przeniesienia pozwolenia na budowę na inny podmiot − na podstawie art. 40 Prawa budowlanego − nie ma miejsca wydanie nowej decyzji, ale zmiana osoby, do której kierowana jest decyzja o pozwoleniu na budowę z zachowaniem wszystkich pozostałych warunków pozwolenia na budowę. Rozpoznanie sprawy ogranicza się tu zatem do zmiany adresata decyzji.

Mając na względzie powyższe wyjaśnienia podkreślić należy, że zmiana adresata (cesja) pozwolenia na budowę nie może być traktowana jako nowe pozwolenie na budowę, gdyż pozwolenie nie straciło mocy wiążącej, wiąże nadal tyle, że inny podmiot. Pozwolenie na budowę po przeniesieniu na inną osobę nie zostaje przez zmianę podmiotową cofnięte. Jako że pierwotne pozwolenie na budowę jest decyzją ostateczną, to do niego należy się zawsze odwoływać ustalając datę wydania pozwolenia na budowę. W niniejszej sprawie przeniesienie pozwolenia na budowę spowodowało jedynie zmianę podmiotową w pozwoleniu już wydanym. Należy zatem uznać, że wydana 16 maja 2014 r. decyzja o pozwoleniu na budowę była decyzją ostateczną, której zmiana nie spowodowała konsekwencji w postaci utraty przez nią mocy obowiązującej, a jedynie doprowadziła do jej przeniesienia z poprzedniego właściciela, tj. z ojca na Wnioskodawcę.

Tym samym bez wątpienia Wnioskodawca od 2014 r. dysponował pozwoleniem na budowę budynku jednorodzinnego, którego wraz z małżonką został na podstawie podpisanego 24 czerwca 2014 r. aktu notarialnego właścicielem.

Z treści przywołanych wcześniej przepisów ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym jednoznacznie wynika, że prawo do ubiegania się o zwrot części podatku od towarów i usług zawartego w cenie materiałów przysługuje m.in. pod warunkiem, że osoba fizyczna, która poniosła wydatki na budowę budynku mieszkalnego ma prawo dysponowania nieruchomością, posiada pozwolenie na budowę zgodnie z ustawą Prawo budowlane oraz faktury, które potwierdzają poniesienie wydatków i są wystawione na osobę fizyczną ubiegającą się o zwrot. Przy czym „poniesienie” wydatku należy rozumieć jako „zapłacenie”.

Zatem aby uzyskać prawo do zwrotu części wydatków związanych m.in. z budową budynku mieszkalnego spełnione muszą być jednocześnie wszystkie warunki określone w art. 3 i art. 4 cytowanej ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Pamiętać również należy, że z przepisów ustawy o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym wynika jednoznacznie, że osoba fizyczna ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych m.in. w związku z budową budynku mieszkalnego. Ustawa wymaga więc, aby istniał związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na zakup materiałów budowlanych z budową budynku mieszkalnego. Oznacza to, że prawo do ubiegania się o zwrot części podatku VAT zawartego w cenie materiałów budowlanych przysługuje, ale nie w związku z samym faktem poniesienia przez osobę fizyczną wydatku na zakup materiałów budowlanych a w związku z budową przez tę osobę budynku mieszkalnego i poniesieniem wydatku. Tym samym uprawnioną do złożenia wniosku o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych będzie wyłącznie osoba, która rozpoczęła już realizację inwestycji budowlanej polegającej np. na budowie budynku mieszkalnego i zużyła w tym celu zakupione materiały budowlane, na które przysługuje zwrot. W przeciwnym wypadku mogłoby się okazać, że zwrot części podatku VAT otrzyma osoba, która tylko zakupiła materiały budowlane, ale nigdy budowy nie rozpocznie i w związku z tą budową ich nie zużyła a materiały wykorzysta w innym celu. Za przedwczesne należy zatem uznać składanie wniosku o zwrot części wydatków poniesionych na zakup materiałów budowlanych w związku z budową budynku mieszkalnego, jeżeli materiały te nie zostały jeszcze do budowy zużyte.

Analizując powyższe przepisy oraz zaistniałe we wniosku okoliczności w pierwszej kolejności należy wyjaśnić, że ustawodawca nie uzależnia prawa do zwrotu niektórych wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym od tego, czy zakup materiałów budowlanych nastąpił przed, czy po uzyskaniu pozwolenia na budowę. Wymagane jest jedynie, by wydatki poniesione i udokumentowane były fakturami wystawionymi od 1 maja 2004 r. oraz osoba fizyczna realizująca jedną z inwestycji, o których mowa w art. 3 ust. 1 ustawy mogła wykazać, że w trakcie realizacji tej inwestycji spełniła wszystkie warunki do ubiegania się o zwrot wydatków o jakich mowa w ustawie.

Wystarczające jest zatem, aby pozwoleniem na budowę inwestor dysponował w momencie realizacji inwestycji. Możliwe jest więc, aby podatnik poczynił wydatki wcześniej, jeszcze przed uzyskaniem pozwolenia na budowę.

Podkreślić należy, że nie na próżno ustawodawca przyznał prawo do ww. zwrotu osobom, które posiadają prawo do dysponowania nieruchomością i pozwolenie na budowę. Do korzystania z dobrodziejstw tej ustawy prawo mają zatem tylko te osoby, które prowadziły określonego rodzaju inwestycję. Dlatego też ważne jest, aby w czasie prowadzenia inwestycji dysponować zarówno prawem do nieruchomości jak i pozwoleniem na budowę wydanym na swoje imię i nazwisko. Zwrot wydatków jest bowiem pochodną prowadzonej inwestycji. Z tego powodu nie chodzi o jakąkolwiek inwestycję prowadzoną na jakiejkolwiek nieruchomości oraz o jakiekolwiek pozwolenie na budowę.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia warunkiem dokonania zwrotu na wniosek osoby fizycznej z tytułu prowadzenia inwestycji wymagającej pozwolenia na budowę jest posiadanie przez tę osobę w trakcie realizacji inwestycji budowlanej prawa do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, stosownej decyzji w sprawie pozwolenia na budowę oraz faktur wystawionych na nazwisko Wnioskodawcy (inwestora), dokumentujących poniesienie wydatków na zakup materiałów budowlanych i dołączonych do wniosku.

Zatem osoba fizyczna, która poniosła wydatki na zakup materiałów budowlanych przed datą uzyskania pozwolenia na budowę, ale która w momencie realizacji inwestycji posiada już pozwolenie na budowę, ma prawo do zwrotu części wydatków poniesionych z tego tytułu, na materiały wykorzystane w tej inwestycji.

Podsumowując, Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu części wydatków związanych z budownictwem mieszkaniowym nawet jeżeli zakupu materiałów budowlanych dokonał przed uzyskaniem pozwolenia na budowę, pod warunkiem spełnienia pozostałych przesłanek określonych w ustawie. Innymi słowy, skoro Wnioskodawca posiada faktury VAT wystawione i zapłacone przed 1 stycznia 2014 r. a w czasie realizacji inwestycji mieszkaniowej oprócz prawa do dysponowania nieruchomością posiadał również pozwolenie na budowę budynku mieszkalnego pomimo tego, że zostało ono wydane 16 maja 2014 r. na poprzedniego inwestora (ojca Wnioskodawcy), a następnie 2 lipca 2014 r. pozwolenie to zostało na Wnioskodawcę przeniesione w trybie art. 40 Prawa budowlanego, to niezależnie od tego, że wydatki zostały przez Wnioskodawcę poniesione przed datą uzyskania tego pozwolenia – Wnioskodawca ma możliwość ubiegania się o zwrot części wydatków na zakup materiałów budowlanych na zasadach, które obowiązywały do końca 2013 r.

Stanowisko Wnioskodawcy należało zatem uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku Wnioskodawca dołączył dokumenty. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny (weryfikacji) dołączanych dokumentów; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego..., w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.