Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.294.2018.2.HK
z 23 listopada 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 września 2018 r. (data wpływu – 18 września 2018 r.) .) uzupełnionym pismem z 16 listopada 2018 r. (data wpływu 22 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny w postaci niespłaconych wierzytelności handlowych Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 września 2018 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w związku z objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny w postaci niespłaconych wierzytelności handlowych Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z 16 listopada 2018 r. (data wpływu do organu 22 listopada 2018 r.):

Wnioskodawca jest spółką kapitałową działającą na terytorium Rzeczypospolitej Polski i posiadającą nieograniczony obowiązek podatkowy w Polsce. Wnioskodawca posiada wierzytelności handlowe, które przysługują mu od innego podmiotu będącego spółką kapitałową zarejestrowaną w Polsce i działającą na terytorium Polski (dalej również jako: „Dłużnik”). Wierzytelności handlowe były zaliczone i zarachowane do przychodów należnych, o których mowa w art. 12 ust. 3 Ustawy CIT. Wnioskodawca planuje wnieść niespłacone wierzytelności handlowe w formie wkładu niepieniężnego do Spółki będącej Dłużnikiem, w zamian za objęcie akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika. Wartość zwiększenia udziału kapitałowego w wyniku aportu będzie odpowiadała wartości wniesionej wierzytelności. W rezultacie powyższego zdarzenia nastąpi wygaśnięcie wierzytelności przysługujących Wnioskodawcy wobec Dłużnika w drodze „konfuzji” (Spółka będąca Dłużnikiem Wnioskodawcy stanie się jednocześnie wierzycielem i dłużnikiem w odniesieniu do tego samego stosunku zobowiązaniowego).

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że przedmiotem konwersji będą wierzytelności w kwocie netto (bez podatku od towarów i usług).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny w postaci niespłaconych wierzytelności handlowych przysługujących Wnioskodawcy w stosunku do Dłużnika, zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności (tj. w kwocie netto)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny w postaci niespłaconych wierzytelności handlowych przysługujących Wnioskodawcy w stosunku do Dłużnika, zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności, tj. wartości uprzednio zaliczonej do przychodów należnych, o których mowa w art. 12 ust. 3 Ustawy CIT (tj. w kwocie netto).

W związku z planowanym wniesieniem wierzytelności własnych na kapitał zakładowy Dłużnika, tj. wniesienia wkładu niepieniężnego na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego Dłużnika, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznania przychodu podatkowego zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 7 Ustawy CIT. Jednocześnie ustawodawca przewiduje możliwość potrącenia kosztu uzyskania tego przychodu, co wynika z art. 15 ust. 1j Ustawy CIT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie, innych niż wymienione w pkt 1, 2 i 2a składników majątku podatnika – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są te inne składniki.

Wnioskodawca zwrócił uwagę, że obowiązkowi rozpoznania po stronie Wnioskodawcy przychodu z tytułu objęcia akcji w zamian za wkład niepieniężny powinno służyć prawo do ujęcia po jego stronie kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT. Przychody oraz odpowiadające im koszty uzyskania przychodów stanowią elementy konstrukcyjne podatku dochodowego. Przyjęcie stanowiska, że w analizowanych okolicznościach Wnioskodawca nie miałby prawa do rozliczenia kosztów uzyskania przychodów kłóciłoby się z ogólnymi zasadami ustalania dochodu/straty na gruncie podatku dochodowego. Ponadto oznaczałoby niczym nieuzasadnione faworyzowanie podatników, którzy wnoszą wierzytelności nabyte na pokrycie podwyższonego kapitału zakładowego nad podatnikami, którzy wnoszą aportem wierzytelności własne lub którzy dokonują zbycia wierzytelności handlowych. Z logicznego i ekonomicznego punktu widzenia zdarzenia w postaci aportu wierzytelności własnych i wierzytelności nabytych nie powinny być traktowane odmiennie na gruncie przepisów Ustawy CIT. Bez wątpienia w analizowanym przypadku Wnioskodawca wnosić będzie wierzytelności własne. Wierzytelności te nie zostały nabyte, ale powstały wskutek współpracy handlowej pomiędzy Wnioskodawcą a Dłużnikiem. Stąd właściwym do zastosowania jest powyżej cytowany przepis art. 15 ust. 1j Ustawy CIT. Przepis ten uzależnia rozliczenie kosztu uzyskania przychodów od tego by wydatek był faktycznie poniesiony, niezaliczony do kosztów uzyskania przychodów oraz by wydatek ten dotyczył wytworzenia innych niż środki trwale, wartości niematerialne i prawne oraz udziału składniki majątku podatnika. W ocenie Wnioskodawcy na dzień dokonania aportu wydatek będzie spełniał wyżej wskazane kryteria. Kosztem uzyskania przychodów będzie nominalna wartość wierzytelności, bowiem z ekonomicznego punktu widzenia będzie to realny wydatek (niezaliczony uprzednio do kosztów uzyskania przychodów) jaki Wnioskodawca ponosi w związku z objęciem akcji Dłużnika. Wnioskodawca zaznaczył, że jest to wydatek na wytworzenie składnika majątku (aktywa jakim jest wierzytelność). Pojęcie wytworzenia, zdaniem Wnioskodawcy, należy bowiem utożsamiać z pojęciem wykreowania. Mając na uwadze, że przepis art. 15 ust. 1j Ustawy CIT przed dniem 1 stycznia 2015 r. obejmował swym zakresem wyłącznie wydatki na nabycie składników majątku, a następnie został znowelizowany i począwszy od 1 stycznia 2015 r. swym zakresem obejmuje zarówno wydatki na nabycie jak i wytworzenie składników majątku, to tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, wartość nominalną wierzytelności wniesionej aportem do spółki prawa handlowego, w tym wypadku spółki z o.o., uznać należy za wydatek na wytworzenie tej wierzytelności.

Uzasadniając swoje stanowisko Wnioskodawca przywołał orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3315/16, gdzie Sąd wskazał, że „powołany przepis w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2015 r. stanowił jedynie o wydatkach na „nabycie” składników majątku podatnika. Jak wyjaśniono z kolei w uzasadnieniu do projektu ustawy z dnia 29 sierpnia 2014 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz niektórych innych ustaw (druk nr 2330), uzupełnienie art. 15 ust. 1j pkt 3 updop nastąpiło celem wyeliminowania problemów interpretacyjnych w przypadku, gdy przedmiotem wkładu niepieniężnego są składniki majątku powstałe w inny sposób niż poprzez ich nabycie (tj. wytworzenie składnika majątku). Tym samym, niewątpliwie nowelizacja art. 15 ust. 1j pkt 3 updop miała na celu rozszerzenie zakresu rodzaju wydatków, które mogą być uznane za koszt podatkowy. Termin „wytworzenie” użyty w art. 15 ust. 1j pkt 3 updop, jako dopełnienie zakresu terminu „nabycie” należy zatem odnosić do tych sytuacji, w których prawo (przedmiot) pojawia się u podatnika w drodze innej, niż nabycie od osoby trzeciej.” Na skutek powyżej wskazanego wyroku wydanego w sprawie ze skargi na interpretację indywidualną z dnia 14 lipca 2016 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie (nr IPPB3/4510-517/16-2/AG), która analogicznie jak w niniejszej sprawie dotyczyła wierzytelności własnych powstałych w toku prowadzonej działalności i wniesionych na kapitał dłużnika, Dyrektor Krajowej Informacji Podatkowej w dniu 23 kwietnia 2018 r. dokonał zmiany wcześniej wydanej interpretacji (nr IPPB3/4510-517/16-3/18/S/KK). Wnioskodawca podkreślił, że wspomniany wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 października 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3315/16 stał się prawomocny od dnia 23 stycznia 2018 r., a więc organ interpretacyjny nie złożył skargi kasacyjnej. Zdaniem Wnioskodawcy brak zaskarżenia wyroku należy uznać za akceptację stanowiska w nim wyrażonego. Dodatkowo Wnioskodawca zwrócił uwagę na fakt, że w dniu 24 sierpnia 2018 r. Ministerstwo Finansów opublikowało projekt Ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, w którym przewiduje się zmianę brzmienia art. 15 ust. 1j Ustawy CIT. Zgodnie z proponowany brzmieniem art. 15 ust. 1j pkt 2b, w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości wartości wierzytelności, w części zaliczonej uprzednio do przychodów należnych – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego jest wierzytelność zaliczona do przychodów należnych podmiotu wnoszącego ten wkład. W uzasadnieniu do projektu można przeczytać, że zmiana ta ma charakter porządkowy. W ocenie Wnioskodawcy oznacza to, że zmiana ma na celu ujednolicenie interpretacji przepisów i spójnego ich stosowania.

Powyższe oznacza, że nie jest to zmiana merytoryczna wprowadzająca nowe przepisy, ale porządkowa jedynie wprowadzająca spójność co do interpretacji przepisów. Wobec tego przepis art. 15 ust. 1j pkt 3 również w obecnym brzmieniu powinien być interpretowany w sposób, na jaki wskazuje projekt Ustawy o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw.

Mając na uwadze powyższe Wnioskodawca prosi o potwierdzenie, że w przypadku objęcia akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny wniesiony przez Wnioskodawcę w formie wierzytelności własnej Wnioskodawcy przysługującej wobec Dłużnika, zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 Ustawy CIT Wnioskodawca będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów w wysokości wartości nominalnej wierzytelności własnej, tj. w wartości zaliczonej uprzednio do przychodów należnych w rozumieniu art. 12 Ustawy CIT, w części w jakiej nie została ona uprzednio zaliczona w jakiejkolwiek formie do kosztów uzyskania przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 ze zm.), przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, jest w szczególności wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze; jeżeli jednak wartość ta jest niższa od wartości rynkowej tego wkładu albo wartość wkładu nie została określona w statucie, umowie albo innym dokumencie o podobnym charakterze, przychodem jest wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu niepieniężnego; przepis art. 14 ust. 2 stosuje się odpowiednio.

Źródłem powstania przychodu opisanego w przedmiotowym przepisie, powstającego po stronie podmiotu wnoszącego aport (wkład niepieniężny), jest objęcie udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny, z wyłączeniem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części (art. 12 ust. 4 pkt 25 ustawy). Przychodem nazwanym w tym przepisie jest wartość wkładu określona w statucie lub umowie spółki, a w razie ich braku wartość wkładu określona w innym dokumencie o podobnym charakterze. Jeżeli wartość ta będzie niższa od jego wartości rynkowej albo nie zostanie ona określona w statucie, umowie spółki albo innym dokumencie o podobnym charakterze – przychodem będzie wartość rynkowa takiego wkładu określona na dzień przeniesienia własności przedmiotu wkładu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który stanowi, że w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji), wkładów – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie, innych niż wymienione w pkt 1, 2 i 2a składników majątku podatnika – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są te inne składniki.

Z kolei zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1o powołanej ustawy, jeżeli podatnik w związku z obejmowaniem udziałów (akcji) w zamian za wkład niepieniężny poniósł wydatki związane z objęciem tych udziałów (akcji), to wydatki te powiększają koszty uzyskania przychodów, o których mowa w ust. 1j.

Zgodnie z art. 302 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1577, ze zm.) kapitał zakładowy spółki akcyjnej dzieli się na akcje o równej wartości nominalnej.

Zgodnie natomiast z art. 306 pkt 2 tej ustawy, do powstania spółki akcyjnej wymaga się wniesienia przez akcjonariuszy wkładów na pokrycie całego kapitału zakładowego, z uwzględnieniem art. 309 § 3 i § 4. Zawiązanie spółki akcyjnej następuje z chwilą objęcia wszystkich akcji (art. 310 § 1 cyt. ustawy).

Z kolei, w myśl art. 431 § 1 tej ustawy, podwyższenie kapitału zakładowego spółek akcyjnych wymaga zmiany statutu i następuje w drodze emisji nowych akcji lub podwyższenia wartości nominalnej dotychczasowych akcji.

Stosownie do treści art. 431 § 2 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych, objęcie nowych akcji może nastąpić w drodze złożenia oferty przez spółkę i jej przyjęcia przez oznaczonego adresata; przyjęcie oferty następuje na piśmie pod rygorem nieważności (subskrypcja prywatna).

Udziały (akcje) w spółkach kapitałowych mogą być obejmowane w dwojaki sposób, tj. w zamian za wkład pieniężny albo za wkład niepieniężny (aport).

Przedmiotem aportu mogą być wszystkie przedmioty majątkowe (prawa i rzeczy), o ile są zbywalne i mogą jako aktywa wejść do bilansu spółki, przy czym muszą być one wymienione w umowie ze wskazaniem osoby wnoszącej i przeznaczonych za ten aport udziałów (akcji). Wspólnik i akcjonariusz nie może potrącać swoich wierzytelności wobec spółki kapitałowej z wierzytelnością spółki względem wspólnika z tytułu należnej wpłaty na poczet udziałów albo akcji. Nie wyłącza to potrącenia umownego (art. 14 § 4 Kodeksu spółek handlowych). Szczególnym rodzajem wkładu jest natomiast wierzytelność przysługująca podmiotowi w stosunku do spółki. W tym miejscu należy wskazać, że operację, w wyniku której dochodzi do zamiany wierzytelności wobec spółki na udziały (akcje), określa się jako konwersję wierzytelności na udziały (akcje).

Konwersja wierzytelności na kapitał zakładowy, niezależnie od jej kwalifikacji dokonanej na gruncie prawa cywilnego, np. jako potrącenia, zawsze stanowi wniesienie do spółki wkładu niepieniężnego. Konwersja wierzytelności oznacza jej zamianę na inne prawo majątkowe i nie jest wniesieniem wkładu w formie pieniężnej albowiem tę można zrealizować tylko przez wpłatę pieniądza (gotówki) lub przy użyciu pieniądza bankowego.

W kontekście powyższego w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, objęcie przez Wnioskodawcę udziałów (akcji) w podwyższonym kapitale zakładowym spółki spowoduje po stronie Wnioskodawcy powstanie przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w zamian za wkład niepieniężny.

Wątpliwości Wnioskodawcy związane są jednak z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności w związku z objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny w postaci niespłaconych wierzytelności. Z wniesionego uzupełnienia wynika, że przedmiotem konwersji będą wierzytelności w kwocie netto, tj. bez podatku od towarów i usług.

Kwestię ustalenia kosztu uzyskania przychodu w rozpatrywanej sprawie określa zaś art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT, zgodnie z którym w przypadku objęcia udziałów (akcji) w spółce albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w innej postaci niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część – na dzień objęcia tych udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni – ustala się koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7, w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na nabycie lub wytworzenie, innych niż wymienione w pkt 1, 2 i 2a składników majątku podatnika – jeżeli przedmiotem wkładu niepieniężnego są te inne składniki.

W przypadku wierzytelności opisanych we wniosku mamy do czynienia z tzw. wierzytelnościami własnymi, zatem, w kontekście art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT, może być mowa jedynie o faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatkach na wytworzenie tych wierzytelności.

Ustawa CIT nie zawiera definicji terminu „wytworzenie”, a tym samym uzasadnionym jest w tym wypadku posłużenie się wykładnią językową tego pojęcia. Słownik języka polskiego (wyd. PWN) objaśnia, iż termin „wytworzyć” oznacza „zrobić, wyprodukować coś, wywołać coś, np. jakiś stan, sytuację”. Z powyższego wynika, iż termin ten należy pojmować jako nabycie własności określonego składnika w efekcie dokonania czynności odmiennej niż skutkująca pochodnym nabyciem własności takiego składnika. A zatem, termin „wytwarzanie” obejmuje nie tylko produkcję rzeczy materialnych, ale też wytwarzanie, kreowanie jakiegoś stanu, a więc również stanu (stosunku) prawnego, którym jest wierzytelność przysługująca wobec innego podmiotu.

Jeżeli zatem wierzytelności opisane we wniosku zostały przez Wnioskodawcę wytworzone, koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, należy ustalić, zgodnie z art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy CIT, w wysokości faktycznie poniesionych, niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, wydatków na ich wytworzenie.

W przypadku wierzytelności handlowych, o których mowa we wniosku, koszt uzyskania przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 pkt 7 ustawy CIT, należy ustalić w wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności.

Biorąc pod uwagę opis sprawy należy zgodzić się z Wnioskodawcą, że w związku z objęciem akcji w podwyższonym kapitale zakładowym Dłużnika w zamian za wkład niepieniężny, w postaci niespłaconych wierzytelności handlowych przysługujących Wnioskodawcy w stosunku do Dłużnika, Wnioskodawca na podstawie art. 15 ust. 1j pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych będzie uprawniony do rozpoznania kosztów uzyskania przychodów wysokości wartości nominalnej wniesionych wierzytelności, (tj. w kwocie netto) uprzednio zaliczonych do przychodów, o których mowa w art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków – wspierających argumentację Wnioskodawcy – należy stwierdzić, że orzeczenia sądów nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa i są wiążące jedynie w sprawach, w których zapadły. Niemniej jednak Organ pomocniczo korzysta ze wskazówek interpretacyjnych zawartych w wyrokach sądowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w … w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.