Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-1.4011.491.2018.1.KS
z 19 listopada 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 września 2018 r. (data wpływu 28 września 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej – jest prawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 28 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej.


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest osobą fizyczną będącą polskim rezydentem podatkowym. Obecnie prowadzi działy specjalne produkcji rolnej w formie indywidualnego gospodarstwa (zwanym dalej Gospodarstwem) w zakresie uprawy pieczarek. Nadto Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki cywilnej (zwanej dalej Spółką), która prowadzi działy specjalne produkcji rolnej w zakresie chowu drobiu rzeźnego. Obecnie Wnioskodawca ustala dochód z prowadzonych działalności na podstawie norm szacunkowych zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca oraz Spółka, nie prowadzą i nie są zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Limit przychodów stanowiący równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro, którego przekroczenie zobowiązuje do prowadzenia ksiąg rachunkowych Wnioskodawca ustala odrębnie dla prowadzonego Gospodarstwa oraz Spółki. Przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych osiągnięte przez Wnioskodawcę z Gospodarstwa za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły równowartości w walucie polskiej 2.000.000 euro. Również Spółka w poprzednim roku nie osiągnęła rzeczonego limitu przychodów.

Spółka, której Wnioskodawca jest wspólnikiem zamierza zwiększyć w przyszłości skalę prowadzonej działalności w zakresie hodowli drobiu rzeźnego. Wzrost przychodów może spowodować, że Spółka przekroczy limit 2.000.000 euro, o którym mowa w ustawie o rachunkowości, a tym samy będzie zobowiązana do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych. Wątpliwości Wnioskodawcy budzą konsekwencje podatkowe wynikające dla wspólników spółki cywilnej, która zobowiązana jest do prowadzenia ksiąg rachunkowych, w zakresie możliwości ustalania dochodu na podstawie norm szacunkowych.


W związku z powyższym zadano następujące pytania.


  1. Czy Wnioskodawca postępuje prawidłowo ustalając limit przychodów, o którym mowa w ustawie o rachunkowości, zobowiązujący do prowadzenia ksiąg rachunkowych odrębnie dla prowadzonego gospodarstwa oraz spółki cywilnej, której jest wspólnikiem?
  2. Czy Wnioskodawca będzie uprawniony do ustalania dochodu na podstawie norm szacunkowych z udziału w spółce cywilnej, w przypadku gdy spółka będzie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych?
  3. Zakładając, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych przez spółkę cywilną pozbawi Wnioskodawcę możliwości ustalania dochodu z udziału w tejże spółce wg norm szacunkowych, to czy będzie miało to wpływ na sposób ustalania dochodu z prowadzonego indywidualnie gospodarstwa?

Zdaniem Wnioskodawcy:


Ad.1


Zdaniem Wnioskodawcy postępuje on prawidłowo ustalając limit przychodów stanowiący równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro, którego przekroczenie zobowiązuje do prowadzenia ksiąg rachunkowych odrębnie dla prowadzonego Gospodarstwa oraz Spółki.


Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1047 ze zm.), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

  1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego - art. 2 ust. l pkt 1 ww. ustawy,
  2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro - art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro. Zauważyć przy tym należy, że w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości podmiotowość prawnobilansową spółki cywilne osób fizycznych, a nie wspólnicy tych spółek. W konsekwencji oznacza to, że limity przychodów (obligujących do prowadzenia ksiąg rachunkowych) ustalany jest odrębnie dla każdej spółki cywilnej oraz dla osoby fizycznej prowadzącej działy specjalne produkcji rolnej, bez pośrednictwa tych spółek.


Ad. 2


Zdaniem Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało mu prawo do opodatkowania dochodów z udziału w spółce cywilnej wg norm szacunkowych, w sytuacji gdy spółka ta będzie zobowiązania do prowadzenia ksiąg rachunkowych.


W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych. Zatem przychód z udziału w spółce cywilnej będzie ustalany na podstawie prowadzonych przez Spółkę ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychody Wnioskodawcy z udziału Spółce podlegać będą opodatkowaniu podatkiem dochodowym z zastosowaniem skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ww. ustawy lub na zasadach określonych w art. 30c tej ustawy, jeżeli dokona on wyboru opodatkowania podatkiem liniowym.


Ad. 3.


Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowanie dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej pochodzących z udziału w spółce cywilnej na zasadach określonych w art. 27 ust.1 lub art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie pozbawia możliwości opodatkowania dochodów z indywidualnie prowadzonych działów specjalnych wg norm szacunkowych, jeżeli Wnioskodawca nie jest zobowiązany i nie zgłosił zamiaru prowadzenia ksiąg rachunkowych.


Analiza art. 15 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że przepis art. 15 ust. 1 dotyczy tylko podatników, którzy wybrali możliwość prowadzenia ksiąg, z uwagi na okoliczność, że nie przekroczyli limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości. W takim przypadku mają oni obowiązek zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w określonym terminie o zamiarze prowadzenia ksiąg. Natomiast przepis art. 15 ust. 2 ww. ustawy dotyczy podatników, którzy na podstawie ustawy o rachunkowości są zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku nie występuje obowiązek zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych. Oznacza to, że ta sama osoba fizyczna (występująca w obrocie gospodarczym indywidualnie oraz jako wspólnik spółki osobowej), może być zobowiązana do ustalania przychodu osiągniętego z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym (np. jako wspólnik spółki osobowej prowadzącej księgi rachunkowe) oraz przy zastosowaniu norm szacunkowych, w związku z działami specjalnymi prowadzonymi indywidualnie.

Bez znaczenia przy tym pozostaje fakt, że Spółka zdarzenia związane z prowadzonymi działami specjalnymi produkcji rolnej ewidencjonować będzie w księgach rachunkowych, bowiem na gruncie przepisów ustawy o rachunkowości osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą indywidualnie, posiadają odrębną podmiotowość, od spółek osobowych, których są wspólnikami. Zdaniem Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie istnieją przeciwwskazania formalnoprawne, aby prowadzone przez niego działy specjalne produkcji rolnej w formie indywidualnego Gospodarstwa opodatkowane były na podstawie norm szacunkowych podczas, gdy przychody uzyskiwane ze Spółki prowadzącej działy specjalne produkcji rolnej były opodatkowane na zasadach przewidzianych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pomimo faktu że stanowią one jedno źródło przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 4 rzeczonej ustawy. Ustawodawca, nie wprowadził regulacji uniemożliwiającej stosowanie takiego sposobu ustalania podatku dochodowego przez osoby fizyczne. Nie jest więc uzasadnione nałożenie na podatnika obowiązku prowadzenia ksiąg i w efekcie zmuszenia go do rozliczania się na takich samych zasadach zarówno z przychodów z udziału w zysku spółki jak i z samodzielnie prowadzonej działalności.


Ponadto, w takim przypadku także przepisy ustawy o rachunkowości nie nakładają na wspólników spółek osobowych obowiązku prowadzenia ksiąg podatkowych.


Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy będzie on miał możliwość opodatkowania dochodów z Gospodarstwa według norm szacunkowych zgodnie z art. 24 ust. 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego - jest prawidłowe.


Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.


Stosownie do art. 2 ust. 3 ww. ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.


Natomiast jak wynika z art. 2 ust. 3a wyżej cyt. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, tj. w Tabeli rodzajów i rozmiarów działów specjalnych produkcji rolnej oraz norm szacunkowych dochodu rocznego, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Jednocześnie wskazać należy, że podatnicy mogą uzyskiwać przychody zarówno z tytułu działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych samodzielnie jak i za pośrednictwem osobowych spółek prawa handlowego oraz spółek cywilnych.


Zasady działania spółek cywilnych regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2017 r. poz. 459 z późn. zm.). Zgodnie z art. 860 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów.

Z uwagi na fakt, że spółka cywilna jest osobową spółką prawa cywilnego, która nie ma osobowości prawnej, z punktu widzenia prawa podatkowego na gruncie podatków dochodowych, podatnikami są poszczególni wspólnicy takiej spółki, a nie sama spółka. Zatem to na nich, a nie na spółce, ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.


W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.


W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.


W przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie dla prawidłowe ustalenia zasad opodatkowania przychodów (dochodów) uzyskiwanych z tytułu prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej (zarówno samodzielnie jak i w ramach spółki cywilnej) ma treść znowelizowanego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który do określenia limitu przychodów zobowiązującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych odsyła do przepisów ustawy o rachunkowości.


Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2016 r., poz. 1047 z późn. zm.), przepisy ustawy o rachunkowości, zwanej dalej „ustawą”, stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej:

  1. spółek handlowych (osobowych i kapitałowych, w tym również w organizacji) oraz spółek cywilnych, z zastrzeżeniem pkt 2, a także innych osób prawnych, z wyjątkiem Skarbu Państwa i Narodowego Banku Polskiego - art. 2 ust.1 pkt 1 ww. ustawy,
  2. osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro – art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro.


Zauważyć przy tym należy, że w świetle art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, podmiotowość prawnobilansową, a zatem również obowiązek prowadzenia ksiąg podatkowych o których mowa w tej ustawie, posiadają spółki cywilne osób fizycznych, a nie wspólnicy tych spółek. Oznacza, to że limit przychodów, o którym mowa w tym przepisie ustalany jest odrębnie dla każdej spółki cywilnej osób fizycznych oraz odrębnie dla osób fizycznych uzyskujących przychody ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych bez pośrednictwa ww. spółek.


Zasady ustalania dochodu z działów specjalnych produkcji rolnej określa art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który stanowi, że dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów, a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie, wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.


W myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.


Zastosowany w tym przepisie termin „również” wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1 tej ustawy. O ile zatem art. 24a ust. 1 ww. ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy jako pozarolnicza działalność gospodarcza, o tyle art. 24a ust. 2 ww. ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów – prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).


Należy zaznaczyć, że od 1 stycznia 2016 r. wprowadzono zmianę art. 15 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dodano ust. 2. W konsekwencji, zmieniono zasady opodatkowania podatników uzyskujących przychody z działów specjalnych produkcji rolnej. Ustawodawca ograniczył bowiem możliwość zastosowania norm szacunkowych dla ww. podatników w sytuacji, gdy wypełniona zostanie dyspozycja przepisu art. 15 ust. 1 lub ust. 2 tego artykułu.


Analiza art. 15 ust. 1-2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzi do wniosku, że przepis art. 15 ust. 1 dotyczy tylko podatników, którzy wybrali możliwość prowadzenia ksiąg, z uwagi na okoliczność, że nie przekroczyli limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości. W takim przypadku mają oni obowiązek zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego w określonym terminie o zamiarze prowadzenia ksiąg.


Natomiast przepis art. 15 ust. 2 ww. ustawy dotyczy podatników, którzy na podstawie ustawy o rachunkowości są zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych. W tym przypadku nie występuje obowiązek zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych. Oznacza to, że ta sama osoba fizyczna (występująca w obrocie gospodarczym indywidualnie oraz jako wspólnik spółki cywilnej), może być zobowiązana do ustalania przychodu osiągniętego z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. jako wspólnik spółki cywilnej prowadzącej księgi rachunkowe z uwagi na przekroczenie limitu przychodów zobowiązujących spółkę do prowadzenie ksiąg rachunkowych) i jednocześnie może stosować normy szacunkowe, w związku z działami specjalnymi prowadzonymi indywidualnie (jeżeli przychody tej osoby nie przekroczą limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości zobowiązującego do prowadzeni ksiąg rachunkowych).

Zatem wyłącznie w sytuacji, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg nie wynika z przepisów ustawy o rachunkowości i gdy taki podatnik sam nie zgłosił zamiaru ich prowadzenia – będzie miał możliwość ustalania dochodu przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej. Innymi słowy, podatnicy prowadzący działy specjalne produkcji rolnej – którzy nie przekroczyli limitu przychodów wskazanego w ustawie o rachunkowości – również mają uprawnie do prowadzenia ksiąg rachunkowych, ale tylko wówczas, gdy zgłoszą taki zamiar (co wynika z art. 24a ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Z treści złożonego wniosku wywieść należy, m.in., że Wnioskodawca (osoba fizyczna) prowadzi działy specjalne produkcji rolnej w formie indywidualnego gospodarstwa. Wnioskodawca jest także wspólnikiem spółki cywilnej, która prowadzi działy specjalne produkcji rolnej. Obecnie Wnioskodawca ustala dochód z prowadzonych działalności na podstawie norm szacunkowych zgodnie z art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca oraz spółka cywilna, nie prowadzą i nie są zobowiązani do prowadzenia ksiąg rachunkowych na podstawie przepisów ustawy o rachunkowości. Limit przychodów, którego przekroczenie zobowiązuje do prowadzenia ksiąg rachunkowych Wnioskodawca ustala odrębnie dla prowadzonych działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych w formie indywidualnego gospodarstwa oraz spółki cywilnej. Przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych osiągnięte przez Wnioskodawcę z gospodarstwa za poprzedni rok obrotowy nie przekroczyły równowartości w walucie polskiej 2.000.000 euro. Również spółka cywilna w poprzednim roku nie osiągnęła rzeczonego limitu przychodów. Spółka cywilna, której Wnioskodawca jest wspólnikiem zamierza zwiększyć w przyszłości skalę prowadzonej działalności. Wzrost przychodów może spowodować, że spółka przekroczy limit 2.000.000 euro, o którym mowa w ustawie o rachunkowości, a tym samy będzie zobowiązana do zaprowadzenia ksiąg rachunkowych.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie istotne znaczenie dla prawidłowego ustalenia zasad opodatkowania dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej uzyskiwanych przez Wnioskodawcę samodzielnie tj. w formie indywidualnego gospodarstwa bez pośrednictwa spółki cywilnej jak i w ramach spółki cywilnej ma treść znowelizowanego art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który do określenia limitu przychodów zobowiązującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych odsyła do przepisów ustawy o rachunkowości. Tym samym - co słusznie zauważył Wnioskodawca, limit przychodów, zobowiązujący do prowadzenia ksiąg rachunkowych (wynoszący co najmniej równowartość w walucie polskiej 2.000.000 euro), ustalany jest odrębnie dla spółki cywilnej osób fizycznych oraz odrębnie dla osób fizycznych uzyskujących przychody ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych bez pośrednictwa ww. spółki i dotyczy poprzedniego roku obrotowego.

W istocie przekroczenie tego limitu przez spółkę cywilną, w której Wnioskodawca jest wspólnikiem spowoduje, że na spółce tej ciążył będzie obowiązek prowadzenia księgi rachunkowej z tytułu osiągania przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. W takim przypadku Wnioskodawca jako wspólnik spółki cywilnej zobowiązany będzie ustalać przychody (dochody) z działów specjalnych produkcji rolnej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na zasadach określonych w art. 14 powoływanej ustawy, a nie na podstawie norm szacunkowych dochodu. W związku z tym Wnioskodawca nie będzie miał możliwości opodatkowania przychodów (dochodów) z tego tytułu uzyskiwanych w ramach spółki cywilnej przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu.

Przy czym bez znaczenia dla zasad opodatkowania przychodów (dochodów) uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z działów specjalnych produkcji rolnej w formie indywidualnego gospodarstwa pozostaje fakt, że spółka cywilna po przekroczeniu limitu przychodów określonego w ustawie o rachunkowości, zobowiązana będzie do prowadzenie ksiąg rachunkowych. Skoro limit przychodów, zobowiązujący do prowadzenia ksiąg rachunkowych – co zostało już wykazane ustalany jest odrębnie dla spółki cywilnej oraz odrębnie dla osób fizycznych, tym samym przekroczenie tego limitu przez spółkę cywilną i w konsekwencji obowiązek prowadzenia przez nią ksiąg rachunkowych, nie będzie mieć żadnego wpływu na sposób opodatkowania przychodów (dochodów) uzyskiwanych przez Wnioskodawcę z działów specjalnych produkcji rolnej w formie indywidualnego gospodarstwa. A zatem, jeżeli w istocie Wnioskodawca nie przekroczy limitu przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej w formie indywidualnego gospodarstwa zobowiązującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych lub nie zgłosił zamiaru prowadzenia ksiąg rachunkowych, na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będzie mógł stosować normy szacunkowe dochodu, w związku z działami specjalnymi prowadzonymi indywidualnie.


W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj