2018.12.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-1.4010.421.2018.1.AJ
z 6 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 12 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz kontrahentów zagranicznych należności z tytułu sprzedaży Pakietów Kompleksowych (dotyczących świadczeń związanych z udziałem w konferencjach) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie braku obowiązku pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą na rzecz kontrahentów zagranicznych należności z tytułu sprzedaży Pakietów Kompleksowych (dotyczących świadczeń związanych z udziałem w konferencjach).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz następujące zdarzenie przyszłe.

Główną działalnością Wnioskodawcy (dalej jako Spółka) jest tworzenie i sprzedaż aplikacji komputerowych z zakresu zarządzania projektami.
W ramach powyższej działalności Spółka uczestniczy regularnie w konferencjach zagranicznych, organizowanych głównie w państwach europejskich oraz USA, na których to konferencjach odbywają się szkolenia produktowe, technologiczne lub / oraz metodyczne z zakresu zarządzania projektami.

Organizatorzy tych konferencji (dalej jako: Organizatorzy) oferują możliwość nabycia pakietów konferencyjnych obejmujących wejściówkę na poszczególne lub wszystkie szkolenia oraz udostępnienie „miejsca wystawienniczego” przeznaczonego do prezentacji produktów uczestników konferencji (dalej jako: Pakiety Kompleksowe). Spółka często korzysta z możliwości nabycia takiego pakietu.

„Miejsce wystawiennicze” jest wydzieloną przez Organizatora dla nabywcy danego Pakietu Kompleksowego (dalej jako: Wystawca) powierzchnią, z dostępem do oświetlenia, prądu oraz Internetu. Miejsce to może być puste bądź wyposażone przez Organizatora w standardowy stolik i krzesła, półkę lub szafkę (standardowe elementy umeblowania bez żadnych znaków identyfikujących Wystawcę). Obowiązek zaprojektowania, wyposażenia i zagospodarowania udostępnionego miejsca, w taki sposób, aby mogło ono spełniać funkcje wystawiennicze, spoczywa na Wystawcy, który we własnym zakresie organizuje m.in. sprzęt audiowizualny (laptopy, monitory, projektory, a w przypadku większych konferencji również telewizory), stojaki reklamowe, obrusy, reklamy w postaci banerów oraz pozostałe materiały reklamowe. A zatem dopiero czynności wykonane przez samego Wystawcę nadają „miejscu wystawienniczemu” rzeczywisty charakter stoiska, na którym uczestnicy konferencji mają możliwość zapoznania się z produktami prezentowanymi przez Wystawcę.

Przy czym, Pakiety Kompleksowe nabywane przez Spółkę nie obejmują świadczenia polegającego na zamieszczeniu oferty Wnioskodawcy lub jej elementów w katalogu lub podobnej publikacji o charakterze reklamowym lub na stronie internetowej zarządzanej przez Organizatora, ani przygotowania i umieszczenia grafiki na tablicy reklamowej obejmującej inne informacje niż logo i nazwę Spółki.

Podsumowując, świadczenia Organizatora w ramach Pakietów Kompleksowych nabywanych przez Spółkę obejmują:

udostępnienie wejściówek na konferencję oraz „miejsca wystawienniczego”, zgodnie z zamieszczonym powyżej opisem,

umieszczenie logo Spółki na stronie Internetowej informującej o konferencji oraz / lub „fizycznie” np. w postaci tablic podczas jej trwania.

Spółka ma również w niektórych przypadkach możliwość nabycia dodatkowych usług takich jak wynajem sali, czy np. przekazania paczki kurierskiej do miejsca wystawienniczego. Takie dodatkowe świadczenia są jednak w przypadku pakietów nabywanych przez Spółkę wyceniane odrębnie poza Pakietem Kompleksowym i nie są przedmiotem niniejszego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Czynności wykonywane przez Spółkę obejmują:

zaprojektowanie, przygotowanie oraz zagospodarowanie „miejsca wystawienniczego”;

zapewnienie we własnym zakresie osób obsługujących „miejsce wystawiennicze”;

przygotowanie i przekazanie Organizatorowi grafiki z logo Spółki w celu umieszczenia jej przez Organizatora na stronie informującej o konferencji oraz / lub na konferencji;

wybór lokalizacji miejsca wystawienniczego (jeżeli Organizator oferuje taką możliwość w ramach danego Pakietu Kompleksowego);

zapłata ceny za Pakiet Kompleksowy.

Cena Pakietu Kompleksowego zależy, co do zasady, od wielkości udostępnionego miejsca wystawienniczego oraz ilości przysługujących nabywcy wejściówek na konferencję. Im większa przestrzeń do prezentacji produktów oraz większa liczba wejściówek na konferencję, tym droższy jest z reguły pakiet.

Jednakże Organizatorzy podając cenę Pakietu Kompleksowego, nie pokazują wartości poszczególnych usług wchodzących w jego skład. Co do zasady, możliwy jest zakup od Organizatorów samych wejściówek na konferencję. Nie jest natomiast możliwe nabycie Pakietu Kompleksowego, który nie obejmuje „miejsca wystawienniczego”, ani Pakietu Kompleksowego, który nie obejmuje wejściówek.

Niektórzy z Organizatorów podpisują z nabywcami Pakietów Kompleksowych tzw. umowy sponsoringu. W pozostałych przypadkach dowodem nabycia pakietu są faktury / rachunki za uczestnictwo w konferencji lub samo potwierdzenie rejestracji (w zależności od przyjętego przez Organizatora modelu). Niezależnie od wyżej wskazanych różnic w sposobie dokumentowania nabycia Pakietów Kompleksowych, zakres usług świadczonych przez Organizatora na rzecz ich nabywców jest równorzędny.

Zasadniczo, uczestnictwo w konferencjach, niezależnie od rodzaju nabytego przez dany podmiot Pakietu Kompleksowego, wiąże się z koniecznością zarejestrowania konkretnych osób fizycznych biorących w niej udział, w systemie rejestrującym Organizatora. W przypadku mniejszych przedsięwzięć potwierdzenie uczestnictwa może być dokonane drogą mailową.

Konferencje odbywają się wyłącznie w państwach, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy przychody uzyskiwane przez Organizatorów z tytułu sprzedaży Spółce Pakietów Kompleksowych przedstawionych w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego mieszczą się w katalogu przychodów wymienionych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT, a tym samym - czy przychody te podlegają ryczałtowemu opodatkowaniu w wysokości 20% uzyskanego przychodu, a w konsekwencji - czy Spółka zobowiązana jest jako płatnik, do poboru tego zryczałtowanego podatku dochodowego ?

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka nie ma obowiązku potrącenia podatku u źródła od wypłacanych na rzecz Organizatorów należności z tytułu nabycia przez nią Pakietów Kompleksowych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z kolei zgodnie z ust. 3 tego przepisu za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Jednocześnie zgodnie z ust. 5 art. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Z kolei w myśl art. 21 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług
reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera

- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Przy czym wyżej powołane zasady stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Tymczasem w myśl art. 26 ust. 1 osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2. 2b i 2d. w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Zgodnie z zacytowanym wyżej art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a, przychodów z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu.

Należy podkreślić, że w katalogu zawartym w art. 21 ust. l pkt 2a nie zostały wymienione ani usługi organizacji konferencji / szkoleń ani usługi udostępniania powierzchni wystawienniczej. Jednocześnie w ocenie Spółki, usługi świadczone przez Organizatorów w ramach Pakietów Kompleksowych (w tym świadczonych na podstawie zawartych tzw. umów sponsoringu), nie mogą zostać uznane za „usługi reklamowe” ani „świadczenia o podobnym charakterze”.

Artykuł 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, wskazuje konkretny katalog czynności podlegających opodatkowaniu tzw. podatkiem u źródła. Katalog ten jest wprawdzie katalogiem otwartym (na co wskazuje użycie w przepisie sformułowania „oraz świadczeń o podobnym charakterze”), jednak za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać wyłącznie świadczenia równorzędne pod względem prawnym do świadczeń wymienionych w tym przepisie.

Zatem „świadczenie o podobnym charakterze” wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT powinno charakteryzować się takimi samymi cechami jak usługi wskazane w tym przepisie albo z umowy powinny wynikać takie same prawa i obowiązki dla stron - świadczenie takie powinno być zasadniczo podobne do tych usług, pomimo, przykładowo, innej nazwy (określenia).

Tymczasem celem nabycia Pakietu Kompleksowego przez Spółkę jest przede wszystkim:

udział osób reprezentujących Spółkę w szkoleniach oraz wymianie wiedzy z pozostałymi podmiotami prezentującymi swoje produkty / technologie oraz

zyskanie możliwości uczestnictwa Spółki w konferencji w charakterze wystawcy prezentującego swoje produkty.

W konsekwencji nie można twierdzić, że usługa świadczona na rzecz nabywcy Pakietu Kompleksowego jest usługą reklamową ani usługą o podobnym charakterze, nawet jeżeli niektórzy z Organizatorów podpisują z nabywcami Pakietów Kompleksowych tzw. Umowę sponsoringu. O zaliczeniu umowy do którejkolwiek z kategorii wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT nie może decydować nazwa usługi, ani nazwa umowy, lecz rzeczywisty charakter wykonywanych świadczeń. W opisanym stanie faktycznym / zdarzeniu przyszłym jest to wzięcie udziału w konferencji w charakterze uczestnika szkoleń oraz Wystawcy.

Co prawda, jednym z elementów świadczenia otrzymywanego przez Spółkę, może być zamieszczenie logo na stronie informującej o konferencji oraz na samej konferencji, jednak w tym przypadku logo pełni przede wszystkim funkcję informacyjną - poprzez zamieszczenie logo Organizator informuje, że dany podmiot (zwany przez niektórych organizatorów „sponsorem”) będzie obecny na konferencji, i że będzie możliwość zapoznania się z jego produktami. Umieszczenie logo przez Organizatora jest zatem czynnością poboczną, a nie celem samym w sobie. Zwłaszcza, że Spółka we własnym zakresie przygotowuje i przekazuje Organizatorowi grafikę ze swoim logo.

Skoro zatem celem nabycia przez Spółkę świadczenia usług w ramach Pakietu Kompleksowego, jest czynne uczestnictwo w konferencji w celu poszerzenia wiedzy o produktach / technologiach i zaprezentowania własnych produktów, to nie można twierdzić, że usługi te stanowią usługi reklamowe czy świadczenia o podobnym charakterze - i to niezależnie od tego, czy w danym pakiecie przeważającym świadczeniem byłoby umożliwienie uczestnictwa w konferencji, czy też udostępnienie „miejsca wystawienniczego”.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, usługi świadczone na rzecz Spółki przez Organizatorów, nie mieszczą się katalogu usług, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ani innych usług wskazanych w art. 21 ust. 1 ustawy o CIT. W konsekwencji przychody uzyskiwane przez Organizatorów z tytułu sprzedaży Pakietów Kompleksowych Spółce nie podlegają ryczałtowemu opodatkowaniu w wysokości 20% uzyskanego przychodu, a co za tym idzie Spółka nie jest zobowiązana jako płatnik, do poboru tego zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1036; dalej: „ustawa o CIT”) osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.

Ustawodawca w art. 3 ust. 3 powołanej ustawy doprecyzował, że za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

wszelkiego rodzaju działalności prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.

Zgodnie z ust. 5 art. 3 ustawy o CIT, za dochody (przychody), o których mowa w ust. 3 pkt 5, uważa się przychody wymienione w art. 21 ust. 1 i art. 22 ust. 1 ustawy o CIT, jeżeli nie stanowią dochodów (przychodów), o których mowa w ust. 3 pkt 1-4.

Na podstawie art. 21 ustawy o CIT podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów:

z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how),
z opłat za świadczone usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby prawne mające siedzibę za granicą, organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2a) z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze
- ustala się w wysokości 20% przychodów;
z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych,
uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, z wyłączeniem przychodów uzyskanych z lotniczego rozkładowego przewozu pasażerskiego, skorzystanie z którego wymaga posiadania biletu lotniczego przez pasażera
- ustala się w wysokości 10% tych przychodów.

Z uwagi na postanowienia art. 21 ust. 2 oraz 22a ustawy o CIT regulacje przewidziane w art. 21 ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (inaczej unikania podwójnego opodatkowania), których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego wynika, że przedmiotem świadczeń w ramach Pakietu Kompleksowego są:

szeroko rozumiane usługi organizacji konferencji oraz

udostępnienie powierzchni wystawienniczej.

Znajduje to także odzwierciedlenie w metodologii ustalenia wynagrodzenia za Pakiety Kompleksowe (korelacja z ilością wejściówek i „wielkością miejsca wystawienniczego”).

W opinii Organu interpretacyjnego przychodu z tytułu udostępnienia powierzchni (miejsca) wystawienniczej nie można zakwalifikować jako przychodu z tytułu użytkowania lub prawa do użytkowania urządzenia przemysłowego, urządzenia handlowego lub naukowego.

W konsekwencji należy uznać, że przychody z tytułu Pakietów Kompleksowych nie mieszczą się zakresie przedmiotowym art. 21 ust. 1 pkt 1 powołanej ustawy.

Natomiast katalog usług wskazanych w art. 21 ust. 1 pkt 2a updop jest katalogiem otwartym, na co wskazuje sformułowanie „oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Sformułowanie to uprawnia do twierdzenia, że za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem funkcjonalnym lub prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, powinno ono spełnić takie same przestanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron, innymi słowy, lista ta obejmuje również takie świadczenia, które zasadniczo są podobne (pod względem funkcjonalnym i celowościowym) do wymienionych, lecz mogą być np. inaczej określane (nazwane). Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, iż dane świadczenie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń. Treść ww. przepisu jednoznacznie bowiem wskazuje, że oprócz usług wymienionych w tym przepisie Ustawodawca objął obowiązkiem podatkowym także inne usługi niewymienione w tym przepisie o charakterze podobnym do świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń.

Internetowy słownik języka polskiego PWN podaje, że reklama to:

działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług,

plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi.

Zgodnie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego „miejsce wystawiennicze” przeznaczone jest do prezentacji produktów Wnioskodawcy jako uczestnika konferencji.

Zatem cel zakupu usługi udostępnienia miejsca wystawienniczego (w pakiecie) jest tożsamy z celem reklamy. Obydwie te usługi są nakierowane na zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług.

Jak wskazał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 października 2011 r. w sprawie C-530/09 „aby stoisko uznać za świadczenie usług reklamy (…) wystarczy by stoisko to było wykorzystywane do przekazania komunikatu mającego na celu poinformowanie publiczności o istnieniu bądź jakości produktu lub usługi, które proponuje najemca stoiska w celu zwiększenia ich sprzedaży lub też jeżeli stanowi ono nieodłączną część kampanii reklamowej i w związku z tym przyczynia się do przekazania komunikatu reklamowego. Jest tak w szczególności w wypadku, gdy takie stoisko stanowi materiał pomocniczy w przekazaniu komunikatu informującego publiczność o istnieniu bądź jakości produktów lub służy organizacji kampanii promocyjnych”.

W związku z powyższym należy uznać, że Wnioskodawca nabywa w ramach Pakietu Kompleksowego także usługi o charakterze podobnym do usług reklamowych, które mieszczą się w katalogu świadczeń objętych ryczałtowym podatkiem dochodowym, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Tym samym wypłata należności z tego tytułu na rzecz kontrahentów zagranicznych będzie objęta obowiązkiem wynikającym z postanowień powołanego wyżej art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT.

Natomiast nie budzi wątpliwości Organu interpretacyjnego, że opłaty za „wejściówki” (nabywane w ramach pakietu kompleksowego) nie mieszczą się dyspozycji art. 21 ust. 1 pkt 1 i pkt 2a ustawy o CIT. Opłata za umożliwienie uczestnictwa pracowników w konferencji nie mieści się w katalogu świadczeń wymienionych w tych przepisach.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym Spółka nie ma bezwzględnie obowiązku potrącenia podatku u źródła od wypłacanych na rzecz Organizatorów należności z tytułu nabycia przez nią Pakietów Kompleksowych - należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca, co do zasady, na podstawie art. 26 ust. 1 ustawy o CIT w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT ma obowiązek pobrania podatku u źródła w związku z wypłatą wynagrodzenia za Pakiet Kompleksowy.

Jako podstawę opodatkowania należy przyjąć tą część wartości wypłacanego wynagrodzenia, która odpowiada wartości opłat za udostępnienie miejsca wystawienniczego.

Przyjmuje się bowiem (na podstawie m.in. dyrektyw międzynarodowego prawa podatkowego wynikających z Komentarza do Modelowej konwencji OECD w sprawie podatku od dochodu i majątku), że w przypadku umów mieszanych (w tym kompleksowych) należy - opierając się na danych zawartych w umowie lub drogą analizy logicznej - dokonać rozbicia całej kwoty wynagrodzenia na oddzielne elementy i do każdego z nich zastosować odrębne zasady opodatkowania.

W przypadku, gdy takie wyodrębnienie nie jest możliwe opodatkowaniu u źródła będzie podlegała całość wypłacanego wynagrodzenia.

Należy przy tym zauważyć, że na podstawie art. 21 ust. 2 ustawy o CIT przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

W przypadku zatem, gdy na podstawie stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu wynagrodzenie zostanie zakwalifikowane do zysków przedsiębiorstw, które (w przypadku braku zakładu w Polsce) podlegają opodatkowaniu wyłącznie w kraju rezydencji podatkowej podatnika obowiązek ten może zostać zmodyfikowany. W takim przypadku w celu uniknięcia obowiązku pobrania podatku u źródła Wnioskodawca będzie zobowiązany do uzyskania certyfikatu rezydencji kontrahenta zagranicznego (por. art. 26 ust. 1 ustawy o CIT).

Podkreślić przy tym należy, że Organ podatkowy w postępowaniu interpretacyjnym nie jest uprawniony do wykładni postanowień niesprecyzowanych umów o unikaniu podwójnego opodatkowania (Wnioskodawca wskazał jedynie, że Konferencje odbywają się wyłącznie w państwach, z którymi Polska zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania; Wnioskodawca nie wskazał, w jakiej jurysdykcji podatkowej Organizator targów objęty jest nieograniczonym obowiązkiem podatkowym).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin