Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.223.2018.3.WR
z 14 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 800z późn. zm.), stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 września 2018r. (data wpływu 27 września 2018 r.), uzupełnionym pismem z 19 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie spełnienia warunków zwolnienia od akcyzy samochodu osobowego przywożonego przez osobę fizyczną w ramach „mienia przesiedlenia” z państwa członkowskiego w zakresie:

• możliwości korzystania ze zwolnienia w razie oddania samochodu do użytku żonie Wnioskodawcy – jest prawidłowe,
• w pozostałym zakresie – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 września 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie spełnienia warunków zwolnienia od akcyzy samochodu osobowego przywożonego przez osobę fizyczną w ramach „mienia przesiedlenia” z państwa członkowskiego.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 listopada 2018 r. (data wpływu 20 listopada 2018 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie z dnia 8 listopada 2018 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.223.2018.1.WR.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W sierpniu 2018 r., po […] latach, Wnioskodawca reemigrował wraz z rodziną z Niemiec do Polski. W związku z powyższym w ramach przeprowadzki Wnioskodawca przywiózł samochód.

Wnioskodawca złożył do Urzędzie Skarbowym wniosek o zwolnienie go z zapłaty akcyzy od samochodu osobowego. Wnioskodawca otrzymał zaświadczenie zwalniające go z akcyzy, ale nikt w Urzędzie Skarbowym nie był w stanie jednoznacznie udzielić odpowiedzi na pytanie, czy żona Wnioskodawcy (z którą Wnioskodawca ma wspólnotę majątkową) jak i bliscy Wnioskodawcy w razie nagłej konieczności mogliby przywieziony z Niemiec i zwolniony z akcyzy samochód używać?

W wydanym Wnioskodawcy przez Urząd Skarbowy zaświadczeniu zacytowano art. 110 ust. 1 pkt 4, którego treść brzmi następująco: „samochód nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju.”

Ze względu na posiadane przez Wnioskodawcę, w Niemczech, ulgi w ubezpieczeniu, samochód był tam zarejestrowany na Wnioskodawcę, a w związku z tym, że Wnioskodawca dorobił się go wspólnie z żoną w trakcie małżeństwa, Wnioskodawca wraz z żoną zaliczają ten samochód do ich wspólnego majątku małżeńskiego.

Ponadto Wnioskodawca w piśmie z dnia 19 listopada 2018 r., stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z dnia 8 listopada 2018 r., znak: 0111-KDIB3-3.4013.223.2018.1.WR, zwrócił się o doprecyzowanie przepisu art. 110 ust. 1 pkt 4, w taki sposób, by można z jego treści było odczytać, że z zakazu wyjęty jest współmałżonek i najbliższa rodzina (o ile nie używa go np. w celach komercyjnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie doprecyzowane w piśmie z dnia 19 listopada 2018 r.):

Czy żona Wnioskodawcy oraz bliska rodzina, typu rodzice, rodzeństwo/szwagierstwo, mogą w razie konieczności tym samochodem się poruszać?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zapis ustawy jest niesprawiedliwy, gdyż żona Wnioskodawcy, która tylko dlatego, że nie figurowała w niemieckim dowodzie rejestracyjnym jest teraz poszkodowana.

Wspólnymi siłami i oszczędnościami Wnioskodawca wraz z żoną kupili w Niemczech ten samochód, a to że ze względu na ulgi - zniżki ubezpieczeniowe, które posiada Wnioskodawca samochód został zarejestrowany na Wnioskodawcę nie zmienia stanu rzeczy, że samochodu Wnioskodawca wraz z żoną dorobili się wspólnie będąc małżeństwem. Wnioskodawca z żoną wspólnie reemigrowali, a Wnioskodawca nie postrzega swojej żony, jako osoby „trzeciej”, czyli obcej.

Wnioskodawca pracuje teraz dla polskiej firmy, od której otrzymał samochód firmowy. Wnioskodawca liczył na to, że po reemigracji żona Wnioskodawcy korzystać będzie ze wspólnego samochodu, którego Wnioskodawca z żoną wspólnie dorobili się w Niemczech. Niestety żaden pracownik Urzędu Skarbowego nie jest w stanie jednoznacznie potwierdzić, że żona Wnioskodawcy pomimo tego zapisu z samochodu może korzystać.

Wnioskodawcę nurtuje dodatkowo, że pracuje na delegacji poza domem, a stan zdrowia jego żony nie jest najlepszy, w związku z czym żona Wnioskodawcy nie zawsze może zawozić córkę do szkoły, czy zaopatrzyć gospodarstwo domowe chociażby w zakupy. W tej kwestii Wnioskodawca wraz z żoną zdani są na pomoc rodzeństwa żony, bądź też szwagra. Czy w takich sytuacjach np. siostra żony Wnioskodawcy nieposiadająca samochodu również może używać wyżej wymienionego samochodu np. by zawieźć lub odebrać córkę Wnioskodawcy ze szkoły, zrobić dla żony Wnioskodawcy zakupy, czy pozałatwiać dla żony Wnioskodawcy różne sprawy? Bliska rodzina pomagając Wnioskodawcy i jego żonie (a w szczególności żonie) robi dobry uczynek, a nie wynajmuje od Wnioskodawcy i jego żony samochodu np. do celów komercyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

• prawidłowe w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia w razie oddania samochodu do użytku żonie Wnioskodawcy;
• nieprawidłowe w pozostałym zakresie.
  
  

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tj. Dz. U. z 2018 r., poz. 1114 ze zm., zwana dalej „ustawą’ lub „ustawą o podatku akcyzowym”) ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą”, wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

Nabycie wewnątrzwspólnotowe to przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju (art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym).

Stosownie do art. 100 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym przypadku samochodu osobowego przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. import samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym;
   
3. pierwsza sprzedaż na terytorium kraju samochodu osobowego niezarejestrowanego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym:
   
   1. wyprodukowanego na terytorium kraju,
   2. od którego nie została zapłacona akcyza z tytułu czynności, o których mowa w pkt 1 albo 2.
   
   
   

Jeżeli w stosunku do samochodu osobowego powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości. (art. 100 ust. 3 ustawy).

Samochody osobowe są to pojazdy samochodowe i pozostałe pojazdy mechaniczne objęte pozycją CN 8703 przeznaczone zasadniczo do przewozu osób, inne niż objęte pozycją 8702, włącznie z samochodami osobowo-towarowymi (kombi) oraz samochodami wyścigowymi, z wyłączeniem pojazdów samochodowych i pozostałych pojazdów, które nie wymagają rejestracji zgodnie z przepisami o ruchu drogowym (art. 100 ust. 4 ustawy o podatku akcyzowym).

W myśl art. 101 ust. 2 ustawy obowiązek podatkowy z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego samochodu osobowego niezarejestrowanego wcześniej na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym powstaje z dniem:

1. przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło przed przemieszczeniem samochodu na terytorium kraju;
2. nabycia prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel - jeżeli nabycie prawa rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel nastąpiło po przemieszczeniu samochodu osobowego na terytorium kraju;
3. złożenia wniosku o rejestrację samochodu osobowego na terytorium kraju zgodnie z przepisami o ruchu drogowym - jeżeli podmiot występujący z wnioskiem o rejestrację na terytorium kraju nabytego wewnątrzwspólnotowo samochodu osobowego nie jest jego właścicielem.
   
   

Jeżeli nie można określić dnia, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu danej czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 100 ust. 1 lub ust. 2, za datę jego powstania uznaje się dzień, w którym uprawniony organ podatkowy stwierdził dokonanie czynności podlegającej opodatkowaniu (art. 101 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym).

Podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności, o których mowa w art. 100 ust. 1 lub 2 (art. 102 ust. 1 ustawy).

W przypadkach, o których mowa w art. 101 ust. 2 pkt 1 i 2, jeżeli przemieszczenia samochodu osobowego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju dokonał inny podmiot niż podmiot, który nabył prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel, podatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która nabyła prawo rozporządzania samochodem osobowym jak właściciel (art. 102 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).

W przypadku gdy samochód osobowy stanowi przedmiot współwłasności, za podatników uznaje się wszystkich współwłaścicieli, nawet gdy czynności podlegających opodatkowaniu dokonał jeden ze współwłaścicieli. Współwłaściciele ponoszą solidarną odpowiedzialność za zobowiązanie podatkowe (art. 102 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się od akcyzy samochód osobowy przywożony przez osobę fizyczną przybywającą na terytorium kraju na pobyt stały lub powracającą z czasowego pobytu z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, jeżeli łącznie są spełnione następujące warunki:

1. samochód osobowy jest przeznaczony do użytku osobistego tej osoby;
2. samochód osobowy służył do użytku osobistego tej osoby w miejscu poprzedniego jej pobytu w państwie członkowskim Unii Europejskiej przez okres co najmniej 6 miesięcy przed zmianą miejsca pobytu;
3. osoba ta przedstawi właściwemu naczelnikowi urzędu skarbowego dowód potwierdzający spełnienie warunku, o którym mowa w pkt 2;
4. samochód osobowy nie zostanie sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju;
5. samochód osobowy został nabyty lub wprowadzony do obrotu zgodnie z przepisami dotyczącymi opodatkowania obowiązującymi w państwie członkowskim Unii Europejskiej, w którym osoba fizyczna miała miejsce zamieszkania, a przy wywozie nie zastosowano zwolnienia od akcyzy lub zwrotu podatku.
   
   

W przypadku, o którym mowa w ust. 1, 2 i 4, właściwy naczelnik urzędu skarbowego wydaje zaświadczenie stwierdzające zwolnienie od akcyzy (art. 110 ust. 6 ustawy).

W przypadku przywozu, o którym mowa w ust. 1 i 2, z terytorium państwa członkowskiego, samochód osobowy jest zwolniony od akcyzy, jeżeli został przywieziony przed upływem 12 miesięcy od dnia osiedlenia się osoby fizycznej na terytorium kraju (art. 110 ust. 7 ustawy).

Za miejsce stałego pobytu uznaje się miejsce, w którym osoba fizyczna przebywa przez co najmniej 185 dni w roku kalendarzowym ze względu na swoje więzi osobiste i zawodowe. W przypadku osoby niezwiązanej z tym miejscem zawodowo na osobiste powiązania wskazuje istnienie ścisłych więzi pomiędzy tą osobą a miejscem, w którym mieszka. Jednakże za miejsce stałego pobytu osoby związanej zawodowo z miejscem innym niż miejsce powiązań osobistych, i z tego względu przebywającej na zmianę w różnych miejscach na terytoriach dwóch lub więcej państw członkowskich Unii Europejskiej, uznaje się miejsce, z którym jest związana osobiście, pod warunkiem że regularnie tam powraca. Ten ostatni warunek nie musi być spełniony, jeśli osoba mieszka na terytorium państwa członkowskiego Unii Europejskiej w celu wypełnienia zadania w określonym czasie. Studia wyższe bądź nauka w szkole poza miejscem stałego pobytu nie stanowią zmiany miejsca stałego pobytu (art. 110 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym).

Zgodnie z opisem sprawy Wnioskodawca w sierpniu powrócił do Polski z Niemiec wraz ze swoją rodziną. Powracając do Polski Wnioskodawca przemieścił z Niemiec samochód osobowy.

Wnioskodawca uzyskał od Naczelnika Urzędu Skarbowego zaświadczenie o zwolnieniu z akcyzy w związku z nabyciem wewnątrzwspólnotowym wyżej wymienionego samochodu. Naczelnik Urzędu Skarbowego podkreślił jednak, ze konieczne jest wypełnienie warunku wynikającego z art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy. Zgodnie z opisem stanu faktycznego Wnioskodawca nie był jednak w stanie uzyskać w Urzędzie Skarbowym informacji na pytanie, czy jego żona, jak i bliscy Wnioskodawcy w razie nagłej konieczności mogą, przywieziony z Niemiec, samochód używać?

Samochód ze względu na posiadane ulgi ubezpieczeniowe, był w Niemczech zarejestrowany na Wnioskodawcę. Jednocześnie ze względu na okoliczność, iż samochód został nabyty wspólnym staraniem Wnioskodawcy i jego żony, jest zaliczany przez nich do wspólnego majątku.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest możliwość oddania do użytku samochodu Wnioskodawcy żonie lub innej bliskiej osobie bez utraty prawa do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 110 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z wyżej cytowanym art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy, aby skorzystać ze zwolnienia wskazanego w tym ustępie samochód osobowy nie może zostać sprzedany, wynajęty lub w jakikolwiek inny sposób oddany do użytku osobie trzeciej przez okres 12 miesięcy, licząc od dnia jego przywozu na terytorium kraju

W myśl powyższego naruszenie warunku nieodstępowania to nie tylko przeniesienie własności samochodu, lecz także każde jego oddanie we władztwo osób trzecich. Naruszenie tego warunku w ww. okresie 12 miesięcy, powoduje powstanie zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że uzyskał on zwolnienie od akcyzy samochodu osobowego przywiezionego z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju w ramach „mienia przesiedlenia”. Wątpliwości Wnioskodawcy budzi natomiast warunek zastosowania powyższego zwolnienia określony w art. 112 ust. 1 pkt 4 tj. czy udostępnienie samochodu (nabytego w trakcie trwania związku małżeńskiego) do użytkowania żonie, lub innej bliskiej rodzinie (rodzicom, rodzeństwu lub szwagierstwu) stanowi złamanie warunków zwolnienia od akcyzy.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2017 r. poz. 682 ze zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Stosownie zaś do art. 43 § 1 ww. ustawy oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Odnośnie natomiast pojęcia „osoba trzecia” zauważyć należy, iż na gruncie prawa dotyczącego podatku akcyzowego jak i prawa cywilnego pojęcie to nie zostało zdefiniowane. Jako osobę trzecia należy więc uznać podmiot, który nie jest związany ze stosunkiem łączącym inne podmioty. Chodzi tutaj o pewien nieograniczony zbiór osób. Tym samym, odnosząc powyższe do przedmiotowej sprawy, za osobę trzecią należy uznać każdą osobę, pozostającą poza kręgiem właścicieli (współwłaścicieli) samochodu.

Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, że nabyty jak i sprowadzony w ramach „mienia przesiedlenia” samochód będący dobytkiem wspólnym gospodarstwa domowego Wnioskodawcy i jego żony, stanowi łączną własność Wnioskodawcy i jego żony, w którym małżonkowie maja równe udziały. Żona Wnioskodawcy nie powinna zatem zostać uznana za osobę trzecią.

Zatem czasowe użytkowanie przez żonę Wnioskodawcy, zwolnionego z akcyzy na podstawie art. 110 ustawy o podatku akcyzowym samochodu osobowego zarejestrowanego na Wnioskodawcę, nie stanowi naruszenia przepisu art. 110 ust. 1 pkt 4 tej ustawy. Oznacza to, że Wnioskodawca w takiej sytuacji nie traci prawa do zwolnienia.

W przypadku jednak, gdy samochód będzie oddany do użytku osobie z poza kręgu właścicieli powstanie zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia w razie oddania samochodu do użytku żonie Wnioskodawcy jest prawidłowe. W pozostałym zakresie tj. w razie korzystania z samochodu przez inne osoby stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

W tym miejscu zauważyć należy, że warunek zwolnienia z akcyzy określony w art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawz obowiązuje przez 12 miesięcy liczone od dnia przywozu zwolnionego samochodu na terytorium kraju. Po tym okresie oddanie zwolnionego samochodu do użytku innym bliskim osobom Wnioskodawcy nie spowoduje naruszenia warunków zwolnienia.

Należy także zauważyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej dokonuje jedynie interpretacji obowiązujących przepisów prawa podatkowego. Natomiast zmiana treści przepisu zawartego w ustawie może być dokonana wyłącznie przez organ ustawodawczy, którym jest Sejm. Tym samym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do jakiejkolwiek zmiany brzmienia obowiązującego przepisu art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym.

Oznacza to, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej może jedynie dokonać wykładni przepisu art. 110 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku akcyzowym, na tle przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co uczyniono powyżej. Organ nie może jednak uczynić zadość prośbie Wnioskodawcy w przedmiocie doprecyzowania treści tego przepisu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.