Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.708.2018.2.RK
z 17 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn.zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 października 2018 r. (data wpływu 24 października 2018 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 28 listopada 2018 r. (skutecznie doręczone 3 grudnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku z tytułu świadczenia usług telewizji kablowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania preferencyjnej stawki podatku z tytułu świadczenia usług telewizji kablowej.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 4 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 grudnia 2018 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 28 listopada 2018 r. (skutecznie doręczone 3 grudnia 2018 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Zakład (Wnioskodawca) - świadczy usługi telekomunikacyjne i jest wpisany do Rejestru Operatorów Telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE.

Zakład jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Usługi telekomunikacyjne to wiodąca działalność Spółki.

Do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę wlicza się usługi świadczone za pośrednictwem własnych przewodów sieci telewizji kablowej - reemisja programów .

Powyższa usługa świadczona przez Spółkę mieści się w grupowaniu PKWiU 61.10.5, co zostało potwierdzone przez Urząd Statystyczny w Łodzi pismem z dnia 10.10.2018r.

W związku z wystąpieniem Wnioskodawcy z wnioskiem o nadanie właściwych symboli klasyfikacyjnych, które w załączeniu przesłano.

Aby można świadczyć usługę należy przeprowadzić szereg czynności, które dadzą możliwość korzystania z nich odbiorcy końcowemu tj. Abonentowi, które ściśle związane są z usługą reemisyjną.

Do tych czynności należą:

• wybudowanie miejskiej kablowej sieci dostępowej (anteny odbiorcze, kable magistralne, wzmacniacze, światłowody),
  

• wybudowanie sieci budynkowych (rozgałęźniki na klatkach schodowych, rurki w piwnicach , szafki),
  

• przyłączenie sieci budynkowych do sieci miejskiej,
  

• podpisanie stosownych umów na świadczenie usług telekomunikacyjnych z potencjalnymi klientami,
  

• wybudowanie przyłączy mieszkalnych - są to odcinki kabla od odbiorników umiejscowionych w mieszkaniach, abonentów (telewizory) do szafek rozgałęźnikowych, które są ostatnim elementem sieci budynkowej,
  
  

• aktywowanie zamówionych usług w systemach zarządzających operatora.
  
  
  

Koszt utrzymania tak opisanej sieci składa się z m.in.: energii elektrycznej, wynagrodzenia dla pracowników , utrzymanie samochodów w leasingu, zakup paliwa , ochrona mienia Firmowego.

Odbiorca- abonent końcowy uiszcza jedną opłatę, która składa się z dwóch odrębnych usług:

• usługa abonamentu TV
  

• usługa reemisji.
  
  
  

Konieczne jest wyodrębnienie powyższych usług na dwie jednostki:

• Abonament telewizyjny - czyli opłata cykliczna, uiszczana przez Abonenta na rzecz Operatora za możliwość korzystania z określonego świadczenia , czyli za prawo do korzystania z dostępu do telewizji na podstawie stosownej umowy. Od opłat tych Wnioskodawca zobowiązany jest do uiszczania opłat związanych z prawami autorskimi i pokrewnymi (ZAIKS, STOART, PISF, ZASP, SFP)
  

• usługa reemisji - czyli rozpowszechnianie przez inny podmiot niż pierwotnie nadający, drogą przejmowania w całości, bez zmian programu organizacji telewizyjnej oraz równoczesnego i integralnego przekazywania tego programu do powszechnego odbioru.
  
  
  

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w ramach usług telewizji kablowej nie świadczy usługi polegającej na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie oraz nie wykonuje usług promocyjnych i reklamowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w momencie rozbicia na Fakturze usługi świadczonej przez Spółkę na dwie odrębne pozycje.

• Abonament telewizyjny
  

• Usługę reemisji
  
  
  

nadal będzie można korzystać z preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust 2 załącznik nr 3 pozycja 169 biorąc pod uwagę fakt, ż zgodnie z pismem GUS usługa wykonywana przez Spółkę mieści się w grupowaniu PKWiU 61.10.58 " Usługi radia i telewizji kablowej"?

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczona przez Spółkę usługa związana z płatną telewizją cyfrową w zakresie rozprowadzania programów telewizyjnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w wysokości 8% z uwagi na pismo GUS przewidując jej określoną klasyfikację.

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje swoje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej -Pana Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 21 luty 2013 o nr IBPP2/443-1190/12/TCZ-Pana Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 9 października 2015 r. o nr ILPP1/4512-1-531/15-4/MK

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy – przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi przepis art. 5a ustawy – towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku – na postawie art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 i 2 ustawy – w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%,
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.
   
   

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 169 wymieniono „Usługi, inne niż usługi elektroniczne, polegające na umożliwieniu odbioru programów telewizyjnych i radiowych w rozumieniu przepisów o radiofonii i telewizji za pomocą urządzeń odbiorczych, z wyłączeniem usług polegających na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie”, bez względu na symbol PKWiU.

Przy czym stawka obniżona w zakresie wymienionych usług, nie dotyczy usług reklamowych i promocyjnych – jak wynika z wyjaśnień zamieszczonych pod załącznikiem.

Treść poz. 169 załącznika nr 3 do ustawy należy interpretować zgodnie z zapisami ustawy o radiofonii i telewizji. W myśl art. 4 pkt 7 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji (Dz. U. z 2017 r., poz. 1414, z późn. zm.) – rozpowszechnianiem jest emisja programu drogą bezprzewodową lub przewodową do odbioru przez odbiorców. Rozprowadzaniem, w myśl art. 4 pkt 8 ww. ustawy, jest przejmowanie rozpowszechnionego programu w całości i bez zmian oraz równoczesne, wtórne jego rozpowszechnianie.

Jak już wcześniej wskazano, stawka podatku od towarów i usług, co do zasady, wynosi 23%. Zarówno jednak w treści wskazanej ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, prawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Podkreślić przy tym należy, że jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania zastosowanie obniżonej stawki podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na jej podstawie. Odstępstwo takie stanowi przywołany już wcześniej przepis art. 41 ust. 2 ustawy, który pozwala na opodatkowanie stawką podatku w wysokości 8% towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy. Oczywiście dla skorzystania z regulacji prawnej przewidzianej powyższymi przepisami, w odniesieniu do konkretnego towaru i konkretnej usługi, niezbędnym jest nie tylko aby towar czy też usługa był (była) wymieniony (wymieniona) w załączniku nr 3, ale również musi on (ona) spełniać wszystkie warunki, które przewidziano w treści tego załącznika w odniesieniu do danego towaru (usługi).

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca świadczy usługi telekomunikacyjne i jest wpisany do Rejestru Operatorów Telekomunikacyjnych prowadzonego przez Prezesa UKE.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Usługi telekomunikacyjne to wiodąca działalność Spółki.

Do usług telekomunikacyjnych świadczonych przez Spółkę wlicza się usługi świadczone za pośrednictwem własnych przewodów sieci telewizji kablowej - reemisja programów.

Powyższa usługa świadczona przez Spółkę mieści się w grupowaniu PKWiU 61.10.5. Wnioskodawca w ramach usług telewizji kablowej nie świadczy usługi polegającej na wypożyczaniu filmów i audycji w wybranym przez korzystającego z usługi czasie oraz nie wykonuje usług promocyjnych i reklamowych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia właściwej stawki podatku dla usług telewizji kablowej w sytuacji rozbicia na fakturze usługi świadczonej przez spółkę na abonament telewizyjny i usługę reemisji.

Co do zasady, każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń, usługa ta nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych.

Zatem, z ekonomicznego punktu widzenia usługi nie powinny być dzielone dla celów podatkowych wówczas, gdy tworzyć będą jedną usługę kompleksową, obejmującą kilka świadczeń pomocniczych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej. Usługa złożona zawiera zatem kilka czynności (usług) opodatkowanych różnymi stawkami VAT z tym, że jedna z nich jest usługą główną przeważającą, nadającą danej usłudze jej główny charakter, przy czym wszystkie zmierzają do bezpośredniego zaspokojenia określonej potrzeby zamawiającego wskazanej w umowie.

Aby móc wskazać, że dana usługa jest usługą złożoną, powinna składać się ona z różnych świadczeń, których realizacja prowadzi jednak do jednego celu. Na usługę złożoną składa się więc kombinacja różnych czynności, prowadzących do realizacji określonego celu – do wykonania świadczenia głównego, na które składają się różne świadczenia pomocnicze. Natomiast usługę należy uznać za pomocniczą, jeśli nie stanowi ona celu samego w sobie, lecz jest środkiem do pełnego zrealizowania lub wykorzystania usługi zasadniczej. Pojedyncza usługa traktowana jest zatem jak element usługi złożonej wówczas, jeżeli cel świadczenia usługi pomocniczej jest zdeterminowany przez usługę główną oraz nie można wykonać lub wykorzystać bez usługi pomocniczej usługi głównej.

W omawianym przypadku usługą podstawową jest usługa reemisji programów nabywanych od ich producentów, natomiast aby podstawowa usługa reemisji mogła być udostępniona telewidzom muszą oni ponieść opłatę abonamentową, czyli cykliczną opłatę za prawo do korzystania z dostępu do sieci telekomunikacyjnej i świadczonej w niej usługi dostępu do telewizji kablowej na podstawie umowy integralnie związanej z pakietem programowym. Zatem Wnioskodawca świadcząc usługi polegające na dostarczaniu do abonentów sygnału telewizyjnego, na które to usługi składają się: usługa reemisji i abonament telewizyjny, powinien traktować wymienione czynności jako jedną usługę złożoną.

Podsumowując, świadczone przez Wnioskodawcę usługi, które nie mają charakteru usług elektronicznych, nie polegają na wypożyczaniu filmów i audycji w określonym przez abonenta czasie i nie są usługami reklamowymi oraz promocyjnymi, a ich celem jest dostarczenie za pomocą urządzeń odbiorczych sygnału telewizyjnego do abonentów, za które Wnioskodawca pobiera opłaty abonamentowe oraz usługi reemisji jako jedno złożone świadczenie, podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.