Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.677.2018.2.BS
z 19 grudnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 października 2018 r. (data wpływu 16 października 2018 r.), uzupełnionym w dniu 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 3 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 16 października 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług.


Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 grudnia 2018 r., złożonym w dniu 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 17 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 3 grudnia 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 grudnia 2018 r.).


We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:


Bank jest bankiem uniwersalnym prowadzącym działalność bankową w rozumieniu ustawy Prawo bankowe z dnia 29 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2012 r. poz. 1376) (dalej: „Bank” lub „Wnioskodawca”). Bank oferuje różnorodne produkty i usługi finansowe przeznaczone dla klientów detalicznych i biznesowych oraz potencjalnych klientów Banku.

Wnioskodawca współpracuje z zakładem ubezpieczeń uprawnionym do świadczenia usług ubezpieczeniowych w zakresie pozostałych ubezpieczeń osobowych oraz ubezpieczeń majątkowych (dalej: „Towarzystwo Ubezpieczeniowe” lub „TU”) w zakresie pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych oferowanych przez TU (dalej: „Produkty ubezpieczeniowe”) na rzecz klientów Banku. Produkty ubezpieczeniowe będące przedmiotem niniejszego wniosku są oferowane w ramach indywidualnych umów ubezpieczenia, przy czym ubezpieczającymi (tj. podmiotami zawierającymi umowę na dany produkt ubezpieczeniowy) będą każdorazowo klienci Banku.

Współpraca pomiędzy Bankiem a TU w powyższym zakresie opiera się na pełnieniu przez Bank roli agenta TU, tj. wykonywaniu przez Bank na rzecz TU czynności, o których mowa w ustawie o z dnia 15 grudnia 2017 roku o dystrybucji ubezpieczeń Dz. U. z 2017 r. poz. 2486 (dalej: „ustawa o dystrybucji”).

W ramach współpracy Bank podejmuje się wykonania niezbędnych czynności, by finalnie doprowadzić do zawarcia umowy ubezpieczeniowej pomiędzy danym klientem Banku a TU. Bank pośredniczy za wynagrodzeniem przy zawieraniu umów ubezpieczenia oraz wykonuje wobec nich czynności utrzymaniowe, przy czym Bank pobiera odrębne wynagrodzenie za usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych (dalej: „Wynagrodzenie za pośrednictwo”) oraz wynagrodzenie za wykonywanie czynności utrzymaniowych (dalej: „Wynagrodzenie za utrzymanie”).


W celu doprowadzenia do zawarcia umów ubezpieczenia w ramach świadczenia usług pośrednictwa ubezpieczeniowego w imieniu i na rzecz TU, Bank wykonuje następujące czynności faktyczne i prawne związane z zawieraniem umów ubezpieczenia, o których mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o pośrednictwie ubezpieczeniowym (dalej: „Usługa pośrednictwa”):

  • czynności przygotowawcze zmierzające do zawarcia umowy ubezpieczenia poprzez przygotowanie planu oferowania klientom Banku produktów TU pozwalającego na skontaktowanie się z tymi klientami, którzy na podstawie przeprowadzonej przez Bank analizy mogą być potencjalnie zainteresowani zawarciem z TU umów ubezpieczenia,
  • wysyłka klientom Banku ogólnych warunków ubezpieczenia drogą elektroniczną, celem umożliwienia wstępnego zapoznania się z ich treścią,
  • wysyłka klientom Banku informacji o produkcie – umowie ubezpieczenia, pobieranie i przekazywanie TU składki płaconej przez klienta na rzecz świadczonej przez TU ochrony, co stanowi czynność niezbędną do zawarcia umowy ubezpieczenia, tj. zgodnie z Ogólnymi Warunkami Ubezpieczenia umowa zostaje zawarta w momencie opłacenia pierwszej składki.

Bank pragnie przy tym podkreślić, iż jego współpraca z TU ma charakter aktywny. Bank jest odpowiedzialny m.in. za poszukiwanie (wytypowanie) pośród klientów Banku tych klientów, którzy mogą być potencjalnie zainteresowani nabyciem produktów ubezpieczeniowych oferowanych przez TU oraz zweryfikowanie czy spełniają oni formalne warunki uprawniające ich do zawarcia umów ubezpieczenia z TU oraz ostatecznie za pobranie składki, w konsekwencji czego umowa zostaje zawarta. Za wykonywanie Usługi pośrednictwa Bank otrzymuje od TU Wynagrodzenie za pośrednictwo.

Dodatkowo Bank, jako agent, wykonuje w imieniu i na rzecz TU czynności operacyjne polegające na bieżącej obsłudze klientów w celu wykonywania czynności utrzymaniowych, tj. sporządzaniu i przekazywaniu uzgodnionych raportów polis nowych i kontynuowanych itp. („Czynności Utrzymaniowe”), za które Bank otrzymuje Wynagrodzenie za utrzymanie. Przy czym Wnioskodawca pragnie w tym miejscu podkreślić, że Czynności utrzymaniowe jak i sposób opodatkowania podatkiem VAT Wynagrodzenia za utrzymanie nie stanowi przedmiotu niniejszego wniosku – zostały przedstawione wyłącznie w celu rzetelnego odzwierciedlenia stanu faktycznego. Wnioskodawca opodatkowuje Wynagrodzenie za utrzymanie standardową stawką VAT.

Bank nie realizuje w stosunku do treści umów zawieranych pomiędzy TU a klientami Banku w zakresie produktów ubezpieczeniowych żadnych własnych interesów. Wynagrodzenie za pośrednictwo należne będzie wyłącznie w odniesieniu do tych produktów ubezpieczeniowych, przy sprzedaży których Bank skutecznie pośredniczył, tj. doprowadził do zawarcia umowy ubezpieczenia pomiędzy TU a poszczególnymi klientami Banku.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.


Czy w opisanym stanie faktycznym Wnioskodawcy będącemu agentem ubezpieczeniowym, w odniesieniu do świadczonej Usługi pośrednictwa, za które Wnioskodawca otrzymuje Wynagrodzenie za pośrednictwo, będzie przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (dalej: „VAT”) na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT ?

Zdaniem Wnioskodawcy:


Zdaniem Banku w przedstawionym stanie faktycznym Wnioskodawcy, w odniesieniu do świadczonej Usługi pośrednictwa, za które Wnioskodawca otrzymuje Wynagrodzenie za pośrednictwo, będzie przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.


Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy


Sposób opodatkowania usług pośrednictwa ubezpieczeniowego został uregulowany w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT. Zgodnie z nim: „Zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji”.

Jak wynika z przytoczonego przepisu, zwolnione od podatku są nie tylko usługi stricte ubezpieczeniowe czy reasekuracyjne, ale także usługi pośrednictwa związane ze świadczeniem tego typu usług. Przy tym żaden przepis ustawy o VAT, ani też aktu wykonawczego do niej, nie definiuje, co należy rozumieć pod pojęciem „pośrednictwa” użytego we wskazanym przepisie.

Zgodnie z przyjętymi zasadami wykładni prawa podatkowego, w przedmiotowej sytuacji zastosowanie powinna znaleźć wykładnia językowa. Jak czytamy w Słowniku Języka Polskiego (Uniwersalny słownik języka polskiego PWN), przez pojęcie „pośrednictwa” należy rozumieć: „działalność osoby trzeciej mającą na celu porozumienie się między stronami lub załatwienie jakichś spraw dotyczących obu stron, kojarzenie kontrahentów w transakcjach handlowych”. Z przytoczonej definicji wynika więc, iż kluczowe znaczenie w kontekście rozumienia pojęcia pośrednictwa ma cel podejmowanych działań, tj. doprowadzenie do zawarcia porozumienia pomiędzy dwiema stronami.

Bank, działając jako agent TU podejmuje się zadań zmierzających do doprowadzenia do zawarcia umowy pomiędzy TU a klientami Banku w zakresie produktów ubezpieczeniowych. Działania te polegają m.in. na wyodrębnieniu klientów Banku, w odniesieniu do których Bank uzna, iż ze względu na określone cechy charakterystyczne, Bank może skutecznie doprowadzić do porozumienia pomiędzy TU a tymi klientami Banku. Osoby te zostaną również zweryfikowane przez Bank pod kątem spełniania warunków formalnych uprawniających do zawarcia z TU umów ubezpieczenia. Jednocześnie, w tym momencie będzie można stwierdzić, iż Bank prawidłowo wywiązał się z roli pośrednika, tj. zidentyfikował, a następnie doprowadził do zawarcia porozumienia między dwiema niezależnymi stronami, tj. TU a klientem Banku, który zdecydował się nabyć produkt ubezpieczeniowy.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ulega wątpliwości, iż istota czynności, które Bank podejmuje, zmierza do doprowadzenia do zawarcia umowy na produkty ubezpieczeniowe pomiędzy dwiema niezależnymi stronami, tj. TU oraz klientem Banku. Bank nie realizuje przy tym żadnego własnego interesu związanego z treścią zawieranych umów. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, działalność w tym zakresie wyczerpuje znamiona słownikowego rozumienia pojęcia pośrednictwa.

W celu uzupełnienia wykładni językowej, zdaniem Banku możliwe jest pomocnicze odniesienie się do ustawy o dystrybucji. Wprawdzie ustawodawca w odniesieniu do pojęć wskazanych w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT nie zdecydował się na referencję do innego aktu prawnego (np. ustawy o dystrybucji), niemniej ustawa o dystrybucji jako taka może stanowić istotne źródło informacji na temat czynności, które mogą być uznane za pośrednictwo ubezpieczeniowe.


Art. 3 ust. 1 pkt 14 ustawy o dystrybucji wskazuje, iż pośrednictwo ubezpieczeniowe polega na „wykonywaniu dystrybucji ubezpieczeń (...) przez pośredników ubezpieczeniowych”. Natomiast przez dystrybucję ubezpieczeń należy rozumieć zgodnie z art. 4 ustawy o dystrybucji działalność wykonywaną wyłącznie przez dystrybutora ubezpieczeń polegającą na:

  1. doradzaniu, proponowaniu lub wykonywaniu innych czynności przygotowawczych zmierzających do zawarcia umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych;
  2. zawieraniu umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych w imieniu zakładu ubezpieczeń, w imieniu lub na rzecz klienta albo bezpośrednio przez zakład ubezpieczeń;
  3. udzielaniu pomocy przez pośrednika ubezpieczeniowego w administrowaniu umowami ubezpieczenia lub umowami gwarancji ubezpieczeniowych i ich wykonywaniu, także w sprawach o odszkodowanie lub świadczenie.

Ponadto, zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy o dystrybucji, dystrybucja ubezpieczeń polega również na udzielaniu informacji dotyczących jednej lub większej liczby umów ubezpieczenia lub umów gwarancji ubezpieczeniowych na podstawie kryteriów wybranych przez klienta za pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów oraz opracowywaniu rankingu produktów ubezpieczeniowych obejmującego porównanie cen i produktów lub składek z tytułu umowy ubezpieczenia lub umowy gwarancji ubezpieczeniowej, w przypadku gdy klient jest w stanie pośrednio lub bezpośrednio zawrzeć umowę ubezpieczenia lub umowę gwarancji ubezpieczeniowej za pośrednictwem stron internetowych lub innych mediów.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynności, które Bank planuje podjąć w ramach współpracy z TU wpisują się w definicję pośrednictwa ubezpieczeniowego wynikającą z ustawy o dystrybucji. W szczególności, czynności mieszczą się w katalogu czynności faktycznych i prawnych związanych z zawieraniem umów ubezpieczenia. Z uwagi na fakt, że Bank aktywnie pozyskuje klientów oraz uczestniczy w zawieraniu umów ubezpieczenia poprzez pobór składki – jak wskazano w stanie faktycznym umowa ubezpieczenia zostaje zawarta w momencie opłacenia pierwszej składki przez klienta Banku – czynności te nie powinny być kwalifikowane jako czynności związane z wykonywaniem umów ubezpieczenia.

Podsumowując, analiza pojęcia „pośrednictwa ubezpieczeniowego” zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT, zarówno przy wykorzystaniu wykładni językowej oraz pomocniczo definicji z ustawy o dystrybucji zdaniem Wnioskodawcy wskazuje, iż czynności, które Bank podejmuje w ramach współpracy z TU powinny zostać uznane za usługi pośrednictwa zwolnione od VAT, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 37 Ustawy o VAT.

Ponadto Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, iż ponieważ art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o VAT jest implementacją art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa 2006/112/WE”) wskazówek dotyczących sposobu interpretacji pojęcia „pośrednictwa ubezpieczeniowego” należy szukać również w przepisach unijnych oraz w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE” lub „Trybunał”). Zgodnie z art. 135 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE: Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.


Dyrektywa 2006/112/WE nie określa jednak jak należy rozumieć pojęcia zwarte w ww. artykule. W związku z tym interpretację treści tego przepisu należy przeprowadzić z wykorzystaniem orzecznictwa TSUE dotyczącego usług pośrednictwa.


W przedmiocie sposobu, w jaki należy rozumieć pojęcie usług pośrednictwa TSUE wypowiedział się m.in. w wyroku w sprawie C-453/05. Trybunał stwierdził, iż „pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy.” Analogiczny sposób rozumienia pośrednictwa wynika z treści wyroku w sprawie C-235/00.

Pośrednictwo w rozumieniu przytoczonych wyżej wyroków sprowadza się więc do wykonywania różnego rodzaju czynności, które podejmowane są po to, aby doprowadzić do zawarcia umowy pomiędzy dwiema stronami, innymi niż pośrednik, przy czym sama treść umowy pozostaje bez znaczenia dla pośrednika. Istotne przy tym jest, iż na możliwość uznania danej aktywności za działalność podlegającą zwolnieniu od VAT wpływ ma rzeczywisty charakter podejmowanych czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, podejmowane przez niego działania wpisują się w rozumienie pojęcia pośrednictwa wynikającego z orzecznictwa Trybunału. Bank aktywnie angażuje się w selekcjonowanie klientów Banku potencjalnie zainteresowanych produktami ubezpieczeniowymi, umożliwia wskazanie tym klientom okazji do zawarcia umowy ubezpieczeniowej dotyczącej danego produktu, a następnie, jeżeli klient wykaże zainteresowanie produktem, doprowadza do zawarcia umowy z tym klientem poprzez pobranie i odprowadzenie do TU składki ubezpieczeniowej.

Pośrednictwo ubezpieczeniowe, jak wynika z orzecznictwa Trybunału, powinno obejmować działalność zmierzającą do uczynienia wszystkiego co możliwe, by dwie strony zawarły umowę, przy czym sam pośrednik nie powinien mieć żadnego interesu w treści takiej umowy.

W ocenie Wnioskodawcy, działalność którą Bank podejmuje w ramach współpracy z TU wpisuje się w wskazaną powyżej charakterystykę. Bank aktywnie wykonuje czynności mające na celu doprowadzić do zawarcia umowy pomiędzy TU a klientami Banku. Bezsprzecznie zaangażowanie Banku efektywnie doprowadzi do zawarcia umów ubezpieczenia pomiędzy dwiema niezależnymi stronami, tj. TU oraz klientami Banku.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Banku, prowadzona przez Bank działalność agenta ubezpieczeniowego, polegająca na pośredniczeniu w zawieraniu umów pomiędzy TU a klientami Banku w zakresie produktów ubezpieczeniowych korzysta ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. i pkt 37 Ustawy o VAT.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym/zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj