Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.729.2018.2.RD
z 21 grudnia 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 października 2018 r. (data wpływu 6 listopada 2018 r.) uzupełnionym w dniu 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.) na wezwanie Organu z dnia 20 listopada 2018 r. (skutecznie doręczone w dniu 5 grudnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania korekty wzajemnych rozliczeń za czynność niepodlegającą opodatkowaniu oraz sposobu jej dokumentacji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2018 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania korekty wzajemnych rozliczeń za czynność niepodlegającą opodatkowaniu oraz sposobu jej dokumentacji.

Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 11 grudnia 2018 r., złożonym w dniu 12 grudnia 2018 r. (data wpływu 19 grudnia 2018 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 20 listopada 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

B. (dalej: Spółka, Wnioskodawca lub Producent Kontraktowy) jest spółką należącą do międzynarodowej grupy Grupy B, która jest jednym z największych producentów opakowań zarówno metalowych, jak i plastikowych do napojów i żywności na świecie.

Spółka posiada jeden oddział, którego firmą jest B. Sp. z o.o. Zakład produkcyjny znajduje się na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej.

Spółka posiada zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej polegającej na działalności produkcyjnej zamknięć do puszek aluminiowych i stalowych, tj. wieczek. Od listopada 2016 roku całość produkcji Spółki odbywa się na zlecenie E. LTD., z siedzibą w Wielkiej Brytanii (dalej jako: E. lub Odbiorca).

Wnioskodawca zawarł w tym celu z E. umowę (dalej: Umowa), która określa warunki świadczenia usług produkcyjnych oraz wzajemnych rozliczeń między Spółką a Odbiorcą. E. jest spółką prawa brytyjskiego zarejestrowaną do celów podatku od towarów i usług (dalej jako: VAT) w Wielkiej Brytanii oraz w Polsce. E. posiada również stałe miejsce prowadzenia działalności w Polsce.

Zgodnie z Umową Odbiorca dostarcza odpowiednie materiały do produkcji, a Spółka produkcje w oparciu o powierzony materiał, zgodnie ze specyfikacjami określonymi w Umowie, wieczka do puszek na rzecz Odbiorcy. W celu udokumentowania tak zwanych usług produkcji kontraktowej Spółka wystawia faktury sprzedaży krajowej usług opodatkowane podatkiem VAT.

Wnioskodawca i Odbiorca (dalej także jako: Strony) będąc podmiotami powiązanymi, w ramach ogólnych zasad dotyczących stosowania cen transferowych uzgodniły, że ich wzajemne rozliczenia powinny uwzględniać pełnione przez nie funkcje, zaangażowane aktywa oraz ponoszone ryzyko, w szczególności dążąc do odzwierciedlenia pozycji Producenta Kontraktowego jako podmiotu pełniącego limitowane funkcje i ponoszącego ograniczony zakres ryzyka. Wskazane w Umowie wynagrodzenie za usługę obejmuje zwrot poniesionych kosztów stałych produkcji, kosztów zmiennych produkcji oraz kosztów wykonania usługi, tak aby zapewnić Producentowi Kontraktowemu zwrot poniesionych kosztów z uwzględnieniem odpowiedniego narzutu. Cena usługi ustalana jest więc w taki sposób, aby zapewnić Producentowi kontraktowemu odpowiedni poziom dochodowości zgodny z zasadą ceny rynkowej. Miernikiem rynkowości jest wskaźnik zyskowności ustalany na poziomie wskaźnika ROCE (ang. return on Capital employed) określającego wydajność oraz rentowność inwestycji, w które zaangażowany jest kapitał stały Spółki. Wartość wskaźnika jest ustalana w oparciu o regularnie weryfikowane analizy rynkowego poziomu cen.

W przyjętym w umownie okresie rozliczeniowym (rok) dochodowość Producenta Kontraktowego powinna docelowo utrzymywać się na określonym poziomie. Jak wskazano powyżej, cena usługi określona w umowie ustalona jest na poziomie umożliwiającym Producentowi Kontraktowemu osiągniecie docelowego poziomu dochodowości, ze względu jednak na wiele niezależnych czynników, takich jak zmienność sytuacji na rynku, wahania cen surowców oraz inne czynniki makroekonomiczne, które mogą wpływać na okresowe wyniki dochodowości Producenta, po zakończeniu roku, Spółka oraz Odbiorca dokonują wzajemnych rozliczeń, polegających na wyrównaniu poziomu dochodowości Producenta Kontraktowego do założonego poziomu.

W celu dokonania korekty zyskowności Producent Kontraktowy wystawia faktury VAT. Z uwagi na fakt, że korekta dotyczy sprzedaży opodatkowanej polskim podatnikiem VAT, to zawiera ona również podatek VAT. Spółka ujmuje ww. faktury w ewidencji VAT sprzedaży i wykazuje w składanych deklaracjach VAT-7.

Omawiane rozliczenia dotyczące korekty dochodowości Producenta Kontraktowego wynikają ze stosowanych w Grupie ogólnych zasad dotyczących polityki cen transferowych i ich celem jest wyrównanie wyniku Producenta Kontraktowego do założonego poziomu dochodowości.

W związku z powyższym Spółka nabrała wątpliwości czy opisane powyżej korekty zyskowności powinny mieć wpływ na jej rozliczenia w zakresie podatku VAT.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że Wnioskodawca i Odbiorca (dalej także jako: Strony) będąc podmiotami powiązanymi, w ramach ogólnych zasad dotyczących stosowania cen transferowych uzgodniły, że Producent kontraktowy ma osiągać odpowiedni poziom dochodowości zgodny z zasadą ceny rynkowej, a metodą określania rynkowości cen transferowych jest wskaźnik zyskowności ustalany na poziomie wskaźnika ROCE.

Ustalony przez Strony wskaźnik zyskowności, obejmuje wartości ustalone dla całości działalności Wnioskodawcy a nie tylko wyników uzyskanych z tytułu świadczenia usług produkcji kontraktowej. Z tego powodu korekt dochodowości (zarówno w górę jak i w dół) nie można łączyć ze sprzedażą konkretnych usług. Kwoty korekty dochodowości (zarówno w górę jak i w dół) nie mają wpływu na kwoty należne Producentowi Kontraktowemu z tytułu sprzedaży usług, wynikających z poszczególnych faktur sprzedażowych, przede wszystkim nie stanowią korekty pierwotnej ceny sprzedawanych usług. Dokonywana pomiędzy Stronami korekta dochodowości nie odnosi również się do konkretnych faktur sprzedaży ani pozycji tych faktur.

Jeżeli chodzi o okres rozliczeniowy to Strony uzgodniły, iż okresem rozliczeniowym, dla którego dochodowość Producenta Kontraktowego jest weryfikowana i korygowana w przypadku odchyleń do od zakładanego rynkowego poziomu, jest okres jednego roku, zgodny z okresem sprawozdawczym Spółki. Rezultatem takiego założenia jest, iż w sposób pośredni dokonywane korekty dotyczą konkretnego okresu rozliczeniowego obejmującego jeden rok kalendarzowy. Należy zauważyć, iż osiągnięcie celu Spółki, jakim jest ustalenie dochodowości prowadzonej działalności na poziomie rynkowym, z uwzględnieniem profilu funkcjonalnego Producenta Kontraktowego, a nie podwyższenie lub obniżenie cen świadczonych przez siebie usług, nie jest możliwe w inny sposób jak po ustaleniu wyników dotyczących działalności Spółki w danym roku obrotowym.

Producent Kontraktowy oraz Odbiorca korzystają z mechanizmu ustalania dochodowości, który zakłada element korygowania wzajemnych rozliczeń. W przyjętym przez Strony okresie rozliczeniowym dochodowość Producenta Kontraktowego jest weryfikowana tak, że w przypadku odchyleń od zakładanego rynkowego poziomu, dochodowość jest korygowana do ustalonego poziomu.

Przyjęty przez Strony mechanizm przewiduje wyrównanie dochodowości a nie obniżenie lub podwyższenie cen sprzedaży, tj. przyjęty przez Strony mechanizm nie zakłada zmniejszenia lub zwiększenia ceny świadczonych usług a tym samym korekta dochodowości (zarówno w górę jak i w dół) nie dotyczy kwot należnych Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży konkretnych usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w opisanym stanie faktycznym, korekty wzajemnych rozliczeń, polegające na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu dochodowości Producenta Kontraktowego, dokonywane na podstawie faktur VAT wystawionych przez Producenta Kontraktowego, stanowi dla Wnioskodawcy czynność podlegającą opodatkowaniu VAT?
2. Czy opisane wyżej korekty powinny być dokumentowane fakturą VAT?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Wystawienie przez Spółkę korekty wzajemnych rozliczeń z Odbiorcą prowadzące do osiągnięcia ustalonego poziomu dochodowości (w górę lub w dół) nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu VAT i nie wpływa na rozliczenia w zakresie podatku VAT z tytułu sprzedaży lokalnej.

Ad 2

Przedmiotowa korekta nie powinna być dokumentowana za pomocą faktur VAT, lecz poprzez wystawienie not księgowych. Faktury, które już zostały wystawione przez Spółkę powinny natomiast zostać skorygowane do zera.

Uzasadnienie w przedmiocie pytania 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Zgodnie z art. 8 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT.

W świetle przedstawionych przepisów, jak również opisu stanu faktycznego, świadczenie usług na rzecz E. stanowi krajową transakcję świadczenia usług. Powyższe oznacza, że Spółka ma obowiązek opodatkować przedmiotowe transakcje podatkiem VAT oraz wystawić faktury dokumentujące te transakcje.

Jak wynika z przepisu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT podstawę opodatkowania stanowi wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ocena czy stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe, sprowadza się zatem do ustalenia czy w omawianym stanie faktycznym można ustalić bezpośrednie powiązanie pomiędzy wyrównaniem dochodowości a kwotą należności wynikającą ze sprzedaży konkretnych usług.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, Producent Kontraktowy oraz Odbiorca korzystają z mechanizmu ustalania dochodowości, który zakłada element korygowania wzajemnych rozliczeń. W okresie rozliczeniowym przyjętym przez Strony dochodowość Producenta Kontraktowego jest weryfikowana, tak że w przypadku odchyleń od zakładanego rynkowego poziomu, dochodowość jest korygowana do ustalonego poziomu.

Powoduje to, że jeżeli ze względu na całokształt okoliczności prowadzonej przez Producenta Kontraktowego działalności (między innymi ogólną sytuację makroekonomiczną, poziom cen surowców, poziom kosztów ogólnego zarządu), wskaźnik ROCE określający wydajność oraz rentowność inwestycji, w które zaangażowany jest kapitał stały Spółki, przekroczy docelowy poziom, to Spółka wystawia fakturę VAT.

Kwoty korekty dochodowości (zarówno w górę jak i w dół) nie mają wpływu na kwoty należne Producentowi Kontraktowemu z tytułu sprzedaży usług, wynikających z poszczególnych faktur sprzedażowych, przede wszystkim nie stanowią korekty ceny sprzedawanych usług. Przyjęty przez Strony mechanizm przewiduje wyrównanie dochodowości a nie obniżenie lub podwyższenie cen sprzedaży. Inne podejście byłoby nieuzasadnione i sztuczne ze względu na to, że celem Spółki nie jest podwyższenie ani obniżenie cen świadczonych przez siebie usług, ale ustalenie dochodowości prowadzonej działalności na poziomie rynkowym, uwzględniając profil funkcjonalny Producenta Kontraktowego.

Należy podkreślić, że korekta zyskowności Producenta w danym roku finansowym nie jest konsekwencją konkretnych zdarzeń z przeszłości, ale wynika z ogółu zdarzeń danego roku finansowego, które miały wpływ na wyniki osiągnięte przez Producenta, np. takie jak poziom konkurencji, inflacja, ogólna sytuacja makroekonomiczna. Ze względu jednak na fakt, iż Producent Kontraktowy realizuje przypisane mu funkcje i ryzyka w Grupie, ustalenia Grupowe przewidują, że powinien on również osiągnąć określony poziom zyskowności swojej działalności z uwzględnieniem zasad cen rynkowych.

Przeprowadzana korekta dochodowości nie jest również wynikiem błędu Stron. Jej wysokości wynika z faktur wystawionych za bieżący okres rozliczeniowy i nie jest znana w okresach wcześniejszych. Dokonanie korekty zyskowności wynika z jej natury oraz potrzeby Stron do prowadzenia współpracy handlowej w warunkach zgodnych z przepisami o cenach transferowych, w szczególności zaś z uwzględnieniem rynkowych warunków transakcji porównywalnych.

Wyrównanie poziomu zyskowności nie jest związane ze zmianą kwoty należnej wynikającej ze sprzedaży konkretnych usług, a wynika z przyjętej strategii gospodarczej i potrzeby wyrównania zyskowności. Wyrównania dochodowości dokonuje się poprzez weryfikację poziomu wypracowanej dochodowości Producenta Kontraktowego z jej założonym poziomem, a następnie dokonania przez Producenta Kontraktowego korekty rentowności inwestycji wypracowanej w przyjętym okresie rozliczeniowym. Nie ma zatem podstaw, aby uznać, iż korekta ogólnego poziomu wydajności i rentowności inwestycji za dany okres rozliczeniowy jest równoznaczna z obniżeniem lub podwyższeniem wynagrodzenia należnego Producentowi Kontraktowemu z tytułu sprzedanych przez Spółkę usług. Dlatego też, ze względu na brak związku pomiędzy zbywanymi przez Spółkę skonkretyzowanymi usługami a korektą dochodowości, podstawa opodatkowania usług sprzedawanych przez Producenta Kontraktowego nie powinna, zdaniem Spółki, podlegać zmianie w związku z dokonywanymi rozliczeniami pomiędzy Stronami.

Wyrównanie dochodowości jako zdarzenie odrębne od świadczenia usług dokonanych przez Spółki nie wywiera zatem wpływu na wysokość podatku należnego wynikającego ze świadczenia przez Spółkę usług.

Kwestia konieczności korygowania rozliczeń podatku VAT w związku z przeprowadzaniem korekt dochodowości była również przedmiotem rozważań VAT Expert Group, organu doradczego Komisji Europejskiej w sprawach podatku VAT. Zgodnie z Draft paper on topie for discussion Possible VAT implications of Transfer Pricing, VEG No. 071 REV1 (dalej jako: Opinia) wydanym dnia 19 marca 2018 r., korekty dochodowości wynikające z cen transferowych powinny być co do zasady dokonywane bez konieczności korygowania rozliczeń na gruncie podatku VAT, chyba że pomiędzy płatnościami a dokonanymi dostawami lub wykonaną usługą istnieje bezpośredni związek: „Opinia VAT Expert Group jest taka, że korekty cen transferowych należy uznać za „poza zakresem podatku VAT”, jeżeli obie strony mają pełne prawo do odzyskania podatku VAT, zgodnie z procedurą uproszczoną, którą rekomendujemy przyjąć państwom członkowskim. Dopiero gdy obie strony transakcji handlowej nie mają prawa do pełnego odliczenia VAT, korekta cen transferowych może wymagać korekty podatku VAT, jeżeli istnieje wystarczająco bezpośredni związek między wszelkimi płatnościami wynikającymi z korekty i poszczególnymi dostawami towarów. Korekty cen transferowych wynikające z kontroli podatkowej należy zawsze traktować jako pozostające bez wpływu na zakres podatku VAT, chyba że strony postanawiają inaczej”.

Można rozważyć, czy w przypadku wyrównania dochodowości dochodzi do świadczenia usług przez Spółkę na rzecz Odbiorcy. Art. 8 ustawy o VAT definiuje świadczenie usług jako każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Usługę będzie zatem stanowiło zarówno działanie - czynienie, wykonanie czegoś na rzecz innego podmiotu, jak i zaniechanie - nieczynienie, tolerowanie lub znoszenie określonego stanu rzeczy. Powyższa definicja nie obejmuje jednak swoim zakresem wszystkich sytuacji gospodarczych, które występują pomiędzy kontrahentami, a które skutkują przysporzeniem pieniężnym po jednej ze stron w wyniku określonego działania lub zaniechania drugiej strony.

W świetle przepisów ustawy o VAT przesłanką uznania danego działania lub powstrzymania się od działania czy znoszenia danej sytuacji za usługę jest łączne spełnienie następujących warunków:

• usługa świadczona jest w wyniku zobowiązania, a nabywca usługi jest jej bezpośrednim beneficjentem,
  

• świadczenie usługi odbywa się za wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym ze strony nabywcy.
  
  

Powyższe stanowisko potwierdzają interpretacje Ministra Finansów, wydane przez upoważnione do tego organy. Na przykład Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidulanej o sygn. 0114-KDIP4.4012.330.2018.1.EK z dnia 26 lipca 2018 r. stwierdził, iż: „Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Zatem, opodatkowanym świadczeniem usług jest każda transakcja podatnika w ramach jego działalności gospodarczej, która nie została wymieniona jako dostawa towarów, przy czym do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi” oraz „Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług”. Podobnie wypowiedział się Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidulanej z dnia 30 maja 2018 r. o sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.225.2018.4.KT.

Powyższe stanowisko znajdujące odzwierciedlenie w licznych interpretacjach podatkowych, podzielają również sądy administracyjne, tak np. Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 6 kwietnia 2018 r., o sygn. I FSK 961/16 czy Naczelny Sąd Administracyjny w orzeczeniu z dnia 10 kwietnia 2013 r., o sygn. I FSK 772/12.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że dane czynności podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, jeżeli zachodzi bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, co oznacza, że rozliczenie stron stanowi rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę wykonywaną w ramach stosunku prawnego, a kwoty wynikające z rozliczeń są wypłacane jako rezultat wykonania świadczenia lub jako wymiany świadczeń wzajemnych.

Czynność podlega zatem opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy jej wykonanie wynika z zobowiązania kontraktowego, a jedna ze stron transakcji jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia z niego wynikającego. Przy tym należy podkreślić, iż związek pomiędzy wypłaconymi kwotami a usługą wykonaną na rzecz przekazującego te kwoty musi być bezpośredni i w sposób ewidentny wskazywać, iż płatność występuje w zamian za to świadczenie.

Zagadnienie odpłatności niejednokrotnie rozważał również Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: „TSUE”). W wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Exercise, TSUE zajął stanowisko, iż daną czynność można uznać za odpłatną, jeżeli występuje „bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść” po stronie dostawy towaru lub usługi, a także jeżeli płatność za otrzymane świadczenie występuje w bezpośrednim związku z czynnością, która podlegała opodatkowaniem podatkiem VAT. Natomiast w sprawie C-16/93 R. J. Tolsma przeciwko Inspecteur der Omzetbelasting w orzeczeniu wydanym dnia 3 marca 1994 r. TSUE stwierdził, iż świadczenie usług podlega opodatkowaniu, wyłącznie jeżeli istnieje stosunek prawny między usługodawcą a usługobiorcą, na mocy którego występuje wzajemne świadczenie, a wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za dostarczoną usługę do odbiorcy.

W świetle powyższego należy zatem uznać, że dane świadczenie ma charakter odpłatnego, jeżeli istnieje stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jego odbiorcą, który jest jednocześnie beneficjentem świadczenia, a w zamian za to świadczącemu usługę wypłacane jest wynagrodzenie. Co więcej, związek pomiędzy świadczeniem a wynagrodzeniem musi mieć charakter bezpośredni, a z łączącego strony stosunku prawnego musi w sposób wyraźny wynikać, iż bezpośrednia korzyść dla usługodawcy. Odpłatność świadczonej usługi lub dostawy towaru pozwala zatem domagać się od ich nabywców świadczenia wzajemnego, np. w formie zapłaty wynagrodzenia.

Analiza przedstawionych przepisów prawa podatkowego, opinii orzeczniczych oraz opisu stanu faktycznego prowadzi do wniosku, iż wyrównanie dochodowości pomiędzy Odbiorcą a Producentem Kontraktowym do ustalonego przez nich poziomu rynkowego, nie skutkuje ani nie jest wynikiem świadczenia jednej ze Stron. Podwyższenie lub obniżenie rentowności inwestycji za dany okres rozliczeniowy jest jedynie rezultatem osiągnięcia przez Producenta Kontraktowego (lub nie) założonego poziomu dochodowości. Wypłata środków wynikająca z korekty dochodowości nie jest uwarunkowana określonym działaniem drugiej strony. W trakcie okresu rozliczeniowego nie jest możliwe antycypowanie kierunku przepływów pieniężnych, gdyż Strony nie wiedzą, czy Spółka Odbiorcy czy Odbiorca Spółce będą wypłacali korektę zyskowności. Nie sposób również wskazać działań, które miałyby być uznane za usługę, a zatem nie jest możliwe twierdzenie, że wskazane czynności skutkują powstaniem świadczeń wzajemnych poszczególnych Stron.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy obniżenie lub podwyższenie wydajności i rentowności inwestycji, w które zaangażowany jest kapitał stały Spółki nie stanowi wynagrodzenia za usługę w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, czego rezultatem jest brak zastosowania przepisów powołanej ustawy do tego typu działań.

Wnioskodawca wskazuje, iż powyższe stanowisko jest zgodne z linią interpretacyjną polskich organów podatkowych. Zostało ono zaprezentowane m.in. w wydanych interpretacjach indywidualnych:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 27 lutego 2018 r., nr 0114-KDIP1-2.4012.15.2018.1.SM;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 3 kwietnia 2018 r., nr 0115-KDIT1-1.4012.72.2018.1.DM;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 11 września 2018 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.467.2018.1.KM;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 31 lipca 2018 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.444.2018.1.IK;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 15 listopada 2017 r., nr 0115-KDIT1-3.4012.658.2017.1.MD;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Izby Skarbowej z dnia 23 marca 2017 r., nr 0114-KDIP1-3.4012.2.2017.1.ISZ;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 września 2016 r., nr IBPP1/4512-439/16-1/AW;
  

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 grudnia 2015 r., nr IPPP3/4512-883/15-2/IG.
  
  
  

Uzasadnienie w przedmiocie pytania 2.

W świetle powyższego należy dokonać również analizy kwestii dokumentowania powyższych zdarzeń. Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy o VAT jako sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze powyższe oraz fakt, iż korekty wzajemnych rozliczeń polegające na wyrównaniu zakładanego poziomu dochodowości Spółki (w górę lub w dół) powinny pozostawać poza zakresem opodatkowania VAT, w opinii Wnioskodawcy, nie ma podstaw by dokumentować je fakturą VAT. Obowiązek taki istnieje jedynie w przypadku czynności podlegających opodatkowaniu VAT, a zgodnie z przedstawionym powyżej stanowiskiem przedmiotowe korekty nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

W rezultacie, dla celów dokumentacji korekt wzajemnych rozliczeń polegających na wyrównaniu (w górę lub w dół) zakładanego poziomu zyskowności Spółki wystarczającym będzie wystawienie not księgowych (lub innego dokumentu księgowego niebędącego fakturą VAT).

Reasumując, w świetle powyższej analizy oraz praktyki organów podatkowych w tym zakresie, zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, iż w przedstawionym stanie faktycznym, korekta polegająca na wyrównaniu w górę lub w dół zakładanego poziomu zyskowności Producenta Kontraktowego, której przyczyną są ogólne przesłanki wynikające z przyjętej polityki cen transferowych, pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT, w związku z czym nie powinna być dokumentowana fakturą VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
   
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.