Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4.4012.619.2018.2.BS
z 19 grudnia 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r. poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 września 2018 r. (data wpływu 25 września 2018 r.), uzupełnionym w dniu 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 23 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych planowanej Usługi refinansowania, której elementem będzie przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych do Banku hipotecznego, – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE


W dniu 25 września 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych planowanej Usługi refinansowania, której elementem będzie przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych do Banku hipotecznego.


Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 6 grudnia 2018 r., złożonym w dniu 7 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) na wezwanie tut. organu z dnia 23 listopada 2018 r.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:


Bank jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest bankiem uniwersalnym, który prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług bankowych i finansowych dla klientów detalicznych i korporacyjnych, zgodnie z przepisami ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1876, ze zm.).

W związku z obecnie dokonywaną reorganizacją struktury grupowej, Wnioskodawca planuje utworzyć bank hipoteczny (dalej: Bank hipoteczny). Wnioskodawca będzie posiadał 100% akcji Banku hipotecznego. Wnioskodawca pragnie wskazać, że zgodnie z regulacjami ustawy o listach zastawnych i bankach hipotecznych z dnia 29 sierpnia 1997 r. (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 1771, ze zm.; dalej: ustawa o bankach hipotecznych) bank hipoteczny jest specyficznym typem banku, który może wykonywać wyłącznie czynności wymienione w tej ustawie.


Tym samym w związku z faktem, iż Bank hipoteczny będzie funkcjonował w oparciu o reżim prawny ustawy o bankach hipotecznych do zakresu jego działalności, będą należeć w szczególności czynności wymienione w art. 12 ww. ustawy, tj. m.in.:

  • udzielanie kredytów zabezpieczonych hipoteką;
  • nabywanie wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką;
  • emitowanie hipotecznych listów zastawnych z tytułu: (i) udzielonych kredytów zabezpieczonych hipoteką oraz (ii) nabytych wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką (z kolei, zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o bankach hipotecznych, hipoteczny list zastawny jest papierem wartościowym, którego podstawę emisji stanowią wierzytelności banku hipotecznego zabezpieczone hipotekami, w którym to liście bank hipoteczny zobowiązuje się wobec uprawnionego do spełnienia określonych świadczeń pieniężnych).


Ponadto, zgodnie z art. 14 ustawy o bankach hipotecznych, ze środków uzyskanych z emisji listów zastawnych bank hipoteczny może refinansować kredyty zabezpieczone hipoteką oraz nabyte wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką. W konsekwencji, w ramach prowadzonej działalności Bank hipoteczny będzie świadczyć usługę refinansowania w stosunku do Wnioskodawcy, polegającą na nabywaniu portfeli wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych udzielonych przez Wnioskodawcę klientom detalicznym jak również wierzytelności nabytych przez Wnioskodawcę od podmiotów zewnętrznych (dalej: Portfele wierzytelności hipotecznych lub Portfele).

Wskazana wyżej usługa (dalej: Usługa refinansowania) będzie polegała w szczególności na przekazaniu przez Bank hipoteczny środków pieniężnych, w zamian za aktywa niepieniężne o długich terminach zapadalności Wnioskodawcy kredytów hipotecznych. W konsekwencji, Wnioskodawca uzyska płynne środki finansowe jeszcze przed terminem wymagalności wierzytelności, które będzie mógł następnie przeznaczyć na sfinansowanie prowadzonej działalności. Tym samym, planowana transakcja przyczyni się do zwiększenia płynności finansowej Wnioskodawcy.

Z kolei, z perspektywy Banku hipotecznego nabywanie wierzytelności hipotecznych będzie niezbędnym warunkiem emisji listów zastawnych (co wynika wprost z art. 12 w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o bankach hipotecznych). Zgodnie z założeniami biznesowymi Bank hipoteczny zamierza osiągnąć zysk w postaci różnicy pomiędzy oprocentowaniem nabytych wierzytelności a oprocentowaniem finansowania zaciągniętego poprzez emisję listów zastawnych. Jednocześnie, Bank hipoteczny będzie uzyskiwał przychody z tytułu spłat rat kredytowych razem z należnymi odsetkami.

Wnioskodawca wskazuje, że Portfele będą przenoszone na podstawie zawartych z Wnioskodawcą umów cesji wierzytelności kredytowych zabezpieczonych hipotekami, w oparciu o art. 509 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459 ze zm., dalej: KC).

Cesja wierzytelności z tytułu umów kredytowych nie będzie wymagała dla swojej skuteczności wyrażenia zgody kredytobiorcy. Na mocy zawieranych przez Wnioskodawcę umów kredytowych, przelew wierzytelności jest dopuszczalny bez zgody kredytobiorcy, w oparciu o ogólne przepisy prawa cywilnego.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach cesji będą przenoszone wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych, które na moment ich przenoszenia są wierzytelnościami regularnymi, tj. takimi, w stosunku do których nie występują opóźnienia w spłacie przez dłużników, jak również przesłanki utraty wartości w związku z ryzykiem ich niezaspokojenia. Usługa refinansowania nie będzie dotyczyła wierzytelności trudnych, tj. których spłata jest zagrożona.


W dniu przelewu wierzytelności, Bank hipoteczny przejmie wszelkie istniejące ryzyka w odniesieniu do nabywanych wierzytelności, w tym ryzyko braku spłaty udzielonego kredytu hipotecznego oraz ryzyko kredytowe. Cena z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności zostanie ustalona na poziomie rynkowym na podstawie dokonanej wyceny. Tym samym nabycie przez Bank hipoteczny Portfeli wierzytelności hipotecznych przez Bank hipoteczny może nastąpić:

  • po cenie niższej niż wartość nominalna;
  • w cenie równej wartości nominalnej;
  • po cenie wyższej niż wartość nominalna.


Wnioskodawca wskazuje, że umowy cesji mogą przewidywać dokonywanie płatności wynagrodzenia z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności przed lub po dacie emisji listów zastawnych.


W uzupełnieniu wniosku z dnia 6 grudnia 2018 r. (data wpływu 11 grudnia 2018 r.) Wnioskodawca wskazał, że na dzień 6 grudnia 2018 r. Bank hipoteczny nie został wpisany do Krajowego Rejestru Sądowego. Wnioskodawca w marcu 2018 r. złożył wniosek do Komisji Nadzoru Finansowego o uzyskanie zezwolenia na utworzenie Banku hipotecznego. Po uzyskaniu zgody Wnioskodawca:

  1. rozpocznie starania o uzyskanie licencji operacyjnej; oraz
  2. utworzy Bank hipoteczny i dokona jego rejestracji w Krajowym Rejestrze Sądowym.

Ponadto, Wnioskodawca wskazuje, że obecnie rozpoczął już działania mające na celu utworzenie Banku hipotecznego obejmujące między innymi:

  • wybranie siedziby Banku hipotecznego, która będzie mieściła się przy ul. … (Wnioskodawca posiada obecnie wynajętą powierzchnię biurową, która będzie służyła działalności Banku hipotecznego),
  • rozpoczęcie rekrutacji pracowników;
  • tworzenie systemów informatycznych na potrzeby działalności Banku hipotecznego;
  • tworzenie procedur oraz polityk Banku hipotecznego.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:


  1. Czy planowana Usługa refinansowania, której elementem będzie przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych do Banku hipotecznego, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, zwolnione z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT?
  2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, w jaki sposób powinna zostać ustalona podstawa opodatkowania VAT dla Usługi refinansowania?
  3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, w jakim momencie powstanie obowiązek podatkowy w VAT z tytułu Usługi refinansowania?

Zdaniem Wnioskodawcy:


Ad. 1


Zdaniem Wnioskodawcy, planowana Usługa refinansowania, której elementem będzie przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych do Banku hipotecznego:

  • będzie stanowić odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT (co zostało uzasadnione w pkt a poniżej), i
  • jako usługa w zakresie długów, będzie zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (co zostało uzasadnione w pkt b poniżej).


Powyższe znajduje potwierdzenie w utrwalonej praktyce interpretacyjnej organów podatkowych (co zostało wskazane w pkt c poniżej).


Poniżej przedstawiona została argumentacja na poparcie stanowiska Wnioskodawcy.


  1. Usługa refinansowania, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT

Na gruncie polskich regulacji w zakresie VAT istnieje szeroka definicja czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.


W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się w szczególności przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.


Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

  • przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej;
  • zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji; oraz
  • świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.


W świetle powyższego, co do zasady, każde świadczenie które nie stanowi dostawy towarów, powinno być kwalifikowane jako świadczenie usług. Natomiast, aby można było zaistniałe świadczenie uznać za usługę podlegającą opodatkowaniu VAT, konieczne jest aby świadczenie to było odpłatne.


Powyższe zostało wypracowane w drodze utrwalonej praktyki Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (m.in. wyroki TSUE w sprawach: Tolsma C-16/93, First National Bank of Chicago C-172/96, Kennemer Golf C-174/00), zgodnie z którą, aby można było mówić o świadczeniu usług za wynagrodzeniem powinny zostać spełnione następujące przesłanki:

  • działanie podmiotu w charakterze podatnika VAT;
  • istnienie związku prawnego między podatnikiem a odbiorcą świadczenia (usługi);
  • wystąpienie identyfikowalnego świadczenia (innego niż dostawa towarów), na rzecz podmiotu, będącego konsumentem tego świadczenia;
  • odpłatny charakter świadczenia (usługi) oraz istnienie bezpośredniego związku pomiędzy uzyskiwanym przez podatnika wynagrodzeniem a wykonanym świadczeniem.


W ocenie Wnioskodawcy, nabywanie wierzytelności z tytułu kredytów zabezpieczonych hipoteką, w celu emitowania na ich podstawie listów zastawnych, będzie stanowić główny element działalności Banku hipotecznego, zgodnie z art. 12 ustawy o bankach hipotecznych. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, do podstawowego zakresu działalności banku hipotecznego należy m.in. nabywanie wierzytelności innych banków z tytułu udzielonych przez nie kredytów zabezpieczonych hipoteką. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nabywając Portfele wierzytelności hipotecznych w ramach świadczonej na rzecz Wnioskodawcy Usługi refinansowania, Bank hipoteczny będzie działał w charakterze podatnika VAT.

Przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych będzie dokonywane na podstawie umowy cesji wierzytelności kredytowych zabezpieczonych hipotekami, w oparciu o art. 509 KC. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy zostanie spełniona przesłanka istnienia związku prawnego między podatnikiem a odbiorcą świadczenia (usługi).

Jednocześnie, nabywanie Portfeli wierzytelności hipotecznych będzie stanowiło świadczenie na rzecz Wnioskodawcy, czyli zbywcy. Świadczenie, w ramach analizowanej usługi, będzie polegało na udzielaniu finansowania na rzecz Wnioskodawcy. Nabywane przez Bank hipoteczny wierzytelności kredytowe będą stanowiły podstawę emisji listów zastawnych, a pozyskiwane w ten sposób środki pieniężne posłużą m.in. sfinansowaniu nabytych Portfeli wierzytelności hipotecznych. W konsekwencji, Wnioskodawca uzyska płynne środki finansowe jeszcze przed terminem wymagalności wierzytelności, które będzie mógł następnie przeznaczyć na sfinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym, planowana transakcja efektywnie sprawi, że dojdzie do zwiększenia płynności finansowej Wnioskodawcy. W świetle powyższego, zostanie spełniona przesłanka w postaci wystąpienia identyfikowalnego świadczenia na rzecz podmiotu będącego konsumentem tego świadczenia (Wnioskodawcy).

W ocenie Wnioskodawcy, nabywanie Portfeli wierzytelności hipotecznych, w ramach Usługi refinansowania, będzie świadczeniem odpłatnym. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, przedmiotem cesji będą wierzytelności regularne, tj. takie w stosunku do których nie występują opóźnienia w spłacie przez dłużników, jak również przesłanki utraty wartości w związku z ryzykiem ich niezaspokojenia.


Cena z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności zostanie ustalona na poziomie rynkowym na podstawie wyceny dokonanej przez wyspecjalizowany podmiot zewnętrzny. W konsekwencji, nabycie Portfela wierzytelności hipotecznych przez Bank hipoteczny może nastąpić:

  • po cenie niższej niż wartość nominalna;
  • w cenie równej wartości nominalnej;
  • lub po cenie wyższej niż wartość nominalna.


Wnioskodawca wskazuje, że ekonomicznym celem nabywania Portfeli wierzytelności hipotecznych przez Bank hipoteczny będzie uzyskiwanie spłat rat kredytowych wraz z należnymi odsetkami oraz innymi należnościami ubocznymi. Dodatkowo, Bank hipoteczny będzie osiągać zyski w postaci różnicy pomiędzy oprocentowaniem nabytych wierzytelności a oprocentowaniem finansowania zaciągniętego poprzez emisję listów zastawnych. Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, nabywanie Portfeli wierzytelności hipotecznych należy uznać za świadczenie odpłatne.

Powyższy zamiar Banku hipotecznego jest zgodny z ustawowym wymogiem osiągnięcia określonego poziomu łącznego dochodu z tytułu odsetek od wierzytelności kredytowych, zabezpieczonych hipoteką. Zgodnie z art. 18 ust. 2 ustawy o bankach hipotecznych, dochód banku hipotecznego z tytułu odsetek od wierzytelności zabezpieczonych hipoteką – stanowiących podstawę emisji hipotecznych listów zastawnych, nie może być niższy od kosztów z tytułu odsetek od znajdujących się w obrocie hipotecznych listów zastawnych.

Tym samym, brak jest podstaw do rozpatrywania przesłanki odpłatności wyłącznie w kontekście wynagrodzenia wprost określonego w umowie łączącej strony transakcji, transakcja ma charakter odpłatny również, gdy w związku z jej dokonywaniem podatnik efektywnie osiąga wynagrodzenie.

W świetle powyższego, świadczenie realizowane przez Bank hipoteczny, polegające na udzieleniu refinansowania, poprzez nabywanie Portfeli wierzytelności hipotecznych od Wnioskodawcy, będzie miało charakter odpłatny. Tym samym, opisana usługa będzie miała charakter odpłatny i odpłatność ta będzie pozostawała w bezpośrednim związku z nabywaniem Portfeli wierzytelności hipotecznych przez Bank hipoteczny.

Końcowo, Wnioskodawca pragnie zauważyć, że w analizowanym przypadku nie znajdą zastosowania konkluzje zaprezentowane przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w wyroku z dnia 21 października 2011 r. w sprawie C-93/10, GFKL Financial Services AG, w którym TSUE uznał, że podmiot, który na własne ryzyko nabywa wierzytelności trudne po cenie niższej od ich wartości nominalnej, nie świadczy odpłatnej usługi podlegającej opodatkowaniu VAT, jeżeli różnica pomiędzy wartością nominalną tych wierzytelności a ceną ich sprzedaży odzwierciedla rzeczywistą wartość ekonomiczną owych wierzytelności w chwili sprzedaży.

W ocenie Wnioskodawcy, wyrok TSUE zapadł na tle ściśle określonych okoliczności, które w istotny sposób odróżniają się od przedstawionego w niniejszym wniosku zdarzenia przyszłego, ze względu na charakter nabywanych wierzytelności. Wyrok TSUE dotyczył bowiem nabycia wierzytelności wymagalnych/trudnych, których stan zaległości w zapłacie czynił wątpliwą perspektywę ich spłaty, podczas gdy w analizowanym zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z wierzytelnościami regularnymi, w stosunku do których nie upłynął jeszcze termin płatności. W szczególności, w stosunku do nabywanych przez Bank hipoteczny wierzytelności nie będzie istniało zwiększone ryzyko, że nie zostaną one zaspokojone.

Stanowisko TSUE zostało potwierdzone przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) w wyroku z dnia 19 marca 2012 r. (sygn. akt I FPS 5/11). NSA wskazał, że: ”Transakcja nabycia na własne ryzyko wierzytelności trudnej, po cenie niższej od jej wartości nominalnej, nie będzie mogła być zakwalifikowana jako świadczona przez nabywcę wierzytelności usługa w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.)”.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że nabywanie portfeli wierzytelności hipotecznych przez bank hipoteczny jest sytuacją szczególną, ze względu na charakter działalności prowadzonej przez bank oraz rodzaj nabywanych przez niego wierzytelności, tj. wierzytelności regularnych.

W świetle powyższego, mając na uwadze, że zdarzenie przyszłe przedstawione w niniejszym wniosku istotnie różni się od stanów faktycznych, na tle których zapadły ww. orzeczenia TSUE i NSA, zdaniem Wnioskodawcy zaprezentowane w nich stanowisko powinno pozostać bez wpływu na kwalifikację nabywania Portfeli wierzytelności hipotecznych przez Bank hipoteczny, jako odpłatnego świadczenia usług na gruncie VAT.

W świetle przedstawionej powyżej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, Usługa refinansowania, której elementem będzie przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych do Banku hipotecznego, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.


  1. Usługa refinansowania, jako usługa w zakresie długów, zwolniona z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.


Z kolei, art. 43 ust. 15 ustawy o VAT, stanowi, że powyższe zwolnienie nie ma zastosowania do:

  • czynności ściągania długów, w tym factoringu;
  • usług doradztwa;
  • usług w zakresie leasingu.


Na podstawie art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie zwalniają z VAT transakcje, łącznie z pośrednictwem dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Planowana Usługa refinansowania, będzie polegała w szczególności na przekazywaniu przez Bank hipoteczny środków pieniężnych, w celu uwolnienia środków pieniężnych Wnioskodawcy, wykorzystanych uprzednio do udzielenia kredytów hipotecznych. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie uzyskiwał płynne środki finansowe jeszcze przed terminem wymagalności wierzytelności kredytowych, które będzie mógł następnie przeznaczyć na sfinansowanie prowadzonej działalności gospodarczej. Jednocześnie, wpłynie to na zwiększenie płynności finansowej Wnioskodawcy.

Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, Usługa refinansowania, będzie usługą w zakresie długów, zwolnioną z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT. Bank hipoteczny poprzez finansowanie (w drodze emisji listów zastawnych) świadczy bowiem usługę nabycia wierzytelności hipotecznych tj. długów. Jednocześnie dług jest również (obok przedmiotu nabycia), źródłem finansowania w drodze emisji listów zastawnych. W konsekwencji, w transakcji dochodzi do rodzaju zamiany przez Wnioskodawcę długu na aktywa w postaci środków pieniężnych.

Jednocześnie, Usługa refinansowania nie mieści się w katalogu usług wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy o VAT. W szczególności, usługa ta nie będzie stanowić czynności ściągania długów, w tym factoringu. Wnioskodawca wskazuje, że celem Usługi refinansowania będzie udzielenia finansowania na rzecz Wnioskodawcy, a nie czynności windykacyjne. Jednocześnie, proces windykacji będzie prowadzony usługowo przez Wnioskodawcę (na rzecz Banku hipotecznego).

Przepisy ustawy o VAT nie definiują pojęcia „czynności ściągania długów” ani „factoringu”. W doktrynie wykształciło się stanowisko, zgodnie z którym czynności ściągania długów to czynności, w ramach których usługodawca zobowiązuje się do podejmowania za wynagrodzeniem na rzecz usługobiorcy czynności windykacyjnych, mających na celu ściągnięcie wierzytelności od podmiotu trzeciego (tj. dłużnika). W konsekwencji, usługodawca podejmując takie działania, ściąga dług na rzecz usługobiorcy, a nie dla siebie.


Powyższe znajduje odzwierciedlenie w ugruntowanej linii prezentowanej przez organy podatkowe i sądy administracyjne, przykładowo:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 21 listopada 2013 r. (nr IBPP2/443-741/13/KO) zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „O usłudze ściągania długów można mówić jedynie wówczas, gdy określone działanie (zobowiązanie się do powstrzymywania się od działania) wykonywane jest na rzecz osoby trzeciej, tzn. osoba trzecia występuje jako zlecający, albo beneficjent tego działania. Taka usługa nie ma miejsca w przypadku bezwarunkowego zbycia wierzytelności takiej jaka występuje w przedmiotowym stanie faktycznym, w sytuacji gdy dalsze czynności N w związku z nabytą wierzytelnością nie będą miały żadnego wpływu na sytuację Kontrahenta. Kontrahent ostatecznie wyzbędzie się wierzytelności i nie będzie mógł spodziewać się żadnych dodatkowych korzyści z tego, że N podpisze umowę ze Spółką A ustanawiającą nowe terminy i warunki spłaty wierzytelności oraz wyegzekwuje wierzytelność we własnym zakresie”.


Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu wyroku z dnia 6 listopada 2009 r (sygn. akt I SA/Po 628/09), wskazał, że usługa ściągania długów „(…) nie ma miejsca w przypadku bezwarunkowego zbycia wierzytelności, w sytuacji, gdy dalsze czynności nabywcy w związku z nabytą wierzytelnością nie mają żadnego wpływu na sytuację zbywcy. Zbywca ostatecznie wyzbył się wierzytelności i nie może spodziewać się żadnych dodatkowych korzyści z tego, że nabywca odsprzeda wierzytelność albo wyegzekwuje ją we własnym zakresie”.

W ocenie Wnioskodawcy, jak zostało to opisane wyżej, istotą świadczenia Banku hipotecznego będzie udzielenie finansowania na rzecz Wnioskodawcy. Umowa cesji wierzytelności kredytowych nie będzie zawierała zobowiązania Banku hipotecznego do świadczenia żadnych dodatkowych czynności na rzecz Wnioskodawcy, w tym czynności mających na celu ściągnięcie wierzytelności od dłużnika. W analizowanym zdarzeniu przyszłym, Wnioskodawca ostatecznie „wyzbędzie się” wierzytelności z tytułu udzielonych kredytów hipotecznych i nie będzie mógł spodziewać się żadnych dodatkowych korzyści z tytułu wyegzekwowania wierzytelności przez Bank hipoteczny w przyszłości.

W szczególności, Wnioskodawca wskazuje, że cesja wierzytelności kredytowych będzie miała charakter bezwarunkowy. Zgodnie z art. 509 § 2 KC, wraz z nabywanymi wierzytelnościami, na Bank hipoteczny będą przechodziły wszelkie związane z nimi prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki. W konsekwencji, realizacja ww. uprawnień, w tym prawa do egzekwowania zaległych odsetek, będzie dokonywana przez Bank hipoteczny, na jego własną rzecz. W szczególności, dalsze czynności Banku hipotecznego w związku z nabywanymi wierzytelnościami nie będą miały żadnego wpływu na sytuację Wnioskodawcy.


Tym samym, Usługa refinansowania nie będzie stanowić czynności ściągania długów, w tym usługi factoringu.


Podobnie jak usługa ściągania długów, pojęcie „factoringu” nie zostało zdefiniowane w polskich przepisach prawa. Factoring należy do tzw. umów nienazwanych.


Co do zasady, factoring polega na tym, że faktor trudniący się zawodowo tego typu działalnością nabywa krótko- lub średnioterminowe wierzytelności handlowe przysługujące przedsiębiorcy (faktorantowi) z tytułu dokonania sprzedaży towarów lub wykonania usług w zamian za określoną kwotę, odpowiadającą wartości nominalnej wierzytelności pomniejszonej o dyskonto uwzględniające wynagrodzenie faktora i ewentualne dodatkowe prowizje/opłaty. W pojęciu faktoringu mieści się zatem m.in. skup wierzytelności w celu ich windykacji we własnym zakresie lub odsprzedaży. Usługa factoringu polega więc na „wyręczeniu” klienta z czynności zmierzających do odzyskania długu.

W świetle powyższego, Usługa refinansowania, nie będzie mogła zostać zakwalifikowana jako usługa factoringu. Jak zostało wskazane wyżej, umowa cesji wierzytelności kredytowych nie będzie zawierała zobowiązania Banku hipotecznego do świadczenia żadnych dodatkowych czynności na rzecz Wnioskodawcy, takich jak monitorowanie stanu wypłacalności dłużników, kierowanie upomnień do dłużników opieszałych, czy windykacja należności. Usługa refinansowania nie będzie miała więc na celu „wyręczenie” Wnioskodawcy z czynności zmierzających do odzyskania wierzytelności. Usługa refinansowania dotyczyć będzie ponadto długoterminowych wierzytelności hipotecznych jakie nie są przedmiotem umów faktoringowych.


Powyższe znajduje swoje uzasadnienie także w ugruntowanej linii interpretacyjnej organów podatkowych, m.in.:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2016 r. (nr IPPP1/4512-459/16-3/MP), przyznał rację wnioskodawcy, który wskazał, że: „(…) jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, usługa refinansowania nie stanowi usług, o których mowa w art. 43 ust. 15 Ustawy o VAT, tj. usług w zakresie czynności ściągania długów, w tym faktoringu. Istotą świadczenia Wnioskodawcy będzie zapewnienie refinansowania, a świadczona w związku z tym usługa nie będzie obejmowała swoim zakresem żadnych dodatkowych czynności, które miałyby na celu ściągnięcie wierzytelności od dłużnika, w tym także usług faktoringowych. W ocenie Wnioskodawcy, świadczona przez niego usługa refinansowania nie będzie polegała na wyręczaniu G. z czynności zmierzających do odzyskania długu. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, na moment nabycia, wierzytelności, które zostaną przejęte nie będą stanowić tzw. wierzytelności trudnych (zagrożonych). Oznacza to, że na dzień zawarcia umowy przelewu wierzytelności żadna ze stron nie musi podejmować czynności windykacyjnych względem kredytobiorców”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2015 r. (nr ITPP1/4512-920/15/BS) zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „przedstawiona usługa refinansowania, której elementem będzie dokonanie transferu portfela wierzytelności kredytowych w zakresie kredytów hipotecznych stanowić będzie czynność, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz X. Jednocześnie, jako usługa w zakresie długów, będzie ona podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT”.

W świetle zaprezentowanej wyżej argumentacji oraz przytoczonej linii interpretacyjnej organów podatkowych, w ocenie Wnioskodawcy Usługa refinansowania będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie, jako usługa w zakresie długów, Usługa refinansowania będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.


Wnioskodawca zwraca uwagę, że przenoszenie Portfeli wierzytelności hipotecznych na Bank hipoteczny jest sytuacją szczególną, ze względu na rodzaj przenoszonych wierzytelności.


  1. Wypracowana praktyka interpretacyjna organów podatkowych

Wnioskodawca wskazuje, że organy podatkowe wielokrotnie potwierdzały, że nabycie portfela wierzytelności w ramach działalności gospodarczej banku hipotecznego, stanowi usługę świadczoną na rzecz banku – zbywcy (banku uniwersalnego), podlegającą zwolnieniu z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT:

  • Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2018 r. (nr 0114-KDIP4.4012.186.2018.2.AKO) zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym usługa refinansowania świadczona przez bank uniwersalny, której elementem jest przenoszenie portfeli wierzytelności do banku hipotecznego podlega zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 28 lipca 2016 r. (nr IPPP1/4512-459/16-3/MP), zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „usługa refinansowania, której elementem będzie dokonanie transferu portfela wierzytelności stanowić będzie czynność, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT jako odpłatne świadczenie usług. Jednocześnie, jako usługa w zakresie długów, będzie podlegać zwolnieniu z opodatkowania VATna podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2015 r. (nr ITPP1/4512-920/15/BS), przyznał rację wnioskodawcy, który wskazał, że: „w świetle przepisów ustawy o VAT oraz przytoczonej linii interpretacyjnej organów podatkowych, zdaniem Banku H., przedstawiona usługa refinansowania, której elementem będzie dokonanie transferu portfela wierzytelności kredytowych w zakresie kredytów hipotecznych stanowić będzie czynność, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT jako odpłatne świadczenie usługi przez Wnioskodawcę na rzecz X. Jednocześnie, jako usługa w zakresie długów, będzie ona podlegać zwolnieniu z opodatkowania VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 5 listopada 2014 r. (nr IPPP1/443-943/14-2/KC), organ podatkowy wskazał że: ,,(…) w przypadku zawarcia umowy cesji wierzytelności kredytowych niewymagalnych pomiędzy Wnioskodawcą a bankiem jako zbywcą, przenoszącym prawa majątkowe, zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane dla usług związanych z długami, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 4 czerwca 2013 r. (nr IPPP2/443-291/13-4/MM), potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym. ,,(…) usługa nabycia przez Bank Hipoteczny pewnych (niezagrożonych) wierzytelności kredytowych Banku niezabezpieczonych hipoteką z tytułu kredytów udzielonych jednostkom samorządu terytorialnego jest czynnością korzystającą ze zwolnienia z VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT (nieobejmującą czynności ściągania długów ani factoringu, o których mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT), a zatem Bank Hipoteczny będzie z tytułu dokonania tej czynności zwolniony z podatku od towarów i usług”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 27 maja 2013 r. (nr IPPP1/443-201/13-2/JL), organ podatkowy zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: ,,(…) w przypadku gdy Bank zawrze ze Zbywcą umowę cesji całości bądź części wierzytelności kredytowych niewymagalnych za cenę równą wartości rynkowej przenoszonego prawa majątkowego, zastosowanie znajdzie zwolnienie przewidziane dla usług związanych z długami, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT”.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2012 r. (nr IPPP1/443-829/12-4/IGo), organ podatkowy uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: ”usługa zapewnienia Bankowi finansowania poprzez Nabycie wierzytelności będzie usługą podlegającą zwolnieniu z podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, a jednocześnie nie stanowić będzie usługi ściągania długów i factoringu, o których mowa w art. 43 ust. 15 pkt 1 ustawy o VAT”.


Ad. 2


Zgodnie z art. 29a ustawy o VAT, co do zasady, podstawą opodatkowania jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.


Cena z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności zostanie ustalona na poziomie rynkowym na podstawie dokonanej wyceny.


Tym samym, w ocenie Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania dla Usługi refinansowania będzie:

  • równa wartości dyskonta, tj. różnicy pomiędzy wartością nominalną zbywanego Portfela wierzytelności hipotecznych a jego ceną wynikającą z umowy cesji wierzytelności kredytowych – w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych po cenie niższej niż wartość nominalna (w takim przypadku Bank hipoteczny uzyskuje odsetki dyskontowe w momencie zapłaty ceny);
  • równa zeru – w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych w cenie równej wartości nominalnej;
  • równa zeru – w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych po cenie wyższej niż wartość nominalna.


W tym miejscu Wnioskodawca wskazuje, że przepisy ustawy o VAT nie zawierają wymogu, aby podstawa opodatkowania w każdym przypadku była większa od zera. Także organy podatkowe prezentują podejście, zgodnie z którym sposób określania podstawy opodatkowania w przypadku nabywania wierzytelności niewymagalnych, po cenie równej lub wyższej od ich wartości nominalnej, może prowadzić do sytuacji, w której podstawa opodatkowania będzie równa zeru:

  • Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2018 r. (nr 0114-KDIP4.4012.186.2018.2.AKO) zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym podstawa opodatkowania w przypadku usługi refinansowania, której elementem jest przenoszenie portfeli wierzytelności do banku hipotecznego będzie równa zeru w przypadku nabycia portfela wierzytelności hipotecznych: (i) w cenie równej wartości nominalnej; oraz (ii) po cenie wyższej niż wartość nominalna.
  • W interpretacji indywidualnej z dnia 31 maja 2017 r. (nr 0114-KDIP1-2.4012.139. 2017.1.SM), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym. ,,(…) w przypadku usługi polegającej na nabyciu wierzytelności podstawę opodatkowania określa się w wysokości tzw. dyskonta (tj. różnicy między wartością nominalną wierzytelności a należną w zamian za nie ceną) oraz prowizji/opłat należnych cesjonariuszowi (o ile zostały przewidziane), pomniejszonych o należny VAT. Mając na uwadze, że w rozpatrywanym przypadku kwota należna Spółce od Cesjonariusza za cedowane wierzytelności jest równa bądź wyższa od ich wartości nominalnej, podstawa opodatkowania w VAT wynosi efektywnie 0 zł”.
  • W interpretacji indywidualnej z dnia 14 grudnia 2015 r. (nr IPPP1/4512-1154/15-2/MK), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, który twierdził, że: ,,(...)w przypadku zbycia przez Spółkę na podstawie Umowy niewymagalnych wierzytelności wynikających z udzielonych pożyczek pieniężnych za ceną wyższą od ich wartości nominalnej, podstawa opodatkowania w VAT wyniesie 0 zł”.
  • W interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2015 r. (nr ITPP1/4512-920/15/BS), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym: ,,(…) podstawą opodatkowania usługi refinansowania X. w świetle art. 29a ustawy o VAT będzie dyskonto, tj. różnica pomiędzy wartością nominalną portfela wierzytelności, a niższą od wartości nominalnej ceną, wynikającą z umowy. W przypadku, w którym portfel wierzytelności zostanie zakupiony po cenie równej wartości nominalnej lub z premią, tj. po cenie wyższej niż wartość nominalna, podstawa opodatkowania z tytułu usługi refinansowania będzie wynosiła 0 zł”.


W świetle zaprezentowanej wyżej argumentacji, w ocenie Wnioskodawcy, podstawa opodatkowania dla Usługi refinansowania będzie:

  • równa wartości dyskonta, tj. różnicy pomiędzy wartością nominalną zbywanego Portfela wierzytelności hipotecznych a jego ceną wynikającą z umowy cesji wierzytelności kredytowych – w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych po cenie niższej niż wartość nominalna;
  • równa zeru – w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych w cenie równej wartości nominalnej;
  • równa zeru – w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych po cenie wyższej niż wartość nominalna.


Ad 3.


Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w VAT z tytułu Usługi refinansowania, powstanie w momencie zapłaty ceny z tytułu nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych na rzecz Wnioskodawcy.


Zgodnie z art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, co do zasady, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.


Z kolei, art. 19a ust. 5 pkt 1 lit. e ustawy o VAT wskazuje szczególny przypadek, w którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, z tytułu świadczenia usług zwolnionych od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy o VAT.

W świetle powyższego, w przypadku Usługi refinansowania, zwolnionej od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, zdaniem Wnioskodawcy obowiązek podatkowy powstanie, co do zasady, w momencie zapłaty ceny z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności hipotecznych, na rzecz Wnioskodawcy.


Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, cena z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności zostanie ustalona na poziomie rynkowym na podstawie dokonanej wyceny. W konsekwencji, nabycie portfela może nastąpić:

  • po cenie niższej niż wartość nominalna;
  • w cenie równej wartości nominalnej;
  • lub po cenie wyższej niż wartość nominalna.


Tym samym, w przypadku nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych po cenie niższej niż wartość nominalna, obowiązek podatkowy w VAT powstanie w momencie zapłaty ceny za nabywany portfel wierzytelności, gdyż wówczas zrealizuje się dla Banku hipotecznego wartość dyskonta ustalona w umowie cesji wierzytelności kredytowych.

W ocenie Wnioskodawcy, będzie to sytuacja analogiczna do kompensaty płatności. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawcy, moment zapłaty ceny z tytułu przeniesienia Portfela wierzytelności hipotecznych będzie jednocześnie momentem zrealizowania (otrzymania) wynagrodzenia z tytułu świadczonej Usługi refinansowania, tj. wynagrodzenia rozumianego jako dyskonto. Wówczas dojdzie do powstania obowiązku podatkowego w VAT z tytułu Usługi refinansowania. W przypadku przenoszenia Portfeli wierzytelności hipotecznych w transzach, obowiązek podatkowy powstanie zdaniem Wnioskodawcy, dla każdej z transzy, z momentem zapłaty ceny przypadającej na daną transzę.

Z kolei, w sytuacji gdy nabycie Portfela wierzytelności hipotecznych nastąpi w cenie równej wartości nominalnej lub po cenie wyższej niż wartość nominalna, podstawa opodatkowania z tytułu Usługi refinansowania będzie wynosiła zero. Mając na uwadze powyższe, określenie momentu powstania obowiązku podatkowego w VAT będzie bezprzedmiotowe. Dodatkowo, w sytuacji gdy podstawa opodatkowania dla Usługi refinansowania wyniesie zero, wartość ta nie powinna być uwzględniana w wartości sprzedaży zwolnionej Banku hipotecznego.


Stanowisko zaprezentowane przez wnioskodawcę znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydawanych przez organy podatkowe, m.in.:

  • Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 1 czerwca 2018 r. (nr 0114-KDIP4.4012.186.2018.2.AKO) potwierdził stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy w VAT z tytułu Usługi refinansowania, powstanie w momencie zapłaty ceny z tytułu nabycia Portfela wierzytelności hipotecznych na rzecz Wnioskodawcy.
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2015 r. (nr ITPP1/4512-920/15/BS), zgodził się ze stanowiskiem wnioskodawcy, zgodnie z którym: „(…) dzień zapłaty ceny z tytułu nabycia portfela wierzytelności na rzecz X. będzie jednocześnie dniem zrealizowania (otrzymania) wynagrodzenia z tytułu świadczonej usługi refinansowania, rozumianego jako dyskonto, a więc to wówczas dojdzie do powstania obowiązku podatkowego.


Jeśli natomiast przy nabyciu portfela wierzytelności różnica pomiędzy wartością nominalną nabytych kredytów hipotecznych, a ceną, wynikającą z umowy przelewu wierzytelności, będzie wynosiła zero lub będzie ujemna (tzw. nabycie z premią), podstawa opodatkowania z tytułu usługi nabycia wierzytelności wyniesie 0 zł. W takim przypadku, określanie momentu powstania obowiązku podatkowego jest w ocenie Banku H. bezprzedmiotowe, gdyż usługa w zakresie nabycia wierzytelności, z tytułu której podstawa opodatkowania wynosi 0 zł. nie będzie się przekładała na wysokość sprzedaży zwolnionej Wnioskodawcy”.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.


Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r. poz. 1302, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj