Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.328.2018.1.NL
z 10 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 sierpnia 2018 r. (data wpływu 16 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie wskazania czy koszty Opłaty z tytułu Licencji stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy ww. koszty nie podlegają ograniczeniu na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2018 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie wskazania czy koszty Opłaty z tytułu Licencji stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy ww. koszty nie podlegają ograniczeniu na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością. Spółka jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych podlegającym w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Spółka wraz z podmiotami powiązanymi wchodzi w skład międzynarodowego koncernu (dalej: „Koncern”, „Grupa”). Koncern jest międzynarodową grupą przemysłową skoncentrowaną na: stali, dobrach przemysłowych i świadczeniu usług.

Spółka w ramach Grupy pełni rolę podmiotu zajmującego się obróbką stali, a następnie jej sprzedażą do jednostek zajmujących się dalszym przetwarzaniem. Spółka dostarcza obrobioną stal do nabywców działających głównie w sektorze motoryzacyjnym, branży metalowej, elektrotechnicznej, producentów mebli czy dostawców elementów do produkcji sprzętu gospodarstwa domowego. Klientami Spółki są głównie podmioty niepowiązane.

W obrębie Koncernu wyodrębnione zostały jednostki centralnie obsługujące w różnym zakresie obszary działalności Grupy, tzw. Business Services. Wśród tych jednostek wyróżnić można T. (dalej: „Licencjodawca”), która jest odpowiedzialna za zarządzanie grupowymi wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Pomiędzy Spółką a Licencjodawcą występuje pośrednie powiązanie kapitałowe w rozumieniu art. 11 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Umową z dnia 21 sierpnia 2015 r. (dalej: „Umowa”) Licencjodawca udzielił Spółce niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji na korzystanie z własności intelektualnej Licencjodawcy, zawierającej elementy nazwy Grupy i znaki towarowe (dalej: „Licencja”).

Licencja jest udzielona w celu podkreślenia przynależności Spółki do Koncernu i utożsamienia sprzedawanych przez Spółkę produktów i świadczonych usług z Koncernem. Polityka w zakresie wykorzystania wartości niematerialnych będących przedmiotem Licencji w ramach Grupy ma na celu wzmocnienie roli, jaką wartości te odgrywają w identyfikacji Grupy jako całości. Dla Spółki używanie znaku towarowego Koncernu rozpoznawalnego na rynku międzynarodowym, kojarzonego z najwyższą jakością i przestrzeganiem określonych standardów, pozwala na uzyskanie i utrzymanie przewagi konkurencyjnej. Ponadto lata obecności na rynkach europejskich i poniesione nakłady marketingowe sprawiają, że obecnie marka jest utożsamiana z rozległą skalą działania i stabilnością. Powiązanie produktów z wypracowaną marką wpływa na utrzymanie lub zwiększenie wielkości ich sprzedaży.

Ponadto zawarcie Umowy pomiędzy Spółką a Licencjodawcą prowadzi do:

  • możliwości systematycznej ekspansji na nowe rynki zbytu i bezpośredniej sprzedaży na rynkach zagranicznych,
  • minimalizacji zaangażowania własnych środków na wytworzenie określonych wartości niematerialnych i prawnych we własnym zakresie,
  • dostępu do wsparcia w zakresie marki, gdyż Spółka dzięki przynależności do Grupy ma możliwość uzyskania certyfikatów jakości,
  • pozostawania w zgodzie z obowiązującymi w Grupie wymaganiami co do jakości oferowanych produktów i usług, na których będą umieszczone prawa własności intelektualnej będące przedmiotem Licencji.

Spółka może korzystać z własności intelektualnej również umieszczając znaki towarowe i elementy nazwy Grupy na dokumentach biznesowych, korespondencji, materiałach reklamowych, cennikach, opakowaniach, kopertach, broszurach, ulotkach, podręcznikach, wyświetlaczach, wszelkich rodzajach stron internetowych, jak również może ich używać na targach handlowych i w czasie innych wydarzeń. Spółka w oparciu o Licencję jest również uprawniona do rejestracji domeny internetowej zawierającej tekst „T.”. Prawa własności intelektualnej będące przedmiotem Licencji są zatem wykorzystywane przez Spółkę w bieżącej działalności zewnętrznej związanej bezpośrednio z oferowanymi produktami i usługami.

Zgodnie z Umową Spółka płaci Licencjodawcy opłatę licencyjną, która jest kalkulowana jako procent od przychodów osiągniętych przez Spółkę ze sprzedaży produktów i usług do podmiotów spoza Grupy (przeliczonych z PLN na EUR po średnim kursie koncernowym), pomnożony przez odpowiedni współczynnik (dalej: „Opłata”). Tym samym ilość sprzedanych przez Spółkę produktów oraz usług stanowi czynnik determinujący wysokość Opłaty należnej Licencjodawcy.

Wysokość ponoszonej przez Wnioskodawcę Opłaty jest zatem wartością zmienną. Uzależnienie Opłaty od wielkości przychodów ze sprzedaży do podmiotów trzecich (niepowiązanych) wynika ze ścisłego związku wartości będących przedmiotem Licencji z procesem sprzedaży realizowanym przez Spółkę. Spółka pragnie bowiem podkreślić, że z uwagi na charakter działalności, na rynku stali mogą konkurować ze sobą duże podmioty o międzynarodowej renomie i stabilnej sytuacji, a bez ponoszenia Opłaty Spółka nic miałaby prawa do oznaczania swoich produktów znakiem towarowym Koncernu, jak i sprzedaży sygnowanych nimi produktów, co z kolei miałoby negatywny wpływ na pozycję Spółki na rynku stali oraz na przychody uzyskiwane z działalności Spółki prowadzonej na tym rynku. Obowiązek uiszczenia Opłaty jest zatem bezpośrednio związany z działalnością prowadzoną przez Spółkę.

Spółka podkreśla, że Licencja nie stanowi wartości niematerialnej i prawnej, o której mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i nie została ujęta w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w związku z czym nie są dokonywane odpisy amortyzacyjne z tego tytułu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty Opłaty z tytułu Licencji stanowią koszty, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji czy ww. koszty nie podlegają ograniczeniu na podstawie art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty Opłaty z tytułu Licencji mają charakter kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez Wnioskodawcę towaru lub świadczeniem usług, o których mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1036 z późn. zm.), a w konsekwencji ww. koszty nie będą podlegały ograniczeniu na podstawie art. 15c ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. na mocy art. 2 pkt 18 w zw. z art. 15 ustawy z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r., poz. 2175 - dalej: „Nowelizacja”) do Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych został dodany nowy art. 15e.

Zgodnie z art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy są obowiązani wyłączyć z kosztów uzyskania przychodów koszty:

  1. usług doradczych, badania rynku, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, ubezpieczeń, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze,
  2. wszelkiego rodzaju opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7,
  3. przeniesienia ryzyka niewypłacalności dłużnika z tytułu pożyczek, innych niż udzielonych przez banki i spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, w tym w ramach zobowiązań wynikających z pochodnych instrumentów finansowych oraz świadczeń o podobnym charakterze

-poniesione bezpośrednio lub pośrednio na rzecz podmiotów powiązanych, o których mowa w art. 11, lub podmiotów mających miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium lub w kraju wymienionym w przepisach wydanych na podstawie art. 9a ust. 6, w części, w jakiej koszty te łącznie w roku podatkowym przekraczają 5% kwoty odpowiadającej nadwyżce sumy przychodów ze wszystkich źródeł przychodów pomniejszonych o przychody z tytułu odsetek nad sumą kosztów uzyskania przychodów pomniejszonych o wartość zaliczonych w roku podatkowym do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16a-16m, i odsetek.

Zgodnie art. 15e ust. 1 pkt 2 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przedmiotem opłat i należności za korzystanie lub prawo do korzystania z praw lub wartości są wartości niematerialne i prawne wskazane w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, tj.:

  • autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
  • licencje,
  • prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej oraz
  • wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

Zgodnie jednak z art. 15c ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ograniczenie, o którym mowa w ust. 1, nie ma zastosowania do kosztów usług, opłat i należności, o których mowa w ust. 1, zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi.

Jednocześnie przepisy Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie wskazują, jak należy rozumieć pojęcie kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z wytworzeniem lub nabyciem przez podatnika towaru lub świadczeniem usługi. Co prawda w art. 15 ust. 4-4c Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych ustawodawca posługuje się wyrażeniem kosztów uzyskania przychodów bezpośrednio związanych z przychodami w kontekście określenia momentu, w którym będą one miały wpływ na wynik podatkowy podatnika. Niemniej jednak wyrażeniu temu nie można przypisać znaczenia określonego w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż w art. 15 ust. 4-4c Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mowa jest o kosztach bezpośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, a przedmiotowy art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi o kosztach, które mają bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem towaru lub świadczeniem usługi.

Warto zatem wskazać, że w tym zakresie ustawodawca wyjaśnił w treści uzasadnienia do Nowelizacji, że „omawiane ograniczenie z ust. 1 nie znajdzie zastosowania w przypadku tych kategorii kosztów, które mają charakter kosztów bezpośrednio wpływających na koszt wytworzenia danego towaru lub świadczonej usługi (...). Jako przykłady kosztów bezpośrednio związanych ze świadczeniem przez podatnika usługi można wskazać koszty nabywanych od spółek powiązanych usług projektowych, które są wykorzystywane przy produkcji polskiej spółki meblarskiej, czy koszty usług reasekuracji, które są związane ze świadczeniem usług ubezpieczenia.”

Co istotne, w toku prac legislacyjnych nad Nowelizacją Minister Rozwoju i Finansów w odpowiedzi na uwagi zgłoszone w ramach konsultacji publicznych wskazał, że „kwestia bezpośredniego związku kosztu z przychodem jest w dużej mierze zindywidualizowana. Wprowadzenie precyzyjnej definicji nie wydaje się możliwe” (vide: odpowiedź Ministra Rozwoju i Finansów na uwagę nr 254 przedstawiona w tabeli z odniesieniem się do uwag).

Dodatkowo wyjaśnienia opublikowane przez Ministerstwo Finansów w dniu 23 kwietnia 2018 r. (dalej: „Wyjaśnienia”) wskazują, iż funkcjonalna wykładnia tego pojęcia sprowadza się do „poszukiwania bezpośredniego związku z samym przedmiotem (efektem) tego wytwarzania (nabywania) albo świadczenia usługi, tj. określonym dobrem lub określoną usługą. Z tego względu należy uznać, iż koszt o którym mowa w omawianym przepisie to koszt usługi lub prawa w jakimkolwiek stopniu „inkorporowanych” w produkcie, towarze lub usłudze. Jest to zatem koszt, który wpływa na finalną cenę danego towaru lub usługi, jako (zazwyczaj) jeden z wielu wydatków niezbędnych do poniesienia w procesie produkcji, dystrybucji danego dobra lub świadczenia określonej usługi”. Podkreślenia wymaga, iż Ministerstwo Finansów wprost wskazało jako przykład korzystający z analizowanego wyłączenia koszty ponoszone z tytułu zawartych umów licencyjnych, których przedmiotem są znaki towarowe służące do oznakowania poszczególnych produktów sprzedawanych przez spółkę, tj. nazwy poszczególnych produktów, ich wzory graficzne, wzory wykorzystania ich na opakowaniach produktów. Ponadto, z Wyjaśnień wynika, iż jako koszty niepodlegające ograniczeniom wynikającym z art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy uznać koszty ponoszone z tytułu udzielonej licencji dającej prawa do wykorzystania znaków towarowych w dystrybucji produktów oraz prawa do prowadzenia działalności marketingowej i promocyjnej tych produktów w Polsce.

W świetle powyższego należy wskazać, iż znak towarowy udostępniony Wnioskodawcy na podstawie Licencji ze względu na swoją międzynarodową rozpoznawalność oraz wypracowaną markę wpływa w bezpośredni sposób na realizowaną przez Spółkę sprzedaż, umożliwiając Spółce funkcjonowanie na rynku. Z uwagi na charakter działalności, na rynku stali mogą konkurować ze sobą duże podmioty o międzynarodowej renomie i stabilnej sytuacji. Używanie rozpoznawalnego znaku towarowego Grupy umożliwia wykorzystanie przewagi konkurencyjnej, a w konsekwencji wpływa na wysokość przychodów osiąganych przez Spółkę. Wykorzystanie przez Spółkę praw własności będących przedmiotem Licencji przyczynia się zatem w sposób bezpośredni do osiągania większych przychodów ze sprzedaży produktów oraz usług Spółki, gdyż wpływają na ich rozpoznawalność rynkową i w konsekwencji potencjał ich sprzedaży. Jeśli Spółka nie oznaczałaby swoich produktów znakiem towarowym Koncernu, popyt na sprzedawane produkty mógłby być znacznie mniejszy i w rezultacie obniżeniu uległyby również przychody uzyskiwane ze sprzedaży produktów. W konsekwencji bezpośredni związek z wytworzeniem lub nabyciem przez Spółkę towaru lub świadczeniem usług jest spełniony z uwagi na to, że prawa własności intelektualnej będące przedmiotem Licencji są wykorzystywane przez Spółkę w bieżącej działalności zewnętrznej związanej bezpośrednio z oferowanymi produktami i usługami.

Tym samym pomimo ponoszenia przez Wnioskodawcę kosztu nabycia Licencji, Wnioskodawca zyskuje przewagę w porównaniu z innymi przedsiębiorcami prowadzącymi analogiczną działalność gospodarczą.

Ponadto czynnikiem potwierdzającym istnienie bezpośredniego związku kosztów z produktami i usługami Spółki jest przyjęty model rozliczania wynagrodzenia. Bezpośredni związek Opłat z produktami Spółki lub świadczonymi usługami przejawia się w zależności pomiędzy wysokością poniesionej Opłaty a wielkością przychodów Spółki osiągniętych przez Spółkę ze sprzedaży produktów i usług na rzecz podmiotów niepowiązanych.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe argumenty przemawiają za tym, iż Opłaty zostały „inkorporowane” w produktach oraz usługach Spółki. W rezultacie pomiędzy kosztami Licencji ponoszonymi przez Spółkę oraz zbywanymi towarami lub świadczonymi usługami zachodzi faktyczny związek ekonomiczny, który uprawnia Wnioskodawcę do zastosowania art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powyższe, w szczególności wyżej przytoczone uzasadnienie do Nowelizacji oraz Wyjaśnienia Ministerstwa Finansów, należy stwierdzić, że regulacja z art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych znajduje zastosowanie w sytuacjach, gdy korzystanie z udostępnionych praw bezpośrednio wpływa na prowadzenie działalności gospodarczej licencjobiorcy.

Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał interpretacje indywidualne wydane przez:

  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 lipca 2018 r., Znak: 0111-KDIB2-3.4010. 151.2018.1.AZE, w której Organ zakwalifikował do kosztów bezpośrednio związanych z wytworzeniem towarów w rozumieniu art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych opłaty będące wynagrodzeniem za korzystanie z wartości niematerialnych, w przypadku, gdy konieczność nabywania tych wartości wynika ze specyfiki branży wnioskodawcy, a w konsekwencji wartości te bezpośrednio wpływają na poziom popytu na produkty spółki, a tym samym również na jej przychody z prowadzonej działalności. Organ podkreślił, iż istotny jest fakt, że „Wykorzystywanie przez Spółkę marek Grupy przyczynia się zatem w sposób bezpośredni do osiągania większych przychodów ze sprzedaży wyprodukowanych przez Spółkę systemów hamulcowych i ich komponentów, gdyż stanowią elementy produktów, które wpływają na ich wartość, rozpoznawalność rynkową i w konsekwencji - potencjał ich sprzedaży. W sytuacji, gdyby Spółka nie oznaczała wyprodukowanych przez siebie towarów znaną marką, popyt na te produkty byłby znacznie mniejszy i w rezultacie przychody ze sprzedaży mogłyby stać się niższe”.
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 17 kwietnia 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010. 71.2018.2.MG, w której Organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy, zgodnie z którym „Bezpośredni związek ponoszonych kosztów z tytułu zawartej umowy licencji na używanie znaku towarowego z wytwarzanymi przez Wnioskodawcę towarami polega na tym, że znak towarowy umieszczany jest na wszystkich towarach wytwarzanych przez Wnioskodawcę oraz na opakowaniach tych towarów i w instrukcjach do nich”.
  • Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 3 kwietnia 2018 r., Znak: 0114-KDIP2-3.4010. 15.2018.1.PS, w której wskazano, że „Również przyjęty przez Spółkę oraz Podmiot Powiązany model rozliczeń wynagrodzenia za Licencję Znakową wskazuje na to, że cena sprzedaży nabywanych i dystrybuowanych przez Wnioskodawcę Towarów jest skorelowana z kosztami tej licencji. W tym zakresie bezpośredni związek kosztów Licencji Znakowej z nabywanymi Towarami przejawia się w istnieniu zależności kwotowej pomiędzy wysokością kosztu Licencji Znakowej a przychodami uzyskiwanymi przez Wnioskodawcę ze sprzedaży Towarów przy wykorzystaniu Znaków Towarowych. Wynika to z tego, że wynagrodzenie ponoszone na rzecz Podmiotu Powiązanego stanowi określony procent wartości netto sprzedanych Towarów, co sprawia, że wysokość wynagrodzenia jest wprost zależna od wartości sprzedaży realizowanej przez Wnioskodawcę. Oznacza to, że koszty Licencji Znakowej należnej Podmiotowi Powiązanemu definiowane są wartością sprzedaży nabytych przez Wnioskodawcę Towarów opatrzonych Znakami Towarowymi, a cena sprzedaży Towarów została skalkulowana tak, że zawiera w sobie koszt opłaty za Licencję Znakową. Niewątpliwie jest to wyraz związku kwotowego pomiędzy wysokością ponoszonych kosztów Licencji Znakowej a nabywanymi i dystrybuowanymi Towarami. Niezależnie bowiem od tego, czy wartość Licencji Znakowej zostałaby ujęta wprost w jednostkowej cenie nabycia Towarów czy też wynagrodzenie za nią będzie ponoszone w sposób opisany we wniosku jako określony procent wartości sprzedaży Towarów realizowanej przez Wnioskodawcę, faktyczna cena sprzedaży Towarów musi uwzględniać okoliczność ponoszenia kosztów Licencji Znakowej na rzecz Podmiotu Powiązanego. Powyższe oznacza, że w odniesieniu do kosztów Licencji Znakowej spełniony jest również związek kwotowy jako element bezpośredniego związku tych kosztów z przychodami uzyskanymi z nabywanych i dystrybuowanych Towarów”.

W świetle wyżej przedstawionej argumentacji można uznać, że jeżeli koszt nabywanej licencji ma związek ze zbywanymi przez podatników produktami lub świadczonymi usługami oraz przychodem uzyskiwanym z tego tytułu to należy uznać, że zachodzą przesłanki uprawniające do zastosowania zwolnienia z ograniczenia w zaliczaniu do kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych na rzecz podmiotu powiązanego w związku z nabyciem prawa do korzystania z wartości niematerialnych i prawnych.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, że pomiędzy kosztami nabycia Licencji a sprzedawanymi produktami Spółki oraz świadczonymi usługami zachodzi bezpośredni związek, o którym mowa w art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponoszenie Opłat na Nabycie Licencji jest niezbędne do prowadzenia przez Spółkę określonego rodzaju działalności operacyjnej. Korzystanie z wartości niematerialnych będących przedmiotem Licencji umożliwia bowiem zaistnienie Spółki na rynku stali i ma kluczowy wpływ na pozycję Spółki na tym rynku, przez co wpływa również na możliwość zawierania kontraktów handlowych. W związku z tym korzystanie przez Spółkę z wartości niematerialnych objętych Licencją ma kluczowy wpływ na poziom popytu na produkty/usługi Spółki, a w konsekwencji wpływa na wysokość przychodów uzyskiwanych ze sprzedaży produktów.

W rezultacie, biorąc pod uwagę art. 15e ust. 11 pkt 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, Spółka stoi na stanowisku, że koszty ponoszone z tytułu Licencji nie będą podlegać ograniczeniu w zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, o którym mowa w art. 15e ust. 1 Ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i będą mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawcy w pełnej wysokości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Końcowo, Organ wydający niniejszą interpretację podkreśla, że jeżeli przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego będzie różnił się zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia. Należy też zauważyć, że na podatniku spoczywa obowiązek udowodnienia w toku ewentualnego postępowania podatkowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi dla siebie korzystne skutki prawne.

Pełna weryfikacja przedstawionych we wniosku okoliczności możliwa jest jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, prowadzonego przez uprawnione do tego organy, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej. Postępowanie w sprawie dotyczącej wydania interpretacji indywidualnej jest postępowaniem szczególnym, mającym charakter uproszczony, odrębny od postępowania podatkowego, uregulowanego w dziale IV Ordynacji podatkowej. Wydając bowiem interpretację indywidualną Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje, jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Odnosząc się do powołanych we wniosku interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, iż zostały one wydane w indywidualnych sprawach podmiotów, które o ich wydanie wystąpiły, w odmiennym stanie faktycznym niż będący przedmiotem niniejszego wniosku, zatem nie są one wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a,
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj