2018.10.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-2.4012.479.2018.1.MD
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lipca 2018 r. (data wpływu 12 lipca 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” zgodnie z art. 86 ust. 2a-h i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2018 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu pn. „…” zgodnie z art. 86 ust. 2a-h i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasta (dalej Gmina, Miasto lub Wnioskodawca) jest miastem na prawach powiatu i posiada status czynnego podatnika podatku od towarów i usług.

W 2014 r. Miasto, jako partner przystąpiło do porozumienia, którego celem jest realizacja projektu pn. „…”. Projekt realizowany jest w partnerstwie z miastami na prawach powiatu D., S. i J. oraz z powiatami A. i B..

Głównym celem projektu jest wzrost poziomu zadowolenia obywateli z usług świadczonych przez administrację samorządową, oraz podniesienie jakości, wiarygodności i aktualności baz danych.

W ramach projektu zostanie wykonana modernizacja baz danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (dalej jako pzgik), w celu zwiększenia aktualności i podniesienia wiarygodności baz danych przez doprowadzenie do zgodności ich treści z odpowiadającym im obrazem rzeczywistym w przestrzeni geograficznej wraz z dostosowaniem ich struktury i atrybutów odpowiadającym nowym regulacjom prawnym zawartych w znowelizowanych rozporządzeniach, wydanych do ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Projekt obejmie również rozbudowę infrastruktury teleinformatycznej (oprogramowanie) i infrastruktury technicznej (sprzęt teleinformatyczny).

Należy zaznaczyć, że Miasto występowało już z wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT od modernizacji zasobów geodezyjnych i otrzymała interpretację wydaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej numer 2461-IBPP3.4512.867.2016.2.MD z dnia 14 marca 2017 r. w której stanowisko Gminy zaprezentowane we wniosku zostało uznane za prawidłowe. Powodem wystąpienia przez Gminę z ponownym wnioskiem o interpretację oraz nową okolicznością w sprawie jest fakt, że Gmina D., będąca jednocześnie liderem projektu, otrzymała od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacje indywidualne, w której organ stwierdził, że gminie tej nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z realizacją projektu.

Wskazać w tym miejscu należy na interpretacje indywidualne znak 0112-KDIL2-3.4012.15.2017.2.ZD z dnia 23 maja 2017 r. oraz znak 0112-KDIL1-3.4012.79.2018.1.IT z dnia 27 marca 2018 r.

Miasto w swojej interpretacji wskazuje pośredni związek zakupów ponoszonych na powyższy projekt z działalnością opodatkowaną realizowaną przez Gminę oraz zwraca uwagę, że będzie w stanie wyodrębnić wydatki na zmodernizowane bazy, sprzęt komputerowy czy oprogramowanie, które wykorzystywane będą do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz do czynności mieszanych (tj. opodatkowanych, zwolnionych z VAT i niepodlegających VAT).

Mając na uwadze wydane dla Gminy D. stanowisko podatkowe, wydane w podobnym stanie faktycznym, lecz odmienne od stanowisk, potwierdzonego interpretacją indywidualną wydaną w 2017 r. na rzecz Wnioskodawcy, Gmina prosi o ponowne potwierdzenie w uszczegółowionym stanie faktycznym, że w odniesieniu do nabytych towarów i usług związanych z realizacją projektu przysługuje jej częściowe prawo do odliczenia przy zastosowaniu regulacji art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ustawy o VAT.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2018 r., poz. 995), powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 92 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje:

rada miasta;
prezydent miasta.

Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2 powyższej ustawy). Ustrój i działanie organów miasta na prawach powiatu, w tym nazwę, skład, liczebność oraz ich powoływanie i odwoływanie, a także zasady sprawowania nadzoru określa ustawa o samorządzie gminnym (art. 92 ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 4 ust. 4 ww. ustawy o samorządzie powiatowym wynika, że ustawy mogą określać niektóre sprawy należące do zakresu działania powiatu jako zadania z zakresu administracji rządowej, wykonywane przez powiat. Zatem Starosta powiatu (Prezydent Miasta na prawach powiatu) wykonuje zadania polegające na udostępnieniu danych z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, stosownie do przepisów ustawy o samorządzie powiatowym.

W myśl art. 2 pkt 10 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2101, z pózn. zm.), przez państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny rozumie się zbiory danych prowadzone na podstawie ustawy przez organy Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, utworzone na podstawie tych zbiorów danych opracowania kartograficzne, rejestry, wykazy i zestawienia, dokumentację zawierającą wyniki prac geodezyjnych lub prac kartograficznych lub dokumenty utworzone w wyniku tych prac, a także zobrazowania lotnicze i satelitarne.

Stosownie do art. 6a ust. 1 pkt 2 lit. b) ww. ustawy, Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowi (...) starosta wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego.

Zgodnie z art. 6a ust. 3 ww. ustawy, zadania starosty wykonywane są jako zadania z zakresu administracji rządowej.

Na mocy art. 7d powołanej ustawy do zadań starosty należy w szczególności prowadzenie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym:

prowadzenie dla obszaru powiatu: ewidencji gruntów i budynków, w tym bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 2, (dalej zwane bazą EGiB), geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, w tym bazy danych, o której mowa w art. 4 ust. 1a pkt 3, zwanej dalej bazą GESUT,
tworzenie, prowadzenie i udostępnianie baz danych, o których mowa w art. 4 ust. 1 a pkt 7 i 10 oraz ust. 1 b,
tworzenie i udostępnianie standardowych opracowań kartograficznych w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000, o których mowa w art. 4 ust. 1 e pkt 1 i 2; (...).

Państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny, składający się z centralnego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wojewódzkich zasobów geodezyjnych i kartograficznych oraz powiatowych zasobów geodezyjnych i kartograficznych, stanowi własność Skarbu Państwa i jest gromadzony w ośrodkach dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej (art. 40 ust. 2 ww. ustawy).

Gmina prowadzi kilka ewidencji związanych z nieruchomościami, tj:

ewidencja gruntów i budynków znajdujących się na terenie gminy i należących m.in. do Gminy, Skarbu Państwa, osób fizycznych czy prawnych,
ewidencja gminnego zasobu nieruchomości,
ewidencja środków trwałych prowadzona na podstawie ustawy o rachunkowości.

Podstawowym rejestrem, w którym są ujmowane dane na temat nieruchomości, jest ewidencja gruntów i budynków prowadzona na podstawie art. 4 ust. 1 a pkt 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne. Zgodnie z art. 4 ust. 1b ww. ustawy dla terenów miast oraz zwartych zabudowanych i przeznaczonych pod zabudowę obszarów wiejskich zakłada się i prowadzi w systemie teleinformatycznym bazy danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:500-1:5000 (BDOT500).

Ewidencja gruntów i budynków zgodnie z art. 20 ust. 1 i 2 wymienionej ustawy, powinna obejmować informacje dotyczące:

gruntów – ich położenia, granic, powierzchni, rodzaju użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych lub zbiorów dokumentów (jeżeli zostały założone dla nieruchomości, w skład której wchodzą grunty),
budynków – ich położenia, przeznaczenia, funkcji użytkowych i ogólnych danych technicznych,
lokali – ich położenia, funkcji użytkowych oraz powierzchni użytkowej.

W ewidencji wykazuje się ponadto:

właściciela, a w odniesieniu do gruntów państwowych i samorządowych - inne osoby fizyczne lub prawne, w których władaniu znajdują się grunty i budynki lub ich części, oraz miejsce ich zamieszkania lub siedzibę,
informacje o wpisaniu do rejestru zabytków,
wartość nieruchomości.

Natomiast zgodnie z art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków są podstawą: planowania gospodarczego, planowania przestrzennego, wymiaru podatków i świadczeń, oznaczania nieruchomość w księgach wieczystych, statystyki publicznej, gospodarki nieruchomościami oraz ewidencji gospodarstw rolnych.

Na podstawie art. 20 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami tworzy się gminne zasoby nieruchomości.

W ich skład wchodzą grunty, które stanowią przedmiot własności gminy i nie zostały oddane w użytkowanie wieczyste oraz nieruchomości będące przedmiotem użytkowania wieczystego gminy. Gminnym zasobem nieruchomości gospodaruje wójt (burmistrz, prezydent miasta).

Gmina Miasta w oparciu o powyższe przepisy prowadzi ewidencję gminnego zasobu nieruchomości jak również ma bieżący dostęp do danych ewidencji gruntów i budynków, prowadzonej przez starostę powiatu (prezydenta miasta na prawach powiatu).

Zgodnie z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej objęte infrastrukturą zbiory oraz usługi danych przestrzennych, prowadzone przez organ administracji, podlegają nieodpłatnemu udostępnianiu innym organom administracji w zakresie niezbędnym do realizacji przez nie zadań publicznych. Art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne mówi, że podmiot prowadzący rejestr publiczny zapewnia podmiotowi publicznemu albo podmiotowi niebędącemu podmiotem publicznym, realizującym zadania publiczne na podstawie odrębnych przepisów albo na skutek powierzenia lub zlecenia przez podmiot publiczny ich realizacji, nieodpłatny dostęp do danych zgromadzonych w prowadzonym rejestrze, w zakresie niezbędnym do realizacji tych zadań. Ustęp 2 tejże ustawy wskazuje, że dane, o których mowa w ust. 1, powinny być udostępniane za pomocą środków komunikacji elektronicznej i mogą być wykorzystane wyłącznie do realizacji zadań publicznych.

W myśl art. 4 ust. 1 pkt 9 i 10 ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie geodezji, kartografii i katastru oraz gospodarki nieruchomościami.

Art. 40a. ust. 1 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne stanowi, że organy prowadzące państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny udostępniają materiały zasobu odpłatnie. Natomiast ust. 2 pkt 4 mówi, że nie pobiera się opłaty, których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle powyższych przepisów kwestią do rozstrzygnięta w pierwszej kolejności jest to, czy Miasto wykorzystując nabyte w ramach projektu towary i usługi działa jako organ władzy publicznej i wówczas na podstawie przywołanego art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie działa w tym zakresie w charakterze podatnika, czy też w omawianym przypadku Miasto w ramach podpisanych umów cywilnoprawnych obejmujących transakcje dostaw nieruchomości, zamiany, ustanowienia służebności przesyłu, służebności drogowej, oddania w dzierżawę czy użytkowanie wieczyste lub wniesienia aportów prowadzi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W ocenie Gminy, prawidłowe jest przyjęcie drugiego podejścia, zgodnie z którym, Miasto działa w przypadku wykorzystania podlegających modernizacji elementów projektu w charakterze podatnika VAT i poprzez świadczenie usług dzierżawy, dostawy bądź zamiany nieruchomości realizuje czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT.

Prowadzenie przez Gminę baz danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wpisuje się w realizację zadań własnych nałożonych odrębnymi przepisani prawa, jednak wykorzystanie podlegających modernizacji baz danych pzgik do wykonywania czynności związanych ze sprzedażą i obrotem nieruchomościami wpływa na związek z czynnościami opodatkowanymi w Gminie.

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej znak 0115-KDIT1-2.4012.855.2017.1.AW z dnia 29 stycznia 2018 r. również wyraził podobny pogląd negując kwestię braku prawa do odliczenia przez Gminę podatku VAT od wydatków na wdrożenie informacji przestrzennej w tym baz danych geodezyjnych i kartograficznych. W interpretacji tej Dyrektor KIS zanegował stanowisko Gminy wskazując:

„Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności oraz treści powołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do stwierdzenia, że nie można podzielić stanowiska Gminy, iż nie będzie jej w ogóle przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków, które poniesie na realizację opisanego przedsięwzięcia, polegającego na budowie i wdrożeniu systemu informacji przestrzennej. Co prawda efekty tego projektu – jak podkreśliła Gmina – służyć będą zasadniczo do realizacji zadań własnych o charakterze publicznoprawnym (niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług), niemniej jednak istnieje potencjalna możliwość ich wykorzystania w sferze działalności gospodarczej wykonywanej przez Gminę (i jej jednostki organizacyjne) jako podatnika VAT (opodatkowanej i zwolnionej od podatku). Jednocześnie Gmina nie jest/nie będzie w stanie wyodrębnić, w jakim zakresie wydatki na projekt mogą być wykorzystywane przez nią i jej jednostki organizacyjne do realizacji poszczególnych zadań (tj. zadań własnych niepodlegających opodatkowaniu oraz zadań wykonywanych w ramach działalności gospodarczej, w tym czynności opodatkowanych lub zwolnionych od podatku).”

Zatem, jeżeli tylko potencjalna możliwość wykorzystania przez Gminę baz danych w sferze jej działalności gospodarczej jest przesłanką uprawniającą podatnika do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych wydatków, to tym bardziej prawo takie musi przysługiwać w przypadku jak wskazano we wniosku – rzeczywistego, a nie potencjalnego wykorzystania posiadanych zasobów, również dla zachowania fundamentalnej zasady neutralności podatku VAT w prowadzonej przez podatnika działalności.

Z zasady neutralności podatku VAT wynika, bowiem konieczność stworzenia takich mechanizmów prawnych, które umożliwią podatnikowi odliczenie podatku VAT zapłaconego w cenie nabytych towarów i usług wykorzystywanych przez niego do prowadzenia działalności opodatkowanej tym podatkiem. Tym samym, podatek ten nie będzie stanowił dla niego obciążenia ekonomicznego.

Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) również wskazuje, iż odliczalność podatku VAT jest fundamentalnym prawem podatnika wynikającym z przedmiotowej zasady neutralności podatku VAT. Tym samym, w świetle tej zasady, związek pomiędzy zakupionymi towarami i usługami, a działalnością opodatkowaną podatnika powinien być interpretowany możliwie szeroko, tak, aby zapewnić odliczalność podatku VAT od wszelkich zakupów, które w jakikolwiek sposób wykorzystywane są przez podatnika do prowadzenia działalności opodatkowanej. W orzecznictwie sądów administracyjnych jak i w wyrokach TSUE podnosi się, że dla uznania prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, związek ten może mieć również charakter pośredni.

Przykładem takiego stanowiska może być wyrok TSUE z dnia 22 października 2015 r. w sprawie C 126/14, w której nabyte przez podatnika towary i usługi miały być wykorzystane bezpośrednio do nieodpłatnego użytku publicznego a w dalszej kolejności mogły zostać uznane za instrument służący przyciągnięciu odwiedzających do miejsca, w którym podatnik w ramach swej działalności gospodarczej zamierza dostarczać towary i świadczyć usługi.

W przedmiotowym wyroku TSUE stwierdził:

„W pierwszej kolejności, w odniesieniu do kwestii, czy spółka ... działała jako podatnik podczas budowy ścieżki rekreacyjnej, a mianowicie na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT, należy przypomnieć, że dobra i usługi mogą zostać nabyte przez osobę działającą w charakterze podatnika na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu tego przepisu, nawet jeśli nie są one bezpośrednio wykorzystywane do celów tej działalności gospodarczej (zob. podobnie wyrok Lennartz, C 97/90, EU:C:1991:315, pkt 14).

W drugiej kolejności, w odniesieniu do kwestii, czy dobra inwestycyjne będące przedmiotem postępowania głównego wykorzystywane są przez spółkę ... na potrzeby jej opodatkowanych transakcji zgodnie z art. 168 dyrektywy VAT z dokonanych przez sąd odsyłający ustaleń wynika, że nabycie lub wytworzenie tych dóbr inwestycyjnych jest bezpośrednio przeznaczone do bezpłatnego użytku publicznego, ale że wpisuje się ono jednocześnie w cel późniejszego dokonywania przez podatnika transakcji podlegających opodatkowaniu.

Jednak jak wskazała rzecznik generalna w pkt 33 i 34 opinii, Trybunał przyznał podatnikowi prawo do odliczenia za udostępnianie danych na podstawie: a) art. 12 ust. 1 i 2. art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej, b) art. 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Realizowany przez Gminę projekt pn. „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej poprzez rozbudowę i modernizację referencyjnych baz danych powiatowych rejestrów publicznych” ma wpłynąć na jakość i kompletność referencyjnych baz danych powiatowych rejestrów publicznych zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, a w konsekwencji na jakość świadczonych przez administrację usług.

Kompleksowa modernizacja baz pzgik pozwoli zasoby te w odpowiednim stopniu zdigitalizować oraz dostosować do obecnie obowiązujących przepisów i standardów technicznych. Modernizacja oprogramowania dziedzinowego oraz sprzętu komputerowego usprawni korzystanie z danych zawartych w bazach pzgik.

Przedstawiając powyższą diagnozę obecnego stanu baz danych pzgik oraz rosnące oczekiwania i potrzeby beneficjentów projektu, zdefiniowano główny cel przedmiotowego projektu, za który przyjęto wzrost poziomu zadowolenia obywateli z usług świadczonych przez administrację samorządową oraz podniesienie jakości, wiarygodności i aktualności baz danych gromadzonych na szczeblu powiatowym.

Celami szczegółowymi projektu są:

modernizacja ewidencji gruntów i budynków – w rozumieniu § 55 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (t. j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1034),
wyodrębnienie z bazy danych, prowadzonej jako numeryczna mapa zasadnicza, zbioru danych obiektów topograficznych o szczegółowości zapewniającej tworzenie standardowych opracowań kartograficznych w skalach 1:500-1:5000 (BDOT500), w celu utworzenia bazy danych zgodnej z modelem pojęciowym określonym rozporządzeniem Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 2 listopada 2015 r. w sprawie bazy danych obiektów topograficznych oraz mapy zasadniczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 2028),
wdrożenie inicjalnej bazy geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu, która zostanie utworzona przez Główny Urząd Geodezji i Kartografii (GUGiK),
digitalizacja zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
digitalizacja innych powiązanych informacji posiadanych w formie papierowej, a – zapewnienie jak największej liczbie baz danych otwartego dostępu do danych, w tym do danych źródłowych i surowych,
zwiększenie ilości i jakości świadczonych e-usług na 3 4 i 5 poziomie dojrzałości.

W wyniku realizacji ww. projektu powstanie:

zmodernizowana (w rozumieniu rozporządzenia) ewidencja gruntów i budynków, baza numerycznej mapy zasadniczej zostanie przekształcona w dwie nowe bazy danych: A (budowaną i wdrażaną w ramach projektu) oraz B (budowaną przez GUGiK, a wdrażaną w ramach projektu),
wykonana zostanie ortofotomapa numeryczny model terenu i numeryczny model pokrycia terenu wraz z produktami pochodnymi (zdjęcia ukośne, chmura punktów skaningu lotniczego).
rozbudowany zostanie zbiór zdigitalizowanych dokumentów zasobu geodezyjnego i kartograficznego,
powstanie nowy geoportal internetowy, dedykowany do realizacji transakcji zamawiania i udostępniania danych i informacji z baz danych zasobu geodezyjnego i kartograficznego.
rozbudowana zostanie infrastruktura informatyczna.

Zakres rzeczowy projektu wpływa zatem na cztery podstawowe obszary funkcjonowania: infrastrukturę informacyjną (bazy danych), infrastrukturę teleinformatyczną (oprogramowanie), infrastrukturę techniczną (sprzęt teleinformatyczny) oraz świadczone e-usługi.

W zakresie świadczonych e-usług projekt przewiduje możliwości korzystania ze zdalnego załatwiania spraw, dostępu do urzędowych danych i informacji, składania formularzy i wniosków, uzyskanie możliwości wizualizacji opracowanych w ramach projektu baz danych w odniesieniu do przestrzeni geograficznej oraz ich redystrybucji zarówno wewnątrz urzędu, jak i dla odbiorców publicznych, za pomocą wdrażanych w ramach projektu e-usług do 3 poziomu dojrzałości włącznie.

Nadto wdrożenie mobilnej wersji Geoportali, poprzez rozbudowę lub wymianę istniejących systemów, w celu zwiększenia dostępności świadczonych e-usług obejmujących dane przestrzenne.

Projekt wpłynie zatem na zwiększenie dostępności do e-ustug publicznych.

Nastąpi to poprzez fakt, że przedmiotowe usługi (w zakresie możliwym do publicznej prezentacji) będą także dostępne publicznie (jawne), co umożliwi korzystanie z nich przez wszelkie podmioty także przedsiębiorstwa oraz osoby mniej zaawansowane w technologiach za pośrednictwem popularnych platform GIS (krajowej geoportal.gov.pl oraz regionalnej orsip.pl).

Realizacja projektu spowoduje zwiększenie ilości i dojrzałości świadczonych, e-usług, a także ich dostępności.

W ramach projektu zostanie zrealizowana rozbudowa istniejących systemów teleinformatycznych świadczących usługi dla administracji, biznesu i mieszkańców. W zakresie rozbudowy istniejących systemów zostanie podniesiony poziom dojrzałości świadczonych usług publicznych. Należy mieć również na uwadze dostosowanie tych systemów do zgodności z wymogami stawianymi przed systemami teleinformatycznymi, określonymi w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 12 kwietnia 2012 r. w sprawie Krajowych Ram Interoperacyjności, minimalnych wymagań dla rejestrów publicznych i wymiany informacji w postaci elektronicznej oraz minimalnych wymagań dla systemów teleinformatycznych, zintegrowanie z platformami ePUAP i SEKAP oraz umożliwienia dostępu do danych oraz opłacenie dokumentów z pzgik przez urządzenia mobilne.

Dodatkowo zakłada się wdrożenie usług o stopniu dojrzałości 5 – personalizacja, polegających np. na powiadamianiu użytkownika poprzez e-mail, SMS, inne (o ile zainteresowany wyrazi zgodę na świadczenie tego typu usług) o konieczności uregulowania opłaty administracyjnej w celu umożliwienia zakończenia realizacji usługi (wydania dokumentu).

Funkcjonalność zaplanowanych rozwiązań:

W ramach projektu uruchomione zostaną nowe kanały komunikacji z odbiorcami usług:

kanał skierowany do wszystkich podmiotów zainteresowanych pozyskaniem danych z pzgik, a niebędących wykonawcami robót geodezyjnych (dotyczy przedstawicieli jednostek administracji publicznej, różnorodnych podmiotów komercyjnych, jak i mieszkańców), wraz z możliwością obsługi ewentualnych opłat urzędowych za pobrane dane online;
kanał skierowany do wszystkich podmiotów i osób zainteresowanych dostępem do publicznych zbiorów i usług danych przestrzennych za pomocą urządzeń typu desktop;
kanał skierowany do wszystkich podmiotów i osób zainteresowanych dostępem do publicznych zbiorów i usług danych przestrzennych w dowolnym miejscu za pomocą urządzeń mobilnych, niezależnie od miejsca przebywania i wykorzystywanej technologii.

Projekt przewiduje udostępnienie w ramach wdrożonych e-usług licznych zbiorów danych istotnych z punktu widzenia przedsiębiorcy i inwestora, m.in.: z zakresu ewidencji gruntów i budynków (EGiB), uzbrojenia technicznego terenu (GESUT), zagospodarowania terenu (BDOT500), zagospodarowania przestrzennego (MPZP) i inne dostępne w urzędzie.

Założenia projektu są zgodne ze zdiagnozowanymi potrzebami – zmniejszają obciążenia interesariuszy usług, gdyż znaczna ilość wizyt w urzędzie realizowana jest w celu pozyskania prostych informacji dotyczących zawartości rejestrów i ewidencji. Dlatego też wdrażane w ramach projektu e-usługi skierowane są do dwóch zasadniczych grup odbiorców: mieszkańców oraz przedsiębiorców/inwestorów. W wyniku wdrożonych e-usług zmniejszy się obciążenie obywateli oraz przedsiębiorców w szczególności poprzez ograniczenie koniecznych wizyt w urzędzie w celu pozyskania istotnych informacji.

Zakłada się również, że projekt może wpłynąć korzystnie na ochronę środowiska, choć skala tego oddziaływania nie będzie zbyt wielka i sprowadzać się będzie do ograniczenia poboru energii i zmniejszenia zużycia papieru.

Ograniczenie zużycia energii nastąpi poprzez wymianę sprzętu informatycznego na nowy, bardziej energooszczędny oraz zastosowanie systemów hibernacji pozwalających na ograniczenie poboru mocy w przypadku przerwy w użytkowaniu. Natomiast w przypadku papieru, ograniczenie jego zużycia nastąpi dzięki wprowadzeniu e-dokumentacji (digitalizacja zasobów) oraz wprowadzeniu elektronicznych usług, zmniejszając konieczność drukowania różnego rodzaju wniosków i formularzy, przez co zmniejszy się pobór energii elektrycznej, papieru czy materiałów eksploatacyjnych. Możliwości zdalnego załatwiania spraw urzędowych, będzie miała również przełożenie na ograniczenie korzystania ze środków transportu.

W wyniku realizacji projektu nie będzie różnicy w wykorzystaniu informacji zasobu geodezyjnego i kartograficznego przez Gminę. Efekty projektu nakierowane są na usprawnienie korzystania z danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego przy pomocy komunikacji elektronicznej i e-usług.

Podjęte działania mają na celu zwiększenie zdolności instytucjonalnej wykonywania zadań statutowych przez jednostki samorządu terytorialnego z równoczesnym zapewnieniem, zarówno administracji publicznej jak i społeczeństwu (użytkownikom baz danych) dostępu do wysokiej jakości danych i świadczenia usług elektronicznych na możliwie najwyższym poziomie.

Zmodernizowanie baz danych o dodatkowe atrybuty (informacje) o gruntach i budynkach podniesie wiarygodność baz pzgik.

W Mieście państwowy zasób geodezyjny i kartograficzny (pzgik) prowadzony jest w programie Kataster WZ, który obsługuje bazy GESUT, EGiB i BDOT500, a także zasila m.in. System Informacji o Terenie (dalej SIT).

Przeznaczone do modernizacji bazy pzgik nie będą w sposób bezpośredni wykorzystywane do obsługiwania czynności o charakterze cywilnoprawnym, ponieważ bazy te same w sobie nie generują przychodów opodatkowanych z tytułu dzierżawy czy wieczystego użytkowania. Zarówno przed jak i po zmodernizowaniu w ramach projektu baz danych pzgik, obsługiwanych przez program Kataster WZ, bazy te są i będą wykorzystywane pomocniczo do aktualizacji i sprawdzania danych o nieruchomościach takich jak: usytuowanie budynków, powierzchnię działki, jej numer, użytek, położenie, nr księgi wieczystej czy sieci uzbrojenia terenu. Dane te brane są pod uwagę przy podejmowaniu decyzji dotyczących np. sprzedaży nieruchomości, zamiany, ustanowienia służebności przesyłu, służebności drogowej, oddania w dzierżawę czy użytkowanie wieczyste lub wniesienia aportów.

Bazy danych BDOT500, GESUT i EGiB prowadzone są przez Prezydenta Miasta w ramach Wydziału Geodezji.

Bazy te w Gminie są już zinformatyzowane. Wydział Geodezji dysponuje tymi bazami i jest odpowiedzialny za ich prowadzenie i dostosowywanie do nowych przepisów, powyższe bazy znajdują się na serwerze gminy. Wydział prowadzi na bieżąco aktualizację baz danych o dane, które wpływają do urzędu w ramach np. wykonanych prac geodezyjnych, zawiadomień z innych rejestrów publicznych, wniosków stron, aktów notarialnych itd. Wszystkie dane zebrane w bazach udostępniane są w postaci odpowiednich dokumentów (np. wypisy z rejestru gruntów, wyrysy z mapy ewidencyjnej) lub poprzez wydanie danych w odpowiednich formatach plików komputerowych, lub też poprzez dostęp do tych danych za pomocą oprogramowania interfejsowego, które ma dostęp do wskazanych baz.

Sposób korzystania z systemu wzbogaconego o zmodernizowane bazy danych nie zmieni się i pozostanie nieodpłatny, tak jak przed realizacją projektu. Natomiast wydawane z tego systemu dokumenty tj. wypisy i wyrysy z ewidencji gruntów i budynków będą podlegały opłacie administracyjnej na podstawie art. 40a i 40b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne.

Wpływy za wypisy i wyrysy, a także za wszystkie inne dokumenty, materiały i informacje udostępniane z zasobu stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym. Oznacza to, że opłaty te, nie są odpłatnością za żadną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Pozyskane z zasobów informacje wykorzystywane są jednak przez Gminę również do wykonywania czynności związanych ze sprzedażą i obrotem nieruchomościami, co pośrednio wpływa na związek z czynnościami opodatkowanymi w Gminie.

Prowadzone przez Wydział Gospodarki Nieruchomościami (dalej jako WGN) ewidencje nie zawierają wszystkich informacji, które wydział weryfikuje przy transakcji sprzedaży, nie posiadają możliwości podglądu mapy w ewidencji środków trwałych czy w programie mienie służącym do prowadzenia przez WGN gminnego zasobu nieruchomości.

Nadto ewidencje te nie zawierają najbardziej aktualnych danych, dlatego bezpośrednio wykorzystywane do tego celu są systemy: System Informacji o Terenie i program Kataster WZ.

Pracownicy WGN uprawnieni są do korzystania z zasobów geodezyjnych poprzez sieciowy dostęp do systemu SIT i Kataster WZ.

Dostęp do baz poprzez podgląd danych i informacji na ekranie komputera oraz możliwość wykonywania roboczych wydruków jest profilowany odpowiednim zakresem uprawnień i możliwy tylko po poprawnym uwierzytelnieniu, zalogowaniu się do systemu.

W bazie GESUT zgromadzone są informacje o sieciach uzbrojenia terenu (np. wodociąg, kanalizacja, przewody energetyczne, przewody telekomunikacyjne), które znajdują się na danym terenie. W bazie EGiB zgromadzone są dane dotyczące ewidencji gruntów i budynków (np. granice działek ewidencyjnych, kontury klasoużytków, budynki z elementami towarzyszącymi np. schody, tarasy) i dane opisowe ewidencji gruntów i budynków. W bazie BDOT500 zebrane są natomiast dane przedstawione na mapie mówiące o usytuowaniu pozostałych elementów zagospodarowania terenu (np. drzewa, krawężniki dróg, skarpy, chodniki). System ponadto przechowuje dane dotyczące zeskanowanych dokumentów. Część z opisanych danych dotyczy głównie danych mapowych, które udostępnione są na zewnątrz przez sieć internet w taki sposób, że każdy zainteresowany może je nieodpłatnie przeglądać, natomiast jest to niepełny obraz danych gromadzonych w ramach prowadzonych baz.

Dane gromadzone w ramach państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego są wykorzystywane w celu analizy różnych aspektów dotyczących nieruchomości i udostępniane są pracownikom WGN (wewnątrz urzędu) dokonującym zarówno czynności opodatkowanych w rozumieniu ustawy o VAT jak i realizującym zadania własne gminy niemieszczące się w ramach tej ustawy.

Pracownicy WGN przez dostęp do systemu SIT i programu Kataster WZ pozyskują w szybki sposób informacje o nieruchomościach gminnych przeznaczonych w Gminie do obrotu.

Dzięki dostępowi do wskazanych wyżej systemów pracownicy realizując czynności opodatkowane mogą ustalić stan prawny nieruchomości, poznać zapisy dotyczące właścicieli, granic nieruchomości, powierzchnię działki, jej użytek, numer księgi wieczystej, mogą poznać historię danej nieruchomości, w jakich warunkach prawnych następowała zmiana właściciela – w oparciu, o jakie dokumenty lub przepisy prawne, mają dostęp do wartości nieruchomości przedmiotowej i sąsiednich – jeśli ta wartość jest zapisana w rejestrze. Przy pomocy SIT-u weryfikują czy dana nieruchomość stanowi własność Gminy czy Skarbu Państwa, lub czy wnioskowana działka znajduje się w administrowaniu innego podmiotu, drukują informację opisowo-graficzną z mapy ewidencyjnej, sytuacyjnej czy ortofotomapy (przy pomocy warstwy ortofotomapy WGh dokonuje wstępnego ustalenia położenia nieruchomości). Nadto pobierają informację z rejestru gruntów oraz drukują wypisy i wyrysy z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Mają również możliwość sprawdzenia czy dla sprzedawanej działki wydano decyzje podziałowe. W SIT znajduje się warstwa planowanie przestrzenne, za pomocą której WGN sprawdza obowiązujące miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego lub zapisy w Studium Kierunków i Zagospodarowania Przestrzennego (dalej SUiKZP). Pracownik prowadzący postępowanie o sprzedaż ma możliwość wydrukowania

z SIT-u wydruku mapy z zapisami SUiKZP.

Udostępniane informacje i wydruki nie są dokumentami wykorzystywanymi w postępowaniach, służą wyłącznie celom poglądowym i w żadnym razie nie mogą być traktowane jako oficjalne dokumenty. Dokumenty takie można uzyskać w Wydziale Geodezji po uiszczeniu odpowiedniej opłaty administracyjnej lub w wydziale Planowania Przestrzennego.

W SIT zamieszczone są również informacje na temat administratorów, toczących się postępowań o zwrot nieruchomości, jak również o złożonych wnioskach o sprzedaż czy dzierżawę. Dla pracowników WGN informacje są na tyle ważne, że w przypadku toczącego się postępowania o zwrot nieruchomości istnieje zakaz obrotu takimi nieruchomościami. Pracownik WGN mógłby ograniczyć się do składania za każdym razem zapytania do pracownika prowadzącego daną sprawę czy toczy się postępowanie o zwrot nieruchomości, jednak chcąc zaoszczędzić czas informacje te zamieszczane są w SIT już na etapie wpływającego wniosku.

Nadto pracownicy WGN na mapie sprawdzają sieci jakie znajdują się na przedmiotowej działce. Wiedząc jakie sieci znajdują się na działce często występują do ich gestorów z zapytaniem o strefy ochronne i o ograniczenia w zabudowie wynikające z ich posadowienia na nieruchomości.

Dostęp pracowników WGN do programów zasilanych danymi z pzgik ułatwia i przyśpiesza ich pracę w zakresie szeroko rozumianej gospodarki nieruchomościami w tym sprzedaży nieruchomości, zamiany, oddania w dzierżawę, użytkowanie wieczyste czy też obciążenia nieruchomości stanowiących własność Gminy lub Skarbu Państwa służebnością przesyłu.

Służebność jest ustanawiana na rzecz przedsiębiorstw przesyłowych działających na rynku, będących jednocześnie właścicielami sieci prowadzonych przez działki. Służebność ustanawiana jest za jednorazowym wynagrodzeniem.

Z tytułu tej czynności Gmina jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Pracownicy WGN w ramach czynności przygotowawczych korzystają z Systemu Informacji o Terenie, który jest udostępniany przez Wydział Geodezji i zawiera w sobie treści baz danych, które są modernizowane w ramach przedmiotowego projektu. W ramach prac związanych z ustanowieniem służebności wykorzystywana jest mapa z nakładką z sieciami, co umożliwia sprawdzenie rodzaju i długości sieci przebiegających przez daną działkę.

W przypadku braku dostępu sieciowego do programów zasilanych danymi z pzgik pracownicy WGN nie zaprzestaliby dokonywania sprzedaży nieruchomości, oddawania gruntów w dzierżawę czy użytkowanie wieczyste lub ustanawiania służebności Pracownicy WGN byliby jednak wielokrotnie zmuszeni do kierowania pisemnych wniosków do Wydziału Geodezji o udzielenie potrzebnych informacji celem przygotowania ww. transakcji. Taki sposób pozyskiwania informacji trwałby znacznie dłużej, a okres oczekiwań na informacje mógłby trwać nawet do kilkunastu dni. Przyjęty sposób działania pozwala skrócić czas postępowania i realnie pozwala zaoszczędzić czas pracy pracowników Wydziału Geodezji i WGN oraz pomniejsza koszty ponoszone przez WGN.

W przypadku sprzedaży nieruchomości w ostatnim etapie finalizowania transakcji Wydział Gospodarki Nieruchomościami występuje do Wydziału Geodezji o wypisy i wyrysy dotyczące nieruchomości, które to dokumenty w oryginale zwyczajowo już są załączane do aktu notarialnego. Za te dokumenty WGN wnosi do Wydziału Geodezji opłatę administracyjną.

Zgodnie z art. 79 pkt 1 i 8a ustawy z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie (Dz. U. 2017 poz. 2291 z późn. zm) notariusz sporządza akty notarialne oraz składa wnioski o wpis w księdze wieczystej wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu w księdze wieczystej. Zgodnie z § 19 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 17 września 2001 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych i zbiorów dokumentów (Dz. U 2001 poz. 1122 z póżn. zm.) założenie księgi wieczystej dla nieruchomości dokonywane jest na podstawie wniosku zawierającego w szczególności oznaczenie nieruchomości, miejsca jej położenia, obszaru oraz sposobu korzystania z nieruchomość Natomiast § 20 ust 1 stanowi, że do wniosku, o którym mowa w § 19. powinny być dołączone dokumenty stwierdzające nabycie własności nieruchomości określonej we wniosku oraz dokumenty stanowiące podstawę oznaczenia nieruchomości.

Gmina dokonuje transakcji sprzedaży gminnych nieruchomości w trybie przetargowym lub sprzedaży w trybie bezprzetargowym. Cena nieruchomości zostaje ustalona zgodnie z art. 67 ust. 2 pkt 1 i ust 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 121 z późn. zm. ).

Cenę wywoławczą w pierwszym przetargu ustala się w wysokości nie niższej niż wartość nieruchomości a przy sprzedaży nieruchomości w drodze bezprzetargowej, o której mowa w art. 37 ust. 2 i 3. cenę nieruchomości ustala się w wysokości nie niższej niż jej wartość, z zastrzeżeniem ust. 3a. Cena nieruchomości została powiązana przez ustawodawcę z wartością nieruchomości. Należy przy tym wskazać na różnicę znaczeniową pojęć „cena” i „wartość” nieruchomości Cena to określona kwotowo ilość pieniędzy, za którą strony transakcji są gotowe do wymiany towaru (nieruchomości) i którą kupujący jest zobowiązany uiścić za nieruchomość. Wartość nieruchomości określa rzeczoznawca majątkowy w wyniku przeprowadzenia jej wyceny. Ustalona przez rzeczoznawcę majątkowego wartość nieruchomości stanowi podstawę do ustalenia w dalszej kolejności ceny nieruchomości, która może być wyższa niż wartość nieruchomości.

Kosztami przygotowania każdej nieruchomości do zbycia Gmina obciąża potencjalnego nabywcę Cena nieruchomości ustalona zostaje, jako suma wartości określonej przez rzeczoznawcę majątkowego i koszty przygotowania nieruchomości do zbycia (w postaci kosztów podziału nieruchomości, jej wyceny, koszty stabilizacji punktów granicznych opłaty za wypisy i wyrysy, uzgodnienia branżowe z gestorami sieci). Nabywca zgodnie z art. 67 ustawy o gospodarce nieruchomościami ponosi więc koszty przygotowania nieruchomości do zbycia dopiero w momencie zapłaty ceny i w jej ramach. Koszty te stanowią element kalkulacyjny wynagrodzenia i powiększają tym samym kwotę należną z tytułu sprzedaży. Takie ustalenie proponowanej ceny leży w zakresie uprawnień właścicielskich

System Kataster WZ, który obsługuje bazy GESUT, EGiB i BDOT500 jest i będzie wykorzystywany do czynności niepodlegających opodatkowaniu poprzez realizację zadań statutowych oraz pośrednio do czynności mieszanych poprzez wewnętrzne wykorzystanie w ramach obrotu wydawanie zainteresowanym osobom kopii map lub wypisów i wyrysów z rejestrów gruntów jest czynnością odpłatną lecz niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Jest to czynność administracyjna. Niemniej gmina będąca właścicielem nieruchomości gruntowych oraz budynków zbywa na rzecz osób fizycznych i osób prawnych wskazane nieruchomości, oddaje grunt w dzierżawę i wieczyste użytkowanie oraz ustanawia służebności przesyłu i drogowe. Czynności te podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki właściwej dla danej dostawy. Zasoby systemu teleinformatycznego będą zatem zdaniem Gminy w sposób pośredni wykorzystywane również do czynności opodatkowanych lub zwolnionych z podatku VAT. Jednak nie każdy element systemu teleinformatycznego podlegającego modernizacji będzie wykorzystany do czynności opodatkowanych. Do czynności tych poprzez pośredni związek z działalnością opodatkowaną wykorzystywane będą zasoby pzgik obsługiwane przez program Kataster WZ i SIT.

Faktury wystawiane w ramach realizacji projektu będą wystawiane na każdego partnera i opłacane będą przez każdego z partnerów w zakresie własnych wydatków Gmina uważa, że będzie w stanie wyodrębnić zakupy związane wyłącznie ze zmodernizowanymi bazami wykorzystywanymi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz do czynności mieszanych (opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu). Zatem zakupy towarów i usług związane z opisanym projektem można wyodrębnić z całości projektu jako podlegające odliczeniu według prewspółczynnika i współczynnika sprzedaży Gmina również będzie mogła wskazać zakupy, które nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednak nie będzie mogła dokonać bezpośredniej alokacji kosztów związanych z modernizacją systemu teleinformatycznego, dlatego też z uwagi na wykorzystanie zmodernizowanego systemu do czynności zarówno opodatkowanych podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem, zdaniem Gminy podatek naliczony zawarty w fakturach zakupowych podlegać będzie odliczeniu zgodnie z art. 86 ust 2a do 2h oraz art. 90 ust 2 i 3 ustawy o VAT z wyjątkiem faktur, które gmina będzie mogła przyporządkować bezpośrednio do czynności niepodlegających VAT.

Nabyte przez Gminę towary i usługi związane z projektem wykorzystywane będą zgodnie z opisem zdarzenia jw. tj. zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż gospodarcza.

W chwili obecnej Gmina powzięła wątpliwości dotyczące prawidłowej interpretacji przepisów prawa w zakresie sposobu wykorzystania obecnych baz geodezyjnych przez Gminę do czynności opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających VAT oraz następnie wykorzystywania w taki sam sposób już zdigitalizowanych baz danych współfinansowanych ze środków europejskich w ramach modernizacji zasobów geodezyjnych, od których ma prawo do odliczenia podatku VAT.

W związku z powyższych gmina ponownie wnosi o wydanie przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacji indywidualnej w stanie opisanym jak wyżej biorąc po uwagę uściślony stan faktyczny i zadane pytanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wykorzystanie wyszczególnionych baz danych pośrednio do czynności opodatkowanych i do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT realizowanych przez gminę w sposób opisany we wniosku, daje jej prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na projekt pn. „…” zgodnie z art. 86 ust. 2a-h i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sposób wykorzystania wyszczególnionych baz danych przedstawionych w opisie do czynności opodatkowanych i niepodlegających temu podatkowi realizowanych przez gminę, daje jej prawo do odliczenia podatku VAT z tytułu wydatków poniesionych na projekt zgodnie z art. 86 ust. 2a-h i art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie stanowiska

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z kolei z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji podatku VAT nawet w przypadku braku bezpośredniego i ścisłego związku pomiędzy konkretną transakcją powodującą naliczenie podatku a transakcją lub kilkoma transakcjami objętymi podatkiem należnym, które rodzą prawo do odliczenia, gdy poniesione wydatki należą do kosztów ogólnych tego podatnika i jako takie stanowią elementy cenotwórcze dostarczanych towarów lub świadczonych usług. Tego rodzaju wydatki mają bowiem bezpośredni i ścisły związek z całością działalności gospodarczej podatnika (zob. podobnie wyroki: lnvestrand, G 43b/0b, EU:C:2007:87, pkt 24; SKF, C 29/08, EU:C:2009:665, pkt 58)."

W podobnym tonie wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku I FSK 1166/13 z 29 maja 2014 r., w którym czytamy:

„W świetle powyższego orzecznictwa TSUE należy stwierdzić, że kierując się wykładnią dokonywaną w zgodzie z zasadami VI dyrektywy (od 1 stycznia 2007 r. – dyrektywy 2006/112/WE), na gruncie art. 86 ust. 1 u.p.t.u., podobnie jak i art. 17(2)(3) i (5) VI dyrektywy (art. 167 i nast. dyrektywy 2006/112/WE) należy przyjąć – co do zasady – że niezbędnym warunkiem odliczenia VAT jest istnienie bezpośredniego związku pomiędzy zakupami (wydatkami) a konkretną transakcją opodatkowaną. Wydatki te powinny stanowić część składową kosztów świadczenia, uwzględnioną w cenie. Jednak brak takiej konkretnej transakcji opodatkowanej nie musi zawsze prowadzić do utraty prawa do odliczenia VAT. W przypadku bowiem wydatków zaliczanych do tzw. kosztów ogólnych, wprawdzie nie istnieje bezpośredni związek pomiędzy zakupem tych towarów i usług a sprzedażą opodatkowaną, lecz w sytuacji gdy stanowią one element cenotwórczy produktów podatnika, pozostając w ten sposób w pośrednim związku z jego opodatkowaną działalnością gospodarczą – prawo do odliczenia z tytułu tych zakupów (wydatków) powinno przysługiwać podatnikowi w takim zakresie, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia VAT.”

Stwierdzenie to pokrywa się w pełni ze sposobem wykorzystania w Gminie projektu pn. „Zwiększenie zdolności instytucjonalnej i skuteczności administracji publicznej poprzez rozbudowę i modernizację referencyjnych baz danych (...)”, którym głównym celem jest wzrost poziomu zadowolenia obywateli z usług świadczonych przez administrację samorządową oraz podniesienie jakości, wiarygodności i aktualności baz danych.

Należy zauważyć, że cel realizowanego projektu nie zawsze musi się wprost odnosić do prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, czego przykładem może być budowa/przebudowa gminnego targowiska.

Na poparcie tej tezy przywołać tu można stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 5 kwietnia 2017 r. znak 1462-IPPP2.4512.39.2017.1.IZ., w którym czytamy:

„Przebudowa targowiska odbywała się w ramach władztwa publicznego i gmina wykonując to zadanie działa jako administracja publiczna i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym gmina, co warte podkreślenia, samodzielnie decyduje o zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym o konieczności budowy targowisk.

Należy wskazać, że funkcjonowanie targowiska nie oznacza, że dzieje się to w ramach prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej. Nadal jest to sfera działań publicznoprawnych, która nie ma cech działalności gospodarczej. Targowisko ze swojej istoty zaspokaja bowiem zbiorowe potrzeby wspólnoty samorządowej. Opłata targowa pobierana jest zatem w związku z wypełnieniem przez Gminę obowiązku zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty przez zapewnienie publicznego, ogólnodostępnego miejsca do prowadzenia handlu. Targowisko nie jest przebudowane w celu czerpania dochodów, ale w celu wykonywania zadań publicznych, realizujących korzyść ogółu.

Przechodząc na grunt ustawy o VAT stwierdzić trzeba, że budowa targowiska odbywa się nadal w ramach władztwa publicznego gminy, na podstawie przepisów prawa, tj. ustawy o samorządzie gminnym. Gmina zobowiązana jest do utrzymania targowiska bez względu na to, czy jest ono odpłatnie udostępniane innemu podmiotowi czy też nie. Budowa targowiska jest działalnością wykonywaną przez gminę jako podmiot prawa publicznego działający w charakterze organów władzy publicznej i jest ściśle związana z wykonywaniem władztwa publicznego. W konsekwencji pobierana opłata targowa ma istotny wpływ na prawo Gminy do odliczenia podatku VAT z tyt. zakupów inwestycyjnych dotyczących przebudowy targowiska.

Zatem nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zarówno opłaty za korzystanie z mienia, jak i opłaty rezerwacyjne mają związek z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jak wynika z powyżej cytowanych przepisów prawa „opłaty za korzystanie z mienia” są pobierane w ramach wykonywania zadań własnych, które Gmina jest zobowiązana wykonywać na podstawie odrębnych przepisów. W związku z tym w zakresie tych czynności Gmina nie działa jako podatnik podatku VAT, czynności wykonywane przez Gminę nie są/nie będą czynnościami podlegającymi ustawie o VAT, ponieważ są/będą wykonywane w ramach zadań własnych Gminy. Wykonywana przez Gminę czynność poboru opłaty targowej ma istotny wpływ na prawo Gminy do odliczenia podatku VAT z tytułu ponoszonych wydatków związanych z tymi czynnościami. Ponieważ pobieranie opłaty targowej jest czynnością niepodlegającą opodatkowaniu, Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od wydatków związanych z tymi czynnościami.

Zatem stwierdzić należy, że wydatki związane z budową targowiska będą miały związek zarówno z czynnościami, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony (rezerwacja miejsca handlowego), jak i czynnościami niepodlegającymi przepisom ustawy (pobieranie opłaty targowej za korzystanie z mienia). (...) W świetle powyższych okoliczności, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia podatku w związku z realizacją projektu polegającego na budowie targowiska. Wnioskodawca, zgodnie z art. 86 ust. 1, będzie miał prawo do odliczenia podatku w części w jakiej efekty realizowanego projektu będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych. W sytuacji, gdy Wnioskodawca nie będzie miał możliwości wyodrębniania części podatku naliczonego przy zakupie towarów i usług na realizację projektu, związanej z działalnością gospodarczą, to kwotę podatku naliczonego winien obliczyć zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej na zasadach określonych w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.” Podobnie jak wyżej wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji z dnia 16 kwietnia 2018 r. znak 0115-KDIT1-1.4012.122.2018.1.DM z dnia 25 maja 2017 r. znak 2461-IBPP3.4512.186.2017.2.ZD i wielu innych.

Powyższa argumentacja organu ściśle przedkłada się na ponoszone wydatki w ramach projektu opisanego w niniejszej interpretacji.

Fakt, że cel realizowanego projektu nie zawsze musi się wprost odnosić do prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, potwierdzają również projekty związane z termomodernizacją placówek oświatowych. Choć zakres działania takich placówek mieści się z pewnością poza ramami ustawy o podatku od towarów i usług, to z uwagi na występowanie w takich placówkach czynności opodatkowanych, prawo do odliczenia podatku VAT od poniesionych nakładów w części istnieje, czego przykładem może być wydana dla Gminy Miasta przez Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24.10.2017 r. interpretacja znak 0112-KDIL2-3.4012.331.2017.2.IP, w której czytamy:

„Jak wskazano wyżej, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz, gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. (...). Z kolei, rozpatrując kwestię prawa do odliczenia podatku naliczonego w odniesieniu do placówek oświatowych takich jak ZS1, ZS2, ZS3, ZS4, SP oraz LO w kontekście obowiązujących przepisów prawa podatkowego należy zauważyć, że wydatki związane z termomodernizacją i modernizacją ww. placówek, będą dotyczyły działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem od towarów i usług i zwolnionej od VAT), jak również innych czynności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem przy odliczaniu podatku naliczonego od wydatków związanych z termomodernizacją wraz z modernizacją ww. placówek oświatowych powinny znaleźć odpowiednie zastosowanie regulacje art. 86 ust. 2a-2h ustawy z uwzględnieniem rozporządzenia w sprawie proporcji. (...)

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od nakładów związanych z projektem obejmującym termomodernizację wraz z modernizacją placówek oświatowych ZS1, ZS2, ZS3, ZS4, SP, LO, przy czym kwota podatku naliczonego podlegającego odliczeniu w 2017 r., będzie obliczana w oparciu o tzw. prewspółczynnik dla każdej ze wskazanych placówek oświatowych Miasta odrębnie, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników oraz współczynnik proporcji wyliczony dla każdej placówki oświatowej Miasta odrębnie, zgodnie z art. 90 ustawy.”

Podobne podejście jest obecnie powszechnie akceptowane, co ma wyraz w podobnych interpretacjach wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej np. z dnia 26 kwietnia 2018 r. znak 0113-KDIPT1-3.4012.168.2018.1.OS z dnia 19 czerwca 2017 znak 0112-KDIL2-2.4012.81.2017.2.EW, z dnia 6 czerwca 2017 r. znak 0112-KDIL1-3.4012.85.2017.2.JN, z dnia 2 czerwca 2017 r. znak 0112-KDIL2-1.4012.22.2017.3.MK i innych.

Zatem prowadzona przez Gminę działalność zarówno niepodlegająca podatkowi od towarów i usług jak i działalność podlegająca przepisom ustawy o VAT zarówno opodatkowana jak i zwolniona z podatku w przypadku, gdy nie ma możliwości przypisania poniesionych wydatków do konkretnego rodzaju działalności daje możliwość odliczenia podatku VAT jednak w ograniczonym zakresie. Zakres odliczenia w tym wypadku regulują przepisy art. 86 ust. 2a-2h oraz art. 90 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Niejako przy okazji należy tylko wskazać, że dla prawa do odliczenia podatku VAT skala prowadzonej działalności nie powinna mieć znaczenia, na co wskazano przykładowo w wyroku WSA w Bydgoszczy znak I SA/Bd 83/15 z dnia 1 kwietnia 2015 r. dotyczącym odliczenia podatku VAT od wydatków poniesionych przez Gminę na termomodernizację budynków szkoły poniesionych w latach 2010-2013 (tj. przed wprowadzeniem do przepisów ustawy o VAT tzw. prewspółczynnika) w którym czytamy:

„W ocenie Sądu, słuszne z założenia stwierdzenie organu, że w przypadku podatku naliczonego wynikającego z wydatków związanych z czynnościami opodatkowanymi oraz z czynnościami niepodlegającymi podatkowi, których nie można jednoznacznie przypisać do jednego rodzaju działalności, nie stosuje się odliczenia częściowego wg proporcji określonej na podstawie art. 90 ust. 3 ustawy, lecz odliczenie pełne, nie powinno skutkować na gruncie rozważanych przez organ przepisów pozbawieniem skarżącej prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, związanego z remontem Szkół, których sala gimnastyczna i sale wykładowe są przedmiotem najmu, dokumentowanego fakturami VAT wystawianymi przez skarżącą. Organ nie zaprzeczył, że skarżąca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem VAT oraz, że wykonuje czynności opodatkowane, wykorzystując do tych celów pomieszczenia szkolne ( w przypadku gimnazjum od 2010 r., i szkoły podstawowej od 2012 r.). Natomiast odmowę odliczenia podatku naliczonego uzasadnił ”znikomym (minimalnym)” i „okazjonalnym” wykorzystywaniem pomieszczeń szkolnych.

W ocenie Sądu konkluzja organu nie znajdowała normatywnego uzasadnienia, co więcej sprzeczna była z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 6 in fine u.p.t.u., z których jednoznacznie wynika, że zawierając umowy cywilnoprawna gmina występuje jako podatnik VAT wykonujący czynności opodatkowane, skutkujące prawem do odliczenia mającego związek z tymi czynnościami podatku naliczonego, bez względu na skalę prowadzonej w tym zakresie działalności. W takiej sytuacji, stwierdzony przez organ brak możliwości proporcjonalnego odliczenia VAT, nie mógł skutkować pozbawieniem w całości skarżącej prawa odliczenia podatku naliczonego.”

Zatem wykorzystanie nabytych przez podatnika towarów i usług implikuje wystąpienie prawa do odliczenia podatku VAT od poniesionych wydatków. Jak zauważył w wydanej w dniu 14 lutego 2017 r. znak 2461-IBPP3.4512.829.2016.1.EJ dla Gminy Miasta interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach:

„Trzeba przy tym zauważyć, że o kwalifikacji wydatków tj. ustalenie czy wydatki związane są z działalnością gospodarczą Gminy, czy z inną jej działalnością, nie przesądza wewnętrzny charakter rozliczeń między Gminą a jej jednostkami organizacyjnymi, jak również między jednostkami organizacyjnymi. Właściwa kwalifikacja tych wydatków zależy bowiem od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę lub przez jej jednostki organizacyjne służą te wydatki. W związku z powyższym należy postrzegać wyłącznie sposób wykorzystania nabywanych towarów i usług z czynnościami realizowanymi bezpośrednio przez Gminę i jej jednostki organizacyjne.

Jeżeli zatem nabyte towary i usługi będą miały związek z wykonywaniem przez Gminę za pośrednictwem jednostek organizacyjnych Gminy działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy oraz działalności innej niż gospodarcza (działalność poza VAT), a jednostki te nie będą miały możliwości przypisania tych wydatków wyłącznie do działalności gospodarczej przez nie realizowanej, to jednostki organizacyjne będą zobligowane do stosowania przepisów o sposobie określania proporcji, w związku z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.(...) Zatem, gdy jednostka organizacyjna realizuje jednocześnie działalność gospodarczą, jak i działalność inną niż gospodarcza (działalność poza VAT) i nie ma możliwości przypisania zakupów wyłącznie do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, to fakt ten powoduje, że jednostka będzie musiała stosować przepisy art. 86 ust. 2a w powiązaniu z § 3 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia.”

Tym samym rozstrzygając kwestię odliczenia lub też nie odliczenia podatku VAT od nabytych towarów i usług związanych z modernizacją zasobów geodezyjnych i kartograficznych należy spojrzeć przez pryzmat wykorzystania nabytego towaru lub usługi, które to wykorzystanie będzie miało decydujący wpływ na prawo do odliczenia podatku VAT.

Taki sposób rozumienia prawa podatnika do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego można też odczytać w wyroku TSUE z dnia 4.10.2012 r. w sprawie C-550/11, w której czytamy:

„...decydującym kryterium powstania prawa do odliczenia naliczonego podatku VAT jest rzeczywisty lub zamierzony sposób użytkowania nabytych towarów lub usług. Ten sposób użytkowania determinuje bowiem prawo podatnika do dokonanego pierwotnie odliczenia oraz zakres ewentualnych korekt, jakie muszą nastąpić na podstawie art. 185-187 dyrektywy (zob. wyrok z dnia 15 grudnia 2005 r. w sprawie C 63/04 Centralan Property, Zb.Orz. s. I 11087, pkt 54 i przytoczone tam orzecznictwo).”

Na marginesie należy zwrócić uwagę na jeszcze inną kwestię. Wydawanie wyrysów i wypisów z ewidencji gruntów i budynków, co do zasady jest odpłatne. Przepisem art. 40b ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne ustawodawca zobowiązał organ prowadzący zasób geodezyjny i kartograficzny do pobierania opłat za sporządzanie i wydawanie wypisów oraz wyrysów z operatu ewidencji gruntów i budynków. Pobierane opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne jako dochody budżetu jednostki samorządu terytorialnego spełniające kryterium dochodu określone w pkt 7 lub 8 art. 60 ustawy o finansach publicznych, stanowią niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym (vide: uchwała NSA z dnia 26 czerwca 2014 r., sygn. akt I OPS 1/14). Oznacza to, że opłaty te nie są odpłatnością za żadną z czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w myśl przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Trzeba zauważyć jednak, że opłaty administracyjne tak jak np. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze wchodzą do podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a tym samym stanowią element cenotwórczy/kalkulacyjny wynagrodzenia.

Przykładem takiego podejścia jest interpretacja wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej znak 0112- KDIL2-2.4012.473.2017.1.AP z dnia 13 grudnia 2017 r., gdzie stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy i uznano stanowisko Gminy za prawidłowe. W interpretacji tej czytamy:

„Biorąc pod uwagę powyższe, zdaniem Gminy, kwotą jej należną z tytułu dostawy nieruchomości jest łącznie kwota stanowiąca wartość sprzedawanej nieruchomości oraz koszty przygotowania nieruchomości do sprzedaży, które nabywca jest zobowiązany zwrócić Gminie. Jest to całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy i łącznie stanowi, zdaniem Gminy, podstawę opodatkowania VAT transakcji zbycia nieruchomości. W przypadku zatem gdy Gmina obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami, a w konsekwencji koszty te zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego.

W sytuacji, gdy sprzedaż nieruchomości podlega zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9, pkt 10, pkt 10a ustawy, również koszty usług dodatkowych niezbędnych do przygotowania nieruchomości do sprzedaży, którymi – następnie obciąża nabywców nieruchomości jako element składowy świadczenia zasadniczego, również korzystają ze zwolnienia z VAT.

Natomiast w sytuacji, gdy sprzedaż nieruchomości podlega opodatkowaniu właściwą stawką podatku, również koszty usług dodatkowych niezbędnych do przygotowania nieruchomości do sprzedaży, którymi obciążani są nabywcy, jako element składowy świadczenia zasadniczego, podlegają opodatkowaniu tą samą stawką podatku.

Nie ma przy tym znaczenia w jaki sposób usługi świadczone na rzecz Gminy (np. usługi geodezyjne, wyceny nieruchomości, w szczególności usługi sporządzenia operatów szacunkowych, ogłoszenia w prasie wykazu nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, uzyskania wypisu i wyrysu, uzyskania odpisu z księgi wieczystej) są opodatkowywane i dokumentowane przez świadczeniodawców Gminy (czy to fakturą VAT, czy rachunkiem, czy innym dokumentem bez wykazanej kwoty podatku należnego).”

Podobne stanowisko zawarto w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy znak ITPP2/443-1038/09/EŁ z dnia 24 lutego 2010 r. gdzie stwierdzono:

„(...) Zwrot opłat jest ściśle związany z dostawą towarów, tj. czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Stanowi element kalkulacyjny wynagrodzenia, powiększa tym samym kwotę należną z tytułu sprzedaży. Kwota należna – stanowiąca podstawę opodatkowania obejmuje całość świadczenia, a nie jego część, wchodzącą w skład elementów kalkulacyjnych. W przedmiotowej sprawie podstawę opodatkowania stanowi całość należności od nabywcy. Tak więc opłaty administracyjne są uzupełnieniem odpłatności za dokonywaną dostawę i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.”

Podobnie stwierdzono w odniesieniu do kosztów sporządzenia operatów szacunkowych, wykonania podziałów geodezyjnych oraz pozyskania materiałów geodezyjnych w interpretacji wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 23 lutego 2018 r. znak 0114-KDIP4.4012.34.2018.2.IT.

Zatem opłaty za wypisy i wyrysy z ewidencji gruntów i budynków, jako opłaty za czynności geodezyjne i kartograficzne choć same w sobie nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług, wpływają na podstawę opodatkowania sprzedawanych przez Gminę nieruchomości. Tym samym wykazują one związek ze sprzedażą opodatkowaną generowaną przez Gminę.

Końcowo warto nadmienić, że w przypadku wykonywania przez starostę (prezydenta miasta w przypadku miast na prawach powiatu) zadań zleconych nałożonych np. ustawą o gospodarce nieruchomościami z tytułu najmu, dzierżawy, użytkowania wieczystego nieruchomości będących własnością Skarbu Państwa to powiat posiada status podatnika podatku od towarów i usług, dlatego też powiat obowiązany jest do wykazywania w swojej deklaracji VAT – odpowiednio kwot podatku naliczonego, obrotu oraz kwot podatku należnego z tytułu gospodarowania przez starostę (prezydenta miasta) nieruchomościami będącymi własnością Skarbu Państwa.

Podsumowując opis stanu faktycznego oraz własne stanowisko w sprawie należy stwierdzić, że prawo podatkowe jest gałęzią prawa o autonomicznym charakterze, a skutki prawnopodatkowe danych czynności ocenia się wyłącznie przez pryzmat norm prawa podatkowego.

Pracownicy WGN przed rozpoczęciem projektu wykorzystywali (i nadal wykorzystują) bazy danych pzgik i po realizacji projektu również będą wykorzystywać te bazy z tym, że zmodernizowane.

Dlatego sposób wykorzystania przez Miasto baz danych zasobów geodezyjnych i kartograficznych czy to w formie zdigitalizowanej czy też w formie informacji papierowej m. in. w procesie zbywania, zamiany, oddania w użytkowanie wieczyste lub dzierżawę nieruchomości o ile nie zachodzą przesłanki wskazane w art. 88 ustawy o VAT daje Gminie możliwość częściowego (z uwzględnieniem art. 90 ust 2 i 3 oraz art. 86 ust 2a-h tej ustawy) odliczenia podatku naliczonego od faktur zakupowych związanych z modernizacją baz danych i innych nabyć związanych z projektem

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221 ze zm.), zwanej dalej ustawą.

W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

Zatem w podatku od towarów i usług obowiązuje zasada tzw. „niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego”. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia, nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 – w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej „sposobem określenia proporcji”. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

Z treści art. 86 ust. 22 ustawy wynika, że minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie powyższej delegacji, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej rozporządzeniem.

Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem w przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

urzędu obsługującego jednostki samorządu terytorialnego (tj. urzędu gminy, urzędu miasta, starostwa powiatowego oraz urzędu marszałkowskiego),
samorządowej jednostki budżetowej,
samorządowego zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden „całościowy” sposób określenia proporcji dla jednostek samorządu terytorialnego, jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jego poszczególnych jednostek organizacyjnych.

W § 3 ust. 2, ust. 3 i ust. 4 rozporządzenia ustawodawca podał ustalony według wzoru sposób określania proporcji w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, w przypadku jednostki budżetowej oraz zakładu budżetowego.

Ponadto należy wskazać, że wyrażoną w cytowanym powyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT generalną zasadę uprawniającą do odliczenia podatku naliczonego, uzupełniają regulacje zawarte oraz art. 90 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, to zgodnie z art. 90 ust. 2 ustawy, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10.

Proporcję, o której mowa w ust. 2, ustala się jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego oraz czynności, w związku z którymi podatnikowi nie przysługuje takie prawo (art. 90 ust. 3 ustawy).

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Prawo do odliczenia uzależnione jest od spełnienia przesłanek wynikających z art. 86 ust. 1, z uwzględnieniem pozostałych uwarunkowań zawartych w przepisach ustawy, w tym

m.in. w art. 86, art. 86 2a, art. 90 ustawy oraz ograniczeń wskazanych w art. 88 ustawy.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powyższego wynika, że wyłączenie z grona podatników podatku od towarów i usług jednostek samorządu terytorialnego (np. miasta) jest możliwe tylko wtedy, gdy wykonują one czynności w ramach przypisanych im specyficznych zadań i funkcji samorządowych (publicznych), i tylko w odniesieniu do tych czynności, które nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 92 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. 2018 r., poz. 995, ze zm.), funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta i prezydent miasta. Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie (art. 92 ust. 2).

W świetle powyższego miasto na prawach powiatu jest gminą, której ustawodawca dodatkowo przypisał wykonywanie zadań powiatu.

Stosownie do przepisu art. 4 ust. 1 ustawy powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 1 i 13 ww. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym, w zakresie m.in. geodezji, kartografii i katastru.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest miastem na prawach powiatu i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W 2014 r. Miasto, jako partner przystąpiło do porozumienia, którego celem jest realizacja projektu pn. „…”. W ramach projektu zostanie wykonana modernizacja baz danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (pzgik) oraz rozbudowę infrastruktury teleinformatycznej (oprogramowanie) i infrastruktury technicznej (sprzęt teleinformatyczny). Faktury wystawiane w ramach realizacji projektu będą wystawiane na każdego partnera i opłacane będą przez każdego z partnerów w zakresie własnych wydatków.

Jak wskazała Gmina prowadzenie baz danych państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego wpisuje się w realizację zadań własnych nałożonych odrębnymi przepisani prawa, jednak wykorzystanie podlegających modernizacji baz danych pzgik do wykonywania czynności związanych ze sprzedażą i obrotem nieruchomościami wpływa na związek z czynnościami opodatkowanymi w Gminie.

Jak wskazał Wnioskodawca zasoby systemu teleinformatycznego będą w sposób pośredni wykorzystywane również do czynności opodatkowanych lub zwolnionych z podatku VAT. Jednak nie każdy element systemu teleinformatycznego podlegającego modernizacji będzie wykorzystany do czynności opodatkowanych. Do czynności tych poprzez pośredni związek z działalnością opodatkowaną wykorzystywane będą zasoby pzgik obsługiwane przez program Kataster WZ i SIT.

Gmina będzie w stanie wyodrębnić zakupy związane wyłącznie ze zmodernizowanymi bazami wykorzystywanymi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz do czynności mieszanych (opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu). Zakupy towarów i usług związane z opisanym projektem można wyodrębnić z całości projektu jako podlegające odliczeniu według prewspółczynnika i współczynnika sprzedaży. Gmina również będzie mogła wskazać zakupy, które nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Jednak nie będzie mogła dokonać bezpośredniej alokacji kosztów związanych z modernizacją systemu teleinformatycznego, dlatego też z uwagi na wykorzystanie zmodernizowanego systemu do czynności zarówno opodatkowanych podatkiem VAT (opodatkowanych i zwolnionych) oraz do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem. Zdaniem Gminy podatek naliczony zawarty w fakturach zakupowych podlegać będzie odliczeniu zgodnie z art. 86 ust 2a do 2h oraz art. 90 ust 2 i 3 ustawy o VAT z wyjątkiem faktur, które gmina będzie mogła przyporządkować bezpośrednio do czynności niepodlegających VAT. Jak podał Wnioskodawca nabyte przez Gminę towary i usługi związane z projektem wykorzystywane będą zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż gospodarcza.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z modernizacją zasobu geodezyjnego będącego elementem projektu pn. „…” w związku z wykorzystaniem baz danych pośrednio do czynności opodatkowanych i do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT.

Jak wskazano wyżej, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić jedynie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a jedną z podstawowych przesłanek pozytywnych jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. W odniesieniu więc do towarów i usług służących wyłącznie czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu, nie znajdzie zastosowania cytowany na wstępie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Jak wskazał Wnioskodawca nie każdy element systemu teleinformatycznego podlegającego modernizacji będzie wykorzystany do czynności opodatkowanych, jednak Gmina będzie w stanie wyodrębnić zakupy związane wyłącznie ze zmodernizowanymi bazami wykorzystywanymi do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Tym samym z tytułu ww. zakupu towarów i usług związanych z zmodernizowanymi bazami, które są wykorzystywane jak wskazał Wnioskodawca wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zasoby systemu teleinformatycznego będą w sposób pośredni wykorzystywane również do czynności opodatkowanych lub zwolnionych z podatku VAT. Do czynności opodatkowanych przez pośredni związek z działalnością opodatkowaną wykorzystywane będą zasoby pzgik obsługiwane przez program Kataster WZ i SIT.

Zatem w analizowanym przypadku, część wydatków związana z nabyciem towarów i usług w związku z realizacją przedmiotowego projektu będzie dotyczyła działalności gospodarczej (opodatkowanej i zwolnionej), jak również innej działalności, tj. realizacji zadań publicznych niebędących działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Kwalifikacja wydatków zależy od tego, jakiej działalności prowadzonej przez Gminę służą zmodernizowane bazy, a w opisanym przypadku – jak wynika z wniosku – służą one czynnościom poza działalnością gospodarczą (tj. działalności Gminy, jako organu władzy publicznej), także do wykonywania czynności cywilnoprawnych w zakresie wykonywanej przez Gminę działalności gospodarczej, tj. sprzedaży nieruchomości. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że nabyte przez Gminę towary i usługi związane z projektem wykorzystywane będą zarówno do celów działalności gospodarczej jak i do celów innych niż gospodarcza.

Zatem z tytułu zakupu towarów i usług związanych wyłącznie ze zmodernizowanymi bazami, wykorzystywanymi jak wskazał Wnioskodawca do czynności mieszanych (opodatkowanych, zwolnionych i niepodlegających opodatkowaniu) – Wnioskodawcy prawo do odliczenia będzie przysługiwało wyłącznie w zakresie w jakim zakupy te będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie ma możliwości dokonania bezpośredniej alokacji podatku naliczonego do poszczególnych kategorii działalności, w pierwszej kolejności powinien dokonać wyliczenia kwoty podatku naliczonego przypisanego do działalności gospodarczej zgodnie z art. 86 ust. 2a i następne ustawy, a dopiero w odniesieniu do działalności gospodarczej winien zastosować uregulowania wynikające z art. 90 ustawy. Prawo do odliczenia będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Należy zauważyć, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego zdarzenia przyszłego, co oznacza, że jeżeli w toku przeprowadzonego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub celno-skarbowej zostanie ustalony inny stan interpretacja nie wywoła skutku prawnego. W związku z powyższym, interpretacja traci aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Odnośnie powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Ponadto należy stwierdzić, że wskazane przez Wnioskodawcę interpretacje z dnia 23 maja 2017 r., nr 0112-KDIL2-3.4012.15.2017.2.ZD oraz z dnia 27 marca 2018 r., nr 0112-KDIL1-3.4012.79.2018.UT wydane zostały w odniesieniu do odmiennie przedstawionego stanu faktycznego, z którego wynikało, że towary i usługi nabyte w ramach realizowanego projektu będą wykorzystywane wyłącznie do czynności poza zakresem działalności gospodarczej.

Końcowo należy wskazać, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie jest rozstrzygnięcie co do właściwego opodatkowania czynności dokonywanych przez Gminę na podstawie umów cywilnoprawnych, a zwłaszcza ocena czy czynności związane ze sprzedażą i obrotem nieruchomościami stanowią w Gminie czynność opodatkowaną podatkiem VAT czy też są czynnością zwolnioną od podatku.

Ponadto należy zaznaczyć, że weryfikacja sposobu i stopnia wykorzystania przedmiotowych zmodernizowanych baz danych zarówno do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jak i do czynności niepodlegających opodatkowaniu VAT realizowanych przez Gminę może nastąpić w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, czynności sprawdzających czy też kontroli celno- skarbowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną. Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin