Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.311.2018.2.MM
z 11 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 800 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z 31 lipca 2018 r. (data wpływu 1 sierpnia 2018 r.), uzupełnionym 27 września 2018 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie wierzytelności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 sierpnia 2018 r. wpłynął do organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie wierzytelności. Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 13 września 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.311.2018.1.MM wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia wniosku dokonano 27 września 2018 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej także: „Bank”) jest bankiem hipotecznym w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o listach zastawnych i bankach hipotecznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1771). Wnioskodawca podlega w Polsce opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania. Wnioskodawca został utworzony przez X. S.A. po uzyskaniu koniecznego zezwolenia Komisji Nadzoru Finansowego na utworzenie banku hipotecznego.

Wnioskodawca zamierza nabyć od X. S.A. i od innych banków, w celu emisji hipotecznych listów zastawnych, wierzytelności z tytułu kredytów hipotecznych udzielonych przez X. S.A. klientom (dalej: „Portfel”, „Portfel Kredytowy”).

Nabycie Portfela Kredytowego od X. S.A. i od innych banków może nastąpić w ramach wielu analogicznych transakcji, w zależności od potrzeb i rozwoju działalności hipotecznej skoncentrowanej w Banku.

Kwota refinansowania jakie Bank udzieli X. S.A. w związku z nabyciem Portfela Kredytowego może być ustalona według jednego z trzech wariantów, tj.:

1. jako kwota równa wartości nominalnej kredytów wchodzących w skład Portfela wraz z odsetkami naliczonymi na dzień nabycia;
2. jako kwota niższa od wartości nominalnej kredytów wchodzących w skład Portfela wraz z odsetkami naliczonymi na dzień nabycia;
3. jako kwota wyższa od wartości nominalnej kredytów wchodzących w skład Portfela wraz z odsetkami naliczonymi na dzień nabycia.
   
   

Poprzez wartość nominalną kredytów należy rozumieć wartość nominalną kwot podstawowych (kapitału) kredytów na dzień nabycia Portfela Kredytowego.

W każdym z wyżej opisanych wariantów kwota refinansowania płatnego przez Bank zostanie ustalona w oparciu o zasady rynkowe. Nadto każdy z ww. opisanych wariantów może wystąpić w dwóch wersjach, tj. z prowizją w związku ze świadczoną przez Wnioskodawcę usługą refinansowania jak i bez tej prowizji.

Ustalona w umowie kwota refinansowania w związku z nabyciem Portfela Kredytowego będzie zasadniczo stanowić ostateczną kwotę finansowania udzielonego przez Wnioskodawcę na rzecz zbywcy wierzytelności. Może ona ulec zmniejszeniu w przypadku rozwiązania umowy przeniesienia w zakresie określonej wierzytelności w razie jej zweryfikowania przez Wnioskodawcę jako wierzytelności niemogącej stanowić podstawy emisji listów zastawnych zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Wnioskodawca podkreśla w tym miejscu, że w razie ustalenia kwoty refinansowania Portfela Kredytowego poniżej lub powyżej jego wartości nominalnej, ewentualna różnica może odzwierciedlać spadek lub wzrost wartości ekonomicznej nabywanego portfela wierzytelności. Może jednak również odzwierciedlać wynagrodzenie Wnioskodawcy. Zasadniczo bowiem zamierza on nabywać „zdrowe” wierzytelności kredytowe, ponieważ podstawą emisji listów zastawnych nie mogą być wierzytelności wątpliwe, ani wierzytelności nieściągalne. Z tych powodów, w przypadku ustalenia kwoty refinansowania portfela wierzytelności poniżej jego wartości nominalnej, ewentualna różnica może także odzwierciedlać zwiększenie kwoty wynagrodzenia Wnioskodawcy z tytułu wykonania świadczenia finansowania na rzecz banku zbywającego wierzytelności. W szczególności, Wnioskodawca zarabiać bowiem będzie na różnicy między kwotami uzyskanymi z tytułu spłaty nabytych od innych banków wierzytelności kredytowych, w tym odsetek liczonych według stopy stałej lub zmiennej oraz innych należności ubocznych, a wydatkami poniesionymi na nabycie tych wierzytelności. W konsekwencji, im większa będzie ta różnica, tym większe będzie wynagrodzenie Wnioskodawcy.

Także w przypadku udzielenia finansowania w kwocie wyższej od wartości nominalnej nabywanych wierzytelności, Wnioskodawca może uzyskać wynagrodzenie z tego tytułu w wysokości powołanej powyżej różnicy między kwotami uzyskanymi z tytułu spłaty nabytych od innych banków wierzytelności kredytowych, w tym odsetek oraz innych należności ubocznych, a wydatkami poniesionymi na nabycie tych wierzytelności. Nabywane wierzytelności obejmować będą bowiem kwotę podstawową kapitału i ewentualnie odsetki bieżące naliczone tylko za okres do dnia nabycia tych wierzytelności, podczas, gdy Wnioskodawca będzie otrzymywał spłatę tych wierzytelności obejmującą, oprócz spłaty kapitału, zapłatę nie tylko odsetek naliczonych na dzień nabycia wierzytelności, ale także odsetek naliczonych do końca okresu kredytowania. Jeżeli wartość odsetek pozostałych do zapłaty po dniu nabycia wierzytelności kredytowych przez Wnioskodawcę będzie odpowiednio wysoka, bank zbywający wierzytelności będzie oczekiwał od Wnioskodawcy zrekompensowania aktualnej wartości przyszłych wpływów Wnioskodawcy także z tytułu odsetek naliczonych do końca okresu kredytowania. Prowadzić to może do podwyższenia kwoty finansowania na rzecz zbywcy wierzytelności ponad wartość nominalną kapitału nabywanej wierzytelności kredytowej. Ponadto, do ważnych przyczyn uzasadniających zapłatę kwoty przekraczającej wartość nominalną nabywanych wierzytelności (obejmujących należność główną) zaliczyć należy bowiem także sytuację, gdy oprocentowanie nabywanych wierzytelności kredytowych jest ustalane według stopy zmiennej, a po nabyciu tych wierzytelności stopa oprocentowania tych kredytów miałaby wzrosnąć.

Natomiast, w niektórych przypadkach, w szczególności, gdy Wnioskodawca i zbywca wierzytelności uznają, że taka powyżej określona kwota wynagrodzenia Wnioskodawcy jest zbyt niska, umowa przeniesienia portfela wierzytelności może przewidywać, że zbywający bank będzie zobowiązany do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy dodatkowego wynagrodzenia w postaci określonej kwoty prowizji, w związku ze świadczoną przez Wnioskodawcę usługą finansowania. Wówczas, w takich przypadkach, kwota tego wynagrodzenia prowizyjnego zostanie ustalona niezależnie od kwoty refinansowania portfela wierzytelności i niezależnie od tego według którego z wariantów wskazanych powyżej w punktach a), b), c) zostanie ustalona kwota finansowania portfela wierzytelności. W praktyce, wynagrodzenie prowizyjne może więc wystąpić w każdym z opisanych powyżej w punktach a-c wariantów określenia kwoty finansowania. Kwota wynagrodzenia prowizyjnego zostanie przez Wnioskodawcę uwzględniona w fakturze lub innym dokumencie finansowym wystawionym na rzecz X. S.A.

Może również wystąpić sytuacja, w której Wnioskodawca nie będzie posiadał wyceny poszczególnych wierzytelności wchodzących w skład Portfela.

Co do zasady, Bank będzie uzyskiwał spłaty nabytych wierzytelności w ratach. Tym niemniej nie jest wykluczone, że spłaty wierzytelności nabytych w ramach Portfela Kredytowego będą mogły być dokonane w całości.

Wnioskodawca zamierza rozliczać wydatki na nabycie Portfela Kredytowego (ww. kwotę refinansowania płatnego zbywcy) w poczet kosztów uzyskania przychodów proporcjonalnie, tj. w chwili spłaty części wierzytelności nabytej w ramach Portfela, Wnioskodawca zamierza rozpoznać koszt nabycia wierzytelności w części w jakiej uzyskana spłata pozostanie w stosunku do całkowitej wartości nabytej wierzytelności (rozumianej jako suma kapitału i odsetek pozostałych do spłaty przez dłużników do końca okresu kredytowania).

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy wydatki na nabycie Portfela Kredytowego w wariantach wskazanych powyżej w pkt a i b oraz, z zastrzeżeniem pytania nr 2, w pkt c opisu zdarzenia przyszłego będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej pozostanie kwota otrzymanej przez Wnioskodawcę zapłaty wierzytelności głównej i odsetek oraz ewentualnie innych należności ubocznych (w całości lub części) do wartości nabytej wierzytelności rozumianej jako jej wartość nominalna powiększona o odsetki i ewentualne inne należności uboczne, należne do końca okresu kredytowania.
   
2. W tym, czy wydatki na nabycie Portfela Kredytowego w przypadku wskazanym powyżej w pkt c opisu zdarzenia przyszłego, w części w jakiej przekraczają wartość nominalną kwot podstawowych nabywanych kredytów będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej pozostanie kwota otrzymanej przez Wnioskodawcę zapłaty wierzytelności głównej i odsetek oraz ewentualnych należności ubocznych, (w całości lub części) do wartości nabytej wierzytelności rozumianej jako jej wartość nominalna wierzytelności powiększona o odsetki i ewentualne inne należności uboczne, należne do końca okresu kredytowania?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad pytania nr 1

Wydatki na nabycie Portfela Kredytowego, w przypadkach wskazanych w pkt a, b oraz, z wyłączeniem nadwyżki opisanej w pytaniu nr 2, w pkt c opisu zdarzenia przyszłego będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy rozliczany w takiej proporcji, w jakiej pozostanie kwota otrzymanej w całości lub części zapłaty wierzytelności głównej i odsetek oraz ewentualnych innych należności ubocznych, w tym opłat i prowizji, do wartości nabytej wierzytelności rozumianej jako jej kwota główna powiększona o odsetki oraz ewentualne inne należności uboczne, w tym opłaty i prowizje, należne do końca okresu kredytowania.

Ad pytania nr 2

Wydatki na nabycie Portfela Kredytowego w przypadkach w skazanych w pkt c opisu zdarzenia przyszłego w części przekraczającej wartość nominalną kwot podstawowych wierzytelności kredytowych wchodzących w skład nabytego Portfela Kredytowego będą stanowiły koszt uzyskania przychodów Wnioskodawcy rozliczany w takiej proporcji, w jakiej pozostanie kwota otrzymanej w całości lub części zapłaty wierzytelności głównej i odsetek oraz ewentualnie innych należności ubocznych, w tym opłat i prowizji, do wartości nabytej wierzytelności rozumianej jako jej kwota główna powiększona o odsetki oraz ewentualne inne należności uboczne, w tym opłaty i prowizje, należne do końca okresu kredytowania.

1. Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Wydatki na nabycie wierzytelności nie zostały uwzględnione w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
   
2. Jednym z kryteriów kwalifikacji prawnej danego wydatku jako kosztu podatkowego jest zatem cel jego poniesienia oraz istnienie bezpośredniego lub pośredniego związku pomiędzy wydatkiem a osiągnięciem przychodu lub zachowaniem bądź zabezpieczeniem jego źródła. Tym samym ustawodawca wiąże możliwość zaliczenia wydatków do kosztów podatkowych nie tylko poprzez wykazanie, że dany wydatek przyczynił się do osiągnięcia konkretnego przychodu, lecz również, gdy koszt poniesiony został w celu zachowania lub zabezpieczenia źródeł przychodów. Jednocześnie ustawa o CIT wymaga, aby koszt ten został przez podatnika rzeczywiście i ostatecznie poniesiony, co oznacza, że wydatek taki powinien co do zasady nie podlegać zwrotowi.
   
3. Biorąc powyższe pod uwagę, wydatki poniesione przez Wnioskodawcę na nabycie Portfela będą służyły osiągnięciu przychodów przez Bank. Przede wszystkim, nabycie wierzytelności z tytułu kredytów zabezpieczonych hipotecznie jest bezpośrednio związane z działalnością Banku. W ramach tej działalności Bank będzie osiągać przychody między innymi z tytułu spłaty nabytych wierzytelności kredytowych, z tytułu odsetek, opłat i prowizji związanych z wierzytelnościami kredytowymi nabytymi od innych banków. Tym samym, nabycie Portfela Kredytowego bezpośrednio przyczyni się do powstania przychodów po stronie Wnioskodawcy. W efekcie, wydatki na nabycie Portfela, stanowić będą koszty uzyskania przychodów Banku, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.
   
4. Ustawa o CIT wprowadza rozróżnienie pomiędzy bezpośrednimi a pośrednimi kosztami uzyskania przychodów. Pojęcia te nie zostały jednak na gruncie ustawy zdefiniowane. Definicja kosztów bezpośrednich została natomiast sformułowana w interpretacjach organów podatkowych. Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 8 czerwca 2018 r. Znak: 0111-KDIB1-2.4010.181.2018.1.MS, w której organ wskazał, że kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Tożsamy pogląd został wyrażony w interpretacjach: Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 23 lutego 2016 r. Znak: IBPB-1-3/4510-62/16/MO, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 7 października 2010 r. Znak: IPPB3/423-542/13-2/KK.
   
5. Mając na uwadze powyższe, kosztami bezpośrednimi będą wydatki, których poniesienie przekłada się w sposób bezpośredni na uzyskanie konkretnych przychodów. W ocenie Wnioskodawcy, wydatki na nabycie Portfela Kredytowego należy uznać za koszty bezpośrednio związane z przychodami. Można je bowiem przyporządkować określonym przychodom, tj. przychodom z tytułu spłaty wierzytelności nabytych w ramach Portfela Kredytowego. Bez poniesienia wydatków na nabycie danej z wierzytelności wchodzących w skład Portfela, Wnioskodawca nie osiągnąłby przychodu z tytułu spłat tejże wierzytelności.
   Powyższe stanowisko potwierdzają także organy podatkowe. Przykładowo:
   
   • w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 21 sierpnia 2013 r. Znak: ILPB3/423-244/13-4/AO, w której organ wskazał, że: „(…) otrzymywanie spłat wierzytelności jest bezpośrednią konsekwencją uprzedniego odpłatnego nabycia tej wierzytelności przez Spółkę. Koszty nabycia wierzytelności stanowią tym samym koszty bezpośrednio związane z przychodami z tytułu jej spłaty”;
   • w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 13 września 2011 r. Znak: ITPB3/423-292a/11/MT, w której organ wskazał, że: „(…) bezpośredni związek kosztów nabycia wierzytelności z przychodami z jej spłaty pozwala na stwierdzenie, że poniesienie określonej wartości kosztu służy uzyskaniu określonej kwoty przychodu”.
6. Stosownie do art. 15 ust. 4 ustawy o CIT, koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami, poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy oraz w roku podatkowym, są potrącalne w tym roku podatkowym, w którym osiągnięte zostały odpowiadające im przychody.
   Z powyższego przepisu wynika, że klasyfikacja danego wydatku jako kosztu bezpośredniego oznacza zarazem jego potrącenie w momencie osiągnięcia odpowiadających temu wydatkowi przychodów.
   W sytuacji wskazanej w opisie zdarzenia przyszłego, wydatki na nabycie Portfela Kredytowego będą dla Wnioskodawcy kosztem bezpośrednio związanym z przychodami w postaci uzyskiwanych spłat rat kredytowych. W konsekwencji, Wnioskodawca będzie zobowiązany do rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów w chwili uzyskania każdorazowej spłaty kredytu. W praktyce oznacza to, że w przypadku uzyskania od kredytobiorcy całkowitej lub częściowej spłaty wierzytelności wchodzącej w skład Portfela, wydatki na jej nabycie będą stanowiły dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów w takiej proporcji, w jakiej pozostaje kwota otrzymanej częściowej spłaty w odniesieniu do wartości nabytej wierzytelności.
   Jednocześnie wartość wierzytelności nabytej w ramach Portfela należy ustalić jako wartość nominalną wierzytelności oraz odsetek kredytowych należnych do końca okresu kredytowania. Wnioskodawca w momencie nabycia Portfela będzie uprawniony do otrzymania spłaty zarówno kwoty głównej wierzytelności wchodzących w jego skład jak również całości odsetek wynikających oprocentowania z przewidzianego w umowach kredytowych. Odsetki są prawem związanym z wierzytelnością główną, dlatego też ich łączna wysokość nie może pozostać bez wpływu na ustalenie wartości tej wierzytelności. W konsekwencji, całkowita wartość wierzytelności powinna być ustalona jako suma kwoty głównej wierzytelności oraz odsetek, należnych do końca okresu kredytowania.
   
7. Prawidłowość powyższej metody rozliczenia w rachunku kosztów podatkowych wydatków na nabycie wierzytelności potwierdzają także organy podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych, przykładowo:
   
   • w interpretacji indywidualnej z 16 lutego 2017 r. Znak: 2461-IBPB-1-1.4510.12.2017.1.SG, w której organ wskazał, że: „W przypadku częściowej spłaty (...) wierzytelności, możliwe jest potrącenie części wydatków na jej nabycie, jaka odpowiada stosunkowi wartości uzyskanej spłaty wierzytelności (kapitału i odsetek) do wartości należnych wpłat (do wartości nabytej wierzytelności)”;
   • w interpretacji indywidualnej z 2 kwietnia 2015 r. Znak: ILPB3/4510-1-2/15-2/EK, w której organ wskazał, że: „Odnosząc powyższe do analizowanej sytuacji - do momentu uzyskania przez Spółkę częściowych spłat przedmiotowej wierzytelności w łącznej wysokości odpowiadającej wartości tej wierzytelności określonej w cenie jej nabycia - każdorazowa spłata wierzytelności będzie wiązała się z prawem potrącenia przez Spółkę kosztów uzyskania przychodu w wysokości tej części ceny nabycia wierzytelności, jaka odpowiadać będzie proporcji wartości uzyskanej spłaty do wartości wierzytelności ustalonej w cenie jej nabycia”;
   • w interpretacji indywidualnej z 29 września 2017 r. Znak: 0114-KDIP2-3.4010.202.2017.1.JBB, w której organ wskazał, że: „W przypadku częściowej spłaty wierzytelności, (spłaty wierzytelności etapami) potrąceniu podlega odpowiednia (proporcjonalnie ustalona) wartość kosztu nabycia wierzytelności, tj. część wydatków na jej nabycie, jaka odpowiada stosunkowi wartości uzyskanej spłaty wierzytelności do wartości należnych wpłat (wartości nabytej wierzytelności)”.
8. Powyższe zasady mają także zastosowanie w przypadku opisanym w pkt c) zdarzenia przyszłego, tj. do rozliczenia w rachunków kosztów uzyskania przychodów tej części wydatków na nabycie Portfela, która może przekraczać wartość nominalną przejmowanych wierzytelności na dzień ich nabycia, rozumianą jako suma kwoty podstawowej kapitału (z wyłączeniem odsetek i innych należności ubocznych) na dzień nabycia Portfela. Przede wszystkim, należy wziąć pod uwagę, że poza wartością nominalną kredytu wskazaną w umowie kredytowej na nabywaną wierzytelność składają się również inne jej składniki, którymi są między innymi należności uboczne, w tym odsetki. Dodatkowo, wartość przejmowanego Portfela może uwzględniać szereg czynników rynkowych, takich jak „jakość” przejmowanych wierzytelności oraz korzyść wynikającą z poszerzenia portfela kredytowego nabywcy o już udzielone kredyty. Bank nabywając wierzytelności zabezpieczone hipotecznie z tytułu udzielonych uprzednio kredytów nie musi przeznaczać już dodatkowych środków na prowadzenie procesu oceny zdolności kredytowej potencjalnych kredytobiorców oraz oszczędza czas związany z przeprowadzaniem całości procedury udzielenia kredytu. Do ważnych przyczyn uzasadniających zapłatę kwoty przekraczającej wartość nominalną nabywanych wierzytelności (obejmujących należność główną) zaliczyć należy także sytuację, gdy oprocentowanie nabywanych wierzytelności kredytowych jest ustalane według stopy zmiennej, a Bank spodziewa się, że po nabyciu tych wierzytelności stopa oprocentowania tych kredytów wzrośnie. Także w sytuacji, gdy oprocentowanie nabywanych wierzytelności jest ustalone według stopy stałej, Wnioskodawca nabywając te wierzytelności po kwocie wyższej od ich wartości nominalnej nabywa również prawo do uzyskania w przyszłości oprócz spłaty należności głównej również prawo do odsetek, w wyniku czego suma otrzymanych spłat może ostatecznie przewyższyć kwotę udzielonego refinansowania. W takim przypadku, różnica pomiędzy udzieloną kwotą refinansowania a ostatecznie otrzymaną kwotą w wyniku spłat kredytów będzie wynagrodzeniem Wnioskodawcy.
   W konsekwencji, w niektórych przypadkach wartość przejmowanych kredytów może być dla nabywcy wyższa aniżeli ich wartość nominalna, gdyż wiąże się z otrzymywaniem dodatkowych świadczeń i korzyści poza samą spłatą rat kapitałowych. W każdym przypadku jednak, wydatki poniesione na nabycie wierzytelności wchodzących w skład Portfela powinny w całości stanowić koszt podatkowy nabywcy niezależnie od wartości nominalnej przejmowanych wierzytelności.
   
9. Stanowisko powyższe potwierdzają również sądy administracyjne, które wskazują w wydanych orzeczeniach, że:
   
   • „(…) nie ma uzasadnionych podstaw do tego, aby za koszt uzyskania przychodu nie uznać całej ceny nabycia wierzytelności, a zatem także kwoty przekraczającej ich wartość nominalną (...). Sąd rozpoznający niniejszą sprawę zwraca także uwagę, że Bank w związku z nabyciem wierzytelności uzyskuje również należne odsetki; odsetki należne do momentu nabycia wierzytelności są uwzględnione w cenie jej zakupu, natomiast w przypadku odsetek, które powstaną w związku z nieterminowym regulowaniem zobowiązań po dacie nabycia wierzytelności, odsetki będą stanowiły przychód Banku, który nie zostałby osiągnięty, gdyby nie uprzednie nabycie wierzytelności. Zatem nawet jeżeli cena nabycia przekraczała wartość nominalną zakupionych wierzytelności, to fakt zapłaty odsetek należnych po nabyciu wierzytelności prowadzi do uzyskania przez Bank przychodu wyższego od poniesionych wydatków. W związku z tym nie sposób przyjąć, że wydatki w postaci zapłaconej »premii« nie przyczyniły się do powstania przychodu” - wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z 22 marca 2017 r. sygn. akt I SA/Gd 193/17;
   • „Zbycie całej wierzytelności (świadczenia głównego) oznacza zbycie odsetek (oprocentowania) należnych od zbywanej wierzytelności jako prawa z nią związanego. Odpłatne zbycie wierzytelności oznacza więc uzyskanie ceny (kwoty) określonej w umowie cesji wierzytelności obejmującej również należności uboczne, w tym zwłaszcza należne odsetki i tym samym odsetki »nieskapitalizowane«, skoro stanowią element przedmiotu tej umowy, za który płaci nabywca. (...) Reasumując powyższe rozważania Sąd stwierdził, że w przypadku cesji (zbycia) całej wierzytelności wraz z należnościami ubocznymi, w tym odsetkami (zwykłymi lub za opóźnienie) należnymi zbywcy w dniu jej sprzedaży (przelew) oraz innymi należnościami (jak np. »kary umowne«) nie ma znaczenia wartość samej wierzytelności, lecz wartość określona w cenie jej nabycia obejmującej również należności uboczne. Tak więc, »koszty poniesione« w rozumieniu art. 15 ust. 1 omawianej ustawy podatkowej to nie tylko wydatki lecz również wszelkie inne koszty spełniające dyspozycję tego przepisu. Koszt podatkowy to definitywny uszczerbek w majątku czy aktywach podatnika poniesiony w celach wymienionych w art. 15 ust. 1 ustawy podatkowej, przy uwzględnieniu zawartego tam wyłączenia” - wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lipca 2017 r. sygn. akt II FSK 1679/15.
   
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych należy stwierdzić, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa, wiążą strony w konkretnej indywidualnej sprawie, więc zawartego w nich stanowiska organu podatkowego nie można wprost przenosić na grunt innej sprawy.

Odnosząc się zaś do powołanych we wniosku wyroków sądów administracyjnych, organ pragnie zauważyć, iż wyroki sądowe nie stanowią powszechnej wykładni przepisów prawa podatkowego, ponieważ wydawane są w indywidualnych sprawach, w konkretnym, indywidualnie określonym stanie faktycznym i wiążą tylko strony postępowania.

Ponadto zwrócić wypada uwagę na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 kwietnia 2015 r. sygn. akt II FSK 731/13, w którym stwierdzono m.in.: „(…) organ interpretacyjny nie ma obowiązku ustosunkowania się do wszystkich argumentów wnioskodawcy, zawartych we wniosku o wydanie interpretacji. Do uprawnień organu należy wybór racji argumentacyjnych, które jego zdaniem będą wystarczające dla oceny merytorycznej problemu podatkowego objętego wnioskiem o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego (zob. wyrok NSA z dnia 22 stycznia 2014 r., I FSK 1548/13). Wynikający z art. 14c § 1 o.p. obowiązek przedstawienia oceny stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny nie oznacza konieczności dokonywania oceny innych interpretacji oraz orzeczeń sądów administracyjnych, przywołanych przez zainteresowanego dla wzmocnienia prezentowanej przez niego argumentacji (zob. wyrok NSA z dnia 1 marca 2013 r., II FSK 2980/12)”. Dodatkowo należy wskazać, że powołany przez Wnioskodawcę wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 lipca 2017 r. o sygn. akt II FSK 1679/15 został wydany w zupełnie innym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze zdarzeniem przyszłym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.