Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-3.4010.227.2018.1.MS
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2018 r. (data wpływu 20 sierpnia 2018r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości odpisanych wymagalnych a nieściągalnych wierzytelności z tytułu kredytów lub pożyczek udzielonych osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, na podstawie postanowienia sądu o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 sierpnia 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości odpisanych wymagalnych a nieściągalnych wierzytelności z tytułu kredytów lub pożyczek udzielonych osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, na podstawie postanowienia sądu o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Bank (dalej: Bank, Wnioskodawca) jest bankiem z siedzibą w Polsce, prowadzącym działalność bankową na podstawie ustawy z dnia 29 sierpnia 1991 r. – Prawo bankowe. W ramach prowadzonej działalności Bank m. in. udziela kredytów i pożyczek osobom fizycznym nie prowadzącym działalności gospodarczej, dalej zwanymi „Dłużnikami”. W toku działalności operacyjnej Banku, naturalnym jest, że część kredytów, pożyczek nie jest spłacana przez Dłużników z rozmaitych przyczyn. Bank podejmuje w związku z tym szereg długotrwałych działań mających na celu windykację należności.

W toku prowadzonej windykacji Bank ustala, iż Dłużnik na mocy art. 4912 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. Prawo upadłościowe (dalej: Prawo upadłościowe) złożył wniosek o ogłoszenie upadłości, wniosek został przez sąd uwzględniony a na mocy art. 4915 Prawa upadłościowego sąd wydaje postanowienie o ogłoszeniu upadłości osoby fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej tzw. upadłość konsumencka. Jeśli sytuacja Dłużnika wskazuje, że nie jest on zdolny do dokonania spłat wierzycieli sąd umarza zobowiązania Dłużnika.

Zgodnie z treścią art. 49116 Prawa upadłościowego sąd wydaje postanowienie o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli, które jednocześnie oznacza zakończenie postępowania upadłościowego wobec Dłużnika.

Bank na podstawie wydanego przez sąd postanowienia o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli, planuje zaliczyć nieściągalne wierzytelności Dłużnika do kosztów uzyskania przychodów.

Wnioskodawca zaznacza, iż na podstawie art. 45 ust. lb ustawy z dnia 29 września 1994r. o rachunkowości sporządza sprawozdania finansowe zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (dalej: MSR). Zaś zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów odpisanej, jako nieściągalnej wierzytelności następuje na podstawie art. 16 ust. 1pkt 25 oraz art. 16 ust. 2 UCIT. Bank planuje odpisać z ksiąg rachunkowych Banku wierzytelności, których nieściągalność została potwierdzona postanowieniem o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli i jednocześnie rozpoznać w rachunku podatkowym koszt z tytułu spisanych wierzytelności.

Wnioskodawca zwraca uwagę, iż wierzytelności, które mają zostać odpisane jako nieściągalne, co skutkować będzie rozpoznaniem kosztu uzyskania przychodu, wynikają z zawartych umów kredytów i pożyczek nie posiadających zabezpieczeń w formie osobistych poręczeń.

Podsumowując, Bank planuje ująć w rachunku podatkowym wierzytelności kredytowe lub z tytułu pożyczki, które spełniać będą łącznie następujące kryteria:

1. będą to wierzytelności odpisane, jako nieściągalne oraz
2. ich nieściągalność zostanie udokumentowana dla celów podatkowych w formie postanowienia sądu o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Bank jest uprawniony do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wartości odpisanych wymagalnych a nieściągalnych wierzytelności z tytułu kredytów lub pożyczek udzielonych osobie fizycznej nie prowadzącej działalności gospodarczej, dysponując postanowieniem sądu o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalania planu spłaty wierzycieli ?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przepis art. 16 ust. 1 pkt 25 UCIT zawiera katalog wierzytelności, które w przypadku udokumentowania ich nieściągalności w jednej z form określonych w art. 16 ust. 2 UCIT oraz w razie ich odpisania jako nieściągalne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Do tych wierzytelności zaliczają się w szczególności wierzytelności z tytułu udzielonych przez jednostki organizacyjne uprawnione do udzielania kredytów (pożyczek) wymagalnych, a nieściągalnych kredytów (pożyczek), pomniejszonych o kwotę niespłaconych odsetek i równowartość rezerw na te kredyty (pożyczki) zaliczonych uprzednio do kosztów uzyskania przychodów.

Dopełnienie powyższych regulacji stanowi art. 16 ust. 2 UCIT wskazujący zamknięty katalog rodzajów dokumentów, na podstawie których wierzyciel może rozpoznać w rachunku podatkowym koszt z tytułu nieściągalnych wierzytelności. Jedną z form udokumentowania nieściągalności wierzytelności dla celów podatkowych jest postanowienie sądu o zakończeniu postępowania upadłościowego.

Powyższy przepis nie określa dokładnej formy dokumentu, który miałby stanowić podstawę do zaliczenia odpisanej w koszty nieściągalnej wierzytelności do kosztów uzyskania przychodów, nakreśla zaś jego funkcję – jest elementem kończącym postępowanie upadłościowe.

Wobec osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej dokumentem kończącym postępowanie upadłościowe jest m. in postanowienie sądu o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli. Dokument ten potwierdza, iż brak jest majątku Dłużnika, z którego mogłoby dojść do zaspokojenia roszczenia wierzyciela, a tym samym kończy toczące się w sądzie postępowanie dotyczące ogłoszonej upadłości konsumenckiej. Na tym etapie oczywistym jest, że wierzyciel nie uzyska jakiejkolwiek spłaty od dłużnika ze względu na fakt iż dłużnik nie posiada majątku pozwalającego zaspokoić roszczenia.

W ocenie Banku sądowe postanowienie o umorzeniu zobowiązania upadłego bez ustalenia planu spłaty wierzycieli stanowi wystarczającą przesłankę pozytywną dla dokonania kwalifikacji podatkowej, o której mowa w art. 16 ust. 1 pkt 25 UCIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Interpretacja indywidulana wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.