Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.586.2018.5.BW
z 15 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 lipca 2018r. (data wpływu 24 lipca 2018r.), uzupełnionym pismem z 7 sierpnia 2018r. L. Dz. 751/MPi/DP/2018 (data wpływu 12 września 2018r.) oraz pismem z 26 września 2018r. (data wpływu 1 października 2018r.),o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  • braku opodatkowania podatkiem VAT oraz
  • braku dokumentowania fakturą VAT lub na kasie rejestrującej

sprzedaży karty podarunkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lipca 2018 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług m.in. w zakresie:

  • opodatkowania podatkiem VAT oraz
  • dokumentowania fakturą VAT lub na kasie rejestrującej

sprzedaży karty podarunkowej.

Ww. wniosek został uzupełniony:

  • pismem z 7 sierpnia 2018r. L. Dz. 751/MPi/DP/2018 (data wpływu 12 września 2018r.) przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 31 sierpnia 2018r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.586.2018.2.BW, 0111-KDIB2-1.4010.285.2018.2.AP. oraz
  • pismem z 26 września 2018r. L. Dz. 790/MPi/DP/2018 (data wpływu 1 października 2018r.) przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 19 września 2018r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.586.2018.4.BW, 0111-KDIB2-1.4010.285.20184.AP.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka) jest czynnym zarejestrowanym podatnik VAT oraz polskim rezydentem podatkowym prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce. W ofercie Spółki znajdują się m.in. usługi jazdy samochodami sportowymi po zamkniętym torze wyścigowym oraz różnego rodzaju towary.

W celu zachowania konkurencyjności na rynku oraz pozyskania nowych klientów Spółka będzie oferowała karty podarunkowe i vouchery. Obydwa przedmioty są rodzajem znaku legitymacyjnego zakupionego przez klienta w celu późniejszego wykorzystania lub też wręczenia drugiej osobie. Karty podarunkowe i vouchery reprezentują pewną z góry określoną wartość wyłącznie w stosunku do jej wystawcy, w tym wypadku Wnioskodawcy.

Różnica pomiędzy kartą podarunkową a voucherem polega na tym, że pierwsza z nich uprawnia klienta do nabycia dowolnego towaru z asortymentu Spółki lub też dowolnej usługi. Karty podarunkowe są kwotowe, tzn. klient będzie mógł wybrać dowolne towary lub usługi do kwoty wyszczególnionej na karcie podarunkowej, w tym takie które są opodatkowane różnymi stawkami podatku. Karta podarunkowa nie może zostać wymieniona na gotówkę. Jeżeli klient nie wykorzysta podczas zakupów całej kwoty wyszczególnionej na karcie, różnica nie jest zwracana w gotówce, tylko może być wykorzystana w przyszłości. W przypadku, gdy kwota zakupionych towarów przekracza wartość karty podarunkowej, posiadacz karty jest zobowiązany do zapłaty różnicy. Karta podarunkowa jest ważna jeden rok od dnia zakupu. Niewykorzystane środki na karcie (w tym również cała wartość karty), która utraciła ważność, nie są zwracane. Spółka nie ma wpływu na to kiedy, ani czy klient dokona zakupu towarów lub usług za pomocą karty podarunkowej.

Z kolei voucher upoważnia nabywcę do jego wymiany na skonkretyzowany towar lub usługę, np. przejazd samochodem sportowym po torze wyścigowym. Jednakże, zgodnie z regulaminem, usługa może zostać zamieniona na inną, o podobnej wartości wyszczególnionej na voucherze. Voucher reprezentuje określoną kwotę, równą wartości usługi lub towaru. Voucher nie podlega wymianie na gotówkę. Termin ważności vouchera wynosi jeden rok od dnia zakupu, przy czym odpłatnie ważność vouchera może zostać przedłużona o kolejny rok. Nie będzie możliwe wykorzystanie vouchera po upływie terminu lub wymiana jego na gotówkę.

Natomiast w piśmie z 7 sierpnia 2018r. na pytania tut. Organu zawarte w wezwaniu Wnioskodawca wyjaśnił:

  1. Karty podarunkowe - Karty podarunkowe będą sprzedawane zarówno osobom prowadzącym działalność gospodarczą, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.
    Vouchery - Vouchery będą sprzedawane zarówno osobom prowadzącym działalność gospodarczą, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.
  2. Sprzedaż kart podarunkowych lub Voucherów będzie uzależniona od spełnienia na rzecz Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego w postaci zapłaty kwoty odpowiadającej wartości Karty podarunkowej lub Vouchera.
    Poza wskazanym powyżej świadczeniem pieniężnym, Wnioskodawca nie będzie otrzymywał innych korzyści.
    Podsumowując:
    Karty podarunkowe - Wnioskodawca będzie otrzymywał świadczenie pieniężne w zamian za wydanie karty podarunkowej.
    Voucher - Wnioskodawca będzie otrzymywał świadczenie pieniężne w zamian za wydanie vouchera.
  3. Karty podarunkowe - cena karty podarunkowej będzie ograniczona do jednej z wartości określonej w cenniku Wnioskodawcy (przykładowo 500 zł, 1000 zł 1500 zł itp.). Niemniej jednak posiadacz karty podarunkowej w momencie jej realizacji może dokonać zakupu towarów lub usług w kwocie przekraczającej wartości nominalną karty podarunkowej. W takim wypadku posiadacz karty będzie zobowiązany do dopłaty różnicy.
    Vouchery - cena vouchera zależy od rodzaju zakupionej usługi, np. rodzaj samochodu (marka i model samochodu). Tym samym ceną vouchera będzie każdorazowo wartość usługi, jaką Wnioskodawca zobowiąże się wykonać w przyszłości dla posiadacza vouchera.
  4. Karty podarunkowe - płatność za karty podarunkowe będzie dokonywana w momencie wydania karty podarunkowej, tj. określenia reprezentowanej wartości i przekazania jej płacącemu.
    Voucher - płatność za voucher będzie dokonywana w momencie wydania vouchera, tj. określenia usługi, którą Wnioskodawca będzie zobowiązany do wykonania, oraz przekazania vouchera płacącemu.
    Dodatkowo na pytania dotyczące voucherów Wnioskodawca wskazał:
    1. Klient w momencie nabycia vouchera wybiera określoną usługę o określonej wartości. Voucher może być realizowany w dowolnej dacie w ciągu roku od jego zakupu. Z tego powodu, Wnioskodawca nie wie kiedy usługa będzie świadczona na rzecz posiadacza vouchera. Ponadto, w momencie realizacji vouchera, posiadacz może zmienić markę i model samochodu oraz tor, na którym ma być świadczona usługa.
    2. W momencie nabycia vouchera, klient określa jaka usługa ma zostać wykonana przy realizacji vouchera (np. przejazd po torze wyścigowym samochodem marki Tesla model S lub Lamborghini Gallardo LP570-4 Spyder). Niemniej jednak, posiadacz vouchera w momencie jego realizacji może zmienić model i markę
    3. Tak, cena voucherów będzie odzwierciedlała wartość usługi.
    4. Z racji charakteru świadczonej usługi, nie jest możliwe jej podzielenie na części.
    5. Nie będzie możliwości zwrotu vouchera w jakimkolwiek wypadku.
    6. Nie będzie możliwości zwrotu vouchera w jakimkolwiek wypadku, jednakże istnieje możliwość odpłatnego przedłużenia ważności vouchera o kolejny rok.
    7. Jeżeli wartość usługi będzie niższa niż nominał vouchera, różnica nie będzie zwracana posiadaczowi vouchera.



W związku z powyższym opisem, w zakresie podatku od towarów i usług, Wnioskodawca zadał m.in. następujące pytania (oznaczone nr 1 i nr 5):

  • Czy prawidłowa jest interpretacja Spółki, że w momencie sprzedaży karty podarunkowej nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu sprzedaży karty lub też zapłaty zaliczki za przyszłe, nieokreślone dostawy towarów lub świadczenie usług, lecz obowiązek podatkowy powstaje w momencie realizacji karty podarunkowej, tzn. w momencie zapłaty kartą podarunkową za dostawę towarów lub świadczenie usług? (pytanie oznaczone nr 1)
  • Czy prawidłowa jest interpretacja Spółki, że w momencie sprzedaży karty podarunkowej Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania sprzedaży za pomocą faktury lub zaewidencjonowania sprzedaży na kasie rejestrującej, lecz powinna wystawić fakturę lub zaewidencjonować transakcję na kasie rejestrującej w chwili wyświadczenia usługi lub wydania towaru? (pytanie oznaczone nr 5)

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ww. pytań:

Ad 1.

Zdaniem Wnioskodawcy, w momencie sprzedaży karty podarunkowej nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu sprzedaży karty podarunkowej, lecz powstanie on dopiero w momencie realizacji karty podarunkowej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”) przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zaś przez towar, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Natomiast przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się świadczenia na rzecz innego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Zgodnie z przyjętym w doktrynie i orzecznictwie poglądem tak szerokie określenie w tym przepisie pojęcia świadczenia usług odzwierciedla jedną z podstawowych cech VAT - zasadę powszechności opodatkowania (Matarewicz Jacek, Piątkowska-Chmiel Anna, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz, wyd. III r. 2017, SIP LEX 2018). Jednakże, pomimo tak szerokiego określenia przedmiotu opodatkowania, nie można uznać, iż każde zachowanie podatnika VAT jest opodatkowane. Potwierdza to przykładowo wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017 roku (sygn. akt III SA/Wa 873/16). Dychotomiczny podział na gruncie u.p.t.u. na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy bogatej aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się pomiędzy podatnikami VAT, musi być przyporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów.

Zauważyć jednak należy, iż zgodnie z orzecznictwem, aby uznać dane zachowanie podatnika za świadczenie usług należy spełnić określone przesłanki. Przede wszystkim usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem. Przykładowo w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2018 r. (sygn. akt I SA/Bd 1006/17). Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Ponadto musi istnieć ekwiwalentność świadczeń, czyli bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a zapłatą z drugiej strony. Niezaistnienie którejkolwiek z przesłanek powoduje, iż należy uznać, że dana transakcja nie może zostać uznana za świadczenie usług.

Przechodząc do analizy przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, iż karta podarunkowa jest dokumentem odzwierciedlającym pewną wartość pieniężną, uprawniającą do późniejszego nabycia towarów lub usług, do wysokości kwoty uznanej na danej karcie. Karta podarunkowa sama w sobie nie zaspokaja potrzeb nabywcy. Oznacza to, że karta podarunkowa nie może zostać traktowana, jako towar, czy też jako usługa. Tym samym sprzedaż karty podarunkowej nie może zostać potraktowana, jako jedna z czynności zawarta w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT a więc podlegająca ustawie o VAT.

Jednocześnie karta podarunkowa nie może zostać potraktowana jako zaliczka za dostawę towarów lub świadczenie usług w przyszłości. Zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy o VAT obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą otrzymania zaliczki. Niemniej jednak, jak podkreśla się w orzecznictwie zaliczka musi dotyczyć skonkretyzowanych świadczeń.

Przykładowo w wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. (sygn. C-419/02) w sprawie BUPA Hospitals Ltd, Goldsborough Developments Ud przeciwko Commissioners of Customs & Excise, Trybunał orzekł, iż aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone.

W momencie zakupu karty podarunkowej, Spółka nie wie i nie jest w stanie przewidzieć, jakie towary lub usługi zostaną zakupione przez posiadacza karty. Tym samym nie można przyporządkować sprzedaży karty do nabycia w przyszłości przez klienta konkretnego świadczenia i wydanie karty podarunkowej nie może zostać potraktowane jako zaliczka.

Finalnie oznacza to, iż obowiązek podatkowy wystąpi zgodnie z zasadą ogólną, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy o VAT. tj. w momencie dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi.

Potwierdzenie powyższych rozważań znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w podobnych sprawach faktycznych, przykładowo:

  • interpretacja indywidualna DKIS z dnia 13 października 2017 r. sygn. 0111-KDIB3-1 4012.384.2017.1.ICz:
  • W konsekwencji zatem, sama czynność wydania vouchera jeżeli voucher zastępuje środki pieniężne, tj. jego posiadacz „płaci nim” w momencie nabycia towarów czy usług, nie powinna być utożsamiana z dostawą towaru i świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT.
  • Mając na uwadze przywołane przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie sprzedaż przez Wnioskodawcę na rzecz klienta voucherów uprawniających do zakupu usług gastronomicznych w określonych restauracjach nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o VAT.
  • interpretacja indywidualna DKIS z dnia 10 października 2017 r.. sygn. 0114-KDIP4.4012.416.2017.2.MP:

W analizowanej sprawie, w momencie sprzedaży bonów turystycznych Spółce X nie ma możliwości określenia, jakie usługi z ofert Wnioskodawcy zostaną nabyte przy ich wykorzystaniu oraz w jakiej dacie to nastąpi. W konsekwencji, wpłata związana z wydaniem Bonów nie będzie stanowić zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19a ust. 8 ustawy o VAT.

Dopiero realizacja bonu. czyli fizyczne skorzystanie z usługi przez dysponenta bonu, regulującego zapłatę poprzez wręczenie bonu, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. Wykonanie usługi za bony podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danej usługi. Wówczas w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 19a ustawy o VAT.

Podsumowując, sprzedaż karty podarunkowej nie będzie stanowić czynności opodatkowanej podatkiem VAT, jak również nie będzie formą zaliczki. Z tego powodu obowiązek podatkowy powstanie dopiero w momencie dokonania dostawy lub też wykonania usługi, czyli w momencie realizacji karty podarunkowej.

Ad 5.

Zdaniem Spółki, z racji tego, iż sprzedaż karty podarunkowej nie stanowi dostawy towarów ani świadczenia usług i do takiej transakcji nie ma zastosowania ustawa o VAT, Spółka nie będzie obowiązana do udokumentowania transakcji fakturą VAT lub zaewidencjonowania transakcji na kasie rejestrującej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221 ze zm.; dalej „ustawa o VAT”) przedmiotem opodatkowania podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Przez odpłatną dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Zaś przez towar, zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Natomiast przez świadczenie usług zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT rozumie się świadczenia na rzecz innego podmiotu, które nie stanowi dostawy towarów. Zgodnie z przyjętym w doktrynie i orzecznictwie poglądem tak szerokie określenie w tym przepisie pojęcia świadczenia usług odzwierciedla jedną z podstawowych cech VAT - zasadę powszechności opodatkowania (Matarewicz Jacek, Piątkowska-Chmiel Anna, Ustawa o podatku od towarów i usług. Komentarz, wyd. III r. 2017, SIP LEX 2018). Jednakże, pomimo tak szerokiego określenia przedmiotu opodatkowania, nie można uznać, iż każdy zachowanie podatnika VAT jest opodatkowany. Potwierdza to przykładowo wyrok WSA w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017 roku (sygn. akt III SA/Wa 873/16) Dychotomiczny podział na gruncie u.p.t.u. na świadczenie usług i dostawę towarów nie oznacza, że wypełnia on wszelkie przejawy bogatej aktywności podmiotów gospodarczych, a każdy przepływ środków finansowych, odbywający się pomiędzy podatnikami VAT, musi być przyporządkowany świadczeniu usług lub dostawie towarów. Zauważyć jednak należy, iż zgodnie z orzecznictwem, aby uznać dane zachowanie podatnika za świadczenie usług należy spełnić dwie przesłanki. Przede wszystkim usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem. Przykładowo w wyroku WSA w Bydgoszczy z dnia 30 stycznia 2018 r. (sygn. akt I SA/Bd 1006/17) Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Ponadto musi istnieć ekwiwalentność świadczeń, czyli bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a zapłatą z drugiej strony. Niezaistnienie którejkolwiek z przesłanek powoduje, iż należy uznać, że dana transakcja nie może zostać uznana za świadczenie usług.

Przechodząc do analizy przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, iż karta podarunkowa jest dokumentem odzwierciedlającym pewną wartość pieniężną, uprawniającą do późniejszego nabycia towarów lub usług, do wysokości kwoty uznanej na danej karcie. Karta podarunkowa sama w sobie nie zaspokaja potrzeb nabywcy. Oznacza to, że karta podarunkowa nie może zostać traktowana, jako towar, czy też jako usługa. Tym samym, sprzedaż karty podarunkowej nie może zostać potraktowane, jako jedna z czynności zawarta w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. a więc podlegająca ustawie o VAT.

Obowiązki związane z dokumentowaniem zdarzeń gospodarczych regulowane są w Dziale IX ustawy o VAT. W przypadku faktur są to art. 106a - 108 ustawy o VAT, a w przypadku kas rejestrujących jest to art. 111 ustawy o VAT. Zgodnie z art. 106a ustawy o VAT przepisy rozdziału 1 Działu IX ustawy o VAT stosuje się m.in. do sprzedaży. Ponadto zgodnie z art. 111 ustawy o VAT Podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących Sprzedaż jest pojęciem normatywnym, zdefiniowaną w art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez którą to rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zgodnie z powyższymi rozważaniami, czynność polegająca odpłatnym wydaniu karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, ani nie jest też jedną z czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT. Tym samym, taka operacja gospodarcza nie spełnia definicji sprzedaży z ustawy o VAT. Implikuje to niemożność zastosowania przepisów dotyczących wystawiania faktur VAT oraz rejestrowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Dodatkowo, gdyby Wnioskodawca wystawił fakturę do takiej transakcji, groziłoby mu ryzyko obowiązku zapłaty kwoty podatku wykazanej na fakturze, z tytułu art. 108 ustawy o VAT.

Powyższe stanowisko znalazło także potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe, np.:

  • interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z dnia 24 września 2014 r., sygn. IPPP2/443-556/14-4/AO

W konsekwencji, czynność odpłatnego przekazania bonu podarunkowego, z uwagi na to, iż nie jest odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług, jak również nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu przepisów o VAT, nie może być dokumentowana fakturą VAT (bądź paragonem fiskalnym - wydrukiem z kasy rejestrującej).

  • interpretacja indywidualna DIS w Warszawie z dnia 23 listopada 2015 r., sygn. IPPP1/4512-757/15-4/KC

Z uwagi na to, że czynność odpłatnego wydania bonu nie podlega opodatkowaniu VAT, bowiem nie będąc odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy, a zatem nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, Wnioskodawca nie może tej transakcji, w świetle art. 106b ust. 1 ustawy dokumentować fakturą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w zakresie pytania nr 1 i 5, jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2017 r., poz. 1221 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Interpretując zawarty w ww. artykule zwrot „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” należy podkreślić, że jest to czynność, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Uznaje się przy tym, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawo własności”. Istotny jest przede wszystkim aspekt ekonomiczny, a nie prawny transakcji, w ramach której podatnik przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania towarami jak właściciel. Akcent sformułowanej definicji położony został głównie na podkreślenie przeniesienia ekonomicznego władztwa nad rzeczą w taki sposób, aby nabywca mógł nią dysponować podobnie jak właściciel.

Z kolei, stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

  1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z konstrukcji podatku VAT wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19a ustawy o VAT.

Według art. 19a ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Stosownie do art. 19a ust. 8 ustawy, jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, wkład budowlany lub mieszkaniowy przed ustanowieniem spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w odniesieniu do otrzymanej kwoty, z zastrzeżeniem ust. 5 pkt 4.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc z definicją słownikową (http://sjp.pwn.pl), zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet tej należności. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem, zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną transakcją.

Zgodnie z powyższym, aby zapłatę na poczet przyszłej należności uznać za zaliczkę musi ona być powiązana z konkretną transakcją, co zostało potwierdzone także przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE).

W wyroku z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawie C-419/02 BUPA Hospitals Ltd. i Goldsborough Developments Ltd. przeciwko Commisioners of Customs & Excise, TSUE stwierdził, że w zakresie art. 10 ust. 2 akapit drugi VI Dyrektywy VAT [tj. Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG)], nie mieści się przedpłata dokonana w kwocie ryczałtowej na towary wskazane w sposób ogólny w wykazie, który może zostać w każdej chwili zmieniony za porozumieniem nabywcy i sprzedawcy, z którego nabywca może ewentualnie wybrać towary, na podstawie umowy, którą może on w każdej chwili rozwiązać, odzyskując w całości niewykorzystaną przedpłatę. Należy wskazać, że art. 10 ust. 2 akapit drugi powyższej Dyrektywy stanowi, że w przypadku gdy zapłata następuje przed wykonaniem dostawy towarów lub świadczenia usług, podatek staje się wymagalny w momencie otrzymania płatności i od jej wysokości.

W powyższym wyroku TSUE podkreślił, że „(...) w przypadku dokonania płatności zaliczkowej obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje zanim dostawa towarów lub świadczenie usług zostaną wykonane. Aby obowiązek podatkowy powstał w takiej sytuacji, wszelkie okoliczności mające znaczenie dla zaistnienia zdarzenia podatkowego, tzn. przyszła dostawa lub przyszłe świadczenie usług muszą już być znane, a zatem w szczególności, (...) w momencie dokonania takiej zapłaty, towary i usługi powinny być szczegółowo określone”.

Należy wskazać, że powyższy wyrok TSUE zachowuje swoją aktualność na gruncie obecnie obowiązującej Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.).

Na podstawie powyższego wyroku TSUE można wysnuć wniosek, że aby zapłatę na poczet przyszłych należności uznać za zaliczkę, muszą zostać spełnione następujące przesłanki:

  • zapłata musi zostać dokonana na poczet konkretnej transakcji, tj. przyszłe świadczenie powinno być określone co do rodzaju w sposób jednoznaczny (określone powinny być cechy identyfikujące rodzaj towaru bądź usługi),
  • konkretyzacja przyszłego świadczenia powinna być wystarczająco dokładna dla określenia zasad opodatkowania świadczenia, tj. w szczególności należy móc określić miejsce świadczenia i stawkę opodatkowania,
  • w momencie dokonania zaliczki strony nie mają intencji zmiany świadczenia w przyszłości.

Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 28 lipca 2009 r. (I FSK 932/08) stwierdził, że „powyższy wyrok zawierający wykładnię art. 10 ust. 2 VI Dyrektywy VAT ma istotny wpływ na wykładnię art. 19 ust. 11 ustawy o VAT. Prawidłowa interpretacja art. 19 ust. 11 ustawy o VAT powinna bowiem, w kontekście konieczności dokonywania wykładni prowspólnotowej przepisów polskiej ustawy o podatku od towarów i usług, uwzględniać wykładnię dokonaną przez ETS. W związku z powyższym, Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że dla uznania wpłaconej kwoty, jako zaliczki na poczet wykonanych usług, w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, istotnym jest, aby przyszłe świadczenie było określone w sposób jednoznaczny co do rodzaju towaru bądź usługi, tzn. w sposób umożliwiający ich identyfikację, a dodatkowo strony tego świadczenia, w momencie wpłaty zaliczki, nie mają woli dokonywania jego zmian w przyszłości”.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnik VAT prowadzącym działalność gospodarczą w Polsce. W ofercie Spółki znajdują się m.in. usługi jazdy samochodami sportowymi po zamkniętym torze wyścigowym oraz różnego rodzaju towary.

W celu zachowania konkurencyjności na rynku oraz pozyskania nowych klientów Spółka będzie oferowała m.in. karty podarunkowe. Karta podarunkowa jest rodzajem znaku legitymacyjnego zakupionego przez klienta w celu późniejszego wykorzystania lub też wręczenia drugiej osobie. Karty podarunkowe reprezentują pewną z góry określoną wartość wyłącznie w stosunku do jej wystawcy, w tym wypadku Wnioskodawcy.

Karta podarunkowa uprawnia klienta do nabycia dowolnego towaru z asortymentu Spółki lub też dowolnej usługi.

Karty podarunkowe są kwotowe, tzn. klient będzie mógł wybrać dowolne towary lub usługi do kwoty wyszczególnionej na karcie podarunkowej, w tym takie które są opodatkowane różnymi stawkami podatku.

Cena karty podarunkowej będzie ograniczona do jednej z wartości określonej w cenniku Wnioskodawcy (przykładowo 500 zł, 1000 zł 1500 zł itp.).

Sprzedaż kart podarunkowych będzie uzależniona od spełnienia na rzecz Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego w postaci zapłaty kwoty odpowiadającej wartości Karty podarunkowej.

Poza wskazanym powyżej świadczeniem pieniężnym, Wnioskodawca nie będzie otrzymywał innych korzyści.

Karta podarunkowa nie może zostać wymieniona na gotówkę. Jeżeli klient nie wykorzysta podczas zakupów całej kwoty wyszczególnionej na karcie, różnica nie jest zwracana w gotówce, tylko może być wykorzystana w przyszłości. W przypadku, gdy kwota zakupionych towarów przekracza wartość karty podarunkowej, posiadacz karty jest zobowiązany do zapłaty różnicy. Karta podarunkowa jest ważna jeden rok od dnia zakupu. Niewykorzystane środki na karcie (w tym również cała wartość karty), która utraciła ważność, nie są zwracane. Spółka nie ma wpływu na to kiedy, ani czy klient dokona zakupu towarów lub usług za pomocą karty podarunkowej.

Karty podarunkowe będą sprzedawane zarówno osobom prowadzącym działalność gospodarczą, jak i osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej.

Na tle powyższego opisu zdarzenia wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia, czy w momencie sprzedaży karty podarunkowej powstaje obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „karty podarunkowej”.

Zdaniem tut. Organu, karta podarunkowa będąca synonimem słowa „bon”, jest dokumentem o określonej wartości pieniężnej uprawniającym do nabycia wskazanego świadczenia. Innymi słowy jest to tak naprawdę jedynie znak legitymacyjny/dowód uprawniający jego nabywcę do odbioru określonego świadczenia, tj. nabycia wybranego towaru lub skorzystania z usługi. Karta podarunkowa sama w sobie nie zaspokaja żadnych potrzeb, nie stanowi więc on autonomicznego świadczenia.

Bony jako znaki legitymacyjne nie reprezentują uprawnienia do skonkretyzowanego świadczenia - posiadacz bonu może go zrealizować w określonym terminie przy zakupie dowolnych towarów lub usług oferowanych przez Spółkę, może również z tego uprawnienia w ogóle nie skorzystać.

Dlatego też bezsporne jest, zdaniem tut. Organu, że karta podarunkowa nie mieści się w definicji towaru, jak i w definicji usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, a jedynie jest dokumentem uprawniającym do uzyskania określonego towaru lub usługi.

W konsekwencji, sama czynność wydania karty podarunkowej nie powinna być utożsamiana z dostawą towaru i świadczeniem usług, podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT, a tym samym przedstawiona czynność nie powoduje powstania obowiązku podatkowego.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa należy także stwierdzić, że dokonaną przez klienta opłatę za wydanie karty podarunkowej nie można uznać, że będzie stanowiła zaliczkę, albo przedpłatę, o których mowa w art. 19a ust. 8 ustawy, bowiem w momencie wydania karty podarunkowej Wnioskodawca nie będzie posiadał wiedzy, z jakiego konkretnego świadczenia skorzysta posiadacz karty.

Ponadto, z okoliczności sprawy wynika, że karta podarunkowa po okresie jej ważności utraci swoją ważność i nie będzie możliwości jej wymiany, także na gotówkę. Klient nie będzie miał również możliwości zwrotu karty podarunkowej, jeżeli zrezygnuje z jego realizacji. Niewykorzystane środki na karcie (w tym również cała wartość karty), która utraciła ważność, nie będą zwracane.

Tym samym, dokonana wpłata za kartę podarunkową nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19a ust. 8 ustawy, z chwilą jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku, gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenie konkretnej usługi.

Reasumując, należy stwierdzić, że w momencie odpłatnego wydania karty podarunkowej przez Wnioskodawcę nie powstanie po stronie Wnioskodawcy obowiązek podatkowy w podatku VAT.

Dopiero realizacja karty podarunkowej, czyli fizyczne skorzystanie z towaru lub usługi przez dysponenta karty podarunkowej, regulującego zapłatę poprzez wręczenie karty podarunkowej, będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że w momencie sprzedaży karty podarunkowej nie powstanie obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu sprzedaży karty podarunkowej, lecz powstanie on dopiero w momencie realizacji karty podarunkowej, jest prawidłowe.

Wnioskodawca ma także wątpliwości w kwestii obowiązku dokumentowania sprzedaży karty podarunkowej za pomocą faktury VAT lub ewidencjonowania tej sprzedaży na kasie rejestrującej.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy o VAT ilekroć mowa jest o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy o VAT, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

  1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
  2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
  4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

W myśl art. 106i ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Jeżeli przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi otrzymano całość lub część zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymano całość lub część zapłaty od nabywcy.

Ponadto zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak wykazano wyżej czynność odpłatnego przekazania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie będąc odpłatną dostawą towarów ani odpłatnym świadczeniem usług nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, a zatem nie stanowi sprzedaży w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o VAT. Zatem Wnioskodawca nie może tych transakcji, w świetle art. 106b ust. 1 ustawy o VAT dokumentować fakturą.

Z tych samych względów przedmiotowe odpłatne przekazanie karty podarunkowej osobom fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub rolnikom ryczałtowym nie podlega również ewidencjonowaniu za pomocą kas rejestrujących, o którym mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż obowiązek stosowania kas rejestrujących związany jest z realizacją sprzedaży a więc wydaniem towaru. Należy podkreślić, że obowiązek ten dotyczy wyłącznie sprzedaży, która została dokonana na rzecz tych wyżej wymienionych podmiotów.

Wobec powyższego również prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy że odnośnie sprzedaży karty podarunkowej (z racji tego że sprzedaż kart podarunkowej nie stanowi dostawy towarów i świadczenia usług) nie będzie zobowiązany do udokumentowania tej transakcji fakturą VAT lub ewidencjonowania tej transakcji na kasie rejestrującej.

Tut. Organ pragnie zauważyć, że poruszone w przedmiotowym wniosku kwestie dotyczące:

  • podatku od towarów i usług (dotyczy pytania nr 3 i nr 6) oraz
  • podatku dochodowego od osób prawnych (dot. pytania nr 2 i nr 4).

będą przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zaznaczenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w/…./, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj