Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.484.2018.1.TKU
z 12 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytworzonych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca) – jednostka samorządu terytorialnego – jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług zwanym dalej: VAT. Gmina jest zarejestrowana pod numerem identyfikacji podatkowej (NIP). W myśl art. 2 ust. 1 oraz art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 994, ze zm.), do zakresu działania jednostki samorządu terytorialnego należą wszystkie sprawy publiczne, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Z dniem 1 stycznia 2017 r. Gmina podjęła łączne (scentralizowane) rozliczenia VAT ze wszystkimi swoimi jednostkami budżetowymi. Oznacza to, że od tej daty jedynym czynnym podatnikiem VAT jest Gmina, a jej rozliczenia obejmują wszystkie transakcje sprzedaży i zakupu realizowane przez wszystkie jednostki organizacyjne Gminy.

W skład scentralizowanej struktury Gminy wchodzi Warsztat Terapii Zajęciowej zwany dalej: WTZ. Stanowi on jednostkę organizacyjną Gminy nieposiadającą osobowości prawnej, która działa jako jednostka budżetowa na podstawie uchwały Rady Miejskiej z sierpnia 2007 r.

Do dnia centralizacji WTZ był zwolniony z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, ze zm., zwana dalej: u.p.t.u.).

Podstawą działalności WTZ są:

  • ustawa z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 511 ze zm., zwana dalej: ustawą),
  • rozporządzenie Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r., nr 63, poz. 587, zwane dalej: rozporządzeniem),
  • umowa zawarta w dniu 5 września 2007 r. pomiędzy Powiatem a Gminą na prowadzenie Warsztatu Terapii Zajęciowej.

Działalność WTZ jest finansowana ze środków Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych maksymalnie w 90% kosztów działalności (art. 68c ust. 2 pkt lb ustawy) oraz samorządu powiatowego w wysokości co najmniej 10% tych kosztów (art. 10b ust. 2a ustawy). Warsztat stanowi wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskiwania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia (art. 10a ust. 1 ustawy). WTZ to jedna z podstawowych form aktywności wspomagająca proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych (art. 10 pkt 1 ustawy).

Proces rehabilitacji ma na celu usamodzielnianie uczestników poprzez naukę czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej, a także rozwój psychofizycznej sprawności oraz podstawowych umiejętności zawodowych, umożliwiających podjęcie praktyk, staży czy pracy zarobkowej. Uczestnikami WTZ są osoby niepełnosprawne niezdolne do wykonywania pracy, posiadające aktualne orzeczenie o umiarkowanym lub znacznym stopniu niepełnosprawności ze wskazaniem do uczestnictwa w terapii zajęciowej, wydanym przez Powiatowy Zespół do Spraw Orzekania o Stopniu Niepełnosprawności (art. 6b ust. 1 i art. 6b ust. 3 ustawy). W większości są to osoby z niepełnosprawnością sprzężoną i upośledzeniem umysłowym.

Działalność WTZ jest działalnością o charakterze niezarobkowym (zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia), a jednym z elementów terapii prowadzonej w ramach WTZ jest ręczne wytwarzanie wyrobów głównie dekoracyjnych, między innymi stroików, świeczek, kartek okolicznościowych, obrazów, zawieszek na okna itp. Wyroby te nie mają charakteru użytkowego i są oferowane podczas organizowanych kiermaszy, wernisaży, wystaw oraz prezentowane w placówce do nabycia przez osoby odwiedzające. Działania te służą kreowaniu pozytywnego wizerunku osób niepełnosprawnych oraz stanowią formę rehabilitacji. Zbywane prace nie mają ustalonych cen – nabywcy uiszczają opłatę dobrowolnie według własnego uznania. Zakup prac uczestników WTZ jest pewnego rodzaju wsparciem, datkiem finansowym na rzecz podopiecznych. Uzyskane w ten sposób środki pieniężne WTZ gromadzi na wyodrębnionym rachunku bankowym, a następnie przeznacza na integrację społeczną (zgodnie z pkt 10 ust. 2 rozporządzenia) osób niepełnosprawnych – uczestników WTZ. O przeznaczeniu dochodów współdecydują uczestnicy, którzy najczęściej przeznaczają pozyskane środki na wycieczki, spotkania integracyjne, wyjazdy do kina. Środki te umożliwiają ich rehabilitację społeczną, pozwalają zaspokoić potrzebę kontaktów międzyludzkich oraz podnieść własną samoocenę. Przedmioty powstałe podczas zajęć warsztatowych są formą rehabilitacji i charakteryzują się znikomą wartością ekonomiczną. Wykonawcy przedmiotów to osoby o obniżonej sprawności manualnej, zaniżonej motywacji, ze schorzeniami psychicznymi lub upośledzeniem umysłowym. Z tego też względu osoby nabywające te przedmioty traktują ich zakup jako wsparcie osób niepełnosprawnych, swego rodzaju darowiznę, bowiem nabyte przedmioty mają dla nabywcy wartość sentymentalną lub symboliczną a nie realną wartość ekonomiczną.

Wartość materiałów do terapii zużytych do wytwarzania wyrobów wyniosła w roku 2017 5 999,99 zł, natomiast roczny przychód ze sprzedaży wyrobów wytwarzanych przez uczestników w tym samym roku wyniósł 8 582,09 zł.

Z tytułu nabycia materiałów do terapii jednostka nie dokonuje żadnych odliczeń podatku VAT. Materiały te są kupowane ze środków PFRON otrzymywanych na bieżącą działalność WTZ, a środki ze sprzedaży jednostka przeznacza wyłącznie na integrację społeczną uczestników. Uzyskane środki finansowe nie mogą stanowić źródła finansowania materiałów do terapii, czy bieżących kosztów działalności WTZ.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż produktów wytworzonych przez uczestników WTZ (osoby niepełnosprawne) w ramach realizowanego programu rehabilitacji podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, i wykazywaniu w miesięcznej, cząstkowej deklaracji dla podatku od towarów i usług WTZ, a następnie w zbiorczej miesięcznej deklaracji dla podatku od towarów i usług Gminy?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prac powstałych podczas prowadzenia rehabilitacji uczestników WTZ nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. W ocenie Gminy, sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników jest działalnością o charakterze niezarobkowym, co wynika z § 10 pkt 1 rozporządzenia, natomiast pkt 2 wskazuje, że dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników WTZ w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się wyłącznie na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników. Wytworzone przedmioty nie cechują się wysoką wartością ekonomiczną i nie zostaje spełniony warunek wykorzystania towarów w celach zarobkowych, a przedmiotowa czynność jest bowiem ściśle związana z realizacją terapii zajęciowej. Działalność WTZ jest regulowana przepisami zawartymi w ustawie i w rozporządzeniu. Zatem fakt realizacji przez podopiecznych WTZ jednego z elementów terapii nie należy utożsamiać z pojęciem profesjonalnie przez nich wykonywanej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u., opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a z art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania jako właściciel. Sprzedawane wyroby uczestników na okazjonalnych kiermaszach czy wystawach są wynikiem prowadzonej z nimi terapii zajęciowej, a sam proces wytwarzania nie jest ukierunkowany na osiąganie zysków z ich sprzedaży, jedynie ma cel terapeutyczny. Zdaniem wnioskodawcy przepisy te nie obejmują działalności polegającej na oferowaniu przedmiotów wykonywanych przez uczestników WTZ, ponieważ zbywane przedmioty nie mają ustalonej ceny, co więcej nie można ich wycenić według zużytych materiałów i poniesionych realnych kosztów wg. kalkulacji). Nabywcy prac autorstwa uczestników WTZ według własnego uznania i dobrowolnie wpłacają określone sumy pieniężne, a nabyte przedmioty nie mają dla nabywcy wartości ekonomicznej a jedynie symboliczną. Zakup jest więc formą wsparcia uczestników WTZ polegającą na przekazaniu dobrowolnej kwoty, darowizny na cele rehabilitacji społecznej uczestników WTZ. W przypadku takiej sprzedaży wyrobów powstałych podczas terapii nie zachodzi związek przyczynowy między dostawą towaru, a otrzymanym wynagrodzeniem. WTZ nie dostarcza pełnowartościowego wyrobu, a kupujący nie płaci skalkulowanej w określony sposób wartości wyrobu (ceny). Uzyskane w ten sposób dochody w ocenie Wnioskodawcy nie mogą więc podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

Potwierdzeniem stanowiska Wnioskodawcy w tym zakresie są również:

  • stanowisko Ministra Rozwoju i Finansów Rzeczypospolitej Polskiej w piśmie znak: PT3.054.2.2017.LBE.97 z dnia 19 marca 2017 r. wyrażone w odpowiedzi na interpelację poselską nr 9965 z dnia 7 lutego 2017 r. Pani Haliny Szydełko – Posła na Sejm RP,
  • stanowisko Ministra Rozwoju i Finansów Rzeczypospolitej Polskiej w piśmie znak: PTI.812.16.2017.QHK.142.2 z dnia 21 kwietnia 2017 r. wyrażone w odpowiedzi na pismo Wojewódzkiej Społecznej Rady ds. Osób Niepełnosprawnych w Kielcach z dnia 25 stycznia 2017 r. w sprawie opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży przedmiotów wytwarzanych przez uczestników WTZ,
  • stanowisko Podsekretarza Stanu w Ministerstwie Rozwoju i Finansów w piśmie znak: PTI.054.25.2017.ALX.344 z dnia 14 czerwca 2017 r. ujęte w odpowiedzi na interpelację poselską nr 12793 z dnia 30 maja 2017 r. Pana Adama Abramowicza – Posła na Sejm RP.

Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, że sprzedaż przedmiotów wytworzonych przez uczestników WTZ w ramach terapii zajęciowej na okazjonalnie organizowanych kiermaszach, wystawach czy aukcjach nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast z art. 2 pkt 22 ustawy wynika, że przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Zgodnie z przepisem art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Oznacza to, że organ władzy publicznej lub urząd obsługujący ten organ będą uznane za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonują czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach ich zadań oraz, gdy wykonują czynności mieszczące się w ramach tych zadań, ale czynią to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r., poz. 280), jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

W myśl art. 4 ww. ustawy, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Natomiast na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2018 r., poz. 511, z późn. zm.), do podstawowych form aktywności wspomagającej proces rehabilitacji zawodowej i społecznej osób niepełnosprawnych zalicza się uczestnictwo tych osób w warsztatach terapii zajęciowej, zwanych dalej „warsztatami”.

Stosownie do art. 10a ust. 1 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych, warsztat oznacza wyodrębnioną organizacyjnie i finansowo placówkę stwarzającą osobom niepełnosprawnym niezdolnym do podjęcia pracy możliwość rehabilitacji społecznej i zawodowej w zakresie pozyskania lub przywracania umiejętności niezbędnych do podjęcia zatrudnienia.

Realizacja przez warsztat celu, o którym mowa w ust. 1, odbywa się przy zastosowaniu technik terapii zajęciowej, zmierzających do rozwijania:

  1. umiejętności wykonywania czynności życia codziennego oraz zaradności osobistej;
  2. psychofizycznych sprawności oraz podstawowych i specjalistycznych umiejętności zawodowych, umożliwiających uczestnictwo w szkoleniu zawodowym albo podjęcie pracy (art. 10a ust. 2 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych).

W myśl (art. 10a ust. 3 ww. ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych) terapię realizuje się na podstawie indywidualnego programu rehabilitacji, w którym określa się:

  1. formy rehabilitacji;
  2. zakres rehabilitacji;
  3. metody i zakres nauki umiejętności, o których mowa w ust. 2;
  4. formy współpracy z rodziną lub opiekunami;
  5. planowane efekty rehabilitacji;
  6. osoby odpowiedzialne za realizację programu rehabilitacji.

Należy wskazać, iż szczegółowe zasady tworzenia, działania i dofinansowywania warsztatu terapii zajęciowej, uregulowane są w rozporządzeniu Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 25 marca 2004 r. w sprawie warsztatów terapii zajęciowej (Dz. U. z 2004 r. Nr 63, poz. 587).

Zgodnie z § 9 ww. rozporządzenia, warsztat działa na podstawie regulaminu organizacyjnego zatwierdzonego przez jednostkę prowadzącą warsztat. Regulamin organizacyjny warsztatu określa w szczególności:

  1. prawa i obowiązki uczestnika warsztatu;
  2. sposób ustalania wysokości środków finansowych otrzymywanych przez uczestnika warsztatu w ramach treningu ekonomicznego i gospodarowania nimi;
  3. organizację pracy i zajęć;
  4. sposób dowozu uczestników do warsztatu;
  5. obowiązki kierownika warsztatu w zakresie:
    1. zapewnienia odpowiednich warunków pracy i organizowanych zajęć,
    2. planowania:
      • rozkładu zajęć w warsztacie,
      • przerw wakacyjnych uczestników warsztatu,
      • urlopów pracowników.

W świetle § 10 ust. 1 rozporządzenia w sprawie warsztatów terapii zajęciowej, działalność warsztatu jest działalnością o charakterze niezarobkowym.

Dochód ze sprzedaży produktów i usług wykonanych przez uczestników warsztatu w ramach realizowanego programu terapii przeznacza się, w porozumieniu z uczestnikami warsztatu, na pokrycie wydatków związanych z integracją społeczną uczestników (§ 10 ust. 2 ww. rozporządzenia).

Powołane wyżej przepisy art. 5, art. 7 i art. 8 ustawy, zawierają podstawowe zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Z przepisów tych wynika przede wszystkim, że opodatkowaniu podlegają dostawa towarów oraz świadczenie usług realizowane na terytorium kraju. Ponadto dostawa towarów bądź świadczenie usług podlegają opodatkowaniu jeżeli mają charakter odpłatny. Tylko pozytywne ustalenia w powyższych aspektach upoważniają do stwierdzenia, że miała miejsce transakcja podlegająca opodatkowaniu.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia odpłatności. W języku potocznym odpłatność oznacza zapłatę, wynagrodzenie w zamian za rzecz (towar) lub zachowanie (usługę). Należy podkreślić, że pojęcie ,,odpłatna dostawa” powinno być rozumiane jako ekonomiczne korzyści dla sprzedającego.

W dorobku orzecznictwa Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego dochodzi do dostawy towarów, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz sprzedawcy. Ponadto, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dostarczonym towarem a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją dostawy towaru.

Zatem dostawa towarów jest czynnością opodatkowaną podatkiem VAT jeżeli następuje za wynagrodzeniem oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne. O opodatkowaniu podatkiem VAT czynności dostawy towarów decyduje zatem jej odpłatność.

W ocenie organu, przy sprzedaży prac, o których mowa we wniosku, warunek istnienia bezpośredniego związku pomiędzy dostawą towaru a odpłatnością nie jest spełniony.

Zapłata dokonywana przez nabywcę, nie jest konsekwencją dostawy towaru, tj. pracy wykonanej w ramach terapii zajęciowej przez osobę niepełnosprawną. Z perspektywy nabywcy takiej pracy, jej zakup jest jedynie specyficzną formą udzielenia pomocy polegającą na przekazaniu zadeklarowanej kwoty na cele podopiecznych Warsztatów Terapii Zajęciowej. Sam nabywany towar ma znaczenie drugorzędne, nabywany towar nie ma bowiem dla nabywcy realnej wartości ekonomicznej, a jedynie wartość sentymentalną lub symboliczną (analogicznie jak ,,cegiełki” w zamian za darowizny). Nabywcę prac należy zatem postrzegać jako darczyńcę, a osoby niepełnosprawne, jako podmiot obdarowany.

Podsumowując stwierdzić należy, że sprzedaż produktów wytworzonych przez uczestników WTZ (osoby niepełnosprawne) w ramach realizowanego programu rehabilitacji, nie stanowi odpłatnej dostawy towarów, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. Dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 99 ust. 14 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wzory deklaracji podatkowych, o których mowa w ust. 1-3 i 8 i 9, wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania, w celu umożliwienia rozliczenia podatku.

Stosownie do treści załącznika nr 3 „Objaśnienia do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K)” do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia z dnia 18 kwietnia 2018 r. w sprawie wzorów deklaracji dla podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 856), w części C „Rozliczenie podatku należnego” wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja. W tej części wykazuje się też czynności wykonywane poza terytorium kraju, w stosunku do których przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego lub zwrotu podatku naliczonego.

W konsekwencji, skoro deklaracja powinna obejmować czynności podlegające opodatkowaniu, to czynności niestanowiące odpłatnej dostawy towarów – a zatem w rozpatrywanej sprawie sprzedaż wytwarzanych przez uczestników Warsztatów Terapii Zajęciowej (osoby niepełnosprawne) prac charakteryzujących się obiektywnie znikomą wartością ekonomiczną – nie powinny być wykazywane w deklaracji cząstkowej WTZ, a następnie w zbiorczej deklaracji dla podatku od towarów i usług, składanej przez Wnioskodawcę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj