Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB2-3.4010.267.2018.1.AZE
z 12 października 2018 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 sierpnia 2018 r. (data wpływu 31 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, do jakiego źródła przychodów powinno zostać zaliczone uzyskiwane przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu udzielenia Licencji na korzystanie ze znaków towarowych na rzecz Kontrahenta – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2018 r wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, do jakiego źródła przychodów powinno zostać zaliczone uzyskiwane przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu udzielenia Licencji na korzystanie ze znaków towarowych na rzecz Kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

X Sp. z o.o. (dalej: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji ceramicznych wyrobów sanitarnych, które sprzedaje w kraju i poza granicami. Oprócz produkcji ceramicznych wyrobów sanitarnych Spółka zajmuje się także kompletowaniem zestawów złożonych z wyprodukowanych przez siebie lub nabytych od innych podmiotów wyrobów sanitarnych i sprzedażą ich w kraju i za granicą. Spółka należy do międzynarodowej grupy kapitałowej X (dalej: „Grupa”), będącej europejskim liderem technologii sanitarnej.

Spółka zawarła z Y. (dalej: „Kontrahent”) umowę udzielenia licencji na korzystanie ze znaków towarowych Spółki (dalej: „Umowa”).

Na mocy umowy Wnioskodawca udzielił na rzecz Kontrahenta niewyłącznej, nieograniczonej terytorialnie licencji na korzystanie ze znaków towarowych objętych umową, będących własnością Spółki, w związku i w celu:

• realizacji przez Kontrahenta działań marketingowych i sprzedażowych do oferowanych przez ten podmiot produktów (tj., m.in. systemy podgrzewania / doprowadzania / odprowadzania wody - w tym rury, osprzęt, wyposażenie i narzędzia, prefabrykowane elementy instalacyjne, spłuczki, WC prysznicowe, aparaturę odpływową i syfonową, zawory napełniające i jednostki płuczące, ceramikę sanitarną i towary komplementarne, oprogramowanie do projektowania i kalkulacji itp.);
• udzielania przez Kontrahenta dalszej licencji (sublicencji) na znaki towarowe Spółki innym podmiotom z Grupy (dalej: „Licencja”).
  
  

Możliwość udzielenia przez Kontrahenta dalszej licencji (sublicencji) na korzystanie ze znaków towarowych Spółki innym podmiotom z Grupy (dalej: „Sublicencjonobiorcy”) rozumiana jest jako udzielenie niewyłącznej licencji na korzystanie ze znaków towarowych Spółki w związku z działaniami sprzedażowymi podejmowanymi przez Sublicencjonobiorców.

W zamian za udzielenie przez Spółkę Licencji na korzystanie ze znaków towarowych, Kontrahent zobowiązany jest do zapłaty opłaty licencyjnej, kalkulowanej na podstawie:

• całości sprzedaży netto (tj. wartości brutto sprzedaży do podmiotów trzecich pomniejszonej o zwykłe rabaty, bonifikaty, zniżki, podatek od sprzedaży itp. lecz przed odliczeniem zniżek z tytułu wcześniejszej zapłaty oraz osiągnięcia określonego poziomu obrotów),
• ze sprzedaży produktów oznaczonych znakami towarowymi Spółki do podmiotów trzecich (tj. z wyłączeniem jakiejkolwiek sprzedaży wewnątrz Grupy),
• wygenerowanej przez Sublicencjonobiorców.
  
  

Umowa zastrzega płatność wynagrodzenia z tytułu udzielenia Licencji, płatnego w formie rozliczeń miesięcznych wewnątrz Grupy.

Znaki towarowe objęte przedmiotem Umowy (dalej: „Znaki") zostały wytworzone przez Spółkę samodzielnie, w toku i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - prawa majątkowe

i niemajątkowe dotyczące znaków towarowych nie zostały, w szczególności, nabyte przez Wnioskodawcę od jakiegokolwiek podmiotu trzeciego.

W związku z nowelizacją ustawy o CIT, która weszła w życie 1 stycznia 2018 r. Spółka podjęła wątpliwości, do jakiego źródła przychodów powinna zaliczać wynagrodzenie z tytułu udzielenia Licencji.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Do jakiego źródła przychodów powinno zostać zaliczone uzyskiwane przez Spółkę wynagrodzenie z tytułu udzielenia Licencji na korzystanie ze Znaków na rzecz Kontrahenta?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a) ustawy o CIT, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych.

Powyższy przepis odsyła do art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT, które wskazuje, jakiego rodzaju prawa o charakterze niematerialnym podlegają amortyzacji jako „wartości niematerialne i prawne”.

Zgodnie z art. 16b ust. 1 ustawy o CIT amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c ustawy o CIT, nabyte od innego podmiotu, nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania m.in.:

4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,

5. licencje,

6. prawa związane z wynalazkami, wzorami użytkowymi, wzorami przemysłowymi, znakami towarowymi, oznaczeniami geograficznymi i topografią układów scalonych, oraz

7. wartości stanowiące równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

-o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1 ustawy o CIT, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Jak wskazano powyżej, ustawa o CIT nie definiuje wprost wartości niematerialnych i prawnych, ale wymienia niematerialne składniki majątku, które podlegają amortyzacji.

W celu zaliczenia aktywa o charakterze niematerialnym do wartości niematerialnych i prawnych w rozumieniu ustawy o CIT musi ono spełniać łącznie następujące kryteria:

• być nabytym od innego podmiotu,
• nadawać się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
• posiadać przewidywany okres używania dłuższy niż rok oraz
• być wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną działalnością gospodarczą (albo oddane do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu).
  
  

W opinii Wnioskodawcy okoliczność, iż Znaki nie zostały przez Spółkę nabyte od innego podmiotu, a wytworzone we własnym zakresie, na potrzeby i w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, przesądza o tym, iż Znaki nie mogą zostać uznane za wartości niematerialne i prawne podlegające amortyzacji.

W konsekwencji, przychód z tytułu udzielenia przez Wnioskodawcę Kontrahentowi Licencji na korzystanie ze Znaków stanowi przychód z praw majątkowych, niestanowiących wartości niematerialnych i prawnych - Znaki ze względu na ich samodzielne wytworzenie przez Spółkę nie mieszczą się w katalogu art. 16b ust. 1 pkt 4-7 ustawy o CIT.

Dlatego przychód z tego tytułu powinien zostać zaliczony przez Wnioskodawcę do przychodów z innych źródeł niż zyski kapitałowe, tj. do przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej.

Spółka pragnie przy tym zaznaczyć, że przedstawione przez nią stanowisko jest zgodne
z wykładnią przepisów ustawy o CIT zaprezentowaną przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji podatkowej z 2 lipca 2018 r. (sygn. 0114-KDIP2-2.4010.212.2018.1.AS) oraz z 21 czerwca 2018 r. (sygn. 0111-KDIB2-1.4010.137.2018.1.MJ).

W związku z powyższym Spółka wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego przez siebie stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Z dniem 1 stycznia 2018 r. weszła w życie ustawa z dnia 27 października 2017 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz.U. z 2017 r. poz. 2175, dalej: „ustawa zmieniająca”).

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1036 ze zm., dalej: „updop”) przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11, art. 24a i art. 24b, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Należy w tym miejscu zauważyć, że od 2018 r. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych przychody podatników zostały rozdzielone na dwa źródła:

• z zysków kapitałowych oraz
• z innych źródeł.
  
  

Istotą wprowadzonych zmian jest wyodrębnienie źródła przychodów w postaci zysków kapitałowych i oddzielenie dochodów uzyskiwanych z tego tytułu od pozostałych dochodów uzyskiwanych przez podatników podatku dochodowego od osób prawnych.

Wydzielając odrębne źródło przychodów – z zysków kapitałowych na gruncie updop, ustawodawca zamieścił w ustawie katalog, w którym określił listę przychodów zaliczanych do tego źródła. Katalog ten został zawarty w art. 7b updop.

Zgodnie z art. 7b ust. 1 pkt 6 updop, za przychody z zysków kapitałowych uważa się przychody:

1. z praw majątkowych, o których mowa w art. 16b ust. 1 pkt 4-7, z wyłączeniem przychodów z licencji bezpośrednio związanych z uzyskaniem przychodów niezaliczanych do zysków kapitałowych,
2. z papierów wartościowych i pochodnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem pochodnych instrumentów finansowych służących zabezpieczeniu przychodów albo kosztów, niezaliczanych do zysków kapitałowych,
3. z tytułu uczestnictwa w funduszach inwestycyjnych lub instytucjach wspólnego inwestowania,
4. z najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnych charakterze dotyczącej praw, o których mowa w lit. a-c,
5. ze zbycia praw, o których mowa w lit. a-c.
   
   

Przepis art. 7b ust. 1 zawiera zamknięty katalog przychodów, które należy zakwalifikować do przychodów z zysków kapitałowych. Wskazane zostały w nim konkretne transakcje gospodarcze kreujące przychód podatkowy z zysków kapitałowych co oznacza, że wszelkie inne przychody niewymienione w tym przepisie nie będą zaliczane do tej kategorii przychodów.

Ponadto konstrukcja powyższych przepisów wskazuje, że przepis art. 7b ust. 1 pkt 6 lit. a updop odnosi się jedynie do praw majątkowych wymienionych w punktach od 4 do 7 w art. 16b ust. 1 updop, tj. wartości niematerialnych i prawnych, które są kreowane poprzez nabycie danego prawa.

Prawami majątkowymi wymienionymi w art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop są:

• autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
• licencje,
• prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej,
• wartość stanowiącą równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).
  
  

Z powołanych powyżej regulacji wynika, że m.in. przychody uzyskane w oparciu o nabyte licencje są przypisane do źródła przychodów z zysków kapitałowych. Ustawodawca przewidział wyłączenie z tego źródła dla przychodów z licencji, ale tylko takich, które można bezpośrednio powiązać z uzyskaniem przez danego podatnika przychodów z innych źródeł.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest spółką kapitałową z siedzibą w Polsce, podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Wnioskodawca zawarł z Kontrahent umowę udzielenia licencji na korzystanie ze jego znaków towarowych. Znaki towarowe objęte przedmiotem Umowy zostały wytworzone przez Spółkę samodzielnie, w toku i w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą - prawa majątkowe i niemajątkowe dotyczące znaków towarowych nie zostały, w szczególności, nabyte przez Wnioskodawcę od jakiegokolwiek podmiotu trzeciego.

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że przychód uzyskany z udzielenia licencji na korzystanie ze znaków towarowych wytworzonych we własnym zakresie, należy kwalifikować jako przychód z innych źródeł. Wskazana licencja na korzystanie ze znaków towarowych, z uwagi na fakt wytworzenia tychże znaków przez Wnioskodawcę, nie mieści się w katalogu praw, o których mowa art. 16b ust. 1 pkt 4-7 updop, w związku z czym przychody uzyskiwane przez Wnioskodawcę z tytułu udzielenia Licencji na korzystanie ze Znaków na rzecz Kontrahenta nie stanowią przychodów wymienionych w art. 7b ust. 1 updop.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zaistniałego stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.