Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.426.2018.1.IZ
z 15 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 sierpnia 2018 r. (data wpływu 29 sierpnia 2018 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może traktować zakup i sprzedaż form, a także czynności polegające na modyfikowaniu form, które to formy są niezbędne do wytworzenia wyrobów strefowych, jako działalność pomocniczą względem produkcji wyrobów strefowych w specjalnej strefie ekonomicznej i w konsekwencji zaliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży form, obciążenie klienta kosztami modyfikacji form, jako dochód z działalności strefowej zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Spółka może traktować zakup i sprzedaż form, a także czynności polegające na modyfikowaniu form, które to formy są niezbędne do wytworzenia wyrobów strefowych, jako działalność pomocniczą względem produkcji wyrobów strefowych w specjalnej strefie ekonomicznej i w konsekwencji zaliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży form, obciążenie klienta kosztami modyfikacji form, jako dochód z działalności strefowej zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 updop.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

X Sp. z o. o. (dalej jako: „Spółka” lub „Wnioskodawca”) jest spółką z grupy S. Grupa S jest wiodącym europejskim producentem form wtryskowych. Spółka prowadzi działalność w zakresie produkcji elementów z tworzyw sztucznych, głównie dla branży motoryzacyjnej. Spółka w dniu 12 stycznia 2004 r. otrzymała zezwolenie (…) na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie (…) Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej jako: „SSE”, „Strefa”) rozumianej, jako działalność produkcyjna, handlowa i usługowa w zakresie wyrobów wytwarzanych i usług świadczonych na terenie Strefy, określonych:

  • w sekcji D podsekcji DB dział 17 wyroby włókiennicze,
  • w sekcji D podsekcji DH dział 25 wyroby z gumy i tworzyw sztucznych,
  • w sekcja D podsekcja DM klasa 34.30 części i akcesoria do pojazdów mechanicznych i ich silników

-Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług Głównego Urzędu Statystycznego.

W oparciu o wymienione wyżej zezwolenie, Spółka rozpoczęła na terenie strefy inwestycję polegającą na budowie fabryki części samochodowych.

Wnioskodawca produkuje elementy z tworzyw sztucznych dla branży motoryzacyjnej. Produkcja polega na formowaniu tworzyw sztucznych w specjalnie przygotowanych do tego celu formach, które nadają kształt produkowanemu elementowi.

Produkcja polega na nałożeniu uplastycznionego tworzywa na odpowiednio przygotowaną formę, w której po fazie chłodzenia powstaje produkt finalny. W procesie produkcyjnym wykorzystywane są stanowiące początkowo własność Spółki, a następnie własność nabywcy finalnego na zlecenie którego Spółka wytwarza części, maszyny formujące tworzywo sztuczne - wymienne formy nadające kształt wytwarzanym produktom, a także inne urządzenia peryferyjne niezbędne do prawidłowego działania formy (dalej także jako: „formy”).

Zauważyć należy, że formy są niezbędne do produkcji wyrobów strefowych, których produkcja objęta jest otrzymanym przez Spółkę zezwoleniem strefowym (dochód uzyskany ze sprzedaży tych wyrobów jest zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych).

Dla uzyskania pożądanego kształtu wytwarzanego elementu, konieczne jest stosowanie odrębnych form dla poszczególnych serii produktów. Parametry techniczne użytej w procesie produkcyjnym formy w bezpośredni sposób wpływają na wytwarzane elementy, determinując nie tylko ich kształt, grubość, ale również ich właściwości (wytrzymałość, elastyczność, itp.). Skutkuje to tym, że zmiana specyfikacji zamawianego produktu finalnego wiąże się z koniecznością zastosowania innej formy. Jedynie w wyjątkowych wypadkach możliwe jest zmodyfikowanie wcześniej wykorzystywanej formy i wykorzystanie jej do wytwarzania zmienionych elementów z tworzyw sztucznych (odbywa się to dla tego samego klienta, dla którego wykorzystywano formę przed jej modyfikacją i wynika głównie z tzw. „faceliftingu” modelu samochodu). Odpowiednio przygotowana forma jest komponentem niezbędnym do rozpoczęcia produkcji oraz uzyskania wyrobu finalnego o określonych specyfikacją zamówienia parametrach.

Wskazać również należy, że specyfika branży motoryzacyjnej determinuje odrębną kwalifikację każdej produkowanej części, przypisanie do niej konkretnych i specyficznych maszyn i urządzeń, na których może być wytwarzana. W tym przypadku brak jest uniwersalnych form, które miałyby zastosowanie do wszystkich bądź kilku realizowanych przez Spółkę zamówień.

Przed rozpoczęciem seryjnej produkcji, w każdym z projektów ma miejsce „faza projektowa”, w trakcie której mają miejsce takie czynności i transakcje jak:

  1. nabycie form niezbędnych do produkcji części z tworzyw sztucznych, ewentualnie modyfikacja form,
  2. testy (jakościowe, wytrzymałościowe) produkowanych elementów,
  3. prace zespołów projektowych dedykowanych do danego produktu,
  4. sprzedaż gotowych form produkcyjnych do klientów końcowych, (którzy są również nabywcami wyprodukowanych na tych formach elementów z tworzyw sztucznych), ewentualnie obciążenie klienta kosztami modyfikacji form,
  5. sprzedaż części testowych (prototypowych), których produkcja poprzedza produkcję seryjną.

Kolejnym etapem jest produkcja seryjna.

Nabycie form - w zależności od specyfiki i złożoności projektu, może nastąpić od podmiotu zewnętrznego lub powiązanego - który specjalizuje się w wytwarzaniu form produkcyjnych. Nabycie od dostawcy powiązanego pozwala utrzymać w tajemnicy know-how związany z produkcją nowych części z tworzyw sztucznych dla branży motoryzacyjnej.

Testy mają na celu wewnętrzną weryfikację czy części, które mają być sprzedawane do klienta - spełniają jego oczekiwania, normy i wymagania.

Zespoły projektowe mają na celu zoptymalizowanie jakości w korelacji z kosztami, które będą ponoszone w trakcie produkcji, stąd jest to element mający bezpośrednie powiązanie z fazą produkcyjną.

Zgodnie z umowami zawieranymi z głównymi klientami, Spółka sprzedaje formy produkcyjne klientom, zaś sam proces produkcyjny jest realizowany przy wykorzystaniu formy będącej już własnością klienta. W ten sposób, gwarantowana jest wyłączność wykorzystania formy na rzecz jednego klienta Spółki oraz unikatowość wytwarzanych dla niego produktów. Sprzedawane formy są przedmiotem odrębnej faktury sprzedaży. Tym samym, forma podczas prowadzonej produkcji stanowi własności klienta Spółki, w tym czasie fizycznie pozostając w fabryce Spółki. Po zakończeniu produkcji z wykorzystaniem określonej formy (lub w sytuacji gdy ze względu na jej zużycie dana forma musi zostać zastąpiona nową formą) - zgodnie z wytycznymi klienta - jest mu odsyłana bądź niszczona.

Jak już Spółka wskazała wyżej, możliwe są również sytuacje modyfikacji form np. z powodu „faceliftingu” modelu. Koszt wykonania modyfikacji form rozliczany jest przez Spółkę z klientem, na rzecz którego wytwarza części. W takiej sytuacji, w zależności od ustaleń z klientem, rozliczenie może nastąpić:

  1. jednorazowo poprzez wystawienie faktury dokumentującej wykonanie usługi modyfikacji form (wycena modyfikacji formy) lub
  2. koszty modyfikacji form doliczane będą do wartości produkowanych części z tworzyw sztucznych.

Nabycie form, a także w niektórych przypadkach modyfikowanie form, jest konieczne dla realizacji procesu produkcyjnego, natomiast ich dalsza sprzedaż (w tym obciążenie klienta kosztami modyfikacji form) wynika z faktu, że poza realizowanym przy ich użyciu zleceniem, formy nie są wykorzystywane w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Formy (a także ich modyfikacja) nabywane są w celu realizacji ściśle określonego procesu produkcyjnego dla konkretnego zamówienia, nie zaś w celu ciągłego i wielokrotnego wykorzystywania (dla wielu rożnych zamówień i wielu klientów) w działalności gospodarczej Spółki. Z uwagi na specyfikę wytwarzanych produktów w praktyce niemożliwe jest wykorzystanie tej samej formy do wytwarzania innych produktów, na zlecenie innych klientów (objętych innym zleceniem).

Tym samym, nabycie i dalsza sprzedaż form (w tym obciążenie klienta kosztami modyfikacji form) nie noszą znamion działalności handlowej. Sprzedaż form (w tym obciążenie klienta kosztami modyfikacji form) podmiotowi zamawiającemu części ma na celu ochronę interesu klienta, który ma pewność, że formy nie będą wykorzystywane do produkcji takich samych produktów na zlecenie innego podmiotu. Klient ma więc pewność, że wypracowane przez niego know-how w zakresie przygotowania projektu części nie zostanie wykorzystane przez jego konkurencję. Zakup form przez klienta daje mu ponadto możliwość wznowienia produkcji takich samych elementów (przy wykorzystywaniu tych samych form) nawet po kilku latach od zakończenia pierwotnej produkcji przez Spółkę. Istotna jest tu również możliwość wytworzenia dodatkowej serii produktów np. na cele wznowienia produkcji takich samych części, realizacji napraw (wymiany) w ramach gwarancji danego elementu.

Zauważyć przy tym należy, że Spółka nie dokonałaby zakupu form, ewentualnie nie dokonałaby ich modyfikacji, gdyby nie otrzymała wcześniej zamówienia na produkcję elementów z tworzyw sztucznych o ściśle określonych parametrach. Między zakupem form, ich ewentualną modyfikacją, produkcją i sprzedażą elementów z tworzyw sztucznych oraz sprzedażą form i obciążeniem klienta kosztami modyfikacji form, istnieje więc ścisły i nierozerwalny związek przyczynowo-skutkowy.

Transakcja sprzedaży form oraz obciążenie klienta kosztami modyfikacji form, stanowi ponadto zabezpieczenie finansowe dla Spółki. Należy bowiem zauważyć, że koszty ponoszone w trakcie przygotowania produkcji (zakup i dostosowanie form, maszyn i narzędzi) są dla Spółki znaczne. Brak przychodu z tytułu sprzedaży form (obciążenia klienta kosztami modyfikacji form) byłby bardzo trudny do finansowego udźwignięcia w dłuższej perspektywie czasu (tym bardziej, że przygotowanie produkcji może składać się z kilkunastu faz projektowych, a także późniejszych modyfikacji form - w praktyce nie możliwych do sfinansowania ze środków własnych Spółki lub kredytu bankowego).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Spółka może traktować zakup i sprzedaż form, a także czynności polegające na modyfikowaniu form, które to formy są niezbędne do wytworzenia wyrobów strefowych, jako działalność pomocniczą względem produkcji wyrobów strefowych w specjalnej strefie ekonomicznej i w konsekwencji zaliczyć dochód uzyskany ze sprzedaży form, obciążenie klienta kosztami modyfikacji form, jako dochód z działalności strefowej zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na nabyciu form, a także czynności polegające na modyfikowaniu form, które to formy są niezbędne do wytworzenia wyrobów strefowych, należy traktować jako działalność pomocniczą względem produkcji wyrobów strefowych w specjalnej strefie ekonomicznej. W konsekwencji, Spółka jest uprawniona do zaliczenia dochodu uzyskanego ze sprzedaży form, obciążenia klienta kosztami modyfikacji form, jako dochodu z działalności strefowej zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (dalej także jako: „ustawa o CIT”).

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT, wolne od podatku są dochody, z zastrzeżeniem ust. 4-6d, uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz.U. z 2017 r., poz. 1010 oraz z 2018 r., poz. 650), przy czym wielkość pomocy publicznej udzielanej w formie tego zwolnienia nie może przekroczyć wielkości pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla obszarów kwalifikujących się do uzyskania pomocy w największej wysokości, zgodnie z odrębnymi przepisami.

Art. 17 ust. 4 ustawy o CIT wskazuje, że zwolnienia podatkowe, o których mowa w ust. 1 pkt 34 i 34a, przysługują podatnikowi wyłącznie z tytułu dochodów uzyskanych z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy lub na terenie określonym w decyzji o wsparciu. Dla możliwości objęcia określonego dochodu jako objętego zwolnieniem podatkowym, konieczne jest wykazanie, że został on uzyskany z działalności prowadzonej w ramach posiadanego zezwolenia oraz na terenie strefy. Przy czym, zgodnie z przyjętym stanowiskiem orzecznictwa, ustaleniu że określona działalność odbywa się w ramach zezwolenia oraz na terenie strefy nie może przeczyć okoliczność wykonywania przez podmioty zewnętrzne (podwykonawców) działające poza terenem strefy określonych działań pomocniczych wobec działalności głównej przedsiębiorcy strefowego.

W przypadku Spółki całość procesu produkcyjnego jest realizowana na terenie zakładu produkcyjnego Wnioskodawcy na terenie objętym specjalną strefą ekonomiczną.

W ramach działalności produkcyjnej Wnioskodawcy wykorzystywane są formy dostarczane przez kooperantów spoza strefy, które w niektórych sytuacjach (opisanych w stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym) mogą być również modyfikowane.

Subsydiarność transakcji nabycia i dalszej sprzedaży form, ewentualnie obciążenia klienta kosztami modyfikacji form, wynika z faktu, że nie stanowią one wyrobu finalnego ani dla Spółki ani dla jej kontrahentów, a są jedynie narzędziem niezbędnym w procesie produkcyjnym części z tworzyw sztucznych. Wykorzystywane formy nie spełniają żadnej funkcji gospodarczej poza procesem produkcyjnym i nie znajdują zastosowania poza produkcją - Wnioskodawca, z uwagi na unikatowy charakter wytwarzanych części w ramach konkretnego zlecenia, nie ma możliwości wykorzystywania ich do wytwarzania innych części na zlecenie innych klientów. Tym samym należy uznać, że nabycie i dalsza sprzedaż form, ewentualnie obciążenia klienta kosztami modyfikacji form, mają charakter czynności subsydiarnych wobec działalności głównej Wnioskodawcy.

Dodatkowo, Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z 10 września 2015 r. sygn. II FSK 1766/13, posługując się wykładnią celowościową potwierdził dopuszczalność posłużenia się kooperantami w działalności strefowej, podkreślając iż trudno jest mówić o prowadzeniu działalności gospodarczej bez korzystania z materiałów i usług pochodzących od podmiotów spoza specjalnej strefy ekonomicznej, zaś ograniczenie przedsiębiorcom strefowym możliwości korzystania z usług zewnętrznych dostawców i podwykonawców stoi w sprzeczności z zasadniczym celem tworzenia specjalnych stref ekonomicznych, jakim jest stymulowanie rozwoju działalności gospodarczej.

Wnioskodawca wskazuje, że nie jest możliwe wytworzenie wyrobu strefowego bez uzyskania odpowiedniej formy (lub modyfikacji wcześniej nabytej formy), dostarczonej przez zewnętrznego dostawcę zgodnie ze specyfikacją przygotowaną na potrzeby każdej serii produkowanych części. Oznacza to, że wykorzystanie form polegające na opracowaniu ich dokumentacji technicznej, nabyciu i dalszej sprzedaży, ewentualnie modyfikacji form i obciążenie klienta kosztami ich modyfikacji, jest integralnym elementem procesu produkcyjnego prowadzącego do wytworzenia finalnego produktu strefowego. Co jest szczególnie istotne dla działalności Wnioskodawcy, każda poszczególna forma jest nabywana (bądź jeżeli jest taka możliwość modyfikowana) w związku z określonym zleceniem realizowanym dla indywidualnego nabywcy, stąd też sprzedaż formy na jego rzecz (obciążenie go kosztami modyfikacji) jest naturalną konsekwencją realizacji zamówienia Zasadnym byłoby w tych okolicznościach doliczenie kosztu form (kosztu modyfikacji) do ceny produktu, bądź udokumentowanie transakcji sprzedaży form (obciążenia klienta kosztami modyfikacji form) odrębną fakturą. W tych okolicznościach trudno jest znaleźć argumenty przemawiające za zasadnością przypisania transakcji nabycia i sprzedaży form innych skutków podatkowych, niż transakcji sprzedaży gotowego wyrobu strefowego.

Natomiast, jak wskazuje Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 grudnia 2011 r. sygn. II FSK 1139/10: „Zwolnieniu podatkowemu na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 podlegać będą nie tyko przychody i związane z nim koszty uzyskania przychodów będące bezpośrednio wynikiem działalności na terenie strefy ekonomicznej, ale także przychody i koszty ich uzyskania z każdej innej działalności pomocniczej niezbędnej do jej prowadzenia”. Co również zostało podkreślone przez skład orzekający, określenie danej działalności jako pomocniczej, wyłącza konieczność odwoływania się do zawartych w zezwoleniu strefowym kodów Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Również organy podatkowe wprost wskazują na możliwość zakwalifikowania przychodów i kosztów związanych z wyrobami i usługami pochodzącymi od podmiotów prowadzących działalność poza terenem strefy jako strefowych, o ile mają one charakter pomocniczy i subsydiarny wobec działalności głównej, prowadzonej przez przedsiębiorcę strefowego. I tak Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z 3 listopada 2011 r., sygn. IBPBI/2/423-981/11/AK potwierdził, że w sytuacji nabycia od zewnętrznych podmiotów specjalistycznego oprzyrządowania montowanego na liniach produkcyjnych przedsiębiorcy strefowego, koszty nabycia oprzyrządowania stanowią koszty uzyskania przychodów działalności strefowej, zaś wynik z tytułu zbycia oprzyrządowania, tj. odpowiednio dochód albo strata powinien zostać alokowany do działalności zwolnionej z opodatkowania na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

Również zgodnie ze stanowiskiem Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wyrażonym w interpretacji indywidualnej z 18 sierpnia 2014 r., sygn. ILPB3/423-252/14-2/KS w sytuacji gdy oprzyrządowanie wykorzystywane w produkcji wyrobu strefowego, dostarczone przez podmiot trzeci działający poza terenem strefy jest następnie zbywane przez przedsiębiorcę strefowego jego odbiorcy „przychód ze sprzedaży oprzyrządowania, należy traktować jako przychód z działalności pomocniczej względem działalności Spółki objętej Zezwoleniem, a zatem również jako przychód objęty zwolnieniem z opodatkowania na podstawie uzyskanego Zezwolenia na prowadzenie działalności na terenie SSE”. Co szczególnie istotne w stanie faktycznym, w oparciu o który została wydana powyższa interpretacja, wykorzystywane oprzyrządowanie przed rozpoczęciem produkcji było zbywane na rzecz podmiotu, dla którego realizowano produkcję, natomiast fizycznie pozostawało wciąż w zakładzie produkcyjnym zlokalizowanym na terenie strefy.

Podobne stanowisko wyrazili Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z 12 listopada 2012 r. (winno być 2014 r.), sygn. ITPB3/423-426a/14/AW w odniesieniu do form wtryskowych wykorzystywanych przez przedsiębiorcę strefowego po ich uprzednim zbyciu na rzecz odbioru produktów finalnych, jak również:

  • Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 15 lipca 2016 r. sygn. IPPB3/4510-588/16-2/MS,
  • Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 19 lutego 2016 r. sygn. IPTPB3/423-370/14-5/16-S/KJ wydanej z uwzględnieniem rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 9 września 2015 r., sygn. I SA/Łd 473/15.

Biorąc pod uwagę powyższe argumenty, przytoczone stanowiska sądów administracyjnych oraz stanowiska wynikające z ww. interpretacji indywidualnych, zdaniem Wnioskodawcy, działalność polegająca na nabyciu form, a także czynności polegające na modyfikowaniu form, które to formy są niezbędne do wytworzenia wyrobów strefowych, należy traktować jako działalność pomocniczą względem produkcji wyrobów strefowych w specjalnej strefie ekonomicznej. W konsekwencji, Spółka jest uprawniona do zaliczenia dochodu uzyskanego ze sprzedaży form, obciążenia klienta kosztami modyfikacji form, jako dochodu z działalności strefowej zwolnionego z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób prawnych na mocy art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj