Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT3.4011.369.2018.2.MPŁ
z 15 października 2018 r.

 

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA


Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 sierpnia 2018 r. (data wpływu 14 sierpnia 2018 r.) uzupełnionym pismem z dnia 1 października 2018 r. (data wpływu 8 października 2018 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia przez wspólnika spółki komandytowej przychodów, kosztów uzyskania przychodów i strat z udziału w spółce – jest nieprawidłowe.


UZASADNIENIE


W dniu 14 sierpnia 2018 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia przez wspólnika spółki komandytowej przychodów, kosztów uzyskania przychodów i strat z udziału w spółce. Wniosek uzupełniono dnia 8 października 2018 r.


We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.


Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Zgodnie z umową spółki Wnioskodawca uczestniczy w zyskach i stratach proporcjonalnie do wartości wniesionych wkładów. Wnioskodawca ma zamiar zmienić swój status w spółce na status komandytariusza. Jako komandytariusz Wnioskodawca będzie mieć ograniczoną odpowiedzialność do wysokości sumy komandytowej określonej w umowie spółki.

Obecnie planowane jest wprowadzenie zapisu do umowy spółki, zgodnie z którym Wnioskodawca jako wspólnik komandytariusz (oprócz udziału w zysku zgodnie z umową, tj. 30% i ograniczenia odpowiedzialności do sumy komandytowej 10 tys.) będzie uczestniczyć w stratach spółki w wysokości 50%. W umowie nie będą podlegały zmianom żadne inne zapisy.


W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.


Czy zapis art. 8 ust. 1 i ust 2 pkt 1) PDOF w części stanowiącej, iż rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat wspólnika spółki osobowej określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) a w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe – należy rozumieć w ten sposób, że – jeśli w umowie spółki zostanie określone że Wnioskodawca jako wspólnik uczestniczyć będzie w zysku w wysokości 30% to udział Wnioskodawcy w kosztach spółki również wynosi 30%, jeżeli ponadto w umowie spółki znajdzie się zapis, że Wnioskodawca będzie uczestniczył w stratach w wysokości 50%, to czy w zeznaniu rocznym, powstałą stratę może On rozliczyć w wysokości 50% (a nie 30% tak jak koszty)?


Zdaniem Wnioskodawcy, zapis art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w części stanowiącej iż rozliczenia kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat wspólnika spółki osobowej określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) a w przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe – należy rozumieć w ten sposób, że – jeśli w umowie spółki zostanie określone że jako wspólnik Wnioskodawca uczestniczyć będzie w zysku w wysokości 30% to udział w kosztach spółki również wynosi 30% jeżeli ponadto w umowie spółki znajdzie się zapis, że Wnioskodawca będzie uczestniczył w stratach w wysokości 50%, to w zeznaniu rocznym powstałą stratę może On rozliczyć w wysokości 50% (a nie 30% tak jak koszty), gdyż pojęcie strat z art. 8 ust. 2 pkt 1 in fine nie należy traktować jako rozliczenie kosztów o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym w szczególności art. 8 ust. 1 i 2 ustawy, ustalenie proporcji udziału w zyskach i stratach w spółkach osobowych ma charakter całkowicie niezależny od proporcji wartości wnoszonych przez wspólników wkładów.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, tj. pozarolniczej działalności gospodarczej.

Art. 8 ust. 1 i 2 ww. ustawy stanowi natomiast, że przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.


Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:


  • rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat;
  • ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.


Zgodnie z kolei z art. 51 § 1 i § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (t. j. Dz.U. z 2013 r. poz. 1030 ze zm., dalej: „ksh”), mającego również zastosowanie do spółek komandytowych (z uwagi na odesłanie z art. 103 ksh), każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu.

Określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach (art. 51 § 3 ksh) albo tylko ograniczyć (tu zapis § 9 ust. 2 umowy spółki).

Ponieważ art. 51 ksh jest przepisem dyspozytywnym. To powoduje, że w umowie spółki można w zasadzie dowolnie określić zasady partycypacji w zysku i stracie. Jedyne wskazywane przez komentatorów ograniczenie w ww. zakresie wiąże się z niemożnością całkowitego wyłączenia wspólnika od udziału w zysku. Wszelkie inne sposoby ustalenia udziału w zyskach i stratach uznaje się za mieszczące się w granicach tzw. swobody kontraktowania (zob. M. Rodzynkiewicz, Kodeks spółek handlowych. Komentarz, Lexis.pl 2013, kom. Do art. 51, teza 2).

Podobnie w tym kontekście charakter dyspozytywny ma również norma wyrażona w art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Powyższe oznacza, że wspólnicy spółki osobowej mogą w umowie spółki wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego. Prawo w udziale w zysku może zostać wskazane w dowolnej proporcji. Według przyjętej proporcji będą rozliczane przychody, koszty uzyskania przychodów i wydatki niestanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty.

Mając na uwadze powyższe, ustalenie proporcji udziału w zyskach/stratach w ten sposób, że udział wspólnika w zyskach/stratach Spółki osobowej ustalony zostanie w sposób znacząco wyższy/niższy, niż gdyby został określony w sposób proporcjonalny do wartości wniesionych wkładów (przykładowo: relacja wkładów 100:1, relacja udziału w zyskach/stratach 1:100), jest zgodne z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w tym w szczególności art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na potwierdzenie takiego stanowiska Wnioskodawca powołuje interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 25 listopada 2010 r., Znak: ILPB1/415-1017/10-2/AP oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 11 lutego 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 1380/2010 czy z dnia 15 maja 2015r. IBPBI/1/4511-162/15/AB.


W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.


Zgodnie z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2017 r., poz. 1577 z późn. zm.) spółka osobowa to – spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa i spółka komandytowo-akcyjna.

W myśl art. 102 Kodeksu spółek handlowych, spółka komandytowa jest spółką osobową, mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej (art. 103 ww. Kodeksu).

Stosownie do treści art. 8 § 1 Kodeksu spółek handlowych, spółka osobowa może we własnym imieniu nabywać prawa, w tym własność nieruchomości i inne prawa rzeczowe, zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozywana.

Zgodnie z art. 51 § 1 w związku z art. 89 Kodeksu spółek handlowych, każdy wspólnik ma prawo do równego udziału w zyskach i uczestniczy w stratach w tym samym stosunku bez względu na rodzaj i wartość wkładu. Udział ten może być jednak określony inaczej w umowie spółki. Zgodnie z § 2 art. 51 ustawy – określony w umowie spółki udział wspólnika w zysku odnosi się, w razie wątpliwości, także do jego udziału w stratach. Umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach (art. 51 § 3).

Spółka komandytowa jako osobowa spółka prawa handlowego nie posiada osobowości prawnej. Posiada jednak podmiotowość prawną, co oznacza, że może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Może także posiadać własny majątek, odrębny od majątków jej wspólników. Jednocześnie pamiętać należy, że spółka komandytowa nie jest samodzielnym podatnikiem podatku dochodowego, a dochody tej spółki nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników spółki komandytowej. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce komandytowej uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 1509 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę inną niż określona w pkt 28.


Zgodnie z art. 5a pkt 28 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o spółce – oznacza to:


  1. spółkę posiadającą osobowość prawną, w tym także spółkę zawiązaną na podstawie rozporządzenia Rady (WE) nr 2157/2001 z dnia 8 października 2001 r. w sprawie statutu spółki europejskiej (SE) (Dz. Urz. WE L 294 z 10.11.2001, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 6, t. 4, str. 251),
  2. spółkę kapitałową w organizacji,
  3. spółkę komandytowo-akcyjną mającą siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  4. spółkę niemającą osobowości prawnej mającą siedzibę lub zarząd w innym państwie, jeżeli zgodnie z przepisami prawa podatkowego tego innego państwa jest traktowana jak osoba prawna i podlega w tym państwie opodatkowaniu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce ich osiągania.


Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

W związku z powyższym, przychody związane z działalnością spółki komandytowej wspólnicy powinni określać proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku spółki. W konsekwencji każdy ze wspólników oblicza odrębnie dochód z udziału w spółce i każdy samodzielnie od tego dochodu oblicza podatek dochodowy.

Taką samą zasadę należy zastosować przy określaniu kosztów uzyskania przychodów i strat przypadających na wspólnika.

Należy przy tym zaznaczyć, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych posługują się pojęciem straty w ujęciu podatkowym, odmiennym od pojęcia straty, którym posługują się przepisy Kodeksu spółek handlowych.

Stratą ze źródła przychodów jest nadwyżka kosztów uzyskania przychodów nad sumą przychodów. Stosownie do art. 9 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, można obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% kwoty tej straty.

Zgodnie z art. 123 § 1 Kodeksu spółek handlowych, komandytariusz uczestniczy w zysku spółki proporcjonalnie do jego wkładu rzeczywiście wniesionego do spółki, chyba że umowa spółki stanowi inaczej. W razie wątpliwości komandytariusz uczestniczy w stracie jedynie do wartości umówionego wkładu (art. 123 § 3). Ponadto, jak wskazano powyżej, umowa spółki może zwolnić wspólnika od udziału w stratach (art. 51 § 3 w zw. z art. 89 Kodeksu spółek handlowych).

Analizując powyższe stwierdzić należy, że przepisy art. 51 Kodeksu spółek handlowych oraz art. 8 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowiące, że wspólnicy mają równe prawa do udziału w zysku spółki mają charakter dyspozytywny w tym znaczeniu, iż wspólnicy mogą w umowie spółki wprowadzić rozwiązania odbiegające od wskazanego wzorca normatywnego, tj. określić prawo w udziale w zysku w dowolnej proporcji, według której będą rozliczone przychody, koszty uzyskania przychodów, wydatki nie stanowiące kosztów uzyskania przychodów oraz straty. Na gruncie Kodeksu spółek handlowych dopuszczalne jest również ustalenie innego udziału wspólnika w zysku, a innego w stratach.

Jednakże dla określenia wysokości obciążeń podatkowych, bierze się pod uwagę jedynie udział wspólnika w zysku. Treść art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, tj. odesłanie do odpowiedniego stosowania zasad wyrażonych w ust. 1 należy bowiem rozumieć jako nakaz stosowania proporcji określonej udziałem w zysku spółki również w odniesieniu do poniesionej straty. Należy zatem stwierdzić, że prawo do udziału w zysku spółki, decyduje także o wysokości straty, jaką poszczególni wspólnicy spółki mogą uwzględnić przy określaniu wysokości swoich zobowiązań podatkowych.

A zatem, niezależnie od sposobu, w jaki w umowie spółki komandytowej określono zasady uczestnictwa każdego ze wspólników w stracie spółki komandytowej, dla potrzeb określenia wysokości straty podatkowej decydujące znaczenie ma proporcja wynikająca z prawa do udziału w zysku, przysługująca danemu wspólnikowi zgodnie z tą umową.

Nieprawidłowo zaś Wnioskodawca interpretuje powyższy przepis jako możliwość stosowania do odmiennej proporcji dla udziału w zyskach oraz kosztach uzyskania przychodu i odmiennej proporcji dla udziału w stratach spółki.

Podkreślenia wymaga, że umowy między wspólnikami spółek osobowych nie mogą mieć wpływu na obowiązki podatnika, wynikające z bezwzględnie obowiązujących przepisów prawa podatkowego, w tym przypadku dotyczących zasad ustalania udziału w stratach przypadających na wspólnika spółki komandytowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem spółki komandytowej. Zgodnie z umową spółki Wnioskodawca uczestniczy w zyskach i stratach proporcjonalnie do wartości wniesionych wkładów. Wnioskodawca ma zamiar zmienić swój status w spółce na status komandytariusza. Jako komandytariusz Wnioskodawca będzie mieć ograniczoną odpowiedzialność do wysokości sumy komandytowej określonej w umowie spółki.

Obecnie planowane jest wprowadzenie zapisu do umowy spółki, zgodnie z którym Wnioskodawca jako wspólnik komandytariusz (oprócz udziału w zysku zgodnie z umową, tj. 30% i ograniczenia odpowiedzialności do sumy komandytowej 10 tys.) będzie uczestniczyć w stratach spółki w wysokości 50%. W umowie nie będą podlegały zmianom żadne inne zapisy.

Mając na względzie powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, stwierdzić należy, że ustalony umową spółki udział w zyskach ma również zastosowanie do kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat.

Reasumując, ponieważ ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje określone konsekwencje prawnopodatkowe, odnoszące się do zasad określania przychodów, kosztów uzyskania przychodów oraz strat przez wspólników spółki komandytowej, Wnioskodawca powinien ustalić udział w poniesionej stracie stosownie do przysługującego mu udziału w zyskach. Wskazana powyżej reguła znajduje zastosowanie niezależnie od tego, czy w zawartej umowie spółki znajdzie się zapis zgodnie z którym Wnioskodawcy będzie przysługiwał udział w stracie w innej proporcji niż udział w zysku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W nawiązaniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tutejszy organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego. W szczególności okoliczność, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje nr ILPB1/415-1017/10-2/AP, IBPBI/1/4511-162/15/AB dotyczą zakresu innego niż będący przedmiotem niniejszej interpretacji (tj. możliwości ustalenia udziału w zysku w sposób inny niż proporcjonalnie do wartości wniesionego wkładu, nie zaś możliwości ustalenia różnych proporcji dla udziału w zysku oraz udziału w stracie), nie pozwala na uznanie zawartych w nich rozstrzygnięć za odmienne od niniejszego.

W nawiązaniu do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wskazać należy, że rozstrzygnięcie w nim zawarte dotyczy tylko konkretnej, indywidualnej sprawy, podatnika w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tej sprawie rozstrzygnięcie w nim zawarte jest wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami innych organów podatkowych, oraz sądów administracyjnych to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy z dnia 2 kwietnia 1997 roku - Konstytucja Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 78, poz. 483 ze zm.) źródłami powszechnie obowiązującego prawa w Rzeczypospolitej Polskiej są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia. Z uwagi na powyższe przywołane rozstrzygnięcia nie są wiążące dla tut. Organu podatkowego. Każdą sprawę Organ podatkowy jest zobowiązany traktować indywidualnie.


Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:


  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.


Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.


Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.


Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.


Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.


doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
Dołącz do zarejestrowanych użytkowników i korzystaj wygodnie z epodatnik.pl.   Rejestracja jest prosta, szybka i bezpłatna.

Reklama

Przejrzyj zasięgi serwisu epodatnik.pl od dnia jego uruchomienia. Zobacz profil przeciętnego użytkownika serwisu. Sprawdź szczegółowe dane naszej bazy mailingowej. Poznaj dostępne formy reklamy: display, mailing, artykuły sponsorowane, patronaty, reklama w aktywnych formularzach excel.

czytaj

O nas

epodatnik.pl to źródło aktualnej i rzetelnej informacji podatkowej. epodatnik.pl to jednak przede wszystkim źródło niezależne. Niezależne w poglądach od aparatu skarbowego, od wymiaru sprawiedliwości, od inwestorów kapitałowych, od prasowego mainstreamu.

czytaj

Regulamin

Publikacje mają charakter informacyjny. Wydawca dołoży starań, aby informacje prezentowane w serwisie były rzetelne i aktualne. Treści prezentowane w serwisie stanowią wyraz przekonań autorów publikacji, a nie źródło prawa czy urzędowo obowiązujących jego interpretacji.

czytaj